Tragoediae, accedunt incertae originis tragoediae tres

6쪽

L. ANNAEI ENECAETRAGOEDIAE

ACCEDUNT

INCERTAE ORIGINIS TRAGOEDIA TRES

RECENSUERUNT

7쪽

Est prolaeto poeta ille Seneca praeclarior et uetusti sermonis diligentior quam quidam inepte fastidiosi suspicantur. M. Antonius Muresus Var Leet II 4.

8쪽

Decem illarum, siue undeeim dicere mauis, tragoediarum eum L. Annaei Senecae nomine ab antiquissimis temporibus coniunctarum duplex est in libris manu scriptis textus reo ensio, altera E J emendatior, deterior altera A J. ulraque primis lauius aetatis saeculis oriunda. Ad illam praeter excerpa a codicis thua ne unus pertinet codex Etruscus siue Florentinus aurentianae bibliothecae plui. IXXVII. 13, huius, uolgarem dicimus, et soli rescrip ta sunt a Friderico Ritschelio inter ambrosianas Plauti membranas reperta et alii quotquot aut ipsi inspeximus aut ab aliis inspectos scimus saeculi vel xIIII uelis uel xv sere omnes ). Prorsus diuersa esse inter se duo quae diximus codicum genera res est apertissima. Nam ut deictauia taceamus hss aliena, cum omnibus aliis libris adscripta sit, de lacu- ais ' quibusdam gravioribus quibus E assecta est ubi in libris a recensionis integer relictus est sermonis contextus

hRecensiora cum aliquotiens typis esset descripta, primum ab H Auanti secundum seuerioris artis leges xpolita in aed. Aldi a MDxvri omnium deinceps editorum usque ad hoc tempus exemplarium fundamentum erat. Etenim ne post storentinum quidem repertum quisquam editorum a se inpetrare potuit, ut textum tragoediarum ad praestantissimi libri normam uia ac ratione constitueret.

'' es. HII signorum eonspectum . p. 503 410- 442. 1568-1610.

9쪽

IIII PRAEFATIO

quae res cum maxime eorum opinioni refragatur si qui recentiorum librorum copiam e florentino derivatam esse putant, non solum sabularum neque ordo neque inscriptiones Etrusco conueniunt cum ceteris libris, uerum etiam scripturae sexcentis locis tanto opere inter se discrepant ), ut ad duas diuersas recensiones non possint non referri. Neque magis profecto est quod de utriusque recensionis uetustate dubitemus Thuanearum membranarum aetatem saeculo X conscriptarum superat multo is unde Etruscus transcriptus est liber qui uncialibus literis exaratus erat. uero recensionis uetustatem testantur soli illa rescripta ambrosiana, quae ante VII uelis saeculum scripta esse probabile est. Nam lautini codicis scriptura pristina saeculi quinti fortasse quarti posterior, qua ueteris testamenti quidam libri exarati sunt, non est Ritschi prol. ad Trin. p. VIII), unde Senecae soli non post octauum saeculum scripta esse patet, saeculo uero multo priori codicem ad quem pertinebant ut tribuamus, cogit scriptura eius continua et literis uncialibus expressa Accedit Laetanti testimonium quoddam statianae thebaidis interpretis, quem non multo post Seruium fuisse hodie recepta est opinio. Is enim cum Tityestis uu 342-352 asserens u. 347 cum a tueatur scripturam trabes , non lares' quod in E legitur, uolgari recensione se usum esse prodit. Vt uero utriusque generis libri, quamquam in multis ac gravissimis rebus inter se disserunt, tamen tot tantosque errores communes liabent, ut ad unum eundemque omnes redire archis typum manifestum sit ita et disserentiis et in quibus consentiunt corruptelis magna ex parte tam singularis est condicio et natura, ut neque illae quomodo nasci potuerint perspici neque hae emendari satis probabiliter queant nisi ex ipso poetae exemplari non emendato illo et perpolito, sed satis inconposito sestinan-

exempla quaevis pagina suppeditat sufficiet quasi digito monstrasso locos quales sunt in Hercule u. 36 sqq. 627 675 1311. uberius hac de re infra disputabimus.

10쪽

PRAEFATIO Vterque scripto et crebris locis inculcato resecto lituris pleno i. e. ex ipsis eius pugillaribus utramque originem traxisse recensionem nobis persuademus ). Nam primum permultis locis quae inter utriusque recensionis libros intercedit scripturae diuersitas ita conparata est, ut duplicem in archetypo lectionem fuisse aperte indicetur. Mualia haec sunt:

831 deformis senii mon d. s. limina transeat stret imaginem p 348 uenere instinctus sus m. instincti quam magna ei pit audax grege pro gerunt g. p. t. b. iuuenci toto bella iuuencus 3 patrem probaui glo patrem probauit inde quariae seci locum qua sol lucem premit aperit reducens quaque re que thetis qua serens ponens diem Titan diem I 627 teneone in auras uerumne cerno corpus editum an uana fruor an fallor tua 675 nocte sic mixta tale non dubie solet solet

347 sores orabes a 610 extimescit E expauescit 1048 detur uia E demus uiam A 327 scelus E esas

' Senecam ipsum singulas tragoedias foras dedisse ueries simile. Quod tamen latius persequi quoniam chartarum nostiis prohibomur, breuiter indieasso sufficiet non solum Medeam a Quintiliano laudatam, edipum quem et Statius et Quintiliani sectatores sunt imitati ef O 242 647 47233 sqq. et 530 sq. St. heb. I 233. IIII 630. bd. s. bd. 06 sqq. O 477 St. Ach. Ι 30 et multa alia. - 53 45595 - declam XIIJ, sod etiam Horculem I et Troades

suo quamque tempore ab auctore uolgata esse de Phae

088enecae uersus conmemorant tragoediarum cognitionem hauserint, utrum ex schedis poetae uel eliis apographis ane sabniis separatim editis, in medio relinquendum est.