장음표시 사용
11쪽
peritia verbose, apud indoctos, sem
per superat verecudam & modestam, h.e. non-Verbosam, eruditionem: ut habet sententia initio laudata. Neq; imperitia semper verbosa est; tamen imperitia temper verbola est; aut eruditio non verbo sic Id autem fere contingit,ut, quo plus est verborum; eo minus subsit eruditionis: etsi vulgus,cuj us plurima pars est, uti doctorum paucissima, contra j iidicet: eo quod in res ipsas intellectu penetrare nequeat, & verbis duntaxat, ut hamo pisces, capi se patiatur. Atq; haec de Propositione, ilIiusq; ratione. Sequitur Commonefactio ipsa. DE MODO DISP TARDI
I Rius, quam veniat ad illum Dete terum dissutandi modum, qua ficol psu hodie, cuti falso queritur) ideoque
revocandum: distinguendas censet Disputationum serata. bic namque pergit: Mi ergo veterem illum morem S co eiu - em bono publico revocemus, di is m-
12쪽
mi, ante omiua, disputationumsieci . Quid vero distinctione opus est Num ti revocatio fieri vel no potest, vel non nopublico, nisi illa praemittatur e Nihil ejusmodi inveniemus,vestigia specierum prementes, non veturum, sed hodiernarum: frustra, si, quae inquiritur, hodie collapsa peri it , ut hic dicit.. Affert autem Disputationum duos fontes; alterumq; alteri aesti mationep raesert. Sunt autem, inquit, eae ex intcntione potius dissutatis, quam ex formam cr-na orationis Mimadae. Quid vero hoc est aliud, quam quod dictu est etiam an tea aestimandam potius bonam ex rei veritate, quae spectatur & attingitur a doctis , quam ex verbis , quae spectat vulgus. verba quidem certet Oppo DC-bantur rebus antea i &postponeban
Neque ratio, quae affertur, proposi i. tio, vestum probat. Sualis enim, in illit, e Im- P a sinis; talem oportet censi ri eum uaccherat. An non talem quoquo censere oportet; qualis est cujus ab eX terna ora- .
tio 8 Neq; enim qualitas disputantis
13쪽
magis ex fine pendet, quam ex forma orationis externa.eo quod, quem ad modum, pro fine disserentis dico eum isapientem, Philosophum, Dialecticu, Sophistam, &c. sic quoq;, pro forma
orationis externa, disertum, elegantem, gratum; ingratum. sterilem,&c-
disputatorem. Quinetiam forma illa' . CXterna orationis, non raro in finibus . est. Reperias namqs, qui id unice a- igant, ut sint ac videantur elegantes: uti qui materias infameS tractant. e. g. Erasmus&c. Quid autem tra- metuo u s. ctare est aliud, quam disputare Qua de causa mox ipse, ex finibus quatuor Tractatorum,totide etiam Tractationum genera cocludet: sed alia, quam Aristoteles,i Elen ch.Io.τἀν Aoγων. I .vim s. De Tractatorum igitur seu Disputatorum primo, sic ait: qui hoc unum jagit ut vincate nec tam de veritat olutius
eu,quam deflua gloria. Inepte. Hoc si qui d em,i it u d evert i t. Na m , qu i non tam se Aratus est, est quidem ille quoq; solicitus, quantumvis minus. Quod- si hoc: non mum hoc agit,ut vincat tametsi for-- lassis
14쪽
tassis praecipue hoc agat. Qui verithtem Vere spectat sive ex veteribus, sive recentioribus: is non solum spectat, ut conclusio sit vera; sed etiam ut argumenta. Illo modo spectare debet Dialecticus & Orator: cneq, enim falsa persuadere oportet; licet haec quoq; facultas adsit: quoniam uterq; etiam Ex rum mperi bona aesti inatur,uti Sophista contra ex mala. i Rhet. i.&i Elench. a.) quibui sufficiunt argumenta Grae- eae ivno eo et revera talia. His autem accidit, vera aut falsa esse. Qui vero hoc unum count,ut vincant: i is su fh c i u n t sylialogismi probationesque apparenter probabiles icet revera tales non sint. Hos Aristoteleste, Mnaec dicit, I Top. I.& i Elen. r.& io.& alibi passim . Quodsi isti etiam hoc faciunt, ut sapientes videantur, cum no sint, idq, lucri gratia;Sophissae appellantur . 1 Elen. a. qUatum vis etiam vera sit horum conclusio .i Elench. IO.
De utrisq; recte hic subdit: In hocgmnere ' otquot occupantur, soccupantur autem nostro em permulti. neq; tam e ma
15쪽
gis,quam ol i ris indignisunt omnes nomi-ine Sapientum. Fucata namq; est eorum
sapientia,&victoria injusta. ibid. Sed male causam, quasi duplicem, subnee
viti. Non eo tantum,quod sutationu leges pervertunt et, sedetiam, quod divina oracula
torquent, ad gloriouae aucupiu. Istud n aqcotinetur in illo. Generalis quippe, i questiganda veritate, si ve coelesti, sivemudana, est disputandi lex: Nihil esse torquendu ad gloriae suae aucupium,
(Sophisticum enim id est ; si fiat lueri
causa: se nrari, si victoriae. I Elench. io.)sed secudum naturam suam, Auditorumq; captum, quidque usurpandum& tractandum esse: ideoq; etiam oracula divina.Neq; vero jer a Domini reprehensio, soli .f. V. g. suomodopoteris
vos credere,gloriam a vobis invicem accipientes est adversus istos: sed eos, qui, cum accipere debuissent illam a solo Deo, ej us q; legato, v. 3 8. & verb ode ipso testante; V.3'. hoc neglecto, V. o. accipiebant ab hominibus, nempe se ipsis invicem: fortean, ne, uti credetegilli, qui non profitebantur propter Pha-
16쪽
Pharisaeos,ejicerentur e synagoga. In istis autem forte fueru nt, no quidem illi, qu i rariispraedicabantper invidetam ct contentionem: Phit. I.V.is.(hos namq;suffert Apostolus,v.i8.) sed qui O-αμών; μυθε; afferebant ; a Petr. i. v. id. aut strAα ic Aom; alios negotiabantur; Z Petr. a. V. 3. aut pietatem quaestu esse existimabant.i Tim .s.v. s. idq; eX pro-Pditio. Nam, qui ex ignorantia istud faceret; Veniam mererenturuli etiam persecutores Christi, Actor.3.U.IT. Atq; hoc unu genus est,pro alia atq;alia ration C, A g 'o sic e res,od*ιφκο sonaeos'αB Excem Tota DA A.' ἀμ- via C sempe aes siOMMV ὲ ἀε ησία eripiora c. inquit Aristo. teles, i Elench. LO. Alterum genus ita describitur1Mnt, qui cert edere m verata edivinam placaris ureunt,ad ean . cuncta referunt, parati juxta docere O discere.h.'locum poscere verdare veritati.Quid est, certo federe inquirere Si fin is est veritas: & certum fedus est,alia media non eligere, nisi quae ad eam inveniendam propagandamque faciunt:
17쪽
faciunt: c istud namque est, docere &discere. cui, explicationi S gratia, male subj icitur obseurius, locum posceres dare veritati quomodo jam disseret 'manis;(itanaq; hoc genus dicet: csmicaeterorum nullum eue possit) a Mu-σκαλικω dc Aαλεκ&κω Aristoteles, inter caeteras utilitates methddi dialectic , refert etiam di reeti dii Top. 2. eo quod hanc habentes facilius poterimus depropc ss'. to aliquo En Zis . Quanto magis id poterimus; si, quod fieri solet, habitum comparaverimus Ni di hoe ire. Est liquidem methodus innodus tantum ipsius '' habitus. Corporalis haec est exercitatio Apostolo, i Tim . . v. i. ad differentiam spiritualis , ad quam ibi exhortatur, assumta comparatione utilitatis utri- , , USq; impariS . quod conferat, illa quidem, ad hanc tantum Dita , Ista cotra ad utramq praesentem es futuram. V.8. Oportet aut C,
magistrum ac judicem boni & mali,
exercitatos sensus habere per habitu: Hebr.3.U.Ia, i . quo, rite docendo, seipsum & alios servet. I Tim. q. V.I6. De tertio ita in quit: Sunt etiam, qubsiciscitan
18쪽
sciscitando rogandos non id assequi volunt, si doceantsed ut intelligant, an is, quin cire aliqui rositetur , re ipsa illud melligat. An vero hoc non est se- ipsum docere'
Id quod in doctore requirit Aposto
μώγ. Aristotelis ergo , cum sit Dialecticiis quidam; facit , ut is, qui profitetur se aliquid scire,quod revera nescit, sed simulat, intelligat se nihil seire: & facit, idque necestario, e iis, quae ipsi videntur. Hoc enim jam est dialecticum. In alia tamen significatione accipi. . aur,fateor , quando , respectu Philo
sophi , Dialecticam facit Differentiam enim ui opstrans in Ju
19쪽
non demonstrat, inscitiam alicujus: quia utitur,no apodicticis; sed diale-Zticis argumentis e Conatus hic fuit quoque in hostibus Christi: qui b. ta-
men evetus, ut in dialecticis fit,nore' spondit.No certe Diabolo. Mati. q. U.II. ' tentanti Christum similiter ex ipsi cola ' sis; v. 3, 6. sed ad malima. ad quod a-' queare Chrissum conabantur quos Pharisi
Contra Chrisus ; interrogat Pharsos de Chricto, bono fine. v. gr. Bonus item Deo finis erat propositus, in tentando Christo;quem & assecutus est: videlicet, probatum OR vicrarem dare in his tena' rationibus. Matth. .U.I,udac. I. U. 2, 3. A' dem non si usi fideles suos tentari supra id,' quodpossunt: I Cor.Io. V.i3. qui is datposse' si ferre ; ibid. & novitpios e tentationibm
Tentati ergo a Deo, probamur, ut agnoscamus infirmitatem nostram: &
20쪽
contra Dei virtutem,victori & emerationis nostrae causam invictam , ob te-tationem illam deprecari jubemur; Mati. ,,
gnoscam an mus in Ide. ibid. Sic jube- Gmur probare stratus , num ex Deosnt: oI JOh. g. v.I. usi sint, credareius eis j non is snt,non credammab i d. I ta deniq, omnia raprobare jubemur: ut bonum, quod rCp - Mrimus teneamu3. I Thes . 3.v. io. Fini Ser- Dgo tentantium infirmone, non seni per est cognitio, it edum propra cientiae alterit . Dei autem tentatio, qua nos ipsum
tentamus,sen, per mala est. & prohibuta; sive sc ie n t iae, si v e p o te n ti te, si ve vo
luntatis ipsius. Aet. ij. v. lo. I Cor. Io. v. O EX Od.1 . U IL& I . U.Σ. De ut. 6. V. I 6. Judith. 8.v. n. Sic Christi: Mat.i6. V. i.& IS.V. 3.& 22.V.18,3 S.I Cor. IO. U. O.Et Spiritus lancti: Ach. s.v.f. Eadem est ratio tentationis, qua Diabolus nos tentat: quia tantum ad malum i Matth. 26.