Fragmenta

81쪽

60 HELLANICI FRAGMENTA. 19.20.

Callimachi ad Hymn. in Dian. 259. criusit: Μου-χιον ἐω PMρος του Πειραιως τολλιιώνος τω 'Aθηνων. Ons. Θωhem ad h. l. Euatath ad Homer Iliad. p. ibique Pol ιs et u is in exico Xenophoni laudaui Vol. III. p. 175 sq. Numerabatur non minii quam Draeeus in pagis Atticis, auctore Strabone 9, p. 395. C. cuius reliqua verba hic adscribere non dubitaui: m mi , inquit, λοφος ἐστὶν νέμωσιά - , καὶ πιπιος, αὐ-τονομος cuniculis MD43αοὶ ολυ μερος, φυσει τε σκιὰ ἐπίτηδες, εοστ οἰκησεις δίχεσθαι, στομια δὲ μικρῶ τὴν εἴσοδον χωW ,ποπιπτουσι δ' υτιμ λιμενε τρεῖς το μὲν ου παλαιον ἐτετείχιστο, καὶ συνήκμγ 4 Mowrauis VP

exhibent, sed mutata. Nam ante Θεστ inserunt του,

ἀqτικου. Iam vero quum Harpocrotionis, antiquioris ida et Photio, probabiliter etiam doctioris scriptoris, auctoritas recto Praeserenda videatur φliquorum te.ύ

82쪽

ΠELLANIC FRAGMENTA. 10. 21. M

erauom fauero videatur, non est quod de hac lectionis varietate plura dicantiri . Sed pro με ἡ ω reponendum puto μεσαίου ut apud Apinodor 2, 4, 10 et II mP. 331. et P. 467. Vid tamen Muncker ad Antonim Latie. 12. Scilicet hestius ille s. hespius Theε piarum rex, habebat quinquaginta filias quas omnes ex Hercule grauidas fieri iussit Filios ex iis naios recenset Apollo ser et, et s. sed in eorum humero non est Steph nei,horus. Et de hoc, et do altero stephanephoro b roe Attico ignorantiam profitetur I Liιrs lecti. Att. 4, 10. T. II. Opp. p. 1159. et in romo thes T. V. p. 1870. Obiter monere liceat, μνωτε et μήποτε δε dicere Graec rum grammaticos, quando nihil affirment sed suas in .tum dubitationes propoliauit, id quod iam Casa bonus obseruauit ad Athenae. 1, 10 p. 32, 23. Et non raro sic loquitur Athenaeus . vi μήποτε ait idenuum ne forte, via verbo fortasse. 11Echosiis Apollon Ahod ita in otium est semel. 4, 14 saepe vero apud Am --n de Syntaxi P. 246, 9 item ιμ-ε γαρ p. 278, 4. μήποτε ὁὲ, ut P. 302. 24. Caeterum com his sis an phoris non confundendi sunt sacerdotes quidam Stepha nephori dicti, de quibus Ut sit. cin Dale in disserit. ad aluiquitates e nivrmoribus , Amst a 2. 4. dias. 5. c. 1. p. 360 388 De aliis a monet; δροις peculiaridiatriba exposuit quaedam etiam nugatus est, oh nem , Melen, Lubecae 1750 4

Harpocrat et ex eo mavoriniis πηγαὶ - τοπος

83쪽

BELLANICI FRAGMENTA M.

Μemni de vaca l. desa et d. B. L. T. XVI p. 120 - 14 De vi praepositionis tu, ad fragm. cis

Schol. Euri ad Phoenn. 162. αλανικος ἐν τῆ ἐπιγραφν'Aτλαντιδος. ρσενα ὁ φροι nempe Niobes), θω- χήνορα δεμνιοτρατον, . . . . Ἀρχαγύραν θυγαiέρας δετρει 'nγυγίαν, Ἀστυκρατε ιν . . . . Quom mutilus hic locus a nemine veteriam laudetur. miliquam Deile, nisi ubi boni codices reperii fuerint, huic malo quisquam medebitur, quanquam probabilia simi, quae Valc enarius ad hunc locum p. 628. dixit Neque vero, etiamsi lacunam illam explere possimus, omnino aliquid , quod sit operae pretium, lucrabimur Maxima ἐrisin est sententiamini de Niobes liberorum nutilem di 'versitas. v. Aelian. v. 12 36. et quos laudation. ad Apollo L. p. 590. Adde quae ipse dixi ad Pherecy d. p. 131. edit secundae. Illud potius obseruandum ali-hoequidem Hellanici opus eodem modo semper a scruptoribus laudari. . Hic quidem insinibi videtur ἐπιγρα- 'Atλάντιδος. Absit vero ut hanc putemiis eius ve iaram inscriptionem fuisse. Immo fuit 'Aτλαντὶς vel certe Ἀτλαντιας v. fragmm . eqq.), et ἐπιγραφλυτλάντιδος,

nisi quis foris malit huin in accipem pro συγγρα pu vel

συγγράμματι, mutandum est iniri αφοsiam Ατλά-ιδι. Nam sic erat fragm. IX. ἐν τ επιγραφομεν 'Aσώπιδι sic est apud Athenae. 6 P. 235. D. ἐν τύ ἐπιγραφομἐνρ ετρα--λει. p. 255. c. ἐν τω ἐπιγραφομένι Γεργιθίω , e re et seriptura tinnα χρ facile oriri potuit e lectione ἐ- ρας μἐνρ per eonipenditiari seripia. Sed illa scripturia admissa, nasutulum aliquem propter ipsius linguae leges dativum

in genitivum mutassse, non mirandum est. - Sero animaduerti, emendationem rωγραφομένη Ατλαντέ' iam propositam sulas a Galatinario ad Eurae. . Phoenias.

84쪽

est. Idem vir doctus proponit etiam Ἀτλα ι, propter Fragmentum XXIIII. Cons. ad fragm. XXIII. Quomodo facium ait ut de liberis Niobes Henanicus in hoc opere exponeret, Valerinori l. l. p. 628 his paucis verbis ostem

Harpocration πιμι ηοιδα. - Ἐλλάνικος G-υ --τιάδι, - του ποιάττου φροι, --οθαι. Hic plane non dubito, quin τλαντιάδι reponem dum sit. 'Neque enim intelligi potest quale probabiliter diei poa ,si saliuadis argumentum fuisse, quum alto.

rius appellationis ratio facillime pateat cuique. Nimirum ut in Deucalionia scripserat inprimis res Deucalionis, ita in Ailandide de Ailante eiusque filiabus exposuerat. Praeterea I et V quam facile potuerint a librariis confundi, vix opus est ut animaduertatur. CLDoroili ad Cha rit. q. . p. 301. d. Laps et 1, 2. P. 220. De re ipsa quam . . tradidisse dicitur Hellanicus legendus est Strabo 14, p. 645. C. Scilicet erat familia quaedam in Chio poste i Homeri s. qui talis quain eisdes ea inina diuini poetae passim decant bant. Irorum sere praecipuus titisse dicitu tynaothus, circa Olymp. 69. quem ramum aiunt Syracusis τα λιη- ρου ἔπηέα Φαγδῆσαι, sed ita . Vt Homericis versi hus mutatos de suis intertexeret. V. Schοι Pin m ad diem. 2. i. Postea e istinctimonieridaritin gente, tales carminum Homericorum decaniaiores dic aritu ἐαη φδes et in ρασταὶ teste Aristocis apud Athenae. 14, p. 20 B. Dalechampius ad h. l. laudat peculiarem Hen . DPM-

85쪽

ni libellum de bapsodia, quem miror viris doctis Lnus imiotuisse. Ego saltem nunquam vidi. s. quos laudat Baio ad Xeno A. sympos 3, 6 et Sigism Frid. me. g. commentati eriti de rhapsodis, Lips. 1734. 4. qui

tamen non aus esse videtur Hareh. Baringat commentatione

de rhapsodis, Hannouerae 1645. . edita quae Austeri historiae Homeri criticae propemodum praeserenda est. et qua Iul. Caes. Matigeri mellam lib. i. caput 41. ill

strauit i

- χωνι καὶ αυτην συγγεν*σθαι, ῶν Λυκος Μεροπην δε ι-ουσν θνητω ,τι, cu Iλαυκος. ῆν vi ἀμαυρὰν ιναι. Τάοια εἰρῆσθαι, μοι παρα το σχημα της τρον ἀστερωνοίσεως. - γαρ υ στοιχείο παραπran σιον ἐώ ν ῆἈαὶ ανα--H- ων κῶ --σων - ὁ Ζευς. Satis docet hic locus, E pluribus libris hoc uellanici 'pus. Compositum fuisse. Sed quo inam fuerint, ignorant omnea. Illud vero eum aliqua probabillisio diri posse videtur Atlantidis partem futine librum ein δεω κων. v. insta fragm. LXXI. Pro 'Aτλαττιδῶν saltem Aa τλαντίδων rescribendum esse, nemo non videt. Sed V L. immis edidit Ἀτλαντικων P. 430. atque idem, Anecdo torum Graecorum Tomo II p. 58., auctor est, in Scholiis ad Diovis Mi ἐχνην, quae Code ax Iarcianus habet, saepe citari Hellanicum ἐυ πρώτι των Ατλαντικων. Valerinario tamen ad Euriρ Phoeniss. P. 28. magis

placet Aia reruων, quia Hellanicus in hoc opere scripse it septem filiarum Attinuis aue Pleiaduri sororum, Pori rorumquo. uinxiam. L. Vatiati annotati ad

86쪽

HELLANICI FRAGMENTA.

Harmeration. p. 362 editi Lips Sed idem 6 - rius . . et in Dissertatione de Scholiis in Homeririn.

p. 2i , in odie sedens reperiri temtur, τιν των --πικον. Nam υντλαντικῶν est vitium librarii. De ipsa Atlantis filiarum historia vehementer dissentiunt veteres Quae hic Hellanico auctore referuntur, iis si milia ex M-- narrat Scholimus Germa/m ad mra Lisqq. p. 65 sq. voL IL Maleorum edit B L conem . ad Am d. p. ini. sqq. Iovis pinea tantum ata seram, quibus alii eum Hellanico consentiunt. Sic Taygeten fuisse Lacedaemonis matrem habitam colligi potest e S. I. Euris Oreat. 625. ubia' taenisi ntem illum Arcadiae qui per totam Laconicam Pro ,rit, et sub quo paria sita erat, appellasse dicitur II γε-ν haud dubie in matris honorem. In Scholiis C dicis Palatini ad Homer Odyss. t. 103. a Crem ro et Mumanno editis Vid ad fragm. C. si liciter emi

sed matris non meminit . sic porro. In uniuersum de tota fabula Ailantica lectu digna habet Cario Caria inden Eri en uber America, aus dematia libera Chri

Gotmr Hennig, Gera 1785 8. . IL p. 104-106 1 primis p. 157 - 209. h. . iit. 1786. p. 8890. p. 268 308 sq. Sed cum his Heminici conferenda sunt Phereo a P. 109 sq. edit Z

Hoe opus, quod a Suid et Edimo M. Vocatur P HKω --1, et quod o Herodoti et Damaratis scriptis compilatum fuisse, iam supra dictum est 5. Cf. inis fragm. CVI. rectius A APIO NOMIMA appellari, multorum veterum qui similes libros scripserunt, ut Aristotelis, Nymphodori, Theodectis, exemplis

87쪽

ω HELLANICI FRAGMENTA. 25.

edito mon. 1790 8 ubi etiam se ais in lib. I. verba attulit τῆς ἱστορίας αυτους ἀπαθα ρατιζqυσης, υχοla τακAMOAMBOΣ ΝΟΜΙΜΑ, καὶ ἡ Γετικὴ παραφροσ-η. ConL Schia ner in Curis nouissimis in Photii Lexicon' 30 sq. ' Nam etiam momo in Loico p. 43. Mest BAP

allato.

Θρῆκες αυτω πάντα επίστευσαν.

κας, Ια Ελλησί τε ομιλήσαντα, καὶ Ελληνων ου τω ἀσθε νεστάτω σοφαστι ' Πυθαγορν κατασκευάσασθαι ἀνδρεωνα. ἐς τον πανδοκευοντα των ἀστων του πρωτους, καὶ ωομ

88쪽

BELLANICI FRAGMENTA. 25. 67α α' ἔξουσιν χῶρον τομον, να ἀεὶ περιεοττες ἔξουσι τα

πάντα ἀγαθά. ἐν io δε πolε τὰ καταλεχθέντα και ἔλεγε ταυτα, ἐν τουτω καταγαιον οἴκημα ἐποιδετο. ώς δέ οἱ παν-

τεταρτι δε ει ἐφανη τοῖσι καὶ Ουτω πιθανα σφι ἐγενετο τὰ ἔλεγε ὁ Ζάμολξις Cur totum locum adscri-Pεerim quiaque intelligero Eadem historia extat apud Straton. . p. 298. et similem de Pythagorae Hermippo naereat Diogenes Laertia, 4i et Soho S phoci ad Electr. 62. quam tamen recte fictam putat 3kι-nera in Gesch der H issensch te Th. L P. 229. Vt ipse Hero tua l. l. dubito se ostendit de Zamolxidis hist , H , quem Pythagora putat antiquiorem isse. Ceterum nomen huius legialatoris rectius καλ- scribi demonstrariam viri docti multi, inprimis e loco Porphyrii invita Pythag. c. 14 vhi nominis origo deduc tu ex vocabulo ζαλμος quo Thraces appellabant Pellem minam, qualis Zalmoxidi recens nato iniecta fuisse dicitur. Alii tamen mieri id quos laudat Ioli. oph. I sua ad Pseudo genis Philosophumen p. 170. et cor Gotti Iuchterus in specimine animaduersionum de veterib legum latori h ad Fabric Biblioth Graec. Lips. 1786. . p. XXIII sq. siue in huius ipsius operis Fabriciani Vol. II. p. cedit Hartes. - quae vis verbo κατέδειξε videatur subiecta esse, a creuisero Commentati Heri,dot P. p. 171 sq. ita ostenditur: Attende ad vocem solemnem .,his in rebus, κατεδειξε, quae a scenis sacris ad doctri- ,.nam declarandam traducta est. Et reapse ad δεέκελα spe- ,δtare illam historiam Zamiaxis, nemo est qui ambigerse,,queat. Hoc autem vocabulo in Osiridis ritibus serati Abus utitur Herodotus I, 171. Quales tu credibilis

. ,est ab initio in subterraneis conclauibus sepulchrorum .,peractos esse. Quam late autem pateat hic usus antro. ' ,rum sepulchralium, mysteriisque inseruientium, expo-

89쪽

alicuius rei, legem Ponere morem ιιquem in uam immimo, auctor esse alicuiιι inuenti, instituti, O-- Aempli' in qua interpretatiqne patet nihil doid ori nisi subtiliorem e plicatio ii, eri uinquae inest in verbo compositin

Haee semel tantum commemorantur, si quidem ut Hellaniet narrationi immixta sint verba Scholiastae, qua eam seruauit, et Apollodori. Vt igitur nec discerpere- tur historia, et quain cuiusque essent cognosci pos3et, tum locutri ita adseribendum putaui, ut sinum notidis interiectis de cuiusque loci auctore monerem videtur autem hos opus suisse pars Phoronidia. V. inis fragm.

νία ἐκαλεῖτο, tetro των κατοικουντων ἐν αυτ υόνων -

90쪽

Apollodor. 3, 4 I. ita ut ea videri possit ex sellanico hausisse Ἀκεν Es Θελφους προ τον θεόν. Uiuois φθεν

-ειρεν. θανακτησας δε Καδμος, κτείνει τον δρακοντα '

καὶ ριελλοντος Κάδμον ἀναιρεῖν ἐκωλυσεν ὁ Ζευς καὶ Αρ- μνίαν υτι συνφκισε, την υρεος καὶ ' ροοίτης προτε

εν Βοιωτιακοῖς, καὶ 'Aπου,όδωρος. ἐν cyγ addit Villois. Βοιωτία - Αονία Scilicet antiquissimis temporibus agrum Thebanum incoluisse dicuntur Hectenes, qui P merint Ogygo uomai H. Qui quum periissent morbo 'pesinenti, regionem inam occuparunt Hyantes et Mnes. 'quae videntur gentes Boeotiae non aduenae, fuisse. Et Maam quidem auctore Chil. 1, 10, 6.), Boeoti παντες dicti tuerunt propter ingenii crassitiem. Quod etiam e sibus mi Michi Tragici apud a tam ad secvru . 433. confirmatur. Certe verbum risu iis tale quid significat. Vid. annotait ad tymol. . p. 1055 init. . Hyantes a Cadmo victi profugerunt. Aonas ille manere Permisit