장음표시 사용
471쪽
43o M. T. CICERONIS prorsus, quod dubitari' posset, nihil habebat. Deinde,
quum de Heraclio cogitaret, et istius libidinem Do set; commodissimum putavit esse de provincia clam abire. Itaque iacit: prosectus est Rhegium. XXIII. Quod ubi auditum est, aestuare illi, qui dederant pecuniam : putare nihil agi posse, absente Epicrate. Nam Heraclius tum assuerat, quum primum dati sunt judices: de hoc, qui, antequam in jus aditum esset, antequam denique mentio controversiae tacta esset, discessisset, Putabant nihil agi posse. Homines Rhegium proficiscutitur, Epicratem conveniunt: demonstrant id, quod ille sciebat, se ΙΙ-S Lxxx dedisse :rogant eum. ut id di quod ab ipsis abisset pecuniae. Curet; ab sese ' caveat, quemadmodum velit; de illa
hereditate cum Epicrate Nominem esse aCturum. Epicratos homines m altis verbis a se male acceptos
dimisit. Redeunt illi Rhegio Syracusas : queri cum multis, ita ut fit, incipiunt, II-S Lxxx nummum laustra dedisse. Res percrebruit : in ore atque sermone omnium coepit esse. Verres resert illam suam Syracusanam : ait se velle de illis Η-S Lxxx cognoscere: advocat multos. Dicunt Bidini Volcatio se dedisse; illud non addunt, jussu istius. Volcatium Vocat: Pecuniam referri imperat. Volcatius animo aequissimo nummos assert, qui nihil amitteret=; reddit inspectantibus multis : Bidini nummos auferunt.. Alii . . disputari .. I. V. L. XXIII. I. Ttim. Manut. Lamb. et My Feanesi in tamenae. u. Alii. ω cit sibi id is. I. V. L.
nem , qualem ipsi eommodum erit; Parato esse se, quavis Cautione, repromittere neminem nomine heredit istis amplius ab ipso quidquam petiturum
4. Refert sitim. Loeus ille Lambitio et Hotomanno Corruptus videtur . et addendum esse rationem putant. Nate, ut opinor; nam facile intelligas si eantilenam aut sabulam subaudias. 5. Qui nihil amitteret. Quippe quae
472쪽
IN VERREM AC T. II, LIB. II. 43i
Dicet aliquis: Quid ergo in hoc Verrem reprehendis. qui non modo ipse fur non est, sed ne alium quidem passus est esse Θ Attendite: jam intelligetis hanc pecuniam, quae via si modo visa est exire ab isto, eamdem semita revertisse. Quid Τ enim λ debuit' praetor, cum
consilio re cognita, quum Comperi SSet, SuUm Comi
tem, juris, decreti, judicii corrumpendi causa, qua
in re ipsius praetoris caput exi Stimatioque ageretur, pecuniam accepisse, Bidinos autem Contra praetoris famam ac fortunas dedisse, non et in eums, qui accepisset, animadvertisse ', et, in eos, qui dedissent pΤu, qui institueras in eos animadvertere, qui perperam judicassent, quod saepe per imprudentiam fit; hos pateris impune discedere, qui ob tuum decretum. ob tuum judicium, pecuniam aut daridam, aut accipiendam putarant Volcatius idem apud te postea
suit, eques romanus, tanta accepta ignominia. XXIV. Nam quid est turpius ingenuo , quid minus libero dignum, quam in conventu maximo cogi a magistratu furtum reddere λ qui, Si eo animo esset,
Hennia non ad eum . sed ad Verrem pervenisset, ita ut hane restituendo, nihil damni oleatius sentiret. 6. unde sia. Sie Hot. et wittenti. Bibl. erit. Part. II , Pag. Io. sensus est : Pecunia quae palam visa est Exire ab isto , oecolle est ei reddita. si e supra. eam uo. in per pseudothyron a dixit Volgo inepte: . qua via... Eadem
r. Alii, α qaid enim debuit pr. λ- eisseis. I. V. L. 8. Diatiis. Si non collusisset Verres enm Voleatici et Bidinis, debuit in
s. Alii, vi et non in eum . sed Sehuta, post Hotom. reuaxit non ante distite. In eodem orationis tractu, eod. Nannii post is Bidinos autem is repetit . poeianiam s. I. V. L.
ee Cieero ad Qtantum Fratr. I. r :ω Denique hae e Opinio sit. non mod iis, qui aliquid aeceperint, sed ita etiam . qui aliquid dederint, te inimi- eram, si cognoveris. Iuturum. Neque vero quisquam dabit . quum erit hoe perspectum, nihil per eos, qui simulant se apud te multum posse, abs te
solere impetrari x.. XXIV. r. Ingenuo. Homintam Con
ditio apud Roma triplex e alii erant servi, alii liberi, alἱi ingenui. qui et nobilea dieii.
473쪽
quo non modo eques romanus, sed quivis liber debo tesse; adspicere te postea non potuisset, inimicus hostis esset, tanta contumelia accepta; nisi tecum collusisset, et tuae potiuS existimationi Servisset, quam suae. Qui quam tibi amicus non modo tum suerit, quamdiu tecum in provincia suit, Verum etiam Dunc Sit, quum jam a ceteris amicis sis relictus, et tu intelligis, et nos existimare possumus. An hoc solum argumentum est, nihil isto imprudente factum, quod Volcatius ei non succensuit ' λ quod iste nec in Volcatium , nec in Bidinos animadvertit 3 Est magnum argumentum : verum illud maximum, quod illis ipsis Bidinis, quibus iratus esse debuit, ut a quibuS Comperit, quod jure agere cum Epicrate nihil possent, etiamsi adesset, idcirco suum decretum pecunia eSse terit tum ' : his, inquam, ipsis non modo illam hereditatem, quae Epicrati venerat; sed, ut iti IIeraclio Syracusano. item in hoc, paullo etiam atrocius, quod Epicrates appellatus omnino non erat, bona patria fortunasque ejus Bidinis tradidit. Ostendit enim novo modo, si quis quid ab absente peteret, Se auditurum. Adeunt Bidini, petunt hereditatem. Procuratores Postulant, ut se ad leges suas rejiciat, aut ex lege Rupilia dicam scribi jubeat. Adversarii non audebant contra dicere : exitus nullus reperiebatur. Insimulant homi-
u. Meeensuit. Milicet, ob tantam aeceptam coniam liam. 3. Tentaltim. Perietilum illos saeeravnluisse num pecunia corruptus Praetor ad iniquo decernendum adduis
4. Proetiratores. Amiel Epieralia petunt, ut ae Epicratis causam anset mentes ad leges sibi peculiares eo Ilia a , aut saltem Epierati ex Rupilia lege iudieitim iniendat. Tone ἱmpediti Bidini aeeusant Epieratem aufugisse, ut reditorea frustretur et posse tranem ex praetoria edicto potunt. sed bona possideri iubere non potuit praetor, quod aderant proeuratores qui actimnes contra Epirentem institutas ae eum satisdatione eaeepturos profitentur. De his eons pro Quintio, ubi Iustus explicantur.
474쪽
IN VERREM AC T. II, LIB. II. 433nem Daudandi causa discessisse; postulant, ut bona possidere liceat. Debebat Epicrates nullum si nummum
nemini: amici, si quis quid peteret, judicium se pas
suros; judicatum solvi satis daturos esse dico bant. XXV. Quum omnia consilia Digerent; admonitu istius insimulare coeperunt, Epicratem literas publicas corrupisse : a qua Suspicione ille aberat plurimum. Actionem ejus rei postulant. Amici recusare, ne quod novum judicium, ne qua ipsiuS' cognitio, illo absente de existimatione ejus constitueretur : et simul idem illud postulare non desistebant, ut se ad leges Suas
rejiceret. Iste amplam occasionem Calumniae nactuk,
ubi videt esse aliquid, quod amici absentem J Epicratem nollent defendere ; asseverat se ejus rei in primis
actionem esse daturum. Quum omnes perspicerent, ad istum non modo illos nummos, qui per Simulationem ab isto exierant, revertisse; sed multo etiam plures eum postea nummos abstulisse : amici Epicratem defendere destiterunt; iste Epicratis β bona Bidinos omnia possidere et sibi habore jussit. Ad illa Η-S io millia hereditaria accessit ipsius antiqua Η-S quindecies' pecunia. Utrum 7 ros ab initio ita ducta est an ad extremum ita perducta est 3 an ita parva est pecunia λ an is homo Verres, ut haec, quae dixi, gratis
s. Gratu. et Frnest . . eod. Nann. nilum nummum nemini is. Paullo insolim erat . iudicio Metim agi passuros O, quod e eonieetura ediderat VI-etorIua. Correxit Ernest. ex consuetu dine CIeeroniana. ut Vere. III, 28. XXV. r. Vulg. . iudicia . I. V. L. u. Viri doeti malunt istius, nempe Verria, non sine eausa. I. V. L. 3. Graevitia proseri e eodiee Nan-I. Ge. para aeeunda. ni , . absente Epierale.. I. V. L. 4. Posterius is nummos in Ernesta vix eredit esse a Cieerone. Cur non ere
dat p I. V. L. s. Dierialis. Quasi latitantia, Deo defensi.
I. Utrum. Utrum totum illud Epietatis negotium Ita exorsus est Verres. ita ad finem porduxit, ita parvam ex
475쪽
Hic nunc de miseria Siculorum, judices, audite. Et Heraclius ille Syracusanus, et hic Bidinus Epicrates, expulsi bonis omnibus, Romam venerunt: sordidati . maxima barba et capillo, Romae biennium prope suerunt. Quum L. Metellus in provinciam prosectus est, tum isti bene commendati cum Metello una proficiscutitur. Metellus simul ac venit Syra usas, utrumque rescidit, et de Epicrate, et de Heraclio. In utrius
que bonis nihil erat', quod restitui posset; nisi quod
moveri loco non poterat. XXVI. Fecerat haec egregie primo adventu Metellus, ut omites istius injurias, quas modo PoSSet, rescinderet, et irritas saceret. Heraclium restitui jusserat: non restituebatur : quisquis erat' eductus senator
Syracusanus ab Heraclio, duci jubebat : itaque permulti ducti sunt. Epicrates quidem continuo restitutus
est. Alia judicia Lilybaei, alia Agrigenti, alia Panormi
restituta sunt. Census , qui isto praetore sunt habiti, non servaturum Se, Metellus ostenderat: decumas. quas iste contra legem Hieronicam vendiderat , sese venditurum Hieronica lege. dixerat β. Omnia erant Motolli ejusmodi, ut totam istius praeturam si retexere
eo redegit peeuniam, etc. Ni ha C. ete. 8. Nihil erat. Res enim mobiles ea dieici venditae ac per varios locos dispoinae haud saeue inratis inveniriot restitui poterant. Apparet inde omnino in provinciis ilenisse praetori sue denti, a Praecedente praetore remitidieatam rescindere. Cons. Gaius, IV. ros, Io6. xx I. r. In eodia veteri apud Hot. ia vi restituebaturis. Male. I. V. L. u. Quisquis errat. Q Isquia senator syraeuaanus ah Heraelici in indie;tim cluetua esset. Propterea quod hona Heraeli; a sa possessa non resti trieret,etim Metelisa dueὲ In v Ineula iubebat, .el eram Heraelio addieehat. Pr MN-cetis Lamh. E eod. Fabr. dedit edittis.
Male. 3. ceristis. Faenitatum euiusque erat aestimatio, ex qtia onera evique imponebantur. - Non servaturum.
Quia inἱque prant deseripti. 4. Vendiderat. Lo uerat publἱ -nti. Vere. m. 6. S. Dixerat. Editio Verrinarum pH-ma, edixerat. Forte exeidit litem ob
ultimam praeeedentis verbi. I. . L. 6. Proeturam. Lamh. aut non tam nam Pr. gerere, quam Istius retexere
476쪽
IN VERREM AC T. II, LIB. II. 435
videretur. Simul atque ego in Siciliam Veni, mutatus est. Venerat ad eum illo biduo Letilius quidam, homo
non alienus a literis Τ : itaque eo iste tabellario semper usus est. Is epistolas Complures attulerat : in his unam domo, quae totum immutarat hominem. Repente coepit dicere, Se omnia Verris causa velle; si hi Cum eo amicitiam cognationemque esse. Mirabantur omnes, hoc ei tum denique in mentem Venisse, postea quam tam multis eum factis decretisque j ligulasset. Erant qui putarent, Letilium legatum a Verre Venisse, qui gratiam, amicitiam cognationemque commemoraret. Ex illo tempore a civitatibus laudationes petere; testes Non solum deterrere verbis, sed etiam vi retinere coepit. Quod ego nisi meo adventu illius conatus aliquantulum repressissem, et apud Siculos non Me
telli, sed Glabrionis' literis, ac lege pugnassem; tam
multos huc evocare non potuissem.
XXVII. Verum, quod institui dicere, miserias cognoscite Siculorum. Heraclius ille et Epicrates longe mihi obviam cum suis omnibus processerunt; venienti Syracusas egerunt gratias, flentes; Romam decedere mecum cupierunt. Quod erant mihi oppida complura etiam reliqua, quae adire vellem, constitui cum hominibus. quo die mihi Messanae praesto essent. Eo mihi nuntium miserunt, Se a praetore retineri. Quibus ego testimonium denuntiavi, quorum nomina edidi Metello : cupidissimi veniendi, maximis injuriis affecti,
videretur . At vulgata ut brevior, aieet aptior est. I. V. L.
I. A liter s. I. e. ab epistolis, ut te tabellaritis. Stib igidioe sorsan loe . - Epistolas. Intelligenda h. I. ehirographa gau. Iattres-δε-Mange , ut insea dieit. s. G ahrionis. Qui Romae praetor
quaestionem repetundarum exercebat.
oi Geomni in Siriliam proseiaeenti potestatem quaerendi, exscribendi omnia dederat. - Lege. Cornelia de re petundis. XXVII. r. Edia1 Metelio. Seille ent ita potestatem laeerat de provineia diseodendi.
477쪽
adhuc non Venerunt. Hoc jure sunt socii, ut iis ne
deplorare quidem de suis incommodis liceat. Iam Heraclii Centuri pini, optimi nobilissimique
adolescentis, testimonium audistis : a quo Η-S Cmillia per calumniam malitiamque petita sunt. Iste poenis compromissisque interpositis, Η-S CCC extorquenda curavit; quodque judicium secundum Heraclium de compromissis factum erat, quod civis Cen
turi pinus inter duos cives judicasset, id irritum jussit esse; eumque judicem salsum judicasse judicavit; in
senatu ne esset, locis commodisque publicis uti vetuit; si quis eum pulsasset, edixit, sese judicium injuriarum non daturum; quidquid ab eo peteretur, judicem de sua cohorte daturum, ipsi autem nullius actionem rei sese daturum. Quae istius auctoritas tantum valuit, ut neque illum pulsaret quisquam, quum praetor in provincia sua Verbo permitteret, re hortaretur; neque quisquam ab eo quidquam peteret, quum iste calumniae licentiam sua auctoritate dedisset : ignominia- autem illa gravis tamdiu in illo homine fuit, quamdiu iste in provincia mansit. Hoc injecto metu judicibus, noVo more, nullo exemplo, ecquam rem putatis esse in Sicilia, nisi ad nutum istius, judicatam λ Utrum id solum videtur esse actum, quod estu. A quo. Heraelitas, qunm ab eo Datidulenter et iniuste Materitum eis. tum millia dio IOO D. pelerentur, a a. deberἰ negavit les ad arbItrem desertur. ἱnterpositis. Per mutnam Imtor litigantes stipulationem, sestertium ter eontum milli hos fia soci se.); quam solveret summam, qui arbitri sententiae noti Pareret. Eam pecuniam verres extorquet. Interea dicit aenten iam Meundum Herae Ium arbiter. Erat legitimum hoo itidie iure, ah ar-hitro eompromissarici saetum ς rivia inter eivea ex lege Rupit Ia jud; . rat. Vorrea nihilominus id irritum esse jubet: et quamvis . arbitri sententia nihil ad praetorem pertineat, quamvis sententia illa semel prolata tantopere valeat, ut Ipse eam mutare non possit -, Digest. IV, g; iudieium reseindit. 3. Edd. pr. in pomedἰsaet m. Manni Lainhin. oliv. M praebuisset Noa Cruterum aequimur. I. V. L. 4. Ignominia. Amissio sonat HAE
478쪽
IN VERREM AC T. II, LIB. II. 437
tamen aCtum, ut Heraclio pecunia eriperetur 3 an etiam
illud, in quo praeda erat maxima, ut, nomine judicio
rum β, omnia bona atque fortunae in istius unius essent Potestate 3XXVIII. Iam vero in rerum capitalium quaestionibus' quid ego unam quamque rem colligam et causam λ Ex multis similibus ea sumam, quae maximis improbitate excellere videbuntur. Sopater quidam fuit Halicyensis, homo domi suae cum primis locuples atque honestus. Is ab inimicis suis apud C. Sacerdotem praetorem rei capitalis quum accusatus esset, tacito
eo judicio est liberatus. Huic eidem Sopatro iidem
inimici ad C. Verrem, quum is Sacerdoti successisset. ejusdem rei nomen detulerunt. Res Sopatro iacilis videbatur, et quod erat innocens, et quod Sacerdotis judicium improbare istum ausurum nori arbitrabatur.
Citatur reus : causa agitur Syracusis: crimina tractari. tur ab accusatore ea, quae erarat antea non Solum defensione, verum etiam judicio dissoluta. Causam Sopatri defendebat Q. Minucius, eques romanuS in primis spieudidus atque honestus, vobisque, judices, non ignotus. Nihil erat in causa, quod metuendum, aut omnino quod dubitandum videretur. Interea istius libertus, et accensus' idom Timarchides, qui est. id
quod ex Plurimis testibus priore actione didicistis,
rerum hujusmodi Omnium transactor et administer, ad Sopatrum venit; monet hominem, ne nimis judicio Sacerdotis, et causae confidat; accusatores inimi-
u. Ex multis similibus. Holom. .eodd. laudat, is Ex multis millibus . I. V. L. 3. Aecensus. De hae voea vida
verr. I. 28. 4. Transactor. Interpres mare UTm
itidiet eum saetendae. AEgnItat;s. et i eorum publieorum Interdietio. s. Nomina judiciorem. Ut per ea, qtiae dabat, iudieia Ipnitis ex arbitrio omnium decus ae bona penderent. XXVIII. t. oti estionibtis. Vide append. de iud. ad eate. vo . Parta II.
479쪽
cosque ejus habere in animo pecuniam praetori dare; praetorem tamen ob Salutem β malle accipere; et simul malle, si fieri posset, rem judicatam non rescindere. Sopater, quum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset, commotus est sane; neque in Praesentia, Timarchidi quid responderet, habuit, nisi, se ConSideraturum. quid sibi do ea re esset faciendum; et simul ostendit, se in summa difficultate esse nummaria. Post ad amicos retulit; qui quum ei suissent auctores redimendae salutis, ad Timarchidem venit: expositis
suis difficultatibus, hominem ad Η-S Lxxx si perducit;
eamque ei pecuniam numerat. XXIX. Posteaquam ad causam dicendam ventum est; tum vero Sine metu , Sine Cura omnes erant, qui Sopatrum defendebatit : crimen nullum erat: res j dicata : Verres nummos acceperat. Quis posset du
bitare , quidnam esset futurum 3 Bes illo die non peroratur : dimittitur judicium. Iterum ad Sopatrum
Tlinarchides venit: ait, accusatores ejus multo In
jorem pecuniam praetori polliceri, quam quantam hic dedisset; proinde, si saperet, videret, quid' sibi esset
saciendum. Homo, quamquam erat et Siculus, et reUS, hoc est, et jure iniquo, et tempore adverso, ferre tamen atque audire diutius Timarchidem non potuit.
Facite, inquit, quod vobis' libet; daturus non sum
s. Sie oliv. Lallem. Edd. pr. ahaolute Fru l. vi ab saluteis. Quod eodem modo. verum multo anhtilius. interpretatur. quam si ob saurem esse .
Animadvertendum quam artis Iosehana' totam rem enarret orator; in Boe onim per bat Sopater. quod Pra torem corompere tentaret. Vertim itarem proponit orator, ut solus noeen videatur Verres . qui primus sopatrum per Timarchidem de numeranda peeti nia tentaverit, et oum ad id damnais scinia metu adegerit. XXIX. r. Posses. Frane. . qui Pos anni dubitarem. a. Quatuor has voces rinna ri alter odd. non agnoseunt. Breuior Iecti C. tero verior videtur. I. V. L. 3. Vobis. Abeat hahe vox a Meteil.
480쪽
IN VERREM AC T. II, LIB. II. 439
amplius. Idemque hoc amicis ejus et defensoribus videbatur : atque eo etiam magis, quod iste, quoquo modo se in ea quaestione praebebat, tamen in consilio habebat homines honestos e conventu Syracusano, qui Sacerdoti quoque in consilio fuerant tum, quum esset idem hic Sopater absolutus. Hoc rationis habe-
iisdem testibus, Sopatrum condemnarent iidem homines, qui antea absolvissent. Itaque hac rana spe ad judicium venitur. Quo posteaquam ventum eSt, quum in consilium frequentes convenissent iidem, qui S lebant, et hac una spe tota defensio Sopatri niteretur, consilii frequentia et diguitate, et quod erant, ut dixi, iidem, qui antea Sopatrum eodem illo crimine liberarant: cognoscite hominis apertam, ac non modo non ratione, sed ne dissimulatione quidem tectam improbitatem et audaciam. M. Petilium, equitem romanum, quem habebat in consilio, jubet operam dare', quod rei privatae judex esset. Ρetilius recusabat, quod suos amicos quos sibi in consilio esse vellet, ipse Verres retineret. Iste, homo liberalis, negat se quemquam retinere eorum, qui Petilio vellent adesse. Itaque discedunt omnes : nam ceteri quoque impetrant , ne retineantur; qui se velle dicebant alterutri4. E conoenen. solebant magistratus provinetales in reetia quihusdam oppidia conoenitis agera Vert. , IIJ, id est, sorum Eonstituere. in quo iurisdietionem εxereerent seIli t eerto die eonoeniehane in sortim seleeti h mines qui praetori adessent, et quibus privata iudicia committeret. Consiliam vero ex seleetia In eonventu viris conatabat . quo rem eo ilici In musia pnhlieia utebatur praetor. s. noe riationis halebant. Milic tita sopateἱ amiei rati inaban nr. nullam do neque a Verre, neque a ceteria Sopatri adversariis esset posse , ut ah Iisdem sopater damnaretur, qui antea absolverant. 6. Operam dare. Iubet etim discedere. et reὲ cuidam inter privatos componendis, iudex e fiet, va
r. Stios amicos. Nempe amico . .
quos Petilius elegerat, ut sibi. istius res privatae iudiei, adessent in eo illo.