장음표시 사용
41쪽
si Lib. III. Titulus XXV bonorum seu redituum beneficialium, & ad congruam sustentationem necessariorum . CommIMis contra quosdam Canonistas antiquos , re Probatur ex Trid fest. 23. c. I. s. si quis autem , ubi statuit, eos beneficiatos, qui non resadent, pro rata temporis absentiae fructus Dos non facere. Idem statuit sec. 2 g. c. I 2. de res de provisis ad beneficia curata , Canonicatus, ct dignitates Ecclesiae Cathedralis, intra bime- sire professionem fidei non emittentibus, quod scilicet fructus non faciant suos . Ergo a Contrario, qui resident, &profectionem emiserunt, fructus faciunt suos, saltem aliquos, Consequenter illos saltem, qui ad congruam sunt nececsarii. Atqui fructus facere suos idem est, ac e
Tum consequi dominium, arg. Let. s. 2. q. R.C. S c. uv. de Cor. non resid. in C. atque eommunis Juristarum loquendi modus satis superque id
evincit. Unde apparet, quod beneficiati etiam de his bonis libere valeant disponere.s Dico g. Clerici beneficiati sunt quoque u re domini beneficialium superfluorum . Ita ii die communissima Scriptorum Societatis Jesu, imo commanis quoque aliarum Scholarum, ut ex Thomistica testatur P. Memer, ex Scotistica R. Sporer , imo teste Pallavicino Patres Concilii T ident jam vocabant Dalde communem sententiam, quo tempore floruit Dominicus Sotus, qui I. Io.. deI.- . qu. - art. 3. ait, hanc sententiam sibi ita esse Persuasam , ut, quamdiu Ecclesia contrarium non definierit, nesciret, an eam posset des eiere, eo potissimum, cum S. Thomas eam teneat, neque ullas ejusdem ordinis Pater contrarium expresse dicat Interim tamen dicunt, antiquos iere omnes (qui utique Solo&S. Th. antiquiores fuerint j contrarium tenem , qaos ex recentioribus secuti sunt Silandraia
42쪽
D. n. s . ac nuper quidam inniponti, quem in suis Thesibus magisterialiter refutavit Dilingar anno I et s. P. Augustinus Diesbach Assertio Brobatur I eodem argumento, quo Prior; quia Trid. t. et non distinxit inter fructus ad sustentationem necessarios, ct superfluos: ergo utros. que faciunt suos, qui resident , & professionem faciunt, beneficiati: sicut non residentes & pr fectionem non facientes Tridentinum utrisque Privavit in poenam indistincte. Confirmatur utraque assertior beneficiatis assignati sunt omnes reditus beneficiales indistincte per modum mercedis & stipendii propter ministeria sacra: ergo omnes ( tam necessarii quam superflui iindistincte transeunt in dominium plenum beneficiatorum; non minus ac reditus stolae , &bona quasi patrimonialia ; id quod adversarii
admittant. Prob. E. Per divisionem rerum acquiritur dominium, s. se sim inst. de ud.
t. r. 2 C. communia utriusque udicii. Sed Ct ricis in divisione bonorum dc redituum ecclesiasticorum , prius commanium certi reditus sunt assignati sine disserentiae inter necessarios re superfluos, ut patet ex can. 23. ii. 22. c. I T. q. T. in quo et Er Gelasius Papa dem cernit bonae ecclesiastica in quatuor partes esse
dividenda , quarum una si Pontimis seu Episcopi , altera Clericomum, tertia pauperum, quarta fabricis applican Vel ergo pauperibus sarripiendum erit plenum suae partis dominium, quod nemo dixerit,. vel etiam Episcopo & Clericis relinquendum est suae portionis Prob. g. Ex communi Persuasione, & praxi , cum nullus Pontificum vel Episcoporum argeat restitutionem eorum , quae Clerici de superi luis layrofanos usus expendunt, aut hanc praxim d-
43쪽
do Lib. III. Titulus XXV.mnet; quod utique fieri debuisset aut deberer, ne pauperes & Ecclesiae rebus suis defraudarentur. Prob. q. ex Bulla Cum sicut Julii III. Edita anno Isso. ubi Papa ait , pecunias alias res, occasione Ecclesiarum, Nonasteriorum , ae beneficiorum Ecclesiasticorum prodenientes spostquam ad manus benesciatorum pervenerunt s, cum aliis ipsorum beneficiatorum Ductibus commisti sint sec. non ulterius in ecclesiasticis ,
sed potius in ipsorum beneficiatorum propriis sese ab eis acquisitis bonis judicari, se propterea quodammodo pro faecularibus , projanis haberi.
6 Objic. i. Clerici in can. I s.cac. H. q. T. v cantur dispensatores suorum redituum: ergo nota sunt domini . E. Dicuntur committere sacril
gium, imo furtum si bona ecclesiastica sibi attribuant , vel male expendant, can. 6. cail. I. c. . h. t. &c. ergo non sunt domini. g. Bona b
neficialia a SS. Canonibus &M. PP. appellant res Dei, patrimonium Christi, bona pauperum ergo eorum domini non sunt Clerici. q. S Bell- nardus in m. a. ad Fulconem ait: quidquidpri ter necessarium dictum , ac simplicem destitum , de altari retines, tuum non est, rapina est, fa-crilegium est. ergo. 3 Si bona superflua cedunt
Clerici per modum mercedis, committitur simonia, quam utique horrebimus admittere. R. ad I. R. cuet. nam non redituum suorum, sed bonorum ad ipsas Ecclesias pertinentium, vocantur
dispensatores, non quidem in d. can. I s. sed alibi : quoad suos reditus sunt quidem dispensatores, at non meri, sed simul domini, quod minime repugnat. Ad et . iterum est sermo de bonis ad Ecclesias pertinentibus, atque de illo tempore, quo nondum fuit facta divisio horum bonorum , & una pars per erectionem beneficiorum uecdum astignata Clericis Ecclesiarum ministris .
44쪽
De peralio Clericorum. Js In c. d. eit. agitur de Praelato ex oblationibus &reditibus ipsius Ecclesiae emente , ct male ex-Dendente. Ad g. vocantur res Dei se Christi , non quod eorum particulare dominium pertineat ad Deum vel Christum, sed quod ad c Iendum Deum, & amore Christi, sint a fideli-hus oblata Ecclesiis, & hujus ministris deputata : quae quidem ante dictam divisionem, &erectionem beneficiorum, pertinebant ad particu- Iare dominium Ecclesiae tanquam personae fictae, uti & omnes reditus ecclesiastici, post divisionem vero & erectionem beneficiorum pars redituum assignata est Clericis . Lona pauperum appellabantur, quia Clerici olim vivebant incommuni , carentes omni dominio , uti nunc Religiosi ; de quibus temporibus intelligendi sunt SS. PP. & antiqui canones ; qui insuper siepe
Ioquebantur exaggerative, & improprie: sic S. Hier. relatus in can. hospitalem d. et . unive sim, etiam de laicis, pronuntiat, aliena rapere , qui ultra necessaria sibi retinere probatur . Et S. Aug. in Wal. I . ait et res alienae poss- dentur , dum possidentur superflua . Quis talia accipiat insensu proprio 3 Si reditus post divisionem supra relatam, &erectionem benefici rum , a quibusdam vocantur bona pauperum, vel Dei, inde fit , quod Clerici habeant obligationem, personalem saltem, ex praecepto Ecclesiae, superflua erogandi in pauperes , vel in causas pias; quam nec ego abnuo. Ad q. S. Be nardus , qui scripsit post divisionem , usus est exaggeratione & auxesi oratoria, ct communiter a s D. intelligitur in sensu latiori ( alias etiam committerent Clerici rapinam, si de quasi patrimonialibus aliquid sibi retinerent , vel si ultra victum & vestitum simplicem aliquid expenderent in largitionem moderatam , hon
45쪽
s 6 Lib. III. Titulus oristam recreationem &c. quod nec adversarii concedunt ) non in eo rigore, quem verba praes ferunt, sed in hoc, quod superflua debeant expendere pie quocumque ex titulo aut Jure. Ad s. Hoc pals o nec quasi patrimonialia, nec adsistentationem necessaria, a Clericis accipiuntur sine simonia , quia per modum mercedis acciapiuntur ; quod plerisque adversariis dicere non Iubet . Dico ergo , etiam superflua accipi per modum mercedis non rigorota, sed potius per modum stipendii ad sustentationem, utut illud Iiberale sit: vel, si velis vocare mercedem PT prie dictam, dic illam non considerari ut Pr portionatam ministeriis sacris, quod foret sim
niacum, sed proportionatam persenae & ex Justitia debitam pro sustentaetione juxta illud Christi, dignus est operarius mercede fua. et Dico . Clerici beneficiati , non obstante,
quod sint suorum redituum omnium veri domini , superfluos tamen tenentur erogare in causas pias. 2. Non quidem ex Iustitia, uti Lay m. dc Pirhing &c. volebant. S. Neque ex virtute charitatis, uti putabant Molina &Palao. o. Neque ex vii tute Religionis, uti contendebant Lugo dc P. Franc. Schmier. i. Sed ex solo praecepto Ecclesiae. 6. Eoque partim scripto, partim tradito; adeoque ex virtute obedientiae tantum. Pars I. videtur esse omnium, licet in radice hujus obligationis: non conveniant. Pars a. 3. &q. Probam
tur negative, quia non satis probatur obligatio Iuris naturalis aut divini, descendens ex virtute
vel Iustitiae, vel Charitatis, vel Religionis. imo
Probatur oppositum ex variorum Pontificum Buialis, qui Clericis in Urbe, & districtu Romano usque ad Io. milliaria existentibus, dederunt liacentiam etiam de superfluis libere disponendi peractus inter vivos vel ultimae voluntatis ad causas
46쪽
De peculio Clericomum. 3 quoque profanas, ut ex Bulla Etsi Uniorem. Sisti IV. ex Bulla Cupientes Julii III. ex Bulla In emia venti , Pauli V. dc ex Bulla Innoc. XII. qui non ita pridem simile privilegium concessit Iodoco Edmundo, Episcopo Hildesiensi , quae extat apud
Strychium in appendio. ad tract. de cautelis testam. Pars s. dc 6. quam tenent Domin . Solus, Covarr. Garc. Less. Sanch. Haun dc longe communior m dernorum Theologorum, & Canonistarum, d
sumitur ex cail. 1. q. . an. I p. secatis. Iv. q. .
ubi Clericis omnino interdicit , ne ex reditibus Ecclesiae consanguineos , samiliarecte suos augere studeant g cum is Apostolorum canones prohi-heant , ne res ecclesiasticas, quae Dei sunt , consanguineis donent. Ergo Ecclesiae prohibet supe flua expendi in causas profanas. Quia vero dicta Iura videntur loqui de rebus dc reditibus Ecclesiarum , seu ad Ecclesias pertinentibus, vel de temporibus divisionem rerum Ecclesiasticarum & b
neficiorum erectionem antegressis non suffcienter probarent nostram assertionem , nisi communisDD. interpretatio, aliquam obligationem pie e pendendi Clericis imponentium ex una parte accederet ex aItera vero nulla ratio satis probat obligationem Iuris naeturalis Ac divini; inde deducitur, quod haec obligatio oriatur ex Jure ecclesiastico , non mer cripto, sed simul etiam tradito , quod nobis explicat communis DD. sensus.8 Objio. T. Card. Sfrondati in Nepotismo L. t. num. I. ait, Clericos ex Jure divino & humanotaem certo obligari ad reditus superfluos pie er
gandos, ut probatione non indigeat cum omnes Patres, omnes Caetones, omnes leges, disinae humanaeque, ac denique omnes Theologi hoe istram lino ore profiteantur . E. Quamvis Clericis adstiuatur dominium in reditus superstos, illud tamen
47쪽
men est ligatum vinculo Justitiae ad eos p e ,-
Pendendos , eo quod fundatores beneficiorum sub hoc onere, ex pacto saltem tacito, tam amplos ipsis reditus consignarint, utique nolentes
ipsis dare ansam superbiae & luxus, sed potius Dei cultum & subsidium pauperum intendentes. 3. Clerici ratione status debent esse patres Pauperum: ergo ex virtute charitatis superflua tenentur dare pauperibus. q. Ratio, cur Ecclesia praecipiat superflua expendi in causas pias, est, quod sint bona Dei, se patrimonium pauperum: ergo supponit, hanc obligationem jam
dari antecedenter ex virtute Religionis , vel charitatis . R. ad I. Card. Si rondiati nimium dixisse, & falsum, tam certo constat eX dictis, ut nec probatione indigeat ulteriori . Ad et. Quamvis fundatores tacito pacto obligarim praelatos & administratores , ut bona a se donata dc applicata Ecclesiis applicent ad illos usus, ad quos applicari voluerunt, consequenter etiam obligarint ad reditus beneficiales beneficiatis consignandos et negatur tamen , quod ipsos senefici sitos, quibus assignati reditus tradi debent, obligare intenderint, ut expendant pie, sicut nec musicos, aedituos, & officiales laicos, quibus voluerunt dari certos reditus de bonis
Ecclesiarum , ad id obligarunt . Id concedo , quod desideraverint & speraverint , a Clericis pie expensum iri superflua juxta praeceptum Ecclesiae , quo contenti fuisse praesumendi sunt , cum novam obligationem Justitiae, vel ex pacto, a seipsis impositam'esse, non setis probetur, praesertim cum tam gravis obligatio Iustitiae posset causare plurimos scrupulos, & pericula salutis. Propter dictum desiderium bona Ecclesiis & Clericis donatae recte dicuntur ista
fidelium, dc, quia laudatores obtulerunt ad ob
48쪽
De peculio Clericorum i Sytinendam peccatorum veniam , pretia peccat rum . Ad 3. Quamvis deceat, ut Clerici rati ne status curam habeant pauperum, eosque exsuperfluis juvent, imo ad hoc etiam obligenturi saltem disjunctive j ex praecepto Ecclesiae (qua
de causa non male haec bona dicuntur patrimonia pauperum) specialis tamen obligatio extra casum gravis vel extremae necessitatis pauperumi quo casu etiam laici de patrimonialibus su cur, cre tenentur pauperibus ) non sufficienter Probatur . Dein hoc argumentum Probaret squod Clerici nequeant superflua expendere in alias causas pias, v. g. in ornamentum Eccle-sae. Ad g. Illa ratio dicit quidem convenientiam , non vero obligationem a Iure naturali introductam . nec obligationem Religionis inducit illa ordinatio ad Dei cultum ; quia per illam illi reditus nec fiunt sacri in se, uti . calices per consecrationem , ut patet, nec fiunt sacri, quia personis sacris cedunt , alias etiam patrimonialia, dc quasi patrimonialia, Clericorum fierent sacra . Unde ergo obligatio Religionis 3 Certe , si propter hoc, quod tundatores , offerendo Ecclesiis sua bona , spectarint cultum Dei, dc inde apud Clericos nasteretur obligatio Religionis , etiam officiales Ecclesiarum laici suos reditus ab Ecclesiis acceptos tenerentur pie expendere et quis autem hoc somniat 3 Satis suum finem cultus Divini obtinent fundatores, si Clerici, quibus liberaliter &ad superfluitatem usque consuluerunt , sacra ministeria obeant Quamprimum Clericis , uti &officialibus laicis, applicantur sui reditus , eX- trahuntur ex aerario dc dominio Ecclesiae, vel Dei, atque in illorum transeunt dominium, licet cum obligatione superflua pie expendendi,
imposita solo praecepto ecclesiastico
49쪽
TITULUS XXVI. De Testamenetis, di ultimis voluntatibus.1 SUMMARIUM.1 suid sit ultima vaduntas, , qua Gm AP
i s suid O quotuplex sit testamentum. inae sint solemnitates testamenti scripti et
x Et quae nuncupativi, de Iure eis i. Et quae de Iure canonico , an hoc correx rit emite. et .m duo testes de Iure Cavonteo requiram tur ad valorem , vel Iolum a. Probati
. 8 Testamentum ex parte voluntaeo imperi Bum est nullum.
mnitatis, at non pro Pro interno coiacie
is Testamentum Pium valet sine omni Ialemni
i Uti se testamentum nuneupativum inter Ic
is se quam solemnitatem requirat test mentum militis et is tr Et rusticorum , ae tempore pestis com
as Testamentum publicum, item iudiciale, seu apud cha , via ad acta . norum a s habet solemnitate, modo rite Fat. is Quid sit radicilius, quid ad eum requiratur, , quid operetur.
io Quid sit sumtutio directa , ct cvoturam . .
50쪽
De Testamenis see. D'EI Uigia ivdirecta seu fideicommigiria . QuidsM Dotuplex fideicommissum , an alima
et Hiauid juris, si in rara substitutionis institu
ingrediatur Religionem. et absit Legatum .dic Quid donatio mortis causa. omnem ultimam voluntatem , excepti te amento , requiruntur se sufficiunt s. te
et 6 uuinam facere possint testamentum. α --rici benesciati in consuetudia
x B E sentiale testamenti punctum est institutio haeredis . oes , quotuplex sit haeres.so Quinam haeredes institui possint es I Et quinam debeant, Ialtem in gegitima. set Nuia st legitima , O-Parto haeredia
ss , quando locum habeat ex fredatio. Ac Quo modo instituendus sit Heres. Si An censatur institutus in omnibus bonis. 36 An institui possi in re aliena.s uuibus remediis consequatur haereditatem .ss Quid sit haereditas uso Adquid obligetur haeres illam adiens , O quibus udeat pridilegiis , si consciat im
o Quid fit fescidia , se trebellianica, quando
I ire, vel repudiare haereditatem qui pes sint et Quibus modis remoliatur testamentum. 3 inta rumpatur per ingressum Religionis.