장음표시 사용
11쪽
ali ἴδων ς i. e. ct Ucev deutem vaporem refrigerant, se eoagineveaut rursum in aquam. Nihilominus, ut adsertiones nostrae circa Ars. mentem confirmentur magis, quid ex tota ejus doctrina de fluviorum origine inferat ricomercatus, si dum hanc ultimam illustrat sententiam, praesenti animo audiatur. Du-ρ Leem aquae fluminum causam L inquit J praeter spreus subere-raueos aqua resemo , quι tu nonnullis locιs iuvemuutur, Aris. proxime exposuit; -mpe aeris, ac vaporum , qui in terra eon
cluduntur , frigoris mi ct eficientia conversonem, ct aquam plamiam, quam terra, Mi spongia g aedam, excipiens, multιs in locis sillat Me modo, ut guttae parvae ab ea prunum Hallentur; ram illis inter se coeuntabus, fluviorum oues emergant, cte.
Atque baee s subjicit J Aristitelis es de fluminum ortu sentemno , perspicua illa quidem. 9 plana. Praeterquamquod Aris. hac super re admodum s bicohaerens est ; siquidem eXplicans Meteor. l. a. c. a. sa cur mare, etsi tot influentes amnes in se continue recipiat, minime tamen redundet; permultos docet ex marinis undis calore praesertim solari adtenuatis , evehi vapores, atque' alio transferri ; id vero, quod salsum est , prae pondere subsiderer Immo aptissima ostendit comparatione, quomodo tanta fiat, ne exundationes contingant, evaporatio: Eadem
enim quantitas aquae en Stagiritae senia sa) quasi ad verbum exposita in latitudinem extensa, θ' subaudi alio in
loco , cujus supertates evaporationi exposita minor si ista unum collecta, non exsiccatur aequali tempore; sed tantum essd erentiae inter utramque videlicet eiusde in speciei aquam diversis in locis stagnantem ut haec quae nempe in vase recondita sit angustioris orificii permaneat qaidem integrum Hem; altera mero in alveo, cujus amplissima sit superior pars cuti si quis amplam super mensam circum e derit aquae album, satim atque id cogitaeterimus, tota emanuit. Id 9 flumiir auidit; eontinue enim decurrentibus, θ' simul omnibus , semper id undarum nempe influentium J quod pervenit i mastum, dr planum locam, cito, ct occulte exsiccatur. Quum
stl Pag. go. col. 2. I3J Eiussi. edit. pag. 4o. V. I p. lij Graecae edit. pag. 38. v. 11a
12쪽
Quum itaque Philosophus, dum agit de fluviorum oriagine , modo aerem generaliter adserat, modo, Cum addito, ενυιdum aerem,& modo vaporem a τμίδα J sub terra ob frigus in conspicuam densari aquam ; liquet, ea nomina promiscue ab eodem fui ise adhibita, ut indicaret, aqueas particulas p ro aeri intermixtas congregari, atque ita ad scatebras locupletandas multum conserre . Quum insuper apertis verbis addat, a montium jugis descendentis aquae multam exeso e
piam s qua formula quidquid humoris ex atmosphaera de cidit complexus est J ab iisque, tamquam a- spissis , suspe Fque spongiis , stillatim defluere ι & quum per ingentem eva-PoratIonem eAPonat, Cur mare non redundet, scuti ab iis faciendum est, qui atmosphaericis tantum humoribus fi viorum ortum tribuunt; quid de controversa eaussa sapiens Graecus pronuncia verit, ante oculos positum est,&, ni fallor, demonstratum, non aeri puro, sed aquae portionibus sive su D Iiores eae sint, sive crassiores ex terrestri atmosphaera delapsis, atque in unum collectis , ejusmodi originem ad
Neque acutiores alii AriRotelis interpretes Tremereato recentiores, in hac ejus opinionis expositione nobis adversantur: immo luculente ipsam confirmant. Cabeas S. I. de recentiori, & empirica Philosophia optime meritus, T. I. Comment. quibus Aris. Meteorologiam egregie illustra vit, ad Tex. 62. l. I. si ita loquitur: Duas ergo ponit Aris . retexendo Hora , quantum ego arb/tror . causas fluminum, orfontium ex propria sententia. Altera est aqua, quae colligatura terra , dum haec, superveniente e eaelo pluetia, quasi spongia quaedam imbibisur , ct paullatim posea aquam distillat, O dia mittit per fontes, er flumina, &c. Alteram causam innuit Aris'. illis verbis: Ascendentem vaporem refrigerant montosa loca & condensant iterum in aquam. Non intelligit autem maporem iniere consisleutem, ex quo fiant plumia ; sed maporem sub temra delitescentem, qui ex aqua, per terrae viscera fluente , pos
li J Romanae edit. A. Is s. pag. Biblioth. Graecae l. e. α Art. XII. 364. & sequenti Commenlariorum , quamvis nCn bene ibi notetur, ediIos quos N icol; iis Cabeus, Ferrariensi,, vul- Romae fuisse 16 d. xavit . Hos commemorat Fabricius,
13쪽
fit, ex quacumque tandem eassa , generari . Itidem Maurus
S. I. a T. 3. Operum Arist. a , quae omnia brevi , sed peripicua paraphrasi explanavit, Philosophi sensa de fluminum origine sic exponit: Iam vero, quia Arist. dixit, monteresse instar spongiae plenor aqua, quam per innumera stillieidia stillaret, indicat duas causas , ex quibus tantam aquae copiam ebibunt, ut possint perenniter sillare. I. Aquam ebibunt ex pluviis, ct nimibus descendentibus. II. Aquam ebibunt ex vaporibus ascendentibus ex terra, ct a frigore moutis refrigeratis , ct in squam conversis. Quid quod vel ipse Aeterroes , quamvis Aristotelem aliquando, ut censet Card. Ptolemaeus, s 3 ad sua somnia firmanda detorserit, in hoc non infidus est Paraphractes e Etenim sub initium Expositionis l. 2. Meteor. ): Erit ergo inquit de mari disserens ipsum elementum aqueum: σsmnia flumina , secundum quod stsum es elementum, de necessitain te trabuntur , seu fluunt ab ipso, mediantilus tarporibus cael
Ribuν, seu pluviis, O ad ipsum redeunt. Et paullo post : Fluunt in ipsum i. e. mare flumina, O su facit ascendero nempe
Per evaporationem ex ipso. Quoniam igitur A A de fluminum origine eam propugnavit sententiam, quam infra ostendemus cum iis com Ientire , quae a doctiss. atque experientiis. aetatis nostrae .Physicis, & Mathematicis propugnatur , & quam ceteris probabiliorem putamus; aequum profecto est, ut in grati. animi significationem, ab intolerabilis ignorationis nota in geographicis, topographicisque rebus, qua graviter fuit in usus, ipsum vindicemus. Contenderunt nonnulli apud Luindoiuicum Buceaferreum , Bonon ., celebrem Philosophiae , &Medicinae Doctorem , in possumis Lectionibus io A M. M tere. ss , A sotelem praeter bisorias fuisse loquutum , c Iumniam pati ab iis , qui descr3b-ν Terram ς quum ipse ad Confirmandum, ex maximis montibus maxima ut plurimum
14쪽
emanare flumina, aut ob obscitantiam, aut ad Graecas venis ditandas fabellas, adfirmaverit, Parnassum montem in Asia esse, ex eoque plura, & maxima oriri flumina , i. e. B arum, CBaspem, Araxem, Tanaim, edi Indum. Pronunciarunt alii, inter quos idem Buceaferrear ibidem si , ArisI. errasse , quod adseruerit, ex montibus Pyrenaeis, quos in Celtica collocavit, Istrum, sive Danubium defluere, & Tartessum , sue Baetime ut cetera omittantur, quae e X eodem C. I 3. Meteor. a quibusdam petita sunt, ad Ars. inscitiam in Geographia demonstrandam. Concedimus itaque aliqua ibi esse falsa , quae Arist. narrat: id, quod negamus, est, intolerabilem esse ejus imperitiam , atque idcirco esse arguendum :praeterquamquod nonnullas ejus adsertiones , contra quas non pauci declamant, admitti prudenter posse confirmabimus, & errasse potius rigidiores hujusmodi censores, dum Stagiri tam erroris insimulant. Et primo quidem, si forte aliquid falsi esset prolatu-Tus , ne tamquam primus auctor falsae alicujus descriptionis per ora hominum traduceretur, hoc veluti prooemium ea te praemisit , antequam e maximis montibus maxima labi flumina exemplis ostenderet: Manifessum est bor quemadmodum sonant ejus Graeca vocabula saJ considerautibus Terrae regiones ἰ bas enim, quaram accidit, ut σι non possvν oculati tes s , qui de ipsis disputanν i. e. Geographi , iquirendo a singulis, sie descripsere. Quamobrem.quum circa montium situm, ex quibus celebres erumpunt fluvii, testatus ingenue suerit se dicturum , quae a Geographis resciverat, accusandus ipse non est , sed veteres potius Geographi: G e , ut Prudentius loquamur, miseratione aliqua falsae eo Tum descriptiones exeipiendae sunt; quum notissimum sit, quam ea aetate manca esset, es mendosa veterum Geogra phia. At objiciet fortasse aliquis, atrorum errata, saltem dctsi tu Parnassi montis, deque maximis fluviis, quorum fontes in eodem confinguntur, fuisse ab Arim corrigenda, ne se
ta Fol. pag. r. in sine columnae re Dam ut non oritur m monto P ea secundae, ubi et Domini l inquiti deis nam, . facto ego nescio quid die inis pro Aristo: . ix L. t. Meteor. c. rsis in citata ιεῖ quia defiago errat manifesie: ω vein edit. Graeca, Pas. 27. v. 26
15쪽
hospitem ostenderet in Graecia sua. Fateor in multis Graecis codicibus , Meteor. l. I. e. I 3. haec legi: E. μεν ουν τῶ Ασία frJ πλειστοί τε εα rati Παρνασου καλου ρυυ cpaινονται ρέοντες ορους, η μεγιστοι ποταμί i. e. In Asia igitur plurimi ex monte , qua Parnasus nuncupatur, eernuntur fluere , s maximi
fluvii. Quinimmo in variis lectionibus, quas proxime com memoratae edit . Francosuriens addidit Frid. Sylburgius, haec 2ὶ leguntur Παρνασου nomen legitur etiam in Camotiana, e r Basilie i editione ue cum Strabo , Stephanus, Or atii Parnasem, seu Parnainum, in I bocris tantum agnoscant. . . . Olympiodoro etiam Γ veteri Aristotelis explanatori I bis Parnasus scrupulum injecit, cujus commemtarior bae de re consale. Hos quidem consului , at nodum penitus expeditum non inveni. Praeter Cetera, quae heic exponere supervacuum est, putavit Obmpiodorus, Aristotelis aetate illud nomen apud Graecos duobus montibus fuilla commune, alteri in Asia , S quem tantum Aris. indicare ibi voluerit, &alteri in Europa, potitarum fabulis notissimo , & omnium sermonibus celebrato. Fortasse ita
contigit ; & Graeci quidam Geographi editi T. illum in Asia montem de quo heic Ars. J Parnasum, sive Parnassum forintasse vocitarunt : ad contrahendum nempe longiusculum nomen Asiatici montis de quo infra aut ad ejus asperitatem emolliendam. Probabilius tamen puto , amanuensum incuria Parnassum an Graecos codices pro Paropamiso , seu Parapamsso, celebri Asiae monte , obrepsise , sicuti poli rit bum 3 adnotarunt Geomereatur, Maurus, aliique eruditi Ovires explanatores, qui in Latina interpretatione , Parnasso expuncto, Paropamisum supposuere r quamvis non negem In aliorum Latinis expositionibus, scuti in multis codicibus Graecis, Asiaticum illum exstare Parnasium, Ad Parvamisum vero quod attinet, certum I. est portionem elle ingentis illius in Asa montium seriei , seu catenae, quibus Tam nomen inditum fuit, ex testimonio senio
em ... ω textum esse corruptum, is e.
Apud citatum Buccaserreum fol. 9 v
43 Apud Strabonem . & Plinium ,
16쪽
sopbara Cellario in celebri suo Antiquo orbe, 3 sive Antiqua
Geographia. Certum est a. ex veterum documentis, quae ibeodem Cellario ibidem J exponuntur , aut totum Paropsemifum , aut unum tantum ejus jugum, a militibus Alexaudri Magni, ut suo adularentur Duci, Caucasum fuisse appellatum; atque ita nomen percelebris montis Iberiam ab Asiatica Sarmatia disterminantis, a Graecis illis Heroibus, ut dicit Strabo, s3J in Indiam fuisse translatum. Certum est 3. plura, &magna flumina ex partibus Australi, & Boreali praecelsi,& vasti Paropamis excurrere ; praesertim si hoc sub nomine
mons ipsi adnexus Orientem versus comprehendatur, qui Imaus fuit appellatus . Ex his montibus in geograph. tabula a
Cellario Persidi addita ε) video V. oriri ex latere Boreali, inter quae est Bactrus D J ; ex latere autem Australi circiter XII. inter quae Choaspes, duoque ceteris in ea regione majora, Indus, ct Ganges S): ubi notandum est, duo esse flumina diversis in regionibus, quibus idem nomen Goase pes: quare optime ad rem nostram Cellarius ibidem : VJ
bilominus Ari oteles inquit l. r. Meteor. c. I 3. ex Paro pamis monte etiam Cia pen flumium deducit , ut de Strabouis scriptura dubitare non liceat. Alius amuis es Choasper Persicus , aliur Indicus, quos male Diso; ι Perlegetes Alexandrinus confudit . Io 3. de fumiuibus vens, quae Persidem irrigant. Quum igitur ex Paropamiso reapse originem ducant plurima,& maxima flumina, inter quae satZeur, Cboaspes, ct Dor recensendi sunt; quum Graeciae quae a m flumina e monti bus sici excurren ria eodem in cap. paullo post enumerans Aris., ne verbum quidem proferat de Parnasso ς quum in
l l . l. c. 27. tum est. Gens hare obtinet aversa montis lx Ind. c. a. Parapamur. Plinius I. 6. c. 26. L 3. e. o. pag. 'Iy. Τ. x. Il Gangis sontes in Imao monte a Lipsiensis edit. A. t 3x, quae deinceps Cellario colloeantur, sicuti videri po- Utabitur. l terit in ejus geograph. tabula Scythiae 4 Ibindem, pag. o. adner a l. 3. c. 14. T. 1. Pag. 733. Apud sJ L. Xs. pag. 348. edit. Causaubo. Plinium l. 6. c t . legimus: Iunguntur
6ὶ L. 3. e. I9. T. M pag. 6 s. spi L. 3. c. 23. T. 1, pag. 33. Bactri , quorum oppi m Zariaspe, stol Pag 18. v. 13. Graecae editi quoi postea Raiarum a flumine appellais commemoratae.
17쪽
sua Poetica siJ ita de Parnata loquatur, dum vulnus ab
apro Vlyis ibi inflictum innuit, ut legentibus ostendat, notissmum sbi esse verum Parnassi situm ut omittam ab Herodoti et Historia, quam a se perlectam testatur in eadem Poetica , addiscere potuisse, si forte ante ejus lectionem illi erat ignotum, in Phocide Parnassum exstare ); & quum ex
narratione Strabonis 3 , aliorumque veterum auctorum ,
quas magno studio collegit in Discus lanibus Peripateticis Fr rigor Patritius 4 , notae sint corrosiones, & corruptione , quas Aristotelici codices passi sunt; quod in multas Ams. eQ-dicibus legamus, plurima, ct maxima oriri famιna ex Pamnasse in Asia, veluti sunt Bactrus , Choaspes, luaus, &C. , non Propterea inferri pos e putamus, Arsος-m fuisse hospitem
in Graecia sua; immo in Picipita potius semesola Parnasso sue rigidos illos eensores de quibus dumtaxat huic loquimur
a Buccaferreo relatos to satque ex eo tempore e Philosophis conversos in Poetas, Aristoteis errata a Tnxisse, nimis audendo, a quibus est prorsus immunis. Quam facile dum codices ab amanuensibus exscribuntur , vocabulorum accidant mutationes, & mutuationes . cXploratissmum cuilibet est rtemperare tamen mihi nequeo, quin unum exemplum afferam; ad ea enim, quae dicta iunt , confirmanda peropportunum in mentem venit. In opusculo De Montibus Ioannis Boea ii, & adnexo ejusdem is . libris De Genealogia Deorum, Basileae impressis A. is 32. ab accurat. ceteroquin typogra ἀpho Ioannν Hermagis, verbo Psi opstinisur, pas. 42I. haec ad
amussin legi, aliisque etiam legenda proposui , qui de illa
dubitabant mutilatione : ParopawJut ludiae mons es adetersus Bactras : atii dicunt sub ipso Parnasso Bactra eouHtam. Mani se itum est, a duobus typographicis peccatis Bactra illa excipi in medium, neque ad calcem voluminis emendatis ς i. e.
1J In Po; tica Arist. a Madio , Ω 468. & 46ς. Loni bardio illustrata, Particula st . ubi s3J L. 33 & in splendida edit. Τheo. innuitur, ab Homero Odys. l. ist. dori Iansonii, quae de inccps ei tabitur, vulnus V lysii in Parnassio tua tum, non Amstelaedami i pag. 9Gs. ita in suo Pol mare narrari, quasi id i i T. I. sub initium libri 3 sibi in primis esset propofiuim . si In Auli Persii Prologo v. a. iat L. 8 S in elegant silma Iacobi IOI Fol. 94. pag. Ol. col. 1. jam Gronovit edit. Lugduni Bat. Iria. pag. commemoratae editionis.
18쪽
eonditam pro eοvdita, & Parnasum pro Parapamiso, seu Par pamiso ; eruditi siquidem animadvertent, a Boeatio respectam ibi fuisse Curtii sententiam, qui l. I. c. A., ut in ejus optumis legitur exemplaribus a Piti re, BL Cellario illustratis: Ipsa Bactra L ait I regionis ejus caput , ta sunt Iub monte Parapam so . Si Asiaticus hic mons in Parnassum conversus est, propter aliquam inter nomina assinitatem, in Bocatii codicibus L tinis, qui claruit saeculo a 4.; multo magis idem contigisse credibile est in Arist. codicibus Graecis, qui tot passi sunt naufragia, & quorum auctorem A. ante Chr. 384. esse natum Io. As. Fabricius si I in sua Graeca Bιblio rea nos doeet. Objici potius poterat, sub aliqua specie veritatis, ad ostendendum ignoratum ab Arist. fuisse quorumdam fi minum in Graeeia situm , Inaehum fl. non oriri ex Pindo monte, unde oritur Acbelous , scuti ibidem a Stagirita saladfirmatur, sed ex alio monte in ea Peloponnesi regione, quae Argolis, & Argia fuit appellata: nam revera docti quidam Aris. explanatores, ut neomreatus 3 , & GMur 4 , fallum ibi a Philosopho narrari putant. Verum ne ex his quidem aliquid contra Aris. inferri posse arbitror ; nisi antea demonstretur, uni tantum in XV a fluvio, Inaebi nomen fuisse impositum. Arduum erit id exequi I nam a Strabone duo recensentur Inaebi, alter in Argra 3 , &. alter in Acarna nia, quem dicit se in Acbelaum exonerare so J. Porro quum juga montium , quae Pindar suere appellata , Macedoniam , plagam versus Borealem , respiciant in Cellarii tabula L JGraeciam antiquam exhibente , &, plagam versus Australem, Acarnaniam quum Thuydides sub finem lib. I. dicat rAcbelous flamius ex Pindo monte decurrens per Dolopiam ... spe que Acaruaricum campum , superue quidem prope Stratum
s/I L. 3. 6. paa. to . T. i s6J L. VI & in Iansoniana edit. 1ὶ In edit. Graeca, qua usi sumus, ad taleem pag ο3. ag. 20. V. 1. Pag. 8ao T. g. commemoratael 3I Pag. 84. eol x. citatae edit. editionis. 4l Pag. 39Q. Tom. r. Commen . 8J In edition Francosuriens , A. in Arist. Meteor. Is s . ab Henrico Stephans procurat si uel L. VII. & in edit. Jansoniana pag. Iro. Proxime citata pag. 369. . .
19쪽
rat, Dactam permeare Acarnaniam, si & in Acheloum influere, Arsoletis narratio de Inacho ex Pindi jugis defluente, inter festivas de Pindo poetarum fabulas non videtur adnumeranda . Hinc L. D. Conradus Sebis arac in suis ad Cellarii Geographiam antiquam adnotationibus , quum nullam ab hoc auctore mentionem de Dacbs Acarnanico fieri videret; in antiquis Geographis eundem investigare praetermit. tens, de dupliei Inacho, ob Ari . auctoritatem , prudenter cogitavit; ideoque, ubi de Inaebo Argolico mentio sit, adis didit: fa J Alius autem Inaebus fuit, quem ex Pindo oriri dicit Ars. Meteor. I. c. I 3., nisi forte locus corruptas fuit.: . Illud nihilominus non negaverim , implexa quaedam , atque confusa mihi apparere in ea Aristotelica descriptione, dum de fluviis aliis, & montibus agitur extra Graeciae fineSi ut e. g. Tanaim esse partem , seu ramum alius fluvii , qui Araxes ibi nominatur ; sal ambos ex eodem excurrere
monte Paropam iso; & Tanaim illum Ahaxi conjunctum in Maeotidem paludem , seu Iacum influere. Aliquid falsi
intermisceri horum descriptioni fluminum lubenti animo conis Cedo; at non eam ab Arist. paucis verbis errorum congeriem non serendorum effundi, quam nonnulli nimis amplificarunt; nec propterea Philosophum esse coarguendum. Itaque Ara ait nomine , a Geographis , quorum ipse relationibus est usus, celebrem illum fiuvium, quo major irrigatur Armenia,& quem eo significari nomine putarunt quidam Ari tetis
Censores, ob 1equentes , quas adferam , conjecturay, puto
non fuisse significatum ; sed, aut Oxum, quem ex Paropami
suam trahere originem certum est, aut saltem Rba i. e. Iristam.
Nou uni tantum fluvio hoc nomen Araxes ab antiquis imposiatum fuit; neque ille tantum in Armenia majori hoc nomine
xitatae edit. xl Geograph. Ant. T. E. citatae edit. ad ealaem pag. 9 8. 3J Pag. 18. v. 4. Graecae edit. saeptiis iam citatae .
4J Inter minorem Tartariam , &cireagram Asiae regionem iacet lacus Maesticus i modo Mare deue Zabaetbe iqui proprie simis est Mediterranei maris , communicationem habens cum alio eiusdem maris maiori linu , qui Ital. λειν nera vocitatur, olim Pontus Euxinus, per BusMorum Cimmeriuml Ital. Stretto di Cafa Ie ob exiguam tamen aquarum profunditatem Lacus , & Patu, nuncupari solet.
20쪽
denotatus, quem Strabo l. XI. adfirmat ea eodem oriri monte, Abo nimirum inter Niphatem , & Nibarum , unde oritur Eubrater 1 . In Perside prope Persaepolim fluvius excurrit, qui ab eodem Strabone l. v. ,& a Curtio l. v. C. v. Araxes nuncupatur. Nomen idem a Xenopiante in Cyri expedit. paullo ante dimidium l. r. fluvio tribuitur rotam fere Mesopotamiam dividenti sal. De quarto Araxe, ultra quem Heria tus l. r. 3 in adserit protensam esse Massagetarum regionem, &quem declarat ἐκ M, sive Potius, ut In prae instantissima legitur Gronoviana editione, εα Mam ηνων , i. e. ex Mantiems, seu Matienis montibus, unde etiam oritur αGyndes , & quos in Media Cellarius sqI collocat , initium
ducere, & in mare Caspium irrumpere , aliqua circa ejus postum controversia esse potest . Isaaeus Vtisus in suis ομsemationibus ad Pomponii Melae opus De situ orbis, L. III. C. V. sJ, haud levibus innixus rationibus, decernit, de fluvio ibi Herodotum loqui, qui ab aliis Oxus fuit appellatus, per Bactrianam , & 6 Derbicum Tegionem excurrente satque hunc esse Araxem illum, de quo Aris. meminit. -- roritas per Araxem s ibi inquit Vossus manifesto Oxam imtellexit, quum Massagetarum Dein reminum . Sed quomodo
Matienis oritur montibus p Debiusset enim disere ex Parvamiso , ut Aristoteles. Sane Oxum, ante victoriar Alexandri, a Gradicis Araxem Disse adpellatum nullus dubito, quam ad orientale
maria Caspii latas illum describant. Quod mia, ct alii Araxi
ndymburi; id Vsum Polybius Oxo rribuit. Adstipulatur
huic auctori Cellarius, in cujus geographrca tabula , ante C. I9. L. 3. Oxum video, postquam Bactrianos, & Derbices irrigari verit, in mare Calpium ab orientali plaga influere. Oricapiti in ea tabula proxima est montium series , quae Par
ceogr. Ant L. 3. C. irι Art.i s. Por- Bat. r I. pag. 32. TO, montem Abo , sive Abos, ramum en s J Ibidem L. 3. C. 31. Art. g. se montium, qaibus commune eit Tau- si Hagae Comitum impressi A. tos Lri nomen , adfirmat Cl. metrus ita pag. 244. 'Differt. Desita Paradisi terre νιι , C. O. I 6J Vide geograph eam tab. In Cel. Art. 1. .larii Geogr Ant ante C. xy. L. 3.