장음표시 사용
421쪽
aIbi crassa alibi tenui,dura,ceu secabie aspersi ad poscram vero nivestente, G ad ossa carncs apprime- te, intumescentibus digitis in pediἱus manibusique. I, et pii pecubare hoc malum. Ita,t σLatinorώim elephantis is a lepra Arabum non diuersa sit. Neque te ne re dictum ess,Arabum, lepra enim Graecorum dies a te. uersum morbi genus ab eo quem Arabes sic ποcant pra Am' A. rabum enim lepra dirum ac horrendum morbi renus ess,nec ab elephantiosi, ut diximus, quae carnem
interdum depasiit, I ad ossa Uque ingreditur, differt. Graecorani autem faciluen morbus , dcscabiei adeo similis.)t vix ab ea disicernatur, solamque cute occupat,id quod in primis testatur Hippocrate: in libro de affectibus, in hunc modum scribens r
lepra melancholici cutis latum affectussiunt. nam si is vcnu er carneproueniant, cancri vocabulusor-fisitur. Paulus quoque Aegincta a iam iliau nihil gis. sentit,dum ib. . cap. 2. sic inquit: Lepra pariternora communis qκaedam summae cutis sicabrities stua predo ea, cui sine pruritin corpor que lenta con- sumptio accedere conjueuit,ex atra bile Ttraque oria
422쪽
tinem trahens. sed lepra profundius circubribusique erosionibus, corporis cuticulam depascit, Cr piscium instarsequamulas ex se remittit. Uonu*ero pupcr ociem tantum varia erosione laedit,furfuraceaque magis q am siquamosa ex se corpuscula edit. Antores nique libri,cui titulus introductorius heu medicus est, Iepram haud aliter quam iam citati autores desicribit, di7 ιnquit: λε Rc F πυθος Alo τὸ Aesio τος- -τροχυτρομ ξεποὶ -
cutis est vitium atque affectus, dum scilicet ipsa candidior a periisque P. Aspredo vero veluti ponuria emergentia . PAnu autem stu secabies exulcerata magis eximi. Cum itaque lipia Graecorum moνία sit facilis, ac cutem tantum . ut ex iam diis patuit, occupans, euidentissimum sit eundem a lepra Arabum esse iliuersum, qui morbus ingens a pectu etiam turpis est, vesi mentem cruciatum excitans, nec solam cutem, sed er carnem eis ossa pleranque vitias. 'd si xero quispiam obiecerit, leprae nomen in sacris liters pro graui accipi morbo,id quod baon laus facit, ad que non tantum curis esse vitium,η que enim alias a reliquis hominibus separare eo a sfectos morbo Mosis lex praecepisset . huic ita res on- sum volo: rq Obis hic non esse contentionem quidsacrae d. Dis. aut Hebraeorum bterue dei pra fatuant sed potius quid medici Graeci ge hoc morbi gracre scripserint indicare conamu i esse nimirum lepram Graecorum a lepra Anabu,qui lepram vocant quod Graeci elephan-
423쪽
put I 3. Levitici rectius expendat epram in cute tam tum fuisse Hidebit, maxime inter initia, er haud aliter quam in ea mitiliginis stecie,quam λλκlis Graeci nominant, pilos albos apparuisse. Hinc est quod Augustinvi etiam lepram coloris esse tium, non να- letudius aut integritatis sensum atque membrorum esse cribat. Neque mirum est cur Mosesseparare lepra correptos a reliquis hominibus praeceperit , contagiosus nanque morbus fuit, perinde atque hodie
stabies , etsi scabies fortὸ tolerabilior sit. Ridiculum autem λδ puerile admodum est quod 'ibit
Montulis , in Graecorum euangelio inter praecipua Christi miracula leprae sanatis nem recenseri, igitur non facilem esse morbum lepram Graecorum. Mira sane siequela,quam el puer etiam explodere possit: neque enim euangelicae literae obsunt cur minus
apud Graecos facitu fuerit morbus lepra , nisi fortὸ
Montuin euangelium Graecorum nominet , quod
natione Graecis siriptam sit, quo niueri stultius dici
posset , cum constet ab Luangelistis, quos certe Matthaeum maxime i sannem Hebraeos fuisse nemo nescit, conscriptum esse, laque literis Graecis . Nihil igitur ad rhombum, quod euangelicae Iterae leprae sanationem inter miracula Christi commemorant, nam cum Iudaei fuerint, quos a leprae contagio sanauit Cristus, quibus utique hoc mali genus exosium erat, quandoquidem a reliquorum consertio eo doctosfe-
gregaόat, nihil mirum si miraculum istis viseum sit. Etsi enim cutis tantum Ῥitiam fuerit , non tamen facile
424쪽
satile a5sti, maxime ubi radices paulo intimius uisese potuit ta ut merito etiam eius sanationem inter miracula commorarint Luange ae. Quid autem ad Graecos attinet,quod in Iudaea factum csse nemo non nouit Potuit etiamfert,nam non anxie reluctor, πt
aliud fuerit morbi genus,de quo sacrae literas' F ua- gelistae tradunt,quam id de quo medici Graeciseriόur, ade)-Montui argumctum 'plane inefficax:aliud enim euangelium esse Hebraeorum, aliud Graecoram, aliud Latinorum omniat, quod quam ridi istum sit nemo sanae mentis ignorat. Vnum enim euangebam Graeco sermone cesscriptum,quod ad omnes cuiusiqu8 nations homines spectat. Evangelicas tamen hi lorias singulia in I udaea factas esse, quandoquidem I udaeis tantum chrisius mistis sit Ῥt praedicaret, ean denti imam est , ageὸ it de lepra Hebraeorum in euangelio tantum mentionem feri tertum sit, neque ob id consequi possi lepram etiam de qua Graecorari medici scribunt intertrausi imos morbos esse connumerandam . Falsissimum praeterea est quod lepram interdum pro cutis affectu, interdum etiam pso elephantiasi artihi apud Graecos ait, taque exemplo sa- riasis ostendem e conatur,ita colligens: Quemadmo-G6oriasis iuxta Graecos diuerses dcnotat affectas; ita lepra. Quis autem nisi plane amens sit. istam sequelam admitteret Fateor quidem verum esse sa- riasin diuersos denotare affectas elephatiam scilicet, Er padendi praeter naturam eremonem, nam igabunde Graecorum testantvrscripta. Qired vero illu
425쪽
PARADOX. MEDICINAE unumsiliem te limonium ex Graecorum medicorum
libris,quod lepram elephati in ese vocarise a ruat, Montuas, Cr mefatebor. Tantus est ergo di lecticus Montuas, visquetes eas etiam admittat omnium maxime pugnare videntur si re ius expendas. sed verum ejeputo,quod vulgato iactatur prouerbio, Bis pueri benes: anxie enim laborat in eo t
ostendat μοri in significare diuersos affectus, id
quod tamen nemo it inscias: at ne Ῥno quidem Ῥe bo quod omnes eruditi negant, lepram cum elephantia i apud Graecos nonnunquam coincidere , probare sudet. Verum valeat cum suis deliramentis ac ficulnis argumcntis Montuus, disicatque interim vel mellana confingere,vel penitus silere. Morbum quem vulgb Gallicum vocant,nota esse eum quem Grςci Lichenem,Latini v ro Impetiginem appellant, sed nouum p tius & veteribus incognitum.
CAP. XVII. J Niurium me sibi fuisse hoc loco conqueritur sym
i phoria ius Camperius quod in ea sententia istum esse suspicatus sim , quasi gallicum morbum evndem cum lichene seu impetigine dixerit, cum tamen omnium noti simum sit idipsum in ub.2. cap. n. Ag- Drepatoris Lugdunensis astruxise. Et certe nisi si-όrum hunc ad se pertinere negabit fateri cogetur hoc
ipsium quod sicripsimus sensisse. Titulus enim capitis idip uin satis monErat, qui sic habet: De lichenestamentagna siue pudendagra, quam nosiri Neapo
426쪽
verbis quid oro)apertius esse potent Asperunt enim Icheuem nihil aliud esse quam eum morbu,quem hodie quidam Neapol tanum, abqui Ῥero Gallicum vocant, ita ut mirari satis non possim, quare e sic non sentisse ausus fuerit negare Campegius .c Unxit de
nique nescio qIam annotationem , eamque passim sivis Ibris in struit isto lemmate. Hoc capite respondet do nus Umph. Capegius Leonardo Fuchsto, qui eum de pudendagra siue morbo Gassico immerito reprehendit . Quibus verbis iterum satis monstrat se in ea esse sentetia, ut metetram a morbo Gastico nihil differre putet. Praeterea quae ibicotra me amiotaait, plane ad institutum nihil faciunt. Mihi contentio ea morbam Iasticum non esse lichenem: in theologum agens o edere conatur iram esse Dei, id quod nemo negauit. Optarem certe eiulaodi nantis bonas chartas non commaculari. Mendacij itaque arguendus nobis potius Ῥenit Samphorianus,qui non tantum mihi,sed Cr Leoniceuo iniurius existit. Leoniceno siquidcm, quod huc
lichenem a morbo gallico nihil differre docuise ais
rit, eum tamen idem in libro de morbo gastico edito eam opinionem quae morbum gallicum esse lichenas lauit, penitus explodat. Mihi porro, quod me mom5am Gast cum ab impetigine diuersum non facere putat,cum tamen constet confutationes meas legeti, me
ab istaseeutontia fuisse Olim, ut hodie sium, alienisi
reum, ut qui docuerim lichenas non esse moriam gaiaticum ,sed eum potius qui impetigo Latinis dicitur. Scio autem quid deceperit Capegium: praepositionem
427쪽
u in themate ag lichenem referendam, ag Gallicum morbum retulit perperam. Atqui erroris sui eum mo- nuisse confutatio mox sequens potuit, ita Ῥt mirum sit cur hoc loco in nostris legendis tam negligens fuerit,cum alias non raro totra paginas, imo folia etiam integra, in siua transferre e nostru solitus sit. Sed ut baec missa faciamus, ad insititutum reuertentes mon- premus quam turpiter errent qui morbum Cassicum Ῥοcatum eundem chm lichene patent. Nouiu cum sit morbus is quem hodie Gallicum Wut Neapobtanum nominant , feri non potesi vi bcsen dicatur. Liche nas enimbeculo etiam Hippocri fuisse constat, harumnaque in tertia parte apbor. 2O .inter Ῥernalis mombos meminit, in lib. te morbis,multissue locis abis. e Mikin Quapropter vehemeter errauit l/lin. qui lib. 25.cap. Pbuit. I. lichenem morbum non Italiae mosso , Ῥcrumetiam uniuerse prope Europae onte es. Tiberii Caesaraue principatum incognitum fuisse siribit. Si enim toti prope Europae incognitus stillet luben, nullo modo FIippoc.
eius tam crAram metione fecisset,quem muliu annis ante Tiόeriam e Tiyis incesiisse constat. Verum autem ea quρά paucis ante Tiberii principatu in Italia cognitus fuerit, nondum enim Rom. imperio ad exteras nationes propagato nomine carebat, donec medici oraeci qui Ῥrbem Rρmana freque are corpe-rut hunc morbum suae linguae γocabulo lichenem no eminantes,iθustriorem pluribusque notum ficcre.M minit licsenum Dis. Galcnus, paulis,s' quotq*ctsiunt Graeci alii medici, ita ut morbus casticus dici o psit. Is enim anno a Christo nato C C C C. . XCIII.
428쪽
xCI I Lapud Neapolim primum irrepsit. Nomen vero inde fortitum en, quod in Gassorum exercitu, caelain qui istic Carob regis sui auspicis bestigerabat, apparuit prius quam siqua abbi. Hac occasione Gai omi- . . nosam a st appellationem amolientes non Gallicum repsit. hunc,sed morbum Neapolitanum vocarunt. Peruicit tamen consuetudo ut Gasticus vulgo dicatur. χιare Graecu aliud a Gadico morbi genus en, cuiubcilicet litium Cr astredo, Latin que impetigo no- Lichenes minatur . Fiunt autem lichenes, teste Pisalo libro Luttiaim cap.3.mixtis saniebra tenuibus,s' acribus, cum aliisenos humoribus, celeriter in lepram, π psorum, siabsemve transtunt.Lichenem esse cutis astredinem testatur quoque autor libri desinitionum,dicens:λει- χἡpi ξαχυπις ἐπιφαιύας ' πολλου κνη- σμου. id ea: Impetigo est summae catis cum multo
summa cute dessendunt ,sub quibus locus rubicundior, stesque exulceratus apparet. Impetiginem προ- ro eum esse morbum quem Graeci lichenem appestant,
429쪽
in primis testatur c os ret x, csribens: impetigines Graeci lichcnas dicunt: nasiuntur ex melancholiae co humore, rotundo schemate, in supcrsi is cutis,cum ingenti pruritu . Et confirmat idipsem Caelius Ztiret. lib. I. Chronion. cap.3. ita de lichenibus equor; m&quens: sunt squamula anteriorum crurum sitib armorum partιbus in ipsis animalibus natae , has Graeci lichenas vocantinos Nero impetigines. Porro lichcnas
esse impetigines vel inde satis liquet , quod singula
ferme remedia, qμae a Paulo Graecisique at u lichex bus accommodantur , eadem etiam a Latinis quibusdam ac Arabibus autoribus impetiginι adaptatur. Et Ῥt unum atque alterum referamus , Paulus Aeginetabb. cap. 3. lichenas puerorumsaliua huntana perfricadas esse docet, id quod o Serenus Samonicus cap. ao .in impetigine faciendum seu adet iis carminibus: si vero vitium cn quod ἀucit ab impete nomen, Hoc mutulina poteris cohibere salitia. Id quod e Anicen. facit Fen T. Cav. . inua.3op. q. . ita de impetiginis curatione scribtns: De medicinis quidemsingularibus eira ensaliua hominis ieiuni, e illud quod residetsuper dentes eius. Paulin dcnique eodem loco folia capparis sulphur cum aceto, GP aha multa remedia lichenum recensiet,quaesingula quoque
ab Anicen. non tamen siue multa corruptione, numerantur. Proinde eurJerisimam ea ex iam doctis I atinis esse impetiginem, quod Graecis Lichen, neque est b die inter Latinos interpretes , qui non Lichenem Cρη'clim impetigine laertat. Cornelius tame Cest .lib. .lichevas
430쪽
mogum autor Introductorii duas licsenum steries facit,quarum altera. mitis,altera autem sena sit,ita quo-
papatirum duo esse genera statuit, unam '
ma a Callio Faelice describitur esse figura rotunda, insuperficie cutis, cum ingetiti pruritu er asperitate, ita Celsius primum genus Ube ,ritiam in quo per minimas pustulus curis exasseretur, ει' rubeat euitisque rodatur maxime rotandum incipiat, eadfmque ratione in orbem procedat. Praeterea ut Paulus hchenibus, er Avicenna impetigini ieiuni hominu saliua medentur ita cr Cesas leuem papulam si ieiuna hominis saliua quotidie diricetur sanari ai Ῥt hinc imanifestum sit papulas Celsia lichenibus G raecorum noudi ferre. Habet autem libro iam citato Celsus caput quoddam de impetigine, quae certe non ea ea de qua Arabes scribunt, nec cum lichene eadem .sed potius Impeti cum lepra Graecorum,id quod hinc colliges. Paulus lichenus celiriter in lepram tris rescribit. celsius itidem de papulis,quas in impetiginem verti inquit, locet iis corum. Ῥersu: minus rotunda eIE,dissici iussanescit:ηisi sublata ess,in impetigivem vertitur. Nastum denique in Celso de lepra caput ess, adeὸ t hancsub impetiaginis nomine descripsi se non leuis is picio sit.se uni praeter ιam dicta alia multa , quae Ccipum hoc capite lepram Graecorum depinx se argumcnto esse posuη quae lubens praetereo . Caeterum hic postr mum cum Montuo ineunda pugna erit, qui iterum insuls , im3 3lotuἰρο- sol gilbima annotationesὴa probare nititur mcrbam c.2 cum dici posse lichenus,q AOq idem a JImpto fhser iuri