장음표시 사용
31쪽
Cl. Marsilius, sub initium sexti uoluminis, ex quo , S aliis
quinque anterioribus in folio magno, celeberrimum clus Opus constat De Davubιo, tabulis e Aquisite delineatis reter tum , di quod inscribitur: Danubius Pian nico Usecus obseretiati
Perusraius se. ij quamvis, duas ibi exhibens tabulas I. in quarum prima delineatio est topographica primorum rivulo-Tum apud Bruqebeιm, ubi hic fluvius exordium suinit , & in altera Tractus reg on 1 inter Doue sibingam, or meros Danubii fontes interjacentιs geograFbice repraesentatu3. st hoc etiam fac is , quemadmodum ipse loquitur , cuιmis a pareat quam mi Murretye in Doneshmga Arce foretes Danubiι quaerantur quam Vis, inquam, & in allatis inscriptionibus, atque in mappa-Tum declaratione adserat S confirmet, praecipuos & veros Danubii fontes in Siluae nigrae olim Martianae ) exliare monte, qui ab antiquis Abuoba dicebatur , po te a tamen cuisbitat, an n. Aenus, quod huius fontes sint in mat, ibus multo altioribus Abnoba , jure magιν naturati pro Diauabis reputari possis, & ad extremum ita concludit: Ego , qui situr
Abnobae diligenter oeulis peribusque lustrava tuo Iue a Perrιmo. rum , altissimarumque montιum Hrimetiae , unde maxιma , ni dixi , Europae flumina delabuntur , descriptarum observatiouum fuπdameum ιunixus , nec potui , nec umquam potero alaud sev-xire, quam ut pouenda in Helmetia se Danubιι origo , ubι Junt Aeni fontes. Quocirca, si Danubii fontes conliderari possunt, e Cl. Miar ibi sententia, in Helvetiae Alpibus , quibus uerbis Rhaeticas etiam Helveticis conjunctas comple.Xus I pleest, ubi sa tua habet Aenus primordia L quamvis putumus istos non ei te praecipuos, utpote ab Aeni, & Uanubii consuente minus duiantes , quam alios c3st ad pagum Marae rtam J , quo naam ex Rhaeticas, Helveticisque Alpibus. lo gal. illa
It I Hagae Comitum in IIollandia Iacobo Cantellio, aeeurate, & distinis
sit In ea RMetiae parte sub GrisO- 33 Μairis stum hoe erit Geog Tanum ditione, quae Donare Dei nuncu- bulam consideranti a Cellario exquisipatur, sicuti ex tabula Geogr. apparet te delineatam , in qua Vindelicta . Titolensem cum Italum exhibente, a Rhaetia . & NoIicum sunt, L. 1. c. 7
32쪽
illa montium series, ex ejusdem Marsilii testimonio, componitur ι vetus apud Misso descriptio De Danubii ortu ex Pyrene , ab errore immunis ei se videtur, aut saltem , pro admodum imperfecta eorum temporum Geographia, tolerabilis: sicuti S illa Aeliani, quamvis Aris tele stJ multo recentioris, &eruditiss. L. r3. De Animatibus, C. 23.; ubi ipso statim initio, ut Danubii fontes commonstret, dicit solummodo, sub Aiapium rarieibas ad borealem plagam ex non magno forte Mons nasci, ubi gens rei equestris perita babitae : Yτὰ τῶ ποδὶ δουνων ὐπωων νεῶν προς α νεμον βορραν , &c. k quin eam Alpium partem melius definiat , ad cujus pedem exsiliar. Audivi tamen a nonnullis opponi ; paullo post ibi d. ab Arist. de montibus Hercyniae flvae, a qua, Cluverio teste, a J tota fere occupabatur antiqua Germania, fieri mentionem; ait enim : Atii autem ex montibus Arcyniir sve, ut
Ex quo inferendum videtur, per 'revem. denotatos futile montes ab Holdiuiis Iongo intervallo disjunctos, eos nempe qui modo PI enaei nuncupantur ; nam si montes indicare voluisset, ex quibus reapse Ister defisit, Prenem ab Hercyniis non distinxisset. Quum insuper dicat, totam ab hoc fluvio Europam irrigari , ejus fontem in montibus collocat, occasum versus, ab Hercyniis valde rem Olis, &c. Verum nullius momenti sunt haec objecta, si nobis permittatur aliquam habuisse notitiam Graecos . illos Geographos d. Rhaetiae montibus, aliisque connexis , quin peculiaria sci Tent eorum nomina , &c & smul ex peregrinantium rei rionibus intulisse, ibi esset Istri eaput, scuti nostra aetate ali cubi adsertiit Asa filius. Si haec., inquam, per mitrantur, quae haud levem videntur probabiliratem habere, iam Istri initium
extra Germaniam & ueterem,& novam exstad. Rhaetiam , extra novam esse Germaniam nemo erit' qui neget. Sisi I Claudius Aellanus, Praeneste in re re ebrierum amborum . Romana Campania natus est; .sid Ro- sil introduci. in Geogr. L. 3 e. s. me vixi I Romanus civis , clarintque 3l Graecae edῖn jam citatae iugΛ. D. r79. Apud Pope Bl unt incensu. 23. v. I'.
33쪽
& Cessaris, qui hac in controversia praecipue sunt consulem
di, addiscere poterit, extra vutu Iem etiam Germaniam fuisse. Transtέμι igitur Germaniae termini fuere . . . . a meridie ipsum Uavubii flumen, O e. inquit Clumerius ti). Cel Nur autem , postquam plura veterum testimonia collegislat, Rexpendisset, sic decrevit: Danubιus ergo Germaniam a Pindelicia , 9 Norico separavit s2J : unde evidenter consequitur, Rhaetiam extra veterem exititille Germaniam . Errat s t itaque , secundum hanc non reipuendum conleeturam , aris., ibi pronunciando ab Here Nis montibus inter Germanorum fines
Iilrum oriri; siquidem Rhaetiae Alpes ipsi tunc probabiliter
notas sub Pyrenes nomine, longae montium catenae, utpote a rene propria incipiunt i, communi a in Germania collocas 1el: quare, si non optime, saltam pIO ea aetate tolerabiliter, ex Dreno Originem habere adfirmavit. Nec majoris est rois horis argumentum lecundnm . Nomina quaedam univer talia, sicuti sunt, Totas , Omnas, &c., accipienda saepe sunt, ut cuique notum est , cum aliqua limitatione. Quum insuper ab occasu in orientem Damabius excurrat, congruum eth, ut Amp. in Europa extentionem ab occasu paritur in orien
tem ibi consideret; ab huiusce amnis praecipuo fonte incipiendo, quem in ea montium serie, de qua proxime loquuti sumus , probabiliter sibi exhibuit . nutus Euxinua unus e terminis est, qu bus Europa ad orientem ab Asia diis viditur . In Euxinum i n ii u i t Danubius. A Danubii praecipuo capite, quod a Philolo Pho , ex Geographorum documen iis, in montibns considerari potuit ab antiqua Germania aliquantum distantibus in iis ncmpe, qui deinde Rbaetieae Alpes donominati fuerunt comparate ad ipsam occiden talibus , ad ejus usque Ostia, Gradus Longitud. circiter 2 o. numerari polIunt. Ab hisce ostiis ad oppositam partem occidentalem, S in Europa extremam, quae in Ora est Galliae maritima ad ocei dentcm, Gr Long. Io, circiter sunt: atque haec in geographicis recentissimorum Geographorum tabulis. At quis nobis persuadeat , geographicas tabulas aetate Arist.
34쪽
Ars. , pluribus mendis, & praesertim quantum ad locorum distantias, non fuisse foedatas' Veteres Graeciae Geographi, sicuti in Differt. De Μώ-ro Caucaseo olfendit Cl. Bastetur i , AFiam sub septemtrione
omnem arctioribus spatiis contrabebant, oee. Eadem ratione , qua Asiae regiones, sc aliquas etiam Europae a se remotas
probabile admodum est contraxi se . Quare , si ab iis, quos
Arist. consuluit. tractus inter oram Galliae maritimam ad occid. , & Danubii caput supra descriptum coarctatos fuisse statuamus , paucorum Graduum erit discrimen e atque idcirco eX ea sormula A' sui1ῆ rῆς Εὐρωπης, i. e. per totam Europam a , nihil omnino contra Stagiruam opinamur inferri posse. Denique non gravabor permittere , qu/mvis de capite agatur maximi in Europa fluminis , Pyrenes nomine eos tantum montes, qui modo D enaei vocantur, ab Aris. fui se indicatos. Non propterea ipse coarguendus, sed Geogra phi veteres, quorum se descriptiones expositurum testatur: immo potius tolerandae eorundem in Geographi aberrationes ; tanta enim sollicitudine priscis aetatibus ea non excOlebatur scientia, sicuti hac nostra sit; in qua vel praetexta. ti, & septennes pueri, praecoci exuberantes fructu, egregii suiu facili negotio Geometrae, Arithmetici, Geographi,&C, Plusiears samans perso ages de l' autiqui ἡ optime ad rem no it ram Cl. Huetius sa , & Gallica sinceritate fora babiles geus d' ailuars , Mu si fori ignorans sint Ia Geographse. Ce- Iaire, que te visus de eiter, meut que est me me Phison, qu ilcroit Ure te Danube, ne lase pas a' es e ausi is Gaue, 9 ι' Inde ; ct que ce seu de , apris amois pareoum I' Ethispie , ct ι'
Et malis, qu' aI s' imagane Gre te pals de Cha vilis, artio tomber dans I'orean veri Cassis. Esto itaque primus Danubii lons ad eos, qui modo Drevaei dicuntur , montes a sapientibus illis Graecis translatus fuerit . Mallem tamen eo sacculo cum iisdem errasse id adserendo, quam hoc nostro cum nono
35쪽
nullis adseruisse Geographist idque ubi de praecipuo fluminis
fonte exibendo agebatur, in universum ab ejus origine usque ad Euxanam mare, in quod influit, considerati J in aperta, &amoena hunc amnem exoriri planitie, immo in ipso pagi Do. nescbingae foro inter Sue viae fines; postquam a seniori Pl nio siJ, Tacito si , aliisque illustribus , & antiquis auctoribus faJ Arsotele posterioribus , vera commostrata omnibus fuerit ex ea non humilium montium serie Danubii origo, quae Abnoba fuit appellata, & ex qua flumen ipsum, ut optime ab erudito Rhenano superius commemorato ostensum est , Danubii nomen accepit; & postquam Cl. Marsiliar ut CD- verios sqJ praetermittam, Cellarios sue , aliosque Germanicarum rerum auctores peritissimos oculatus , & idoneus testis, utpote insignis Philosophus , & naturae investigator , sub initium sexti voluminis De Danubis, Pag. g. veterum il-Iorum sententiam luculentissime confirmauerit. Veteres Geois
ervbi ibi inquit J originem Danubii adseripere monti tunc
dicto Abnobae, nune mero Sylmae nigrae nuncupato . Nemo modo , eur hodierni Geographi eandem adscribant Donesebingae ς nisi forte id agant adulationis gratia, cte. Et porro rationibus e vim citur Amrssimis, Danubium altiora trabere principia I utque ela re id elucescae, manas ordine pono , oculisque subicis. Aliud sane est, unum Donesebingae e Danubii fontibus apparere , quod lubentissime concedimus; aliud est, hunc unicum esse, aut principem , M a Geographis & Physicis, tanquam verum
Dan sis L. 4. C. ci. vulgarium es t. &In Harduintana, Pariliis x 13. T. 1.
si J Sub initium Libelli Des tu, ωα
3l Nimirum Solino, Ammiano Mar cellino , a quo illustratur veteris Germaniae situs , Maνtiana Capella , in cujus contextu . pro legitimis ejus veris bis motis Abnobae, sive Abnovae , spuria haec Amanuensium irrepseres Montis ad novem, apud Claud. Salmasium in Plitan anis, de eruditissi Exercitationibus in Sahnρ Polybisora , ad C. et 3. Ultrajectensis edit. Λ. 1689. Pas. L .s I Iare flaviar mutum Europae maximus , in Germaniae iugis Abnobae
montix ortur , per multas Lapsur gentes Danubii nomino Iste quoniadam appellatus ..... in Pontum Nais
iis sex numinibur , sive ostis , eποlvitur ;Introdnct. in Geogr. L. 4 C. 26. Art. si orbis Antiqui L a. C. s. ubi de Germaniae montibus disserens, ita
concludit, Art. 3o. Denique etiam rinoisba mons dignus est qui commemoretur , Ptolemaeo Aυνοβα dictur . . . . neqNe is
disset is inve tu propter frumen , quo/
36쪽
Danubii exordium, considerandum, quod constanter negamus , quum sit evidentissime falsum : de quemadmodum sen, tiet quicumque ad hujus opusculi calcem geographicam , adnexam tabulam , quae secunda est apud Marstiam , phi l osophicis oculis contemplabitur. Quamobrem aberrationes , si quae sint ipsius Aris. in ea fluminum descriptione, cum aliis, & fortasse non levioribus, circa Praecipuum eoruna dem fontem, recentiorum Geographorum comparando; censoria jam commendati Rapini sententia iteranda est, & con cludendum : Tous les plus grandi bommes se seu tro ec , com me Di, 'Contendere tamen quis posset , & nos quoque aberravisse, & ferendam insuper haud esse aberrationem. Ex Inrissi opinione , qui pro comperto se habere dixit, ante Alexavdri M. τι Zorias, B. Oxum a Graecis Araxis nominem isse indicatum, declaratum supra est, hunc Araxem a Paropam so defluere. Vos igitur, objiciet aliquis, ibi tamquam Certum statuitis , ante Alex. mim Meteor. libros ab Aram fuisse perfectos. At qua nam cohaerentia subjicitis, per Tanaim ex montibus Paropamiso adnexis fluentem, intelligi Iaxarιem posisse; quum huic n. rateamini, nisi in Alex. exped non fuisse Tanais nomen impositum P Major profecto inter haec, quam Persas inter, atque Macedones, fervet dissensio. Dabimus itaque Operam , & perbrevi responsione, ut cito defervescat. Quam is vis rissus id adseruerit, non addidit tamen , numquam post Alex. etis. tributum Oxo fuisse pristinum Araxis nometu pneque id ex ejus loquendi formulis inferri potest : immo congruum admodum est, etiam post Alex. χια, eodem , quo antea , nomine a Graecorum quibusdam fui ila interdum denominatum : atque idem de Paropamis dicendum . cui Macedones Caucasi nomen in ea exped. fecerunt . Quam o rem , si ponamus Meteor. libros post Alex. mict. si ab Aris. ultimis curis fuisse perpolitos , eamque superadditam E a tot
e v ta Aerss. A. es dem obmp. ter o , aetatis ante chr. Q. Fabricuis
37쪽
tot montium , & fluminum extra Graeciam descriptionem secundum quam tantum hypotheum, pag. 2 O. loquuti sumus
novo illo Tanai, & quarto illo Araxe uti licebit, ad ea veterum Geographorum tolerabilia reddenda , que Stagiritae enarrarunt. Atque ita respondemus, interim , quamvis invito animo, permittendo, plura alia, praeter Paropamisum in Pamnassum conversum si , Amanuens bus tribuenda non esse, qui, ut sapienter S. Hieronymus sal : Scribunt, non quod inis mensuret, sed quod intelligunt: ω, dum alienor errores emendare
si I Noa impar, aut Amamiensum, ei rea Istri originem, se obiicere. En
aut Typographi, error manifestus in integer aris. contextus: Ex orene -- Dissertationes irrepsit Ioannis Bapt. Morin ro l baec aurem mens es an Celtica adriae Ianueniis s. I. De natura se iner ae ut octialem oceasum Isser, Θ raris aerenta Nitr, Lugduni tor . ubi pag. Ire . te excurrunt δ .Re quidem μινa e legitur et Padus in Alpibus Italiae e MD- lumnas i Uer vero per totam Europam inmis prct 'DIo, qui vulgo innυνο dicitur. Euxinum mare. Ut per Ce tuam intellii Epis. sa. ad Metarum. ligatur Hispania , ab errato quidem 3l Postquam Dissertatio haec suin immunes illι erunt circa Baetim ; at set consarcinata, in aliam incidi Pa- quum eκ Pyrene erusdem Celtiese I syrtim Iavit impressam A. t 63 a. in . pagg. pariter defluere aristoteli significarint,4 4. auctore Matriaeo Ferebro, Veglen- immunes ab errato non sunt. Ad haec
fi , sie ad amussim inseriptam: Iari feti repono, inferri ex iis verbis non posse ,
Danaebri ortus Hiorum tia Fruminum ab Celticae nonien ad solam Hi pamam lai sse rasoteIe in primo Mereora indiactor.m. tunc marctatum , sicuti supra ostensum
Quid ide Asiatico illo Parnasso auctor est faelum ab Herodoto . Quum i Iaque hie tensiisset , statim inquisivi tutio- Baetis in Hispania oriatur, Et quum GI-sus. Inopinata mihi, & peregrina de ricae nomen tum Hispania , tum plu- eris. mente sententia , seu potitis com ribus aliis regionibus fuerit commune ἔiectura , obiecta est. Si F-iolandi fa- idcirco eos non errasse, Baetis fontem euitas fiat s ita Ferehius poli medium in Celtica collocando , dictum est. Helve- pag. 36. dicerem, ab Arist. non Parnm riam insuper , nna in e Celti e late pa-fum , sed Panasum , sea Panasium ege tentis suisse partibus demon lirat Celta.
seriptum ι quasi A s. Taurum montem, ris , Geogr. L. a C. 3. Art. 33. Quare, otius Asiae oeevatorem, Panasiam nun- si quis non neget, unum ex Uri sone paverat , quasi aeas itari. M si dixeriis tibiis esse in Alpibus Maelia. , quae Helismur , paueiores in Peripato domuItates veticis iunguntur, ut iam fuit demonstra- patiemur . . Facris vero fieri potuit , tu ins quam illi in Celtica eas probabili- .e I ineu ia, vel audacia Se/oli alienisi, ter statuerent regiones , ubi montiunt με itiatio Papnasi pro Panas ἰ eum no- series a Drene propria incipiens continum tum est Parnare nomen, Panasi vero tur ἰ quum ea series appareret Grecis a ignotum. Postquam haec eruditis olim Celticae Occiden . parte in orient. progreis
ignota eognovissem , lectionem abru- di ;& quum denique ostensum iam fit. pi, ne peregrinis huiusmodi hariola- Deenes nomen ad illas Alpes extenditionibus nimis erudirer . potuisse; non video eur ea descriptio Addo hete posse aliquem, contria tolerMi nequaquam possit .vindicias prσ antiquio illia Geographis Diuitiaco by Corale
38쪽
Aristitelis de Fluminum, es' Fontium origine sententia,
cum ea consentit, insignes aetatis no hae SVιenter amplexi fiunt.
E Oxum praeeipue aetatis nostrae Philosophorum hae
de re sententiae in medium heic proferentur, qui Fontium , proindeque etiam Fluminum, originem , non marinis aquis furtivo lapsu per subterraneos canales sese ins nuantibus. se ascendentibns ; sed dulcibus , & atmosphaerae terrestris , aut hae sint sub formis pluviae, nivis , grandinis, SI pruinae, aut rarefactae & dispersae in vapores c quo nomine nebulas etiam, Sc rorem complectimur apertis verbis adscripsere; non omnium tamen auctorum, sed celebriorum, & quorum perlegendi volumina copia nobis facta est. Petrus Van in obenbrae , Batavus , Phil. & Math. in Acad. Vltrajectensi Professor, quamvis in suo N eae Tent mine, e Batavo idiomare in Gallicum a m etio conve so fi J, hac super re controversiam non agitaverit; sic tamen suam aperuit lententiam . La Plute L ait, ubi de A qua dissi rit' r I la Nere , Ia Grele , ct tot tester rapeurs, meuaut atomber sar Ia Terra, Ia penetrent ; or coulent par ter pores, Ier
forme des Fontaines, doni ἰ' Eau Iallit plus ou motus baut, se Iou que I' omeriure de la Terre est, ou plus large, ou plus et oi-Me ; ore bim seseu qae I' Eau, qui se traule dans les Conduits sesererratur, presse plus haut au-dessus de eette ouvertare. misIorsque Ia Plute mlest a s' ee Ire δεν la sursare de Ia Terae dans de
leJ Luad. Batav. edito A. 373ς. & Ial Τ. I. e. 11. φ. 337. Pag. 437 in duos Tomos dispertito.
39쪽
des ciet x profonds hoc, & sequentia serio expendant, qui
contendunt ad exiguam admodum profund. pluvias inter terrae strata subterlabi,& in vapores dispergi , antequam ad fluviorum alveos locupletandos conferre aliquid valeant aeue I forme dei Laes, des Marais, d oa naissent en sui te usi Vυιeres , qui δει etent ausa leur origine aux Max Iasiisentes de Fontumes. Par conjequepit ι' Eaa de Rimiere es ou une Eau de Plute, ou une Eau de Fontaine, ou toutes ter deux ensembis . Lorseu' on crense dans queiques entroiis de la Terre juh a Mnecertive profondear, on rencontre une eouebe de sabis, danr ta quelle ι' hau ι' ιmbibe , ct se fure, comme a travers uno Epou ge . Cette Eau est portee der I siserer jusques dans les endrostries plui profonds: θ e' es te qa' on nomme hau de Source, PuEau de Puits ...... L' 2 au de Mer es salee , ω σmcre ;ct elle se troume dans toutes ter Mers, ou se Lebargent les Fou xuinei, ter Rimieres, ter Laes , ω les Nueer, rint elle es la primiere, ct ta prineipale Daree: nimirum evaporationis beneficio; si enim heic indicare volui Iset, Fontes, &C. pro Xi mam sive immediatam originem a Mari habere, Nobes non addidisset, quas apud omnes certum est e vaporibus e mari ascendentibus constitui . Hanc suam de Fontium origine sententiam sic deinde, ubi de aqueis agit Meteoris, I de pluviae utilitate, confirmmat fi J; La Plute es la principale cause de totites ter Sources des Fontaines, ct des Riv eres : se dis tu prineipate , cur ce quimieut de la Rosee, ou des rapeurs, est tres pes de ebose eu compa Misou de la Plute. Eu esset les Vopears sent stoides la nuit, cycomme te Vent les lette contre les Montagnes, elles P I reuulf sent, ct se convertissent eu eau, Ia quelle penetre dans la Ter re, ou r' ecoule mers les besae bas, ou prend ensis son cones suria furface de la Terre. De--la vient que D pispari des Fontai Bes, ct des Rιvieres ι' enflent extraordi trement , ω' ι' emplissent d eau urseu il ple ut beaucois ; ct qa au contraire elles Ie lusecbent lorha' ii Dis au temps sec. Mephanus Hales, Anglus, & Sota Londin. membrum, postquam
40쪽
postquam demonstravit in Statua Vegetabilium C. I. Experimento I9., I Roris altitudinem, quam haud scio, an alii ante ipsum Physici investigarint, esse in Anglia unius Anni spatio Pollices, 3 ; postquam statuit , mediam Plutiae altitud. integro Anno ibi esse Poll. ra. ; huic addi debere
praedictam Roris quantitatem ; ab evaporatione, quae ibi per unum fit Annum e terrestri continente , non e XCedi Poll. 9 ς; & superesse Poll. circiter 16. Pluviae ad Plantas enutriendas, & ad Fontium Scatebras locupletandas, ita prudenter concludit: Cette grande quantite δ' eau me parotisus ote paur Dire eouler tis sonreer, ω les rimieres: ains itar es pas nece ire d'alier ebereber leve origine daus la Mer , sint Ia su face es furmonte. de que aes centaines de pieri partes montagnes ordinatres , ct de queques milliers de pieri partis bautes montagnes , doni ter grandes rimieres prennent i hirsonrce saJ. Antequam insuper in Appendiee ad idem opus, jam expositam novis observationibus confrmet sententiam , haec praemittit fg : V ou a troale par la meme Exper. I9.que, deduction Dite de la quautite de rosee, ct de plute, qui se confomme par L megetation, or P em oration , it eu entre assenera terre , pour Durnir aviae fontatues, ct auae rimieres; θ' que par consequent 1I n' es pas nece ire de reeoaris a la Mer, poureu tirer Ieur origine: eela se eo rme par tis obfermations sui mantes. 6 e. Ros in universum consideratus, nihil est aliud,sCuti post plura experimenta inὐicte demonstravit Chrisianus Ludom. Gersen in Dissert. De Eore , & post ipsum
Mumbenbro ius cs , quam Vapor, aut ex humescenti terratum in planis, tum in montibus, ad non magnam ascendens altitud. , aut e Plantarum vasculis excernentibus , sudoris instar, emissus: quare quum a Cl. Haleso, praeter PIuvias, Ros etiam colligatur ad Pontium Scatebras constituendas
αὶ Secundum interpretationem ex tur, Tentamina Susum:ir novi. Pagis Anglicana lingua a D. De Ruffa Acad. xς f., & seqq.