Qua ratione Euripides in carminibus melicis Doridem, in anapaestis Atticam dialectum temperaverit : dissertatio inauguralis ...

41쪽

Nihil prose et a sententiae dignitate issiciebat quin p0etu hic quoque λίβατος diceret, sicuti dixit in v. v. 80 cdd. BU).απληστυς ὁ μ εξάγει χάρος γο υν, πολυπόνος υ εξ λιβάτου πετρας

Iam ero ut in unum singula complectar, 0tius disputationis haec summa tacitur. I0nge abe8t credam c0mmune Ss0rmas, quae hodie in Euripideis fabulis inveniantur, genuitias es Se omne ab ipsoque onmes poeta prosectas Item vero n0bis deesse credo pote Statem vera a futtiis ubique secernendi. Irinium enim alia nunquam tu tragic0rum usuu transierunt, alia Sero, alia ante aecepta postea rursus repudiata Iunt Deinde librorum fidei Minime se licet committere Nam ut C librisere nihil, Sic eteri omnes n0u multum valent. Denique tu his rebus iudicandis uniuscuiusque sensus omnium iudex incertissimus est Deest autem laene ubique quaeVi alia D 0rma, ad quam emendaudi conatui dirigere i0SSirmis Impr0bes igitur imprimis Diti dorsi omnia aequandi studium, neque eum e0 ubivis ἀδύς , ὁοτα, 60μαι et μα et cis Ui R. a FU Icu, Scribendu e S Seeen Seo. Praeeipue autem nego ex uno tantum doris mi exemplo Gmnia quae ei obsunt, iure corrigi posse, elut e uno Vαυος Hipp. 62 vel ab Aeschylo Pindar0que alieno ex ill0 Versus,

42쪽

qui θυός habent. Potest niui fieri, ut viderit ille verum; sed

ab Stinendum 8 a c0uiectando, ubi non dico verum, Sed simile veri esse, quod conte elaveri8, 0mprobare nullo m040 08Si S. At ver hanc quam desidero Veri Similitatem n0nnunqualm no assequi posse arbitror. Nam Si omne l0008, quibus quodque Verbum legatur, tu calculo Vocemu8, quaedam esse Verba videbitamus, tu quibus sexcentie d0ri Smus admi88u sit, semel

His igitur in verbis n0 creti temerari nos iudiei uti, si doricum ubique restituendum en Senum S. Neque enim pretum neglectumque consuli ab ipso poeta videtur ut qu0d minu Sensu Sententiaeque conVeniret. Sed mala librariorum neu

ria sublatum. Cum denique vel illud accedat, ut ' longe plurimis l0 eis tantum C libr0rum de naunitum sit de his verbis errari nequaquam potest ea enim est Veri probabilitas ut paene ipsa sit integerrima veritas. Dubitari p0test de aliis quibusdam, Veluti de Κυίκα, ἄσος, παγά, quae et ipSa Semper dorice

Prorsus idem statu de compositi8, quae g. 23 qq. attuli, in quibuS 0do a modo η apparet, nisi qu0d eo incertius est iudicium, quo rari0res sunt ipsae formae. Ite et igitur σάυεμος

43쪽

p0 et dixerit et τε φαταφορία, nolim tamen πηυεμος. στεφανηφόρος, ξιφηφόρος, χλοηφόοος alia mutare, aut cum auellio Sophoeteum ἐκαβολος transferre in Euripidem expulso vulgari εκηβόλος In γηγε- autem et γηγενετα s0rtasse duplexo ad

Servanduim η Valuit, De Spera Vocati a leni γ onus uteriret, et assimilati quae v0catur obtunderetur. Similiter uim ut vidimus, ξυγά&ητος et ευγαλs dicitur, at ab e8 γεγηθα per fecto. Iam vero ad eum dori Smi u8um venimus, quem ab Euripide iusseXi0ne et verbi et nominis admi8sum esse e0gn0vimus et cuius rati longe distat a doris rei in stirpibus rati0ne. Etenim in his cavendum fuit poetae, ne qu0Vi in a c0n vers apud Athenienses Mnderet; at nunquam ut de Veri, priuriam agam, fieri p0 tuis Se credo, ut in ullo Verbo 0rismus ob soni novitatem Sperneretur. Ad Similem enim omnia Syllabam ea cadere ue-eeSSe St, Sive ad Goe, Sive σα SiVe Ra, Sive quam Vi aliam, neque p0tuit in verbo quamvis insolit ins0lita videri etiam terminatio Abest autem, Si librorum rationem habemus, d0riSinus

εμε ὁ αὐτου λιπουσα βῆσειουθίοις πλάταις.

44쪽

πηδήσασα Su. 1020 00dd. dubium videtur, sicuti στήσουσι L A. 784 codd. BC . Non huc pertinent ὁιυηθείς Rhes. 341 et πτοημευος Tro. D60. Nam potius i scissu Or. 45 et πτοάθης l. . 83 praeteri n0rem dicta sunt f. de hi f0rmis g. 11. q. Si igitur praetereamus 'ὁήσασα et στήσουσι, quae incerta Sunt, et tantum restant exempla, e quibus tria unitis C libri auctoritate nituntur, et alia tria et C et B. Reliqua igitur sunt λαλ το et ρμήσας, quae p0 tui, Se d0rismum pati docent et μεμναται El. 188 atque πεπόταμαι periecta, et ρμάσα, ὀρμάση, υρμάθ m alia, quae Supra notavi. Tamen quo minus omnia mutarem, illud rue deterruit qu0d qui u-quie in eadem terminatione ' Servatum St, in parti ei pio ori-Sties activi, in ερευτησας, Ουησας v. 373, i ὀρμησας, πηὸ σοσο.F0rta S Se enim minii SuaVe σας Visum S poetae, qu0d bi po- Sitam Vocalem bis eadem consonans sequeretur. Quod si itae8t, 0n dubit0 qui in a. . 14 40m civ αβοάσας cum B i-

45쪽

alter C seribendum Sit In λάλ υτ denique Similem causam latere in aperto St, eademque Drtasse fuit, cur Euripides in Iph. A. 788 λληλας praeferret, quamquam e Setiylus λλώλὰ όιος, et indarus αλλαλοφουία ante ipsum diXerant. At vero ξαμιλλησάμευος illud, et ' σει et β 70 et ξο- ιηθείς sine dubio in forma dorica convertenda utit. Primum enim et ἀμιλλα Si habemus in Hel. V. 165, et oristis formis βάσι- μαι, βασα, βαυ et t. nihil St Sitatius, nihil frequentius tum, quaeso, quid valent quattu0r illae larinae, quae cur excipiantur nullo m0d dispietas, quid eae valent prae ingenti contrariarum multitudine Nam plus quam exagie a doricum Xtat in m nibus

omnis signiscationis verbis. Cautius certe agendum esset, Si certa optim0rum librorum de atque auctoritate munita 8Sent. Nunc ver0, eum ullo aut L aut si aut etiam ambobus tradantur, quid est, qu0d dubitemu83 EXpellenda ea e S8e ceti Seo, et remittendas, unde profectae Sunt, ad librari 0rum incuriam atque neglegentiam.

Deici terminatione iam g. 2 8ati dixi. Duae quas

σῖγα φυλλασσομεν e. q. S. Si enim animi comm0ti0nem pectes, neque Sententiarum travitatis neque metr0rum magnum discrimen est Quare utr0-

46쪽

que l000, quamquam n0 Sine dubitati0ne, 0rismum aestituere malim. Cum verbis tu inae terminati c0haerent derivata et e0gnata eis nomina sive substantiva Sive adiectiva. Quaeritur, si de eis dematque de illis iudieandum sit, id qu0d negare non dubito. Nam Verba quidem ipsa terminati0uum Similitudine inter e coniuncta erant, ut faeile in omnibus idem a Videretur, neque inusitati quidquam

in ullo haberet Derivata autem, Veluti λῆτης, 'rρογεντ,irrus, μυημη, συλητε is ex mni parte di Vel Sarai Ver8a quoque rati0ne, i. e. per Se Unum qU0dque indicabantur. Mirum igitur non est quod in ullo pr0babatur a qu0d in ali repudiabatur, ut λάτας v. c.

bene dictum Videretur, at ro0γει va Tino, συλάτει Da, neSei quid alieni sonaret. Unde factum St, ut etiam in adiectivis verbalibus usus fluctuaret. Cf. ναύθητος, αείμνηστος, τότητος et άιότατος, Sim. g. .

Sive igitur in hac re recte se habent mnia, Sive id quod verisimilius St, mend08a nonnulla Sunt, longe tamen praestat nihil omino mutavisse, quam Substituisse dubiis dubia. Et haec quidem de Verb0. Iam si ad declinati0ue transeamus, brevem esse licet de altera tertiaque ad illam n0n nisi

pertinet. s. g. . Primae vero de elisationi eandem esse dico rationem atque verborum in reae exeuntium ut in his, ita in illius nominibus eaedem Semper terminati0ne apparent neque, Opinor, receptum hie , illi iure rete potest. Ut igitur brevi praecidam, mendos habeo, quaecunque ecurrunt in cantici vulgarium in prima terminationum exempla. Cui Sententiae non sum nescius haud pauca 8Se, quae aut refr3gentur, ut refragari videantur. Quin mihi ipsi scrupulus prim inhaerebat de singularis et pluralisun genetiviS, dubitanti, an ου et, terminationes, quae istud rarae Sint tuendae fortaSSe 88ent. Negari quidem n0u 0teSt, qui ad O et , v et x permutanda etiam pr00livi 0res quam ad ali0s err0res librarii fuerint. Nam praeterquam qu0d is et az

47쪽

dorie sunt, ut sint nonni inquam de industria mutata, magna etiam scripturae similitudo inter haec et illa intere edit. Itaque mihi optimum factu visum est, horum genetivorum X empla quotquot Sunt colligere, ut e universo conspectu eo ertius VR- dat iudicium. Animadvertendui autem est me trimetr0 inm- bicos, a quibus iure oris mus abest nunc quidem silenti praeteriturum esse, neque illorum l0 eorum rationem habiturum, ubi vera lecti in parte tamen librorum SerVata St.

Saepissime invenitur: si Alc. 26, 451, 47l dii Andr. 018 Hee. 479. 1082 Med. 968, r. 139l El. 123 143 Hera 911 Here f. 116, 1016 I. T. 69.

alia ecurrunt

Contra

Cy. 68 semel et exagie S). In v octies tantum Andr 132, 142 Hec ubi ταυpr0pter πολυμόχροα τιυα ραιάδα υ, quae insequuntur), 890 ubi eadem c0rruptelae causa est, ταυ πορθητα πόλεαν , r. 1250 Hel. 677, Hera. 904 Herc. f. 783. Ex his igitur facile apparet et D et v terminati0nem, a

48쪽

Xime vero iano alteram perquam tenuis id ei esse. Itaque eas

tivus in clerim natur Me m est in primae classis fabula Tr0 272 ubi h quater in aliis quae 80lis C libris traduntur:

Corrupta Sunt

Πυλάδης r. 1481. Genetivus in ης decies: Ηec. 1067 Θρήκης, Or. 140 ἀρβύλης Phoen. 252 μοχ , Tro. 1058 σμύρνης, Saepius rursus in B librorum fabulis. El. 140 ἐμῆς, Hel. 638 της, itemque v. 1017. Hel 353 Herc. f. 657 ρετῆς. b. 1010 Πρόκνης, Ba. 93 βρου τῆς ib. 70 λύσσης, ib. 45 Νυσης. Singularis est

G. Hermanni ad ianc vostem annotatio: ,SerVaVi Uσης, quamvis mira videri p0ssit communi inter d0ri eas f0rmas. Sed cum in h00 genere tragi ei saepe aure consuluisse videantur, nihil eis temere obtrudendum puto Ionica forma, ut epici USurpata, Ome8t vulgari vi8a, ut opinor hic autenm eam, ne quattuor e0ntinuo Syllabae α haberent Νύσας ἄρα τας praetulisse Euripidem puto f. Primum mera communi et attica forma est Νύσης dorica extat in

49쪽

tius carminis singularem naturam. Si enim armen v. 491 v. 514 eorum Simile, quae inter poeula cani 0lebant, Anacre0nteis versibus comp0Situm, neque in Stropham et antistropham sed in tria inter se paria membra tripartitum Hunc ausam fuisse Suspicor, cur p0 et d0ri8mum evitaverit χλιδαιῆς 496,

1γαὶ 492, β 500), in fabula atyrica ibi permittens, quod

in severi0re tragoediarum compositione negatum fuit. Nam parvi refert, qu0d idem, ut videtur, etiam in te est euntico 86-ll aedidit, quae et ipsa Satyricae fabulae loe habetur. Male quidem irehh0mus fudit, qui h0ri versuuinque distributione mutata modo vulgare modo dori de formas praeferens mire omnia c0nfuderit. Chorus finitis anapaestis inde a v. 86 in dii hemi choria, et , discedit illius versus sunt 86-88 et 100 102, huius 89 9 et 103 - 100. Qui sequuntur anapaesti etiam inireh- homo recte distributi sunt. Iam ero illud lueet, ea quae a primo utriusque Strophae hemi chori ob iam bidum rhythmum declamantur magi quam eatiuntur, carere dori Smo πυλα et πηγαῖο v); alterum tamen emi chorium, quod illius verba excipit, dorica dialecto uti μάυ, ατας, χαίτα, quod habet optimus codex) Η0 vero ideo poeta sic instituit, ut maior animi excitati0, quam pr0drint et verba et numeri, dialecto etiam auge

retur.

Dativus in η terminatur

50쪽

Iu deteri0ris classis fabulis inveniuntur codd. Ω :τῆ Cy. 650 id saltem, ait G. Hermantius τά Scribendum erat, quamquam ipse et t0 alia et paulo ante. in v. 361 ηδε Silentio praeteri ni Sit . τὴν Su. 13, sed dubium St. τῆ ὁ I. T. 433. Μηοιόνη I. A. 199.

ὁ εἱρ G0. 1068 ad qu0d hae es G. Hermarinus . Ne qui δείραυ8cribendum putet, meminerit, non iuveniri hanc formam apud tragic0s, dicet eidem saepius ερα dieant. Scilicet είρη ut epica forma, epicam dialectum retinet, neque iudiget, ut poetica videatur, orismo. Tarum id reete. Multae e 1lim simiepicae formae, quae tamen recipiant, set ut 4ελιος, ηῶς, κουρη, aliae tum Ver ipse Hermannus in Hipp. v. 765 praeeunte Martilando δείρα, qu0 exigit metrum, ae8tituere Veri

tu non St.

Haec derae sunt quaes in undeviginti sabulii inveniantur. Comparemus cum ei ingentem doricarum formarum multitudinem, non quidem omneS quae paene innumerae Sunt, sed ita, ut paucas tantum fabula perlustremus. Atque in Phoenissis, ut huic exordiar fere menties Septuagies primae n0minibus d 0rismus apparet, in Iphigenia T. plia quam centies VicieS, nec minus saepe in Aulidensi sere centies in Oreste et elistin saepius in Hercule fur . eademque est denique in ceteris fabulis dori ei frequentia. Quid igitur hine sequitur 0nne in propa-