De epistulis (aliisque titulis) imperatorum magistratuumque romanorum, quas ab aetate Augusti usque ad Constantinum graece scriptas, lapides papyrive servaverunt

131쪽

ad epistulas quae de rebus ejusdem generis missae fuerint. Hic quidem controversia αμ σε νησις I : ager dubiuS, ἡ λογραααρισ6'τουαεvmi sui judex qui sine terminosque constituit. δοθεi κριτης καὶ οὐ στυμ 3ὶ urbium legati, εκδεκοι Vel rοικοι si vocantur. Quibus vero verbis judicis acta graece designarentur ex aliquot titulis cognoscimus. Qui postquam utrumque artem diVit ε κατερω ὀ ακούσας 5 Vel κουκας)εκατEρου αέρω et siue et in re praesenti id est in loco de quo ambigitur saepius sui i mi et si, τυπω γευοαεvος in εκ της

ex qua rem dijudicat κρε- ω καθ0, υπογεγραπται I3i κρειγωε Μαι 14 αρεσκε ij I 5 . In graeci quidem regionibus eae sententia tum in latino tum in graeco Rermone scribebantur, et quanquam Semper Seu latinum Seu graecum exemplar perditum est facile est Videro quomodo verba tranferrentur 163. Neque dubiunt nobis esse videtur quin ejusmodi sententiae plerumque latine rimum exprimerentur ac deinde tantum graece redderentur . nam multa hic maxime clatina inveniuntur, meque

132쪽

ii 4 PAR III dissimillima illorum quae in antiquioribus titulis apud alios populos latine scripta reΡerimus I . Attamen hic quoque multa Romani a Graecis sumpserunt 2 et hoc saltem nobis notatione dignum esse Videtur, Romanos ea in graeci regionibus utraque lingua scripsisse quae alibi tantum latine scribere solerent./1 Vldo exempli causa, ClL V, 2, p. 886 sqq. n. Tris. Sententia Q. M. Minuciorum inter Genuates et Viturios 637 a. u. c. v. 1 de controvorsistis cl. Vorhum απόφασιςὶ v. 2 in re praesente cognOVorunt et coram inter eos, etc. v. 8- ex eis terminis recta i regione, cl. n. 136 Av. 12 κατε- Wescher legit κατ. . . et Dod elllegit ευου id est ευθυ et B v. 16-l recto ei linore. i2 Νon solum verba graeca sed etiam Verborum circuitus quos ipSn exem plaria latina redolent, sicut tortasso a ea sententia stari ii 13 B, 6 quod omnino verbis κροματι reeivat rospondet, quis in decrotis hieromnemonum non emolreperimus vide escher, Elude surri Μοnument hilingue de Delphos, p. 56 sq.

et Ct IlI, 2 Additamenta, p. 87 .

133쪽

Si igitur hanc dissertationem definire volumus. o. Primum colligere Possumus graecum Sermonem semper in graecis

regionibus utilicum sermonem fuisse neque Conqtantini duntaxat ante aetatem ullum temΡus exstitisse quo Romani ad populos graeco latine tantum scribere pratuissent. Ut Romani antiquiores senatus consulta tranStulerant ut Augustus ipso et Tiberius epistula et monumentum Ancyra,um graece aut ipsi scripserant, aut Aeribi jusserant ita osteriorum aetatum imperatores et magistratus ad id coacti sunt ut deVictorum sermone apud devictos uterentur. Aliquando quidem tituli utriusque linguae nuxilio oeulis propositi sunt:

saepe vero actum est ut victores rotinus graece epistulas edictave scriberent atque etiam elegantiam aliquam assectarent Graeci vero, submissi quamvis et adulantes, segnitiam

tantam in discendo Romanorum sermone ostendebant ut semper, quod a re alicujus momenti attineret, necesse emet cum iis graece Romanos ageres 1 . Quam ob causam res ita se haberet quaeri potest. Nostri quidem tituli ipsi satis confirmant nusquam sedulitatem romanam satigatam suisse. Imperatore enim constanter legatos graecos accipiebant et comiter dimittebant. ero quidem poterat sua oratione paululum in ipso beneficio Graecos deprimere et laedere : plerumque vero principes ac magiStratus ad id studebant ut omnibus et decenter gratias resedirent et laudes honoresque mitterent neque, ut VidimuS. quidquam neglegebant quominus nomen romanum et splendidum et mansurum ideoque colendum atque etiam timendum ostenderent Graeci vero ita et mores suo et temΡorum praeteritorum memoriam diligebant ut ne delibari quidem sermonem suum clibentem sinerent. Alioquin sermo araecus

si Ita quidem aliquando Romani ipsi libentissimo gehant Nero, ut unum

134쪽

1 16 CONCLUSIO

ita acilis et mollis et canorus loquentibus Videbatur, ut Sermonem latinum quasi durum et barbarum e comparatione omnibus ostenderet. Quod quidem Romani ipsi non perspicere non poterant, et iidem qui senatus consulta sero harbare transtulerant aut sibi scribas I tam peritos adjungebant aut

ipsi ita graece scribero coeperant, ut atticam leguntium non semel in eorum scripti reperiamuS. Unde actum est ut sermo graecus horum Saeculorum multo minus latinitatem redoleret quam nos XSpectRPe Par SSet.

De hac tumen latinitate quaedam quoque nobis colligere licet. Neronis quidem et epistula et orationem ab ullis titulis no sejungere oportet, quiΡpe quae cum jactantia aliqua sculptaosint. Si vero adriani t Antonini epistulas inspicimus, jejunitas earum potius nobis notatione digna ori quum nimia latinitas de paucissimis Vero posteriorum titulis hoc altem notanduna est regula graeci ermonis potius observari quam violari. Eudem sero in magistratuum Distulis deprehendi poSSunt, nec quidquam summatim de illo a graeco D ublico

colligi potest nisi

I Sermonem multo elegantiorem esse in nostris titulis quam in Senatus consultis, et generaliter in titulis similibus Superioris aetatis; u Sermonem hic vix magis corruptum Sse quam in ceteris ejusdem temporis Graecorum scriptis su ;3 Attamen, quod ad syntaxeos artem attineat, quaedam latina obserVari, ea ero ejus naturae esse ut nihil mansuri Praebeant; 4 Quod ad imitationem verborum a Romani Sumt torum pertineat, nova quaedam hic inVeniri quae o8torius in sermone graeco manSura Sint hoc Ver minimi momenti esse si tempora Seu priora, Seu inferiora consideres in quibus multa verba sive de exercitibus ducendis, sive de jure dicendo sive de administranda republica, sive de religione christiana ser-ssi De his scribis, vide supra, p. 5. 2 Excipiendi fortasse sunt tituli tertii saeculi post Christum, quorum nonnulli iam Byzantinam aetatem nuntiant. Hi vero, ut vidimus, paucissimi sunt inventi, praesertim quod ad opistulas itinet. Dj0jtjgod by

135쪽

CONCLUSIO II Vanda. sive des hominibus ripsis appellandis latino cina graecum cirrepserunt. Colligamus igitur per hoc temporis sputium Graecorum sermonem otius restitisse quam cessisse. Qui rerum StatuS mehercule, jamjam aululum mutabitur. Etenim si ad illud tempus studueris quod a ConAtantino usque ad Iustinianum extenditur, novo impetu latinum sermonem in a regiones incurrere idobiq; et sorRitan cum illa Bygantina aetate Graeci ipsi graece loqui desiissent nisi jam longinquo bello ut ita dicam, obduruissent, et facultatem ad summum vincendi acquisivissent iij. Summatim quidem aliquot Verba, sicut hostium Propugnacula, admiSerunt et SerVuVerunt; qui in Ver PRPR, Si illis possessionibus e consera quae etiamnunc graecus Se OVix mutatus obtinet 1ilit illam acultatem vincendi jure Thum s p. si dum ad nostram dissortutionum, Innuenco, lutin roseri, non absolutam esse putat, atque ipsi Romanos aliquando segnitiem aliquam in hanc pugnam attulisse admisimus vide p. 51: Le restige que la Gree cxerca surra'imagination romainelut de honne heure

137쪽

INDICES

142. Dorylaeum T. Elephantis 33. Eleusis 14ο.

Fayum s Ias Cl. Aegyptusi. Gytheum 33, 2.

Hadrianopolis Strotoniem 23. 2425. Horaclea Lyncostarum Ias. Magnesia ad Maeandrum 152. Megar 22.

138쪽

DE NOMINIBUS ETC. GRAECE SCRIPTIS, VIDE IN UNOQUOQUE LOCO

Aquillius Proculus Τ. so. Augustus ab I ad 4. Aurelius M. 62, 3, 64, 3, s. Avidius Holiodorus C. 12S. Avidius Quietus 3. Avillius Flaccus A. 11 S.Caracalla s, o ad S; I3s, 142. Claudius Diognetus I 35. Caelius Florus Iv2, 133, 134. Commodus 65, 66. Constantius Chlovus 32, 3, 4. Cornelius Scipio P. 86. Cornelius Proculus IOS, Ios, IIo. Curius Autobulus I 37. Diocletianus 2, 3. Domitianus II. Fabius Maximus Paullus S . Fabius Postuminus Ss. Flavius Eubulus T. 137. Flavius Sulpicius Similis 124. Flavius itianus 125.

manicus Caligula s.

Herennius Etruscus So. Herennius Plcens M. SE Hesperus 3. Julius Alexunder Ti. IBI. dulius Aquilinus III. Julius Frugi S, s. Julius Saturninus 117.

Licinium Cornelium satorianus Saloninus SI. Licinius Gallionu St. Licinius Valerianus SI.

Lusius L. 12ο. Manion nius Sabinus 131. Mettius Rufus 122. Nero , S, s. Nerva 12, 13.

Ovinius Tertullus II 5. Potronius umertinus M. 126,127. Pompeius Fulco T. Pomponius Antistianus Funisulanus Vettonianus 1ο3. Pomponius Bassus s. Popilius Carus eclo 95. Rupilius Severus 113 I14. Sempronius Liberalis Μ. 13ο. Seneca Ioz.

Soptimius Severus is ετ ad 6;139. Sicinnius Clarus II6. Sulenus Verus Iosi, Ius.

Valerius udaemon 123.

Valerius roculus L. I 2s. Valerius Severus Io . Venuleius Apronianus L. sa.

Vergillus Capito Cn. Iis. Verus L. 63, 64. Vespasianus 1ο.

Vocontus Saxa II2.

139쪽

i Ia

140쪽

II PARS III

αποδιδόvαι I , quorum Permulta e Graecorum seu epistulis seu decretis proficiscuntur. Quod manifestum existimabit quia- quis epistulas a regibus graecis scripta legerit nobis vero haec inter plurima referre satis erit : διεταξαμε M ain; του γραs 'εvτJ0ς παρα του βασιλεως προσταγελατος 3ὶ παρJεδόθη

dem generis Verborum globi reperiuntur. Quae similitudo apparet quoque in illis Verbis quibus principes magistratusve quidquam aut probabunt aut abnuebant aut imperabant, aut vetabant. Etenim quoties principes graeci e Secundum comsuetudinem aliquid facere declarabant, Verbo ακολουθώM: Ioicum dativo utebantur; si ero se aliquid audiisse dicerent. Verba διαrt si σκω ira , διακουυ, fiat, κου6, 13 adhibebant; quod praeterea ad jussu attinet, Verba l4αεθα ει I4 , συυτασσω I5 ,