Quaestiones in Aristophanis Thesmophoriazusas

3쪽

QUAESTIONES

DISSERTATIO

INAUGURALIS PHILOLOGICA

CONSENSU ET AUCTORITATE

SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES

RITE CAPESSEΝDOS

SCRIPSIT

GUILELMUS LANGE

4쪽

De dissertatione probanda ad ordinem rettulit V. de Wilamouitg-Moellendoris pros. Exanae rigorosum habitum est a. d. IV. Id. Decembr. MDCCCXC.

7쪽

DE HELENAE PARODIA.

In parodiam Aristophanis inquisiverunt Taeuher λ), . Ribbeckη)J. an Leeuwen' atque prae Ceteris accurate . H. an de Sande Bahhuygen ε), qui singulo locos Commentari illustrandos Curavit. Tamen non superfluum Videtur esse eandem materiam denuo OVaque proposita ratione tractare; nam illi Cum omnes quae in Aristophanis sabulis insunt parodias comprehendentes maius onus Subissent neque in singulis rebus tantum studii ac diligentiae Collocare possent, quantum merentur, Sati habuerunt, ea quae poeta comicus e tragoediis desumpsit vel ipse ad tragicorum similitudinem effinxit eruiSSe ipsam Vero Parodiae artem et rationem non tetigerunt. Nos unam Thesmophoriagusarum fabulam in quaestionem Vocaturi SumuS itaque Cum partem solum oneri SUSCeperimUS, Riorem diligentiam ad sustinendam eam adhibere nobis licebit. Suo iure is qui parodias ThesmophoriaguSarum XCutore Vult, initium faciet ab Helenae parodia. Nam cum Ceterae quae irridentur tragoediae omnes perierint Helenam vero SuperStitem SSe gaudeR-mus, illa sola Cum parodia Aristophanea Comparata viam ostendere

3 De usu parodiae apud Aristophanem, progr. Joachimsthal gymn. Berol. 849. η Z. f. d. G. XVII 2I 348, Beri es 863. idem in appendice Acharnensium editionis Lipsi ae 864. ' De Aristophane Euripidis censore, Amstelod. 876. De parodia in comoediis Aristophanis, trecht 877.

8쪽

potest, quam in reliquis quoque parodiis tractandis eliciter ingrediemur.

Immutatam aliquam tragoediae partem in comoediam transferre nequivit AristophaneS. In unum idque Xiguum Cogi Pu erat quae in tragoedia satis magno spatio distabant, Menelai adventus, agnitio, fuga. Summa arte Aristophane id assecutus est. Nam Cum ei tre Solum PerSonae ad agendum praesto SSent, EuripideS, Mnesilochus, mulier λ), at in tragoedia seceXstarent, MenelaUS, Teucer TheoClymenus, Helena, Theonoe anus, omne ser PCrSOnaStragicas callidissime servavit Menelaum cum Teucro, Theonoen Cum an Coniungen ita ut Menelaum etiam Teucri Verbis utentem faceret quod eo facilius fieri poterat, quia in tragoedia perSona TeUCri morum S 7προσcorro grροτατικόν et partes eius Cum Menelai ProrSU Consentiunt , anui autem Theonoes nomen daret. Quod ut Clariu demonStretur, eos versus qui ex Helena immutati desumpti Sunt enumerare quaeque aut in tragoedia aut in Comoedia eos Pronuntiet persona addere liceat. TheSm. Helena

9쪽

Kr ὁ rc ὁ Μενελε o Eλ. Ευρ 'γνέυς αρ' edico ανδρα δυστυχεστατον. Mεν. Kγὶδ ' χρονι0ς ἐλθcυν ij das ιαρτος ες χέρας Eλ. Haec sunt quae Aristophanes ad Verbum imitatus in suum usum ConVertit. Numeri VerSuum tragicorum quo apposui optime docent, quam artificiOS Comicus Versibus vel VerSuum fragmentis ediversissimis tragoediae locis CongeStis cenam plane perpolitam certisque finibus circumscriptam composuerit. Habemus totius seretragoediae specimen in paucos Versus Coactum, fabellam fabulae

Apparet poetam non omnia quae ei ad illam Cenam Conficiendam opus erant, e Euripide deSumere potuisse. Quaedam ipsi adicienda erant Sed quaecumque adiecit tam mira diligentia ad dictionem Euripideam accommodavit, ut Si Helena PeriSSet, valde dubitaremus, quos potissimum Versu inter tragoediae fragmenta reciperemus. Omnes fere loci quos ipse composuit Aristophane Cum genuini quibusdam versibus Euripidei comparari posSunt. Talem in modum V. 874 Iecoτε υς αδ εστ μελαθρα respondet versu Helenae 46 II et0τευς αδ οικε δωματα ηλ, Vere tragica et Euripide digna sunt V. 869 sq. λλ' ἰσπερ ἰκαλλει τι καρδίαν μην. μὴ φευσον υ πιυ τυ πιουσγὶς ελπίδος δ). v. 877 ποίαν δε χωραν εἰςεκελσαμεν σκαφει;

λ ω θεοι, τιν' εἶδον φιν EuripideS.' Mutavit verba Euripidea ni fallor Aristophanes cum propter metricam rationem tum ut genitivi forma lati τέως usurpata facilius mulier Πρωτεας v. 876 intelle

R Schol. 87 non nisi ad imperativi formam insolitam comparat versum Sophocleum μη ψευσον, Vms, uri a Lλης νευ δορος Temere FritEsche in Thesmoph. editione p. 336 edixit neminem dubitaturum esse, quin illum ipsum Sophoclis versum hac parodia rideret Aristophanes. Verba Aristophanea et Sophoclea plus inter sedisserunt quam ut de parodia cogitare liceat.

10쪽

v. 889 τι δὲ - θάσσεις τάςὁ τυμβι ρεις ὁρας q); v. 89 βάυ ε Ουμον σωμα βάλλουσα φογ09. V. O στρεχνον ἀνταυγεῖς κορας. Quo colore Euripideo pellectus A. aucky quos Postremos indicavi quattuor locos inter despota tragicorum fragmenta recepit. Neque tamen dubitandum est quin ipse Aristophanes omnia illa esti addiderit, non Certum aliquem locum Sed universam dictionem Euripidis imitatus. Id aliis locis, imprimi S V. 877 883 9O4, I 3, Sati demonstratur, quibus nemo de tragico quodam fonte Cogitabit. Neque Aristophanis ingenio es arti maior laus tribui poterat quam quod aucti ea quae comicus non nisi ad tragicorum similitudinem

Vides quanta diligentia poeta in imitanda tragicorum dictione

Verborumque supellectile Comparanda usus sit. Quod autem ad ipsam scenae structuram attinet, illud primum dicendum St, V. 9O Sq. ἀναγνευρισιν quae Vocatur ab ipso Aristophane. Sed ad maXimam