Lucii Antistii Constantis De jure ecclesiasticorum, liber singularis. Quo docetur: Quodcunque divini humanique iuris ecclesiasticis tribuitur, vel ipsi sibi tribuunt, hoc, aut falsò impièque illis tribui, aut non aliundè, quam à suis, hoc est

발행: 1665년

분량: 195페이지

출처: archive.org

분류:

171쪽

De Iure Ecclesiasticorum ris XI. 1 7

quippiam conseqtiendi Ctim honinum voluntas sit ambulatoria,&ut ab initio non velle, ita postquam voluerint, velle desinere pollini. Quamobrem tandem b-zet concludere omnino ex- ranei Iuris Privilegia ex actis onditionibus derux ab extraneis rodiis cum ipsorum Prodiis initorum

Ecclesiasticos pertinere posse. Tir. XI.

Nulla etiam Privilegia X Usu

Consueti id in contrario tam suorum, quam CXtra neorum , Veterum me centium Prodeorum ad Ec

clesiasticos pertinere posse. Uperest, ut de vivi potestate

Consuetudinis contraii, tam suorum , quam Xtra eorum, Veterum secentium rudeorum an inde ulla ad Eccle-

172쪽

siasticos Privilegia perninere pos

sint,dispiciatur. Quod nulla ratio ne modoque fieri posse, ut dilucide doceam initio nonnihil de significatione verborum, quibus uti placuit, dicendum videtur. Equi idem Usus nomine intelligo, si ta-i cita voluntate Prodii suis Ecclesiasticis permiserint, Iure quodam singulari uti, sive, quod idem est, si Patientia Prodeorum aliquo singulari Iure usi sint,quo caeteris vibus aut uti non licuit, aut quo se caeter Cives usi non sint. Eoque singulari Iure Ecclesiastici jam uti

consiue errat. Ut non tantum suistius Iuris singularis, sed etiam tDepe iterato, di proinde etiam utendi consuetudine ab ipsis Prodiis muniti, ideantur. Quamobrem etiam Prodeorum hunc Usum Consuetudinem appellavi, quod ii vitis Prodiis quippiam agendo nihil uris consequi queant, cum hoc pacto ut hostes sese, non ut Cives gererent: Et ipsorum ob

173쪽

id fus de Consuetudo nullius vis potostatis&momenti sent, nilicon uetudo Pro eorum Usum istum Consuetudinem patiendi accederet, a tali Ecclesiastico rum Ministerio in externa ieiuna Religione procuranda uterentUr, vel etiam uti consuevissent. Ne ille enim necessarium esse puto, denuo doceres, quod aliquoties longe lateque docui in omnium ivium actionibus, inani co- una Iure Potestate Prodeosa

deo Iure Civitatis prodivino,

psis invitis sive manifesto tacite-ue vetantibus agere facere, Pra ertim in alios Cives Civibus li-Quibus ita praemissis, cum inde luce clarius apparcat, ProdeO- una Usius, Consuetudinis hujus imodi naturam conditionem caeteris Usibus, Moribusvi Con-

suctu

174쪽

1 De Iure sicle Lillicorum , t. XI.

suetudinibus cujusque Reip. sive

Civitatis esse proximam On- similem: conssequenter nihil aliud quippiam, quam tacitae concessiones, jussiones, voluntatis quae declarationes, quae legibus duntaXat in hoc disi crunt, quod non tacitc, sed voce vel scripto Civibus manifestentur nihil sub

hoc Titulo ad majorem sentcntiae nos rae confirmationem videtur

desiderari, quam si docucro Juris quicquam Civibus ita non data&concedi, imo neque ita dar164: concedi posse, ut id a Procliis tu

rere vocari, repeti de recipi non possit, si velint in omnes eorum manifestas tacitasque concestones, justionesque cum corum Oluntate, a qua solum dependent,d nullo alio Iure aut vi sunt, subnixae mutabiles de ambulatorias esse. Q iod cum totic a me dictum sit, totidem que Rationibu argumentis comprobavero, nimis otiosum sic , rem Oiles

175쪽

ttractatam, denuo repelitana tra

chare ira sertim cum per se ui- vis sit manifesta, cui cinae sa-lnae Rationis usus a tendi

consuetudo non desinat . Q ramobrem etiam devi&potestate Usu dcton uetudinis CXrra mei sive aliorum cierum Mel centium Prodeorum nihil proderit multa proserre Cum inde non aliter quidquam Juris de Potestatis Civibus acquiri possit, nulla cnim vis, nulla etiam postellas in aliena Civitate Usus de Consuetudinis contrarii alterius Civita tis quam tacita Voluntate, altientia, si de Consuetudine

uorum Prodeorum. Nam recentes Prodii, ut nec manifesto, ita nec tacite Iuris quicquam X trancis Civibus dare aut concedere possint. Et multo minus hoc VC-tcres Prodit posmiant , quia amplius non cXisi unt proinde, ctiam si postant , vel propterea tamen dares concedere non pos- sent.

176쪽

bi a De Iure Ecclesia icorum, it XII.

sent. Verucum etiam de hac materia, quantum ad Iura Extrauca, tam antiqui, quam nova attineat,

dilucida oratione sub Titulo X. disputaverim, rei dictae disputataeque repetitioni parcam: Cum ciliis , quae alibi aliquoties dicta, disputataque sunt, satis superque jam constare cxistimen Nullam vim dc potestatem contrarii Usus de consuetudinis esse tam nostrorum δε multo minus extraneorum , veterum S recentium Pro- deorum Et propterea, nulla ex Usuo consuetudine contrario ad Ec

clesiastiso Priet ilegi 'rtinere posse. TIT. XII.

Ratio huius operis Scite ar gumentoriuna. Peroratio. Postquam ita instituti peris

rationem insecutus e tandem pervenerim, ut nihil super

esse tractandum videatur, quod

177쪽

peris ratio instituti deliderat. iiiiiii alibi non modo a me di- um , sed etiam multis insuper onfirmatum sit rationibus ar-Jumentis, quibus hujus inae V Qtatis ratio indubitato constare,osse videtur laetus sinem prospicio in vel res ipsa flagitat, ut ' peris instituti ratione prius re-ictita exhibita conclusionem

,ost ipsius peris subjiciam ,

ireviter perorem. Non enim, quae me causa moverit, qUOVCaU-

cictore ad hoc opus conscriben- 'dum accesserim hic in fine pe- iris Xponam, sed Praefationi de- linatur, qua hae res explicabun- ur. Sed Quaestionis ipsius Statum, argumenta rationesque tam mea,

μη*m dversariorum, quibus cgo

lineam confirmo sententiam , suam tueri solent, repetam, hoc uno in loco exhibebo. Status Quaestionis hic est. Ecclesiasticis ulla aliunde Priet ilegia qualiacunque obvenerint, ad inque

178쪽

134 Iure Ecclesiasticorum, T t. XII. pertineant quinctiani obΥenire

eo que pertinere Mint, quam quaen Prodiis suis profecta simi. Quod

ego negavi Et ne temere&im prudenter illud viderer negasse, ipsam meae Sententiae Veritatem ex ipsius Naturari rectae Ratio-lnis Principiis ita demonstravi,&hisce post rationibus largumentis confirmavi Primo loco docui. Post ambiguitatem vocis Ecclesia-sicorum remotam Ecclesiastici externam duntaxat Religionem quidem Publicam procurent Secm do: Oratione ad Prodeos conver-

De Origineo, Progressu Iuris se

Poresatis eorum ita disputat , ut appareat, penes eos esse omne Ius, Potes item Rei s a comitatis, nihil Iuris aut Pote iis penes Cives

esse. Et cum de natura Statu Naturalisi Civilis potissimum, utriusque discrimine imprimis agendum es et Tertio loco docui: qualitatem omnium hominum Naturalem Status cibilis consitutione

179쪽

De Iure te si icor in Tis XII. Isione Irriatis non stari. Et ro- terea omnem Inaequalitatem, qui In-

ulorum hominum es in Statu Civili, cimitare a Prodiis descendere cr erivari. Et ne quis falsa ductus pinione inter Ecclesiasticosi raeteros Cives quippiam inter esse

discriminis arbitraretur arto Oco: Omnem Inaequalitatem , Eccle asticorum, uti cieterorum, Civium,

, lis quoque Pro iis procedere Nec tum illorum o horum discrimen et 6. Atque haec totius Opcrisin haea sentcntiae prima sunt funda- maenia , irincipia. Caetera e- nim, quae subsequuntur, vel ad confirmationem meae sententiae, vel ad refutationem adversariorum Doctrina pertinent. Nam cum Ecclesiastici variis Privi egio

duum LXtraneorum generibus cm

teris se Civibus praepositos , chac ratione inaequales cs e dicere

consueverint diuinto loco Priv, legiorum extraneorum genera fum-watim enumera Et hanc qui-

180쪽

as De Iure Ecclesiasticorum, T t. XII

dem extraneorum Privilegiorum summam constitui: od alia dia

vini, alia humani Iuris esse debeant. Tum ad ea, quae divini Juris dicit possint , Privilegiorum generati transitu facto, hunc ordinem sem

Vavi , ut Sexto loco docuerim i Num diυini Iuris Priet ilegia in sacra scriptura Veteris Ni T stamentit reperiri , qua Ecclesia licis ure re riteque tribuantur. Et Septimo loco frit Aulla etiam disini Iuris Privilegia Ratione Naturali, sive lege caturae

a Deo hominum indita Cordibus Ani

misque declarari Jtri solas loco: lNulla etiam dioini Iuris Privilegia Ecclesiassicis hominibus ex oluntate Dei extra ordinem, I praeter Rationem Oturalem patefacta deberi, quae illis Iure rectEque tribuantur. Et cum alia genera , aliasue species

civini Iuris civilegiorum non

Occurrerent, quae alio nomine appellentur aut siqua forte sint, C-jus tamen si Naturae conditionis exist imarem, ut tantopercab

SEARCH

MENU NAVIGATION