장음표시 사용
211쪽
Varia catholicorum placita a sententiam Angolici doctoris Aiguntur diligentius. Adria et anum qu0 pertinet, aliud est in qu sententiam S. Thomae equitur, nempe cum Unum essu probat aliud, in qu manifeSte eidem c0ntradicit, quando scilicet modalem subSiStentiam ConStituendae perS0nae creatae neceSSariam SSe pronunciat. Constans enim S. Doctoris Sententia St Sub Stantiam quamdam rationalis naturae singularem et integram h0cip80 quod per se existit, id est, ex mente . Thomae Sulam habet esse proprium, S Se perS0nam nec ad id probandum aliis testim0niis opus Si quam quae l0nga Serie Supra descripta fuerunt. Quod p0rr C etania p0nit, naturam substantialem indigere modo subsistendi, qu fiat ii ne suscipiendae existentiae, luculenter adverSatur tum formulae tritae v 0rma dat esse G tum rati0ni Substantiae creatae quae proxime desinitur id cui naturaliter c0mpetit esse in se, ut sert expressa S Thomae doctrina 1 . Desectus ergo m0di substantialis, cum nussu Sit, n0n id praestat qu0d quaeritur, ut humanita nempe ChriSi n01 Sit persona. Praeterea, quod Summum St, cum ille qualiscumquem0dus, Si daretur, SSet e natura rei quid acciden tale 2 , eo etiam rem0t0, rati perS0nae tota et persecta
1 V. su p. p. 44. 2 Esset, ut animadverti plurieS, acciden quoddam : nam et sub-
212쪽
Exaeta ad principia . Th0mae, Sua regiana theoria in aliis pr0banda est, in alii Simprobanda. Probanda, in
quam, est, cum Xiomati loc Statuit, nulla substantiali saeta mutatione vel in SSumpta Substantia creata vel in assumente Verbo nihil etiam S Se cur humana natura dicatur unita substantialiter p0tiu quam non unita quo quidem argumento Vehementer e0 premit qui cum Tiphan Sen Serunt.
Impi 0banda autem est tam in iis quae de constitutione personae docuit, quam in illis quae de uni0130. Et primo quidem modus ille perseitat/ quem Eximius habet ut 0rmam hypo StaSe0S, non requiritur, im neque possibilis est, uti Sati e S demonstratum l . At
jectum ejus es Setis ictu quae propria et SSentialis os accidenti nota. V. S. Thom Sup. p. 3. Propterea gratia Sanctificans est accidentale quid, g quia cum adveniat OS esso completum l. o. animae jam existenti de neceSSitate S acciden n. V. Sup. p. 5. Principium en in generale S quidquid advenit enti post osse substantiale est accidens, aut accidentuliter advenit, nisi trahatur in communionem illius esse SubStantialis . . Sup. p. 42-43, 134-l35. Responde ibit assecla quidam Caietani, haec omnia valor quidem contra modum Sua regii, quippe qui praeSupponat e Xi Stentiam re tam in subjecto, sed intactam relinquere C etani subsistentiam mare enim ipso auctore, exi Stentiae praeSUpponitur, Clam ea Sit, qua mediante, Suppositum es sicitur capax accipiendi proprium ess0. Nihil igitur obest quominus Sit sub Stantiale quid, cum antecedat ens actu. At frugium ejusmodi nihil prodest tum quia nihil modiat intorsormam Substantialem et esse rium maxime quia neceSSe est accidens esse quidquid in ente supervenit post formam substantialem. 6 Si plures formae fuerint), 0quens non erit forma Substantialis quae facit ess simpliciter, Sed Solum accidentali v SU p. p. 9, cum Sequentibus h. Quaelibet etiar forma substantiali facit ens complotum in genere SubStantiae saei enim ciis actu et hoc aliquid. Quidquid igitur post primam formam advenit rei, accidentaliter dVeniet , etc. II, c. Gent. c. 8 n. ). ReStat igitur ut concludamus subsistentiam Cajetani, quocumque tandem modo concipiatur et explicetur, habere pro subjecto en in actu, atque ideo nihil ab accidente disrarro Ergo recessu Hii rationem hypostasis, quae tota quanta eSt Substantia est, secundum doctrinam S. Thomae tollere minime OleSt.
213쪽
praeterea, nec in praedicta Sententia satis uni0ni substantiali pr0 visum esse videtur quia natura creata, quae non s0lum habet 0SS Suum, Sed idem etiam identificatur, nec rationem Spo Sta Si deponere, nec Substantialiter uniri cuiquam p0t0Si qui bia quidem probandis assertis, post ea quae tam capitibu quarto et Sexto L. I, quam quae capite L. II cap. Secundo cum sequentibus late disputata Sunt, et contra Cajetani subsistentiam m0 in nota Scribebantur, rustra desudaretur. Addideris, Si placeat, Xplicationem illam ex e culpandam etiam Sse quod posuerit unionem Verbi Dei cum humana sua natura persi ei medio aliquo modo substantiali, termino instar vinculi cujusdam nectente quod vinculum, cum adVeniret post esse perfectum et humanitatis et Verbi conditionem accidenti utrinque prae se ferre, et ad unionem substantialem arciendam omnino nihil conserre posse
Excludenda mulio magis ominalium opinio. Est enim ea quae lab0rat vitio duplici nempe vel nihil nisi v0ces, et barbaras quidem, in medium pr0 fert vel, Si quid clarius dicat, hoc idem Secum pugnat. Quod ad primum attinet, relege quae ex Gabriele Biel exScripta Sunt id quidem clarius, qu0d aiunt Virce- burg. Sed, ut dixi, Secum pugnanS. Hinc enim Supponitur humana natura Christi persecta, et ita quidem ut habeat e8Se ibi proprium, quale nostrum est illinc vero ponitur iistentari in esse a Verbo, et ea quidem es sicacia ut Si Verbum ab insuendo cessaret, illa in nihilii in cederet qu0d utique perinde est ac si diceres illam ita habere Suum actum existendi propiu/im, ut simul et Semel eumdem non habeat.
214쪽
Praeterea, Sustentatu= inquiunt, a Verbo, eo in-s luxus genere quo acciden a Subjecto, demptis tamen imperfecti0nibus o quod iterum idem est ac si diceretur sustentata simul et non Sustentata. Quae enim est argu mentatio Tiphani contra Scotum op cit. c. 8 , Subjectum non sustentat acciden nisi per modum Caia Sae a terialis et ratior e suae p0tentiae paSSixae qua dempta impersectione SustentantiS, nulla SupereS Sustentatio. Humanitas denique Verbo Sic unitur substantialiter, ut affirmetur Ss per SeipSam en actu mu pugnantia duo continentur, uniri cilicet in unam substantiam et
non uniri. Et haec quidem dicta contra Ν0minales Sc0- tum eodem ictu seriunt. Mult sapientius . Thomas Comp. theol. c. l0)c0mparationem instituit accidentis cum humanitate Christi P0test autetia, inquit, hujusmodi exemplum aliquale in creaturis inveniri. Subjectum enim et acciden n0n sic uniuntur ut ex eis aliquod tertium constituatur unde subjectum in tali unione non se habet ut pars, Sed est integrum qu0ddam quod est per-80na, Sp0StaSi Vel SuppOSi tum Acelden autem trahitur ad personalitatem Subjecti, Ut Sit pers0na eadem hominis et albi, et similiter eadem Spostasis et idem supp0situm. Sic igitur Secundum Similitudinem quamdam perS0na hypostasi et Suppositum Filii Dei est per-S0na, Supp0Situm et hypo StaSi humana natura in Christo. Unde quidam propter hujusmodi similitudinem dicere praeSumpserunt, quod humana natura in Christo degenerat in accidens, et quod accidentaliter Dei Fili0uniretur, veritatem a Similitudine n0n discernentes .
Cf. eumdem 3 p. q. 2 a. 6 ad 1 ΙΙΙ D. a. ad 4 . Sua tamen erit, et verissima quidem, significatio
215쪽
1 0rmula qua dicitur humanita in Verbo sustentari, si dixeris hanc esse Suo carere, nec in se sed in Verbo consistentiam habere suam nec ulla ut Opinor, alia vocis adeo requentatae ecurrere p0teS Ver0Similior, imo vero similis interpretatio. Remanet ut de sententia Tiphani judicium seramus contra quam recurrunt eadem fere argumenta quibus alias ex S. Thoma rejiciebamus. Et primo quidem, hoc ipso quod statuit humanam naturam Suum Sse proprium retinere, velit nolit, p0nit etiam illam incommunicabilem ain commimicabilitale quae personam constituit si ti0d enim habet esse c0mpletum in quo SubSistit, non potest uniri alteri nisi tribus modis vel accidentaliter, ut tunica homini. . . Vel per modum aggregationis, sicut lapis lapidi in acer vel aliquo accidente. Sicut homo unituri ope amorem vel gratiam Det neutra harum est uni simpliciter, sed secundum quid D III D. H. 14 2 . Et requidem vera, Tiphaniana illa opinandi ratio si non verbi Solum, Sed rebus attendetur, vix ab illa disseri invidebitur quam S. Th0mas ex antiqui theologis primo loco recitavit et consutavit u Prima pinio dicit quod assumptum non tantum habet rationem humanitatis, sed etiam hominis, sed tamen non potest dici quis i. e. perS0na , quia est alteri dignior adjunctum Il D. 6 q. a. l . Cur autem assumptum hominem dixerint non humanitatem tantummodo Τ Respondet S. Thomas hoc ideos actum esse quod Secundum pS0 u humana natura non .aSSumeretur ad esse divinae personae is ibid. q. a l . Caute tamen dixi si rebus et non verbis atten- .datur procul enim abest Tiphanus ut c0ncedat id qu0d
216쪽
RSSumptum est, SSe Vel Suppositum, Vel h0minem ; sed ea tuetur principia quibus, Angelico judice, in anti quam illam opinionem etsi reluctan traheretur. Et
haec quidem eo omne urgent qui in SSe creat retinendo Suam Operam impendunt.
0uod porro loco undamenti, saepius inculcat Tiphanus, excidi duobus modis a ratione totius in se, tum si realitas aliqua substantiali detrahatur, tum si quid praestantius addatur, nempe Verbii in humanitati vel, ut inquiunt, defectu ad impersectius et prosectu ad persectius hoc, inquam, nodum s0lvere posse minime Vi-d0tur. Νihil enim in se totum ac persectum efficitur ali cujus additione quid Substantialiter incompletum, ut induat rationem partis, nisi per illam additionem pereat ultimus actus quo res in ratione totius c0nstituebatur. Ultimus autem actus ibi non perit ubi salva sunt et int0granatura singulari et e Sse ejus, id est illud totum quo persona creata completur. ParteSenim non habent proprium HSSe, Sed Sunt per eSS 10tius , inquit S. Th0ma jam hac in re citatus ac de per hoc solum rati quaedam analoga partis humanitati Christi competere poterit, Si
esse Silo carebit, Ut exiStat per esse pers0nale ui bi Dei. Addit praeterea Suare contra Sententiam eamdem argumentum Sane alidi SSimum nempe quod, ut Unio substantialis existat inter extremo terminos, Oporteat aliquam mutati0nem, eamdemque substantialem, in uno vel aster vel utroque seri quae, nisi siet, erit sorte conjuncti quaedam accidenta S, nunquam autem Sub Stantialis. Propterea theologi duce S. Thoma 1 p. q. uoa 2 , communi ConSenSu docent, non aliter Deum accidentaliter Suae creaturae conjungi posse quam Si realem immutationem illa subeat. Quam immutati0nem in re
217쪽
praesenti S. Doctor aSSignat certiSSimam tractionem ei licet humanitatis ab esse Su ad 0SSe pers0nal Verbi
Quae autem argumenta duxit Tiphanus vel a indaquae sine sui mutatione sit e tot pars, cum alia, idem communi termino juncta, pr0 ducitur vel a siliation dadoptiva quae apud homine Sequitur gratiam Sancti si cantem, non Sequitur apud ChriStum, in quo tam0n excellentior gratia est quia per siliationem naturalem impeditur haec, inquam, argumenta nihil ipsi prosunt. Quod ut apertum Sit, OnSiderandum Si tam in c0li- ceptu lineae totius quam in issessiliationis adoptiva necessariam includi estationein aut Scilicet ulterioris quantitatis linearis, aut siliationis naturalis. Haec enim in atota eSt, non par lineae, quae utrinque simitur haec ad isti a siliatio quae naturalem Originem respuit . uae
cum ita sint, intelligitur perire in aliqua linea rationem totius, si vel minima stat additi linearis perire quoque rati inem adoptionis, per additi0nem siliationis naturalis, i. e. Si ille cui ne S gratia Sanctificans, radix adopti0nis et undamentum, Sit ipse Filius Dei Secundum naturam.
Verum aliter SeSe re habet, eum agitur de persona. Haec enim t0ta quanta Si in p0Siti V sita est. v Nomen pers0na, inquit S. Thoma S, 0n Si nomen negationis,
tura, scilicet sub Si Sten in rationali natura quos ut de D00, cujuS SSentia continet omnem omnino
persectionem, affirmari debeat i p. q. 29 a 3 . Caeterum, Tiphanu S, cujUS Opinionem consutamus, hoc ipsum continuis du0bu capitibus egregie demonstravit op .
218쪽
hyp0stas et persona creata multae in negati0neS, ut
Seu quod idem est, On Sse in alio per modum accidenti S universalis, partis, aut imperfectae Substantiae in nobiliori et persectiori, nulla ex his est de rationes 1 mali hyposta Seos, quia quaelibet ex ei S. . . in aliqua ejus persectione fundatur Hypostasi enim est non accidens, quia est SubStantia I Sinon univei SaliS, quia Singularis; non Si pars, nec alteri communicata, quia eSt Substantia tota ut integra ideoque hypostasi ad praedictas negationes se habet sicut non esse brutum ad hominem D. Adhibentur nempe negationes, ut id quod positivum St, per remotionem oppositi quod nobis est notius, decla
Superest igitur ut concludamia exempla Superi u adducta thesi Tiphanianae minime patrocinari. Porro quia de Scot0 satis dictum est in aliis consutandis opini0nibus ad quas jus sententia divel Simode reducta est, b0no jure colligendum est, d0ctrinam S. Thomae caeteri Sy Stematibus, cluae cum ejus principii omnino pugnant, ante ferri debere.
219쪽
Octo singularia problemata quibus una ctoctrina S. Thomae pleni S Simo Satisfacit. Multum lacit ad sententiam Angelici d0ctoris commendandam quod, pSa praelucente, OlVuntur aptissime singularia quaedam problemata, quae patr0ni diversarum opinionum, Si forte Tiphanianam exceperis i , nunquam diluere certo OnSOneque aluerunt.1 An spectata ratione Vel Sp0StaSi vel pers0nae, substantia aliqua Singulari S naturae rationalis et integra, Supernaturaliter XiStere pOSSit, quae tamen nec persona ipsa Sit, nec alicuju perS0nae Id quidem contingere p0SSed DamaScenia ab Solute negavit de Fid. 0rth. L. III c. uamvis, inquit, nulla Sit natura quae hi p0StaSi careat θυυn6στατο nec ulla SSentia quae sit ex- per perS0nae απροσωπος quippe clam et eSSentia et natura in hypostaSibus c0n Siderentur et in personis; at non neceSSe est ut naturae illae quae Secundum hyp0stasim inter Se conjunctae Sunt, Suam Singulae hyp0Stasim habeant B. Et merit quidem ille negavit. Vel nimilla substantia existit in Se, Seu qu0d S. Thomae perin-d est, habet suum SSe Vel exi Stit in ali0, i. e. per esse alterius ad quod tracta fuerit neque enim ullum est medium, ut nec SSe pr0pri nec alieno consistat. Primitur si dixeris, perS0na Si alterum, perS0nae LegaS, Velim,
apud Tiphanum 0 p. cit. c. Tl qu0 modo torqueantur
220쪽
hac quaestione Metanti aliique genuinae homisticadsententiae lesert 0reS, hi cum a etan affirmantibus illis aut sine ratione C0gente negantibu aut dubiis haerentibUS. 20 Posset me creata quaedam natura Vel ad duas per s0nas mitas pertinere, quae naturam hanc Solam haberent vel inesse duabu hJp0Statibus quarum aliora sinita esset, infinita ali erat Tiphanus ib. c. 70 plurim0sauetores exhibet impedit0 hac quaestione, cui tamen in doctrina . Thomae pauci quoad utrumque membrum satisfieri potest. Et prim quidem, pri0ri quaesti0nis parti respondendum Si negatiVe. Duo enim illa suppo
sita creata quorum Una eademque natura esset, nihil haberent quo distinguerentur nece SSentiam, quae communis esSet nec SSe, qu0d e probati unum est unius naturae. Ad alieram U0que partem reSponsum est in
pr0mptu. Fac enim natura illa Sit Semel actuata peresse creatum, jam Sti SI OSta Si simila, atque adeo repugnat unioni substantiali cum infimita persona suscipiendae l . Fac e c0nVel S qu0d 3SSumpta Sit ad pers0nam infinitam, SS SU0 caret, H dempt0, hyp0stasis sinita
3 An plures divinae perS0nae, Sicut in eadem natura divina subsistunt, ita OSSent in una creata simul sub sister es Nec pia eSt ut ad reSp0ndendum muli permisceamus, ut pluribus c0ntigit Assirmat itaque . Thomas 3 p. q. ). Id enim n0n repugnat ex partu personarum SSU mentium P Siquidem in una divinitate tres subsistunt distinctae. Neque repugnat ex parte humanitatis assumendae ἰ illa enim natura licet tracta sit ad