Theophili Christophori Harles Introdvctio in historiam lingvae graecae

발행: 1792년

분량: 624페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

Bouhier, et docet, alias itinque litteras, a grammaticis quibusdam additas, denique effecisse nouum Ionii alpia abetum a quodam Callistrato, utpote Ione, forsan sic distum, et ab Atheniensibus sero admodum receptum a cuiu tamen

sententia lenam in dissert de genes litterarum graecarum e Phoenice, Tubingae 72O. p. o sqq. aliique discesserunt. Ab oriente primos litterarum ductus acceperint siue Pelasgi et Athenienses, siue Iones aliive tamen, quaenam prima illarum sorma fuerit, num certi aliquid dici ac definiri possit, cum oti heri in distori mem. f. 67. dubito. Hodiernae enim, quae restant in monumentis publicis aut codicibus, siue maiusculae siue minusculae, de quibus vide Simonis Introd. P. 8. et quae per Varia saecula varias subierunt mutationes ac vicissitudines, uti Monfaucon in Palaeogr. graeca operos periteque docuit, valdo diuersae esse videntur ab primis ' Quaenam Vero PriSca maiuscularum, quoad in Graecia olim fuerunt in usu forma fuerit, videmus partim ex eo dicibus antiquissimis, partim e nummis, in primis vero aliquot antiquissimis monimentis nimirum ex inscriptione Sigea, antiquissima Βουτροφη--δον exarata quam commentario historico, grammatico critico illustrauit iamividus Chisbuli, Londini I7a I. in fol. ubi pag. - 16. et p. 28 sqq.

Cons. l. Visioson Anecdota graeca tom. II. p. Ioῖ. - III. Venet. 78 I. 4. et erudit Nicolai Schos Adnotatio palaeographica in libro docto Charta papy- Tacea, graece scripta, nauset orgiani Velitris. Romae 788.4 pag. IIo-I33. Fabricii B. GR

. I. c. 7. et quae ibi adieci, pag. 219 sqq. Voba.

42쪽

d primis elementis graecis et origine agit, et Lugd. at IT 27. . at emendatiorem dedit illam Chaud rus in opere pras stantissimo mox laudando, ubi primum occupat locum: tum ex inscriptione Anivclasea i Fourni diutii cis Benedicti norum ' novo opere diplomatico Tom. I. pag. 616. et denique e marmore in volumine primo Corporis Vluratoriani sit scriptionum et a Iosepho Linisi do illustrato, quod etiam lamella aenea expressima repetitur in I. I Pici Fi heri, i quem vi do, libello Q. Animaduers ad Welleri Grammaticam pag. In primis autem me momiadae sunt Inscriptiones antire quae pleraeque nondum editae in Asia minore et Graecia, praesertim Allienis Colle istae cum appendice Exscripsit ediditque Ricardus Chan Ar, S. T. R. Coll. Magd Oxoniae 77 . in fol. Opus summa diligentia claboratum Is descripsit inscriptiones in itinere suo: quas in ordinem redegit, et ii iis, quae typis iam exscripta sunt, comparauit docteqile eXplicuit Plurimae itamen in hac collectione primum adspiciunt lucom. Ostendit ille, usque ad tempora Archontis Euclidis Olymp. usos esse Athenienses nullis aliis litteris, nisi Cadmeis antiquis numero XVI. H. si iste spiritum E et O loco H ριο, α et cy loco

ἐν i. EN HEI pro εν fuisse scriptum consed illoso=ι pag. 22 sqq. et pag. 27. not. Idem' At iam Bhordinam inscriptionem spuriam esse et fictitiam, ostendit afletus vide cel. Villas iione cd. gr. II pag. 169. not. ubi antiquisliinas ς se aset inscriptiones,

43쪽

Idem Visbe vir doet in libello laudato pag. 7.

de tiplici in ultima aetate scribendi modo agit. Primum more orientis populorum Graeci scripse runt a dextra ad sinistram qui mos belli Troiani temporibus adhuc viguit Par an V. S. Tum in orbem litteras exararunt Graeci n. V. O. Postea genus scribendi, quod Βουτροφηόον dicebatur, h. e. ut ex inscription Sigea intelligitur, a sinistra dextram versus, et linea una absoluta, retrorsum a deXtra ad sinistram instar versurae boum scribere, et lineas ducere, ut boues in arando ducunt sulcos, solemne fuit. v. Hesta. h. v. Pausan U. 7. Vos ius de Arte Grammat L

cap. 3 . Eum Dichinsou Delphi phoenicirantes, cap. X. pag. 99 sqq. Francos. 669. . panhentide V et Pli numism. Diff. II. Simonis in introd. pag. S. Eubricii B. r. Ol. I. P. a I sqq. et quae ibi adnotavi.

citiuscumque originis prima Graecorum elementa et forma suerit, Thoenicum certe aut Sa maritanorum, quarum quidem notitia ad nostram. peruenit aetatem, litteris similiores Graecorun fuisse antiquissimas, quas nos nouimus, vald PrΟ-babilo est, tamen inde effici non potest, linguam ipsam esse filiam Getarum aut Phoenicum, audatius cuiusdam nationis orientalis. Ex suo contra solo enatam esse linguam graecam, quae quidem deinceps commutata, culta magisque ornata est,

cum Hemsterhusio iudico, in eaque sententia mo constrin De Aegyptiis id prodit Herodotus II cap. 364

44쪽

24 PRO LEGOMENA

confirmat Herodotus I. cap. 8. Per filios quidem et posteros Noachi semina quasi primae linguae

per plurimam orbis terrarum partem sparsa fuerunt, unde vestigia orientis in omnibus priscis linguis modo clarius, modo obscurius intelliguntur; sed, quum nondum fixae essent Grammaticorum leges, natura Ooli terraeque et vitae ratio aliaeque caussae physicae varias effecerunt mutationes quas mixtura diuersarum gentium, pra

cipue in oris Ioniae, Phrygiae et Atticae, sensim ita auxit, ut inde noua Veluti lingua oriretur. Atque ortus linguae graecae is mihi esse videtur. Pelasgi, ' aut quicumque primi Graeciae fuerint incolae, suam habuerunt linguam, qui licet odi-hus suis Xpulsi, aut cum aliis vicinis populis mixti, reliquerunt tamen linguae suae vestigia. Mos

praeterea barbarus tunc temporis fuit, ut qui Potentiores aut alienarum terrarum siue ob multitudinem hominum siue ob spem pinguioris soli

aliasue caussas adpetentiores es ent, in vicinorum regionem irruerent; et, si superiores discesserunt, suam inferrent linguam suasque litteras , aut Cum vetere miscerent. Id quoque per mercatores factum ea. In Graecia, in primis in insuli. orisque asiaticis, quod mercatura mature florere coe

pit;

- , Monboddo lib. inem tona. I. pag. 397 sqq. qui pro Pelasgis quasi dimicat pag. 339. Ot Herodot. I. cap. p. illustrare atque refutare sustinet; P. I9. concludit, Pelasgos vel fuisse coloniam Aegyptiorum, vel cum his adeo iuncitos, ut illoruin linguam artesque discerent denique pag. 2I. conviendit, dialectos doricam, iotricam et atticam Iari.

45쪽

pit; dein, quod ii, qui regiones versus septentrionem obtinuorunt, calidiores, amoeniores et fertili Oros vi armorum occuparunt, illi vero, qui Paullo remotiores fuerant, ut incolae Atticae, avi et iniuria barbarorum securi tutique aliquantum diutius vixerunt, suosque seruarunt moros linguamque, donec vel per mercaturam vel per Praedones, vel per aliam occassionem in notitiam aliorum aut potestatem ventilent euenit, Vt Pliryges,

Thraces, Plioenicos, Aegyptii aliarumque gentium

et nationum homines vel praedae vel mercaturae caussa Ioniam et Graeciam insulasque vel occuparent, vel in iis tamquam coloni sedem figerent. Inde vero etiam adium it, ut Graeci antiquiores e pluribus gentibus et familiis orti et cum pluribus peregrinis commixti nouam linguam quasi conderent in quibus vero linguarum, quibus gentes, e quibus natio gractea confluxi siet, aut ditiores aut cultiores O prudentior Os in primis viae sunt, atque adeo, idque praecipue, Orientis

remanerent vestigia : vide, quae scripsi in Opusulis meis varii argiιmenti p. 3 9 sqq. et Ernesi do Vestigiis lingua hebraicae in lingua graeca, in opusculis philol. p. i 7 sqq. II inc deorum lingua

apud Homerum est lingua antiquiorum hominum rHinc linguae, quam Ilire Scythicam esse voluit,

reliquiae. Inde Vero auctoritas ure me non mouet, Ut credam, Homerum carmina litteris mandasse Pelasgicis, quum hic in Aegypto commoratus non religione solum, sed litteris quoquo Aegyptiorum imbutus post Cadmum, qui X annis ante bellum Troianum vixerit et cum sociis suis

vel nouas litteras in Graeciam adtulit, vel potius bri vetere1

46쪽

vetores mutauit et auxit, floruisset, eoque tempore scripsisset, quo opera laominum doctorum et leges blaedam grammaticae iam fixae et lingua graeca tuisset cultior. Nam quomodo in lingua graeca, quae ab omnibus etiam seris nepotibus intelligeretur, signis tamen et litteris Pelasgicis,

quarum numerus minor fuit Usus, carmina Xar,

re potuisset, me haud perspicere fateor. Quin potius ut Ionibus atque insulariam principibus pla, ceret ab illisque intelligeretur , horum lingua et litteris usum fuis , admodum probabile es e videtur. Nood tamen in Vericli uber das Original-Genio de Homers p. 26 sqq. inprimis p. 29 sqq. cum Iosepho Eustathio aliis quo putat Homerum alpha'betum atque adeo scripturam laud nouisse, sed carmina sua, quae postea demum Athenis collecta et litteris consignata ab interitu vindicata fuissent, recitast aliis et memoria tradidisse, quod quidem mihi vix persuadere post m. Vestigia vero orientis atque adeo hebraici sermonis implicis saepiusque prouerbialis qui ultimam redolet antiquitatem praecipue custodita et reperta sunt in sermone vulgari et quotidiano. Quoniam vero O tae sermonem in consuetudine populi sitatum saepius et diutius retinere solent, ad voluptatem, quam pedestris et solutae orationis scriptores; hinc factum est, ut, etiamsi cultior dicendi scri bendique ratio a pro laicis reciperetur, apud Oe'tas antiquiore pili ra hebraismorum, qui videntur, exempla vestigiaquo inuenirentur. Sed de ortu tantum linguae graecaeri non de inCremento et cultura, Laius ope illa aliquanto et paullatim esset immutata, meana suspiciunculam peritorun 1 Xae

47쪽

Aliae restant quaestiones, quae industriam oritius, quam ingenium hominum doctorum exercuerunt, et maiores, quam par sui et aequum, excitarunt tragoedias, de ordine, potestate et valore litterarum, de pronuntiatione, accentibus. Quae quoniam ad grammaticam potius pertinent, et in Simonis Introductione Seth. II. et alchii Introductione in linguam graecam pag. II 8 sqq. copiose pertractatae sunt, in minutioribus illis rebus nolo esse multus. A quo quidem tempore accentus in scribendo per signa quaedam exprimi coeperint, aeque distentiunt grammatici, ac in quaestione, num hodie locum adhuc obtinsere debeant, nec ne Praeter Simonem et Walchium, Monbo id vom Ursprun und origan de Spraeho, Ors germ. Ol. II. Part. II cap. q. p. 68sqq. e. 7. Pag. 236 sqq. Varios, qui in utramquo partem disputarunt, auectores, quibus addas 1iauld in semotros dori Academie de Inscriptions etc. Paris Vol. 2. et ambachim Vericli inerpragmatis chen Litterair-Geschi clite pag. IS9 seq. laudat acer accentuum oppugnator, Carol. GottiobH ma vi in Commentatione de genuina linguae graecae modulatione sine accentibus, cui praemissa est dissertatio, quae seriem antiquissimorum codicum graecorum sine accentibus manu scriptorum in lucem producit, et linguam graecam sino accentibus olim lectam pronuntiatamque esse probat Lipsiae 729 8 pag. 8 sq. et nouissime reiecit accentuum usum L. Gottite Linduer, Hector scholae Arias ad in rolusione de vera vocalium graecae linguae pronuntiatione et eiusdem sine

48쪽

accentibus modulatione Arnstad. 77ί. Nostra quoque aetas nonnullas vidit editiones omissis accentibus curatas, Theocritum a Warton et Luciani aliquot dialogos a seyboldi editos etc. Quin o Christio Langbein , Conroctor scholae Ariasiad publicauit Griechi scho Grammati oline

Accente Arns ad I 1ς. in . Neque tamen defuerunt, qui accentus retinendos esse statuerent. RecentissiuDa aetate illorum patronus exstitit Thomas tantilaus Aasi in dis ortatione de littera-Tum graecarum Pronuntiatione Romae 7SI. R. et Pragae 77o. Parte IV. qui cap. IX. vel probare sustinuit, Graecorum armina accentibus non laedi Fuerunt quoque, qui in singularibus libellis praecepta de accentibus darent, s. g. PhilippLabbe in libollo: Ogulae accentuum et spiritu iam graecorum nouo ordine in faciliores et disiaciliores pro captu scholasticorum distributao Paris I 726. in a. Benile quoque in prae sat ad edition. suam Callimachi agit de linguae graecae PronUn

tiatione secundumne quantitatem, an accentus melius procedat. De accentuum veterurn GraOC.

genuina pronuntiatione disp. o. Michael ern, praes. o. M. Ge sncro, Gottingae 7SS. q. Equidem, quamquam figurae accentuum non vltimam redoleant antiquitatem, nec in legendis poetis illorum ratio habenda sit, nec in scholis, ut fiori solet, nimium temporis illis docendis perdendum es e censeam, tamen, quoniam exploratae sunt utilitatis, et ad significatuum diuersitatem determinandam sunt necessariae, ea non temere negligeremin qui tamen in altera ed illos addidit.

49쪽

PRO LEGOMENA

De pronuntiatione, tum Reuchliniana, an Erasmiana sit praeferenda, acriter disputarunt viri docti quorum permulta scripta recensuit cum

malo p. 11'. tum inprimis Simossis pag. LI sqq. et Suebertus Hiauersiam medidit duas Syllogas scriptorum, qui de linguae graecae vera et recta

In priore sylloge sunt Adolphi Meherchi Theodori

Berae, Iacobi Ceratini, et Henr Stephani o inmentarii, quibus accedunt Hauercampi differt de liti e- rarum graecarum ortu ex Phoenicia et varia, in antiquis praesertim nummis et marmoribus, scriptura et brma, et antiquissi in quaedam numismata graeca, numero quadraginta nouem magnam partem in edit: . Astera xlloge continentur es. Erasini Roterod de recta latini graecique Pronunciatione dialogus Io Chehi Angli de pronuntiatione graecae pollisimum linguae dispp. cum Stephano intoniensi episcopo, septem contrariis epistolis comprehensae Stepta ani intoniensis episcopi scripta et edicta contra Io. Checum de pronunciatione Ilinguae gr. et lat. Thomae mitti, Angli:, ad intoniensem episcopum epistola de recta et emendata linguae graecae pronunciatione Gregorius Martinus ad Adolphum Meherchum pro Veteri et vera graecarum uiti. pronunciatione; Erasmi

50쪽

pro minitatione commentarios reliquerimi, Lugd. Bat. 736. et 7 O. iii 8. Nouillime detonderunt priorem Gregoritis Placenti rus et Thomas Mani, laus I ast Ille quum Palaeographia graecae, Romae IT 37. editae adiecinet dissertationem de recta graecisermonis prouisntiatious, in quae uinc re studuit, recentiores Graecos, qui euchlinianam sectentur pronuntiationem, eamdem

contra Νεόφυτον denique uil. Postelli coin mentati triacula de Foenicum litetis, hu de prisca lat et gr. linguae charactere, eiusque antiquissima originec usu, d Caroluin Cardinalem principem Lotharingium, primarium Galliae antistitem. In praefationibus Haver kamp. pauca de singuli adfers. a. d. Viniso in Anecdot graecis Om. II pag. I et 7sqq. et in indice litter. II. atque Oe. Πυuumlatio, item deo atque 1 m prologomenis ad Venetam lo- meri edit pag. q. not. Gudis in Litterari lch. Rei se 1iach Gri echen land cui quod opposuit quaedatri Larcher in notis ad interpretationem suam gallicam Xenophontis Anabaseos, ille respondit et de- seiadit pronuntiationem, Atticoruin adlaue cruatanain tertia pistola, quae subiecta est librὀ: sfais suries Elegi es de Tibulle, auque on a joent uel ques Poesiles legeres. Par r. f. apt. Gu s. lagae et Paris 1779. . Erasmum fuisse ab Henrico Glareano illusum, tum conscripsisse libellum s. dialogum de recta latini

praecique sermonis pronuntiatione . cognita V em fraude, numquam a pronuntiandi ratione post cavs in esse, narrat G. I. Volsiis in Aristarcho liii. I. L. 28. P. I O7. reiecerunt Erasmianam rationem Iust. Ligyius dial de vesta pronuntiat L. L. cap. II.

SEARCH

MENU NAVIGATION