Theophili Christophori Harles Introdvctio in historiam lingvae graecae

271쪽

Iussit titulum Geographia antiqua et emenis dationibus ocobi Gronouit , cuius accedit animad-tier o in Oxoniensem editionem et examen dissertationis de laetate Sylacis cum fragmento Ephori, Lugduni Batauorum. 7oo. Editiones igitura. 697 et I TOO., utraque exstat in catal. inelliano tom. I. pag. 3S9, non sunt diuersae aut repetitae, sed una eademque, ita ut exempla posteriore anno signata nouam tantum acceperint inscriptionem cum accessione Animaduersionis etc. - Nouam Scylacis et reliquorum minorum veterum

geographorum aeditionem adnunclauit Ie Barouae M. Crota in Memoire enuoye a Messieurs de Iourna de S avans, ourci annee 789 Paris. Iz. m. April. pag. 6s - 753. surrane nouuello edition des petit Geographes anciens etiam separatim in . sine anni nota et paginis. r. a. Obseruat, se animaduertisse, plures textus errores ab ignorantia et festinatione librariorum, qui vocabula et integras ησεις transposuerunt, profectoses e, quales iam indicauit in Examei de His .d Alexandre pag. 272. et in Hist. - de Inscripta VOl. r. pag. 373 Alii errores originem debent interpolatoribus exempla idem dedit in eod. vol. Aa pag. 328. n. pag. 37 . . . Idem in nota b. in Memoire etc. longiorem locum ex Holst enit

epistola ad eyrestium adfert in qua Holstein

arbitratur omnia vitia orta fuisse ex litterarum maiuscularum vetustate exesarum, confusione.

5. Licet mutilum nec in paucis locis sabulosum habeamus Scylacis Poriplum, utilis tamen est ad notitiam orbis antiqui. o. g.

272쪽

6. Fabrie. B. r. libr. IV. cap. 2. Oct. I. et VII. D. Georg, Hager progr. de Scylace , geographo antiquissimo illiusque peripio, Chemnit. 176s . . et in Geographisch. Buchersaal, tom. I. ag S9 sqq. Adde Theoph. Sigefr Ba er desit Scythiae sub aetatem Herodoti Tom I. Com

I. Quanto natus sit, litigant viri docti floruit quidem Olymp. LVI. et multum post ultra nonaginta annos aut centum vixis e dicitur, qua de re plura collegi ad Fabricii B. Gr. Ol. Id pag. 6I3 sqq.

2. Colophonius num alienae disciplinae suadebuerit philosophemata, quae in scriptis propagauit, incertum est. Fuit praeceptor Parmenidis Eleatis, a quo tota adsectarum Xenophanis cohors sectae uaticae nomen accepit. Coni Cicer. academ lib. II cap. 42. ibique Dauis. 3. Multa scripsit versibus. sed pauca, hine inde sparsa supersunt fragmenta elegias, Iamin hos aduersus Hesiodum et Homerum. Parodias, quarum particulae missa videntur sillio de natura,

etc.

. Diogenes Laert. IX. I 8 et 22. Stantii histor. philos tom. III pag. m. i. siue Part. X. cap. I. Dc Gitit. Feiιerlin dissi de Xenophane poeta et

philosopho, inlidors. 729. 4. Brucheri histor. criti

273쪽

phanis decreta, in bibl. philol. vol. III. Lipsiae 78 I pag. Iso sqq. et in eist de spe-kulatiue Philosophie, Cap. I. pag. 39 sqq. Gorg. Gustare Fiilleboru disp. praeside Friae Augusto Mol o habita, et inscripta Liber de Xenophane, Zenone Gorgia, Aristoteli vulgo tributus, passim illustratur, Halae Sax. II 89 8. Buhis

comm de ortu et progressu Pantheismi inde a Xenophane Colophonio primo eius auctore, Sque ad Spinoetam Gottingae 79 I. q. pag. 4. II.

aliosque laudaui ad Fabricii . r. II pag. 6i8 sqq. f. 2 4

PARMENIDES.

I. Si enophanis, ut plerique tradunt, auditor fuit, circa eiusdem aetatem vixit. Patinerius quido in Exerciti ad optimo aus h. gr. pag. .6 I. et Menagius ad Diog. Laert. IX. ubi de nostrophilosopho agitur, se st. 23. aetatem illius referunt ad Olymp. LXIX. quibuscum faciunt Fabricius in B. r. vol. I. ag 62 I. ubi plura adnotaui, et Brucher in histor crit plutos. Om. I. ubi pag. IIS 7 sq. vitam et placita Parmenidis exposuit. 2. Eleates Pyretis filius eminuit inter XΘnophanis adsectas, atque ab eo et Zenone Eleate nomen scholae eleaticae quae vero in tres classes

est dispescenda, ortum est. Vitam armenia deam pro optima et virtutis plena, prouerbii instar

274쪽

instar dixit Cebes in tabula. Inter ciues autemsios tanta floruit auctoritate, ut legibus iuuarsi patriam, quoui anno iure iurando firmandis. Postea vero se totum philosophiae tradidit, neque tamen in paucis discessit a Xenophane , et primus docuit, telluris Figuram esse rotundam, in medioque mundo haerere, atque terram dist ingui quinque Zonis. In physici Zenonem, atque, secundum quosdam Empedoclem habuit discipuloS. 3. Carmine herois scripsit de natiιra sed exiguas lacinias ex integro eius sysi ematis habitu hinc inde decerptas, nostra tenet aetas.

. Fragmenta sunt in Henr. Stephani poesiphilos. pag. I sqq. quae augeri possunt atqua Scaliger iam plura collegerat cullis sylloge seruatur in bibliotheca Leidensi. s. Suidas in IΠαρμενίδης, tom. III pag. 3. ed. iisteri: altheri sepulcra eleatica reserata, germanice scripta, cap. III 3. 6. Pag. 7 sqq. iners historia doctrinae de vero deo pag. 329. sqq. et in historia doctrinarum apud Graecos et Bomanos, germanice conscripta pag. 6os sqq. I. T demanu in eis de speculatiuen hilosophie etc. pag. 63 sqq. I. Gursit Abris dexGoschichte de Philosophie, Lipuae 786. m. S. Pag 39 sqq, etc.

275쪽

et Ephesius, seuerus et tristis philosophus, atque indefessus naturae indagator, novaeque sectae auctor. Quatenus obscuritatis argui possit, explicare studui ad Fabricii B. Gr. II p. 624. 3. Opus eius in III partes diuisum, de natura prosa Ionica compositum interiit praeter pauca fragmenta. Sub nomine eius quoque Circumseruntur sex epistolae, quae sunt inter epitholas graecas apud Aldum in H. Stephani poesi philosophica pag. 42. R. et in Lubini Collectione epist graecarum apud Commel. 6o I p. 48. q. v. Diogen Laert. lib. IX. Def. I - 17. Fabris B. r. libr. II. cap. O. 3. 19. et cap. 2 . S. 4. Vol. II. ubi plura adscripsi pluresque laudaui V. D. Brucher histor crit philos Tom. Ι. pag. 12o8. et in Append pag. 323. Petr messelingi Obseru de Heracliteo αυη νυχῆ σοφωτριτη ρμαρλη in Misceli. Obseru Vol. V. Tom. III pag. 42 sqq. HeFn V. C. in Opusc. acad. vol. II. pag. Io . R. Gottfricd. Olearii diatr de principio rerum naturalium ex mento Heracliti Physici cognomento σκοτεινοῦ, Lipsiae I 697. et de rerum naturalium Genesi ex mente Heracliti Physici, ibid. IIo 2 rec in lat. Stanteii hist philos versione ab Oleario facta, tom. II ad pari. IX. cap. L. Matth Gesneri disput de animabus Heracliti et

Hippocratis, in comment soc Gott tom. I. Pag.

67 sqq. Meinersit et Timedemaui libros auri antecedentem laudatos. f. 6.

276쪽

I. Otatem eius confert in a. m. 3So8. Olymp. LXX. q. ante C. N. 9S. v. c. 2S7. l. Saxius in Onomasti it tom. I. pag. o. Ante Socratem circ. LXXX aut C. annos floruisse, putati argensius atque anto platonem vixisse eum, critici ex

epistola apud Diog. Laert. VIII. o. colligunt, quam Archytas ad Platonem scripsisse fertur, qua se nepotes conuenisse, et ab illius nepotibus scripta colli quaedam a cepisse memorat. Genuinas vero illas esse Archytae et Platonis apud Laertium epistolas, in dubium alii vocarunt. a. Pythagorae discipulus esse perhibetur.3. Περὶ τὴς τοῦ πανπος φυσιος, de uniuersinatura lib. ei tribuitur, quem, ut ex fragmentis a Stobaeo seruatis adpareat, dorice ab Ocello scriptum, a recentiore grammatico in κοινην dialectum translatum, plerique putant. . Primum graece prodiisse Paris I 39. . dein apud Guil. Horellum ISSS. 8. tradit Fabricius: - tum cum versione et notis Ludovici No- garolae Venet. ISS9 4. - repet edit. III co latione exemplarium melior facta cum variis lectionibus ex codd. ex ossicina Commel. IS96 8. eum paraphrasi et commentario Caroli Umnianuelis Vietanti, Bononiensis, qui superiora Xempla contulit, eaque et tres codd. SS. ad emendandum graecum textum adhibuit, variis lectionibus margini adscriptis, Bonon. 16 6. q. repetit et Cum Nogarolae notis, Ocelli fragmento de legibus atque indice, Amstet. I 66 I. . . Part. - cum Noga

277쪽

Nogarolae versione et notis in Thomae Gale pusiculis mythologicis, Cantabrig. 67I. . et Aminstet. 688 8 pag. 49 sqq. - Graece et Franis cice, a Marchione argensio, Berol. 762. 8.qui multa docte et acute disputat multa tamen,

more suo, captiosa et singularia habet: - eius tamen versio et commentarii in linguam germanicam translati cum textu graeco lucem viderundBrestau. 763. . - Optima est editio, quam Battessus curauit Ocelseu Lucanus, de a Nature

de Univers Tim e de Locres, de linam dumonde Letire ' Aristote a Alexandre sur Issystemera monde 'Avec la Traduction frani olse, et de Bemarques, par r. l Abbe Batteux, a Paris 1768. tribus partim. Ex codd. regiae bibliothecae Paris non solum singula verba, sed integros versus auctori antea valde corrupto reddidit, et sensum philosophi bene acuteque explicuit. Libollum ab Ocello scriptum esse, variis, ii, que ab aliis partim usurpatis, argumentis probatum iuit, usus testimoniis Philonis, Sexti Empirici, aliorumque, tum ex epistola Archytae apud Diogenem Laertium, fragmento celli dorice scripto apud Stobaeum L cap. I . et ex concisa acutaque et Pythagoraeis consueta scribendi ratione Censor vero huius editionis perspicax, Cl. einers,

Proseta Gottingensis, in Bibliotheca philologica Gotting. Vol a pari. IV pag. Io sqq. grauissima

in medium profert ornatque argumenta, quibusTh. Burnelius, Sam. Parher, an alen aliique iam si antiquitatem, veritatem atque auctoritatem

libri oppugnarunt: ante Philonem, nullum philosophum neque celli neque eius opinionum a que argumentorum facere mentionem, censorini

278쪽

testimonium nihil valere, quippe cuius aetate iam multa fuissent scripta suppossititia insignes et praecipuas scholae Pythagoraeorum doctrinas denumeris, symbolis, origine animi humani, et mysticum scribendi modum desiderari ; Philonem et Sextum Empsticum haud disertis verbis librum tribuere Ocello epistolas Archytae et Platonis a Sophista quodam confictas videri , ita, ut ad testimonii veritatem minime valeant denique fragmentum apud Stobaeum esse spurium. Iden censor pag. o 6 sqq. Timaei libruiti et Aristotelis epistolam ad libros refert adulterinos. Idem virdo et in historia doctrinae de vero deo pag. 3I 2. sqq. et in Geschichte de Urs prungs de Wissen-schai ton in Gri echenian und Rom, 6m I pag. 8 sqq. propugnat suam sententiam. Contra argumentis haud omnino leuibus vindicant stabi. liuntque libelli antiquitatem atque auctoritatem, Praeter memoratos, ipsius, Fabricius ; deiungaliique cum primis ledemam in primis Graeciae

mundo, cuius aeternitatem statuit, de fato, etc. nobis, meliora edoctis, falsa sunt: multa tamen apte acuteque concluduntur, et do susceptione atque educatione liberorum utilia interdum traduntur praecepta. Opusculum, si non omninosburium est, saltem continere videtur antiquiora Ocellia

279쪽

o colli fragm0nta. ab aliis deinceps interpolata. auctaque suis opinioniblis. 6. abrio Bibi Gri II cap. i 3 vol. I. pag. 83 sqq. ubi plura scripsi de controuersia Brmeheri hist erit philos Tom. I. pag. I, 22 sqq. in Appendice pag. 3I3 sqq. Priore loco a crisi et rei θctione Thomae urnet et Samuelis Parheri,

censoris Gottingensis praecursorum veluti librum Ocello vindicare omnibus viribus contendit Brucher.

t. Olymp. LX. . siue LXI. I. siue ut Laris ther in Chron herodote pag. To de sabula Alcesti putat, Ol. LXL I. a. periodi Iulian. 4r78. ante Ch. n. 36. secundum marivo Arundelian. 44. primus docuisse fabulam et vicisse dicitur. Atheniensis et Solonis aequalis. l. horo, valde antiquo qui laudes sacchi praecipue cecinit, et ante Thespidos aetatem iani exstitit, atque drama quoddam, sed admodum rude fuit, adiecit πειο οδιον, h. e. histrionem tuo actorem, qui, dum chorus aliquot vicibus quie steret , per interualla fabulam de Baccho vel aliqdeo, aut heroe recitaret quae, quum plerumque eum Bacchi laudibus nihil haberet commune id nominis, ἐπεισοδιον obtinuit Thespis vero. quod quum ludum agaret, siue fabulam suani doceret, primus hircum accepit praemii instar, dedit occationem nominis rogordiar, a Thespiden a autem

280쪽

autem non inuentae, sed successu demum temporis incrementa capientis et excultae. a. Quae sub Thespidos nomine citantur tabulae atque fragmenta, ea sunt spuria et supposititia.

3. Bentui Apologia pro dissi de epistolis Pli

laridos, secundum Lennepti versionem latinam, Phalaridis epistolis adiunctam, pag. 3O- 7 .

cuius argumenta examinauit et tragoediae arte X- cultae maiorem diu ante Thespidem aetatem adserere sustinuit M. Io Iac. mno Valeti, in II. dispp. num Thespis tragoediae auctor habere possit, Erlangae 788. . Ego vero meam dixi uberiusque exposui sententiam, nec pauca excitaui scripta, in quibus de choro, Thespide antiquitate tragoediae etc. Varia ratione et fortuna disputatur, ad Fabricii . r. vol. I. lib. II. cap. 6. Pag. 16o sqq. . Hic praeterea memorandi sunt I)Pratinas,

qui circa Glymp. LXX. fabula. docuit satiricas, v. Suidam in voc Casaiubon de poesi satir pag. Isto edit. Rambachi. Fabricii . r. in notitia tragicorum deperditorum, Vol. II. pag. J I9. a)Phri uichus, Atheniensis, discipulus Thespidis qui primus foeminae personam in scenam induxit, et epi dia aptauit animi motibus, primum vicisse dicitur forsan Olymp. LXVII. et cuius fabulas nominant Suidas h. v. aliique v. Bentisius in Respons ad Boyle pag. I O sqq. e verS. Lenne- pii latina, qui plures praeter ea numerat Phrynichos, ' atque Fabricius in B. r. Vol. II pag.

3I6. ubi plura adieci: - 3yMel arrippides, circa Olymp. LXV. scripsit dithyrambos, tragoedias et alia poemata v. Fabr. l. c. Pag. Io.