Quaestiones Thucidideae. Dissertatio..

3쪽

. Sa

QUAM

AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS AUCTORITAT ATQUE CONSENSU

SUMMOS IN PHILOSOPHI HONORES CAPESSENDOS

SCRIPSIT

PARTICULA ALTERA.

5쪽

De participio appositivo et absoluto. 1. licui notioni nuntiati primarii participium, qu0d singulare subjectum habet, addi 0test, si illud subjectum

aut ex parte aut totum cum notione, cui participium subjungitur, congruit. - Talibus ossis genitivum absolutum p08itum exspectaveris, Sed Structura, quae minus aesturata est respectu grammaticae legum, adhibita oratio alacri0ret vividi0 st. Illa autem structura saepe a Thucyide adhibita est, ita quidem, ut modo enuntiatum participiale sequatur, mod0 antecedat, modo inseratur, enuntiationi primariae. A. E 0eis, quibus subjectum enuntiati participialis nonnisi ex parte cum subjecto nuntiati primarii e0ngruit a primum eo asseram, quibu enuntiatum, in qu participium exstat, enuntiatum primarium equitur.

6쪽

b. nuntiatum participiale antecedit a quidem paribcipium: in nominativo positum est

enuntiato primari e0ntinetur de tota urbe intelligeudum est non solum de externa). - VI. 4 5 στερον καὶ πό λκίδος καὶ ni αλλης υβοίας πλῆθος ἐλθὸν ξυγκατενει- μαντο την γῆν o. et qui Urbem condiderant et πλῆθος, quodp0stea adierat. - cf. III 4 2 δείσαντες χὶ λίγοι - ἐμπι- Πρασι ).i'. Licet igitur, ut e simili nominativi si jam c0lligi 0test, accu8ativum participii usurpare, ubi subjeetum participii ex parte continetur primari Verbi Subject0.

cf. IV. 118 14 ἐκκλησια δε ποιqσαντας τους στρατηγους καὶ τους Ουταννειοῦ, περι τῆς ιρήνης βουλέυσασθαι Ἀθηναίους

es opp0 de el00. huc pag. 129). c. Enuntiatum participiale insertum est in enuntiatum primarium IV. 58 ob αλλοι Σικλιωται, ξυνέλθονiες ἐς Γέλαν

απὸ πασων ων πολεων πρέσβεις, ἐς λογον κατεστησα αλλήλοις.

B. um ad exempla hujus Sus, qu0 a. subjectum participii subjecto enuntiati primarii dontinetur, asserenda accedens primum is eo l0eos comme-m0rab0, quibu8 articipium p08 enuntiatum primarium p0situm St. titi. multo autem plurimi l0ei nominativus parti

cipii legitur.

1 Hud non spectat III 80 1 ὁ δῆμος γενομενος - yεσαν quum h. l. ex usu vulgari pluralis Verbi pendeat e collectivo in singulari posito.

7쪽

70 3 ξυνέβησαν, ἐξελθεῖν Dro υς καὶ παῖδας καὶ γυν&ῖκας καὶ τους ἐπικω ooυς ξυν ἐν ἱματίω - καὶ ργυριοντιρητον χοντας ἐφοδιον ubi ἔχοντας maxime uespieit ind

' Partieipium inter enuntiati primari singulas partes intercedit:

b. Subjecta participii aut partieipiorum etiam n0n raro apud Thucydidem talia Sunt, quae singula parteS, e quibus subjectum, qu0 in enuntiat primario inest, constat, ae curatius indicent. a. articipium enuntiatum primarium sequitur II. 21.

8쪽

δεδιο τε δε οἱ ἐπελθοντες, μὴ u χείρω πραξωσιν es. U. 16. - β. artieipium in medium enuntiatum prim insertum

IV. 96 2 αρξαμενος - ταφρον τε καὶ τείχη διελομενη ἡ στρατία - απεσταυρουν VII 86. 4. Συρακουσίαν τινίς- οἱ μεν δείσαντες

2. Idem valet, si n0u0, quae in participi inest, et Subjeetur compleetitur et latius p0rrigit quam Subjectum enuntiati primarii, ita ut hoc tantum partem illius meiat. Hi iterum duo m0di diseerni 08Sunt. A. Aut enim partieipium eo unctum Si cum UB0enUntiat0, eri u subjeetum n0 idem est, qu0 participi0SubeSt, Sed e tantum e0ntinetur, qu0 apud Thucydidem Saepe inVenitur, a quidem plerumque participium

καὶ Λακεδαιμιονίους. - Quum participio signiseentur et AthenienSes et Laeedaem0nii et s0ed utriusque gentis, ad Verbum tantum s0eii intelligendi sunt. H. 42. 1 ἴν ἐνθυμηθένWς

P08tquam primum omnes audit0res, qui adsunt, Corinthiorum legati all0duti sunt, dicentes ἐνθυμηθέντες, in iis, quae Sequuntur, etiam in verb0 nit ad partem eorum Seu ad juniores, transeunt. - . 100 3 πέμφαντες qu0d reserendum ad 0mnes Athenienses μυρίους ἰηλὶτορας - των με 'E εα ὁδων κρατ σαν i. e. ii, qui missi Sunt). - III. 112. A ρακιῶται κακωθόντες λίγοι απὸ πολλων quae sermula, electa ad magnam calamitatem significandam etiam . 110. 1 eodem sensu legitur ἐσωθζσαν ἐς τὴν πολιν - V. 49 ἐκπέμψανιες υρινθίους qu0 respicit

9쪽

b. Participium equitur.

I. 40 4 περίνεως ou εἰκος πολλους ξυμπλεῖν, αλλως τε καὶ μίλλονως πέλαγος περ&ιώσεσθαι participium non 80lum τοι Περίνεως i. e. επιβατας, Vectore e0mplectitur, Sed m-Πe8, qui in navibus versantes expeditioni intererant. Α

ΙΙ. 7. 1 of Αθηναῖοι παρεσκευαζοντο, παρεσκευαζον - καὶ οἷ ακεδαιμονιοι, πρεσβείας τε μέλλονzες πέριπειν παρα βασιλέα, ολει τε ξυμμαχίδας ποιουμενοι.

c. articipium enuntiat primari insertum I. 140

huc respiciat, quum diffidite sit ad diseernendum, utrum σιασιαῖοντες de omnibus Catinensibus intelligendum sit aut de una laetione theniensibus inimica). B. ut subjectum participii in suas partes dividitur, quarum unicuique singulare verbum finitum additur.

10쪽

γαυ εἶχον, οι δε ον Πάχητα ἐπιέγονται. - liter Verba explicanda sunt, quae leguntur II 52 4 φθάσανrες τους ἡ-

σαντας οἷ με ἐπι91ντες τὸν ἰαυτῶν νεκρὸν φῆπτον, οἷ δεκαιομενου ἄλλου ἄνωθεν ἐπιβαλόντας φεροιεν ἀπ εσαν; nam membrum φθάσαντες etc. 0 spectat ad secundum

membrum, sed signiseat n0nnisi eos, qui in enuntiat0, qu0d antecedit, indieati sunt per oὶ D. Debebat quidem Thucydides vulgarem rationem secutus aut participium

φθάσαντες ponere p0S Verba οἱ μεν, aut iterum membrum aliter Drmare, ita ut etiam ad participium praemi8Sum quadrasset; sed quum ea, quae participio continentur, maXimi momenti sint atque inprimis inserviant pingendis Vinculis, per quae res publica continetur, solutis, factum est, ut Thueydides illa verba cum vi in initio p0Suerit. 3. In oppositionibus scriptores interdum sibi permiserunt, ut participi in nominativo posit duo subjecta adderent, etiamsi participium tantum ad alterum respexit, qua re Satis mirum anac0luth0n, quod dicitur, ritur, qu0d tamen ad raeeae linguae indolem accommodatius St, quam ad n0stram linguam, quum enuntiata per παραῶ ν formare amet, quem usum jam omerus non respuit cf. II. 401 ὁ δε εσroo ορμι θεὶς - μεν - ῆσὶ - ὁ δ'εγχεῖ νες ε); cujus rei Duegerus g. 56 9 3 tria exempla assert Dem. 52 30. Hen Cyr. . . . A D. 1 8. 27). Qualem peri0dorum conformationem apud hucydidem, qui in adhibenda illa struetur maxima cautione utitur, inveni 110nnisi III. 43. 3 o δε παρακαλεσάμενος ἐς λογους

Ἱππίαν - ο μεν ἐξῆλθε παο αυτον, ὁ δε ἐκεῖνον μεν ἐν φυλακὴ εἶχεν r Πάχης παρακαλεσάμενος ἐς λογους Ἱππίαν ἐξελθοντα αυτὸν ἐν φυλακῆ cf. 0pq de el00. huc. p. 108), ubi anacoluthon excusari potest neque multum offensi0nis praebet, quum Paelies etiam in iis, quae equuntur, prima partes agat. Similiter dicitur IV. 80.

προκριναντες ἐς δισχιλίους, οἱ μεν στεφανουσαντο, οἱ δε υπολλω στερον mφάνισαν αυτους pro προκριναντες e δισχιλίους στεφανωθεντας καὶ τὰ ρα περιελθοντας αυτους Ψανισαν. -