장음표시 사용
431쪽
mati5. morborum nomisa interdum mutuari liceat. QDpropter ita costigit morbo Gallico lectos lichene magna ex parte concomitari solet,morbus igitur Gaiahcus lichen dici poten. V abdum plane argumentam,
quod elpuer infringere posset ita codigens:cob δε-lores parabsis magna ex parte sequi selet, coli igitur dolor parabsis dici potest.Velita: Pulmonis inflammationem non raro,Hippoc. teste, phrenitu Iequitur,
pulmonis ergo inflammatio phrenitu dici pote LQuibus argumetis quid per Apol. oro sesellius 3 qaid magis ridiculum Z Tanta en Montui in dialehicis. ignorantia, Ῥt plane minima eius artis principia non calleat. Perperam denique Galen. π Auicen citat Motuus, cum ait ex istorum stententia AIquando a sum. plomatibus morborum mutuari licere nomina: qaasi dicat ,si nomen morbi proprium ignoratur, tum licet
eum sevi θ tomatis nomine appellare. ne deb-rum,quid hic confusionu non faceret Galenus Absit
autem Ῥt Galenum,artis dialemcae,quae a confusione maxime abhorret, tam ignarum fuisse putemus. Vt Ῥero Moutui insiitiam hicctudiosi clarius avscant, I .eivi Ga locum Galeni quo abutitur breuibus expocemus.Is intini expli 2aher.meth.diuersitatem nominum, quae morbis im- ' p erunt ipsorum primi autores , iudicare a olens, inter caetera sicribit , quibviam ab ipse θmplomate indita eJe nomina, in quorum numero lleos, hoc enconuoluulus , ab ipso recensitur. Huic enim morbo a. circumHione doloru in intestinu,qui istumsequitur, nomen impositu ess. Nam Graecis circumagier conuoluisignificat. Tineoos quoque morbin en
432쪽
tij e aι Vidua desidendi cupiditate G conatu, τοῦ νεολα enim Graecis conari ea, er ire contendo. Tales etiam Daspnoea,hoc est difficultas stirandi, crvomis,id ea conuulsio,morbi Funt:huic enim a conuessendo nomen inditum ea, ατάω nanque conuello Graecissignificat: illi autem aspiradi difficultate qua fert,πνέω enim istiro ea, δυς aute particula adi la dispicultatem indicat. Mens itaque Galeni loco citato es , quod morbis quibusilla af tomatis quae faciunt , sint imposita nomina: minime autem quod liceat morbos eorum nominiόα appetare,in quos interdum commutapntur,nam abas atram bilem at qua- ο haemorrhoides dicere licebit, quod absiurdi umerit. Ita pasiim Montuus in citando Galeno frequens .ess,at illorum quae affert plane nihilintelligit. Quie secat itaque iam σjenectutis fiae dies isocio transigat, i qu e m stet, Qui quae Ῥult dicit, quae non ivit aadtet. No esse diuersa morbum genera Prunam seu ignem Persicum, Carbunculum atque Anthracem, ut multi medicorum hodie putat, sed unum potius eudemque diuersis his designari nominibus morbum.
Cunt non pauci inter recentiores hodie medici,qui prunam Enem re persicum, carbunculumque, ab antἴrace diuersum esse matim putent differreque ea ratione potissimum thracem a carbunculo , quod anthrax
433쪽
Valesius perfrius astur. Anibrax
culo uibildissere. PARADOX. NEDICINAE
anthrax fiat ex materia maligniore Cr maris adusta quamsit ea ex qua carbuculin generatur. Hac nimiarum opinione ducti,de ιυ in diuersis,tanquam morόου differentibM,capitibus egerunt. Ex horumstne num ro Vale=us existit, homo a itμm tempora ferebat non indoctus,qui in tantum tamen desipait,aet nomiani Graeco Latina daret derivationem, anthracem nia
mirum ab antro,id est fouea,deducens,quod foueam filicet faciat, non intelligens Graecam esse dictionem, neque aliud nisi id quod Latini carbunculum nominant,significare. Cur autem boni isti viri in
hunc errorem, ,t ιnter anthracem atque carbuculum
seu prunam differentiam statucret, lassint, Arabes, quorsim lectioni nimium addi i fuerunt, occasionem
dederunt. Inter hos naque Raetes in lib. Diuisionum cap. I 33. de igne persico,mox autem cap. I 3 .deanthrace seorsim siripsit. proinde istum secuti diuersos esse morbos putantes,diueros quoque capitibus de iis tractarunt. Quod autem anthrax a carbunculo nihil differat, γeliis qui primis saltem labris Graeca degustarunt notum espe potess. NIam πbicunque Latinus interpres carbunculum habet , ibi de anthrace agere G mecum autorem coηstat. Fxemplo nobis sit Calentis, qui lib. 1.artis curat. ad Glauconem ita ge anthrace loquitur :οται γ εMρἐέρμωμα ἱκανως κ ταχυ, καθ μι αν μόeιομαθρόομ γυγκαυσαμ εχαυμ
434쪽
I LIBER I L r situ vehit. Quum sanguis influens calidussufficienter extιterit cir quodcunque membrorum βόitὸ occupauerit,hoc comburendo facit ulcus crugam ha- bens. QMcquid vero circumiacet, in inflammationem leuat, π effervescentem grauemque dolorem infert. Vocatur autem huiusinodi aseam carbuculas. Et li-όro de tumoribus praeter naturam, Ῥbi sic 'ibit.
ΘΠ 'μ αμαέβλυς φλεγμονης ras καυ- σκ γ δέρμια,το τ σιλυ γίγνον-τοα-φλυκτραν πυηγο-τοα Q ἔλκeυς, ωαΠερ ia Ῥῖς πυρικω ςοις, οἱυ- όν τε πυρε- PF ἐπιφερουσι, κίνδαυορ υπόγυορ ἄμφὶ του ἰωκ. quod ita vertendum: Gangraenae cir carbunculi sunt,quumsanguis veluti ferueat, fereque xt inflammatione catem adurat. Crusta qsoque in tu oritur,er pustula ulcus praecedunt similes tu quae ambustis fant,quae febrem acutissimam inferunt, π immines Ῥitae periculum. Ex quibus omnibus manifestu sita thracem penitus a carόsiculis nihil differre. praeter id
enim quod passim antbrax pro carbunculo interpretatur,contextus etiam verborum satis docet carbunculum stu anthracem a pruna, igneue persico minime diuersum esse.wmadmodu enim Galen. 2 ad Glau λ, his, conem carbunculum destribit, ita Auic. Fen. 3. Caa. . ab ignetrass. s.cap.9.prunam stu ignem persicum. Ait autem: persi UMHaec duo nomina fortasse absiluta sunt luper omnem pustulam corrosiuam, e Palem,adurentem , facientem accidere Unaram, qualem facit accissere combustio. Et paulo post: Et fortasse non erit istic pusthia
435쪽
PAR AD Oxo a. v Μ MEDICINAE omnino imo incipit in primis pruna, σε tota istud H-cipit cum pruritusicuscarificationes. Amplius quandoque vesicut inu persicin aut pruna, currit ex ea aliquiilsicut currit a cauteristo cum combustione, es locus cineriti, coloris niger.QMe verba rasinἄ-- nihil deprauata videantur,sunt tamen desumpta ex- cap.IC .lib.1 . ther.meth. bιsic decur unculosorabit:
hac.Caeterum inter initia stabiriparticulam omnino, mox oritur pusula quaedam,qua rupta ulcus crasto-μm gignitur. Saepe xero non Ῥna oritur fabentiἱus pustula ,sed multae exilis Ῥeluti mi siemina. Omnis bus tamen crustosium fit stus,modo crusta ipsa cineris
colorem praeferente modo nigrorem.ξ t excerpta videri possunt ex 2s.lib. .Pauli Aegineta, ubi de car-ἴucula seu anthracibus ita loquitur: Quandoquesine pustula emergui, particulam quibia hoc malum iustaea; initio omnino stabant,unde pustula nunc Ῥηa oriatur,qua rupta,Υlcus cum crusta gignitur,nunc plures etiam tenues milii magnitudine erumpunt, diserupisseque is crastosum redditur visu ,similiter iis omnino quae cuμterio adusta fuerunt quandoque cinereo co-
436쪽
LIBER tr lire crusta apparente, q niloque vero atro. Vnde iteram satis liquet qfatuor his nominibus, anthrace. carbunculo, pruna, igneque persica, Mum eundemque morbum lanificari. Id quod Erantiquus Galeni interpres non ignorauit, qui caput decimum bό. I .He. meth .de anthrace, pruna,igne persico,Cr carbitaculo inseipsit. Nihil autem distare a pruna er line
persico carbuncatum, ex eorundem etiam curation bis abunde declarari potea. Non quam curationem odienus ac Paulin aniaraci seu carbunculo adhibendam docent, eandem Auicenna acalij Arabes prunaeer igni persico quoque accommodant. Galen.siquiadem lib.I .cap. IO. de anthraciae curatione inhilcmo
guinu vacuationem quae ad animi defectum Uque sit adhibιta, magis his etiam contunum,nisi tamen seliud quid obstet ex iis quae 'enam incidi vetent. Paulus quoque Aegineta hauά sicus medendum carbunculo, loco praedιAo docet, dicens: Medendum it .
que tisipsis nisi omnino perpusisti sint,sanguinis flecta
437쪽
PARADOX. NEDICINAEt is,admodum diuersem. Qiramuis si qui; etiam cae put I 3. Levitici rectius expendat epram in cute tam ε tum fuisse Hidebit, maxime inter initia, Cr-ab ter quam in ea miti imτθecie,quam λ κis Graeci nominant , pilos albos apparuisse . Hinc est quod Augustinus etiam lepram coloris esse vitium, non valetudius aut integritatis sensuum atque membrorum esse cribat. Neque mirum est cur Mosessieparare lepra correptos a reliquis homin:bus praeceperit , contagiosius nanque morbus fuit, perinde atque hodie
stabies , etsi scabies forte tolerabilior sit. Ridiculum autem δεῖ puerile admodum est quod sicribit
Montulis , in Graecorum euangelio inter praecipua Christi miracula leprae sanatis nem recesseri, igitur non facilem esse morbum lepram Graecorum. Minu sine sequeti,quam et puer etiam explodere possit: neque enim euangelicae Γterae obsunt cur minus
apud Graecos faciis fuerit morbus lepra , nisi fortὸ
Montum euangelium Graecorum nominet , quod a
natione Graecis scriptam sit, quo nibri stultius dici posset, cam constet ab Euangelistis, quos certe Matthaeum maxime Ioannem Hebraeos fuisse nemonesiit, confriptum esse, laque literis Graecis . Nihil igitur ad rhombum, quod euangelicae bterae leprae s-
nationem inter miracula Christi commemorant, nam
cum Iudaei fuerint, quos a leprae contagio sanauit Cristus, quibus Ῥtique hoc mad genus exosum erat, quandoquidem a reliquorum confortio eo affectosΡ- gregabat , nihil mirum si miraculum istis visum sit. Etsi enim cutis tantum Titiam fuerit , non tamen
438쪽
se potuit ta ut merito etiam eius fanationem inte miracula commorarint suange ae. Quid autem ad Graecos attinet,quod in Iuda a factum csse nemo non nouit Potuit etiamfert,nam non anxie reluctor, πt
aliud fuerit morbi genus,de quo ac lite cT Fua- gelistae tradunt,quam id de quo medici Graecisi, ibue, ade)-Montui argumerum sit plane inefficax:aliud enim euangelium esse Hebraeorum, aliud Gnaecoram, aliud Latinorum somniat, quod quam ridici tum sit
nemo sanae mentu ignorat. Vnum enim euangebum
Graeco sermone coincriptum,quod ad omnes cuiusiqu8 nations homines spectat. Evangelicas tamen hi Iorias singulia in I udaea fassas esse, quandoquidem I udaeis tantum chrisius missis sit ut praedicaret, eat-drati imam est .aδεῖ it de lepra Hebraeorum in e uangelio tantum mentionem feri tertum sit, neque ob id consequi positi lepram etiam de qua Graecoruni medici scribunt intergravisi mos morbos esse connumerandam. Fal imum praeterea est quod lepram interdum pro cutis affectu, interdum etiam pro elephantio accipi apud Graecos ait, sque exemplo sa- riasis ostende=e conatur,ita colligens: Quemadmo-G6oriasis iuxta Graecos druerses dcnotat affectus; ita Cr lepra. Quis autem nisi plane amens sit. istam sequelam admitteret Fateor quidem verum esse, sa- riasin diuersos denotare affectus, elephatiam filicet, ' pudendi praeter naturam erectionem, nam igabunde Graecorum testantarsiripta. Quod vero itia
de lepra dici possit, constanter nego. Nam producat
439쪽
pARADOX. NEDICINAEvnum saltem te Timomum ex Graecorum medicorum
libris,quod lepram elephatiam esse vocarise astruat, e Montuas, G iasi me fatebor. Tantus est ergo dia lecticus Montuas, isqselas eas etiam admittat,quae omnium maxime pugnare Videntur si rectius expendas. sed verum esse puto,quod vulgato iactatur prouerbio, Bis pueri senes: anxie enim laborat in eo Ῥt
ostendat Horiam significare diuersos affectus, id
quod tamen nemo it inscias: at ne uno quidem verbo quod omnes eruditi negant, lepram cum elephantia i apud Graecos nonnunquam coincidere , probare sudet. Verum valeat cum fuis deliramentis ac ficulnis argumcntis Montuus, discatque interim vel meliora confingere, et penitus silere.
Morbum quem vulgb Gallicum vocant,non esse eum quem Grςci Lichenem,Latini v ro Impetiginem appellant, sed nouum p tius & veteribus incognitum.
CAP. XVII. I Niurisin me sibi fuisse hoc loco conqueritur sym-
phonauus Campegius,quod in ea sententia illum esse suspicatus sim , quasi rassicum morbum eandem cum lichene seu impetigine dixerit, cum tamen omnium notis imum sit idipsῆm in lib.2. cap. ra. Aggregatoris Lugdunensis astrux se. Et certe nisi librum hunc ad se pertinere negabit teri cogetur hoc
ipsum quod scripsimus sensi se . Titulus enim capitis idipsium Fatis monsivit, qui sic habet:-lichenestumentsinu siue pudendagra, quam noctri Neapolia
440쪽
LIBER II iri ranum mosium vocant, Itali vero Gallicum. Qui is
verbis quid oro apertius esse potesit Asperunt enim Icheuem nihilaliud esse quam eum morbu,quem hodie quidam Neapol tanum, abqui Ῥero Gallicum vocant, ita ut mirari satis non possim, quare se sic non sentisse ausius fuerit negare camperius c o laxit denique nescio qxam annotationem, eamque pusim sivis Ibris inseruit isto lemmate. Hoc capite respondet do anus Umph. Capegius Leonardo Fuch is, qui eum de pudendagra siue morbo Gassico immerito reprehendit . Quibus verbis iterum satis monstrat sie in ea esse sentetia, ut metagram a morbo Gastico nihil differre putet. Praeterea quae ibicotra me anmota it, planὸ ad institutum nihil faciunt. Mihi contentio ea morbam rasticum non esse lichenem: iste theologum agens oste-dere conatur iram esse Dei, id quod nemo negauit.
Opturem certe eiusnodι nantis bonas chartas non commaculari. Mendacij itaque arguendus nobis potius Ῥenit Omphorianus,qui non tantum mihi,pedis Leoniceno iniurius existit. Leoniceno siquidcm, quod huc lichenem a morbo rastico nihil differre docuise ais rit, eum tamen idem in libro de morbo gastico edito eam opinionem quae morbum gasticam esse lichenas diruit, penitus explodat. Mihi porrδ, quod me mombam Gasticum ab impetigine diuersum non facere putat,cum tamen constet confutationes meas legeti, me
ab ista sentcntia fuisse obm, ut hodie sium, alienisi
reum, ut qui docuerim lichenas non esse morbum gaialicum ,sed eum potius qui impetigo Latinis dicitur. Scio autem quid deceperit Capetium: praepositionem