Lucianus

31쪽

λοις οἰκέας φ οἰκουντι ηει χρυσοῖ καὶ ἐλέφαντος, εἰ μή τις αιτὰ θοιμάζοι ἐπην ιν ταυτη καθαιρεῖν --

τῶν καὶ ἐπευωνίζειν τὴν δυναστεων ἐπιτειχισαντας τεῖπλουτω την περ φιaν νυν δε λατρευοντες εἰς ἀπόνοιαν δἄγουσι. 24. καὶ τ μεν ἄνδρας dMύτας και αναφανdὸν την ἀπαιδευσέαν μολιγοῶντας - τοιουτα ποιεῖν, μετριώτερον αν εἰκοτως νομισθεij τὸ δὲ καὶ των φιλο- ισοφεὶν τροσποιουμένων πολλου τι τουzων γελοιότερα defiν, τουτ' ὁ τὼ εινύτατήν ἐστι. πῶς γαρ ia την φυχην διατεθεῖσθαι μοι, ταν Id τούτων τινα, μάλιστα των προβεβηκότων, ἀναμεμιγμένον κολάκων χλφ καὶ των in ἀξίας τινα δορυφορουντα καὶ τοῖς ἐπὶ ταχεῖανα παραγγέλλουσι κοινολογουμενον, πισημότερον δε των ολλων re του σχήματος ντα και φανερώτερον και μάλιστα ἀγανακτῶ, τι μὴ καὶ την σκευὴν των κολπικων μετάλυμβάνουσι τα αλλα γε μοιως ποκρινόμενοια του δραματος. b. α μὲν γαρ ἐν τοις συμποσio ις εργά

ἀπειροκολώτερον, μεθύσκοντα δε φανερώτερον, ζανέστανται δὲ πάντων στατοι, λει ὁ ἀποφέρειν τωναλλων ζωῶσιν οἱ δὲ στειμεροι αὐτῶν-ολλάκις καὶ μή σοι est χθησαν. καὶ IaBI μεν ιν γελoia γε iTO' μάλιστα δε μέμνητο των πι μισθφ φιλοσοφουντων καὶ την ἀρετὴν νιον σπερ ἐζ γορῆς προτιθέντων ' ἐργαστ ηρια γουν ἐκάλει καὶ καπηλεῖα τὰς τομων ὁιατριβάς ' ξω γαρ τον πλούτου καταφρονεῖν διδάξοντα 26 πρῶτον υτον παρέχειν ψηλότερον λημμάτων. 26. ἀμέλει καὶ πράττων asτα διετέλει, ου μονον προικα τοὶς σξιοισι συνδιατριβων, ἀλλα καὶ τοῖς δεομένοις ἐπαρκυν καὶ πάσης περιουσιος κοταφρονῶν, τοσοίτου δέων ρ γε- των οὐδὲν προσηκόντων, ἄστε μηδὲ των αυτου

32쪽

NwPri . 21πὀρρήτης πόλεως κεκτημένος ουδὲ ἐπιβηναι--ου,-- ω λεὼν τῶν βίωσεν, ἀλλ' υδε την αρχην αυτο εἶναι διωμολόγει, τοὐτ' ιμαι ιεAηφώς, τι τούτων με φύσειοιδενδ ἐσμεν ἡριοι, νόμου de καὶ διαδοχῆ την χρῆσιν αυτῶν εἰς ὀριστον παραλομβάνοντες ὀλιγοχρόνιοι M--ται νομιζόμεθα, κἀπειδα η προ γεσμία παρέλθη, την καυτα παραλαβών λλος απολαύει οὐ κτήματος. υμικρὰ δὲ Ου3λεκεὶν παρέχει οἷς ζηλουν ἐθέλουσι παρα-dειγματα, της τροφης τὸ ἀπέριττον καὶ τω γυμνασίωντο συμμετρον καὶ του προσώπου τὰ αἰδέσφον καὶ της ἐσθητος, μέτριον εφ' ἄσωσι δὲ τούτοις της διανοέας το ν sis Osμένον και μερον του τρόντου. 47. παρέγνει 276 di τοι συνουσι μηδ' ναβάλλεσθαι O ἀγαθόν, περτους πολλοις ποιεῖν προθεσμως ρι μήνους ορτὰς πανηγυρεις ώς μ' ἐκεινων ἀρξομένους - μη ψευσα- σθαι καὶ του τα δέοντα ποιησαι ' ξίου γὰρ μέλλi τον εἶναι την προς τὰ καλὰ ὁρμήν. ηλος ε η και των τοιούτων κατεγνυ αώς φιλοσόφων ο ταύτην ἄσκησιν ἀρε- της πελάμβανον, ην πολλαῖς ἀνὰ αις - αδνοις τους νέους ἀντέχειν καταγυμνάσωσι τοῖτο μὲν ἀνυποδητεὶν οἱ

πολλοὶ κελευοντες, αλλοι δε μαστιγουντες, ι δε χαριέστεροι και σιδηρφ τὰς ἐπιφανειμ αυτῶν καταζίοντες.

ω στερρον, - καὶ ἀπαθὲς κατασκευάσαι, κοντον αριστα παιδευει δνθρώπους προαιρουμένον τοντο μὲν χι υχῆς, τοὐτ δε σωματος τοῖτο δε λικέας τε και της πρότερον γωγῆς στοχάσθαι, να μη τὰ παρὰ δυναμιν ἐπι--ττων ἐλέγχηται πολλοῖς οὐ καὶ τελευτὴ ἔφασκεν ουτως ἀλόγως ἐπιταθέντας ἔνα δὲ καὶ αυ- εὶδον, ς

και γευσάμενος των παρ'Ἀκείνοις κακῶν, πειd L. τάχιστα

λόγων λη θῶν πήκουσεν, μεταστρεσιτι φεύγων ς ε τὰν ἀνέκετο και ηλις ἐν κον διακείμενος. 49. dfras δὲ τούτων ἀποστὰς τῶν ἄλλων αὐθις ἀνθρώντων μέμνητο καὶ τὰς is τη πόλει ταραχὰς διεξηει - τον λ

33쪽

δράματος αττετο των ἀμφὶ την νεκυιαν τε καὶ διαθῆκας κώ ινὁουμένων , προστιθῶς τι μιαν φωνὴν οἱ ' μαιων πααῖδες ἀληθη ταρ' ὀλον-- βων προωνται, την is ταῖς iδιαθήκαις λέγων, να μη απολαυσωσι της σφετέρας αλη-

θεέας. o δε και μεταξ λεγοντος αυτου γελῶν προῆχθ γ, 72- καὶ συγκατορυττειν αυτοῖς ἀξιουσι τὰς μαθέας καὶ

την ἀναλγησίαν ἔγγραφον μολογοῖσιν, οἱ ἐν ἐσθῆτας

ἐαυτοὶ κελευοντες συγκαταφλέγεσθπι - ααρὰ τὸν βιον τἐμέων, οἱ δε πιι ἔαραμένειν τινὰς οἰκήια τοῖς τάφοις, ἔνιοι δε και στέφειν τὰς στηλας ἄνθεσιν ευηθεις ἔτι

an καὶ παρὰ την ἐλευτὴν διαμένοντες. i. εἰκάζειν υνὴ νου τι πέπρα-αι- τοις παρὰ τὸν βιον, εὶ τοιαῖτα

περὶ των μετὰ τον βίον ἐπισκηπτουσι τουτους γαρ εἶναι τους τ πολυτελες φον νουμένου καὶ τον Iνον ἐν τοἰς συμποσιοις μετὰ κροκ ων τε και ρωμάτων ἐκχέον- 73τος, τους μι- χε μῶνος ἐμπιπλαμένους 43ων καὶ τοσστάνων αυτῶν καὶ re ἄ-ιρον αγα-τας, τὸ δ' ἐν καιρs καὶ κατα φυσιν ευτελὲς περηφανοῶντας ' τούτους εἶναι τους καὶ τα μύρα πένοντας καὶ O μάλιστα διέσυρεν υτῶν. τι μηδὲ χρῆσθαι ἴσασι ταῖς ἐπι μιαις, αλλὰ κἀν ταυται παρανομουσι - τοῖς δρους συγχέουσι πάντοθεν τῆ τρυφη παραδοντες αυτῶν τὰς νυχὰς πατεῖν, καὶ το Oxo δὴ το ἐν ταῖς τραγω θέαις τε και κωμWdέαις λεγδμενον , ὁ καὶ παρὰ θύραν έσβιαζόμενοι σολοι- έM κισμὸν ουν ἐκαλει τομο τυν δονυν. 32. α ὁ της, αυτης γνώμης κἀκεῖνο ἔλεγεν τανυς οὐ Μώμου τον λήγον μιμησάμενος' ς γαρ εῖνος μέμφετο - ταύρουτον δημιουργον θεον οὐ στροθέντα των φθαλμῶν τὰ κέρατα, υτ d καὶ αυτὸς ητιῆτο τῶν στεφανουμένων,

oτι μὴ ἴσασι του στεφάνου - τόπον εἰ γάρ τοι, ἔφη, τῆ ανο τυν - τε καὶ ωων χαιρουσιν, τὸ τη ινὶ μάλιστα ἐχρῆν αυτους στέφεσθοι αρ αυτην ς Iόν τε την ἀναπνοήν, D' ς πλεἐστον ἀνέσπων της δονης. 7

34쪽

2333. καὶ μὴν κακείνους ὁμγέλα - θαυμάσιον τινα την 33

σπουδην περὶ τὰ δεῖπνα ποιουμένου χημῶν τε ποικι- λέαις καὶ στεμμάτων περιεργέαις κά γὰρ in καὶ τουτους ἔφασκεν ὀλιγοχρον is τε και βραχεέας δονης ερ υτ πολ- η λὰς πραγματείας πομένειν ἀπέφαινε γουν τεσσάρων δακτυλων αὐτοῖς εἴνεκα πάντα πονεῖσ- τον πόνον, ἐφ' υσσυ ο μήκιστος ἀνθρώπου λαιμός ἐμιν' - γα πρὶν ἐμφαγε ἐν ἀπολαυειν τι των ωνημένων, υτ βρωθέντων ηδέω γενέσγαι τὴν α των πολυτελεστέρων πλησμονὴν

λοιπὸν οὐν εἶναι την ἐν τῆ πυρόδω γιγνομένην ν δονην τοσούτων νεῖσθαι χρημάτων εἰκότα ει πάσχειν ἔλεγεν αὐτους ἔα ἀπαιδευσίας τὰς ληθεστέρας δονὰς αγνοουν-

δρωμένων πολλὰ μεν διεζήει - πλῆθος των ἐπομένων, τὰς βρεις τοι ἐπιμειμένοις τοῖς οἰκέταις καὶ μικρου δεῖν ἐκφερομένους. ἐν δέ τι καὶ μάλιστα μισεῖν φκει,

αγγέλλειν προορῶσθαι τοῖν nodoin ην φηλον τι η κομλον μέλλωσιν περμινειν , καὶ πομιμνήσκειν αυτούς,

στόματος μεν λλοτριου δειπνουντες η δέονται μηδεχειρῶν, μηdε των κουοντες ἀλλοτριων, φθαλμῶν ευγιαινοντες ἀλλοτριων έονται προοψομένων καὶ ἀνέχονται φωνὰς κούοντες στυχέσιν ἀνθρώποις πρεποίσας καὶ πεπηρωμένοις ταυτα γὰρ αυτὰ πάσχουσιν ν ταις ἀγοραις μέρος μέσης καὶ οι τὰς πὀλεις επιτετραμμένοι. 35. -υτά τε καὶ πολλὰ ἔτερα τοιαυτα διελλον κοπέ μααυσε τει λόγον. ἐγὼ δὲ τέως μὲν κουον αυτου τε - στῶς, και μὴ σιωπηση πεφοβημένος ' ἐπειδη δὲ ἐπαυσατο,

τουτο δὴ τὰ τῶν αιάκων πάθος πεπόνθειν πολυν

γὰρ ηορ νον ἐς αυτὸν ἀπέβλεπον κεκηλημένος ειτα πολλῆ συγχίσει καὶ uiris κατεὶ μιμένος τουτο μὲν Ηρῶτι κατερρεύμην, τουτο δὲ φθέγξασθαι βουλομενος ἐξέπιπτόν τε καὶ ἀνεκοπτόμην, καὶ η τε φωνὴ ἐξέλειπε

35쪽

in η γλῶττα διημάρτανε, καὶ τέλος ἐδάκρυον ἀπορου- μενος ο γαρ ἐξ ἐπιπολης Ad ος ἔτυχεν ἡμῶν ογος καθικετο, βαθεῖα δὲ καὶ καιριος λαληγη ἐγένετο, και μάλα ευστόχως ἐνεχθει λύγος αὐτήν, εἰ olo τε ει εἰν ὁιέκοψε την ψυχήν ει γάρ τοι ει κἀμὲ - δη φιλο- σύφων προσάψασθαι λόγων, δέ πως περὶ το τε Ἀπιμειληφα 36. δοκεῖ μοι ἀνορὰς ετ οις ψυχὴ μάλα σκοποτινι παλες προσεοικέναι τοξόται δὲ ολαὶ μὲν ἀνὰ

τον βίον και μεστοὶ τὰς φαρέτρας ποικίλων τε και graντοδαπῶν λόγων, ου μην πάντες ευστοχα oζεύουσιν, ἀλλ' οἱ μὲν αυτῶν σφόδε τὰς νευρὰς ἐπιτεέναοντες ἐντον-ε meo του δέοντος ἀφιῶσι καὶ πτον- - καὶ ουτοι της doul, τὰ δὲ βέλη αυτῶν Ου μένει εν τε σκοπου, αλλ' ὐα της σφοδρότητος id ιελθοντα καὶ παροδευσαντα κεχηνυῆα μόνον φ τραυματι την ψυχὴν ἀπέλιπεν ἄλλοι ὁ πόλιν τούτοις πεναντίως in γὰρ ἀσθενειος τε κοιμονέας ἰδὲ ἐφικνεῖται τὰ βέλη πιτοῖς χρι προ τον

της dos' ν δέ ποτε κα εφίκηται, ἄκρον,ἐν πιλιγδηναπτεται, α γεων ε ου ἐργάζεται την πληγὴν ου γὰρ a7ία ἰσχυρῶς ἐμβολης ἀπιστέλλετο. 37. στις δὲ ἀγαθὸς

τοξότης καὶ Tευκι γυι υμοιος, πρῶτον μὲν ἀκριβῶς φεται DTO G κο cd , ει μη σφόδρα μαλακός, ει μὴ στερρότερος του βέλους γιγνονται γὰρ φκαὶ ἄτρωτοι σκοπOl. πειδὰν δὲ αὐτα ειν, τηνικαιτα χρίσας το βέλος - ἰφ, καθάπερ τὰ Σκυ- χρέεται, υτ οσιου, καθάπερ τὰ Κουρητων, αλλ' ηρέμα δηκτικ0 τε και γλυκε φαρμάκWτοῖτο χρέσας υτεχνῶς τdζευσε το ὁ ἐνεχθε ε μάλα εντύνως καὶ διακοψαν ἄχρι του διελθεῖν μένει τε καὶ

uouiso φαρμάκου ἀφίησιν, ora σκιδνάμενον - εν κυκ- την ψυχὴν περιέρχεται ταυτά τοι καὶ δονται

ησιχ ἄρα τοῖ φαρμάκου την ψυχὴν περιθέοντος ἐστοε 80 ὁ Ουν μοι προ αυτὸν το ἔπος ἐκεῆν λέγειν ' βάλλ' υτως, αἴ κέν τι φόως α ὁρεσσι γένηαι.ώσπερ γὰρ οἱ του Φρυγιο αυλυ ἀκούοντες οὐ πάντες

36쪽

25 μένονται, ἀλλ' αδσο αυτῶν si 'ric λυμβάνονται, ατοι δὲ προς το μέλος πομιμνήσκονται του Λάθους οἴ- τω δὴ καὶ φιλοσόφων ἀκουοντες οὐ πάντες ἔνθεοι κάὶ τραυματέα ἀπέασιν, ἀλλ' οἷς στην τι ἐν ἡγνίσει φιλοσοφι συγγενές.38. TAI. ς σεμνὰ καὶ μάσια και θεῖά γε, ω 388 ἐταῖρε, διελήλυθας, λεληθεις, αὐλῆς, ἀληθῶς

της αμβροσιας καὶ του λωτο κεκορεσμένος ' στε καὶ μεταζ σου λεγοντος πασχον τι ἐν τη φυχῆ, και Γαυσαμένου χθομαι καὶ ἶνα ὁ και κατα σε εἴπω, τέτρωμαι 'καὶ μὴ θαυμάσης οἶσθα γαρ μι κοὶ οἱ προς των κυνῶντων λυττώντων δηχθέντες Ου αυτοὶ μόνοι λυττῶσιν, ἀλλακα νινας ἐτέρους εν μανέα απιυσι τ αυτ τοὐτοκαὶ λοι ἔκφρονες γίγνονται συμμεταβαινε γάρ τι του

l. πὶ ἄρχοντος Ἀριστάρχου φαληρέως, IIvανε 1ψιῶνος ἐβδόμη ἱσταμένου, γραφὴν θετ τυ Σῆμα πρὸς το α ἐαὶ των ἔνι τὰ Φωνηέντων βίας καὶ παρχόντωνορ γης, φηρῆσθαι λέγον πάντων - ἐν διαέ ταυικνερομένων.J2. πιχρι μέν, ω Φωνηεντα δικασταi, λέγα δικού- 2μην - τουτουὶ του - καταχρωμένου τοῖς μοι καὶ καταψοντος ἔνθα μὴ δεῖ, οὐ βαρέως φερον την βλάβην - παρήκουον ενια των λεγομένων αὐτης μετριότητος,

37쪽

26ην ἴστε με φυλάσσοντα πρός τε μῆς και τὰς ἄλλας συλλαβάς ἐπι ὁ ες τοσουτον κει ἡ ονεξίας τε και ὀνο- μως, στε ἐφ' οἷς σπασα πολλάκις - ἀγαπῶν αλ ' Mηδη καὶ πλει προσβιάζεται, ἀναγκαιως αυτ ευθυνω νυν παρὰ οἷς αμφότερα ειθόσιν μῖν δέος δε οὐ μικοον γεια τούτοιό της ἀποθλιψεως ἐπέρχεται τοῖς ἐμαυτos' τοῖς γαρ προπεπραγμένοις ἀει τι μεῖζον προστιθὲν ἄρδην με της οἰκείας ἀποθλιψει χώρας, Hoλίγου δεῖν συχέα, ἀγαγίντα μηδε εὐγράμμασα ἀριθμε ἶσθα - εν ἴσου δὲ κεi- σθαι του ψόφου i). 3. δικαιον ουν in υμῆς μόνον, o dι-- τε νυν, ἀλλ και τὰ λοι- γράμμπια της πειρας ἔχειν τινὰ φυ- ν' εἰ γαρ ἐξέσται τοῖς --μένοις - της Mκαθ' αυτὰ τάξεως ς ἀλλοτριον βιάζεσθὰ καὶ τουτο ἐπιτρέwετε μεὶς ἄν χωρὶς ουδεν καθόλου τι γράφεται, υχορ τένα τρόπον ι συντάξεις τὰ νομιμα, ἐφ' οἱς ἐτάχθη τὰ κατ' ἀρχάς, ζουσιν. ἀλλ' υτ υμῆς ψώ ποτε ἐς τοσουτον μελείας τε - παροράσεως ξειν, ἄστε ιαμ

τρέψαι τινὰ μη δικαια, υτε, εἰ καθυφήσετε τον αγῶνα ε μεις, μοι ταραλειnτέον ἐστιν dικουμένου. 4. ς εἴθε καὶ των λων ἀνεκόπησαν τοτε αἱ τόλμαι εο ς ἀρξαμένων παρανομεῖν' καὶ οὐ γὰρ αν ἐπολέμει μέχρι νυντ λάμβδα του διαμφισβητοῖ περὶ της κισήρεως καὶ 35

ες χεῖρας μικρον εἶν πετο πολλάκις εν του γναφείφοπὲρ γναφάλλων, ἐπέπαυτο αν - προς τὸ λάμβδα μαχόμενον - Θις ἀφαιρουμενον αυτο καὶ μάλιστα-ρακλέατον, καὶ τὰ ιπὰ δ' - ὴμέλει συγχυσεως ἄρχε Π

τηκε τύζεως Ἀλει υπερβαινειν εὐ μη χρὴ λώοντώς ἐστι τὸ έκαιον. 5. καὶ γε πρῶτος μἐν τοι νόμους - τους ιατυπώσας, εἴτε Κάδμος ὁ νησιωτης εἴτε Παλαμη Mδης ὁ μυαλέου, - καὶ Σιμωνίδη δὲ ἔνιοι προσάπτουσι την ri ρομήθειαν ταύτην - οὐ τη τάξει μύνον, καθ' ην αἱ προεdριαι βαιούνται, διωρισαν τι πρῶτον εστα η δε τερον, αλλὰ καὶ ποιοτητας, - ἔκαστον - ἔχει, καὶ δυνάμεις συνεῖδον. καὶ μιν μέν, ω δικασται, την μείζω

38쪽

27 δεδάκασι τιμήν, τι καθ' υτὰ δύνασθε φθέγγεσθαι, μι μοι A m ἐφεζῆς - προσθηκης εἰς το ἀχ--σθηται δεῖται πασῶν δὲ ἐσχάτην μισαν ἔχειν μοῖραν

μὲν - τα φωνήεντα φυλάσσειν ἔοικε του νόμους τοίτους. 6. O δέ γε ταυ τουτο, o γαρ ἔχω χείρονι αυτὰ soνομάσαι ἡ ματι η ο καλεῖταιJ, ο μὰ τοις θεους, εἰ μὴ εξ υμων δυο συνηλ ν ἀγαθοὶ καὶ καθήκοντες ραθη

μέν-ν, νομάτων μὲν καὶ ἡ μάτων ἀπελάσαν στα φων, Θ ἐκδιῶξαν δὲ μοι συνδέσμων - καὶ προθέσεων, ς μηκέτι φέρειν την ἔκτοπον πλεονεξέαν. θεν δε και απὰ τiνων ἀρξάμενον, ἄρα λέγειν. 7. επεδήμουν ποτε ΛΘ βήλ- - τ ὁ εστι πολιχνιον ου δές, ποικον, ς ἔχει λογος, ψηναίων - ἐπηγόμην δὲ καὶ τὸ κράτιστον ρῶ, γειτόνων τὸ βέλτιστον κατηγόμην δὲ παρὰ κωμφ-

si ς ἐφαίνετο, τὸ γένος ἀνέκαθεν απὸ μέσης δε ζιῶν λέγε - της Ἀττικῆς παρὰ τομφ δὴ Q ιν την τοιτα τουτου πλεονεξιαν ἐφώρασα μέχρι μὲν γαρ λιγοις ἐπεχείρει τέτταρα καὶ τετταράκοντα λέγον μοστερεῖν με

των συγγεγενημέν υν μοι, συνKγειαν μην συντεθραμμε-

νων γραμμάτων ετ δε τημερον καὶ τὰ Ῥοια ἐπισπώμενον ἔδια ταυτὶ λέγον, καὶ τομο οἰ-δνήν μοι τλακουσμα ει καὶ - όν τι ἐδακνόμην in απιτοῖς 8. 1τοτε δὲ ἐκ 8 τούτων ρζάμενον ἐτόλμὲ σε καττίτερον εἰ rati καὶ κάz- τυμα καὶ πιτταν, εἶτα ἀπηρυθρωσε καὶ βασιλιτταν δνο- μάζειν, οὐ μετριως ἐπι τούτοις αγανακτῶ καὶ πίμπραμαι ridis μη φ χρόνφ καὶ τα συκα -κά τις -- η καιμοι προὐ ς ἀθυμοῖντι καὶ μεμονωμένφ των βοη σόντων συγγνtοτε της δικαέας ργης' υ γαρ περὶ μικρὰ και τὰ τυχόντα ἐστὶν ὁ κινδυνος, φαιρουμένων - συν-

sa feriis καὶ συ σεσχολακότων μοι γραμμάτων κισσαν μου μάλον ΘεοH, ἐκ μέσων ς ἔπος εἰλεῖν των κόλπων δρπάσαν κιτταν νόμασεν ' ἀφείλετο δε μου φάσσαν μα

39쪽

περιέσστασε δὲ και μελ-σ ν υκ ὀλίγας ἐα Ἀττικὴν δὲ ηλθε καὶ ἐκ μέσης αιτης ἀνήρπασεν ἀν-ως μησ- σον ὁρώντων μῶν καὶ των αλλων συλλαβῶν. s. ἀλλατι λέγω αὐτα Θεσσαλιο Κ με ξέβαλεν λης Θετταλίαν, ἀζιου λέγειν, και στῆσαν ποκέκλεικέ μοι την θάλασσαν ood των is κήποις φεισάμενον σευτλέων, ς o ὴ λεγδμενον μηδὲ πάσσαλδ μοι κοταλια. D. τι δὲ νε- Iiκακόν εἰ α γράμμα , μαρτυρεὶ τε μοι καὶ αὐτοὶ μηδέποτε ἐγκαλεσαντι φ x τα σμάραγδον ἀποσπάσαντι κοὶ στἀσαν ἀφελομέν Σμυρνυν, nil του ἔν πῆσαν παραβάντι συνθήκην καὶ τον συγγραφέα των τοιουτων ἔχοντιωουκυδίδην συμμαχον του με γαρ γειτονι μου νο - σαντι συγγνώμη, παρ αυτρο φυτευσαν τέ μου τὰς μυρσι l bνας και παίσαντι μή ποτε πὰ μελαγχολia ἐστὶ κόρσης. 10 κἀγὼ μὲν τοιουτον 10 το ε ται τοὐτο σκοπῶμεν ώς φήσει βιαιον καὶ προς τὰ λοιντα - ὁλο δὲ των αλλων ἀπέσχετο γραμμάτων , ἀλλα καὶ το δέλτα καὶ τὸ Θῆτα και τ ζῆτα, μικρου εἰν ιάντα diκν σε τὰ στοιχεὶα, αυτ μοι κάλει τὰ ἀδικηθεντα γράμμο- ακουετε, φωνήεντα δικοσταί του ἐν ἐλτα λέγοντος' ,ἀφειλετ μου την ἐνδελέχειαν, ἐντελέχειαν ἀξιοῖ λέγεσθοι παρὰ πάν-

τὰς τριχας τέλλοντος εαὶ,φ και της κολοκυνθης ἐστε κρν σθαι του ζητα, του συριζειν καὶ σαλui ιν, ς μήκει' oos ἐξεῖναι μηd γρύζειν. -- αν τούτων ἀνάσχοιτο; τις αν ἐξαρκέσει δίκη προς το πονηρότατον τουτὶ 11 aD; 1. τυ δε αρα- τ ὁμόφυλον των στοιχεέων μόνον ἀοικε γένος, ἀλλ' ὁ καὶ προς το ἀνθρώπειον μεταβέβηκε τουτονὶ τον τρόπον οὐ γαρ ἐπιτρέπει γε αυτοῖς κατ' ias φέρεσθαι ταῖς γλώσσαις μῶλλον δέ, ω δικαστα , μεταρο γάρ με πάλιν τὰ των ανθρώπων πράγματα ἀνέμνησε περὶ τῆς γλώσσης, τι καὶ ταύτης με τομέρος ἀπήλασε καὶ γλῶτταν ποιε την γλωσσαν. Ἀλώσσης ἀληθας ὀσημα-- u μεταβήσομαι δειν ἐπ' ἐκεῖνο και τοῖς ἀνθρώποις συναγορεύσω - ῶν εἰς

40쪽

ἀζιουν πάλιν ἔτερος περὶ κλήματος διαλέγεται, τὰ δὲ - τλημον γάρ ἐστιν ληθως - τλημα πεποίηκε τοκλημα - ου μόνον γε τους τυχόντας ἀδικεἶ αλ qκῶ του μεγάλφ βασιλεὶ φ καὶ γῆν καὶ θαλασσαν IIcilφασι καὶ της υτῶν φύσεως ἐκστῆναι, τὸ ε καὶ τοι ιαιβουλευε καὶ Κυρον απιτὸν οντα Τυρόν τινα Λήνη- νεν. 12. ἀτω μὲν - μον ἐς φωνὴν ἀνθρώiros ἀδι 1aκεῖ ἔργο δὲ πῶς κλάουσιν νθρωποι και η αυτῶντιχην δέρονται καὶ Λάγου καταρῶνται πολλάκις, τιτ τα ες- των στοιχειων γένος παρηορο τ γὰρ τούτου σχήματι φασι τους τυράννους ἀκολουθησαντας καὶ μιμησαμένους αυτο τὸ πλάσμα πειτα σχηματιτοιοίτφ βυλα τεκτήναντα ανθρώπους ἀνασκολοπίζειν in αυτά μα ὁ τούτου καὶ τω τεχνήμοτι φ πονηρW- την πονηραν ἐπωνυμέαν συνελθεὶH. τούτων - πάντων ἔνεκα πόσων πιάτων τὸ ταπιαξιον εἰναι νομιζετε; γεμεν γὰρ ἐμαι δικαίως τοῖτο, νον ἐς την του - τιμωρέαν ἡ σιολειπεσθαι, τὰ τW σχηματιο αυτο την δικην ποσχεῖν Io ὁ σταυρὸς εἶναι οὐ τούτου μὲν δημιουργηθη, αδ dὲ ἀνθρώπων ὀνομάζεται l

1. In m εο φιλιε και ξένιε καὶ ἐταιρεῖε - 1s ἐφήμιε καὶ ἀστεροπητὰ καὶ ροι καὶ νεφεληγερέτα καὶ ἐριγδουπε καὶ εἴ τέ σε ἄλλο οἱ ἐμβρόντητοι ποιηταὶ