Specimen literarium inaugurale exhibens Prosopographiac Juvenalis partem priorem ...

31쪽

nactor proripiens se ruina sanguinem vomit, plures se-ocundarum certatim experimentum artis darent, cruore oscena abundarit. multo indignius etiam spectaculum DOMITIANus populo praebuit, cujus jussu latronem, capite damnatum, LAUREOL partes egisse legimus, quem postremo revera cruci assigendum curavit, quum praeterea ursus in eum immitteretur, ut legimus apud ARTIALEM l. l. s. 3 sqq. Nuda Caledonio sic pectora praebuit urso, non salsa pendens in cruce Laureolus. Vivebant laeeri membris stillantibus artus,

inque omni nusquam corpore corpus erat.

Alium ATuivia mimum indicari judicant GRYsAn et RIBBEO in JuvENALI Sat. XIII us 1ll. mimum agit illo, urbani qualem fugitivus curra catuli quem locum ΗΕΙΝRΙcΗIus ita vertit ne spieit seine Heuchlerrolle vie de schurhische necti in Catuli's Mimus,' et dicit haec de aureolo esse intelligenda, cui interpretationi non assentitur GRYsAR, qui hanc sabulam vocandam censet 'Servum fugitivum'. ac de

re legitur Scholion apud CRAMERuM I). et in editione

HENNINII : 'CATULLI. Q LUTATIUM CATULLu dicit, προ VORANu servum furacissimum habuisse sertur, AEde quo hic posterius Murra Calvin. De quo etiama illud traditur, cum deprehensus a nummulario esset, nequa de mensa nummos subtractos in calceos sibioinsertaverat, quidam iocans in eum, Belle, inquit, His

32쪽

νnummularis in is vocas, is si ea abla-- lemnabiere V M CRAMEaus adnotat, in hoc Soholio CATULUM e CATULLUM confusos esse; VORΛNus enim sui Q. LuTATI CATuti libertus, de quo videatur HORAT. Sal. Lib. I, VIII 39. Lecto HORATII loco et cum C MERI argumentis collato, assirmare ausim, haec ad CATULUM pertinere, nec vero ad CATULLUM mimographum, de quo in JUVENALI Satira agitur. Quod tamen fuerit argumentum mimi in Sat. XIII memorati, ex his verbis Scholiastae aliquatenus saltem confici posse mihi videtur: νtalis est enim mimus, ubinservus fugitivus dominum suum trahit. De nomine inter se disserunt interpretes, utrum C Tuius an CATULLus dicendus sit. His quidem assentior, quum et in Satiris semper CATULLUs vocetur et apud MARTIALEM Libr. V ep. XXX vs 3 legatur. Differ opus, nec te saeundi scena Catulli detineat, ultis aut elegia comis et.

Derisor Fabianus hemiarum omnes quem modo colei timebant dicentem tumidas in hydrocelas, quantum nec duo dicerent Catulli det. Scribendum igitur videtur Lusemus ATuLLus. I)oui cognomen ab interpretibus additum invenimus Mearitim vel imogra um. De Veronensi autem illo CATULLO cogitare et aetatis ratio vetat et vero dive sissimum poeseos genus Vixisse videtur AmLLus

Bisalle seribit . Lucrarius caruLLus, argumentis tamen non additis.

33쪽

mmostras a TIBARIO, CLAUDIO, NERONE imperantibus, atque ita non multo ante JuVENΛLEu fuisse inmographus quidem fuit, nec vero in mimis suis ipse pa te egisse videtur, vel propterea quod a JUVENALEm biles memorantur, qui in ejus mimis primas agerent, nec probabile quidem est ipsum auctorem secundas vel tertias partes egisse. RUPERTI ad Sat. 11 M. 186 laudat MLia locum e Libro XIX cap. IX: 10, non recte, ut mihi videtur. Legimus enim illic quidem versus cujusdam Q. CATUL e sabula quadam desumtos, quae tamen, ut mihi videtur, non est CATULLI nostri mimographi, quia GELLIus eo loco mentionem laci de priorum temporum poetis, quod conficitur 4 9. νSedone nos, id est nomen Latinum, tanquam profecto vastosoquosdam et insubidos, ἀναφροδισιας condempnetis .... ne audite ac discite, nostros quoque antiquiores anteneos, quo nominastis, poetas amasios ac Venerios fuisse.'

Commemorantur autem in prioribus paragraphis c o ceterique id genus poetae Graeci. In Sat. XII JUVENALI agit de CATULLo quodam e naufragio servato, quem tamen eundem esse ac mimographum nostrum haud crediderim, quia Aetur Lus in hac Satira ditissimus esse dicitur et amicus sodalisque JUVENALI esse Videtur, cujus salute poeta magno LMitur gaudio. Poetae autem illius temporis, teste ipso JUVENALE, maximam partem pauperes fuerunt, excepto quidem LucANO praeterea CATULLus, quod suprata monstrare conatus sum, ante JUVENALEM vixisse videtur. Alios praeterea in Satiras poetas enumeratos videmus, quos minus notos quamvis et minoris pretii, tamen existimo silentio praetermittendos non esse. 2.

34쪽

De Coati In eide fit mentio Sat. I s. 2, ubi raucus ille vocatur. SERVIus tamen in adnotatione ad VERGIL Aeneid. Lib. I initio, hoc JUVENALI loco collato

legi ne id Codri, quod utrum de industria faciat an

negligenter, ut cum CODRO VERGILII aequale illum confuderit, incertum metam certe illius nominia VERGILII tempore vixisse conficimus ex iis, quae KEILIUE scripsit

in Me menano de Moliis Veronem is ad Ev-GILIUM 13. Conseri autem Ella Relis. VI 22 ubi legimus

Nymphae, noster amor, Libethrides, aut mihi carmen quale me Codro, concedite proxima Phoebi versibus illo lacit cet. ad quae verba scholion addit: 'quale meo Codro Co-νDRu plerique VERGILIUM accipiunt, alii CORNIFΙcIUM, Ononnulli HELVIUM CINNAM putant, de quo bene sentit.,Similiter autem hunc CODRu in elegiis VALGIus ho-nnorifice cet et quadam in ecloga de eo ait cet.' Sequitur deinde carmen VALGI corruptissimum, quod KEILIua sic restituere conatus est: Codrus illo canit, quali tu Voce canebas atque solet numeros dicere, cinna, tuos, dulcior ut nunquam Pyli profluxerit ore Nestoris et. Negat autem KEILIUS CORNIPIOIuu esse intelligendum, dicens CODRUM suisse aequalem et amicum GILII et VALGII nobis ignotum. ΛLGII autem carminis versu penultimo nonnulli ex BARGRII conjectura, pro nauta legunt raveo, existimantes de isdem hic

35쪽

poeta atque apud JUVENALEM sermonem esse, cui lectioni non savit KEILIus, quia a VERGILIO et VALGIo ita laudetur CODRus, ut absurdiu sit VALGIuΜ deinde tale epitheton addidisse, quod sane vix conveniens videtur poetae, qui tantis laudibus ab aequalibus extollitur m propter SERVIU errasse mihi videtur et de alio quodam poeta, qui JUVENALI fuerit aequalis, cogitandum esse cum BRITANNIC equidem existimo. Ceterum CoRDua hic an CODRus dicendus sit, quemadmodum Scholiastea ad Sat. ΠΙ-s 203, ubi CODR1 pauperis item poetae misera conditio depingitur, eundem hunc esse dicit acri ridis auctorem, parum interesse puto, modo ne a cus Codrua cum Vergiliano et Valgiano confundatur. IIEINRICHIus autem dicit esse nomen θετικον et legit CoDRuM, quia si CORDUM scripsisset JUVENALIS, Obilis aliquis ejusdem nominis illa aetate vivens hoc aegre ferre potuisset. At solet JuvENALI multis locis dignos qui carpantur aequales, nobiles etiam vero nomine notare. CORDI autem vixerunt multi imperatorum temporibus, in iis CORDU CREMUTIUs historicus, CAESIUS CORDUS, JULTUS CORDUS, quos TACITUS memorat. Apud ARTIALEM quoque CORDI et ODR1 nomen saepius legitur Libros, p. XXII vs. 7. autem aliquem

vocat merum Coro , quibus verbis pauperem aequalem designat. CLUVIENUS malus, ut videtur, poeta, Sat. I, s. 80 tali modo notatur: Si natura negat, facit indignatio versum qualemcunque potest, quales ego et eluvienus. cujus nusquam alibi, quantum scio, nomen memoratur.

36쪽

larisionis incerbitas quodammodo denitur, qui JUVENALI se ipse quoqtie addit. Nec notus magis est Ausaeus, quem malum sabularum scriptorem fuisse confici potest emat. 11, vs. 12,

ubi traditur de nobis et de ore sabulas scripsisse

tam exigui pretii, ut in auctione Venderentur cum Omnis generis supellectili. AUATORUM autem nomen Romae non ignotum suis e discimus 'Acyaeo, apud quem CORNELIUM FAusTUM SULLAM et ANNIUM FAUATUM memoratos invenimus. Similis sarinae fuisse videtur poeta Aocrus, cujus sellus eodem loco, quo FAUarisabulae, ridetur. Quum autem alii lemnem legunt, alii Minoem aut Dinoum in codice Pithoeano legitur Aleitaeon meri, quod RUTUBRAIUs, ut videtur recte, mutavit in Dilloen, cui accedit AINRICHIUs. De argumento fabulae UT REIU dicit: νΡuto autem

νintelligi sabulam Aleuiora, quae quum pertinacius

νBacchi numen sperneret, in vespertilionem mutata est.' Sunt qui pro Aco legant AcoHI; potius tamen cum HEINRIoΗΙ aliisque sequamur lectionem codicis i- thoeant. Neque ignotum Romae nomen fuisse docet TAOITUs, qui AcoΙUM AFRICANUM M PACOIUM ORYI- Tu memorat. LUTARCHUS quoque ACCIO cuidam, homini Romano, commentarium misit περὶ υθυμιὰς ut EINRIOHIUS monet. In Sat m, s. 99 Locri cujusdam locupletis et orbi nomen traditur; poetae verorioin nusquam alibi mentionem Iactam invenio.

Nil magis dicendum est de RUBREN LAPPA, qui

Sat w vs. 72 memoratur. Ρο8cimus ut sit non minor antiquo Rubrenus Lappa cothurno,

cujus et alveolos et laenam pignerat Atreus p

37쪽

Unde conficitur RUBRENAM LAPPAM fuisse malum aut saltem mediocrem poetam tragicum, qui scripserit Atreum tragoediam, sed propter egestatem pignori dare coactus sit vasa et vestes. Ideo autem, ni fallor, dicit signinae Aere , quia pignerandi causa esset, quod Atreum vellet scribere. Denique Sat. Π, vs 80 cum SALEIo Asa conjungitur SERRANUS pauper poeta, qui apud RAMARUM in notis ATTILIU SERRANU vocatur diciturque agri paterni jugera quatuor sedulo coluisse. Idem fortasse

est, qui apud ARTIALEM Libr. IV, p. XXXVII

inter obaeratos memoratur: centum Coranus et ducenta Mancinus,

trecenta debet Titius, hoc bis Albinus, dedies Sabinus, alterumque Serranus. Dubitatur utrum SERRANus an SARRANUs dicendus sit. Quae legimus apud PLINIUM II. N. Libr. XVIII, s. 20 de origine nominis SERRANORUM, nugae esse ridentur. Idem Libr. XIX, s. 8 scribit n qua admO-onitione succurrit, quod Μ RRo tradit, in SERRANO-νRUM amilia gentilicium esse seminas lintea veste non nuti. Nec tamen nomen SARRANUS sive SARANUA Romae ignotum erat fuit enim cognomen M. TILII REGULI, quod primus ille accepit, quia Poenos lyricisset, posterisque suis reliquit. Quia autem poeta de quo agimus a RAMRo, ut vidimus, dicitur ATTILIUS SERRANUS,

1 Tyrus autem, unde Poeni oriundi sunt, Sarra sive Sara erat, euius nominis vestigium superest in istis Sarranis, quibus utebantur Romani.

38쪽

probabile est eum fuisse unum e posteris M. ATILII REGULI, atque igitur SARRANUM potius quam SERRANUM esse dicendum. Haec habui, quae de poetis dicerem; iam transeamus ad philosophos.

39쪽

Ex hoc doctorum genere vix quisquam in Satiris de industria tractatur. Nam qui multis locis honoris vel exempli causa memorantur veteres philosophorum principes I), eos vix JUVENALI nροσωπα dicenda esse nemo sacile negaverit. Sed ex iis, qui hac aetate apud Romanos philosophiae studiis inclaruerunt, praeter unum SENECAM nullius apud eum mentionem actam reperio; et ne hic quidem philosophiae, sed divitiarum nominea poeta memoratur. Quapropter huic uni duos viros

adjungere mihi in animo est, qui philosophi quidem

proprio nomine dicendi non sunt, sed quorum studia tamen ad philosophiam proxime accedere videntur, THRAHYLLUM et EaeosIRIN, mathematicos. L. ANNAEU SENEo Cordubae natus patre M. ΑΝ-NAE SANEOΛ, sub imperio CLAUDII et cujus praecep-

1 Sic enim Sat. II, s. 6 sqq. loquitur de imaginibus piTTacI, ARIs- TorgLis, aliorem ei Sat. X, s. 34 de Danucarro semper ridente.

40쪽

tor fuit, EnoNis, Romae vixit, philosophiae et eloquentiae operam dedit, ac mlta scripta reliquit. De eius ita morte, scriptis permulta leguntur in AcITI

Annauta' apud SUETONIUM et DIONEM CASSIUM, quae tamen ita omnibus nota esse existimo, ut non opus esse videatur de eo accuratius exponere, quum praesertim JUATU Lumus in editione sua operum SENECAE longa

et accurata disputatione de eo egerit, cui praemittitur judicium de eius scriptis. Ad hoc igitur opus releg tos volo qui plura de illo philosopho cognoscere cupiant inspiciant praeterea quaecunque recentiorum autorum scripta de SENECA egerunt. Nos ea tantum attingamus, quae in Satiris de eo memorata invenimus.

Nusquam autem, ut diximus, de philosophicis ejus studiis apud JuvENALEM menti sit; sed ut probus et honestus vir scelesto et nefario NERONI opponitur Sat. Vm, s. 12 et duobus locis, Sat. V vs. 100 et Sat. X, s. 16 de eius divitiis sermo est. Hoc enim loco legimus: Temporibus diris igitur jussuque Neronis

Longinum et magnos Senecae praedivitis hortos clausit cet.

qua de re M. ACIT. Annal. Li XV, cap. LX Willo νpropinqua vespera tribunus venit et villam globis mi-olitum saepsit' et Pauca videamus de verbis omy-- - Luδil, quae lectio non omnibus placuit. HEINRIOHm retinet quidem lectionem Longinum, sed locum aliter interpretatur a ceteri interpretes, quorum plerique de morte LONGIN agi existimant, quum is contra judicat de ejus exsilio in Sardiniam sermonem esse, ita ut Longinu- - elati/i significet eum inelu-