Convivium, cum epistola ad Thompsonum

41쪽

nulla uestritate et sana miniis ommodo, οὐκ fit τρως υπvo τ' vi κοι et ἀκηδη - Vide quae do hoc loco, si infra in v. h. in Addandis ad Euthydomum disputavi. 198. δει Μου λέγει ev et λόγω - Postrema in παλώρου mutari

oportere jamdiu suspieatus sum; sed quod πέμψας sollicitare volat, in eo errari verbum quamvis hie minus aptum, ex Homero retinuit Mater του ἐπαιvεῖ οτιοῖ - Ηaec insititia osse quivis agnoseat, qui sinam inis pretationem continore orspexerit. Modit quod non ἀληθεια - ορθοτητα εο sensu dixisset. Contra δως τὴ ἀλήθεια ad illa reserenda tint quae su

η υ; Si alterum αδελφὸς a Platone profectum asst, non hie, sed statim post taetre suum Ioeum habuisset. 200. μεμυημέvo - V em inutilem, glossema του φύλαξ , oes i. v et vox ἔπειτα χρό vo κ. . h. Haec si retineantur, hujusmodi sontentia orit: τούτο ἐστὶ ἐρῶv, et Huα - quoniam nullo pacto flori potest

ut vere idem sit quod esse, sententiam e praeeodentibus conflatam, parum a tertia enarratoris opus esse certissimum esti

202. v μέσω δ' o v αμφοτέρω συμπληροῖ in omni, libris acriptum iuvenitur. Sed quia mimam συμπληροῖ sine asu positum vidit et quomodo seire possimus quid sit illud quod Amor comploro matur, nisi nominetur Quam Messariam voeam a simillima absorptam revocari. 203. μαγεία v-. Sic roscripM pro μαvxtim. Divinatio jam supra suolae posita est; ἐπωδα autem , ut opinor, ad universum genus μαγείας sise πηοροεως, pertinent; aque maesus cum omit artissim- - oognationem. φύσει ἐραστὴς tu περὶ et καὶ ὀ - Grammatiotia quum ignoraret quid esset περί et mota, ἐραστης su Iovit, quod omne line usque manare Passi sunt. Enimvero no Graecum quidem est ἐραστὴς περὶ τὸ καλὸ pro του καὶ . Quod ad ista, καὶ ης Αφροδίτης καλῆς Ουσης, tunet, qui lector non excismet τουτὶ - ηδ πρι Θέο tu γεγωειαι γ204. αυτ γαρ et οὐ et χαλεπὸ ἀμαθία --. Nusquam manifestiusso prodidit intor lator, quam hic inserto χαλεπόv. Non id agitur, molestumne sit inscitia annon; sed ex ipsa ἀμαθίας natura ostandi pus est, et sta Meco φιλοσοφούσει Nec minus putido ἐκπιὸ in mi saeuisntia scripserant, quod primus exponendum vidit Ursehigius. Δηλο του τό γ' η δ' , καὶ παιδὶ . vim, A. δή, ἔφη, τοὐτό γε δη κ . ., quae eur mutaverim nemo non intolliget 205. o μέγιστός τε καὶ λος - Ita oorrexi R. δολερός, quo hi magis ridiculum osse potest Primm enim universa illa boni cupiditas non est δολερός deinde, etiam si maxime esset nihil huc a res postremo post crinis alter superlativus flamatur. Unica aeno Vox est Oxo in quam rogesa ista non esidat, ui te quae narum sua superlatim non pinatur, tomnes superlativos immaeendat. I a viro ipsa mio huic loe mimanu; ἀ

42쪽

m PRAEFATIO.

supra: του λου ἐπιτιθειτες Μομα. - -- ολερωσερω ex perperam iterata voce scriptum olim fuisse tum nihil verisimilius, quam scribam in possimam illam conjecturam incidisso. Sed altius latet vicus; nam si quia haec tantum legat: υτ το via καὶ περὶ το πρωτα το - κεφάλαιω, - Ο μέγιστος τε καὶ λος ἔρως παπι quia non fateatur' id ipsum dici, quod inter superiora et insta dicenda modium poni oporteat 7 amno manifestum est orba, πασα η τω ἀγαθω ει θυμία καὶ το ευδαι veta ab inepto sedulo homine intrusa esse, qui tim cum Geth capiendum esse non videret' 206. v et ηλικί - Sio seribendum, non ut libri lv lve. Saepissimo confunduntur m et ΤΙΝΙ αρ vδρος καὶ υvαικὸς συvουσία τόκος ἐστί v Additamentum ab recentibus editoribus d mnatum, lectoribus indico, quo facilius judicent, quam tomero interpolata sit hujuseo dialogi oratio. Equidem confiteor haud multum abfuisse quin a quoquo quae paullo supra leguntur dicerem: τί τοὐτ τυγχάvει ros; 208. της ἀπιούσης vημη - . ure, ut mihi Videtur η v jecit oegesinus. avistellus hoc supplendum ratus est, ubi ἐπιστημ' sub-diendum orati θαυμάζοις α της ἀλογίας, α ἐγὼ ε ρηκα et μη v-voεῖς - Si scribondum expulso περὶ et sublata post ψηκα distinctione Nam quod Bastius volebat της ἀλογέας πέρι, non est ex Graecorum consuetudine apparet περὶ ab aliquo additum qui, ἐγὼ ε*ηκα ab evvοεις pendore non vidit. Quid autem e οεῖς evθυμηθεὶς sibi velint, haud savio dixeris: ειθυμεισθαι est mi Meree e. Duo tu cogitare. Hoc recto ad hominum facta pertinet, illud ad Diotima sapientiam, qua factorum causa explicatur. 20s το καλο ev- α γε vvησε et . Non esse Graecam hanc syntaxin eo saltem, quo hic ponitur, sensu fidenter pronuntio da remedio haereo.

Nihil postulari videtur nisi, ει, tvvs . et καλὰ μαλλο η et αἰσχρά - mirabor ni hae tria vitima verba scribis debeantur. 210. τίκτει τοιούτους λόγους καὶ ζητει - Molestam conjunctionem seclusi μηκέτι et παρ' iv , σπερ οἰκέτης, ἀγαπῶ v,

παιδαρίου κάλλος η vθρώπου τι, ὸ η ἐπιτηδεύματος ηός,

δρυλευω φαυλος ruae ita scribenda esse res ipsa clamat. 211 ως τισὶ μὶ ο καλόη τισὶ δ' αἰσχρό v. meo recta damn vio egelinus, me consentientem habiturus, si et continuo praecedentia danina set mala minime, ut pinor, κατηγορίας temporis et loci, alia interposita distraxisset. καὶ π τω μαθημάτω - Revocavi librorum scripturam mala in eis civ . . m mutatam Vera morbi sedes os in verbis, τὸ μάθημα τελευτηση ab inem grammatico additis; quod facturi est, quia κα in καὶ ω- pravato sic enim ad hunc diem legebaturi, totius loci intorpunctio turbata orati Quid, quod ne vorum quidem est illud, quod a se a suppeditatur' Nam si evectum philosophum non oportet ἐπὶ τὸ - μα τελευτησαι, emun

43쪽

PRAEFATIO. IX212 καὶ αυτὸς τιμῶ τα ς ἐρωτικά . io mutavi quae in libris seruntur: καὶ αυτος τιμῶ et ἐρωτικὰ in . h. - pro τη δύvαμει καὶ ὐδρεία, dedi τη δύΜαμέ τε καὶ χρε M. CL 204. ὀ Ερως et v χρεία θειτοις ἀυθρώποic sellicet quae hucusque disputata erant ad N δύvαμι peritinebant.)213. ως ἐκεῖ, ο καθέζει mihi quidem Vehementer suspecta sunt, primum ob ς, quod στε esse deberet, deinde ob ἐκελοv, quod Agathoui potius quam Alcibiadi convenit, tum ob καθίζει pro quo καθέζεσθαι flagit

tur, postremo quia ex tota sententia nihil lucis ad ea quae narrantur accedit.

αλλὰ καθίζεσθαι παρὰ το 'Aγάθωv λ μέσω Σωκράτους τε καὶ ἐκείvου, παραχωρησαι γὰρ τὸ Σωκράτη παρακαθεζόμεvο δὲ - . Ecquid simplicius autolarius spingi potest ἀλλὰ φέρε et 'ΑΥάθω - Sic optime obet

pro ἀλλὰ φερέτω Αγάθωv.

214. παρὰ Μηφovτω λόγους - Post haec verba λόγει insorin, quod primus Bastius faciendum vidit. 215. τουτου διδάξαvτος - Imo του διδάξωτος. 216. καὶ αυ rvo ε πάvτα καὶ ου δὲ οἶδε - Verba absurde

concepta et prorsus aliena auctor sum ut omnes qui sapimus, Vel sapere videri Volumus, uno ore explodamus. Μο pro στε usitatius esset hoc sensu ευ

Haec non possunt esse glossema, quippe quae sensu careant. Provocare autem

nos videntur ut caetera diligentius inspiciamus quo acto illud minus commodo dictum esse intelligemus, et κτηματα ουδεvὸς ἄξια καὶ μῆς ουδὲ Hvαι. Quid quod importune licitur ipsorum hominum mentio, ubi hactenus de bonis, quas putantur, humanis sermo fuit. Fac igitur sententiam in ἄξια desinere; quomodo sequentia ita refingi poterunt, ut quas a verbis καὶ μῆς usque ad διατελει leguntur in unum coalescant Nempe si λεγ in ro, μει in με vertas, haec evadent: καὶ 'ημῆς ουδὲ ευα ηγούμειος, εἰρωvευόμεvoc δὲ καὶ παίζω πάvτα το plo προς τους ἀvθρώπους διατελει. 217. ἐμβραχύ . sic recte Hirschigius, praeeunte obeis, qui in Noo. Locu vim vocis plurimis exemplis declarat, admonetque eam cum στις, etieeti poni solero Libri e βραχε ουτος δει - . Imo, si quid video, αὐτος δει. 218. tu δυηευει . . o φαυλα εἶ αι - . Librorum lectionem κει- δ εύεις et ό. ου φαυλος lucit, correxi. 220. ου δὲ ησα et ἄλλοι πρὸς τὸ καρτερει - Num legendum ουδὲ ησα ο ἄλλο προς αὐτο τω καρτερειv. Infra Iiquant fidentius scripserim: lv et αυ ταῖς εὐωχίαις με Μος ἀπολαύει solo et v τε et ἄλλα καὶ π vet οὐκ ἐθέλω v, ποτε Μαγκασθείη πάvτας κράτει. ω 'Iώvω - Valde probabilis mihi videtur viri docti suspicio

44쪽

X PRAEFATIO. ΤΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ropstito selli perperam articulo, in Ieetionem, suam nunc habemus, mutatum fuisse. 221. ἔοι δὲ καὶ τεροι - Libri, εἰσὶ δὲ καὶ ρτεροι Mox καὶ ἄλλους pro καὶ τους ἄλλους posui. 222. ὰ Ου ὐπό σοι κατακλtv 'ΑΥάθω - Si hae ita capienda sunt ut Agathon proximus post Alcibiadem discumbat, id quod verba υπό σοι aperte prasserunt, quid sibi Velint qua sequuntur non intelligo. in Uno σοι magis universe intelligendum, non To ἐπαειέσεται, so ου ηπου ἐπαιvela ἐθελησε dixisset Monstri vero simile si, πρὶ υπ' ἐμου ἄλλο ἐπαειεθ'vαι. Fieri potest ut scripserit Plato ουτω δή που - πάλι em Μέσεται, παρὸ ὐκ ἐμοὐ μῶλλοy, vel παρεὶς π ἐμ αλλει ἐπαειε Μαι.

45쪽

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, ΕΤΑΙΡΟΣ ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ.

46쪽

2 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 1734Γλέυαι - - λ' si Ἀρει , ουδέπω τρι' ἔτη ἐστω προατου δὲ περιτρέχω ὀ χοιμι καὶ οἰόμειός τι ποιεῖ αθλιώτερος

υμετέρους τους τω πλουσίω και χρηματιστικῶv, αὐτός

47쪽

μία διαφθείρωμε μετοψάλλουτες, ως ἄρα και ἀγαθῶ ἐπὶ

48쪽

σαιμι, οὐχ Mός et M δει, ἀλλα Σωκράτη μι πῶς ουκλεις Κἀγώ, φη, μεταστρεφόμειος οὐδαμο ορῶ Σωκράτη

49쪽

και καλης σοφίας πληρωθήσεσθαι ' ὐμὲ γαρ ἐμὴ φαύλη τις α ε η και ἀμφισβητησ* ος, ῶσπερ ὀvα οὐσα, ' ση λαμπρά τε και πολλή ἐπίδοσι ἔχουσα, ' παρὰ σοὐ λυ ευτος οὐτω σφόδρ' ἐξέλαμψε καὶ ἐκφωής ἐγειετο πρώη ει μάρτυσι τω Ἐλλήvω πλέου τρισμυρίοις. Υβριστὴς εἶ, ἔφη, ω Σώ