Quaestionum Statianarum. Particula I. Dissertation ..

3쪽

QUAM SCRIPSIT

AUCTORITATE

AD SUMMOS

RITE CAPESSENDOS

5쪽

VIRO ILLUSTRISSIMO

IUIlI UTRIUSQUE E PHILOSOPHIAE DOCTORI LITTERARUM ANTIQUARUM ET ELOQUENΤΙAE P. P. O.

SACRUM.

7쪽

Caput

duo uinculo oodocvralistaviensis celeraque adminicula trilica inter se coniuncta sint.

Perpaucis adminiculis criticis iisque exigua auct0ritate in restituenda sincera lecti0ne Siluarum Statianarum n0 uti inter omnes, qui in Statii peribu versabantur, praeter unum Imh0lium conuenit. Qu0Scunque enim Gr0nouius ceterique editores ante Martilandum siluas perp0lientes adhibuerunt codices, adeo nihil ualent, ut in iudici recenti0rum plane n0 Spectentur. Nam quanta leuitate illi ueteres c0dicibus usi sint, per8pici 010Stex eo, quod Th0masius Benileius, uir eruditissimus.c0dicem Parisinum c0llatum atque c0mparatum cumb0num tum satis antiquum iudicavit. Cuius err0ris Marklandum participem fecit, qui primus, Sed m0r0Sius, SiluaS iudici re vera critico castigavit. Ac Martilandu quidem, cum in Britannia n0n exstarent siluarum codices, editionibus usus est veteribus, Veneta sine l0ci et urbis indici emissa quam tamen anno 147 2 in lucem pr0diisse Scimus, editi0ne re vera principe, Parmensi anni 1473,R0mana cura D0mitii Calderint ann0 147 5 edita, quas ex diverSis codicibus, Parmensem exiptimis expreSSam affirmat. Cum ver ineunte hoc saeculo exempla editioni Martilandianae rari0ra essent, illingius iterum eam emiSit Martilandus autem magnam copiam lectionum e ueteribus editi0nibus tractarum inseruit adn0tati0nibus

Suis. Quibus illingius c0llati0tiem c0dicis ratistaviensis addidit cura atque opera Friderici lassovii ceterum,

8쪽

diligenter et accurate lactum ita tamen, ut interdum desideret emendationem ac Supplementum. Hunc ver Martilandum aetate c0nsecuta est Handii editio, qui ampliorem numerum adminicul0rum et codicum et editionum laudat, qu0rum in Suum usum facti collationibus 80lis ratistavien8is eaque parum accurata et Parisini utebatur. Sed haec editi in prim0rdiis haerebat. Neque magni m0menti Sunt cetera adminicula praeter alislauiensem et editi0nes, quibus arklandus adiuvabatur.

Handianae editi0ni adiuncta est mari et ematri, Parisiis anni 1825-18 30 emissa, de qua breviter licet dicere; nam praeter adiecta c0llati0ne perfecta atque absolutas et codicis arisini et editi0nis Venetae anni 1480 0va atque iterata exemplorum andi et Marklandi ditio est. Cum ver in h0 libro Veneta illa iniuria princeps appellata ii, quam dicendi rati0nem

hanc falsam significati0nem amen retineb0. Minore autem editi0nes, quae huic aetati Succedebant, tib eriana et eberiana Sunt, quarum neutra, quamuis dbnerus 110nnullis l0cis cum emendati0ne tum interpretati0ne medeatur, pr0priis adminiculis criticis utitur. Recentissimus denique editor Siluarum Queckius, quamquam se iisdem fere dicit adminiculis criticis uti, quae andiu numerRuerit, ac praeterea collati0ne Vindobonensis seu Budaei codicis a Martyni parum diligenter facta, tamen in adn0tatione critica praeterVratistaviensis lecti0nes, quas a Sillingi interdum falsas descripsit, et Parisini raro Senensem et Capitu-pianum c0dices et editi0nem principem, quae Deatur, laudat, ceteris paene omissis licet sese lecti0nes antiquis editi0nibus obuias bseruasse dicat. Itaque res ita est comparata, ut iudicium n08trum in emendanda Siluarum mem0ria positum sit in editi0nibus illis a Martilando adhibitis: Veneta, armensi, B0mana, quibus adiuncta est Veneta, quae iniuria princep appellatur, una cum Pari8in c0dice, maxime autem p08itum sit in rati8la-uiensi, qui re uera omnium, qui adhuc innotuerunt,c0dicum praestantissimus iudicatur.

9쪽

Hoc loco, p0Stquam editiones numeraui, duos libellos relinquere n0n 0SSum, quorum alter: Imh0fius, desiluarum Statianarum c iuditione critica, alae 1859 quaeren auctoritatem codicum et editionum eorumque hist0riam ratistaviensem iniuria exemplum accurate descriptum c0dici P0ggiani iudicat, quem errorem alterius auctor N0hlius redarguit atque c0nuincit. Neque nullius momenti sunt, quae Imh0fius de udicibus Budaeo et Salisburiensi d0cet. Cum enim huius opera atque industria utrumque appareat tam pr0pe accedere ad Vratistaviensis mem0riam, ut ex eodem lante eo fluxisse uerisimile Sit, equidem non multum auxilii allatum iri perSuaSum habeo. At me recte iudicasse nescio an intelligatur ex copia l0c0rum, quo grauiSSimo et Omnes fere cum ratistaviens c0nspirantes Imh0fius laudat rem de Budae ipse affirmans. Imprimis igitur Imh0fius eo reprehenSi0ni anSam praebet, quod et ratistaviensi uindicat nimiam auctoritatem et Se ex S0lo Parisini

duce c0llati0ne c0 diei P0ggiani quam Angelu P0litianus exemplo editi0nis principis impinxit, Nohlius in altero

libell0 , Quaestiones Statianae, diSSert inaug. Berol. 1871 inScripto perquiSiuit. Eundem, cum animaduertisset Vrati flauiensem et editi0nem principem quae u0catur miro m0d0 inter se conSpirare, effugit tantum abe8Se, ut haec conSpiratio per singulo libros eadem sit, ut in altera parte siluarum ratistaviensis et editio princeps quasi aduersarii infestissimi inter Seipp0sita sint. Quam ob rem inmma, qu0 attulit, ad pri0rem partem S0lam pertinere n0 0p0rtebat me addere. tque ubi N0hlius Summam rei ratistaviensem emendatum esse c0dicem statuit 08itumque n0strum iudicium maxime in archetypi collati0ne, Sed qu0niam huius c0llati0tiis status atque c0nditi ea esset, quae parum auxilii ferret, tamen hunc emendatum ratiSlauiensem plurimum Valere, res iterum eo, ubi Markland uersari uidebatur, rediit. Quaeritur igitur, num cetera adminicula critica iuxta ratistaviensem et c0llationem Politianam mino nullam habeant auctoritatem. Atque primum pectandum erit, qu uinculo inter e c0niuncta sint et rati8lauiensis et editiones antiquae it 40 dec Parisinus eiusque

10쪽

margo. Sed Venetam principem, quia n0 50lum pSam adipisci non p0tui, uerum etiam lecti0num in0pia uetitus Sum, ne quaeSti0De mea 60mplecterer, paene negligere

Neque udaeum et Sali8buriensem Supra non laudaui, qui c0llatione satis accurata nondum publici iuris dacti a numero adminiculorum critic0rum abSunt. Quaecunque enim habemus adminicula critica, uno ex lante mana88 non tam Angel Politiano teste, qui

Sina Seruat rem c0mmem0rauit, quam frequentia uiti0rum et lacunarum omnibu8 0mmunium Satis constat. Sed

cum archetypum illum haud nescirent a oggio interc0ncilium ConStantien8 repertum 8Se, magna et uaria contentio orta est, ubinam I0c0rum uir Florentinus siluas in lucem pr0tulisset, quam quae8ti0nem me t0llere p088e Summ0pere gaude0. Potitianum enim ipsum non penitus noui8Se, unde P0ggius librum attuli8Set, Sciri pote8 ex e0,

qu0 adn0tauit 0c satis Superque laudat0, qui ultimameel0gam Sequitur: Incidi in exemplar Statii Siluarum, quod ex Galli P0ggius Gallica criptum manu attulerat ' et ad uersum, qui inter situ. I, 4. 86 et 8 insertus est, addidit: hic uersus deest in libro uetuStissimo, qui e Germania in Italiam translatus est. 3 Quam ob rem et Nohlius priori 0 0 0nfisus P0ggium illo temp0re in Gallia uersatum esse studet dem0nstrare et Otto Mulierus in Mus. h. XVIII. p. 189 illum archetypum, quem in Gallia detectum esse et hic sibi persua8it, ex ip80 qu0dam codice Car0li Magni aetate exarat c0niicit fluxisse uel paullulum tantum ab illa aetate distare. Sed ita salsa est ea P0litiani mentio, e qua haec nata Sunt,

t 0ritatem. Subscripti enim quaedam codicis Sconii bibli0thecae C0lumbariae I 0rentinae nimi a uer aberrasse P0litianum siluas e Gallia allatas esse affirmantem d0cet. Quae subscripti haec est: H0 fragmentum Q. RSe0ni pediani repertum est in m0nasteri sancti galli pr0pe 0nStantiam XX milibus passuum a P0ggio Fl0rentin0, una cum parte C. Valerii Flacci balbi selini arg0- nauticon et M. manilii astr0n0mic0 et stati siluarum libri, qu0 sumpsimus ex exemplari p0ggii Sua manu