장음표시 사용
361쪽
m est , arui animum inducerct, id uni am vel Regem, mel Archi'
L E G A Ti porro,qui Principum assueti Aulis, linguam illarum proeriam probe callebant: qua scilicet aliud dicitur, aliud sint,
rur , eas querimonias in speciem fictas interpretabantur. Archi- ducum namque Delegatos & velle quidem,& posse censebant postulata concedere Foederatis: sed moram temporis, de dissicultates interi jcere, ac maiorem auctoritatem expectare; quis carius ea ςoncessio staret, atque ingenti pretio petitionum illarunia emeretur, quas ipsi proposituri pro tuis Partibus erant. Et sanὰ liber usus Catholicae Religionis in Prouincijs Foederatis tantope- . re, uti supra retulimus, commendatus ab Rege, ac nouis identiadem literis inculcatus ; S: Indicae nauigationis , commercijquo abdicatio: quae duo summa erant capita Catholicarum conditionum; adeo repusnabant sententi js, ac placitis fere communibus, Foederatorum id quod exitus ipse apertissime comprobauit in ut ad ea concedenda, adduci nunquam hi posse crederentur, nisi maximi momenti rebus eisdem indultis ex parte Catholicorum . Religionis postulatum neque Archidux, neque Spinula censuit primit congressibus in discrimen obij ciendum: ne semel initio aduersis animis , suffragijsque reiectum , de integro proponi intaposterum nunquam posset. De Indica vero nauigatione, respondit Albertus literis Delegatorum: Siquidem ab illa se cessaturos A deratisponderent , polliceri se quisue foederatarum Prouinciarum titulos atque insignia abricaturum. Sic enim beneficium ipsorum haud minore beneficio compensatum iri. Ad hanc petitionem commoti vehementer animi Foederatorum.
N E v v v leuiores ipsorum querelae apud Principum Legatos, di, quasi communes Arbitros iam factos. Haud mirum se, aiebant,
is , si rem m nam, praeter omnium opinionem, concederent Archiduces; quando aliam longe maiorem exigebant. Non donare bberaliter illud
esse ,sed quaestuosissime faenerari. Gamquam neque donum dici debere libertatem , quam ipsi tot annorum laboribus, tot sumptibus, tanto suo. rum sanguine comparassent. 5brod iero titulos, atque insignia no .a
Archiduces abdicarent, quid esse, nisipo M inanes, ac leuissimam amebitionis auram rejcere ' At Indicam nauigationem, , commercia draserendo, 'Mantum compendij , quantum opum, quales thesauros deuia tui e Iure Uentium licere in maeuam posseisionem pedem ponere. Multum adhuc in partibus terrarum ignotis occupandum relinqui. Si tan- tum Universitatis inuadentibus Hispanis, Europaeorum nemo uit, qui
obsist rer : cur iam id alijs j et Hispaniprohibeant f Libera demum omnibus ese debere commercia : puibus, ad publica Generis Humani
commoda,Orbis terrarum ultro citroiue portatur. DE-
362쪽
Dεci Mo tertio Calendas Martias cum rursus conuenissent
utriusque Partis Delegati ; actum est de illorum omnium obliuione, quibus ad eam diem Belgae Archiducibiis subiecti, ac Foederati se inuicem infestassent. Deinde de liberis utrorumqui commercijs in quibuslibet terrarum plagis. Sic namque decero
iam amicos, &eiusdem Incolas regionis. Hic vero Spinula, de Collegae statim intercesserunt, Indiarum nauigationem,& commercia excipientes: a quibus temperandum Foederatis, si veram, ac stabilem cum Archiducibus, ac Rege Hispaniarum sanciret Pacem vellent . Patere ipsis omnia Lusitaniae, Hispaniaeque emporia minus aditu periculosa , quaestu seue tuosa non minus. Sed surdis haec auribus accepere Foederati. Eas quippe plurimis, nec imbecillis rationum momentis obstruxerat prae caeteris Indica Mercatorum ad Orientem Solem Societas, uti vocant. Ipi etenim, ut quam potissimum eius rei iactura tangebat, & Ordinibus, &Prouinciarum Delegat s, & Oratoribus Principum frequenter, atque essicaciter inculcare: asurdum esset, quod ab Archiducibus, atque Hispanis exigebatur,ut d Foederatu Indica nauigatio desereretur. Prohiberi solere commercia cum bellum indicitur , non ubi pax initur. concedi libertatem, , ius Fusupremum in chartis: in publico mero usu clarissimam imponi seruitutem,ut nempe inde Selgicae naues abstinerent, quo iure naturae liberum foret omnibus contendere. Oceanum quippe nullu clausium cancellis, cunctis Nationibus patere.
udm mero damnosumsederatis Prouincijs idem interdictum esset,ex ingenti qua tu, quem ea nauigatione facerent, satis apparere . Apud Indos ad Solis ortum flos quadraginta Belgarum onerarias haberi, atque in eis hominum quinque millia. Tricies mille aureorum millia quotannis inde congari. Ex inicae ora, , Americanis Insulis tantum lucri reportari,ut decies mille millia superet. Tantum praesit pacis tempore, tantum subsidij ad bellum, cum leui titulorum , aut insignium ambitione commutare,qudm dementis esse consilij f Et quamquam priuatorum Hominum 'forent quoius ; eorum tamen facultatibus publicas opes inniti : atque ab eisidem in tempore sev ditari, quidquiὸ incommune requirιtur. ει nauigation ublata , in magnam Honsionem menturos Mercatores: atque eo lucro destitutos, alio, non piaegraui Telgicae rei damno, migraturos: menturos Ciues, ad quos non parua G scompendi, pars , ac rerum omnium opportunitas, , copia redundabat:
menturos potismum Indos ipsos, qui, Belgarum amicitia,Wpatroci 'nio spoliati, rurses in Hispanorum dominatum , quos aeque odistit, ac metuerent, tiberentur. auae mero Pro Indicis promittebantur, Lusitana , mel Hispana commercia quam longe illis inferiora st quanto incertiora ' quam ruta es quamdiu duratura Denique cauenda ma λι-
si: . Nereatorum oratio de Indica na uigatione.
363쪽
la: ti me illorsim occulta consilia, qui Pacem errem, ae meis fructum δε- negarent: titulos, atque insignia, hoe est nomina mana pompηθ cum largi me donarent; rcm mero, ac facultates adimerent. Hi s, atque alijs adducti argumentis Foederati, nauigationem,& negotiationem Indicam deserere pertinacissime renuebant. Tria est illa pro- Cumque in contrariam partem vehementissime Catholici Dele-
xii. gati urgerent i ad eΣtremum nis illi triplex in medium protule, se consilium. Primum ut, quod in omnis constitutione concordiae solemne est, liberum ex utraque parte commercium terra , marique permitteretur. Alterum ut ad septem annos Indicania prosequi nauigationem Foederatis liceret : sexto vero anno ad albquam ineundam concordiae viam rursias conueniretur. Tertium ut Pace firmata , citra Tropicum Cancri abstinerent commercijs Foederati: ulterius autem eadem continuarent. Et quod primo loco proponebatur , assentiri non poterant Archiducum Delegati . quandoquidem petitioni suae recta aduersebatur . Neque tertium amplecti rationi consentaneum existimarunt: siquidenti
Concordiam prae se serebat dissensione permistam , ideoque minime diuturnam . Ad secundum se faciliores exhibebant: modo iam tum pollicerentur Foederati , post septem annos se prorsus
HAEc suisse capita a Foederatis proposita, concordi narratione tradunt praecipui harum Induciarum Scriptores. At in Marchionis literis ad diuersos Homines datis, haec potius fuisse reperio. Vnum ut in eas tantum pligas pateret aditus Foederatis, quae non essent Hispano Regi subiectae. Alterum ut in Indico Mari tamdiu vigerent Induciae , donec ea de nauigatione controuersia componeretur: quo tempore ab locis Hispanicae ditionis Foederati abhinerent.Tertium ut in his commercijs eaedem conditiones seruarentur, quae sancitae fuerunt in postrema Hispani cum AngloRege pacificatione. Haec ad Aulam Hispanicam perscripta:atque inde dandum Foederatis responsum expectatum. Missus eodem, Neyus,qiii de omnibus Regem plenius edoceret, mentem eius Hi r nuai. exploraret apertius, dissicultates negotij maximas coram facilius, quam per literas, expediret. Et quoniam unus erat e Catholicis Delegatis 1, ac suspicio subire Foederatos poterat, eius digressu tra
ctationem nimis in longum productum iri ; pollici tus est Spinu
la, illum intra mensem unum ,&alterum reuersurum.
IN eodem congressu , in quo Foederati tria modo dicta pro. posuere consilia ; illud etiam vehementer a Catholicis postularunt: ut quam primum ab utraque Parte capita cuncta proserrentur in medium, de quibus esset in uniuersa tractatione agen
364쪽
16o8. . Repugnauit principio spinula cum Collegis, optime in- telligens,periclitaturum praecipue caput de Religione, iecumque
aliorum ruinam tracturum, si premature detectum odijs Populorum exponeretur. Ne tamen id recusando, nouas injjcerent Foederatis suspiciones, viam excogitarunt, oua& illis facerent satis, Si consilio suo minime ossicerent. Prolaturos capita se responderunt, cum ea tamen conditione ; ut si quid praeterea soofferret in posterum proponendum, liberum esset utrique Partisuperaddere. I c i T v κ Foederati de his agendum sibi in tractatione pronun-
shpar Eη clarunt. De mutuis in Selgio commerciis inter Foederatos, atque deratis propos .
ebiducibus subiectos. De securitate negotiation', ac nauigationis ab stus de Iη- Rege , atque Gyrchiduce prasianda . De captis pignoribus remittendis , cauendoque ne in posterum caperentur. De limitibus inter utra que Seiagra diniendis, sanesendo quidquidad eos periineret. O n conueni re inter eosdem post, ut loca quadam commutarentur, aut diruerentur . De munimentis demoliendis , quae ad Rurortum , Homburgum, Rhenobergam Jue alibi in Imperii ditione excitata . De reuocandis sententiis, decretis ,prscriptionibus aduersus principes Viros, aut alios culinumque conditionis, promulgatisfaederum causa, mel 2Pligionis, I 'Oraries. mel belli, atque ad easpectantium. siuillelmi Auraici Principis ditio uniuersa, ac bona re tituerentur in integrum, utque illius Baredibus redderentur. Ut caeteris Optimatibus, alijseque, quorum bona ob
easdem causis proscriptaJuerant, non solum in toto Selgio, sed etiam in Furgundia, s farales Comitatu, eadem re tituerentur. 2 aues item Mercatorum, qua superiore anno capta in potestate erant mel Re- eis, mel Archiducis, mel Foederatarum . Ut res quoque illa redderentur,qua eisdem de causis absentibus Debitoribus, postulatu Creditorμm tmani ent: agrique proscripti, mel bello desilata redintegrarentur. De rescindendis Testamentis odio foederum , Religionis , aut belli, in detrimentum cuiuiseiam, qui esset aduersarum Partium, factis. Ur as alienum communi sederis causa contractum de publico dissolueretur. De Militibus exteris Histani Regis , Archiducisque Apendia merentibus , Selgio etiam Archiduet sebi bio exigendis , ne alteri Partium dissaentiam crearent. Tu Nautis, Mercatoribus , caeterisque foederatarum
Provinetarum Ineolis nulla foret 2 consilentia inquisitione molistia i sidabsoluta libertas permitteretur :n me qforum naues, merces, bonapro
friptioni, causa Religionis ferent obnoxia. Vt intestatὸ morientium iutoto Selio isti forent Haredes, ad quos iure pertineret haereditas ; siue ab hu, siue ab illis Partibus starent. De antiquis priuilens, atque immunitatibus, quibus ante bellum fruebantur Feliae , instaurandis. soad si noui motus quod Deus auerιeret excitarentur, ut Nauarchis, Me
365쪽
catoribm , eorumque adminisita sim taret sis concedirentur, adse,suas- I 6 0 3. que naues, es bona in rutum referenda. Si mιro quid aduersus tractarionem commisceretur , ea integra manente i singillatim resarciretur. Decaptiuis utrinque sine redemptiqne reloxandu . De ciuilibus action ιio , a alienatispublico nomine, sit e s lia 'r belli tempm prascriptione, in seuo statu conservandis. Ut capit dμm tractarentur , singula, atque uniuersa in integro essent. 2 t ad imm ionem prosequendam, Casaris, styGalliae, e sulta , Dan: I Regum iηterponcretur ahctoritas. De nomι- nandis Principibus, Rebus sublicis, ciuitatibus , quae amicitiae, edet sederum gratia in tractatione comprehenderentur . De Lusitani Principis Emmanuelu contrρμesjs componendis. De tradi*lionis iuramento, promulgatione , a*sque solemnibus ad eam siccitantibus. H AEC erant, quae F der ii tractanda proponebam, multitudinis a Catholicis redargina. Longe ipsi pauciora protulerunt in medium. De statuendo utrinque limitibus: de bonorum belli tempore proscriptorum restitutioηe: δε pecunia, quam ad redimendas Militum excursiones limitanei Populi conrribuebant: de pari moneta toto Felgio insumenda: de permuta ndis uris Ab utiaque Partium captis, aut posse se sis : de nauigatione ,-commim, Indicis: de 3 Sigian: . Hoc tamen postremum caput subos cui uoc consese insinuarunt, ob causania antea expositam . Cumque ut id apexxius euolueretur, peterenuFoederati: tunc se factorps reippndere Catholici , cum ad idem. discutiendum ventum esseς. A n Hispanicam Aulam interpa pervcnerat Neyus : ac primo Lermpe Ducem adluit; eique, quis tunc esset in Belgio rςrym
status, aperuit. Tum , μή earum felicem exitum accurandum , μα- usaddam sibi, dixit, nec Dria videri. Primum ut aliquando tandem ar- M- δεμ i
ma e manibus' ratorum ocrearum e cuteremur. Sic enim euentum
rum, ut eorumdem faedera cum et icinis Principibus dissoli erςntur; qui eorum damnis utebantur adsuq ωmmo promoμenda.Alcrum ut suis auitis, , propriis exercitationibus 'dem ridirentur, 3μibui tanquam spiritu alrbantqr, at me bam :n μjstion scilicet, scommercys: ut- qur in uniuersa Hi paniarμm o nigne, as oberali er βccipcrentur iquem ad modum fuerat eis em promisium . AM.que qu m de Hillanis conceperant, iniquam opinionem I eοέ per speciem trisania Pacis im-yan re sibi, ac iugum rursus obtare melle , ἀπομμrρs. ortism ut, quacunque in eadem tradIutione ipsis Catholici pollicerentur, omnino praestarint . uo factum Di,μt eomm puritie redintegrandi belli spem omnim obisεrent : quά freti, tractationi continenter aduersabantur, fallacibus dictu , atque argumpntis susticiones in vulgus, atque oria coiitra Catholicos dis'minabant. G rtum μι aliq*a non tum ἀFoederatis exigerentur, cum que diut.rnum bellumsuspiciosi nimium,ac
366쪽
1 so s. dissuentia pleni, θἀfoederib s Principum audaciores essent, ac nihil
sibi non arrogantes: sed in tempus reseruarentur opportunius, cum Pace cconstituta , cuncta Iutura ad consequendumfacitiora. Qvις cum pronis auribus, animoque Lermaeus accepisset, subiecit: eadem se fere omnia in Regio senatu Politico proposuisse. Cumque de tractatione nauigationis Indicae sermo initi- tueretur ; amrmauit Neyus, polliceri Foederatos, nullum se lo- eum ditionis Hispano subiectae in Indijs adituros. . Dux id vehementer admirans, iterum assirmari sibi iussit: eoque valde laetatus, ut idem coram in scripta sua manu referret, Nero praecepit. De sis praeterea interrogauit , quae in transitu per Galliam cum eius Rege transegisset. Respondit Neyus, collocutum Henricum de coniugio suae Filiae cum Principe Hispaniarum: atque adiecisse, nulli hunc accommodatius, quam illi iungi matrimonio posse, quando tam Caesar, quam Archiduces prole carerent. Ad haec Dux Neyum monens, quamprimum ab Rege accitum iri; iussit ea, quae ad Religionem, Indicamque nauigationem, & commercia pertinerent, scriptis mandare: magnaque beneuolentiae significatione ab se dimisit. Pos TR i DIE accersitus ab Rege Neyus, Aranguem , ubi is manebat, perrexit. ibi ab regijs Magnatibus varijs amoris, atque
honoris argumentis exceptur, ac de Regio penu nutritus ; cum Ceae Duce praesertim Lermaei Filio sermonem de rebus Belgicis habuit. Mox ad Regem deductus, remotis Arbitris omnibus,so. N yi eum Rcῖς lidas duas horas est cum eo collocutus. inamquam non desuere cautiores aequo, qui dicerent; nimiae securitatis esse, Regem solum cum solo, quamuis Religioso homine, occlusis valuis relinquere. Non prudenter minus, quam sincere de cunctis, quae gesta suerant,ae gerebantur in Belgio, certiorem Regem secit Ne-yus : atque ad multa scito respondit, quae Rex quaeuuit. Tum ab eo petita venia, Reginam, Rugiosque Liberos venerabundus salutauit eamque sciendi cupidam de rebus Belgicis strictim edocuit. Die postremo Matritum rem issus , omnibus, qui aderant e
Regio Senatu, res easdem plenius atque accuratius exponere iussus est.
INT BREA Lermam Dux valetudinis gratia profectus, spem fieri iussit Neyo , sub regressum Regis Madritum, dimissum iri. Multi postmodum fluxerunt dies, quibus singulis aduentus Revius expectabatur. Sed vana diu fuit expectatio. Maena propte- Nous aegre fert
rea sollicitudine, ac moerore Neyus crucIabatur ; cum reputaret
animo promissionem quam primum redeundi tum ab se Mar- . chioni, tum a Marchione Foederatis confirmatam: suspensionis
367쪽
armorum finem instare: sine Regia deliberatione a se reportanda nihil in tractatione praecipuum sanciri posse: moram incusari ab
omnibus suam : eamque, communi vitio Gentis humanae, negligentiae potius suae, quam alteri cuipiam causae acceptam referri. His igitur actus curis, Rodericum Calder Oniam, ex ijs unum, qui Regi erant a Secretis, conuenit: angorem animi vehementem aperit: rogat ut quando reditus in Belgium suus protrahitur Tabellarium certe liceat eb transmittere cum literis ad Archiducem , de Marchionem; quibus eos de se, suoque statu certiores reddat: quod ad eam diem nunquam secerat. Negauit Roderiacus , sed bellissimis, atque officiosissimis verbis, id fieri posta,
prius, quam Rex adueniret. Statim vero sub illius aduentum ,& Tabellarium,& ipsum dimissum iri . Hac spe oon contcntus,
confugit Neyus ad Idiaquium: qui optimum sibi videri dixit
eius consilium : sed quoniam Rodericus id abnuerat , nullam se praebere operam posse. Mox ad Pradam ille se contulit: ex eoque suae morae causam enixe requisiuit. Respondit is, Capita ἀμώιratis ad tractandum proposita ,sui se ab iniis perleLia, accurateque examinata: in Usque aliquot animaduersa, qua magnis di uia ratibus essent obnoxia. Utque de omnibus X iam deliberationem Archidux praesidiabatur; necessarium esse coram Rege de singulo consulta. re. Nouum haec responsio moerorem iniecit Neyo. Quamobrem aliam tentauit ad suum discessum accelerandum viam . ITA Qv si Lermaro Duci scripsit: morae suae detrimenta exposuit : orauit, ut qua erat apud Regem existimatione, & gratia, dimittendum sequam primum curaret. Dumque ab eo responsum expectat , Filium eius Ceae Ducem adit: atque ex ipso, alijsque. A ulae Proceribus dilationis suae causas expiscatur. Eam iniectam comperit: Non adspatium temporis protrahendum, eiusque bene Piores instruendas neque adtractationem di soluendam : qua duosublica bantur in Belgio Foederat δ in Hispania quidam male aduersus Pacem assem. Sed ut rebus tanti momenti diligenter inspectandis , ac per otium expendendis,Senatui into,ac lani Primaribtu feret satis:rvcmadmodum uis is Prouincujs satisfacerent, ordines Foederati tantum in. Iumpserant temporis anno superiore. Haud ita minora se tam late flatentis Hispanica ditionis emolumenta unius Teiij partis commodis: ut horum, quam illorum consideratio longiori tempore indigeret. Inueter rum praeterea Hispania morem: ut ingrauissimu quibusque negotys tra Eandis, eo tutiore, quo lentiore gradu procedatur. βυδd mero in ea j-sa tractatione Pacis , nimis initio festinatum ad omnia Faederatis concedenda , quacumque postulabant, passim per Europam ia labatur : ita circo praeproper, itas deliberationes esse diuturniore aliarum animad-
368쪽
uersione compensandas. d existimationem quoque rei facere, ut diutius in expectatione Regia moluntatis, regjque Senatus conseulti suspensus esset Orbis terrarum. Cumque multi forent ex ipsis Magnatibus, ac Proceribus Regni, quibus Pacem Leri non placeret: his quamuis id negaretur, quod maxime cuperent; hoc tamen adflatium dari, ut eius constitutio disserretur. Eisdem , atque illis praecipue, qui e Senatu Regio erant, id honoris debere Regem , ac deferre, ut sine V serum consultatione nihil in re tanti ponderis decerneretur. Regia demum existimationicon sentaneum haud esse, deliberatione praecipiti tale negotium definire :ne Ventibus exteris, ac praesertim Hispano nomini infensiis, occasio pra-beretur credendi, atque evulgandi: res Hispanas adeo ad extrema reda, in summam desperationem adductas, ut necesse Rex .haberet Pacem aquis, iniquis conditionibus , repente, atque inconsideratesan
HAs Neyus in collocutione cum varijs ex Aula, Senatuque Regio, suae morae causas inuestigando deprehendit. Quas omnes ad Marchionem perscripsit. Eas tamen Foederatos latere voluit. Imo literas ad ipsos dedit, spem faciens vicinae reuersionis suae: negoti jque celerem , ac felicem exitum promittens. Has literas cum Cear Duce, ac Prada communicatas ad Archiduce
misit, orans ut, si videretur, trans Titii Hagam iuberet. Post non multos dies ad Marchionem iterum scripsit, certiorem se nactum esse suae morae causam: legationem nempe in Galliam Petri Toletani Osorij, ut Rex illius Foederatos ad sanciendam Pacem inflammaret. Quare non ante se posse Belgium repetere; quam id negotij conficeretur. Quod ut honorificentius perageret Toletanus, in Hispanos Magnates eum Rex ante profectionem cooptauit. Spes autem erat Hispanis, hac legatione ab Rege Gallico impetrandi , ut pro sua in Foederatos auctoritate, ac foederis vi, eos omnino perduceret ad ea,quae tam obstinate renuebant: Indicam scilicet nauigationem delerendam,& liberum permittendum Catholicae Religionis exercitium. IAM instabat in Belgio cessationi armorum terminus praestitutus. Quare in nouo congressu,ad septem menses, hoc est ad eius anni finem est prorogata. Quod cum Legatis Principum Foederati renunciassent; tam aegre illi tulerunt adeo prolixas belli ferias ;ut parum abfuerit,quin prae indignatione in sibi am quisque regionem reuerteretur. Iratos tamen animos Foederati sedarunt, cum subijcerent; intra duos menses traia ationem exitum habituram,
siue pax, siue bellum decerneretur. Tum sibi sponderi voluero Legati, neminem interea dimissum iri. Quod fideliter praestitum. Ιου habitis subinde , quamuis raris, congressibus discussa sunt
Petriis Toletanus eue missus Legatus iii Galliaai. Armorum se insio prorogata.
369쪽
Caree Aeg one libera ire tractatione Iab
capita, ad tractandum utrinque proposita. De eijciendis Belgio Militibus exteris, expunctuin .In alijs plerisque de re inter utros que conuenit. In duobus, quae tantopere Catholici urgebant: nauigatione videlicet, ac Religione ; nulla inueniebatur ad consere tiendum via. De nauigatione, Regium ex Hispania resensum expectabatur, super triplici consilio a Foederatis proposito. D Rel: gione, adeo desperata omnis concordia erat:ut ne verba qui dem de illa fieri Foederati paterentur. Quibus addere stimulos non cessabant aliqui Principum Legati: minime conueniens ipsorum existimationi affirmantes, ut conscientiae libertas extera Principis postulatu concederetur: quasi non sua sponte,sed alium de compulsi, illam suis facerent Populis potestatem . In eam quo
que suspicionem Foederatos inducebant : si Catholicae Religionis usum Hispani Regis rogatu permitterent ; hoc nomine illi valde obstrictum iri Catholicos. Quamobrem eidem fore facillimum, eos ab reliquis segregare, suisque Partibus adiungere. Quo facto nihil absore, quin rursus Belgium uniuersum suum sub iugus mittcret. His accedebant Ianini Praesidis dicta: qui Gali cameractationem Regalis nempe coniugij) nonnisi post annos aliquot
suum finem assequuturam confirmabat. Adeoque non posse Regem interim veteribus Amicis,ackederatis suis nuncium remittere . Quare de Religione nihil ante sancitam Pacem sperandum . Sed ea constituta, pronius ambobus Regibus coniunctis fore Fce. deratos paulatim adducere , ut non ad alienum arbitrium, sed sua sponte permitterent liberum Catholicae Religionis exercitium. His artibus , per suum praecipuum Administrum adhibitis, Galliae Rex dominari quotidie magis in tractatione videbatur, ac maiorem subinde suspicionem commouebat Hispanis. Quam ut adhuc augeret,nouo sibi foedere obstrinxit Prouincias Dderatas. Hoc in eo situm potissimum, ut Pace firmata, ad eam sarciam, tectamque tuendam, si bsidium eis Rex deberet Peditum decem
millium regio stipendio: ipsaeque vicissim ei quinque millia sto
stipendio suppeditarent, ubi arma verterentur in Galliam ab Hispano. Conquesti de huiusmodi scedere Hispani Regis, atque Α chi ducis apud Henricum Oratores. At hic varijs obtentibus rem excusans; gratias potius ab eisdem Principibus deberi sibi iacta bat, quo d faciliorem aperuis et viam, ad concordiam Belgicam statuendam . Non fugiebant hae Regis artes Hispanos : qui simul prospiciebant, sine illius consensu, atque auctoritate nunquama sibi cum Foederatis conuenturum. Igitur ad eum sibi magis conciliandum ; missus fuit, ut paulo ante narrauimus, in Gallia
370쪽
A N c Li Ag quoque Rex nouum scedus cum studeratis Prouin-eijs sanxit, eisdem plane, quibus Gallus, conditionibus: quamquam id ne fieresim ultum obniterentur de Petrus Zunlga Hisp nus apud Anglum Orator, & Catholici Delegati apud A nglic umin Hollandia Legatum. Ut vero deliberationem hanc suam aliquo nomine Rex Angliae honestaret, quasi ab Hispano Rege irritatus i cum eius, & Archiducis Oratoribus apud se agentibus questus est; quod noua legatione transmissa, tam honorifice cum, Galliae Rege, non autem secum nuperrimὸ esset actum. Ad hanc ergo qualemcunque offensionem leniendam;in Anglicam etiam Regiam legauit Hispanus Ferdinandum Gironum, e primarijs Militum Praefectis unum , qui tum eram in Belgio. Hoc honoris argumento valde gaudere visus Angliae Rex, operam liberalibus verbis obtulit sitam , ad tractationem promouendam . Accgν Est et interea Philippus Rex tractationis capita, tum a Catholicis, tum a Foederatis proposita quidquid ad haec re-dponderant Catholici Delegati, & quod paucis superaddiderat Archidux ; quaeque responsa fuerant Foederatorum . Haec omnia&ipse perspexit , expenditque diligenter: & accurate perpendenda tradidit magno Senatui Hispaniarum . Atque in caeteris quidem, facile conuenire posse inter utramque Partium , im est exetunt. In duobus vero eas esse dissicultates, ut superari vix possent :in saepe scilicet memoratis; libero usu Religionis, &Indica nauigatione. Super his igitur seduld scribendum ad Archi lucem, nutam censuit Rex;& suam postremo certissimam , immobilemque voluntatem aperiendam. In literis ad Archiducem: Diu multumqu/ mersatum ait) animo complurium caput Religionis: mul ad Deum precessu vi, ut sua cause furint.bim opportunum lumena uderet. εAc sibi quidem persuasum esse , neque Diuino se obsequio fucturum satiου , studio quo tenebatur, fatholicam Fidem tuendi,
ore promouendi , neque ea simationi seu a, qua Veneris humani iudicio secundum obtinet locum :=supremum ius Prouincys sederatis conced rar alia mercede , qudis liberi usus apud imas Catholica 3 eligionis . uamobrem et ellest, tanquam obsequentem Ecclesia Filium, ac Fidei Defensorem , oscium istud primarium implere , ab omni humana ratione, commodoque, quod rapere in contrariam sententiamposet, absolutum. . odque alias , , non semel significauerat, etiam tum confirmare: mentem suam certissimam eam esse, ac poctremam, ιmmutabilem deliberationem: ut si Foederati liberum, publicumque in suis Prouinc'permittant exercitium Fidei Catholicae , Apostolica, Omana cunctis , qui in ea miuere, ac mori velint; huius rei tam Deo grata, ac nullius alterius gratia ,se quoque permissurum cis stupremum iu