장음표시 사용
221쪽
0Sse personale Filii, nota impeditur quo mitius etiam inesse communicet cum Patre et Spiritu Sanct0. Cum enim unum et idem esse sit trium, trinae assumptioni unius naturae nequaquam ob Stat multiplicitas actus essendi quae prohibebat ne duae pel Sonae creatae, Vel una creata, increataque altera, uni natura sinitae ung0rentur. uaere fortasse quo distinguerentur habentes eamdem illam naturam 8 Hoc ipso quo distinguuntur habentes divinam relationibus. uoluplex esset homo Unus homo, Sicut et unu Deu S. 4' Utrum una persona divina, ut Filius p itueritaSSumere plures humanas naturas Respondet S. Th0masaiendo 3 p. q. 3 a P . Neque enim p0tentia divina qua sit aSSumptio, neque virtus essendi Seu subsistendi in Deo limitatur, ut hoc quod pers0na divina praestat in una natura, in pluribu Sine sine praeStare nequeat. 0uaerenti autem utrum, hac data hypothe Si plures essent h0mines vel unus resp0nde ibidem S. 0ctor Unus, quia nunquam apud no et in n0Stro Sermonere nomen ab aliqua sorma impositum pluraliter dicitur, nisi propter I 'alitatem supposit0rum. 0m enim qui os du0bus vestimentis indutus, non dicitur duo vestiti,
sed unus vestitus duobus e Stimenti D. 5 Utrum hyp0stasi creata possit SSumere naturam aliam praeter Suam naturam die completam h0mas indubitanter negat 3 p. q. 3 a. 1 ad 2 , aliis in alias
et alias reSponsiones abeuntibus, ut videre est apud Tiphanum Op. c. c. T). Causa autem negandi illa ipsa est quae cauSa fuit assii mandi, cum ageretur de divina per-Sona si Dicendum, inquit, quod persona dicitur incommunicabilis, in quantum n0n poteS de pluribu Supp0sitis praedicari nihil tamen prohibet plura de pers0na
222쪽
praedicari. Unde non St 0ntra rationem personae Sic communicari ut subsistat in pluribus naturis: quia etiam in personam ei latam p0SSunt plures naturae concurrere accidentaliter, Sicut in persona unius hominis invenitur quantitas et qualitas. H0 autem est proprium
divinae personae piropter ejus infinitatem qu0d fiat in
ea Conclai SUS naturarum non quidem accidentaliter, sed secundum subsistentiam D. Et, re quidem Vera, ene pre Sonae cujusvis creata sinitur ad mensuram naturae cujus est actu i. e. si ad capacitatem recipientis D. Cf.
etc. . Quare nulla persona propter hanc sinitudinem suam et esse sui valet h0 idem esse praeter et ultra naturae sua limites ad aliam naturam extendere, in qua SubSiSteret ipsa Ac, ut exemplum SSumam jam SVrpatum,p0SSumus quidem in praeexistentem n0stram hyp0StaSimalimenta convertere, sed ea tamen lege ut esse nostro non actuentur, nisi quatenus noStram integrent naturam.
6 Utrum Verbum potuerit assumere naturam hJPOS iasis praeexistenti. Resp. assirmative. Cum enim Sse rerum creatarum ab essentia distinguatur, nihil impedit quominu natura aliqua creata ab esse sibi proportionato trahatur ad esse divinae pers0nae quo contingente, natura praedicta non esset ei Sonae creatae propria, Sed increatae seu Verbi Simili prorsus modo quia materia in compositis a forma disseri potest ab uno compo Sito separari ut sit in alio sub alia forma, quacum in unitate noVae naturae et hypostasis conjungatur. Propterea S. Thomas ait suisse minus convenien ut Verbum aSSU- meret naturam quae in aliquo supposito vel angelico Vel human praeextitisset id enim accidero non potuisset Sine c0rruptione personae illius, cujus antea natura sui S-
223쪽
set, imo naturae ipSius, ut loquitur IV c. Gent. c. 43 col. 3 p. q. si a. 1 ad 3. Et persolla quidem corrumper -tUr Utpote quae SSe de Sineret. At impr0pria s0u lati0ri quadam significatione natura ipsa dici posset corrupta quae SV0 SSe 0nnaturali priVaretur, quantumvis ad alitu esse raperetur. Caeterum hujusmodi corrupti0 locum in Incarnati0ne n0n habuit assumpsit enim Verbum naturam quae tunc prim extitit, cum aSSumpta St. Quare, si quandoque Patres dicunt pers0nam Dei consumpsisse per80nam hominis, si consumptio ibi non importat destructionem alicujus quod prius fuerat, sed impeditionem ejus quod aliter esse p0sset. Si enim humana natura non esset asSumpta a dixina pel'Sona natura humana pr0priam personalitatem haberet; et pro tanto dicitur persona con- Sum pSiSse perS0nam, licet improprie, quia persona divina sua unione impedivit ne humana natura propriam
T 'Utrum, divinis personalitatibus per intellectum semel abstractis, intelligeretur adhuc aSsumpti innaturae creatae cujusdam ad Deum in unitate personae Praemittenda Sunt duo. Primo quidem, dicendum qu0d intellectus duplieiter se habet ad divina uno m0do ut 0gn0Scat Deum sicut est et sic impossibile est qu0 circumscribatur per intellectum aliquid a Deo, ita scilico ut aliud
videatur, aliud n0n videatur Videatur Deus ut unus,n0n videatur ut trinus Videatur essentia, non ideantur relatione personale et personae uolt modo se hab0 intellectus ad divina, non quidem ut 0gnOSeen SDeum intuitive ut est, Sed abstractive per m0dum suum, scilicet mustipliciter et dixi sim id quod in Dd0 est
unum et per hunc modum potest intellectus noster in-
224쪽
telliger b0nitatem et Sapientiam divinam, et alia ejus modi qua dicuntur attributa essentialia 110n intellecta paternitate vel siliatione, quae dicuntur personalitates nec solum potest, Sed debet, si id non sit illuminatus. Secundo, oportet distinguere principium assumptionis a termino. u0 ad principium Ssumpti0ni attinet, istud absolute c0ncipitur, n0n intellectis relationibus hy-Ρ0staticis est enim omnipotenSDei Voluntas. Ergo quaeSti t0ta e reducitur, utrum Deu 90ssit concipi non solum uti principium assumptionis, Sed etiam ut terminus, non intellecti personalitatibus I aliis verbis, utrum, si concipiatur Deus ut en primum et Supremum, Uti
philos0phus aliquis id n0n imbutus il im sibi repraessentat, adhuc intelligi possit ut assumen ad Se naturam creatam. Quaestione Sic circumscripta, respondet S. Doctor 3 p. q. 3 a 3 0l. Illi. H. 2 a. ), OSSe Εtenim sic conceptus existit in intellectu ut Deus personalis siquidem apprehenditur ut substantia completa, in Se existens, Singulari et ab alio quovis ess0ntialiter dis
tincta quae Sunt notae perS0nae. Praeterea nihil enidenteribstat prae lumine rationis, qu0minus ad esse personale Suum naturam Creatam attrahat, ut ipsa n0n in se subsistat, sed in illa, Deus si Circumscriptis per intollectum pers0nalitatibus trium personarum, remanebit in intellectu una personalitas Dei, ut udaei intelligunt ad quam terminari poterit assumptio, Sicut nunc dicimus eam terminari ad personam Verbi . . Thom. p. l. cit ad 2.
CHRISTO LAUS ET MOR IN AETERNUM
225쪽
enodaVi . . ................ Ib
CAPUT I Quod humanitas Christi non sit persona, quia caren eSSe u proprio tracta Si ad esse per-Sonale Filii Dui. TC UT II. - Quod unitas actus Ssendi Sit undamentum unionis substantialis qua Verbum humanitatem sibi copulavit 94CΑΡLT III. - Quod unitas sentis et Subsistentis unitatem eius essendi postillet. TC1ΡLT IV. - Nec capitibus hisce Octrinae reluctatur quaeS-lio disput de unione Verbi incarnali .... IM CAPUT Quaestio dogmatica de compositione personae Christi ex iis tum principiis dirimitur .... Il2 CAPUT VI. - Compositum theandricum cum humano com- Palatur il
226쪽
Quod unitas actus essendi non obsiet quominus una tantum persona sit incarnata 121 Quod Salva actu essendi unitate, unio fieri potuerit in unitate personae, quin erset in uni tale naturae 126 Quid de modo substantiali unionis sentiendum quid de unione sumpta pro relatione 2 Ultimo quae sit ratio Stricta unionis hypostaticae 2 13l
Praecipua quaedam objectione proponuntur, et, quoad fieri potest, ex doctrina . hornae diluuntur. l43 Pergitur in Explicatione dissicultatum ..... 15 S. Thomam nonnisi unum esSe quod est actus existendi, Christo tribuisse, traditione perpetua demonStratur. 462Testimonia Inchronorum, ac nominatim Godo si id do Fontibus o Beria de Ganaeo. ri 2 Doctrina . Thomae Patrum doctrinae comparatur 480 Varia diversorum FS temata, Cum Sententia doctori S Ang. Conserenda, primum exponuntur . I90 Varia illa catholicorum placita ad Sententiam S. Thomae diligentius exiguntur 201Octo problemata quibus una doctrina . ho-mae pleniSSime Salis facit . 209