Septimii Mariae Vecchiotti tractatus canonicus de matrimonio: ex opere ...

11쪽

Totus hic tractatus de Matrimonio agit, quo quidem nullum arctius vinculum aut sanctius inter homines esse potest. Nam ex Apostolo Sacramentum hoc magnum est, quo non solum coniunctio Christi et Ecclesiae significatur, sed coniugibus sitiam ex ipsius Christi meritis atque institutione gratia consertur, per quam naturalis amor perficitur, et indissolubilis uni confirmatur. Ita si honorabile in omnibus coniugium et torus immaculatus, filiorum educationi prospicitur, et dulcissimi propinquitatis nexus in humana Societate colliguntur. Ex quibus satis intelligitur in hoc Sacramento tractando ei exponendo omne studium nostrum ponendum esse. Sunt autem in eo quam plurima et ad fidem, et ad mores, et ad ius Canonicum sorumque ecclesiasticum pertinentia. Et ea quidem quae ad fidem et mores pertinent, vix attingemus, haec enim iure suo a Theologis, et etiam a Scriptoribus Iuris publici Ecclesiastici

12쪽

traduntur et propugnantur. Nqs reliquis ad ius canonicum privatum et ad iudieis forensia pertinentibus operam dabimus, atque agemus I de Sponsalibus II de Matrimonii ipsius natura III de Imhediisentis; IV. denique de proprietaihus et

essectibus Matrimonii. namquamque autom disputationem in capita et quaestiones distribuemus, ut eorum nihil praetermittamus, quae in hoc amplissimo argument graviora sunt, et cognitu utiliora. Triplicem addimus appendicem in prima est sermo de impedimentis civilibus Matrimonii, in secunda sormulae pro dispensationibus obtinendis subnectuntur, in tertia de caeteris Sacramentis agitur.

13쪽

Sponsalia a spondendo seu sponte promittendo nomen habent et Nam mos sui veteribus stipularie spopdere sibi uxores futuras, unde sponsi sponsaeque appellatio nata est a L. 2 et 8 ff. de Domsal. Itaque sponsalia desiniuntur e suturarum mpii.rum promissio 3 can. 3 caus 30, quaest. 5, sive, ut habet Iurisconsultus lib. 1, si eod. cmentio et promissio suturarum nuptiarum. 3 At Sponsa- Iium nomen latiori sensu accipiunt canonistae, eoque intelligunt etiam Matrimonium ratum, sive consensum in praesens Matrimonium, quam loquendi rationem ex usu Scripturarum prosectam esse non ambigimus et Recordare consuetudinis Scripturarum, quod sponsi viri, et sponsae vocem eur uxores a inquit Hieron7mus in Matth. cap. 1. Fide Huberum observ. Iur. l. 2 c. 8. Hinc Vitandae ambiguitatis gratia Sponsalia aut de praesenti , aut da suturo esse dicuntur et ita quidem ut nomen Sponsalium de praesenti ad significandum Matrimonium ratum, nomen autem Sponsalium de suturo ad solas dignoscendas suturi triuinati promissiones usurpetur. 4ponsalia de suturo nuptiis preomitu debant, non quidem ut valeat Matrimonium, sed ut in

14쪽

tius et ordinatius ineatur, quemadmodum magnitudo rei omnino .stulati lamque Matrimonia sine praeviis sponsalibus, sine prudenti consideratione et iudicio, sed potius casu vel impetu quodam effraeni contracta non bene solent prospereque succedere, cum c dissicile sit ut bono peragantur exitu, quae malo sunt inchoata principio, scan. RINCIPATUS caus 1 8. 1. Praeterea, eadem Matrimonia rarent debita in Sacramentum re e-rentia , tum quia sponsi in iis vel motibus cupiditatis, vel angustiis temporis, vix et ne vix quidem possunt ad gratiam suscipiendam se disps mere, tum quia Sacramentum ipsum perieul nullitatis obiiciunt, cum spatium non suppetat rami rendi, num adsit sorte impedimentum, quo Mairi monium dirimatur. Quamobrem Tridentina Syn dus praecepit, ut Matrimonium antequam conre hatur, tribus sestivis diebus publice in Ecelasia denuntietur, quemadmodum insta dicemus:

Sod uberius explicandum est, quomodo γέ- salia contrahantur honsalia, ut dicebamus, nihil aliud sunt, quam ituri Matrimonii immissis. nitur oportet, ni per verba promtuo, 3 omum, φ dem meam obtigo, vel alia aequipollentia 4nimus promittentium exprimatur unamobrem, si durat irvolo, upio, e eis Dinin , vel in Mer--α- sponsalia non sunt, cum ea verba, aut

huiusmodi alia simplex proposnuta , desid/riam,

15쪽

χοα Aam, mi merito tradit Sotus laudatus a Sanehox de Matrim lib. 1 disputat. 18. Ii-que Sponsalia non erunt, indieatur libens--- in virum, vel in uxorem aeripere, aut hiilusmodi aliud, quia talibus verbis interrogamus, an mumqtie alterius exploramus, non Matrimonium possieemur Ierum si interrogationem sequatur responsio per modum stipulationis , veluti si quisseminam roget: vis me in uirum habere et illa respondeata volo, sportae , sponsalia contracta sunt, namque interrogatione illa et responsione mutuam obligationem induci plane constat ex natura et vi stipulationis; quod ius exhibent Iurisconsuli do verbo obligationis agentes exstantque passim apud comicos talium stipulationum exempla Sic Lysiteles apud Plautum in Trinum stipulatur et Sponden ergo tuam natam uxorem mihi ' -- Spondeo , Si postulanti Matrimonium, semina reponat a Consenta sum, consentio, vel cupio tecum Matrimonium inire a verba haec pres nudi propositi, vel simplicis desiderii declarationem continent, quae ad sponsalia non sussiciunt. Fieri tamen potest, ut attentis circumstantiis, vim promissionis praeseseram. Vide S. C. C. 24 Nov.

1781.

Sponsalia interdum promittuntur per verba e eeptiva aui negativa ut promitto non alim inurin nisi e vel praeber te, est quam te numquam ιe relinquam pro alia non conιraham eum a matrimonism controversia igitur si, histhae promissio obligationem inducat 'man ex - -nsa, et Matrim lib. 1 disput. 19, .

16쪽

existimavera promissio sis ema Maurimoniunx, o sponsalia , sed promissio sisenditi malis, mquamini promittens tum demma illam, cui sis promisit, in uxorem dueere te tua', si Matrimonis tam voluerit, non tamen adstringitur a mptias contraheadas e caelebs manere potest. Nam missio a negativas eo aena aecipi vulgo solent, velini si dieatur nulli domum meam uendam viri sibi, nec domus venditur, ne obligatio ad eam vendendam ex iis verbis plano oritur, sed tantum obligatio conditionata tibi vendendi, si promittens vendere voluerit, Arg. L. Si sTERILI 21 qi Ide otion empt. Haec sententia recepta et probata es a S. C. C. in una Ventim spons 1 Iunii 170s, in qua ex Sponsalium syngrapha per virum et mulierem subscripta, et his verbis exarata e Moinfrascriptus dico et romitto non aliam ducturum , nisi Benedictam instascriptam, quemadmodum ipsa promittit et iurat, o declaravit, e non constare de Sponsalibus absolutis, et promitterates in esse cogendos ad contrahendum. In

eumdem modum decrevit . . in Mediol. 4Aprilis, et 13 Iul. 1725.

At vero si verbis negativis assimatio seu pr missio adiecta sit, puta non ali K sadae dunum, sponsalia erunt, quod satis perspicuum est. G neratim autem, quoties verba sunt dubia, pro regula sit, verba dubia in foro quidam conscientiae obligare iuxta contrahentium intentionem , quia

vis omnis et potestas verborum ad pariandam ob ligationem ex interno eonsensu manat, in m a tem inemo standum non esse oontrahentium in

tentioni, nam Ecclesia non iudieat da interiais, sed potius sensui, quem verba secundum loci com

17쪽

suetudinem, et communem acceptionem habere solent.

Quod si post diligens examen de verbis, aut signis externis non satis e stet, lorisque canonisiis videtur iudicium pro libertate serendum esse, eum sponsalia multis nominib- dissolvi possint, et iura sint promptiora ad liberandum quam admirandum, lib. 47 dei et A. atque etiam nemo ad mleti arinam matrimonium cogendus est, propterea quod matrimonia coacta solent funestos et tristas habere exitus, cap. 17, hoc tit. Hae autem ad sponsalia pertinent; nam de matrimonio allidi sentiendum est, quoniam, ut ait

Sancte de Matrim. lib. 1 disputat. 18 4 in dubio

utini sit matrimonium, nec ne in matrimonii Iavorem sententiam ferendam, quia matrimonii lavor multus est, ut constat ex cap. x LITTERI de protation. ubi deciditur, exsistentibus probationibus pari- udirem absolvere debere, praeterquam in liberali causa, ubi Glossa verb. In ιibe i, ait, ut

in x--monio e et cap. sin de sent et re iudic. decidit textus, duobus iudicibus ordinariis diversas sentemias proserentibus, praeserri semper sentenuam in favorem rei, nisi in causa favorabili matrimonio. In quam sententiam plures doctores nomina, deinde sequitur ulem dicit Berotus, quando risio favet causae piae, et opinionem sa- ventem matrimonio, vel causae piae praesisendam eam doeet etiam avareus , et probatur ex eap. lam n ouanaucii fine de test et latest.

18쪽

. Promissio lilatrimonii ut valeat, quinqua Min-lat qualitates, quas breviter exponemus Pelavi dotat osse inberata, hoc est laeta cum plasti et integra advertentis, ut scilicet sir stiitens e quid stat, et is quid se obstringat adtertat. Si vita

ex qualibet promissione non oritur obligauo, nisi adsit plenus comensus promittentis, consensat enim hul modi sine plena deliboratione nec ems, nec in olligi potest , consequitur in sponsalibus , quae ad aravem obligationem pariunt, lemmdeliberationem requiri. At vero . quanium Me advertentiam oporteat ut detineratio plena si , dis iani Canon istae: ε nihilominus dicendum , ait Sanche l. de Matrim disp. 8, nura, eam desi-berationem mmeere et exigi, quae in mataria lesethalis ulpa sussicit, ut consensus si mortalia, runde si quis ira , aut alio passionis moin subito percitus sponsalia eontrahat, si tanta Miam O ., ut rationis iudieium obtenebrarit, et deliberationem ad peeoatum mortale requisitam impediemi, adeo ut si illo subito motu hominem intGimaret,

non esset moriale, tunc spousalia ne erunt.

lita obtasseein deliberationis; si antini non ita impossierit deliberationem , quin homicidium tDlud tunc admissum esset culpariethalia, in uaerunt valida arax qua sententia, quae magis inter Doctores recepta et probata est, duo praesertim consequuntur: et 1 invalida , nulliusque ensecius esse sponsalia ab amentibus , furiosis , -

19쪽

briis, menismi et sta diva ipsi inter se, si

'Meum aliis, ratione uteriti--mramvinx, earint enim inonis iis, et pro h quae ad medamium in primis respliritur , sumiuit Mil,srandi. V. rum tamen si a sanam mentem inarint, e t eida habuerint rationis intervalla, a mn eo tempore sponsalia, quae contraxerint. Deinde conso-quitur 'l' sponsalia a ratione utentibus contracis, si aliud obstiterit, rata esse sitimsi aut ira, aritaliqua perturbatione incitali iniverim. Nisi με miis animi motibus semper quidem, aut saere Sagusit sine consili et prudentis, non tamensis advertentia et deliberatione, cum probe intelligant quod agunt; unde meriti st demeriti capaeas

sum, modo tamen animi motus et perturbatio tantuno sit, ne usum rationis adimat. 0uamquam vis et metus, etiam gravis, ad arien-luim eationis ei libertatom, atque adeo deliberationem non perimet, eam iam in viliat, et idcir sacile assentior iis qui putant f nsalis vi, seu metu iniusto inita, nec iure naturali, nec canoni eonsisthi e ac nullum proinde flactum, in unamque obligationem parere, tiquido in promissionibus Gaias, licet consensus adsit, ut ita eontractus, ins et iure naturali profluit ex parte cogentis,

qui ex tali promissione milium consequi ius οὐ est dili enim vim intulit, an metum ineussit, ius seu titulis areeptandi, γε dain vel promittitur, consequersiur propter vim ut metum , ub . iitento in iniuria asserit , sicque ex proprio delicto hacrum reportaret, quod iniquum est. χde musa promissio avis ad vitas pecunia ι venda, vel facta foeneratori de solvendis musis I, naturali iure non valent, et ideo foenerator et

20쪽

latro promimmi pecuata sequeunt recipere, reeelaamque restatuererienentur, non quod ο--Mnaus suupliciter voluntarit in promittent desuerit, sed quod latroni ac moraiori desui ius seu titulus eam pecuniam aeripiendi retinendique. Promittens vitam non tenetur reddere, quod laeturum, vel daturum promisit, nisi forte iuraverit se soluturum, idque ob vinculum eligionis, euius relaxatio peti sine alterius iniuria potest consonatiua canonicum namque Alexander III ean DRBI- Tom de Iureiurando e Debitores ad Misendas usuras cia quibus se obligaverini, eos non da-bent. Si vero dari artam solutione iuraverint, eo-gendi sunt domino reddere iuramentum. Et cum

usurae solutae fuerint, reditores ad eas restituenda sunt ecclesiastica severitate, si necesse suerit,

compestendi. At ubi vis maiusque gravis et iniustus iniora

a quodam sit, non colludente eo, cui nuptiae promittuntur, si non iure naturali, at certe iure canonie sponsalia irrita sunt aut saltem irritari possunt. Ponusex enim generatim edicit c quae metu et vi sunt, debent in irritum remeari y eap. da iis quae ' metusque causa sunt; et rursus: quae vi mei ve ausa fiunt, carere disent roboris firmitata a eap. 4 eod. tu.

Denique doliberationem in sponsalibus tollit ediror circa personam, vel qualitatem eius substantialem error enim ausori cognitionem obiecit, sine qua esse nequit deliberatio, aut ullus voluntatis eo ensus caeterum de vi, metu, et errore

plura dabimus, uti matrimonii impedimenta ea

nemus.