Syntagma variarum dissertationum rariorum

701쪽

Quod ipsum παλιρρόδω etiam simpliciter positum το ς υπω ἐφωραικὸς -- . exprimit, ut Arato παλιρροθιη. Quae vicissim tamen ita inii usirpata est ut non fluctum retrogradum, sed appellentem navem in portum conjicientem, atque terram continentem apprehendentem snuet:

Quod Cicero ita Latine dixit:

Mout quum utant tutos onstringere portus Obvmun navem magno cum pondere nauta

Adversamν wahum optata ad littora puppim. Rursus quoque αμπωτις non semper aestus reciprocationem illam deno, tat, quando post exundationem aqua a mari resorbet in litora destit it Sed nonnunquam ipsim quoque alluviem, ut d gurgitem atque Voraginem, majori aestu naves absorbentem indicat. Sic enim Ambrosius ---Aib. Φαγ. Aμπωτις quoque in oceano seperhibetur, quia cum reliquis dista ordinemsuumservare dicatur, Lunari exortu evidens mutationis uae fertur indicium dare, ut ma ijsium occidentati, in quospectatur ἄμπωτις,folito amplius accedat, in recedat, in foroastis feratur, tanquano Luna 3-busdam stirationibus retrorsum retrahatur, e iserum iisdem impulpum in retractum in mensuram propriam refundatur. Quem imulatus remitur Honorius Augustodunensis, qui tib. I. de Imag. mundi c. i. Ampotis quoque, id est, orago in Oceano, in exortu Laena majori astu fluctus involvis o revomit. Haec autem vorago, qua totas aquas e naves avorse m revomit, c. V. Eodem pacto δι aestui non usquequaque ceu vult Nonius maria nos impetus, vel commotiones significat, ut apud Plautum in Vm ria AH. I sc. s. v. 6. Quam magis te in ahum apessis, tam astus, inpre-ιum refert. Sed atque mare resipum, es refluum prodist quam cum uit, nam riuando a nobis abscedit, quorsuo refundi in aquor, uecanit vidius, non minus aestuat ad alio sub Sole calentes te resa ditur, quam secundum Virgilium lib. X. . naid. - Cum Mao insensum crescenti allabitur astu. Λut cum tuo a Geor . . I93.

702쪽

Ponto longe sonat unda refusa D rrhenoque fretis immittitur astus avemis. Ita ergo Seneca I. de Ben. c. Io. Quos alus accedo ιomus existit, recedens interiore litorum vestigio tenuit. 8 Statius lib. a. - Gurgite cano ne retegis bibulam, nunc obruit astus arenam. Haut inisequenter vero solam signat αμπιίιν, ut apud Catullum . G.

- Tanto te absorbens vortis amoris,

. Estus in abruptum detulerat barathrum. Ita quoque post alios Ausonius in Mostella: Cum virides algas est rubra orallia nudat Uus. Atque idem rDiff.nditur alveo se uim extremi procurrunt margine fluctus. Α qua significatione transsationes illae sumptae sunt Ciceroni . de Oratore: Repente te quasi 'aidam astus ingenii tui procul a terra abripuit Et in Bruto Hunc quoque absorbuit astus quida- gloria. Sic Horatius lib. a.

Te mrsus in bellum resorbens, Uuda striis tulit astuosis. VI. Nec alia acceptio est Graecanici Proverbii κατὰ ρουν προχωρω apud Lucianum in Iove Tragoedo, & Eschylum in Per', quam quod Latiam secundo flumine vel astu namigare dixerunt, idque communiter ita exponitur, ut sit in eam partem, in quam flumen decurrat, quod vi dius A. de Ponto sic innuit: - Sod flumine sapescundo,

quietum remi cu sus euntis aqua.

Et Prudentius h. a. per ροώ. Cornunt stupentos navita labi retrosum leviter Hectam remense marmore, OEstu fecundo' flumine. Unde Poetarum Princeps lib. Io cum dixit de iis v. 687. Labitur alta secans sumque astuque secundo, non tautologiam commisisse , sed utrumque bene conjunxisse, distinxisse judicandus est, quasi eo celerius ille fuisset Ardeam devectus , quo tiui naturalis aquae decursus violentior aestus jam retro properans ipsum simul abstulissent. Id quod cum J. L. decla Cerda de astu, adli rora procurrente ibidem p. so9. iterum p. 36 . intelligat, frustra est. Aliterin Plinius c. 28. lib. . ut claudianus de flexio Conseiatu Honorii erant explicandi. Quod vel idem ipsum manere debuisset inrouo. 3.

703쪽

mis arier in gurgite villis Hersinu missusque secundo defuit amni.

Nam tamini secundum idem sit ataue Graecis φορον, exinde tamen non necesse est , aestim inserentem innire , sed, referentem. Atque sic Plinius I. c. pecundo astu namgam e Parthico enim regno navigantibus vicus Teredon infra confluentem Euphratis in Tigris. Qui populi scili cet flumine, exaestuatione prius aucto, sed postea eundem aestum refluum atque cursem suum genuisim prosequente, navigationes suas instituunt.

Quod idem Naturalis historiae Secretarius ibidem sic circumscripsit eo eodem die in classe , astuque revorso iteru- equitatu Apud Claudianum itidem da nequaquam ab una parte astus am isse duc

ex altera minis rediens nisataque littora ut voluit de la Cerdaxconstituuntur. Sed Nereus prius astuans, mox Padi amne flecundo puppesta vehem. Atque iterum nunc fluctu redeunte revehens, nunc eodem Aunudata litora deserens componitur atque opponitur Verius hi sunt: - - D-apue ora Padi porrusque Ai uis

Flamineos, certis ubi legibus advena Nereus. Efluat em pronas puppes nunc amne secundo, Nunc redeunte vehit nudataque littora fluctu

Deserit Oe ni lunari.us amula damnis. Ubi num per damnum recessus maris capiatur , ut idem Jesuit Hispanus observavio aliis considerandum relinquo. VII. Non minus aequivoca est motus maris appellatio , tametsi haec antiqui in notior esse, quam astus visa fuerit Bo v. utanto ad Arist.

de mundo p. 6. manu eum ducente divino auctore Pomponio Mela lib. 3. c. I. quemliscum, quod elegantissime propositum nostrum explicet , integre exscribere non pigebit Oceanus inquit cingens o infinisum pelagus in magnis aestibus concitum ita enim motus ejus appellanthmodo vimina e campos, modo late nudas ac refugit, nec ita corrigo pro nunc)ad alios aliosque invicem, neque altemis accessibus nunc in hos, nunc in illos impetu vessum. Sed is in omnia litora quamvis diversa terrarum in .larunNue ex medio inriser fusum est, rursus ab illis colligitur in m dium in in semetipsum redit, tanta vi semper immissum , ut vasta etiam mina retroagat, in aut terrestria deprehendat animalia, κι marina

destisuis. Hine qui mare horis suis astuans coram non vidit, in specula conjicere tamen potest, iudice Illustri Barthio Advers lib. I q. c. a. Qui etiam lib. 2 s.c. 13. divinitus sonum aquae marinae fluctibus allisis Mtelisis.

704쪽

relisis crescentem cadentem Anapaesticis illis elegantissimis Acciii, b,-tinidis repraesentari credidit, sicuti eos Maliger ad Carri conse minavit.

Exe saxis, a Jonante Crepitu metem cachinnar. VIII. Quando vero ne haec quidem istus nomenclatio diversum illum motum discriminet, atque pariter illa Music fluxus vocabula sint generaliora, πολυσηυοι atque proinde ambigua. Iccirco signantiora, priscis, vel etiam sequioribus seculis usitata reducemus nomina, quo accerusum pariter, recessiim maris rite distinguere valeamus, quae Aristoteles de mundo ἀναχωρή κοιτα υ ἐπιδρομἀς μάτων, putrius vertitrogressus, recursus, sicuti similius lib. Io. Eneidos Lamuentis pela recursus vocitavit. Utque reliqua insuper iummis Auctoribus usurpata adque maris accessum, recinnam exprimendum opponi sueta συνώνυρεα

uno quasi obtutu lustremus, melle descriptiones inde, quales reapse sunt, exstruamus: Coegit aliquam multa J. L. dela Cerdaaa Hers. o.

Obicibus ruptis, rursussu inlina residant.

Plin. lib. a. c. 97. eodem pacto opporuit intumis . rodere accedere, reciprocare assuere, remeare inundare, o beri exundame, misescere; augeri, minui. Alter Plinius lib. . Distol impelli er resorberi, rem mi Et lis.' loquens de a tuario, quod messiit ex stagnoe molli, imferri mari, reddi stagno. Silius lib. 3. Fertque re eraque fretumsequitura'ue reciproca Thetys.

Manilius Io et Pontum terris immittit e aufera Senecato. deprovid. c. I. nudari litora pelago in se recedente, eademque intra exiguum tempus opstisi. Ibidem. Modo contrahi undas in introrsum agi, modo erum re in magno insu repeteresiam suam Graeci κυρώτων--σει, accessii fluctuum, opponunt xl oρροον, παλίνορσον ἀμπωσιν, Ἀμπώιν. Elangenus Orat. 28 una ex parte κη-l ἀνις-- η- ρυψήμα ex villa ελατlή διμα posuit, viciesim oraria de pace θαλάμει πεξιώσης pro mari allabente, θαλαμης Hηθει ii pro recedentein imminuto Idemorat. 3 2s υριπων μίαcολαὶ ω ἀμπώτιδες, Et in Praceptis ad Vsui,aesita: Ποντν δὲ ρέει, ἀθρον νεων,- statim: Ωκεανος λαοὶπι ἀπὸ

χθονο . in επὶ χέμ- ἔρχεται Philo in lib. de immortalitate Dei: ἀμ- πιδιζοντα πελάγη, ἐξαναχωρῶντα comparavit, uti Synesius Epist. .

705쪽

SALACIA, ET MALACIA. 68

eodem plane sensi κυρτοὶ κοιλα, tum id & cava Nam ut tumidum apparet mare undarum copia ita cavum, cum decrescit. Sed rediens ad Virgilium, qui Accessum lib. II. OEneid explicavit per ista Pontuspro-

cu'ensumrgite, ruens ad terras, undamFuperjaciens, Menam extremam

perfundens: Recessiim contra istis: aps retro, resorberi, saxa fugere, ιistus relinquere, adjecit praeterea dosephum lib. I. belli Iudaicie. I 6. qui huic ἐγείρεται μοι προ , ταμ πέτραις opposuit τηνάποςροφην ἔ--οιτιν Sicuti Maximus Tyrius Dissert. 3 I. νάματα προσίοντα - ηιοντα:addit Ἀνάcοισιν ν ἀπορροην, i ξησιν - φρίσιν, citerum verba haec υιοθῆ- λήγει. Qui plura desideraverit alibi a nobis adducta, ct adhuc adducenda, adeat laudiat eundem Hispanum solo 26. CV 3 sq. ubi cum nullas aptiores aut meliores invenisset voces, tandem in illum erupit Co lophonem Latini meteres venientem undam in accessu, Veniliam vocarrunt, remeantem in recesu Salaciam. IX. Gnilia utique de Salacia simplicissima Aboriginibus usque adeo culta nomina, ut in Deorum censum numina secta migrarint, suscitare ab umbris Mitu placuit, sicuti postgenitorum Matinam &

ἄμπω'. atri παλii οδίην exprimendam pariter distinguendam nec non ad majorem minoremque affluxum defluxum denotandum, pr pter Lunae variationem quoque variantem. Et quia hisce hederis praesentem Exercitationem venaliorem facere cogitavimus, paulo altius in earun

um maris humidum agitatione excalefactum sit prolia ficum , . inde numina ficta&facta sunt, ceu Plato post coelum terramque OBTTistatim Oceano nuptam, omnium Deorum fecit parentem, quam Cicero SALACIAM transtulit, Maro I. VENILIAM. Utramque eandem post alios credidit Servius, illam vel ab aqua salsa, vel a salo dimm hanc, quod veniens aquam det, dum aestum m ris crescentem S accedentem notat, ut illa adfatum remigrantem. Quam viam XII. jam tum Varro praeiverat, Sss miti-

706쪽

688 ANDR. Rivi Nu DE VENI IAmitibus . Augustinois Isidoro, quaeq- illorum impinvestigia presserunt, Vetranio J J Scaligero, sino, Lam

X. Aouam autem eisnenrum condissimum, inuti humidum imae reum radicate, ad rerum generatio m&propagat nempta rh-crae tum, veteres sani s censuerunt, cum Pindaro μιςον - Ἀδο α -- tentis Thaletis pronunciames Inde non modo Apollonii Rhodius Aa is n. v. 3. Ποσειδα-σε γενέθλιον appellavit, διοι τὸ παύειν ἔ- ,σ

ut tracte Imerpres ruo in amminuami r dominem Ἀ----, eromus nutritionis ac generationis cause fle. Sedis Latini VENEREM a vae V mi ΛΜ, ut SALACIAM ves aquas ipsas, es ex aquis motis ortas, si dem pae in QVenereis actibus praesectas Divassinins ECertum enis est, se omnium pene morum Gentilium sipariis, uirat et sere latitare rationum pretiosos parietes Velati Serv. Honor - - tib ν --id ita eommentatus eii Nomina Deo marinae-ρDeum e causis ficta μή ab elememis, Me Numisa diei volue mares . Cymniae, curses 'ο - inroa Θέει το κυμοι Trimn f milis Deus marisus, Neptuni, Sisaei filios, ea marina ab aqua silpi dicta Quamobrem parens eloquentia Cicero in Timaeo, sive Iiabro de niversiate quo loco Platonis ηθυν incani sti uxorem Latine vertit Salaciam Oceanum Salaciamqua Coeli sata Terra is conceptu generatos editossu retulit Ex his Phorcyn , a rnam inem, deinc s Tovem assue Τα --. Cur autem mare undabundumincalescat, quai ast salacitatem quoque fiat pronius, cliquis aquis agitatu segescens bus, causa ista perhibetur, quod in his ἐπε.σόδι άλοτριος ηΘερμώνει, h. e. adventitia ieregrina habem caliditas, am perseeHis morus externet digeratque at eandem ingenitam domestica lue mari amplius euehant venti ae sim in sub ieiunt, usque adeo, ut nec summmari os ex itire hunc calorem infrum, nec mare cesse ficiant. A dig. a Phutar M. L O. T. XI. Quemadmodum autem Venus juxta etymologiam Tullianam lib. 2. Nar morum liade dicta, Hodie ad omnes venireι, ita & Venilia teta Jos Statu ad Varron a veniendo venit, ut ειλειθυι- ros'ατο ἐλθω.

Hinc

707쪽

Ηinera apud Maronem tib Io εχ eid. v. 76. Juno veneri Venerique filio per obtrectationem opponit mum, cui Disa Venilia mater, tamquam aeque Dea, di altera Venus vel liuetys esset. Nam sic Cumaea Sybilla Io. 6. . Eneid. vaticinata legitur: lius Latio jam panu Achilus, Natas in ipsi Dea; Mil. maris mollia, ut ille Thetidexquae auxilio venerit umo, sevu&Gutium seror, per amnem Numicium interpositum, multum illius partes, juxta Boccatium lib. I 2. Gen L c. 6a iuvit, atque ita Virgialius de C. Julio C. lib. I. Georg. An Deus immerest venias maris. Tametsi Scholiastes Virgilianus Servius aliam reserat originationem. Sane, infit, hanc Veniliam quidam Satariam accipiunt μὴ uri amorem, Iariam a s o, Veniliam, quod veniam de exigentisas. Ita quidem P trus Daniesic Georg. Fabritius ediderunt, sed malim, quodandam detexigentibus, vel quod veniens aquam det. Nam danusi decla Cerda ad locum Virgilii citatum , alum maris accedentem innuit, dici Veniliam priscis Romanis a veniendo, remigrantem vero in iterum redeuntem, Salaciam. Atque sic quoque Carolus Stephanus in Diction sitor

Veniliam antiqui Nepturii conjugem appella unt a veniendo, quam tan dem e Salaciam vocaverunt a naturam maris respiciemes, cujus luctus modo ad terram veniunt, modo in salum abeunt.

XII. Sed ea omnia desumpta a Varrone lib. q. de L. L. Salacia Neptuni ab salo Venilia a veniendo ac vento illo, quem Plautus Cisteli. r. dixit. Quod ille dixit, qui secundo vento vectus est , tranquillo mami: ventum gaudeo. Ad quem locum Jos Scalig. in Conjectaneis Vetranium reprehendens, qui putarit hic agi de Vento secundo, atque inde Venialiam dictam, in eo ipsum, ait, insigniter lapsem. Nam quod Varro non

poterat satis exprimere genus illud Dpιendi quo advenientem alti'uem -- cipiebrim, eum dicebant, ventum garedeo. I ire adduxit vesta Plauti: Si enim de Vento secundo innulexisiet; non or eras versum Hauri laudare. Haec Scaliger. Ego tamen sermulam illam, non modo excipientium aliquem peregre venientem, sedis ipsus venientis arbitror, qui quod vento secundo vectus, feliciter ad terram venerit, cupit, ut sui faciant, quo possit ventum gaudere, i. e. ob ventum, vel Ventum fuisse. Tumeb. Io. 7. Adversi. 7. Ausonius vero Popma Ergo ait Varro Venilia dicta est a diem dis, i. e. accessu ad littus. Remo pno adventu, ut Virg. q. Georg. Atque Ixionei vomo rota constitis orbis. V. Sssso Jumus

708쪽

Junius Phylargyrius. Sed -iud ejusdem iterum Varronis fraginemω-

citarunt S. Augustin. de C. D. lib. . e. 22. Et Issidorus inglosiario Venilia quam, idem Glossator ibidem per maris exaestuationem reddidit qua ad littus venit, Salacia, qua adfatum redat Equo&S-liger ad Varron. Veniliam rect accesium maris interpretatur, Salaciam Vero recessum, inunc locum Varronis ita citatum se reperisse commen-rat. Transscribente quoque Iano Rosino antiq. Rom. Isb. 2. c. 3. Laurembergio iniquario. Maneat igitur veniat Venilia a venie is, sed eo significatu, quo ponitur apud Horat: Multa ferunt anni venientes commoda secum,

Multa recedentes adιmunt.

Ubi in adolescentibus anni venire, . e. crescere dicuntur, in senibus recedere ad morem aestus marini. Atque ita explicat de Servius illud M. ronis εχ eid. lib. s. Gratior est pulchro veniens in corpore virisAId est, crescens Ut apud eundem: Hic segetes, illis veniunt felicius uva. Et circa principium ejusdem lib. l. Georg. I asponte sua veniunt campos in flumina lato

Curva tenent

Notior tamen est SALACIA II1. ab ipsis usque et λ rum Nomenclatore quoque Gellio indigitamentiis, aquam marinam saevientem Pacuvio denotans, Festo Deam salum cientem , avio Diac salacem , aliis XI v. estD- άχα, vel acua, aut aqua fama, vel etiam silisus eademque cum 'AλοσυΘ, ii Homerii Amphitrue, quae undet Graecis sint dictae lautitie, Interpretes Homeri. Oppiani docuerunt. Exindeque Pausanias Neptuno eam copulari vidit xv tanquam spiritui aquae molem subjectam agitanti. Qui xv I. ut in aliis animantibus secundum Plat

nem sequacesque Stoicos, inpollonium b.&Solinum C. quoque Rhodiginum Joannem item Keplerum alios,

nunc sufflet, nunc reflet.

709쪽

XIII. SALACIAM enim in Romanis comprecationibus annotante ex vetustis indigitamentis Gellio libro tredecimo cap. i. Neptuno in ciabant, ut Horam Quirino , Latiam Satumo. Illam , ut 1cribit Pa ius ad Festum, dicebant Deam aquae , quam putabant 1aluus ciere, i. c. mare movere. Unde vidius : Impisque salaces. Festus illa: iacia dicta est, 'od salum ciM. Antiquos autem ait eo vocabulo Poetas pro ipsa aqua usos esse : fine savitiam Salacia Cereris, post condor Galamo, nemo ut me queat 'si imus latique munere vesicimur Abducere hinc morianum c. Ubi sol Scalig. ridiculum judicat testimonium Ovia dii Fast. q. a Paulo scit allegatum) cum salax non sit Salacia. Negaritamen nequit, Salaciamin fortem Diacem quoque deduci a salo, quod mare sit cecundissimum, sicuti, sed quoque caprarum est, murium atque libidino rum oblectamentum Mincitamentum. Ab hac Miaciam calare Italorum profluxerit, equidem nescio Germanorum sibbe I

Anglorum Ebbing of the ea non abeo cum M. Martinio, sed

ab eben quod aequor seu planitiem notat, quando nulli aquarum affluunt cumuli, verum aqua relapsa plana via fit, siccio quasi pede transituris, derivo nisi quis paulo longius ab αριπώις, quod idem est, arces sere malit. XIV. Primo igitur Miaeta sali ain unde Aeheseia pocuia Virgialio vel aqua, aut sua ceu Lucretio fuit, eaque a salsea, ut Servio placuit, aut mota veIstilens Uliens. Inde ea est aquarum, quam

inium, qui diei nomen esse Nereidis, aut Amphitrites, epitheton. Sic uti, Glossarium Graec Latinum habet, Salacia αμις τρίτη, ηρηιh. Quae ipsa laudantur quoque Jos Scaligero ad Felum , quemadmodum Adr. Tumebo lib. I9. o. II. ubi sic stabit Sataria quam Gellius lib. I 3. c. I. inter vetustas mas retulit) est , quam Poeta Amphitriten appetiant , Neptuni uxor. Legi, in antiquo erico Salmaciam esse Aμψύριτην, neque iupprimendum putavi. Sed non est ambiguum, Sala fiam legendum, & eandem esse Amphitritem, quod ante Reinesius observavit in Varius Lectionibus. Nam inpollodorus myginus Trit nem filium Neptuni ex Amphitrite dixerunt , quem Scotus supra e Sa- Sss 3 lacia.

710쪽

lacia. Ubi hoc levioris operae censente C. Rhodig. M. I*A. L. c. 8 agglutinandum est Scribi Fulgentius 'thol lib. I. Neptuno Amphis

triten in conjugio deputatam, eo quod ἄμφὶ i. e. circum circa omnibus tribus elementis aqua conclusa sit, id est, in coelo, in aere, seu nubibus, cin terra ut sunt fontes lutei Quanto rectius Oppiania terpres: dici Amphitriten Neptuni quidem uxorem, sed pro mari frequenter accipi, ratione etymologica etiamniam suffiagante, , ἔ-μψδρο- θεν τριτην ταξιν ἔχειν , quod utrinque obtineat tertium ordinis gradum. Supeme siquidem aether est, hinc aer aqua rursum in imo Herebus, terra, mox item aqua. Idem quoque Mamrum Es a reisum ex C,

robosco Orione, ut inllegoriarum Hesiodi Auctor prodit, sed adnectit simpliciter esse Amphitriten aquarum hypostasin. Iccirco ω rinthi bimari regione Neptuni signa duo , Amphitrites unum ipsumque

adeo mare aeneum in pronao seu antica templi parte erecta fuere. Intus

autem cin curru steterunt Amphitrite meptunus, rectus Delphini institit Palaemon puer, ebore de auro omnes expoliti, inque media basi, quae currum sustininat, mare expressum ex eo emergens Venus, assistentibus utrinque Nymphis , quae Nereides appellantur , ut ἀίοπlης Pausanias lib. 2. depictum resiquit, unde sincent Cartara de imum. Destrum antiq. p. 2II effigiavit. Nec temere est, quod Neptunus Delphinis, homines ipsius quoque amantis, sed ad mare tamen assidue respectantis, pararia ope usus dicatur, per quem Nympham illam , Atlantis

montis antra radices, atque ita terram magis, quam mare diligentem, sibi conciliaverit, cum eodem ad aquarum veram stationem Medem concurrere. vel ad loca ante placita lubinde iterum exspatiantem, senseper tamen ad maritum, revocante conjugali amore , reverti fecerit. V.

Hyginus lib. 2. Neptuni igitur uxor haec nihil aliud est, quam ipsa aqua, ut in C sepe ait Euripides:

Per Amphitriten hane meo incedens pede. Quam Amphitrite glaucam, piscosam atque immensam nominavit orpheus in At nauticis, cum illa sint maris, at non alicujus Deae proprie adjuncta. I cipue vero hanc in rem, commendae Memendari

digni sunt Dionysii Peri etae versisHi, quos arcus Hopper citasse peram ei tin Latine reddidit:

라틴어 텍스트