Quaestiones Pindaricae

3쪽

COMMENTATI ACADEMICA

SCRIPSIT

ET PERMISSU AMPL. ORD PHILOS. PSAL.

Au SUMMOS IM PHILOSOPHIA MONORES RIΤD CAPESSENDOS IN UBLICO DEFENDEΤ

IN AUDIT GUSTAV. MAJOR A. D. VII KAL. MAI. MDCCCLXXX H. . . .

TYPIS DESCRIPSIT ESAIAS EDQUISTMDCCCLXXX.

5쪽

D usu insinitivi apud indarum.

imis fortasso diligens alicui fuisse videb0r, cum omnes locos, ubi infinitivo utitur Pindarus, hic afferendo putaverim, sed neque tam multi sunt isti loci, ut nimia operis magnitudo mihi sit metuenda, et in eo positam putavi utilitatoni hujusm0di disputationum, ut omnem Xemplorum copiam dispositam atque ordinatam, qua pro c0nsilio suo uterentur doctiores Viri, Xhiberent. In fragmentis tamen non eadem diligentia Sum VerSatus, quia perSaepe, unde quiS-que pendeat infinitivus, cum Vel praecedentia vel sequentia ejusdem enuntiati verba interierint dijudicari non p0test. I Cum substantivi naturam prorsus accoperit infinitivus, subjecti vice eum fungi 08Se apparet Verba, cum quibuSita conjungitur infinitivus, aut impersonalia Sunt, aut etiamsi alias pers0nali significatione usurpantur, ad infinitivum relata impersonaliter posita Xistimanda sunt. χρη. . ,

3 Cum Berghio redii ad veterem Isthmiorum carminum distinctio nem, ita ut tertium et quartum inter se non continuem. Fragmenta secundum Berni editionem citavi.

7쪽

ἀγαθοῖς. um tota haec sententia subjectum fit verborum οὐ θαυμα εστίν i. 0ta igitur c0nstructio talis exsistit: ου θαυμα εστίν εγγενες σφισιν εἶναι εμμεν ἀεθληταῖς ἀγα

θοῖσιν.

Eodem modo cum genetivo conjungitur infinitivus. Cujus ro apud Pindarum h0c unum XStat Xemplum. Ν. 10, 45 μακροτερας γὰρ ριθμῆσαι σχολῶς. Cum adjectivis porro et εἰναι vel simili quodam verbo infinitivus conjungitur. O. , 35 σει 'ἀνδοὶ φάμεν εοικο ἀμφὶ δαιμονων καλά. P. 4, 273 ἀλλ' πὶ χωρας εσσαι δυσπαλες γίγνεται.

N. 5, 18 καὶ το σιγῶν εστι σοφωτατον νοῆσαι. N. II, 33 συμβαλεῖν τριαρε ῆν. Saepius hic quoque omittitur copula. O. , 52 ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακαρων τινεἰπεῖν. O. 8, 254 τι re πολυ καὶ πολλ ρεπει, ορο χιακρίνειν φρενὶ μὴ παρα καιρον, δυσπαλες. 59 - διδώξασθαιε τι H τεροπι ἄγνωμον δε - μὴ προμαθεῖν. P. 2, 56 et πλουτεῖν δε ριστον P. 3, 15 παυροις δε πρύξασσευμαρες P. 4, 24 μακρα χοι νεῖσθαι 272 ρδιον πολιν σεῖσαι καὶ ἀναυροιεροις P. 10, 63 τα δ' εἰς νιαυgoν ατεκμαρεον προνοῆσαι. P. II, 42 et δε εον - ταρασσεμεν. Ν. 3, 2I ουκεχι βαταν ἄλα περαν ευμαρες. . 4, 1 ἄπορα λογον παντα μοι διελθεῖν. 7, 7 ψειν στενάνους λατρον. N. 8, 4 ἀγαπατ επικρατεῖν δυνασθαι. 44 et τεὰν ψυχὰν

N. 10 45 χαλκον μυρίον ου δυνατον ξελεγχειν. . , 56 ἐμοὶ δε μακρον Πάσας ἀναγήσασθαι, ρετρος Ι 8, 3 εο δε προ Ποδὰς ρειον ραν ἀεὶ χρῆμα πῶν. Habsint hic libri manuscriptio δε προ ποδδ αρειον ἀεὶ χρπα, ubi Verbum quoddam excidisse metri ratio docet, cumque dicat scholiastes

Irροσηκει το παρα πόδας πραγμα σκοπεῖν καὶ νωιαχιγεναι,

Dissen σκοπεῖν roponendum esse conjecit. Sed potius Berg-kio assenti0 locum ita, ut supra Scriptus est, exhibenti, et qui Sic, qu0m0d οραν post αρειον Xcidere potuerit, facile

intelligitur, et quia, ut adnotat B0rgh, scholiastam alio verbo, ut alias saepissime, indari locutionem explicasse verisimile

8쪽

2 Post verba, quae actionem Vel condicionem quandam ejusdem subjecti Spectant, ad illas significandas ponitur infinitivus. Sunt illa verba aut talia, quae 90testatis, Voluntatis, studii significationem habent, post quae infinitivus objecti loco positus est, aut talia, quae intransitivam habent notionem, Post quae praedicativam, quam dicunt, vim habet infi

I. 7, 45 ἐθελονι α ἐλθεῖν. O. 2, 7 et λαλαγῆσαι γελων

κρυφον τε θεριεν Observandum est ἐθελειν interdum adfuturam rem significandam usurpari velut ἐθελησο διορθῶσαι, ἐθελο γεγωνεῖν, ἐπευξασθαι ἐθελω, interdum in optativo modo ita cum infinitivo ungi, ut sit id seni quod simple verbum in optativo, γελοι, δόμεν - δοίη, γελοι et θεμεν - τιθείη.

9쪽

ελθεῖν. . 5, 14 αἰδέομαι εἰπεῖν. . , 40 οντο αἰδεοντci τυχεῖν Ν. 10, 86 νοεῖς ἀποδάσσασθαι. . 9, 37 βουλευσαι τρεφαι. . , t μελλεν θίμ εν. O. 8, 32 μελλοντες τευ ζαι. 64 μελλον να φερειν. . , 5 μελλεις ενεῖκαι P. I, 58 πίθεο μοι κελαδῆσαι. I. 5, 24 μὴ φθονει κιρνώμεν. O. 13, 64ζευξαι ποθεων. . 10, 5 τουτον ῆ θεος εμμεναι οἰκεῖν τουρανω εἷλετ αῖωνα. . I, 90 φιλεῖς κλυειν. . 3, 18 φιλέοι- σιν υποκονοι ζεσθαι. . I, 2 μεμνῶσθαι φιλεῖ. . 4, 2

ἀλλ' si τε παθεῖν καὶ ἀκουσαι. O. 5, 24 μὴ ματενση θεος γενεσθαι. . , I μὴ μάτευε Ζευς γενεσθαι. Ab hujusmodi

Hic aptissimo afferri posse videntur sentiendi sit dioendi verba, ubi ejusdem subjecti acti0nem spectant. O. 1, 64 εἰ δε εο ν ἀνήρ τις ελπεταί τι λαθεμεν ερδων. O. I, 10 ελπομαι κλεἴξειν P. I, 44 inouαι μὴ βαλεῖν, ἀμενσασθαι δε P. 10, 55 ελπομαι θησεμεν N. 4, 24λπεταινὰσγαι. N. 6, 30 ελπομαι τυχεῖν. Quibus accedat P. 3, III

omnes quidem codices, excepto Ambr. ωρμαιν' habent, sed cum nullo alio loco apud Pindarum in fine Versus, nedum strophae, adhibita sit elisio, estphalio assentior scripturam ἄρμα, quam praebet Ambr. hic unam Veram esse judicanti Metr. II, 109 . Sic etiam scholiastes legisse videtur, explicans: τότε δὴ ὀ Θυμος παρωρμησε τον Ηρακλi ἐπὶ την Iorριαν γην πορευε Θαο

10쪽

3 P0st verba, quae actionem Significant, qua alios ad aliquid faciendum impellimus, infinitivus adhibetur ad id signi