Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

발행: 1771년

분량: 496페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

2쪽

UINDICATUS

RΟΜANI PONTIFICIS

POTESTAS

IUSTINUM FEBRONIUM

a IusQUE VINDICEM

THEODORUM A PALUDE

Iterum adserta, di confirmata.

s UPERIORUM FACULTATE.

3쪽

Priodegia istius Sedis , vel Eeelesia perpetua sunt: Disinitus rMeata, atque plantata sunt: Impiasti 'possunt : Transferri non possunt ; Trahi possunt , evelli non possunt.

NICO LAUS I. Dis. 8. qua es ad Michari. Imperi

4쪽

CONSPECTUS

DISSERTATIONUM

Primatus natura atque adfectioniabus. pag. CAPUT I. Finis explieatuν , quem Chrisflus in Primatu instituendo sibi maxime proposuit . Fuit autem is Ecelesiae uni ratem fundare , ac conservare . Ad id centro quopiam opus fuit unitatis . Petrum fuisse , ejusque successores Romanos Ponti es , Patrum , veterum Tbeologorum , Gallicanae Ecclesiae , Haereticorum quoque, atque adeo Febronixae Peretrae consensione testatisma res est.

ibid.

CAPUT II. Naturam Pontificii Primatus in coactiva iurisdictione fiam esse ex iis , quae supra de centro unitatis cοUituimus , adversus Febronium inenoditur, eiusque essugia praecluduntur. I CAPUT III. Ingenitas Peimatus Pontia scit proprietates explicare adgredientibus nobis prior illa oecurrit , quod universalis si , atque in universam Ecclesiam se exporrigat. Id possulat centri ratio, a 2 q-m

5쪽

tram in Nomano Pontimce veι rpherearon Ius agnoscit p postulaηt Patres e p sulat cum primis Coneilium Florentia nutri de quo drsputantem mire halimcinari Febronium . quemadmodum in Anti Iebronio dictum fuerat . iterum CAPUT 1 U. Immediata in οἱ sngulos quarumcumque Chrisiani ordiis dioecesiam Fideles est Romani Ponti eis auctoritas. Hane alte am Pontificii Primatus adfeEctionem frusra Febronius adorituν . De Universalis Episcopi titulo nova. cum eo disceptatio instim

Mὸ Primatus proprietatem considerat , nempe quod furema st . Heis autem cum primis agitatur quaesio, num R manus Pontifex Generati Concilio sup νior haberi debeat' of ersantis sen eu-rrae novitas confirmatur , maximae equibus ἰmplicatur , discutrares prost

CApUT vs. Febronius ad 'vindicandam Conciliis generalibus in Romanos Pontifices potesarem multa adfeνt , νιν nullius momenti demonstrantuν . Episcopos praesertim in Conciliιs , quae eorum dom Pontificum obnox/a snt auEctoritati

6쪽

Maneeneo Fraterna eorrectionis praee pro qu eritur, qua istud ratione ad sun mos Ecclesiae Pontifices pertineat . in II4 CAPUT VII. Nullum In EMissassicabilioria monumentum exstare , quod a neralia Concilia in Romanos ponise sex potesate qui am egisse compris rur. Febronius fraudis, oscitantiae, araque inscitiae convictus. I OCAPUT VIII. Constantiensis Conedii

decreta, quae Febronius iterum obiicit, rursus expenduntur. Praemittitur rerum

ebronologica tum de illorum decrer

rum benim Gr audioritate diseritur. Ist L I. Remm ad Constantiente OMilimn pertinentium onusis Chronologica . ibid. II. De sensu decretorum Constantie sis Concilii. IasIII. De Constantiensium decretorum, quae νecitata sunt, auctoritate . 24sCAPUT Ix. Nullam Basileensi Conialia inesse auctoritatem plusimi , atque 'in his nonnulli ex Gallis docent . Idem ejus Concilii bisoria palam facit. Fr Rra Febronius Basileensium caussam

in Iaarare a reditur .

DISSERTATIO V. Demeaciaribus Pra-matus Pontificii iuribus in iis , quae ad Idem spectant. 288 CAPUT I. Caussa maiores cum primis

autem

7쪽

CAPUT II. suae quanta Pontifici

νtim in Caussis Fidei definitionum auis ctoritas si . Duae praecipuae ejus a Nesioues proponuntur quod nempe oe e roris nesciasit ultima baberi debeatium ad primam HJutatio conυerritur, O quis de illa fuerit veterum ac recem rium hensus, quis Febronii a d

claratione anni I 582. Gallorum isti penter explicatur. Io

CAPUT II I. Romanam sedem errori obnoxiam non esse certissimum es totius antiquitatis decrerum , hinc e rejecta Febroniana sedis, o sedentis distinctisne Pontificem quoque Romanum eodem, insigni privilegio praestare . Idem ex Chrisi Domini pollicitatione confirmaturtum vero maxime ex centro Catholis

unitatis , quod est Romanae Eceles Pontifex . Esuetum B urtii seriem inire presonas Pontificis distinguentis in.

CAPUT IV. Ea est Romaηοrnm Pon. iseum in definiendis Fidei rebus au

Horitas, ut ante Ecclesiae eonsensum Fia dei obsequium exposcat. Incommoda conistrariae

8쪽

trariae sententiae, quae Ponti larumfaitionum veritatem ab Ecclesae com sensu arier . Febronius caeteraq. buisius opinionis defensores, quae inter se

puenant docere, conv/ncuntur.

Gallicana a. Io 82. declaratrone sentιe dum si, cuius hisoria ad υ. νιtatem a Febronio aut obscuratam , aut di mu- Iatam exigituν. Pauca alia νefelluntur, quae Febronius magnι esse momentι rixias imat ad Romanorum Ponti cum α φαλειαν oppugnandam.

CAPUT VI. Dierusio in ea , quae Fe-hronius tum ad verbus Constitutionem Unigenitus, tum pro Ultrajectina pse . - .Ecclesia in ni quadam temerrtate utiir De Van- Espenio cujus opera Febronius extollit iudicium . 4IT

CAPUT VII. Falso Febronius queria ιυν sibi in Antilabronio fuisse iniuria

adfictam de absoluta generalium concritiorum necessitate sententiam. Hanc ite rum confutamus reiectis Febronii arae mentis . Tum Concilia ipsa Generalia Romani Pontificis confirmatione indigere Venditur . Ex quo tandem coli mus vltimam esse, quia Febronius ne- .gat ejusdem Pontificis in cauos fidei auctoritatem . 4s4

10쪽

DISSERTATIO IV.

De Pontificii Primatus natura atque assctioisibus.

Finis explicatur , quem Christus in Primaru instituendo sebi maxime pν Fosuit. Fuit autem is Ecclesiae unitatem fundare , ac con servare . Ad id centro quopiam epus fuit unitatis. Petrum hoc fuisse, ejusque successo-νes Romanos Pontifices Patrum , veterum Theologorum , Gallicanae Ecclesiae , Haeretiarum quoque, atque adeo Febronii ae Perelis rae eonsensione reflatisima res es. Raecipuum meae cum Febronio controversiae caput adgredior ..

Primatus is est Romani Pontificis . De peculiaribus ejusjuribus postea videbimus. De illius natura nunc disputandum , ejusque ad sectione in . itfebronio adsertae a novis ntis Vind. T. II. Α vcr.

SEARCH

MENU NAVIGATION