장음표시 사용
481쪽
C A P. VII. ψ73 possint . Quo illud Damasi spectat de in minens Concilio s33ὶ : neque enim praeiud
cium alι quod nasci potuit ex numero eorum, qui apud Ariminum convenerunt e quum eo Itet neque Romanum Episcopum , cujus ante omnes fuit exρet nis siententia. . . . buiusmodi sirtutis consensemu aliquem commodasse : iulud quoque S. Si bant Iuηioris de Concilio,
quod adversus Sacrarum imaginum cultum coegerat impius Costronymus quanam igitur ratione vesram Synodum oecu menicam dicitis , quam neque adprobavit R manus Pontifex λ quamquam canone praescribiartιν res ecclesiasticas absque Papa Romae coη- Iluui non dioere . De Arelatensibus Patribus miror mutire auium Febronium post ea, qtiae
in Anti febronio disserui 3s . Ostensum ibi
est, quam absurdum sit vel suspicari os et tensis Concilium , quod Occidentis quoddam Concilium fuit, atque adeo Romano Pontiis fici saltem ut oecidentis Patriarchae obnoxium, eam sibi auctoritatem ad judicasse, ut suos Canones Patriarchae confirmatione non egere praesum plerit . Ostensum pariter est , mutilam ad nos pervenisse, quam ad Sylυμ
Brum Patres ibi coacti dederunt, epistolam, nee dubitari posse quin ab Apostolica Sede
ut a se statuta confirmarentur , petierint .
482쪽
Ostensum denique , eonina Canones in nullas antiquiores Canonum collectiones relatos
fuisse , non alia sane probabili de caussa , quam quod SFlυeser illos sibi confirmandos
non esse censuerit . Quid igitur mihi cum Peretra elatense Concilium Febronius ob ij-cit λ Haec antea diluat ς tum Patres osela senses Sacerdotii sui auAoritate fretos inconsulto Pontifice de Ecclesiarum disciplina judicasse adfirmet . Quamquam ne tunc quidem perspicuum erit, inconsulto ea illos Pontifice statuisse. An non enim Concilii Praesdes SFIυesri Legati fuerunt ρ Quid si emgo Legati de iis , quae decerni placebat ,
θλestrum consuluerint λ duo Febronius mois numento id ab illis factum fuisse negabit Num fortassis urget Febronius judicis munus, quo Episcopi in Concilio se iunctos adfirmant λ At quod inde adversus Romani Ponistificis auctoritatem ducitur argumentum , Ociscupavimus antea, atque adeo evertimus. De
quincta Synodo antea diximus , neque supinpetit, quod dictis addamus . Quid vero mctavae Synodi meminit λ Aderant Legati Pontificis , hujusque auctoritate quum Photius deo positus fuerit , recte dicere Patres potuere , illum suisse a se depositum per datam nobis potestatem in Spiritu Sancto a primo magno Pontifice nostro , Liberatore Salvatore cunctorum , a quo omnis Ecclesiastica potestas , quae per Pontificem Petri successorem late
483쪽
Iate per Ecclesiam diffunditur, veluti a primo praecipuoque sonte dimanat . Ceterum hujus ipsius octavae Synodi Patres nonne a Romana Sede, ut sua confirmarentur acta , uo ab universis Ecclesiis susciperentur , e Lagitarunt ρ Testatur id eorum ad Hadri num epistola, ex qua haec in Antisthronio reis
citavi di igitur libenter oppido , &
,, gratanter imitatrice Dei Sanctitate vestra se omnium nostrum Conventum & univerisse salis hujus atque Catholicae Synodi conis ,, sensum & consonantiam recipiente , prae- ,, dica eam magis ac veluti propriam , &se sollicitus confirma evangelicis praeceptio- nibus, & admonitionibus vestris, ut per ,, sapientissimum Magisterium vestrum etiam ,, aliis universis Ecclesiis personet & susci.,, piatur Veritatis verbum, & justitiae decre- tum . Iam vides Lector quam sutilia sint , quae ex Peretrae libro Febonius velut invicta quaedam argumenta corrasit s37). v II.
3ε T. II. pM. 37 o 3 ab hoc, quo de agimus argumento Vistia mus, aliud exemplum praesto est , unde Febronitis discat , non admodum sbi Preeira narrationibus eruditionique rudendum fuisse . In Coneilii Tridemini , inquit Feis ,, niua s pag. 6ar. J primaeva editione Par en/ prim
M vam dixivem ego Romanam, quae una uti sola authen- tim est, ita & prima fuit , quam anno xs64. Tria ,, denis in patriam reversus evulgavit Gentianus Hervetusis Gallus Theologus, nee non in Antuemiensi eiusdem an-M ni ex ossicina Martini mesi , ante Melamationes P se trum, Cardinalis Noranus Pontificis Legatus ita loquens
484쪽
4 6 DIssERTATIO V. VII. Haec autem quae hactenus disserui. mus , liquido demonstrant , generalia Concilia esse quidem infallibilia , magnum tamen inter ea , & Romanum Pontificem diis scrimen interesse . Ponti sex enim infallibilis est
,, inducitur e Piaeuit omnibur Patribus finem hu e saera
M peti, TRIBUS DUMTAXAT ELCEPTIS, QUI CONA FIRMATIONEM SE NON PETERE DIXERUNT.
,, Haec perimpe Tribue dumtaxat exceptis se. in Roma mis,, aliisque vulgatis editionibus omittitur . Verum ars illa Romanae Curiae non ignota est , ut quidquid veterum velis recentiorum monumentorum occurrit , qu d novis eius,, consiliis aliqua ratione possit ossicere , id quam dilige , , tissime supprimatur . Eadem habet Peretra in suo de F pii coporum potestate commentario L pag. 37. J: U MANM SIM A gia ben nota delia Corte Romana ii tentar dilhpprimere tuiti ii monumenti antichi e moderni, qualiis in comodar posseno in qualehe modo te sue nuove pr is tesse. E per non partare de' fatii pia noti , ibppreuero neli' editione det Concilio di Trento ii voto di tre Ue- ,, s vi, quali sui sine det Concilio sumno di parere, nonis se ne douesse chiedere at Papa Ia conterma, come chi
,, ciι. p. 1π2. conficiniando l' edietione di Roma delis 1364. con quella. che ne la fatia lo stessio anno in P riei per opera di Gentiam Henseto Teologo di Franeia se allo stesse Concilio, e eon l' altra stam pata in anυe sa lo stesso anno nella Staniseria di Martin meio . Non equidem ex Peretra sumpsiue illa Febronium dixero , u um hie ipsa editionis verba reserat , Peretra solam se tentiam. Non dubito tamen quin Prie ra stimulos illi as. diderit ad eamdem mali anitatis plenam narratiunculam it randam . Sed seiat Febronius , norit Per ira haec quidem fuisse a Pau- eius in Cone illi Tkidentini hii toti a tib. XXIV. ea'. R. ex sineeris monumentis rei brmata. S ad veritatem expostra . Reddo histori ea verba . Finalmen re ,, mn richiesti i Padri r se loro piaeeva, ehe s terminasse
M it Concilio; e che i Leuati a nome di esti domandam is r. at Papa Ia confermatione di tuiti i decreti. It Soaus
485쪽
est absolute, sunt insallibilia Concilia , sed
aci lecta conditione , si nempe his Sol ni Pontificis confirmatio adcesserit. Hanc Rο-,naui Pontificis & Conciliorum discrepantiam eo minus Febronio mira deberet adcudere
,, narra, che i voti sepra tal proposta non fumao dati s e ,nilo it solito ad uno ad uno ; ma che tu ris posto da, , tuiti infletiae; Piace. It contrario non sblamente si leg- , , ine ne uli Atti autentici, ma in una divulgata e pur a i revole s crit tura , la quat non potὶ seneta negligenta se tu stir la notitia dei Soave. Questa E il Diario dei Se , , υairetio, clie vi fit presente , e serviva es Am Velii , , , Segretario det Concilio. It quai Segretario, come que, li scrive, co' Notat at solito ricerco i voti. Anti neu la dii inta narrazione di questo latio it Serυaneis ra , , C, tara , ehe uno ri pugnis at chiedimento della confera se in aetione; e che cosi disse ad alta voce it primo lyre., , dente ne i testificare a' Padri secondo it eostuine, che il, , decreto era approvato . Gli Atti stampati in ηουε δε ,, P anno xsis . dicono tre . Ma ii testimonio.di presen- ,, Za, come sunt accadere, iu il piu veridico : essendo st ,, to verametite ii contradditore sol uno, secondo che a
se ri Concilio, nιs non chiedo Ia eo 'rmatione . Il che dis , , te per avventura, stimando, che 'l Concilio fosse abba se stanta cciti ferinato coli' aut orata de' Legati mandativi se dat thonte iee, e con l' i struetioni date loro tbpra te m , , terie pol statuite. Ma l' equivocatione degli Atti stam se pati in Anversa nacque , perclid avendo tuiti gli altri, , risi sto at decreto semplicemente, pisce ; tre dissero in se oppositione dei Grauarese ἰ chie δε la confirmarione, eom iecessaria: e tuiti e tre di sua naZione . inelii furonori it celebre antonio deostino , Vesicovo di Lerida , Bari ιoni uaeo Sebastiani Vescovo di Patri , e Pier CousaIυα di, , Mendo ea vescovo di Salamanes . E per certo di tal, , decreto , non come di tumultuario, ma bensi di con- , , corde fa men Zione auires M=ruisi ne tristoria della Re
bili in Romanam Sedem maledicentia obtrudunt l
486쪽
478 DissERTATIO V. dere , quod ipse etiam idem inter EeeIes observantiam , & Concilia discrimen adsignet.., In hoc tamen , inquit ille in priore υ
si lumine s383 majus est privilegium uniis
,, versalis observantiae in rebus fidei, quod ., haec sit ab .lute insallibilis, Concilium ge- is nerale canditisnate , si nempe Patres legi. time convocati , in eo ita se gesserint , is ut dici debeant repraesentasse totam Ecis, , clesiam; quod an ita de secto sit, deci , , rat agnitio, seu receptio Ecclesiae aliaque in altera quoque operis parte id repetit 39 . Sapellius Febronio magnum propterea obiicit sententiarum conflictum c o . Et
nim Febronitis in priore volumine cum Alin
PERs ΛΜ nullum actum jurisdimonis exercere posse, nee aliquid senteηtialiteν definire, O se infallibilitatem in definiendo ei competere debere UT CONGREGATAE an Concilio. Ex quo
,, sequitur, inquit Sappetiui s 3), quod E se clesia dispersa pro statuenda infallibili fi-
is dei Regula ordinetur ad Concilium gen ,, rate . Et hoc ipsum Concilium , quum ,, tantum sub conditione insallibilem fidei re- ,, gulam statuere valeat , denuo & vicissimordiis
487쪽
C A P. VII. 47s ordinetur ad Ecclesiam dispersam, experiendi gratia , an Me Eecissa dispersa gen
is rate Concilium ut legitime celebratum να
,, gηψscat. Felices igitur post longum etiam is temporis tractum suerunt Arriani , etsi a se Concilio generali Nisaeno Ι. diram subuo re debuerint damnationis sententiam. F ,, lices Macedonianos , Nesorianos, Euditata ,, nos , aliosque, quamvis a Conciliis gen is ratibus adprobante summa sede extra Ec-
is Hesiam foras suerint ejecti. Et quis in s si stemate Febroniano imputabit Lurberanis , is quod Concilii Tridentini decretis non imis ,, mediate subscripserint ρ Ecce enim Martia, , si me Febreni t te si audiamus: Concilium is generale est tantum sub conditisne infalliis is bile, & utrum revera & absolute insalliis ,, bile sit , hoe dependet a receptione E ,, esesae. At vero haec ipsa Ecesesia . utp is te dispersa anchoram insallibilitatis nonis porrigit, neque s juxta tua, Febroni prin- ,, cipia ) in promptu .be3 decidera verum ,
,, etsi plurimi Episcopi eum suo capite in
is idem genuine conspirent , certe non alio
is quam inspirante Spiritu Sancto. Quid i-- gitur Concilia λ Haec ipsa Eeesesia dispera ,, ia ad generale Concilium ordinari iam is amplius absque manifesto processu in infuia
rum haud poterit , adeoque exspectandum erit longissimo tempore , usque dum dixis turna Ecclesie dispersae obse antia Concilii
488쪽
, , simam diuturnam ac aevi ternam Ecclesiaeis observantiam U. Ingeniose&vere dictini sed quoniam Febronius nunc pedem retrahir, k oretenus saltem s corda enim unus ser tatur Deus) dispersam quoque Ecclesiam controversiarum infallibilem judicem profitetur , tam manifestam opinionum repugnantiam non urgebo eam indicasse contentus , ut
prior illa tam msolens & Catholicis omni bus invisa Febronii sententia & penitius cognoscatur , & evidentius refellatur . Nunc illud solum mihi a Febronio explicari velim , quomodo Ecclesia in Concilio congregata columna sit veritatis , egeatque tamen
sui ipsius dispersae confirmatione ; quomodo
Pontificis decisioues a corpore Episcoporum in Concilio prodetrates vim Dιυinam obtineant imis
mediate emanantem a Chrisλο, si dispersae Ecclesiae agnitionem seu receptionem praestolavi deis bent λ quomodo ANTE OMNEM Pontificis confirmationem ejus odi vim divinam obtineant , quum saltem ut dispersae Ecclesiae capiti & cum illa conjuncthn Romano ΡOntifici in hae agnitione seu receptione suae esse partes possint ac debeant P Vereor equidem, ne quae ad elevandam Pontificiae conis firmationis neeessitatem huic Papae massyx Congessit . in dispersae Ecclesiae agnιtionem seu receptionem detorqueri facile possint . Ut ut est, id saltem Febio Lus dabit , ut ejus eo
489쪽
E A P. VII. 48Ixemplo quamvis potiore jure Concilia inis fallibilia eo adstionale appellemus , non quidem cum universali Ecclesiae dispellis ob-1 ervantia , sed cum Romano Pontifice coin
VIII. Illud tandem ex his omnibus eis mergit, cujus gratia totam hujus capitis disputationem sui cepimus , Romani Pontificis in caussis fidei altimam esse , quae spectari
debeat, auctoritatem . Quum enim necessaria absolute generalia Concilia non sint; quae tamen ultimum essent Ecclesiae tribunal , a quo fidei controversae dirimerentur; ac praeterea si congregentur , vim obtinere non
possint eorum definitiones , nisi Pontificia confirmatione oblignatae suerint : quid demum restat , nisi ut Romani Pontificis quae in definiendis istiusmodi controversis infaIlibilis auctoritas est , eadem ultima quoquo habeatur ρ Nam ne a Conciliis summi Pontificis desinitiones iudicii potestate retractari ac reformari possint ι infallibilitatis privit
gio cautum est; id tamen unum esset, quod maxime obstaret, quominus ultima esset ejus auctoritas . Atque id ipsum centri ratio postulat , quam Romano Pontifici supra adseruimus . Quod enim ultimum esset Ecclesiae tribunal , cui dissentire nemini liceret , illud Catholicae unitatis centrum habendum omnino foret . Si ergo unus Romanus Pom
490쪽
481 Drs snRTATIO Reifex unitatis Catholicae centrum , in quo omnes conquiescant , a Christo constitutus fuit, ultima quoque ejus esse debet in diri. mendis fidei controversiis auctoritas. Finis Tomi Secundi.