Convivium, cum epistola ad Thompsonum

11쪽

DE PLATONI LEGIBUS MIMOLA. in

acribebat, quum aut sigiaram vim ignoraret, aut ductus non dis meret, saepissimo finiam syllabas excogitare coactus ait m antem ut to ignarus homo es qui ad operis exitumiastinaret, ita administravit ut casus et castora jusmodi ad Prorimum quodquo Vocabulum accom daret. Num tu put aliundo accidisso quod V.c. in loco, qui inha citabitur, pro vera lections ἐφ' rem νηρούμενα, quam nemo ante Hermannum reducere ausus est, ἐφ - νὴ υμένων in omnibus codicibus legituri Euno hoc jusmodi peccatum quod semel tantum admittant homines, an potius ex tantae socordias indiciis augurari licet multa etiamnum inporeas similiter depravata, quae tum demum ad sanitatem restituentur quum do mala librariorem fido vera sentcntia praevalebit potaque ego hunc laborem pro virili parte nim aggrediar; sed ne extra epistolae fines evagotur disputatio, tres priores tantum libros percurrum, vomu ita ut in tortio oblata occasione similium mendominiexompla a quatuor Vel quinque sequentibus libris expromam. Quo sacto periculo spero soro ut to hortanto, alii in eodem campum descendant, unde et sibi laudem et Hatonis lactoribus

commoditatem pariant necesse est.

Initium iaciam in p. 627, ubi logitur καὶ ο- ὰν εἴη πρέπον ἐμοί τε καὶ Ῥῶν τομο θηρεύειν, ὁτι νικώντων - των πονηρων

η τε οἰκία καὶ η ξυπιενει αυτ πασα φων αυτρο λεγιτ αν,κ.πιέ. Legera τι eaequirere, quin ait ea re in qua si improbi pistoreafuerint costi. P. 628. πλερα δ' ἀπολομένων - των σέρα 4 εἰρηνην της στάσεως γενέσθαιJ νικησάντων δὲ ποτέρων, δέξαιτ αν τις μαλλον, φιλιαε τε καὶ εἰρηνης -- δια απῶν γενομένης, -- λεξωθεν πάλεμίοις προσέχειν ἀνώμην iam τον --. Quae uncinis inclusi minimo oo consilio scripta sint ut in orationis seriem reciperentur, sic enim post ποτερων posita suissent, sodpro scholio habenda sint parum quidem utili, quod imperitus

librarius o margine receset. 629. φερε δη ποτερους καὶ προς πότερον επαινων τὸν πόλει-

12쪽

IV DE PLATONI LEGIBII EPISTOLA.

μον -- παππηνεσας τοὐς δ' ἔμως - ανδρῶν εοικας μὲν γὰρ πρὸς τούς ἐκτός. Qui mecum sentit et μνῶν, quod perquam incommodo positum πρὸς ποτερον - πολεμον -- pedit ne imo tenor decurrat, manem non patietur. Quod Vero sequitur, τους ἐκπος, manifestum est grammatico deberi, qui tam Aristarcho similis est quam lupus cani Lege τον

630. Ωσπερ - ἀληθὲς, οδμαι, καὶ το δωμον πέρ γε θείας διαλεγομένους μειν. ego νπέρ γε θειο ανδρός M. de Minoe. Error ortus est o compendiis neglectis. ει ρ, superpositis compendiis alteri syllabae in alteri ος, quum in θεια depravata esset, hoc in θείας mutatiun est Mox legondum vitatur: καὶ τὰ ea ζητῶν αὐτον εν τοῖς νόμοις, Ουχ απερ οἱ των νυν νομων νομολπα προτιθέμενοι, ζητοῖ- σιν. Scio inre γε λιας ποῖ τείας a nonnullis viris doctis propositum ab Hermanno emptum esse. t non do eiritate agitur, sed do viro de quo infra dicitur, ἐτίθει βλέπων, sis tam etiam ζητει, quod quum in ζητειν corruptum esset,

αυτον adjectum est.

με δέππαί τι τὰ μείζονα πόλις, κταται καὶ τὰ λάττονα- pro ἀλ- κταται- Stob. παριστασθαι legondum παρίσταται.

Mox lam, μετὰ νου Alibi την --δη σωφροσύνην ab illa

quam φρονησις comitatur discemendam mones. vix logon ' dum μετὰ δὲ ταυτα τὰς ψας πράξεις τοι πολίταις εχ ταμα βλεπουσα τούτοις εἶναι διακελευστέον. Quae enim sequuntur, in tiae, liberorum institutiones, adolescentium aenumque colloquia et studia, quod aliud nomen quam πράξεις h Molossi 'Si προστάξεις relinquatur, diversi sint noceas erit qui προστάσσουσι ab iis qui δι-λεύονται, quod castores orationi contradicit. In Thucydide V. 89 δ τὰ δ' οἱ προύχοντες προ τάσσουσι pro πράσσουσι legendum monuit Burgosius in Synosii Epist. 94, init Codd. alii πράγμασιν, alii recto προσ--πμασιν habent.

13쪽

DE PLATONIS LEGIBUS EPISTOLA.

633. Plato miscripsim credo h καὶ πρὸς ποθου - - η νης τινὰς δε- θωπείως, doloto inutili, meis . 635. oriri τὶ διάφερον ἐν ταισα ταώς πάλσεί- fh ταῶHτων εἰκῆ πολιτευομένων ἀνευρησομεν. En purum Putum inomasorem qui genitivos illos a διάφερον pendero non intellexit. Praetorea legondum μων τι, et sortasse ἐνευρησομεν. 640. - δε γε ο στρατοπέδου περὶ λ ομεν αρξοντος ἐν ἄνδρῶν μιλίαις ἐχθρων χθροῖς μra πώλέμου, φίλων δ' ἐν εἰρηνν προς φιλο- κοινωνησόντων φιλοφροσύνης. Lege στρατη- του πέρι, das ἐν lego ομιλίας, quod comm initor cum ἐχθρων et φίλων capiendum est. Ηsso si cui audaci n a videantur, quaeram ex illo fierine possit ut περ a casu suo αρξοντος infodooto πομεν divellatur Mindo utrum Platono digna videatur antithesia αρξων στρατοπέδου-- ξων φιλων postremo quid sibi Velit, ἄρχειν - ἐν α ρῶν μάλιας Ibid. infra lege, μεθυόντων γὰρ μεθύων καὶ νέων ωχων - σοφός.642. σως μεν ολ καὶ πασι τοῖς πα- ἐπειδὰν - σωσανδα τινος εἰσι πολεως προξενοι, ταύτη τις εὐνοια ἐκ νέων εω

ἐνδύσω ἔκαστον Dμων των προξένων τῆ etro G. Videsis quam pulchro concinant μων si quod sequitur καὶ δὴ καὶ αὐτός. vix dolo προς-ora, quas Megillum laudatores juxta atque vituperatores inonis tam impugnantsin emiunt. Hismisori magistolli into rotationibus Valero jussis, id quam pulchro omnia procedant. Duplex assertur ausa cur tam amico in Athonis tum civitatom affectus sit primum quia a civibus suis somperiandiebat ἡ σὴ πόλιις, deinde quia ἐμάχετο προς τους τὴν πολιπής ψόγον μονταε.643. ἀν - ὀνειδίζοντες ἐπαινο-- θ' ἔκαστων τὰς τροφὰς

λέγομεν - τον μὲν πω ἀευμένον - δντα τινά, τον δ' ἀπαίδευτον, ἐνίοτε εἴς τε καπηλείως κά ναυκληρία καὶ α λων τοιούτων μάλα προπαιδευμένων σφοδρα ἀνθρώπων Corruptatis esse nemo non ridet, sed remedium in promptu est. Lege, καὶ δελα τοιά ο των μαλα πεπαιδευμένων σφόδρα

ἀνθρώπων. Mox ubi dominem institutione sermo est, absurdo

14쪽

VI DE PLATONIS LEGIBUS EPISTOLA.

legitur, την δε in χρήματα τείνουσαν η τινα προς ἰσχυν η καὶ προς αλλην τινὰ σοφίαν. Quid sit aliquod robur handriacito

dixeris robur autem ortum esse σοφίας genus, plano inauditum Roboro quidem opus est τω -- πυ- - προ- κρα-MVG, sed robur ipsum, opinor, non est σοφία. Lege,

τὴν M. πα-ων πρήος ἰσχυν' καὶ προς ἡντινο- σοφίαν. 645. καὶ ου- δη περὶ θαυμάτων - δντων - ὁ μυθος πετης σεσωσμένος ει εἴη Nequo vom pro περ αρσης dictum ore potest, neque sabula illa περὶ vera est, sed περὶ θαυμάτων. Mihi quidem lato nihil aliud odissoridetur quam ο μω - ἔτι σεσωσμένος ει εἴη Alibi dixit μυθος σώθη καὶ - ἀπώλετο unde liquot proverbium quitam simo ὁ ωος ἀπώλετο, cujus contrarium de auia sabaeis praedicare cum velles lato, εσώθη invexit. Quam apto ror conveniant αρ' et Anglico Vertendo perspicietur.

647. αρ οὐκ ἁν νομοθέτης καὶ πως .... σέβει L. οὐ καὶ 649. πως - τι πράττοι Dei τι quod ex malo repetita et ortum est, et in fino orationis, nam caetera non attingini milius dubito qui mecum lacturus sis, προς δὲ την σχάτην πόσιν, ἀπαλλάττοιτο--ν πάντων ωταν φοβούμενος ανθρωπος

ἄν-του πώματος.

654. Mawτη μὲν φωνὴ καὶ,φ σώματι - πάνυ δiπατος κατορθουν δε διανοεῖσθαι, τῆ δὲ ἡ νη καὶ λύπη κατορθοῖ --sus aperto flagitat fi διανοεῖται vix pro φυχης ν πόνοις ερχομένης, quod nec Atticum est nec sensui accommodatum, lego εχομένης quam certissimam conjecturam video ab aliis

occupatam esse.

655. - ὸ μιμήματα τροπων - τὰ περὶ χορείας, εν πράξεσί τε παντοδαπώς γιγνομεν καὶ τυχαις καὶ θεσι καὶ μιμήμασι διεξιόντων κάστων κ.τ.ε. Fieri quidem potest ut aliquis saltando ipsas imitationos imitetur. Sed lusus hujusmodi minimo dignus orat qui inter vitae casus, et ingenii

15쪽

DE PLATONI LEGIBUS PISTOLA. 6humani affectus poneretur. Itaque καὶ dolendum osso apparet tum mihi quidem magis placeret, μιμήσει διεξιόντων μαστα Haec scripseram, eum in Hermanes praefationo eandem corrigendi viam partim ab Orollio, partim ab ipso Hormanno inventam visi in indoma, reporta cur dissimidem pQuippe non do laude agitur, sed de scriptoris oratione, quam nonnesii patiantius serent correctam, si plures inmadem mutation conspirantes videbaint. Mox in τούτους μὲν καί τούτοις χαίρειν τε καὶ λωανεῖν αὐτὰ . . . cim καῖον, pro non serenda conjunctione praepositionem, quacum plus semel in libria comsus est, reducendam censeo: τούτους μεν - τούτοις χαίρειν.

Ιdom remedium infra in p. 691 adhibondum orit. 656. Ου τοι δὴ τοὐτό, λογον ἔχει. articulas τοι et δη conjungi posse negari ad Euthydemum nequo odio

sententiae meae me paenitet. Quid hic legondum sito incontis similibus locis si operae pretium esset, ostendi posset i. ού τι δη τοὐτό γε λόγον αει. 657. Pro --ον αρ ι . . . θαρρουντα certissimum est θαρρουντι requisi. Causa erroris aperta est credobat librarius θαρρουντα ad proximum μελη pertinere de universa sontentia no somniavit quidem. Mox legitur, η της ἡ νης καὶ λύπης ζητησις του κοινῆ ζητεῖν ἀεὶ μουσι ἄχρησθαι Ut nihildo molesta iteration dicum, -ωπησις του ζητεῖν ensus, qui qualis osso debeat ex praecedentibus sacillimo colligitur, nusquam apparet Legendum est ετης ἡ νης καὶ λύπης ὐφηγησις. 659. Satis magnam lacunam esse suspicor post ὁ Σμάλικος

τε και Iταλικος νομος. - pro νυν αυτοῖς δρωσι παν τοὐναν-

γειν Cur in dixit ubi no με qvidem dosideratur Et quid sibi vult αὐ- Nam dicendum erat τὰ νυνδειπνομενα,

quem sensum in ταυτα frustra quaeras Lege ἄστε σοι δόξαι τὰ κατ εμε λεγειν.

663. δυνάμενόν - λον ποπιν - βι αλλ' -οντας πάντα

16쪽

VI DE PLATONIS LEGIBUS EPISTOLA.

τὰ δώ-α. Fuit quam πάντα in πράπτειν mutandum suspicarer; sed requisitur δραν - ποιεῖν Contra montaci unillud minus commodo dicitur πο- τινὰ δραν τι, praesertim adjecto ου - DUντα Locus manifesto lacunosus est lacuna aulam ploramus camassitudino duorum Moexcipientiam vocabulam oritur. Quid multa credo ΠΕΙΘΕΙΝ antomoram omissum fuisse. 664. τάξεως δ' ac ησι, τούτων --τέρων των ἄλλων μὲν ο - Οὐδὲν ἐφάπτοιτο. Nihil os ἐφάπτεσθα Mσθησιν --. gondum αἰσθμει. Similitur hominos dic miti τω νεφώροεσθω - οντων Caeterum undem filiam credo qui otcasum et sedem Vocia αἰσθησε eatam do causa mutaverit; non nim hi sed statim anto ἐφάπτοιτο collocari Miabat. 666. Inconchmo acribitur καλεῖν τους τ αλλους θεούς δὴ καὶ ιόνυσον παρομάλεῖν. Si aliquid discrimis intor λειν ot παρακαλῶν significam voluisset, scripsisset saltem καλεῖν τε του ἄλλους Contra τους τ ἄλλους καὶ δὴ καὶ Λώνεινον non possunt nisi ab amo eodemque Verbo pendere. Reddamus orgo magistello suum καλεῖν. - ποίαν ς -- σιν οἱ ανδρος φωνην δε Μουσω praeclaro correxit obstus, qui non modo barbaram ess ασουσαν Verum etiam cum φωνην minus commodo ungi ammadvortit. Motissmis λω φωνὴν soleris locutio in osso docuit, et ησουσι reposuit.

667. okν δὴ λέγω ἐδωδὴ μὲν καὶ πόσει καὶ ξυμπάσν τροφὴ

παρέπεσθαι μὲν τὸ ν χάριν ην η νηλει προσείαοιμεν ην δὲ πω τά τε κιὼ φέλειαν, περ γιεινὸν των προσφερομένων λέγομεν κάστοτε, -- αὐ- εἶναι ἐν αυτοῖς καὶ το ορθότατον.

insor turbata sontontia ne id quidem dicit quod dioinmunerat nempe, το γιεινὸν in cibo potuque την ορθότητά τε καὶ μέ in osso vel mors. Sic inta lagimus veritatem osso quae in docendo την ρθότητα και την μέλειαν αποτελεῖ, in artibus autem imitatricibus ἡ ἰσότης inquit, τὴν πατητα εξερμοῦσαι Pro tam clara oraque sententia id quid nobis sorium obtularint: id ιαν meare possum Ἀρθότητά τε καὶ

17쪽

-- ιαν 83 - ρατατον. Logo, τὴν δ' ὀρθότητά τε κα - πιαν ἔπερ ἐπιεινὸν τῶν προσφερομένων λέγο/ιεν ἐκ του,-- αυτὸ iam is αὐτοῖς - παρεχόμενον Vol simile quid. 668. καὶ τουτό γε - αώ. dom primum ipso fidenter pronaintiat, tum ab alio quaerit Minins sontiat. Atqui hoc nulla alia do causa Mors potest, quam ne nimis fiduciae speciem praeserat haec igitur sontentia illius causa adjicitur. Quae cum ita sint, non simplicem ori inctions sed particulam in causa afforanda usurpari solitam requirimus. ego, μὰ τουτο γε μων-.τώ. vix legitur,' si τηνδε ορθότητα της βουλησεως η καὶ ἁμαρτίαν αὐτου δαννώσσαι. Requiritur μιμησεως. Scribae fraudi filias vitatur aliora illa litores forma, quam in odio1bus et normaelis antiquis libris impressis Videmus, quae cum μ facillimo confunditur. Praetorea αυτ in αδ mutandum. Quotis hae permutentur omnibus notum est; novissimo roportum exomplum in Euthydomo indicavi In iis quae mox soquuntur εἰ pro fi correxeram antequam

idem a B Ahio factum intollori Sod o aliae faciantis

orant mutationes ri οδω εἴ τις ea ἐν τούτοις ἀγνοοίη των μεμιμημένω ὁ τι πο ἐστὶν ἔκαστον, ω ἄν ποτε το Ἀμως αὐτῶν, παθών ν -- λέγω δὲ - τοιονδε, οἷον τοὐς αρμυς - σώματος καὶ ἐκάστων των μερων τὸ θέσεις εἰ ἔχει σοι ἀσὶ πιὰ ποῖα παρ ποῖα --- τὴν προσήκουσαν τάξιν

ἀπείληφε, καὶ σι δὲ πώματά τε καὶ σχήματα, δε πάντα ταμα

παρωνμένως εἴργασται. Post ἔκαστον των σωμάτων Θ glosa male ortum ejeci, tum αριθμούς, quod Prorsus absurdum est,

correxi. Postremo καὶ - δὲ pro καὶ - δὴ cur ominorim nemo mirabitur, qui particula Graeca bono cognitas habot. 669. 'A - χυ περὶ ἐκάστην μόνα - ἐν γραψικῆ - ἐν μουσικῆ καὶ πάντη τὸν - οντ εμφρονα κριτὴν ἔσεσθαι δεῖ

ταλα τρία ἔχειν ὁ φωτὶ πρῶ-ν προωσκειν, πειτα - πως, ἔπεισὴς εὐ- τρίτον ἀργασται -- νων μισουν ρημασί τε καὶ μέλεσι καὶ τοῖς ρυθμοῖς. Satis plenam enumerationemo inti ni τρα- ad μουσική nec si alia genera superessent

18쪽

x D PLATONI LEGIBUS EPISTOLA.

etiare discisso pro ν άπάσαις ταλ-λύλ-ς. taque deleto id, πάντ' in πάντα muto. ο τρίτον glossema esso ex loco alieno, in quem invectum est, apparet. Pro Mid τοῖς ρωμοῖς jampridem monui καὶ τρίτοις ρυθμ scribendum. Inha scribondum ποιηταὶ δ ἀνθρώπινοι σφόδρα τὰ τοιαυτα συμπλέκοντες καὶ συγκυκωντες ἀλόγως γελωτ ὰν παρασκευε ζοιεν τοῖς - ανθρώπων σου φησὶν ' φεὶμ λαχῶν ραντης τέρψω ταὐτά ςπωσι πάντα --μενα, καὶ εἴ τι διασπῶσιν οἱ ποιηταί, .τώ. vix, nisi fallor, legendum: ποσοντώχους τε και προ-τία -- θηριώδους οἴ- σφόδρα

εφίεται. 670. σοι προσάεειν αὐτων καὶ βαίνειν ἐν ρυθμω ρογόνασι διην κασμένοι. - προσαδειν αμ et ρον--σι hoc enim potius quam ἐπίστανται - μεμάθηκακτι adhibuit, quia supra γ'νώσκειν dixerat. 671. περ υπεθέμεθα - αρχὰς - μαῖον εἶναι τι νεσθαι περὶ των νυν τι νομένων. Graecitas postidat Qπὶ quod quam saepe cum altero confundatur tibi quidem notissimum α; Verum hoc cape novisalarum exemplum o lac qui patulo anto lagitur 670 E. μέχρι δὲ τοσούτου πω δευθέντες ἀκριβεστέρανει παιδείαν της ροπὶ το πλῆθος φερούσης - μωκαεροι μένοι καὶ της περὶ τούς ποιητὰς αυτούς tum γοωομενων invitis libris stra obio, Astium secutus in πιομένων libenter mutavorim, id quod Hormannus socii, sed ut o Pressations apparet, inritus. Infra pro ιν αἰδῆτε και αἰσχυνην θεῖον φόβον ἄνομάκαμεν, olim monui αἰσχύνης legendum esse. Sed nusquam quod sciam timorem illum θεῖον appellavit. Quam hodio retento αἰσχύνην, θεῖον φόβον, expellendum censeo. 672. Verba 'ρυχης την γνώμην interpretur qui Velit. Neminem inquam ea intellecturum esse persuasum habeo. Si hariolari sicorat, partem scholii suisso conjicerem, quo allegoria, quam in hac d Baccho sabida latere putabant, explicabatur. CL Olympiodorum citatum a Wytis achio ad Ρhaedonem, oK Mox in loco paene conclamato Vide an

19쪽

DE PLATONI LEGIBUS EPISr A. XI

reponondum sit; - ντι ει ἀκταγον ση - τα λάχιστα,ατάκτως αδ π a. 676 'οθεν περ καὶ τὸ ν των πολεων πίδοσιν εχ αρσην μεταβαίνουσαν ἄμαυ- κακίαν ἐκάστοτε θεατέον. Scribendum μεταβα--σων mus admonitus negabit De universa -- sentia parum soliciti librarii, in sero regulam sequuntur ut adjectiva o participia cum proximo nomine concordare cogant, ipsorum antem nomiarum casus proximo Verbo vel praepositioni, otiam quum alienissima est, accommodont. Hic inopte επέασιν esse crediderunt quae μεωβαίνειν diceretur Dabo xempla. Si in 707 ubi sonsus requirit, αἱ δια τὰ ναυτικα πολεων

δυνάμεις αμα σωτηριας τιμὰς ου τρο καλλίστφ των τῶ - κων ἀποδιδόασι quum crederint μα proximam Vocem regere

debem σωτηρία invexerunt quo jure vel sequentia ostendunt: διὰ κυβερνητικης γαρ καὶ πεντηκοντοραρχίας καὶ ἐρσιανη μα ηπαντοδαπῶν καὶ ου πάνυ σπουδαίων ανθρώπων μηνομενης iso.

σωτηριας τὰς τι - ἐκάστοις οὐκ ἁ δύναιτο πως ἀποδι ναι- ta 709 dodomini καὶ ονον πὶ πολύν ενιαυτων πολλων πολλακι ἀκαφία, ubi τα 'ολογίαν vitabis scribendo ro Nam πολλων ἐνιαυτων si do annis continuatis dicitur idom ostquod, νον - πολύν si mali anesior intervalla oniunt sed frequontos, hoc voco πολλάκις declaratur suorum τε post λοιμων dolendum; iam rustra est Hermannus, qui ἀκαιρίας scribendo morbos illos in Mιμούς et ἀκαφίας dis- poscit ta 717 absurdo scribitur μήθ' ὐπεραίροντα των εἰθω μένων ἄγκων, ubi requiritur γκον rige praetero τοῖς γεννηται et το δὲ, . . . οὐ Hoc enim πρεσβεύει, non

qui hoc saest Corruptelam in 720 ex odom sonte ortam suspicor. Φέρε δ προ λων, φιν ἄρα πρωτον νόμον θεῖ ἁν --θμης, ἄρ χυ κατὰ φύσιν την περὶ γενέσεως ἀρχην

πρώτην πόλεων περι κατακοσμήσει ac τάξεσι. Orodo Uatonem scripsisse: τον περὶ γένεσιν, - ἀρχην πρώτην πόλεων,

πρίν κατακοσμησαι ταῖς τάξεσι. In 723 prora δή ἐστιν ὁ νόμος lago οὐ quod ab eπίταξιν pendet. Non dixit του -

20쪽

θέτου, quia nomon illud paullo lina positurus orat. In 737 lagitur: εἰρησθω δη νυν τι διὰ του - φιλοχρηματεῖν μετὰ δίκης. αλλη δ' - ἔστιν - εὐρεῖα - στεν πις τοιαύτης μηχανης διαψυ . ego δη νυν, interpungs post φιλοχρηματεῖν, et corrim μετὰ δίκης δ α λη - εστ ..... τῆς ' μηχανη διαμπης μηχανη hic idem valet quin οδός ς recto igitur στενὰ - εὐρεῖα dicitur. In 746 legitur χρυσωστερομενοι καὶ σέρων ἄν δῆλος ὁ νομοθέτης προστάξων ἐστὶν

απιε. Qui locum attente laget, sententiam, quas a Verbis ούτω ξυμπαντα γενόμενα pondet, o tribus partibus constare sentie 1. ἄνδρας τε . . . . I. καὶ μερα a δηλος 3. ἔτι δὲ χώρας τε . . . . In 781 ut octo talo tot oratio pro γυναε--ἀνάλωσιν φανερὰ, θεωρεῖσθαι quia non confiteatur γαναικων scribondum esset In 789 εφ Amrων πωμμένων pro si Amrων σχούμενα scriptum sententiam penitus ortit mo jam vidit Astius, quem Hermannus secutus est.

In re possim turbatum est in orbis Dra. καὶ τουτο - φυχῆς μόρων αρσης, quod sensu ubente refingendum est in

εν η καὶ τομο εχ ψυχῆς προ ν μόρων, - των παντε παίδων γυμναστικὴν ἐν ταῖς κινησεσι απιε. ta 793, α λαὐφ' ὁτέρων, pro amo ἐφ' iam dotarent. Qui librariorem

ignorantiam quidem non negant, sed fidem praedicant, gratum mihi facioni si in loco quom nun apponam p. 795 explicam volvorint unde orta sit participiorum aliorumque Vocabulorum tam mirifica perturbatio. Ta δε μαίηματά που διττά, ως εἰπεῖν πησασθαι legea γε mi τι χρησασω, ξυμβαενο αν, τὰ -- γυμναστικῆς τὰ δὲ . . μουσικης. Τὰ δὲ γυμναστι-

M δὲ εὐεξίας . . ἔνεκα καὶ καλου . . - προσηκονκαμπης τε και κτάσεως, so. φυλάττον καὶ J ἀποδιδομένης εκάστοις αὐτοῖς αὐτων ευρύθρου κινησεως κ.τ.ε. Loco defungar qui in p. 802 sic logitur πασα δ' ατακτος γε τάξιν λαβουσα