장음표시 사용
21쪽
Senatorius et Ernellianus, inter se conveniunt modis omnibus. Sed a pagina 7 . inde ad finem libri ambo mirifice et insigniter inter se dissentiunt. Liber itaque Aldinus, quem bibliotheca Senatoria servat, cum quo ille, quem bibliotheca Universitatis in
Paulino collegio consecrata, modis omnibus consentit, se se habet. Pagina 83. incipit Bucoliscus, et procedit ad versum a I. Ομματα. p. 8 . incipit a versa 6. eiusdem Bucolisci et finit in quarto Piscatorum. p. 8 . a quinto ad gy. continuat, p. 8 s. tenet piscatorum versus 36. ad 6ς. p. 87. versus duos posti emos 66. et 67. ελπὶς τον υ πνον etc. sic . tum sequitur Meγαρα γηή 'Hρακλέους sine voc. Huius carminis habet versus duodecim primos , post quos sequuntur versus 37. Cum sequentibus omnibus usque ad finem, iterati e lesso Moschi in Bionem per paginas 88. et maramam partem paginae 9o. omissis omnibus versibus Megarae, qui duodecimum insequuntur. Iam p. 9O. paene extrema inci hit carmen in Dioscuros hac inscriptione Διοσκουροικοιτη ιαιδι. magnis literis. p. 9 I. habet versum Dioscu. rorum quartum cum insequentibus. p. 92. a versu 3 q. ad versum 4 r. in media pagina iterum lacuna est, sed illa pariter quoque coeca. nam desunt versus 42-9O. tum rursus leguntur, nullo intervallo, versus
sic κρατερον et finit illa pagina in versu I IO.
su I a. ad versum III. p. 9y. a versu I72. finit in Amatoris quarto , cuius hic alia non est inscriptio quam Mισων magnis literis. p. 96. a V. s. pergit ad v. 34. ος ἰκα ταν καρJίαν. sic p. 97. a v. g s. finit in fine carminis υμῶς ευητες.
sic p. 98. est Syrinx lineis in ora paginae laeva, unde legendi initium fit, recto ad perpendiculum descendentibus tractu, sed versus oram dextram, ubi versus. desinunt Diuiti su by COOste
22쪽
nunt, sensim decrescentibus, caeterum nullis linearum iterminis descripta. p. 99. est carmen in mortuum A
incipiunt Gnomae Catonis. Haec est lacies Theocritio bibliotheca civica Lips depromti., Nunc videte propria libri, quem Emestius U. C. usurpandum dedit. i Non commemorabo hoc, quod non Aldinis operis imputari debet, sed culpae compactoris, exemplo illi deesse totum solium Z. F. III. notatum, seu paginas 8 I. 8 r. 8 3. et 84. in quibus Bucoliscus to
tus cum versibus.6s.. Piscatorum fuit. exaratus. p.
summam tenent duo postremi versus Piscatorum Tan υπν-. Tum sequebatur carmen Moschi Megara
dictum; cum alio pampinaceolo Stoeligen appellant pueri typographorum nostratium quam est in illa ait ra Aldina; et eum hac inscriptione Mεγο α πυ η H- et peculiari versu minutis literis, quod vocabulum illi alteri plane deest. p. 86. incipit v. as. sinit in versu 3 s. p. 87. v. 6 - v. 86. p. 88. a versu 87
ad IIT. p. 89. v. II 8. et tum in media pagina incipit parvis literis. Θεοκρίτου Διοσκουροι κοινῆ ιαδι ἐγκωρυας κει. et sin f in v. I 8. P. m. a V. 19. ad V. 48. p. 9 I. Rversu q9. ad 78. p. 92. a v. 79. ad IO8. p. 93. a v. IO9.
ad I 39. p. 9 . a v. ΙΑΟ. ad 169. Hoc solium, paginas
93. 9q. 9F. et 96. tenens, iteratum erat errore com- pactoris.) p. 9 s. a v. ITO. ad ac M. p. 96. R v. 1OI. adversum tἴrtium Amatoris, cujus erat haec inscriptio literis minutis Θεοκρίτου διηγηματα . sic p. 97. a versu 4. Amatoris ad 33. p. 98. a versu 34. ad finem carminis, cui subscriptum erat in significans Theocriteorum carminum istum finem esse. p. 99. est. Syrinx plane alia Arma atque in illa superiore editione, aut in ulla alia, quotquot vidi. Coit erum e lato prin-
23쪽
' cipio utrinque in angustium sundamentum, velut ventit, brum, quomotitando Aeminae sibi auras adspirant. Septum est undique binis lineis parallelis, et in medio novem dimicant velut ocelli ad di notas partes coeci, seu obscuri.
cum amulente areola candida. p. IOO. tenet carmen in mortuum Adonita, et p. l I. incipiunt Gnomae Catonis.
Quibus si addis incredibilem varietatem, quae lectionibus hujus Ernestiani exempli, cum lectionibus
alterius exempli supra commemorati intercedit, res est manifesta et omni controversia potior, duas plane divellas esse has Aldinas editiones. Haec vero mihi adhue dubia sunt et obscura: sintne ambae eodem anno curatae, quod subscriptio assimat; et, si sunt, cur eodem ambae anno proditae; et quaenam sit vetustior, et quis mutationum vel emendationum in recentiorem ingestarum auctor et cur denique duabus editionibus
tam inter se dissimilibus eadem sit praefixa praelatio , quae tamen diserte ajat, Aldum nihil mutasse, sed fideliter repraesentasse . librorum suorum lectiones. Atqui 'repraesentant ambae editiones lectiones inter se dissimillimas. Utranam itaque bona fide agit 3. Sed nimis supina fuit antiquorum ratio in praefationibus ad libros, quos ederent, conscribendis, et in Crisi exercenda.
Sinunt nos ignorare, quibus sint libris usi, et qua id ratione; quo fit ut nesciamus, quid librorum fidei, et inam illi fidei, satisne bonae. et quid rursus ipsorum editorum ingenio et auctoritati ultro arrogatae debeatur. Sunt etiam loci quidam illius praefationis Ahdinae mihi perobscuri. ut ille : Sic in hos libro in iis, quas adissimus, ecl gis. Sic loquatur homo, qui nova quaedam carmina adjunxerit antiquiori cuidam editioni suam praegressae. Ecquaenam vero praegresia tuam est editio Theocriti, Alde. nos enimvero tuam credidimus ad hoc diei omnium
principem. Eccuinam addidisti eclqgas illas, quas te
24쪽
ais addidisseῖ Illi ne primae, A. I 493. a te curatae 3 Ergone illa carmina Theocriti pauciora complectitur, quam haec posterior λ Debebas planius loqui, et rationem posterorum habere. Sed haec posita sunto in medio, quae destituti a librorum copia nos clara perfundere luce nequimus. ' Interim, quia distinguendae tamen inter se sunt illae Aldinae tam dissimiles sibi, liceto mihi in libello Animadversionum illum priorem appellare , qui minus plenus est, h. e. cui desunt magna' particulae in Dioscuris et in Moschi Megara; posteriorem autem illum, qui particulas illas praestat. Consentaneum enim est, imperfectius esse vetustius perfectiore.
Dolet mihi prosello, exemplum Ernestianum non statima principio meae operae Theocrito navatae praesto suisse. Nam eo demum uti coepi cum operae ad p. 233. hu- 'jus editionis prosecissent. Non dubito potuisse me illo e libro nonnullos locos melius constituere. Uidetur tamen Zacharias Calli ergus hoc posterius exemplum Aldinae, Ernestianum puta , secutus esse, prius autem illud, quod Senatoria bibliotheca servat, plane ignorasse. Nam editio ejus cum Ernestiano libro plerumque con sentit, et exhibet ex eo lectiones , quas, antequam libro Ernestiano Potirer, prosectas credebam ab ingenio Zaehariae. Sed erit de his disserendi locus oportunior in libello Animadversionum.
Mirari item satis non possum, qui famam sit, ut
Daniel Heinsius. cui tamen ista editio ad manus esset, neque lateret ejus ad emendandum Theocritum magnavis, tamen ad eam rem illa uti nil curaret. Nam illi exemplo Aldinae, cujus ipse, dum in vivis ageret, dominus suit, et quod postea in potestatem l . Alb. Fabricii devenit, adscripsit Heinsius, Fabricio teste, lihee verba. - . Ex hac Theocriti editione videntur quaedam non vulgaria in reliquis recentioribus posse emendari. .
25쪽
Nisi sorie Daniel post editum demum suum Theocritum
Aldino potitus est. Et erat praeterea Daniel ab acum, ne critico, a graecarum litterarum peritia, ab eruditione vera, non prosecho instructissimus. Haec pauca de Aldina. ' Quam semia est Iuntina seu Florentina, ab Henr. Stephano in notis ad Theocri
tum saepe commemorata, a me autem nunquam ocu
lis usurpata. Quantum memini ex Hemici praedicatione, neque cum Aldina plane consentit, neque cum Romana, quae Florentinam proxima excepit. De qua statim pluribus dicam. videtur Florentina quaeὸam propria, neque plane spemenda habere, sorte illa e mediceis codicibus hausta, quorum lectiones penes me
sunt. et de quibus paulo post erit dicendi locus opo
i Romana vulgo audit edit a Zacharia Galli8rgo. Romae, illo ipso anno Iers , quo Iuntina , curata; et primo menso A. III 6. in manus hominum emissa, secundum Aldinam , sine controversia , praest antissima. Exemplar enim est omnium insecutarum, nisi si quid Henricus Stephanus ab hoc exemplo discessit. Explevit enim Laeliarias Aldinae lacunas, et non pauca carmina bucolicorum graecorum , quae ad Aldi manus non pervenerant, addidit; neque suit post Zachariam, qui Theocritum nova quadam aecessione locupletaret. Primus idem dedit Scholia graeca, in quibus si delectum esset secutus, majorem erat gratiam initurus. Abundant enim illa scholia multis absurdis et anilibus nugis, pudendisque erroribus. non tamen nullo in loco sunt habenda, neque laus omnis illis est deroganda. Negari nequit, Theocritum Zachariae Calliergo haud parum debere, ut qui magnam adhibuerit curam, ut poeta noster quam ornatissimus et instructissimus exiret. Ad.
erant ei libri bonae notae, e quibus dubitari nequit quin
26쪽
locos bene multos emendarit, quos Aldus mendosos prodiderat; Rursus tamen planum in libello Animadver. sionum feci, Zachariam multa corrupisse, quae Aldus fideliter bona et proba dedisset, ingenio confisum, non, usque quaque felicissimo. Verum tamen mirifice milii ad emendandum Theocritum Calliero. diligentia pro. suit. Interdum quoque Scholia ex ejus editione emendavi, adieei item inde reposita scholia ad Helenae epithalamium quae, nescio quo casu factum est, ut editionibus omnibus, quae quidem Xylandro iunioressivit, deessent. i Iuvat hoc loco titulum huius edi-'tionis Et praetationem et si1bscriptionem referre. -
27쪽
Non ali'num est, ejusmodi praefationes e vetustis editionibus a junioribus repeti, et posteritati quasi per manus tradi, et ab oblivione vindicari, quae quidem sint, ut haec est, non desertae a rebus scitu dignis. Quod si essem copiis et usu vetustorum librorum, et peritia rerum in literis saeculis X U. et XUI., gestarum instrumor, otioque praeterea si abundarem, erat hic commodus locus de typographia a Zach. Calli ergo Romae adornata, et de libris ab ea prosectis. item de Co nelio Benigno Viterbiense, qui sumtus huic editioni erogasse dicitur, nec non de numero Carminum Theocri teorum, disputandi, qui a numero nunc in libris hodiernis regnante multum diversus est. Sed haec aliis sunt relinquenda. In fine Romani libri haec leguntur,
et aversa pagina, omnium ultima haec latina. .LeOissis X. Pont. Max. literis cautum est, nequis possit tam
28쪽
Pindarum, e ni nuper eum commentariis editus est, quam Theocritum hune impressum cum additione ' et
commentariis per decennium imprimere aut venundaro sub poena excommunicationis latae sententiae. refectionis damnorum expensarum, et amissionis librorum .,, Subjacet eaduceus alatus, cum gemino serpente et imposita stella. Haec est iacies editionis Romanae. Iam de aliis agamus, quae illas duas principes sunt insecutae. In editionibus itaque Theocriti, quae graecae sine scho liis prodiere, numerat Io. Albertus Fabricius B. G.
T. II. P. 436. Lovaniensem A. IS 2 o. 4. Basilieensem
apud Cratandrum Is 3 . 8. Venetam Is 39. 8. Parisi nam apud Gn. Morellum Is 6 r. q. et inter poetas
graecos principes Henrici Stephani Paris. 66. solio. et in editionibus, quae cum scholiis prodiere, nume rat idem Fabricius p. 437. praeter Romanam, de qua jam modo diximus, has. Basil. Is I. 8. Venet. 43. 8. qua de editione testatur, eam a Meur lio lection.
attic. 3, I7. laudari.) cum scholiis a Calliergo collectis in priora I 8. idyllia et in reliqua Guil. Xylandri graecis
brevibus annotationibus Francolarii Is 88. 8. et deni, que Oxoniensem 1676. 8. quam nitidam appellat.
Harum editionum suere penes me paucissimae; has nempe Veneta I 39. et Is 43. poetae graeci principes Henrici Stephani, et Oxoniensis Felli. praeterea suerunt penes me, Fabricio praeteritae hae. Francosuriensis iss8. quae cum illa Fabricio commemorata A. Is 8 8.videtur eadem esse. sortasse in numeris commiserunt operae peccatum, et Londinensis A. I 29. De illis, quas non vidi, judicare nequeo. Superest itaque, ut de his meam dicam sententiam, quas oculis usurpavi et usu cognitas atque perspectas habeo. In
significat illa carmina, quae radiatias primus in lucem protulit.
29쪽
In his itaque prima est Veneta A. Is 39. curata, non destituta Scholiis graecis, quod ait Fabricius, sed
iis utique praedita. Forte carebat iis. exemplum Fas Micianum. Exemplum autem, quod Ernestius V. C. muhi utendum dedit, ea habet, ut contra exemplum, quo usus sum, Farreanae , seu Venetae A. Is 3. Curatae, quam editionem Scholia graeca habere ait Fabricius, iis caret. 'sus autem suum hujus exemplo item E nestiano. Conveniunt ambae hae Uenetae inter se mo. dis omnibus, et simillimae sibi sunt, ut aliis in rebus, ita in his duabus, quod carent plane omni . auctoritate,
nam sunt merae iterationes Romanae . et quod sunt perquam mendosae. . Sed recentior Farreana tamen magis, quam vetustior Salamandrina. Quare miror cur Meursius eam laudarit. Nominum horum rationem accipite hanc. Veneta A. Is 39. . curata insigne gerit
Salamandram in flammis vivacem, et subscriptionem hanc. Venelvi apud Salamandram, in titulo utroque, tam illo, qui verbis poetae graecis, quam, qui Schn- .liis praefixus est. In calce legitur haec. subscriptio. Venetiis in aedibus Bartholomaei de Zanetiis a Caseraago anno a partu virginis Is 39. Inest ei Bipennis et Ala et Ara. Sed deest Syrinx. Scholiis tamen Pedasini ad Syringem non caret. Altera Veneta II 43. prodita, cujus exemplum Emestinum, sorte culpa compactoris librarii, caret scholiis, praesert ipsa quoque insigno Salamandrae, et easdem plane lectiones, quas illa supe.
xior, nisi .ubi est mendosior. Paginae et versus ambarum editionum paene ubique inter se conveniunt. chaz-tae tamen et typi sunt dissimiles. Sed subscriptum est titulo Venetiis ιx osicina Farrea. MDXLIII. In calce.- rebat omni signo typographico. Aristophanem Farrea- ' num Stephanus Bergierus laudibus extulit paene invidendis , et, ut repertum est ab Hemsterhusio, U. C. et-
30쪽
iam ianis. Proiecto, si Theocrito Farreano iunilis est
Aristo mos ille Farneus, necesse est, ut, .quotquot Aristophanes unquam prodiere typis excusi, omnium hiesit teterrimus. ut nesciam ubi oculos, ubi mentem habue- in Bergierus. Bona fide possum asseverare, et pote Tam centenis documentis demoniuratum dare, et datum
est cuique, penes quem illa Farreana Theocriti editio oculis juis fidem sibi sacere,. nullam unquam e Praelis typographicis exisse mendosiorem Theocriti editionem. Tam crebri, tam portentosi sunt errores istius editionis. Et praeserunt tamen ambae illae Uenetae Theocriti editiones praefationem Labani Torini
ad Polycaipum Cratantium; in qua Labanus ille nam se constantor in utraque editione appelli , non Al-.banus , quomodo eum alii appell- magnifice do
opera a se in emendando Theocrito navata, praedicat. Ad manus mihi non est editio Basileensis, quam Fabricius .commemorat, ex officina Cratandri prodita Α. asso. sed detur tamen omnino Cratander ille, ad quam allegatar aest haec Torini praelatio, idem cum typographo Basi- leensi esse, et praetitio haec ex editione Germanica in . Venetam ipsis verbis translata. Forsitan Torinus Cra-tandro operam in corrigendis mendis typographicis ediutionis Basileensis locavit, forte haud illam contemne dam. ut ista praedicatio solummodo ad mendas typo graphicas pertineat, non autem ad lapsus calami, quisbus librarii scribae, indocti et tardi homines. The critum deformarunt, quibuscum homini critico bellum est. Sed utut est .hac de re, accipite Torini verba. haec : , Succisivis, ait, et paucis admodum horis. Theocritum a consessis aliquot mendis vindicavimus, quibuSdam vero et bene multis fidem nostrain volvimus intesPonere. Sunt enim quae Oedipo conjectore egeant nonnulla. Castigatiorem tamen, quam hactenus, pro