Theophili Christophori Harles Introdvctio in historiam lingvae graecae

51쪽

here, qua antiquissimi si suissent; ira Dim Surate. Aniub in dist . de vera Atticorum provirtiatione Romae 7s in . hodiernam Graecorum pronuntiandi rationem plane diuersam esse ab antiquiore, ostensurus. 3st. Cuius placita Vel allus, Chius, qui tunc Romae commoratus Oll, in priuatis sermonibus oppugnans, anno sequenti publici iuris socii dissertat de litterarum Graecarum pronuntiatione, Romae IPSI. rec Praga ITTO. in 8 in qua docuit, re contiores Graecos eodem modo atque adeo puchliniano efferre litteras, qui Plato, Demosthenes Cic. sueti istent. Atque

prolusione, de iustis ima ratione graece pro nuntiandi Tr . exemplis ot testimoniis probat l

tiari debere, cons. Bidormanni Acta scholastica Part. I. pag. 43 sqq. Postpriorem vero siue Erasmianam vindicant in lucr in prolusione paullo ante laudata, ita tanton ut ab Erasmiana methodo paulisper discesserit. l. . o. Melchior Faber, Pro Lot ech Gymnasii Onold in progr. quomodo Graeca in scholis pronunciare placeat Onold. IT 8 I. . aliique. Et Disae oestitisue hoc nimpotissimum insigni nomine duae illae Grammati coovum partes discernuntur, quoniam τι H. Reu cla-liani vici Erasmiani vero utra pronuntiare solent pro sua quisque sententia argumenta habent haud leuia. Equidem cum iis facio, qui statuant, litteras dubias pro diuersitate loci, temporis et aeris diuersis modo esse pronuntiatas quod quidem, lingua adhuc vitia, haud insolitum atque infrequens este, vel lingua Germanica, Italica aliaeque

52쪽

que, etiam nostra aetate abunde testantur. Atque, si verum dicere fas est, num nostra aetatis, quae antiqui ininam Graecorum Oque a Roman rum pronuntiationem minus adcurate scire potest,

grammIatici de vera pronuntiandi ratione legitime iudicare possint, valde bibito. Dionynus enim Halicarnasseus Sapplaus carmina propi r sonum et iuncturam litterarum potis limum laudauit. Quis vero hodie ter pies illas acutasque Dionysii aures habet, ut aeque sentia linguae venustatem et vincula rationi, δ

At relinquamus has et reliquas quaestiones de Epi semis des quibus Montiati concisi Palaeographia, Ιhre in diss prima iam laudata aliique egerunt)spiritibus, temporibus et generibu Verbi, orum que discrimine, numeris, articulis, de signis veterum criticis, de quibus v. Diogen Laert. III. segm 6 sq. ibi quo Casaul, et docte copioseque egit i. Villothou ii pro lego m. ad Homerum, et quae notaui ad Fabr. . r. I. pag. R6S. num Graeci ablatiuum abuserint, praepositionibus et alias eiusmodi generis grammaticorum scholis. Atque multa de illis collegit Simonis, queri compilare nolo. Pauca tantum addam De origine signorum, quae spiritus vocantur, ex antiquissimo Ioniam Aeolumque alphabeto et de orthographia ac pronuntiatione Latinorum inde orta, quae

dam monuit doctus quidam lomo in Lemgoisch. Auseries ne Bibliothek, Vol. VIII pag. 78 sqq. De diuersitate et potestate temporum est elegans disputatio Cur ii ad Homer Iliad. A. Vers. 3 .

53쪽

se ire in disputat erudita de Chronologia grammatica Gotting. 7 3 Rei: Pro f. Lipliens in illi qua disp. eiusdem ero argumenti De verbis Graecorum mediis commentationes Ludolphi uileri, do Clerici et Erasmi Schmidii recensuit, suamque adiecit Tolitus, Lipsilae 733 auct. 7Sz: in 8 et Sigum Frid. refigit comment de verbis

mediis N T. etc. sunt gra secarum litterarum amantibus omnino commendandae. Vindicias articulio, η, το in . . scripsit arianus Mitit. Traialecti ad Rhen partis prioris T. I. - III et poste

sodiae graeca accentus inclinatione siue de inclinatibus graecae linguae dictioniblis agit M. Frid. olfgi ei, in prolusione quadam . academica, Lipsiae Ἀ77s D 3 ignification praepositionum graecarum in compositis exposuit Caspi ridem Hiichenberg. Vltrai sectio 7 7 I. In singulis praepositionibus redit auctor ad primam significationem, indeque reliquas vel remotissimi sensus ex plicat it doriuat in limitos Tappius migras o

Viddtur L Vsus Enim est vocum tyrannus Num Graeci arseant casu sexto siue ab allu nec ne λquaestio orta est Multis eum argumentis Vindicar; studuis Io Ericus 'sermanu, in disp. Quaestionum gra secarum πέντα ς, Mitteb. I 63 . . in quaestione tertia. - De Graecorum quinta declinatione imparis vlla bica, et inde formata Latinorum quaestio Mur ad subiuncta sest eius

Editioni II. Euripidis ramatis supplices Mulieres Londini 177s. . pagi 7 sqq

54쪽

g. . Graecas litteras tractantes diale sti, quae in qualibet lingua et ciuitate subinde orta, cum aliis

commixta, dein culta, locupletata atque ampli cata oriuntur, valde morari solent. Illae quidemiam ante Homerum variae fuerunt: qui quidem

Odyss XIX, 17s sqq. in insula Creta homines

Λλλη άλλων γλωσσα μεμιν ut λη uli Ε δ ετεοκρητες μεγαλήτορες, δε οε υoωνες Δωριεες τε τριχακες, δῖοί τε Ιελασγοί. Alia autem aliorum li=gua mixta insunt quidem Achiisi, Infunt vero indigenae Cretenses magnanimi. λ- sunt et Odones Doriensesque trifariam diuisi, eximiique Pelasgi. Quem locum valde opportunum varias ob caussas huc tranStuli. Primum ea, quae supra disputaui de linguae graecae origine, haud parum fulcire videtur. Tum Pelasgos eorumque linguae asperae et barbarae cum coloniarum recentiorum --ria et ipsorum lingua commixtae reliquias apud Cretenses seruatas inde cognoscimus: Porro intelligimus, si odii sententiam in Versu cli liberdas Original-Genie de Homer pag. 263. de dialectis, quae Homeri aetate ab aliis finguntur fuisse, ab oodio autem negantur, esse restringendam, Dialecti h. e. diuersa genera pronuntiandi loquendique

55쪽

dique suorunt; sed adhuc communes non vulgares, ut me quidam male intellexit ac reprehendit, h. e. in usu fuerunt communi apud homines graece loquentes nec formae adeo diuersae, necdum adeo in carminibus docte et instar characterum diuersarum gentium ac scriptorum, discretae: cultior demum posteritas dialectorum diuersitatem tamquam singularum nationum et scriptorum notationem et discrimen, aut dignitatis et conditionis vel melioris vel deterioris insigne constituit atque effecit. Quare iure quoque negamus, Homerum vel propria sum fuisse dialecto, vel variis Graeciae dialectis linguam suam locupletas te. Sed latius exposui meam sententiam ad Fabr. B. G. I.

Γλα)σσαν autem denotare dialectum, ex Aristotele

de A. P. cap. 3. discimus. Adde os ing ad Diodor Siculii IV pag. 3I7. Mausfacti Diis.

Crit ad Harpocr. p. 339. Georg. Fri fer Thryllitii disput praeside Vl. I. Iac Ferbero habitam, de dialectis Graecorum Witteberga ITO9. . cap. I. et II eiusdem Thollitii disp. praeside Georg. Guil. irchmater ventilatam de dialecto communi, ibid. 7O9. . sech prior. Quatuor autem dialecti, quae postea tamquam singulares scriptorum et gentium characteres ortae sunt, vulgo numerantur Dorica, Aeolica, Ionica et Attica: quae quidem cum tempore et apud diuersas, quae illam loquuta sunt, gentes varias subierunt vicissitudines ac mutationes. Terrarum vero, quae

lingua graeca sae sunt, ciuibus vinculo societatis aut necessitudinis aut primae originis iunctis, cur non unam eamdemque dialectum scriptores per

56쪽

petuo seruassent, intellectu facile est. Quae vero

poetica dicitur, ea, si vim et potestatem vocis dialecti curatius perpendas, nulla est habenda, et liquae, quae saepius hoc nomine inlignitae e niunt, sunt potius idiotismi singularum ciuitatum aut prouinciarum, uti singulae Germaniae pro

uinciae sua propria OCabula, a propria enuntiandi aut loquendi formas habent, quas barbare

quoque Vocant prouincialismos. Ea, quae vel iundamentum reliquarum suerit, aut in qua vel Omnes se plurimae prouinciae aut graecam lingi iam loquentium diale fit conueniunt, et in conscribondis libris est adhibita vulgo dicitur corn- mimis Doricam autem fuisse antiquam, paene colligimus ex Homeri versibus, quorum veluti commentarium inuenie apud Strabon, Lib. X.

pag. 728 sq. Almel paullo ante adlatis. Atqui illam, quod Dores in litteris amant simplicitatem,

nam duplices consonas non frequentant, atquo adeo infantiam linguae produnt, omnium dialo Ehorum, quae postquam in partes quasi populares diuisae fuerunt, paene antiquissimam esse puto. Iidem vero Ores, quod saltem iocundum scho-tiastem ad Homeri locunt Euboeam quoque Polo Ponnosum ThrγUtius in disp. de dialecitis graecis cap. V.

commentum esse scribit, quae de dorica dialecto, tamquam prima scribant alii. E contrario cum f. Casaub contendit, ionicam diale num omnium esse antiquissimam, primamque quum et vestigia cunctarum in ea dialectorum inueniantur, et ipse Hesiodus atque Homerus eadem saepius, quam ceteris tantur. Verum quae in utramque partem dispucltari possint, ea hic Xcutere non vacat.

57쪽

ponnesiim et Cretam incoluerunt, tum secundum Atilio telom de . . cap. . , tragoediam et comoediam vindicarunt sibi liorumque lingua opera sapientum virorum. legi datorum et coloniarum non diu inculta et sepulta quasi iacere potuit inde ratio nom intolligimus cur diale stus dorica tam

altas latasque , radices per varias gentes egerit. Doricam autem dialectum et Vetere et recctntiores

ilici in antiquam dispestuerunt et nouam. in qui quoniam veterem eo licam eamdem fuisse, quae antiquitus esset dorica, Schinidiiti ad Pind. Olymp. I. V. 6 . O Majttairo ex Strabone pro-hant, lic in introductione in graecas dialectos ad librum utilo inscriptuni g raecae linguat dialecti in cholae regiae Vesiuion aperiensis P nn r eognitae, opera Mich. Maillaire; praefationem et appe=idicem ex Apollo=ii DFscoli Iragmento inedito addidit . r. Retrius Hagae Comitum 738. inra.

pag. I. aeolicam ad doricam una cum multis aliis putat O forendam eise cons PhrPllitius in

disp. cit. cap. VII et VIII. Dialectus ionica ea-d in est ac vetus Attica, sed postea mutata aut deprauata, Sasenu in libro de lingua laollonistic cap. 7. Thryllitius i. m. cap. V. iter ou ad Bloerin pag. OS et in praef. pag. 26 sqq. , Ne- qu 'amon omnes Iones eadem lingua si sunt; sed quatuor linguarum proprietates χαρακτῆρες γλωσσης τ σαρες habuerunt, testante Herodoto Libr. I. pag. 66 sqq. d. Stepi an vi, do dialo sti Ionicae et gentium, qua illam in usu habuerunt,

diuersitate multus est antiquiismus ille historicus

Atticam autem, ' quam hodie vocamus, maioris esse venustatis et culturae, atque adeo Oliquis re-

3 centiorem,

58쪽

centiorem, quilibet, qui historiam ingenii gen xisque humani et linguarum vel primis labris gustaverit, iacile intelliget. Male igitur, ut unicum

tantummodo dem exemplum, et recentiores et veteres critici, e. r. statim ad primos versus Idvll. I. Theocriti docuerunt, Dores resoluere

Atticorum in t δ, quum scribere debuissent, Atticos Dorum σδ, quod secundum originem prius fuit, in duplicem contraxisse. f. Cur ad Hom. l. 3 . 267. De lingua lycaonica a Pelasgis graecis orta, ad Act. XIV. II. disp. o. r. Gubling, Witteb. 726. q. agit quoque de lingua pelasgica, o discedit a sententia Iablonshii, qui in dist. delingua lycaonica hanc, existimat, misso Assyriacae Proximam , atque hi inc deductam addes olf. Polum aliosque interpretes ad citatum Actorum locum. De dialecto Laconica alckenae ad Theocriti Adoniag. pag. 27 sqq. multa docte eleganterque disputat. De dialecto Traconum et hodierna Graecorum . Visioson Prologo m. ad Homer. pag. 49. R. not. De dialectis vero vel generatim secundum diuersas illarum species multi scri-Pserunt: e Veteribus, quorum catalogum dedit Fabricius in Biblioth. gr. Libr. IV. pari alter Cap. commemoramus Georgium Corinthum Metropolitani de Dialectis e codd. M n emendauit et notis illustrauit Gisbertur Men. Ictus. Accedunt ἄν immatri Leidensis et Permanniani delialectis Nycvla ab iis , quae jub Ioannis Grammatici no- g vulgo circumfermatur, longe diuersa Lugd. Batitu. I in . e recentioribus autem Aemilii Porti Dictionarium Ionicum graeco - latinum, quod indicem in omnes Herodoti libros continet, cum

59쪽

verborum et locutionum in his obseruat dignarum accurata descriptione, quae varias Ionicae linguae proprietates regulasque diligentissime notatas et Herodoteis exemplis illustratas demonstrat. Francosurti I 6o3. in . , Eiusdem Dictionarium doricum graeco - latinum, quod totius Theocriti,

Uloschi Syracusani. Bionis Smyrnaei et immiae

Bhodii variorum opusculorum accuratam et fidelem interpretationem continet, Franco f. 6O3. in Quae duo opera, quamuis multis scateant naeuis, sua tamen laude atque utilitate non omniano defraudanda sunt Graecorum dialecti poeticae ab iratoriis ieiunctae, et noua methodo, compendioque facili traditae cum licentiis poeticis et graecorum epithetorum noua delineatione, opera. P. Philippi Labbe e soc Iesu edit quinta. Gr. I 67I 8 ed. vltima. b. 72 s. r. Chrisia an Gottileb Schinaret disp. de causis dialectorum, speciatim graecarum, Mittem borg. I7O2. q. Heupelii Canones de graec dialectorum proprietatibus Argentor QTI 2 8. - Maittarii librum de Dialectis , qui praecipue propter loca et auctorum classicorum et grammaticorum diligenter e citata, omni commendatione dignus . est, ct iam paullo ante laudaui Recentisamus isque utilis lutis est: Compendium dialectorum graecarum in usum scholarum, concinnavit Io. Frid. Facius,

Pro f. Coburg Noribergae G 782. . add. doctiss dis cl. Frid. Guil. Stura in praes. Professor Gerani de dialecto Alexandrina, ratione simul li bita vorsionis librorum V. T. graecae, Lips. 786. - eiusdem progr. de dialecto Alexandrina, disp.

altera Gerae 788. . , Quos de dialectis scripto- res

60쪽

res Fabricius in Bibliotheca graeca Libr. IV capc3ψ. Simonis in Introduct. Sedi IX. malo in introduct. I. cap. 3. 3. 8 sqq. ain Protulerunt,put quae se dialectis illi aliique grammaticarum

conditores disseruerunt, hic ea repetere nolo.

pddo Godicks de dialsectis, praecipue Graecorum, in Berlinis h. Magazin de Wisiens ch. u. tinste. I 782. pard II. n. I. Veri Uysi quoque in Excursu ad Antonini Liberalis Hetamorphos de dialectis multa dedit egregia ipse tamen pag. 29 T. eno

monet, Antoninum scriptorum plerumque Ioni eorum et poetarum, quorum integra loca descria psit, verba seruasse. Quicumque autem graecos scriptores, tam di Minos quam profano cum utilitate promteque ierige re aut interpretari cupit, eum quoque subsidia, quae lectionem facilitent, Omnino scire et paratre sibi oportet. Quare de his paucis agemus Quum vero bonus grammaticus bonu demum sit philologus, interpres et theologus, a Grammatiucis ordiemur. Primum lQcum occupant, qui scho, Ita aut commentarios graeco in veteres auςtQIς conscripserunt, qui quidem, quamquam pueriliten et seiune salsoque haud raro conualentati sunt, aut quisquilias tradiderunt: multa tamen habent, quae ad intelligendos auctores unice conducant. Ill erum enim studium nisi nos adiuvisset, in mythologia historia, antiquitate, vocabulorum origi' patione ac potestate aliisque rebus multa vel parum adcurate vel plane non cognosceremus. Atqust