장음표시 사용
61쪽
Vsicut ΜΑRIus ΜΛXΙΜus scripsit.' ΡΑLFURIUM fuisse consularis viri filium etiam ROBUs affirmat eumque senatu motum esse legimus apud SUETONIUM in ita Domitiani cap. XIII, quo loco ALPURIus uncin Capitolino agone de oratoribus coronatus esse dicitur; quem ut in senatum restitueret, quum omnes ab imperatore peterent, nullo responso dato, lacere tantummodo jussit DOMITIANUA voce praeconis. Alius cujusdam ΡALFURII SuRAE nomen legitur in Historiae Augustae scriptoribus, qui fuerit historiarum scriptor. CURTIus ΜΟΝΤΑΝΠs, senator sub DOMITIAN Sat. IV, vs. 10 sic inducitur: Montani quoque venter adest abdomine tardus.
Idem s. 131 sqq. grandibus verbis de re minoris momenti sententiam dicit, quam vicisse legimus s. 136, ubi cum ironia is digna vocatur. Depingitur deinde ut comissator ERONI et gulosus; unde a Schol. inguis et ventrosus dicitur, et ipse poeta Montani ensis pro ipse oNTANo scripsit acerba ironia Non minus severum de eo judicium legimus Sat. X vs. 34: Orator vehemens, an Curtius et Matho buccae. Quos Schol ad h. l. vocat Delanti M' GRANGAEUssagetio a et O fo/o eauridicoo, BRITANNICU vitiae ridi a Quamvis CVRΤIU ΜONTANU inter uri consultos nullius sere pretii ignotusque sit, de ejus vita tamen nonnulla invenimus apud AcITUM, qui in Annal. Libr. XV talia narrat. ARCELLUS in oratione queritur nimium mites esse patres, 'qui CURTIUM
62쪽
MONTANU detestanda carinina factitantem eludere impune sinerent.' Alii tamen mitius de eo judicabant, eum suisse probae juventae ejusque carmen non timosum sed ingeniosum suisse, ipsum vero carminis ire nium ERONEM laesisse, quippe qui poeta haberi vellet. Reus quamvis carminis amori, salvus ejudicio evasit CURTIUS; legimus enim . . cap. XXXIII:nΜΟΝTANUS patri concessus est, praedicto ne in repu--blica haberetur. ' Ceteri conjugatores partim morte multati sunt, ut THRASEA, SORANUS, SERVILIA, partim exsilio, ut HELVIDIUS ct A CONIUA. Quod de MONTANO legimus une in republica haberetur, LIPSIU sic interpretatur uut Romae quidem esse inliceret, sed procul ab honore omni et publicis mune-oribus. NERON mortuo tamen in honorem eum restitutum esse, jam e JUVENALIS loco laudato apparet. Ρraeterea eius nomen legitur apud ΛCITUM initas Libr. IV Imperante autem VESPASIAN DOMITIA-ms, absentibus patre et hatre ITo, in senatum ret lit de restituendis GALBAE honoribus. Tum MONTANUS sententiam rogatu censuit ut ISONIS quoque memoria celebraretur, PISONE LICINIANUM signimcans, qui ab OTHONE Successor designatus, a praetorianis interfectus erat. Quum autem in senatu MEs-sAL auderet pro fratre QUILI REGULO deprecari; ooccurrit,' ait ACITUS DL Libr. IV, cap. XLII,
Otruci oratione CURTIUS MONTANVS, eo usque prO-ngressus, ut post caedem GALBA datam interfectori OPISONIS pecuniam a REGULO adpetitumque morsunΡISONI caput objectaret V Deinde orationem habuit in adversarios, quae magno cum adsensu a senatu audita
est, qua invehitur in delatorem AQUILIUM REGULUM.
63쪽
lade nonnulli, in quibus HELVIDIUS, spem ceperunt
oposse etiam ΜARCELLUM prosternes.' Hic autem, ira incensus, cum VIBI CRISP senatum reliquisset, nisi ab amicis retractus esset. νCum gliscere V addit MCITUS, 'certamen, hinc multi bonique, inde pauci et ovalidi pertinacibus odiis tenderent, consumptus Per,discordiam dies.' Quod factum est xl. 825 A. D. 71). Ex hoc loco conficere licet JuvENALI judicium de
ΜONΤΛNo oratore nimis severum esse jactanticulus enim non tanto cum adsena a senatu auditus esset et
oratio apud TACITUM, ficta quamvis, non tam malum oratorem indicare videtur Elegans et ocosus est locus JUVENALIs, ubi agitur de ONTANO guloso et NERONI comite talis igitur homo admodum idoneus erat, qui judicaret de pisce coquendo nec mirum quidem eat ejus sententiam in senatu vicisse, quum hac de re
In Sat. XIII notatur nomen AESIDII, mali causidici, quem Scholia tradunt conductos habuisse, qui se causa agentem magna voce laudarent; fuerint hi, ut adnotat BRITANNIous, clientes, qui, quum adulando eum laudassent, sportulam acciperent. In Notis Sele tis hio Ess Ius Hos vocatur idemque narratur, addito conducendi pretio his verbis: νpro entum qu drantibus. M HEINRIORII quoque editione legitur ri EIDIus, qui dicit utramque scribendi rationem inscriptionum auctoritate defendi pome.
1 Praeter suaTIuu MONTANun complures MONTANI memorantur e g. JuLIus omasus poeta apud SENEcaua o Tasus Tricinus in epistolis Plinianis inuti etiam apud Taetrun a quibus vid Bureari ad IuvRNALI l. l.
64쪽
Νe magis notus est Uscus, cujus nomen legimus Sat. XII, s. 45 et Sat. XVI, s. 46, qui uxorem habuerit bibacem. CALDERINU ipsum quoque potu dele latum esse existimat, et legimus inmotis Selectis: νΗio napud MARTIALEM ebriosus notatur. Dictu AURELIua νFUscus, qui mictum exiret, ut Vesicam distentam ex oneret cet. Fieri potuit ut nimis diu lis ageretur, in qua UsoUΗ sive patronus causae sive judex fuerit. Fo lasse idem est quem LINIus Η. . Libr. XXXII 15 ARELLIuu Fuscu vocat et equestri ordine motum
Gravius etiam his perstringitur ΜΛΤΗo, quem JUV NALI tribus locis carpit Sat. 11 enim s. 129 dicit Maskonem deseere et Sat. XI vs. 34, ut vidimus, o TIUM et MATRONEM Oratori vehementi opponit et is ea vocat. Praecipuus tamen locus est Sat. Ι, vs. 32sqq. ubi legimus:
nam quis iniquae tam patiens urbis, tam ferreus ut teneat se, causidici nova quum veniat leetiea Mathonis plena ipso cet.
Sohol adnotat Mathonem fuisse advocatum 2), qui
sceleribus dives actus esset verba autem plena is ventrosum eum suisse indicant. Tempore DOMITIANI cum OMPEIO FALCONE, ut a notat BRITANNIous, delationum quaestu dives actus
1 In Epistolis Plinianis memorantur LauDIus Fuscus et Fuscus
2 duo ius . l. est causidicus jurisconsultus reipublicae vero tempore aliam fuisse hujus vocabuli signisscstionem satis nolum est
65쪽
est; antea pauperem duisses inde idem conscii, quod Sat. VII, s. 129 legatur: Sic edo conturbat, Matho deficit cet. Lectio desei confirmatur testimonio PRISCIANI, Libr. VIII dicentis: ozescio quando accipitur pro defetia-neor neutrum est. JUVENALI in III I Maeflori oeis V Deseere . . , ut saepe apud urisconsultos, significare videtur olvendo non δεα dem sere de ΡκDos dicitur contarbal scit ratione a. rem famimarem. inus recte igitur in Notis Seleetis multis e bis demonstratur locos e Sat. I et VII inter se non convenire, si legamus deseu, quia hoc loco pauper, illo ditissimus dicatur ΜΑΤΗo; quare legendum esse deseris.
Namque et sanam esse lectionem testatur RIso Nuae non pugnare locos inter se docere instituit BRITAM NIOUs. ATH igitur quum pauper ante fuisset eausidicus et obrutus aere alieno, postquam delationibus dives est actus, luxuriae arrogantiaeque indulgens ventrem aluit et ostentandi causa nova lectica vectus in publicum prodiit. - De moribus autem ejus in Notis Variorum tale judicium fertur: 'Iste Laeo causidio Vpropter plurima vitia actus sui amicus CLΑuDIL ORONIS. Schol ex s. vet. p. aro. Adv. XIII, s. 18.' Quae tamen amicitia opes ei attulisse non videtur. nisi sorte statuendum est eum post autoris mortem denuo ad paupertatem esse redactum constat enim, ut vidimus, Domitiano imperante demum divitem esse iactum. EINRICHIU autem ATHONEM pauperem quidem causidicum fuisse dicit, sed Sat. Ι, vs. 32 -
1 In III i. e. in Libro III, cujus Sat. Vt initium est.
66쪽
tum ATHONI similem designari, quia tempore IuvENALI jam mortuus esset. Nullis tamen argumentia sententiam suam confirmat, cui opponere possum ΜΛ TIALEM duobus locis IV, 80, 81 de ΜΑΤΗΟΝ mentionem iacientem, ovilem et amicum vocare. Qui aiidem est atque ille quem JUVENALI carpit, salso eum judicasse apparet. Sed hoc nihil magis equidem assi mare audeam, quam ille suam sententiam probavit. Ceterum idem nomen apud MARTIALEM saepius osse dimus; sed duo praecipue loci sunt, qui in JUVENALIA MATHONEM Optime convenire videntur, Libr. VII, p.
X, ubi eius libido perstringitur simulque ostenditur divitem suisse: Contenis latuit Matho milibus Ole, quid ad te pNon tu propterea, sed Matho pauper erit. et Libr. X, p. XLVI, ubi eius vanitas his verbis ridetur: Omnia vis belle, Matho, dicere. Dic aliquando et bene di neutrum dic aliquando male. PEDO autem, quem JUVENALI in Sat. VII una cum MATRONA nominat, eodem numero habendus videtur; sed ejus nomen apud scriptores memoratum non inveni. 1)Ejusdem Satirae s. 143 notatur AULUS, pauper causidicus, qui tamen divitem se esse simulet, ut majore mercede causas agat. Confundendus hic non est eum riui o clarissimo illo urisconsulto, qui Romae floruit ALExANDRO SEVERO imperante. Ibidem s. 130 memoratur TONGILIus, de quo idem sere dicendum est
67쪽
ac de AuLo, divitem se esse simulasse magna cum ostentatione, sed tamen in paupertate miserum habuisse exitum. Idem 'ARTIALE Libr. II, p. XL gvloma dicitur, nec quidquam praeterea de eo constat. Postremo videamus de CELso, de quo JuVENALIASat. VI, vs. 245 agit his verbis:
Componunt ipsae per se formantque libellos, principium atque I os celso dictare paratae. Hi versus cohaerere mihi videntur cum proxime antecedentibus, hi sermo est de seminis litigiosis, quae
accusare dicuntur, nullo causarum patrono adjuvante, quum ipsae per se libellum accusatorium componant.
Hanc ob rem iis potius assentior, qui CELAUM urisconsultum dicunt, quam BRITANNIco judicant eum fuisse acutissimum rhetorem. In Scholiis legimus noratorioillius temporis, qui septem libros institutionum scrip-ntos reliquit.' Ex cujus operis titulo facile conficitur, Scholiaste judicare . . de jurisconsulto sermonem esse, quemadmodum in Commentariis ad Satiras a CRA MERO editis pag. 214 legimus oratore pro juriaco uia si in libris de jure inveniri. Multi autem JuvENALIs aetate Etis vixerunt, sed si conceditur hunc Ei suusuisse jurisconsultum, sine dubio intelligendus est pater P. JUVENTI CELsΙ, qui sub TRAIANO et ADRIANO ruit, quum hujus Satirae argumentum ad DOMITIANI tempus spectet. Hac in re igitur ΙΙΣΙΝRIORI assentior, nec vero idem dicenti Deo de arte rhetorica esse; facio enim cum YN RAHOETIO dicenti de juriasm- densis h. l. esse intelligendum, et cum RUPERTO, qui verba principium e Deo sic explicat mod- actionis
68쪽
Mauisendas ea aeque probandas. In Digeriis quoque nonnumquam CELAI patris mentio hi, qui memoratur praeterea apud DIONEM Libr. XVII pag. 765 .,
ubi dicitur gi sus, conjurationis in DOMITIANUM reus, astutia sua imminens sibi periculum effugisse; nam colloquio secreto cum imperatore impetrato promisit se aliorum coniurationis sociorum nomina esse delaturum,
si capitis absolveretur. Qua conditione dimissus, quod promisit semper distulit, donec DOMITIANU occisum est I) Hi igitur sunt sere jurisconsulti, quorum nomina in Satiris leguntur, quaeque de iis indagare potui. Sequuntur grammatici et rhetores.
69쪽
LA DE GRAMMATICIS ET RHETORIBUS.
De grammaticorum et rhetorum genere aguntur quaedam a JuvENAL in Sat. III et VII, unde eorum artem e Graecia Romam transmigrasse eorumque conditionem satis miseram fuisse apparet. In Sat. III enim, s. 76sqq. UMBRIcIu iacit dicentem: Grammaticus rhetor, geometres, pictor, aliptes,
Rugur schoenobates, medicus, magus omnia novit Graeculus esuriens in coelum, jusseris, ibit. Ex hac enumeratione artium, quas, qui cum contemtu Graeculi vocantur, profiterentur, confici potes JUVENALEM ne grammaticos quidem et rhetores magni sacere, quamquam primo loco eos nominat. Per omnem hanc Satirae partem queritur Graecos nimis magno numero in urbe versari omnesque artes profiteri, eosque non
claros viros et dignos sed humiles plerumque et viles, quapropter s. 60 sq. exclamat: Non possum serre, Quirites,
70쪽
De conditione autem grammaticorum sic loquitur Sat. VII, s. 21 sqq.: Quia gremio Celadi doctique Palaemonis affert,
quantum grammaticus merui labor 3 et tamen ex hoe quodcumque est minus est autem quam rhetoris aera discipuli custos praemordet acoenon ius;
et qui dispensat, frangit sibi. Orammaties igitur, quos nunc magistros artium liberalium vocamus, pro magno suo molestoque labore par-Vam mercedem, minorem etiam quam rhetores, accipiebant, cujus praeterea pars a discipulorum suorum servis
rapacibus, paedagogo et dispensatore, subtrahebatur. Misera profecto eorum conditio erat, quamvis essent docti ut CELADus et ALAEMON. De rhetoribus autem poeta agit Sat. VII, s. 150 usque ad s. 214, quorum miserias viridis coloribus depingit. Cum eleganti ironia demonstrat, quantis in testiis eorum munus obnoxium sit, quum discipulorum ignorantia, stupidorum quamvis et stolidorum, magistris tamen crimini detur Mercedem autem Vix accepisse legimus s. 157 sq.:
Nosse velint omnes, mercedem OlVere nemo.
Mercedem appellas quid enim scio petiss. 17 sq.: Summula ne pereat, qua vilis tessera venit frumenti quippe hae merces lautissima. Licet poeta his versibus rem exaggeraverit, illud saltem inde conficitur rhetorum mercedem minus etiam,