Lucianus

11쪽

Vni Atenim vero eam homili omnium codigum naturam esse intellexi, ut communem reliquorum fontem ess iudicandum

sit nullum inam lices optimi multis locis conssintiant

in aliis mirum usili Milli discordant Ii0I Semel ingulae

singularum c0dicum partes interis adeo discrepant, ut qui non raro a vera Luciani dictione proxim absunt idem haud shmel vel improbissimis interpolati0nibus delat mali vel tum pissimis vitiis inquinati sint. Accedit, quod gravissimum est, ut in nullo codice omnes Luciani libros inesse constet. Quamdiu igitur eodex ills princeps, quem dedictum esse Londini ant hos tres quattuorve annos nescio quis temere professus eas fertur, doctorum hominum spem sesesierit, cum est codicum amuli destituti simus, latius quam in aliis scriptoribus coniecturarum campus patebit ad earum qu sortunam pessave coniugiendum erit, non temore grassantem illani ac tumultuariam, sed sentinuamim necessitate non minus quam Luciane sermonis proprietat rite temperatam.

lategram lectio in arietatem, ne cui quicquam sui eripiam, non edidi nisi eorum codicum, qui aut amicorum benevolentia in usum Hum aut a rus ipso sunt cinati. Ad notuli em autem criticum, quam postinori et huius et qua Sequuntur Voluminum parti adicere placuit), ita institui, ut primum locum habeat editionis subnerianas a Jacobitetis parata lectio, sequatur ea, quam ips0 legi,

adiget tertio loco vel c0dieum vel viiirum doctorum

auctoritate. In qua r si quando acciderit, ut principem alicuius coniectura auctorem miserim, incurias id non iniuria tribuendum esse nulliusque unquam laudibus ac luminibus officer m voluisse omnes rogo mihi credant mih us ignoscant. ML Vraticlavias Idibus Martiis a. MDCCCIdcxxvi.

12쪽

1 1. Ἀρτι μὲν ἐπισταίμην εἰς τὰ διδασκαλεῖα φοι- 1 η- την λικων πρόσηβος ων, ὁ δὲ πατὴρ ἐσκοαι iis

μετὰ των ψίλων, ὁ τι καὶ διδάξαιτό με τοῖς πλειστο ες Ουν δοξε παιδεέα με και πόνου πολλο καὶ χρόνου μακρου και απάνης οὐμικρῆς καὶ τέχης εἶσθαι λαμπρας, τὰ δ' μέτερα μικρά τε εἶναι καὶ ταχεῖαν τινα την ἐπι- α ρων ἀπαιτεῖν εἰ δέ τινα τέχνην - βαναυσων --τω εκμάθοιμι, το μὲν τρῶτον ευμ a αυτὰς ἔχειν τὰ ρκουντα παρὰ της τέχνης καὶ μηκέτ' οἰκόσιτος εἶναι τηλικουτος ων, ου εἰς μακρὰν δὲ καὶ τον πατέρα φρανεῖν ἀποφέρων ἀεὶ το γιγνόμενον. 2. δευτέρας ου 2σκέψεως αρχὴ προυτέθη τις αρίστη τῶν τεχνῶν καὶ ρήστη ἐκμαθεὶν καὶ ἀνδρὶ λευθέρω ρέπουσα - προχειρον χουσα την χορηγίαν και διαρκῆ τον πύρον. λλουτοινον ἄλλην ἐπαινουντος - ἔκαστος γνωμης η εμπει- ριας εἶχεν, ὁ πατὴρ εἰς τον θεῖον ἀπιδών, παρην γαρ ὁ προς μητρὸς θειος, αριστος ρμογλυφος εἶναι δοκῶν λιθοξόος εν τοῖς μάλιστα ευδοκιμοις - ου θέμις, Ιαεν, αλλην τέχνην πικρατεὶν σου παρήντος, αλλὰ τουτον ἄγε δεκα ἐμέ - - διδάσκου παραλαβὼν λιθων ἐργάτην ἀγαθον Iναι καὶ συν-μοστὴν καὶ ερμογλυφέα ὁμναται γαρ .cti τοὐτ φύσεως γε, ς ἐσiγα, νυν θεξιῶς. ἐτεκμαιρετ δε ταὶς εκ ου κηρο παιdιaὶς ' πότε γὰρ ἀφε Θεέην αὐτῶν διδασκάλων , ἀποξέων αὐτον κηρὸν

βήας η -ους η καὶ νὴ - ἀνθρώπους ἀνέπλαττον, εἰκότως, ἐδόκουν, πατρι εφ' la παρὰ μὲν τῶν

13쪽

τους ἰλικιώτας nidειζιν, εἰ φαινοιμην θεούς τε γλύφων καὶ ἀγαλμάτιά τινα μικρὰ κατασκευαζων μοι - κἀκείνοις οἷς προηρουμην. καὶ τό γε πρωτον ἐκεῖνο τὸ σύνηθες τοι ἀρχομένοις ἐγίγνετο ἐγκοπέα γάρ τινά μοι dou ὁ θεῖος ἐκέλευσεν κρέμα καθικέσθαι πλακος ἐν μέσω κε μένης, ἐπειστῶν τὰ κοινὰν ἀρχὴ δέ τοι ημισυ αὐτός σκληρότερον δὲ κατενεγκόντος α απειρι κατεάγη με η πλάξ, ὁ δὲ ἀγανακτήσας κατάλην τινὰ σιλησio κειμένην λαβών υ πρήως υ δε προτρε It ιικῶς μου κατηρζατο, στε δάκρυά μοι τὰ προοιμι της τέχνης. 4. ito δρὰς ουν ἐκεῖθεν ἐπὶ την οἰκέανώφικνοῶμαι συνχὲς ἀναλυζων - μμυων τοις φθαλμοις αὐαλεως, καὶ ιηγοιμαι την σκυτάλην, καὶ τους μωλωπας ιδεμ κνυον ' cia κατηγορουν πολλήν τινα μότητα, προσθεὶς υτι ια φθόνου ταυτα ἔδρασε, μη αυτὰ ἐπερβάλωμαι κατα 6 τέχνην ἀγανακτησαμένης δὲ της μητρος καὶ

καιέδαρθον ἔτι ἔνδακρυς καὶ την σκυτάλην αεὶ ἐννοῶν. 5 5 μέχρι με ὁ τούτων γελάσιμα καὶ μειρακιώδη τὰ εἰρημένα τὰ μετὰ ταυτα di οὐκέτι ευ καταφρόνητα, id ἄνὁρες, ἀκούσεσθε, αλλὰ καὶ πάνυ φιληκων ἀκροωτων δεόμενα ἴνα γὰρ καθ' υμ ρον- ω θεῖός μοι νυπνιον λθεν νειρος ἀμβροσιην ιὰ νύκτα

ἐναργος ι ως, στε ηειν ἀπολειπεσθαι το ἀληθειας ἔr ρουν καὶ μετὰ τοσουτον χρόνον τά τε σχήμας μοι των νανέντων ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς παραμένει και η φωνὴ

14쪽

νοι τοις λιθους ἐτέρα ε μάλα ιστρόσωπος καὶ τοσχῆμα οπρεπὴς καὶ κόσμιος τὴν ἀναβολην τέλος δ' ουν Ἀνιασι μοι δικάζειν, ποτυρ βουλοέμην συνεῖναι αὐτῶν. neo τερα dici σκλiiρὰ κεινη καὶ ἀνδρώδης λεξεν T. ἐγώ, ἔφιλε παὶ Ἐρμογλυφικη θνη ειμι, ν χροὸς ρζω μαν ανειν οἰ -- τέ σοι καὶ συγγενης οἴκοθεν ὁ τε γὰρ α - σου - εἰαοῖσα τι-- του μητροπάτορος λιθοξdo ην καὶ θει ἀμφοτέρω καὶ μάλα ευδοπι- με iso δι μῆς. ει δ' ἐθέλεις ληρων ii καὶ φληνάφων των παρὰ ταυτης ἀντέχεσθαι - ειζασα την τέραν Gεσθαι ὁ καὶ συνοικεῖν ἐμοι, πρῶτα μὲν θρέψ s γεννι- κῶς καὶ τοις μοις ζεις καρτερούς, φθόνου δὲ παντὸς

Lais κλεινὸς αὐτὸς παρὰ πῶσιν ανθρώποις ἔσο ζηλωτὸν δὲ καὶ τον πατέρα duodειζεις, περ λεπτον δὲ ὀποφανεῖς

συνειρουσα καὶ πείθειν με πειρωμένη ' Lλ' οὐκέτι μέμνημαι τὰ πλεῖστα γὰρ ' μου την μνήμην ιέφυγεν

15쪽

δυνάμενον θεραπευων λαγῶ βέον ζῶν και του κρείττονος ερμαιον ν εἰ ε καὶ εedia η Πολύκλειτος γένοιο και πολλὰ θαυμαστὰ ἐζεργάσαιο, την με τέχνην παντες ἐποινέσονται , - ἔστι ὸ στις - dόντων, εἰ νουν ἔχει, υραμ αν mota σοι γενέσθαι ola γαρ - ης, βάναυσος και χειρῶναξ καὶ 7τοχειροβiωτος νομισθη Γ.10 10. ῆν δ' εμοι πεί V, πρῶτον μέν σοι πολλὰ επιδείξω παλαιῶν ανθῶν ἔργα, καὶ πράξεις θαυμαστὰς καὶ λήγοις αὐτῶν ἀπαγγέλλουσα κοὶ πάντων ώς εἰπεῖν ἔμπειρον ἀστο-

φαινουσα, καὶ την ψυχήν σοι, περ κυριώτατόν ἐστι, κατακονησω τολλοῖς και γαθοις κοσμημασι, σωφροσυνζ,dικαιοσυνη ενσεβει δ, πρωτητι, ἐπιεικειρ συνέσει κορ-

τερψ, φ των καλῶν ἔρωτι, τῆ προς τὰ σεμνότατα - ' ταυτα γαρ ἐστιν o της ψυχῆς ἀκήρατος ο ἀληθῶς - 15

ος λήσει δέ σε υτε παλαιον ουδεν ουτ νυν γενέσθαι δέον, αλλὰ και τὰ μέλλοντα στροόψει μετ' εμos, καὶολως παντα, πισα εστι, τά τε θεὶ τά τ' ἀνθ ρώπινα,1 ου εἰς μακράν σε διδάζομαι. 11. καὶ ὁ νον πένης ὁ του δεῖνος, ὁ βουλευσάμενος αρτι περὶ γεννους --

τέχνης, μετ' λέγον K1ιασι ζηλωτος καὶ επέφθονος ση, τιμώμενος καὶ παινουμενος καὶ επὶ τοὶς ἀρίστοις ευδοκιμῶν και re τῶν γένει καὶ πλούτ προυχόντων ἀποβλεπήμενος ἐσθητα μὲν τοιοίω ἀμπεχόμενος, - δεμ ξασα την αυτης' άνυ δὲ λαμπρὰν ἐν ρε - ἀρχης δὲ και προεδριας ἀζιούμενος καν ποι ποδημος, ιδ' ἐπὶ

16쪽

5τiis ἀλλοῖα ς ἀγνῶς καὶ αφανὴς ἔφ) τοιαυτα σοι περιθήσω τὰ γνωρισματα, στε τῶν σντων καστος - πλησιον κινησας δεέξει σε δακτυλφ ουτος κεIνoe λέγων. 12 αν δέ τι σπουδῆς ἄξιον η τους φίλους καὶ 12την πόλιν λην καταλαμβMqq, εἰς σὲ πάντες ἀποβλέψονται κἄν που τι λέγων τύχης, κεχηνότες οἱ πολλοὶ ἀκοήσονται, απιμάζοντές σε της δυνάμεως των λόγων καὶ τμ

ἄρα καὶ ἀθάνατοι γίγνονται τινες ε ἀνθρώπων τολύσοι περιαοιήσω καὶ γαρ ην αυτος ἐκ του βίου ἀπή- ουποτε παισον συνῶν τοῖς πεπαιdευμένοις καὶ προσομιλων-δ αριστοις ορῆς τὸν Λημοσθένην ἐκεῖνον τινος υἱ-

1 ράπεισεν. ὁ δὲ Σωκράτης καὶ αυτὰς -- έρμολυφικῆ ταύτη τραφεὶς ἐπειδὴ τάχιστα συνηκε - κρειττονος καὶ δραπετεύσας παρ' υτῆς ηυτομόλησεν ς ε μή, κούεις ώς παρὰ πάντων δεται. 13. ἀφεὶς δὲ αυτοῖς τηλι- 3κούτους - τοιούτους ἄνδρας και πράξεις λαμπρὰς καὶ λόγους σεμνοῖς καὶ σχῆμα ευπρεπὲς καὶ τιμὴν κα δόξω καὶ μαινον καὶ προεδρέας καὶ δυνάμεις καὶ ἄρχὰς

καὶ το τ λόγοις εὐδοκιμεὶν καὶ τ εα συνέσει ευδαιμονιζεσθαι χιτωνων τι πιναρὰν ἐνδυσχ καὶ σχῆμα δουλοπρεπὲς ἀναλήφη καὶ μοχλια - γλυφεῖα καὶ κοπέας καὶ κολαπτῆρας ἐν τοῖν χεροῖν ἔξεις κάτω νενευκὼς εἰς ιδ ἔργον, χαμαιπετὴς καὶ χαμαιζηλος καὶ πάντα τρόπον ταμ

περνός. ἀνακυπτων δε υδέστοτε υδε ἀνδρῶδες Ουθε ἐλευθερον Ουδεν ἐπινοῶν, ἀλλα τὰ μεν εργα πως ευρυθμα καὶ επισχήμονα ἔστω σοι προνοῶν, πως ὁ αυτυς 1 εορυθμος καὶ κόσμιος ἔση, κιστα πεφροντικώς, αλλ'

14. asτα ετ λεγούσης αυτης οὐ περιμεινας εγῶ τὸ Ἀτέλος - λδγων ἀναστὰς ἀπεφηνάμην, καὶ τὴν αμορφον ἐκείνην καὶ ἐργατικὴν ἀπολιπὼν μετέβαινον πρὸς την Παιδείαν μάλα γεγ θώς, και μάλιστα ἐπεί μοι εἰς νουνηλθεν σκυτάλη και τι πληγὰς ευθῖς υκ λιγας ἀπο-

17쪽

6 μήν μοι χθὲς ετρίφατο. ἀπολειφθεῖσα το μὲν πρῶτον ηγανάκτει καὶ τὼ χεῖρε συνεκροτε καὶ τοῖς ὀδόντας ἔπριε τιλις δέ, σπερ την ιδβην κούομεν, ἐπι-

αν γε καὶ ε ις λιθον μετεβέβλητο ει δὲ παράδοξα παθε, 1 μη ἀπιστήσητε ' θαυματοποιοὶ γαρ οἱ νειροι. 15.

ἐμοὶ ἀγνοήσειν ἔμελλες ἐπεὶ λαν λθον, ii ηλαυνε καὶ Hχει, ἀρθεὶς δὲ εἰς φος ἐγὼ σκοπουν ἀα τις

ωας ἀρξάμενος πρι προς τὰς ε σπεριους πόλεις και θνηκαὶ μοος καθάπερ ὁ ριπτόλεμος ἀποσαειρων τι ἐς την η' ουκέτι μέντοι μέμνημαι, - τ σπειρδμενον ἐκεῖνο ν - τουτο μόνον, τι κάτωθεν ἀφορῶντες ἄνθ ρωποι πίνουν καὶ μετ' εὐφημέας καθ' -υς γενoέμηνὶ τῆ ἔτι σε παρέπεμπον. 16. εέξασα δέ μοι τὰ τοσαὐτακἀμε τοὶ ἐπαινοῖσιν κεινοις πανηγαγεν αυδις υκέτι tτην αυτην ἐσθητα ἐκεινην ἐνδεδυκότα, ην εἶχον ἀφιστώμενος, ἀλλά μοι ἐδόκον εὐπάρυφός τις ἐπανήκειν καταλαβουσα - καὶ τὸν πατέρα στῶτα καὶ περιμένοντα ἐδεέκνυεν αυτω κείνην την ἐσθητα κἀμέ, οἷος κοιμε, και τι καὶ πέμνησεν, is μικροῖ εἷν περὶ ἐμοὐ βου-

λεισαντα

ταῶτα μέμνημαι ἰδὼν ἀντι-ις i. ἄν, ἐμοὶ δοκεis,

17 ἐκταραχθεις προς το των πληγῶν ὀβον. 7. μεταζὸ δὲ λέγοντος υράκλεις, ἔφη τις, ως μακρον ἐνυγzνιον καὶ δικανικόν εἶτ' αλλος πικρουσε, ειμερινος ὀνειρος, με μήκισται εἰσιν αἱ νύκτες, η ' που τριέσπερος, ωσπερ προκλης, καὶ ἀτός ἐστι τι δ' - ἐπῆλθεν αυτ ληρησαι ταὐτ προ ημῶς καὶ μνησθῆναι παιδικη 22 νυκτος καὶχνεέρων παλαιῶν καὶ γεγηρακότων εωλος γαρ

18쪽

7 κατοτ οἰκέρδεα τὰ ἄλλα - ἴστε γα - ου υπόκρισιν et τὴν φιν οὐδ' ς φλυαρεῖν ἐγνωκὼς ουτὰ ιε λι, καὶ ταυτα ἐν αολέμ κά μάχη καὶ ἀπογνώσει πραγμάτων,

1. Οὐκ- Προμηθέα με εἶναι φης; εἰ μὲν καπὰ 1

γνωριζω την εἰκῶνα και φημι μοιος εἶναι υττ, υδ' ἀναινομαι πηλοπλά θος ἀκουειν, ε καὶ φαυλύτερος ἐμοὶ οι ὁ πηλος is ἐκ τριό3ου, βόρβορός τις παρὰ μικρόν εἰ δὲ περεπαινῶν τους ὀγον οὐδηθεν ευμηχάνου οντας

εῖναι του noli Q pnὀθεν γορ υμήχανον τοιμήν τις δ' η περιττὴ σοφέα - προμήθεια ἐν τοῖς γράμμασιν;

δοκωεῖτε οἰ ἀληθεί ποιούμενοι τους μνας ζῶντα et γοιν, ἀληθῶς καὶ ἔμψυχα μῖν τὰ ἔργα, καὶ νη ista

19쪽

πηλου πλαττετε, αλλὰ χρυσῶ μῆν si πολλοὶ τὰ λα- σματα. 2. μεὶς δε οἱ ἐς τὰ πληθη παριόντες και τὰς τοιαύτας των ἀκροάσεων παγγέλλοντες εUωλα ἄττα ἐπι- δεμνυμεθα καὶ - μὲν λον ἐν πηέ κα περ ἔφην μικρον ἔμπροσθεν η πλαστικὴ κατὰ ταυτὰ τοῖς κορ

ψυχος δῆγμά τι, ἀλλα τέρψις ἄλλως καὶ παιδιὰ το 26 Θμα. σδε μοι ἐν μεῖσθαι ἔστεισι, μη αρα -τω με Προμηθέα λέγεις εἶναι, ς λκωμικὸς το Κλέωνα φησι

δέ, is , περι--os' Κλέων Προμηθευς εστ μετὰ τὰ πράγματα. και αυτοὶ ε Ἀθηναio του χυτρέας και πνοποιους καὶ πάντας, σοι στηλουργοί, Πρ-Ῥέας ἀπεκάλουν ἐπι ποντες ἐς την νηλον κα την ἐν πυρὶ Ουα των σκευῶν Oατησιν καὶ εἴ γε σοι τουτ βοίχεται Iναι ὁ Προμη - θευς πάνυ ευστόχως ἀποτετύζευται καὶ ς την Ἀττικην ὁριμιτητα τῶν σκωμματωπι, επεὶ καὶ ευθρυπτα μῖν τὰ ἔργα, σπερ ἐκείνοις τὰ χυτριδια, καὶ μικρον τις λιθον ἐμβαλὼν συντρίψειεν - ἄπαντα. 3. καιτοι, φαίη τις αν7Γαραμυθουμενος, ου asτα εἴκασέ σε τω Προμηθεῆ, λλα rτο καινουργῖν τουτο επαινων και η στρός τι ἄλλο ἀρχέτυπον μεμιμημένον, σπερ κεἶνος υ δντων ἀνθρώπων τέως ἐννοήσας αὐτοις ἀνέπλασε, τοιαῶτα τα μορφώσας καὶ διακοσμήσας, ευκίνητά τε εἶναι καὶ φ-

θῆναι χαρίεντα και το μεν λον ρχιτέκτων αυτος ην,

συνειργάζετο δέ τι και Ἀθηνῶ μανέουσα τον πηλον - εμψυχα τοιουσα εἶναί τὰ πλάσματα. o μὲν ταυτ'αν εἰπών προς γε τλευφημότατον ἐξηγούμενος ἄν ε' τὸ ειρημένον. καὶ ἴσως Ουτος ὁ νους ν φ λελεγμένω. μοι δε υ πάνυ ἱκανίν, εἰ καινοποι εἶ δοκοέην, μηθε ἔχοι τις λέγειν ἀρχέτυπον τι του πλάσματος, οὐ τοὐτο αδγο εινόν ἐστιν, αλλ' εἰ μὴ καὶ χάριεν φαίνοιτο, αἰσχυνοιμηναν ευ ἴσθι, ἐπ αυτ καὶ ξυμπατησας αν ἀφανέσαιμι ovd αν φελήσειεν υτὀ, στορ γουν μοι δε καινύνης,

20쪽

ννου υτος πεπονθώς. 4. Πτολεμαῖος γουν ὁ Θοο ιδι καινα ἐς vi ναπον πων, κάμηλόν τε Βακτριανὴν παμμέλαιναν καὶ διχρωμον ανθρωπον, ς τὸ μεν μι-τομον υτου κριβῶς μέλαν ἐναι, το δ' τερον λυπερβολὴν λεοκύν, ἐπ' ἴσης δὲ μεμερισμένον, ἐς το θέατρον συναγαγὼν τους θυατι- ἐπε3εικνυτο αυτοὶ ἄλλα τε et πολλὰ θεάματα καὶ το τελευταῖον καὶ ταυτα, την κάμνλον καὶ τον μέλευ ο ανθρωπον, και ετο ἐκπληξειντρο θεάματι. οἱ δε προ μεν την κάμηλον εφοβηθησαν καὶ λέγου διέφυγον ἀναθορόντες, καίτοι χρυσου- σα ἔκεκόσμητο καὶ δεουπιδι ἐπέστρωτο καὶ ista se νδ ην λιθοκὀλλητος, αρείου τινος η Καμβυσου Kυρο αυτου κειμήλιον gres δε τον νθ ρω1τον οἱ μὲν πολλοὶ ἐγέλων, οι δέ τινες ς ἐπὶ τέρατι μυσάττοντο, ῶστε ὁ ΠτολεμαIo συνεὶς ὁτι υ ευδοκιμεῖ ἐπ αυτοὶς οὐδὲ θαυμάζεται - των Αἰγυπτιων καινοτης, αλλὰ πρὸ αἰτῆς το ευρυθμον καὶ το ευμορφον κρινουσι, μετεστησεν υτὰ καὶ τον νθ ρωπον οὐκέτι δια τιμῆς γενώς dito του ἀλλ' fi μὲν κάμηλος ἀπέθανεν μελουμένη, ω ον ανθρωπον δὲ τον ιττὸν Θέσπιδι τ αυλητὴ dωρήσατο καλῶς δεησαντι παρὰ τον αμον 5. δέδοικα δὲ ἔμὴ - τουμῖν κάμηλος ἐν Αἰγυ=xτέοις o δε ανθρωποιτο χαλινὰ ἀντὶ αυτῆς θαυμάζωσι και την κουργίδα, ἐαοιδ οὐδὲ το ἐκ δυοι τοὶ καλλιστοι συγκεἶσθαι, δι-

λογου καὶ κωμφδιος, ουδὲ τοὐτο ἀπόχρη εἰς εὐμορφιαν, εἰ μὴ και μῖξις ἐναρμόνιος καὶ κατὰ τὸ σύμμετρο ν γέ-

ρος ου γαρ α φαιης ἐπέραστόν τι γον τουτὶ γενέσθαι,1 ἀλλα καὶ βριστότατον, εὶ χρὴ πιστεύειν τοῖς ζωγράφοις ἐπιδεικνυμένοις τὰς παροινέας κά σφαγὰς αυτῶν τιουν οὐχὶ καὶ ἔμπαλιν γένοιτ' αν εὐμορφόν Te ἐκ δυο ιντο Ἀριστοι ζυντεθέν, σπερ ἐζ οἴνου καὶ μέλιτος το