장음표시 사용
141쪽
quod ad accipiendam ποδεχομαι IJ; quod ad deserendam, αποδίδωμι u . Denique, quanquam plerumque illae epistulae
superbae et imperiosae sunt, interdum tamen Verba apparent quibus et benevolentia principum erga subjectos, et studium mutuum utrorumque commemorentur inde Verba ευ-ia 3 ,
suetudines, ut videtur, Romani a Graecis sumpserunt, neque est dubium quin hinc ortus sit mos Verbo n ακολουθως, κρειω,
quae passim in nostris titulis invenimus, et de quorum quibusdam jam plura notavimus. ΜαυθαΜυ, tamen nobi carius suisse Romanis quam Graecis videtur, et forsitan hoc verbo frequentissimum verbum latinum a cognoscere s nostri scriptores transtulerint, cum jejunitate quadam quae genti extraneae non est crimini danda. Hoc quoque generaliter de nostris titulis est quaerendum, quomodo et nomina magistratuum, et eae res quae ad provincias administrandas spectent apud nostros titulos translata
sint. Iam addington et omisen 8 , et post eos ie-rec is et denique Foucari Io de nominibus magistratuum
disseruerunt. De argumentis quidem eorum non disputabimus, cum ad nostrum tempus plerumque non pertineanc, In nostris vero titulis, haud dubium nobis Videtur esse quin ματος comsulem II 49θυπατος proconsulem Icti, et vθυπατεια I3 , proconsulatum significent, etiamsi praeses Praetor Pro consule
142쪽
Σεεαστο Vel υτοκρατορος et Σεεασrsi,v K legatum Augusti vel Augustorum pro praetorem indicat fui praesectus est παρχος 3 ;
του sit. Ηrεμω autem quod nomen haud semel iis tribuitur qui aut a pro consule v aut si legati Augusti pro praetore 5 serant, alios quoque duces et ipsum principem significare videtur 6 . eque est cur omnibus imperatorum tam notis tituliS, αυτοκρατ ορ, ηααρχtκης ξουτ α etc. immoremur spin. Quorum ipse principatu nunc rela Ovia 83, nunc νασίλεια is appellatur. Inter omnia Vero quae ad judicia spectant, illa nomina Servata invenimus, quibus Veteres Graeci utebantur. Quorum tantum Verba ivὀυΜος Io, ρωρω IIJ u.'vυω Iu , κατακριvω I3ὶ,αvetiκαταστασις Isi) εκδικια I53, ε, ευξiς, taeruli, τις excerpamuS: quibus quaedam in edicto Diocletiani nomen quoque latinum obtinent : υτευξεως - in postulatione I 6 δ αγυ6, σεως - incognitione I 3. Quae omnia illis relinquamus qui juris romani periti sint Ι 8j, et haec tantum inter plurima notemus quae Sint ad πορασεις, id At ad sententias de controversiis finium, istit Qua appellatione ne Graeci quidem post . A. C. utuntur; vide Foucari, ibidem. . s2 Vide initium titulorum nostrum a T, usquo ad 116. . 11 praebet πρεσε σε6. αυτιστρα τηγος iure nomen magistratus tantum offerunt.
sl8 Adlice quod haec praesertim ad edicta, non ad epistulas pertinent; neque magis hic tangimus omnia quae ad scalem hujus aetatis sermonem spectent. Dj0jtjgod by
143쪽
ad epistulas quae de rebus ejusdem generis missae fuerint. Hic quidem controversia inoi τε - Ii ager dubiuS, ' χωραααοισόητουαεvη ut judex qui sine terminosque constituit. δοθε ς κριτης καὶ οὐ στης 3i urbium legati, εκδικοι Vel rῖ κοi 4 Vocantur. Quibus Vero verbis judicis acta graece desi- murentur ex aliquot titulis cognoscimus. Qui postquam utramque partem diVit ε κατερω ὀ ακούσας 5 Vel κουκας εκατερο αερους 6 et in re praesenti id est in loco de quo ambigitur saepius sui ε t τω τοπω γευοαεvος 2ὶ, εκ πημ
ex qua rem dijudicat κρε v καθῖ, et orirρα πτα I3ὶ κρειvio ε Μαι 14 αρεσκε ij I 5 . In graeci quidem regionibus eae sententia tum in latino tum in graec Rermone scribebantur, et quanquam Semper Seu latinum Seu graecum exemplar perditum est sucile est Videro quomodo verba transerruntur I6 . eque dubium nobis esse videtur quin ejusmodi sententiae plerumque latine primum exprimerentur ac deinde tantum graeco redderentur . num multi hic maxime clatina inveniuntur, meque
144쪽
II PAR III dissimillima illorum quae in antiquioribus titulis apud alios populos latine scripta reperimus I . Attamen hic quoque multa Romani a Graecis sumpserunt ui et hoc saltem nobis notatione dignum esse Videtur, Romano ea in graeci regionibus utraque lingua scripsisse quae alibi tantum latine scribere solerent. 1 Vlde exempli causa, ct V, 2, p. 886 sqq. n. 749 Sententia Q. . lnvelorum inter Genuates et Viturios 637 a. u. c. v. 1 de controvorsiel sci verbum αποφα τις, V 2 in re Praesente cognοVerunt et coram inter eos etc. v. 8- ex eis terminis recta i regione, cl. n. 13 AV. 12 κατε- Woscher legit κοι z. . . et Dod elllegit ευου id est ευθυ et B v. 16-17 recto Iri linore. 23 on solum verba graeca sed etiam Verborum circuitus quos ipsi exem plaria latina redolent, sicut fortasso si ea sententia stari ii 13s B, 6 quod Omnino verbis κροματι 'rivat roSpondet, quae in decretis hieromnemonum non emol
145쪽
muni colligere ossumu graecum sermonem semper in graeci' regionibus publicum sermonem suisse neque, ConRtantini duntaxat ante aetatem, ullum tempus exstitisse quo Romani ad populos graecos latine tantum scribere potuissent. Ut Romani antiquiores senatus consultu transtulerant, ut Augustus ipso et Tiberius epistula et monumentum Ancyrathum gruoce aut ipsi scripserant, aut Acribi juggerant, ita Osteriorum aetatum imperatores et magistratus ad id coacti sunt ut devictorum sermone apud devicto uterentur. liquando quidem tituli utriusque linguae auxilio oculis propositi sunt; saepe vero actuin St ut victores protinus graece epistulas edictave scriberent atque etiam elegantiam aliquam nisectarent Graeci vero, submissi quamvis et adulantes, segnitiam tantam in discendo Romanorum sermone ostendebant, ut semper, quod a re alicujus momenti attineret, necesse esset cum iis graece Romanos ageres I . Quam ob causam res ita se haberet quaeri potest. ostri quidem tituli ipsi satis confirmant nusquain sedulitatem romanam satigatam fuisse. Imperatores enim constanter legatoS graecos accipiebant et comiter dimittebant. ero quidem poterat sua oratione paululum in ipso heneficio Graecos deprimere et laedere : plerumque vero principes ac RoStratus ad id studebant ut omnibus et decenter gratius roserrent, et laudes honoresque mitterent; neque, ut Vidimus, quidquam neglegebant quominus nomen Omanum et plendidum et mansurum ideoque colendum atque etiam timendum ostenderent Graeci vero ita et mores suo et temΡorum praeteritorum memoriam diligebant ut ne delibari quidem sermonem suum libentem sinerent. Alioquin sermo graecus
146쪽
ita facilis et mollis et canorus loquentibus Videbatur, ut Sermonem latinum quasi durum et barbarum ex comparatione omnibus ostenderet. Quod quidem Romani ipsi non perspicere non poterant, et iidem qui senatus consulta sere barbare transtulerant aut sibi scribas I talia peritos adjungebant aut
ipsi ita graece scribero coeperunt, ut atticam leguntiam non semel in eorum scripti reperiamuS. Unde actum est ut sermo graecus horum Saeculorum multo minus latinitatem Pedoleret quum nos XSpecture Rr SSet.
De hac lumen latinitate quaedam quoque nobis colligere licet. Neronis quidem et epistula et orationem ab aliis titulis no Sejungerie oportet, quiΡPe quae cum jactantin aliqua scriptae sint. Si vero adriani t Antonini epistulas inspicimus, jejunitas earum potius nobis notatione digna erit quum nimia latinitas de paucissimis vero posteriorum titulis hoc saltem notandum est regula graeci ermonis potius observari quam violari. Eudem sere in magi Atratuum epistulis deprehendi POSSunt nec quidquam summatim de illo a graeco is publico
I Sermonem multo elegantiorem esse in nostris titulis quam in Senatus consultis, et generaliter in titulis similibus Superioris aetatis; a Sermonem hic vix magis corruptum esse quam in ceteris ejusdem tempori. Graecorum scriptis ui; 3 Attamen, quod ad syntaxeos artem attineut quaedam latina OhSerVari, ea ero ejus naturae esse ut nihil mansuri Praebeant; 4 Quod ad imitationem verborum a Romani Sumstorum pertineat, noVa quaedam hic inveniri quae OAterius in sermone graeco manSura Sint hoc Vero minimi momenti esse si tempora Seu priora, seu inferiora consideres in quibus multa
verba sive de exercitibus ducendis, sive de jure dicendo sive de administranda republica, sive de religione christiana seris De his scribla, vide supra, p. 5. 2 Excipiendi lortasse sunt tituli tertii saeculi post Christum, quorum nonnulli iam Bygantinam aetatem nuntiant. Hi vero, ut vidimus, paucissimi sunt invonti, praesertim quod ad epistulas attinet. Dj0jtjgod by
147쪽
CONCLUSI II Vanda. sive des hominibus 4Ρsis appellandis Q latino B in graecum cirrePSOrunt. Colligamus igitur per hoc temporis spatium Graecorum sermonem Otius restitisse quam cessisse. Qui rerum StatuS. mehercule, jamjam aululum mutabitur. Etenim si ad illud tempus studueris quod a Congiuntino usque ad Iustinianum extenditur. OV impetu latinum sermonem in has regione8 incurrere Videbiq; et forsitan cum illa Bygantina aetate Graeci ipsi graece loqui desiissent, nisi jam longinquo bello ut ita dicam, obduruissent, et facultatem ad ultimum Vincendi acqui-givissent ij. Summatim quidcui aliquot Verha, sicut hostium propugnacula, admiSerunt et SerVRVerunt quam Ver rura, Si illis possessionibu ea conseras quae etiamnunc Puecu Sermo Vix mutatus obtinet 1 lsi illam lacultatem vincendi jure Thum sp 1i,t dum ad nostram dissertationem, Innuencera latin roseri, non absolutam esse putat, utque ipsi Romanos aliquando segnitiem aliquam in hanc pugnum attulisse admisimus lde p. 51: Le restige quo lamr o cxerca surra'imagination romatne sui de Onne heure
149쪽
Aphrodisia So. Astypalacaris, Is 27 Iso. Athenae 2s, O, 35, 6, 4, 13s.
Balbura ex. Calamae 65. Chersonesus 147.
142. Dorylaeum T. Elephantis Sa. Eleusis 14ο.
Fayum s Ias in Aegyptusi. Gytheum 33, 2.
Hadrianopolis 'Strii tonte Q 23. 2425. Beraclea Lyncestarum I s. Magnesia ad Maeandrum 152. Megara 22.
150쪽
tDE NOMINIBUS ETC. GRAECE SCRIPTIS, VIDE IN UNOQUOQUE LOCO
Alexander Severus s. Antoninus Pius ara ad a, Ias, 142 148.
Aquillius Proculus T. so. Augustus ab I ad 4. Aurelius M. 62, 3, 4, 3, s. Avidius Holiodorus C. I 28. Avidius Quietus 3. Λ villius Fluccus A. 11 S.Caracalia 6, ad 8 13s, 142. Claudius Diognetus I 35. Caelius Florus Iv2, 33, 134. Commodus 65, 66. Constantiva Chlovus 32, 3, 4. Cornelius Scipio Ρ. 86. Cornelius Proculus IOS, Ios, IIo. Curius Autobulus I 37. Diocletianus 2 83. Domitianus II. Fabius Maximus Paullus ST. Fabius Postuminus Ss. Flavius Eubulus T. 137. Flavius Sulpicius Similis 124. Flavius Titianus 125.
Gaiua -Caius Caesar Augustus Germanicus Caligula s.
Herennius Etruscus So. Herennius Picens M. Sa. Hesperus s3. Julius Alexundor Ti. 121. dulius Aquilinus III. aut Ius Frugi S, s. Julius Saturninus 117.
Moinium Cornelius Valorianus Saloninus SI. Licinius Gallienus St. Licinius Valerianus SI.
Lusius L. I2o. Mantennius Sabinus 131. Μottius usus 122. Nero , S, s. Nerva 12, 13.
Ovinius Tertullus II 5. Petronius Mamertinus M. 126,12τ. Pompeius Falco T. Pomponius Antistianus Funisulanus Vettonianus 1O3. Pomponius Bassus s. Popilius Carus odora5. Rupilius Severus 113 II4. Sompronius Liberalis Μ. 13o. Senecu IOT.
139. Sicinnius Clarus lis. Sulenus Verus Iosi, Ius. Tiberius . TineIus Sacerdos u. 92.
Tradanus 12, 13, 14, 15 I42. Tradanus Decius So. Trebius aximus Io O, IOI Ios.
Valerius Proculus L. 129. Valerius Severus to . Venuleius Apronianus L. sa.