Convivium, cum epistola ad Thompsonum

31쪽

D PLATONIS LEGIBUS EPISTOLA. Tinta 700 pro περὶ παλυσιν lege inrὸρ παίδευσιν, et pro λπωπα ξυνάγοντες, ὰπ ξυνάπτοντες.

In 701 pro νομοθέτησιν, lego νουθέ σιν, et infra pro αὐτων ἐκατέρας lege . ἐκατέρων meo sunt, Vir amicissime, quae tanquam rationis illius quam supra defendi specimina tuo judicio permitto. Sed ut solent qui suam causam orant,

dum ubi desinant nesciunt, in novum sermonem erumpere, Veniam tuam imploro dum paucula adjungo, quae Vellam Suo commemorare neglexi, vel inter scribendum inmemoriam Venerunt. Veluti in p. 45 in locum offendi, quo illa quae de finibus Vocabulorum dixi, egregie confirmantur. Legitur hodie: - δη σὰ τουτο πρωτον μεντην πολιν ἱδρυσθαι, δεῖ - χώρας τι μαλιστα εν - , καὶ - α σα πρόσφορα τῆ πόλ- των ὐπαρχόντων χοντα τόπον κλεξάμενον. Quae me sateor non intelligere quod requiro hujusmodi est: καὶ τἄλλα οσα πρόσφορα πολειώπάρχον ποντα τόπον - ξάμενον In 775, quia των κατὰ, πόλεμον praecessit, scribae δοκιμασθέντων dederunt, ubi δοκι--θέντως unice vera lectio est. Hobia fortasso Mnum Astium ad initivos absolutos confiigientem et tamen aliis persuasit quod ipsum putavisse aegre credimus. Dum hunc locum apud Hormannum quaero in alterum incidi, quem quovis pignoro eontendisseminerinannum non relicturum suisse. Sed - menter errari idem apud eum quod apud caeteros legitur; τον-- ὰν ἐπωνέσοι. σοὶ δ' Ἀ-υ- ρητέον Pulcherrinum sane exemplum particidae a cum futuro optativi conjunotae lL. τον αὐτον ὰν ἐπωνοίη σοί σοὶ δ' οὐχ ου- ρητέον κ.M. Eadem imporitia librariorum es oditorum incuria factum est, ut etiamnum in p. 792 legatur διαζησε τον τότε πόνον, quin procul dubio a διάξει corruptum est. Iidem scribae in p. 790 αἱ

περὶ τὰ των κορυβάντων ἰάματα μουσαι nobis obtulerunt, pro αἴπερ τὰ των κορυβαντι-ντων ἰάματα - ω et κορυβαντιωντων quidem jam Astius reppererat, sed sti

ntioribus Criticis nimis audax scilicet visus est. J p. 671

32쪽

in rost in Hormanni odition τον λά- ν ἀν--ὸν σπερ τε superest in p. 729 πρωταγορευν de eo dictum qui mandatum edit. L. σπερ et προαπορευῆ. Nec vero in p. 739 quisquam corrigero ausus si εντις αλλος ἁ δη ποτε ἐθελήσειεν, quod tamin sponte sua ducit ad εἴ τις α λος αδ δη ποτε θελησει. Correctionos autem virorum doctorum in liis libris nonnunquama infrunt sestinantius iactas, ubi si reliquam oratio in bono ponderamini, erraro Vix potuissent. Quemadmod- in p. 668, pravam lactionem ου γὰρ eris δοκεῖ ἡ μή τις χαίρει si το γεισον ἴσον, οὐδὲ τ συμμέτρον ἁν εἴη συμμορον ἄλ--mma nus ἡδύ ante' inserto, si μὴ incluso pejus depravavit. Postillat sontentia εἰ - δοκεῖ τι idque re vera ibi est, nisi quod τι apoclam του Η assumpsit tum quod necessario sequebatur, τις παίρει propter praecedensem errorem in μη τις ut tum M. Quod in p. 653 legitur, is ἐπανορθωνται τάς τε τροφὸς γενομενα ἐν ταῶς ορταο -- λων, non ita corriagondum erat ut τε in γε minoris tur, nam ut vides particulis

isti nillil os hio laes. Si attendissent ad γενομένω vidissent τὰς τό re'. γενομένα με- λων scribendum esse, expellendum quo susum additamentum ἐν ταῶ ἐγ-O. Contra in p. 799 pro τότε περὶ κιθαρωιαν το περὶ . legendum. Quod viso mox sequitur in σπνον δὲ οἷόν που τις η καὶ σπαρ ἐγρηγορωνείρωξε μαντευόμενος αὐ- do mingendum, ut οἷον in νmutetur et ἐγρηγορος, meis παρ interpretatio, dotiatur tap. 709, Ω ως με πάντα καὶ - θεο τύχη καὶ κωρος τανθρώπω διακυβερνωσι ξύμπαντα ἡμερώτερον μὴν τρίτον ξυγχωρησαι τούτοις δεῖν ἔπεσθαι τέχνην κωρ γὰρ χειμωνος ξυλλαβέσθαι κυβερνητι- η μὴ μέγα πλεονές - ἔγωγ ν λίην η πῶς; eo mimoram ne loqui didicisso latonom odores, si hae scripsisset. Lem Pro πάντα, πρωτος, Pro λου, θεὸν, pro ἡμερώτερον, μοριώτερον tum ridicula a Nomenta χειμωνος et η μη alterum ab altero natum dicio. Postremo pro h πως scribend- ἡ δὲ πως Dum soli pomorum inoido in p. 705 ubi scriba quod in corus invenit πρω

33쪽

προύργου δρα εχ το περὶ νον παραιν - παντάπασιν ωμῆς ψυχης λαβόμενα, μαλλον δ' ημερωτερόν τε ἁν κουειν καὶ ωμενέστερον -- εἰ καὶ μὴ - τι σμικρον δὲ τον

ἀκουοντα, περ φησίν, ευμενέστερον γι νομεν- ευμαθέστερον ἀπεργάσσω παν πιαπιπών. Pro his sordibus si post μῶμονδε, πραείας supploeris et ημερώτερόν τε αμα ποιεῖν reposueris omnia intollactu Acilia evadent. Praeterea pro των πιπιπτον lege πανυ πατροπον, et in p. 801, pro ου παν ἱκανὸν, ου πάνυ ἱκανόν. Vorum si singula editorum incuriae specimina pers quar, inquam desinam. In una igitur corrections finem faciam, quam satis scio te probaturum, qui memineris quam

saepe similis error in codicibus reperiatur. Nimirum ut in Lachetis initio τησάμεθα in τησάμενοι, et in Phaedro, p. 246 ἀθάνατον δ' οὐδ' εξ ενος πιου in γισμένου, αλλὰ

πλάττομεν, in a. δ'. o. λ λα λύ γίσμεθα d. r. mutavi, sic in p. 823, o ADδη παρον - τὰ νυν δον μάρτυρα παπόμεθα δηλοῖ μεν ει ὁ βουλόμεθα vides quomodo corrigere oporteat. Vale, VI amicissimo, et inala favore et his litoris prodosis perge. morarius Instolae pervoneram, quum accepi te ad aliam provinciam vocatum litora Graeca non deserturum quidem, id iam do to suspicari notis esset, sed post aliquot menses altor docondas traditurum. Libentissimo sane ex hoc exemplo didici non omnos honores in verbosissimum et inanissimum quemque oonserri, sin alam iamnum apud civitatis Principes honost partam doctrinae virtutisquo famam Tibi Vero Pta nonis animo gratulatur qui is somper strenuum amicum Rus adjuto nisumibus praebueris, quorum studiae conatu probaros. Sin do hao ro jam plura, dixisssueritio quam Verecundia tua conv-t itaque, si placet, ad

34쪽

XXV . DE PLATONI LEGIBU EPISTOLA.

Platonem Mortamur, et in eo quod superest chartae nonnulla quae in libris quarto M .rio indicare neglexi breviter po stringamus. In p. 704 init. L. τουτο μὲν --κα οἰκισμοναύτης η τις τόπος, δε πηαμ τινος η κρήνης φθεων ἐπωνυμία των ε τὶτων προσθείη τι αυτων φημην η καινῆ γενομανντη πολ ει Vel in ondenda Vel post conditam urbem aptum nomen invenient. In 708, ad fin L. α ' δντως ἔστὶ - θεσία καὶ πολέων οἰκισμοὶ πάντων τύλεωτάτων προς ἀρσην ἀνδρων Dubitare se simulat utrum legum serendarum et civitatis condendas scientia re vera ad viros summae virtutis pertineat, quoniam, ut paullo infra ostondet, magna sitit sero sola in rebus hinnania fortunae casusque dominatio. 710,

e μέν που κατὰ φύσιν τον νομον απειν δικαιολτα - βιαιότατον, - φάναι τον Πίνδαρον. 16, init. L. προπορευόμενος-- et pro ο δε τις, ἔστι δὲ nam vereor ut ὁ δέ τις scribere liceat. talia pro προσομιλῶν δὴ τοῖς θεοῖς, scribendum ori δεῖ, λta 19 init. L. ο δὲ προλων λόγος φ γε μοι ἀπείκασται βούλομαι ὁμῖν εἰς τὸ μέσον αὐχεῖναι comparationem illam modicorum promittit, do qua mox dicit p. 723), ὁ δ τυραμνικον πί- μα ἀπεικασθὲν ἐρρηθη-.τά vix sublata ridicula interpunctione legondum : θάπτειν ἐαυτην διακαεύοιτο, ἐν Ῥποιήματι τολύπερβα ντ ὰν τάφον ἐπαινοίην ta 720, init. dele αὐτον, quod ex perperam spolitis ultimis litoris orbi προώτατον ortum est. In 721, init L. εχοι δ' ἁν πως ἴσως Aia.

Sic in 699 oxis L. οὐ λέγω δ' ἔνεκα Ῥμε ου γαρ; ta 722, L. τὰ δ' ἐν τοι νυνδη νόμοις ρηθεῖσιν ου διφφ θάτερα των ἐτέρων διαφορα μόνον εχ δ' ἀρσην της μεις με ἐρρηθη νυνδὴ τοτων διττων ἰατρων γε- ορθότατα προσέθη ta 723, ta L. suspicor legendum; παλιν οδω οἷον, φασὶν οι παίζοντες, μι - νόνων ωρ ντες δευτέρων, παναπολήσωμεν. Ex hoc loco certo patet arasmiographum errasso qui Verba, δευτέρωναμεινώνων, a sacrificiis desumpta eam docet. In 751 mod L. μι μεγαλη της νομοθεσίας οντος ἔργου, τρο πάλ- αῖ παρε

35쪽

D PLATONI LEGIBUS EPISTOLA. --κευασμέν - in ἀνεπιτηδείους ἐπιστησαι - ἀ κειμένοις νόμοις υ μόνον ουδὲν πλέον, τεθέντων- ta 752, init L. πλανωμένοις. Mox mutato ordine legendum: περὶ τί κω ποῖ βλέπων μάλιστα ει προσδέξασθαι L. προσδέξεσθαι. In 753, prop. fin L. - εννοουμενῶς ταῖς πρωτον ουτω καταζευ νύμενα ς πο σιν-- α' ημῶν εἶναι τινας, ἴτινες εδεν ἁ πρὸ πα- των ἄρχων ρογονοτες, deleto συκ ἔστι quod ob mendosum με ad salsam αντίθεσιν supplendam adjecit recens .

In 754 ad fin frustra so torquiant qui lacunosa illa γραμμάτων ἄν θν ἔκαστος ἀπογράφη si αρρουσι - πλῆθος τέης - νουσίας interpretari conabitur. Prima Verba ad νομοφύλακας, novissima ad ipsos cives pertinere apparet Lacunam repetito verbo απογράφη tribuendam puto. Mox L. Oetro αν τις πλεον ἔχη, προβὰς βδομήκοντ ετ μηκέτι ατώ. Obitormonso in huc. V. 90 legendum videri: ἴσμεν δη, νομίζομεντε πήσιμον ἀνώμη γαρ επειδη ὁμῶς πιαθεσθε -τω, παρὰ τοδμαιον - ξύμφερον λέγειν -. Ι 755, patet Platonem nomen ταξιάρχους minus probare do Viris dictum, ad quos potius pertineret 6 κοσμεῖν quam o αρχειν Igitur Prooti καὶ reponendum εἰ καὶ Mox omnis dissicultas, squa in praefations egit Hormannus, lavissima mutation tolli poterit, si pro Amrάρρους legamus a rάρχους, h.e eos, quos caesi Vel capti στρατηγου munus obire oportebat. In 766, med L. φερειν μὴ τον βουλόμενον, πάναγες δ' ἔναι, et mox dolo insititium illud καὶ τρίτου. ta 759 init dolo τε καὶ anto ἱερεας. scinis καταπτατεον ἱερέας τε καὶ ιερείας νεωκόρους. In 767, init pro διαπορευόμενοι quod sensu caret, reponendum censeo ἀναπορευόμενοι, renuntiati In 760 prope init. L. αἱ φρουραι περὶ ταύτην γονέσθων. In 762, Pr med. L. πρωτον μὲν δεῖ κ.τώ. In 763 min. Verba Am ει αὐτοῖς πέμπωσι καὶ παρα διεωσιν οι φρουροὐντες τεθεραπευμένα admonent moloci apud huc. o. 66, κάτων ἀμφηρικον - λησταὶ κτω οὐ τεθεραπευκοτε τὴν αμιξιν των πυλων εἰώθεσαν επὶ

ἀμάεν κατακομίζειν. Quo saepius haec et sequentia

36쪽

-- DR PLATONI LEGIBUS EPISTOLA. lego, eo cortior mihi stat aenisntia, τὴν νοιξιν των πυλῶν grammatico addita, qui θερω λιν sensu του προσδοκαν capiendum esse cretabat. lura adjecturus oram, quum

Paschalibus seriis oractis in ludum es ad aliud auditorum genus abripior Si to servavit Apollo l

'Vivo, vias si quid novisti rectius, istud candidus imperti si non his utere mecum.

Dabam Birmi hamis ipsis Non. April. MDC LXVI.

37쪽

De nobilissimo dialogo, quonam consilio seriptus sit, quas habeat partes, et qua ratione inter se cohaerentos, donique quae sit ejus cum caeteris latonicis libris conjunctio, alias et, ut spero, brevi dicturus sum. Hic tantummodo id egi, ut Platonicam orationem ab emblematis et caeteris scribarum sordibus liberarem. Itaque nihil aliud restat, quam ut correctiones a me factas indicem; in quo faciendo paginas sequor Stephaninnas. p. 172. παίζω αμα et κλήσει - Quid oci in illa compeHatione sit, ignotum si rito istius pagi hominibus fugacitatem exprobrare solitos Athenienses. Quicquid id si sateor mihi vehementer displicere nomen Απολ- λόδωρος, quo aedeci debilitetur necesse est quodcunque salsi in voce ὀ Φαλη- ρεὐ continetur e τω συvde T v. Sic meliores libri, nisi quod Coistinianus Guδεtmst habet, quod certe per se ἀφικώτερο esset, si infinitivus huc conveniret. Bestorus in novissima editione verba cancellis inclusit, quem secutus essem nisi post παραγειομέ- loeum commemorari oportero credidissem. odio libenter omnia illa, τω τότε L . . παραγεvομειω expulerim.

Vulgata lectione δη prorsus inutile est et abest, quod abesse non debet ἔφη. 173. τά vτως η δὸς - Libri optimi πά τως δὲ η δὸς manifesta scribae interpolatione, qui hunc vocis resoως usum ignorabat. ἀρξάμεΨυς - .Hiraehig. ἀρξαμειους, quod mihi non nocessarium videtur. v μέ γε - Ita seripsi pro vulgat evista γὰρ - 174. πρὸς τὸ ἰέvαι - Libri πρὸς et ἐθέλει α levat. Corrori Co-betus. μα ου - γω με et ἀπολογήσει. Sic correxi quod Vulgo legitur: αρ' υ α μέ τι ἀ. . πως Ουvδεια Μέσης - . Sic libri optimi; sed scis

38쪽

IV PRAEFATIO.

Iovist. Itaque supra ἐπειδὴ δ' ξ ειέσθαι dedi, et i 223 καὶ ξ ἄσπερ εἰώθει

ἐπεσθαι atyrus sum. πλέο η τρισμυρίοις - M. Boc . Oeo P . Ain. . .

176. πῶς ἔχει πρὸς το ρρῶσθαι luetv -. . sic Libri sed ἐρρῶσθαι expellendum vidit obetus.177. et ου -- λέγει Φαιδρος Sententiae structurin non expedio num legendum creta oυ τώ - Ita rescripsi pro τουτω. 178. α δὲ μάλιστα - Valde turbatam sententiam composui hκαστου in ἐκαστα mutato, et Verbis insititiis, το λόγοv, reeisis. Iovῆς αρ Ἐρω- τος υ et εἰσὶ - Prorsus incrodibile mihi videtur tam apertum mendacium, idemquo rei probanda inutilo haedrum induci proferentem. In unam tantumox illis antiquissimis naturis hoc cadebat, ut omnium sententia parentibus e rere putaretur. Μο in iis quae do osiod dicuntur nonnihil turbatum esse nominem fugit; quod inde ortum esse credo, quia grammaticus locum ipsum quem Plato obiter tetigerat plenis orbis in margine describendum putavit Vl- deo autem in novissime editis libris λεσι dari, tanquam armenidos rerum inivorsitatem ex illa causa derivasset, qui secundum Plutarchum de Plac Phil. I, 24, vfρει γειεσι καὶ φθοράv. Multo mihi tutius videtur subjectum verbi μητίσατο missum esse s tuere, idque putare fuisse Xάος vel Ερενος es Νύξ, es Arist. Aves γλεσι Ver eodem sensu vere quo supra occurrit, υλεκιστα δὲ κατὰ rivoDεσει. Tum illud attendendum est tribus tantum auctoribus citatis parum apte dici ουτω πολλαχόθει μολογεῖται. Caetorum non negligendum in Coistiniano παυταχόθε legi hoc, ut opinor, tanquam Ius justo affirmaret, in alterum nempe mitigatum es Atqui aptissimum estis ταχόθει, hoc sensu ab omni scriptorum genere, h. e. poetarum, philosophorum et historicorum. Postremo nescio quid inconcinni est in tuis: πρεσβύτατος δ' , μεγίστω αγαθῶ ημι Meteo emes. Indicatum oportuit quemadmodum alterum ex altero sequeretur. Quod in ipsa oratione sacer non ausus sum, in Notis mihi licere arbitror, ut totum locum sic refingam. ης γαρ Xάους υτ ε συ

qui vulgatam defendunt. 17s. ου μόvo ol vδρες - Libri pro es dant xl. Verum vidit 8tephanus. Quod prius comoe οὐχ et Jam a Fischoro propositum erat; sed et articulus requiritur, et υ ove non idem apud Platonem significat quod ου Mum. υπὲρ οὐδε του λόγου - hae uncinis inclusit alterus. Idem ego do verbis εἰς τους ' Ελληvας utpote a Grammatico ob παρέχεται adseriptis sa-

39쪽

PRAEFATIO. Veiendm arbitror. Frigidissima osset hi Graeeorum moeta mentio. ἀγα- σθέvτες - Multi r jure offenderiint; sed romovenda erat otiam putida ταυτολογία, υτω καὶ θεοὶ μάλιστα τιμώσει 180. θειότερο γαρ doctum est a scriba, qui sensum non apiebat, ἐραστης παιδο v lv οεος γαρ ἐστι. Quae ninis Mossero jubebit, qui --

eum sentit.

181. ηοητοτάτω - sie libri, recte. Quod a Mistrio propos in ostsi totam pedestri sermoni non convenit, et, ut bene monuit Astius, a saniae menti advorsatur. καὶ ι στι . . . t ρως - meo, qua admodum intempestive, ne bona de causa, inserta sunt, seclusi. Mox certissimam Basilimriecturam αμοιρος pro μέρου recepi. τὸ γὰρ τω παίδω - His amjectum os a se is τέλος. Patienter hue usque inlorant oditores τὸ τέλος

τελευτα.

182. Nossem atterus Wincke anno auctore Verba καὶ ev Λακεδα μοve uncinis inclusisse Quid qui onmes alias Horos Graeciae civitates recenset, Monditque quid quaeque de re gravissima sentiat, isne Lacedaemonem omittere potest Quare non magis hos ancellos manere Passus sum, quam quod supra idem Vir Doctus innocua voci par μα elreumdedit. τω ἄρχομέvωv-. An supplendum ψυχαῖς Mox recte Astius, Oraeeo loquendi rationem phstularo dixit, ut verba τά τε ἄλλα πάvet καὶ ο Ερως si explicentur: τά- αλλα -- καὶ μάλιστα ὀ Ερως moto, dico, si locus octo seriptus est. Sed quid attinebat de Amore dicentem, alias res commemor- quae eadem bona moerent Et qua sim istae res Nam nemo, opinor, iblud πειτα ad duo tantum, φιλοσοφια καὶ φιλ υ αστία referendum esse con- tondet. oo Mest amorem cum reliqua omnia bona, tum hoc quoque moere, ut oncordia et amicitia cives comungantur. Quare καὶ expuli; sed si correxissem fortasse rectius fecissom: δ δ' μάλιστα φιλει τά- λλα -- καλὰ Ερως ἐμποιεG. κατα vos σαι ev θυμηθέvet γε - Sic scripsi pro κωτα ησαι θυμηθειτι γὰρ - De qua mutatione si quis dubitat, is Astium oonsulat vulgatam defendentem et simusis Iaeet explicantem. 183. φιλοσοφίας odio ab omnibus damnatin ego certe non in M. Sed unda malum huc irrepsit An foris omiptum os a φίλοις φθαές αρ-

χη αρξα η τις ἄλλη δυ Μαμι --. Sic libri quid sit ἄρξαι δύvαμει,

viderint quibus vacat. Tum hoc reporto, illud quaarant censeo, quae sit illa fluvαμις quae non sit αρχή. Apparet δύvαν additum esse, postquam δή τις in η τις comptum esset. αυτὸ καθ' αὐτὸ οὐ τε αἰσχρο - Inserendum detur δὲ anto υτε. 184. καὶ τοι μὲ χαρίσασθαι, τους δὲ διαφεύγει - Nemo mirabitur Verba quae Legem ipsam cum amastis rem habentem faciunt, pro spuriis a me notata. εἰς χρήματα η εἰς διαπράξεις πολιτικά - -- age insulsum additamentum. σπερ γὰρ μι Μόμος - Libri ἔστι γάρημει όμος σπε - , et mox ἐθέλωτα, et post μία, μῶ δουλεία, quae, ut ad Euthydemum monui, grammatici Verba sunt dubitantis, quae vox suba dienda sit, δὸς an δουλεία

40쪽

R PRAEFATIO.

186 ου τι δὲ με ο - Libri, τι δὲ υ μό- ἐστὶ - quod si interpretantur, ut Ερως ἐπὶ ταῖς ψυχαῖς ἐστὶ idem sit quod Μεσet ει ταῖς ψυχαις, Vel κατέχει τὰς ψυχάς. Sed haec loquendi ratio nullo exemplo firmatur, neque hic sensus reliqua orationi convenit. Et hi et infra ο ἐκ μυγιει, ερως, ὀ seu Qvοσώδει ἐπὶ idem est quod ει cui opponitur se τοῖς αλλοις σώμασ0. πρεσβεύω μου - . Sic mutini, quod in libris legitur,

πρεσβευωμ v. Nam Eryximachus de se uno loquitur, suamque artem commemorat leti δὲ σπε - Libri lστι δη ἔσπερ - durissima Verborum compositione, ut i - δη καλὰ χαρίζεσθαι simul capiantur. Reposui ἔτι δέ, quodam novum locum tangi indicetur motonus enim de bona malaque cupiditatem ἐρῶvτος ducit; nunc de morigeratione του ἐρωμλου ueri obitae, alteri negandae diuturiis est. δια του θεου τούτου - Si τούτου domo intabligendum esset, dixisset saltem πε. Sed δια τούτου est δια του ἐμποιῆσαιερωτα τοι ev&vτ οις. 187. v et αὐθα --. Sic correxi quod vulgo logitur eo θά πως.

Dum musica in pura scientia consistit, necdum in artem inuo instrumenta transiit, bonus tantum amor h. e. usta et Vera sonoriam concordia, a Met, itaque amorem duplicem esse nondum cernitur.

188. αλλ' ο μοια. - Libri αλλ' vόμοια. Unde emannus xx αυομοια. Sed hic nullus os ei particulas locus Syllaba ox praecedonis ΑΛ originem traxit. I rvovται - . Libri dvεται, quod praeter Hirschigium uinos post miserum retinent, nonnulli etiam Ofendunt et illustrant. Quos ut sedulo caveant studiosis adolescentibus etiam atque etiam praecipio. 190. Ineptam duorum vocabulorum iterationem ο κυβιστῶ vτες κυβιστῶσι κύκλω - ἐφέροvet κύκλω - assectis emblematis mihi sustulisse Videor έμ vovet ες καὶ μέλλοvτες ταριχεύει - Sic libri: sed patet i et eausam του τέ ata indicare. ideoquo καὶ non fuisse a Platone seriptum.1s1. ἐκ τούτου του revoυς rvovται - . Reconcinis circumdedi. Si altero praedicato opus esse credidisset Plato, quod aegre adducar ut credam, aliquanto pulchrius rationem Variasset, quam γεγόvασι in I Ivoum mutando 192. θαυμαστὰ ἐκπλήττο,ται - Si libri sod oratio pedestria θαυμαστῶς roquireret. Quum verisimilius osse crederem θαυμαστὰ a not s perlativi compendio, quam a θαυμαστῶς fuisse corruptum, illam lectionem pra tuli. o ου πάλαι ρα ἐπεθύμει - Vulgo, τουτο π ά. e. quem casum utrumque Verbum, et ἀκούει et ἐπιθώμεcu, respuero quis non intelligit γ194. εἰ δ' αλλ' eo τύχοις σοφοι - Si rescripsi quod Vulgo Iogi- tu ε 3 αλλοις Lis. Atqui ipse supra se caeterosquo qui adessentis οὐ esse diserto negaverat. Mox o post αἰσχρὸv octo danmavit mrsehigius.195. olo ὁσω α τιος, τυγχάvει - Ambigi video legendumno sit σω - ωι Neutrum Vorum est αἴτιος ex αυτὸς depravatum est. Hoc igitur restituto, ἀω et σω sibi habenis, qui huc injussi invexerunt.197. οὐκ ἐπεστι, Ἐρως. Sio legendum cum e ero. Balter