De Hercule Oetaeo Annaeana

31쪽

gesserit. Quod ut credamus, Sophoclis auctoritate adducimur, ex quo locum illum fluximo apertum est csorach. 108 sq.). - Α v. 1741 sq. SWoboda indignatus quaerit is dioso Unnnatur hi Horoismus p. 348 8 grediuntur haec certe naturam et patientiam humanam, Aed aptissima sunt ad oscribendam Herculis virtutem Stoici more corporis dolores et mortem contemnentis. Quo loco fortam in mentem venorit alicui Muci Scaevolae, quem rerum scriptores brachium igne cremavisse tradiderunt. Verba, quae sunt gerit aliquid ardens , quantopere ex intima mento si cogitatione Senecae dicta sint, Aupra adnotavimus p. 18 adn.). - Restat unum, in quo SMoboda offendit, quod, cum v. 500 Hercule dubitet, num sit Jovis filius, fundamentum, quo ista sabula, nitatur, evertatur p. 347). Similis est rorum condicio in Troad 371 sq. Chorus enim, postquam Talthybius vix rettulit apparuisse multis testibus Herculis umbram do animorum immortalitate stulto atque impie sic Gmnovius dubitare coopit. Quo nescio quid magis totum illius sabulao fundamonium doleret, illud si iure contendisso SWoboda. Sed et Troades optimo stare potest et Hercules Oetaeus. Cum nim humanum sit id credere nolle, quod noceat, suo iuro chorus Troadum negata animorum immortalitate excusationem hostibus eripero studet, quam illi sibi ex iam Achillis ab insoris roducis acti paraverant. Sed egon licst mades calamitato iniquas mortuorum res ad viventes pertinore, apparuit tamen chilis neque actum hoc dubitations illarum fit infectum neque sabula non potest procedere. Eadem est Herculis Oetaei ratio. Ingentioni dolore aut calamitato Aopo efficitur, ut sortissimi quoque viri de so desperent. Quod quamquam illo loco Herculi accidit, tamen non facit, ut Amphitruonis illo nequo Jovis sit filius Sodest Iupiter Horculis pater, qui in caelum cum attollet, quamquam aliquando de patre suo dubitavit. Goobelius quaestiones Horatiana parsi iniustaeli, Zoilachris su das GymnasialWoson XVI. p. 738 sq. Herc. et 1036-1100 a reliquae tragoediae auctore abiudicavit. Quem cum Loo l. l. p. 53 adiutorem sibi advocaverit, videamus nunc, quae Goebello in hoc loco displicuerint. Ac primum quidem vituperavit p. 739 , quod haec chori pars l036-11001 squamquam ex antecedentibus por verba illius stetit ad modo tenderent. Sed quoniam descriptionum Senecam

avidissimum suime scimus, quarum sicubi in choro est excusatio, sufficiebat Orphei nominis mentio, ut decriptio insereretur, quae cur non apte per pronomen demontrativum ad vocem Orphei annectatur, non video. Deindo quod . 1093 sententia versuum 1033 sq. laede iterari dicit no hoc quidem viro docto concedi potest. Cum enim digression facta ad rem propositam redeundum esset, optimo hoc actum est iterata illa sontentia, a qua poeta erat prosectus. Ac mirum quam rotunde concluditur sententiarum ambitus. am: Omnia, inquit, vicit vis cantus, vicit feras, montes, flumina, insoros. ortem vero, cui amatam coniugem erepturus erat, non vicit, sed in medio triumpho sensit invictam sati nocessitatem. um flebili cantu solamina quaerens hao cecinit Getis e. q. s. Qui sequntur versus, qui quin misore corrupti sint, nemine erit dubium, nunc cum de auctore fabulae agatur, respici non possunt. Iniuria autem Goebelius de poetica huius loci virtute detraxit. Qui enim vituperaverit poetam, quod, ut cantus vim mirabilem praedicaret, naturae leges illa superari dixit Hoc enim est, quod longinquissima terra vatem audient , fluvios stantes, montos properantos, seras familiariter ad homines adeuntea, animalia et carentia anima alia iuxta alia, ut audirent, identia fecerit. Hoc est, quod serae cum latebris ipsis, cum Silvi volucro adsint, serpentes vero et Dryadea, quippe quae raro latebras ant quercu relinquere Soleant, relinquant eas. Nec tamen nimis premi velim, quod haec in domiciliis, illa cum is accurrunt. Fortuita haec sunt neque legenti cuiquam nisi ad vituperandum promptiori offensioni sunt. Porro reprehendit Goobolius, quod, dum Hebrus carmine detentus moratur, defecisse eum putant Bistones totum enim flumen tam debere a fonte usque ad ostia. Quae tandem hae sunt argutiae At si rem ita tractare placet, stare debent, quae prope poetam fluxerunt, undae et, cum longinquiores defluant, fit, ut aliquamdiu flumen ex inferiore parte oficiat. Bistones igitur, quamquam ita uia remoti, ut audire nequeant, tamen ipsi quoque sentiunt vatum intermittento

32쪽

suo flumine. Miud est, quod miserrimum in modum v. 1087 sq. ab Ovidii description Μet. 10, 5 sq. discropare Goobelius l. l. p. 40 dicit. Sed hoc non est, cur hunc locum deleamus. Hac enim lege omnes loci deleantur necesse ost, quibus similia alter dissimiliter ab altor tractavit: sempor enim potior est Ovidius Sed eo minus Goobolius

Horc. et 1089 qua nata at iterum, perit vituperare debuit dicit autem: nata iterum non erat, nec perit, sed relabitur nam Ovidius ipso quoque et 10, 60: iamque iterum moriens. Herc. et 1092 Gosbolius adnotavit ad stas Rhodopen nihil pertinere. Sed Gotas inter hinces veterea solebant numeram nequis nimis exiguo et subtiliter ad calculos rem vocandam esse censeo. Quod autem huic narrationi Horo fur. 569-90 et ed. 625 s similes esse vir doctus dixit, hoc argumento rectius pro Senecis

auctore pugnari quam contra eum supra diximus.

Aliorum locum temptavit Goebelius Herc. Oet. 156 sq. l. l. p. 43l4). utat enim v. 163-72 eiciendos esse, primum quod versus, quibus Jole chorum excipit inde a v. 173), aptissimo respondeant . 162. Sed primum quidem levissimum hoc est argumentum, quod vel aptius aliquid inveniri potest. Deinde numquid minus apti sunt olea versus, si antecedunt . 163-723 Cinnenim patriae excidium chorus luxerit, nonne apte Iole: vos atriam et communes omnium calamitatos plangite, me meorum internecio meaque servitus iubet lamentari 3 Nec gravius est alterum quod protulit Goobelius, argumentum V. 63-72 pugnare contra lugentium nRturam, cum consentaneum sit, postquam patriam urbem ab Hercule captam me atque versam pronuntiaverunt, conticescere eas ac luctui se tradere. At hoc sic onsentaneum est, omnino mutae necesse eat in acenam

prodeant nequo ullum verbum faciant et silentio doloris magnitudinem demonstrent ac pulchorrimum hoc est si Sophoclis auctoritate probatum. Quoniam vor Senecae placuit verbis illas effundero dolores, singula, quae dicantur, poetae praecipi non possunt. Ac si nihil dici per Goobolium licolnisi captam esse patrium, multos et alios eosque praeclarissimos huius chori locos dolore debemus. - Α inoptias, inquit, proserunt. um inepte dicunt Oechalidos invictum Herculem nec cuiquam comparabilem tantamque suam eas cladem, ut iam nihil possit addi Donique oobolius v. 159 6 delevit, quod arthorum monti simul contra temporum regionumque Rtionem peccaret. Sod in qua tandomox omnibus his tragoediis arthi, ut ipse dicit, decantati non pugnant contis temporum regionumque rationem Num meliu commemorantur hy. 384. 462 603, Osd 1l9 Mod. 710, hoen. 428, haedr. 8l68 Quid, quod in quaque sere pagina occurrunt nomina gentium ac regionum heroum temporibus prorsus ignotarum 3Iam Leonem audiamuη. Qui primum, quem impugnaret, locum elegit sibi Herc. Oct. 842 sq. l. l. p. 3 sq. . Si superi, inquit, Herculem reposcunt, non est Deianira scelus, quo Occidit. Sod timeo no doctum virum sugerit, qua tandem in re summa huius loci et oianira cum Hyllo disputationis posita esset. eque enim negat illa fati culpa se in scelus incidisse attamon poeiast sibi digna esse videtur. Ita enim solebant veteres iudicare, qui ex fato et deorum numine nullam putabant sceleris Ase excusationem, cuius opinionis Oedipodis et Aiacis sabula certissima sunt 0xempla. Ita nimirum etiam Seneca iudicavit, s. Here sur. 238. hoen. 452 sq. 538 sq. 554 sq. Ita Deianira:

Herc. Oet. 887 Quicunque sato ignoscit o parcit sibi

errare meruit mori damnari placet.

890 Mors innocente sola doceptos acit. 901. Hyllus: sata quis damnat sua3 Dei. Quicunquo sata iniqua sortitus fuit. Contra Hyllus matri obloquens:

886 haut est nocens, quicunque non ponte est OconS. 983 ignosce satis error a culpa Vacat.

33쪽

Doinde eo tandi in Horc. Ost. 844. Est profecto arguto dictum: Herculea orbi reddendus est, quod cum perficere non possis, reddo, quod poteris poenam. Sed talia a Seneca non aliena esse ipse Leo utendit, qui cons. Helv. 10, 3 laudaret: nec piget a Parthis, a quibus nondum poena repetiimus, avos petere. Simillimum est Ag. 987 hatrem reddat aut animam statim. Idem inepte interrogari putat Herc. Ost. 867 oligere nescis, animo, cui telo incubesy, cum antea et erro mortem sibi parare dubitavori et a rupe praecipitare se constituerit, ut multiplici morte oriret Sed telum non est serrum, sed, ut v 8b9l60: quidquid ad mortem trahit, telum est abunde docemur, omne morti genus significat disque sententia v. 867 haec est eligere nescis, quo Oti simum mortis genere utaris Quod autem versum Her Ool. 66 levis una mors est levis at extondi poteste remum esse dicit ex

Ood. 948 quod saepe fieri non potost fiat diu,

do altera ver8us parte concedi potest, quamquam satis commodo verba variata esse nemo negabit. Altera vero pars ex Horatio Sumpta est, os d. III, 27, 37 levis una mors est.

Ρorro Doianiram ad serrum bis electum bisque improbatum ad extremum v. 868 revolvi, non est, quod apud Senecam miremur. Nam M. I Atreus liberos insidiarum patruo struendarum conscios sacere constituit revocat hoc consilium v. 321, iterum capit 324 sq, denique iterum revocat 330 sq. De ense autem Herculis, quem erc. et 869l70 fingi eo indigno seri, non tantum hoc loco, sed etiam Herc. sur. 122 mentionem fieri supra diximus. Nec hoc si non esset, dedecoret Senecam Vergili locum, quem e laudavit Asn. 4 494), imitatum esse. In Herc. Oet. 22 sq. suo iuro haesit eo. Sed coniectura sanandum esse censeo. Quid enim, si legamus: Horc. Ost. 922 laustra tenetur ille, qui statuit mori. 924 vixit satis quicumque cum Alcide occidit. 923 proinde lucem fugere decretum est mihi. Ita enim ordinati versus offensione vacant. Sed si quia melius potos proferre, proserat. Item Leoni concedimus in Herc. Ool. 272 durior saxo horrido et chalybs voltus et vaga Symplegadorictus meos infregit et lacrimam expulit putidum sensum inesse. Sed huic quoquo loco facili coniectura subveniri posse puto. Scribamus enim: durius saxo horrido et chalybe volnus si vaga Symplegade rictus meos in rogit et lacrimam expulit. -Volnua' de morbo, quo Herculos consumitur cum per se facile dici posse intellegitur tum supra dicitur v. 12b0). In Horc. OOL 30 sq. uimia severitato Lo uaus est Erravit enim in

eo, quod subaudiendum esse censuit: tum cognovi te vorum patrem non esse . Dicit autem Herculus haec Caelo peperci, quia ovem patrem putavi. Nunc patro decet, si crudelia est, crudelitatem explere filio non solum amicto, sed necato si misericors, misericordia motum finem facere dolorum morte. De Horc. et 1473 supra disputarimns p. 19 sq.). - Α extremum Leo Herc. Oet. 159 sq. impugnavit. Mundus, inquit, sonuit inde coniecturas capit chorus at ut conicere possit manes tropidare Cerberoque aufugiente tumultum uxoriri, fragorem imo de fundo audisse debet. Hoc iure contenderet vir doctus, si mundus Mantum esset caelum Sed est rerum univeratim, caelum, mare, terra Quae cum simul strepere videantur, ut unde potissimum sonus proficiscatur, distingui non poqsit, varia illas chorus capit coniecturas. De metrica arte in Hercule Oetae perspicua non habeo, quod dicam. In metricis enim rebus Herculem Oetaeum cum reliquis sabulis plane consentire omnes concesserunt Loo, Sch diius,

34쪽

Rostat igitur unum, in quo huius generis disputationum cardinem solent ponere, ut, orationis quod ait in Hercule Oetae genus, quaeramus. Unde tamen nos minorem percipiemus fructum, cum neque in copia neque in usu vocabulorum Ssnec tragicus ab optimis poetis, quorum erat imitator, recesserit, ut vix quidquam eius proprium fuisse dici possit. Videamus autem, quac viris doctis in Herculis Oetaei ratione minus placuerinti Ac primum quidem molestissimas eiusdem vocis repetitiones vituperaverunt D. Binsius, ed. Scriv. 347, Goobel. l. l. p. 740 Biri. mus Rhen. 34, p. 33, e l. l. p. 57 . Sed huius generis quascunquo viri docti collegerunt, nihil sacere contra Senecam auctorem Herculis stari nemo negabit, qui ceterarum tragoediarum usum ac rationem examinaverit. In haedra enim haecloguntur immitis 226 23l mitis 245. immitis 273 miti 274. - ferar 403. orat 15 serant l8. serat 422 semper in fine versus impudicos M. impudicum 707. pudor let pudicam 728. impudicam 73b. - coma 754. comas b7. comae 769 semper in fine . - ω- 761. 73 sor- mons 772 forma 778 sormonsos 781 sorma 20. 22 deformis 23 - morti 55 moritur 56.861. mortem 871 mori 87l mors, mors 878. morte 879. mor 881 - generi 900 905. genu 907. dogone 908. genus l1. generis I - parto 1258. pars 1261 para, pars 1267 partes 278 genitor 1256 1264 1273. - legi ex Thyeste domus 3 22 33. 46. 53 101 104. 23. 190 224. 230. 240 249 263 27 - manus 494. 18. 22. 32, ex Medea persectum 986. acinus 987. facti 989. feci 990. 991. facti 993. facinus 999 - manus 680. 678 70l. 719. 749. - odit 756. 776 801 81 l. 823. 824. 41 - manus 52 969. 77 987. 100 - dolo 907. 14. 44. 951 ira 916. 27. 938 943 953. Multa possunt addi sed quid plura Haec qui perlegerit, acile concedet variandi formonis haud ita studiosum latas Senecam. Ac crebras has repetitione neglegentioris esη non negaverim. Quod vero plerumque vitium est, interdum solet virtus esse. Iniuria enim Birtius l. l. p. 35 poota vitio dat, quod novies brevibus intervallis interpositis ole captiva, paelex, famula poliatur Herc. et 278 287. 290. 293 304 334. 347 354. 391). Quod quam sortitor proposito inserviat, neminem fugere potest. Neque enim satiari aut xplori posse videtur Doianira eo nomine, quo et ipsius dignitas et inimicae vilitas exprimatur. Idam pertinet ad Horc. ut 1031-90, ubi septies canendi orbum legi eo asgre tulit. Cum nim totus illo

chorus do cantu Orphei agat, res ipsa et argumentum crebriorem illius vocis usum non solum excusare, sed etiam postulare videtur. Aliam neglegentiam eo in construendis sive pronuntiandi sententiis deprehendisse sibi visus est uale enim constructos esse putat . 1854 sq.c sate matres, portinax si qua dolor adhuc iubet lugere, quas luctus gravis in saxa vertit. Sed plane eadem est constructio haedr. 28 sq.: quaeque nascentem videt Ora solem, quaeque assi Hesperia iacet ora metas, si qua serventi subiecta cancro, si qua arrhasiae glacialis ursas

Semper errantes patitur colonos, novit hos aestuS.

Item M. 122 sq. Iroad 18 sq. Med. 625 q. nuntiata relativa procedente rationei coniunctionalia absunt. liberioris autem constructionis haec sunt exempla: Oed 332 quid istud est, quod esse prolatum volunt

iterumque nolunt et truces iras tegunt3 Thy 655 obscura nutat silva, quam supra eminenSdospectat alte quercus et Vincit nemuS. -

35쪽

In Horc. st 1511: Alciden suum dici me voluit abundare osse dicit Loo. Sed aeque bene dicere possumus: Horcule Iunonis dicitur esse atque Η. Junonis dicitur. odem iure so haerere potuit in Herc. et 1506 Iuppiter credi meus pater esse gaudet. Sed adiecto emo verba sortiora mihi videntur et quae maiorem fiduciam prae se ferant. In Herc. Oet. 975 teque languenti manu non audit arma mihi quidem nihil offonsioni est Quid onim est vitiosi in his iste, cum languenti sis manu nequo verbis tuis vim possis adicors, non audit vel tibi non oboedit arcus 3 Nec minus miror, quid in Horc. et 192b et Contauris nomala motis serit attonitos ungula manes Leo Mnderit. An ideo hessala ungula manus ferire vitiose dicatur, quod manes umbrae nec

corpora sunt At vix serio puto quemquam ita cum Oet acturum esse. Ηerc. et 1604: quem tulit oeans excusare me non posse lateor nisi de matre Vorbum, quod Ri ferre, usurpatum nusquam inveni. ec quomodo coniectura locus sanari possit, Video.

De copia verborum qua dicenda erant, satis plene dicta sunt et a B Schmidtio gurromischen Tragodio, mus Rhen. 1861, p. 589 adnot. et a L. uellero Jahn. ann. 9,

Sequitur, ut de usu vocabulorum verba faciamus. Atque examinaturi, quas doctis viris dubitationes moverint, nostro certe iure ea praeteribimus, quae locis nituntur aut manuscriptorum dissonsione dubiis aut probabili coniectura iam pridem sanatis. hictus maledici pro emissione iaculi Herc. et 16l D. Heinsius l. l. p. 344 contondit. Sed lego eaos boli. Gall. 1, 25: scuta uno ictu pilorum transfixa . Liv. 34, 14: non caecis ictibus procul ex improviso vulnerabantur . dem num pro planctua poni possit, dubitat Herc. et Q 902) Conser autem Hero fur. 11l sq.: non sunt ictu serionda levi,

uno planctu tria regna sonent. Quod genus' compluriens pro genere humano ponitur Singulare esse concedimus Herc.

Oct. 3. 760. 1810. 1862). s. D. Heinsius p. 345l6. Richtor p. 26 Le p. 61. Bir p. 16. Ροrro colus in Hercule Oetae a constanter quartam quae dicitur, declinationem sequitur 219. 373. 64 669. 769. 108b. 1098. 1180), item Oed. 984. Obstat novem his locis unus Herc. sur. 559, ubi sicolos degitur. cf. Richte p. 26 . otum est autem utramque declinationem substantivum secolus pati solore. Si ver per Richterum Senecae ea, qua ceteri usi sunt, licentia non lico uti, Herc. fur. 59 mutandus est, non novem illi loci. In eo, quod colus oro lana 'Herc. Oct. 669 et nodus pro clava v. 1662 ponitur, nihil inveni a Seneca alieni. Otissimae enim sunt atque omnibus poetis usitati imae hoc genu translationea. s. Richte p. 26. Birtius l. l. 537l8 in plurali populi se haesit solere enim Senecam singulari huius vocis uti. Sed nemini pluralis numerus offensioni erit Herc. Ool. 607l8. 13. 72, quibus locis de rege multis populis imperant sermo est, aut ore. Oet. 855. 0l8. .s35. 1586 1605 19l T. 1993, ubi de totius orbi terrarum populis certe pluribus cogitandum est, aut 18l8: Hobri populos . Restant igitur 153 et 18ll Quorum prior locus dubius est, cum ino legatur:

-Αrcadum, populi vetusti . Sed sit genuina tru8ci lectio isArcadum populis votustis cum constat Arcades in multas res publica divisa suisse semper inter se discordes, tum ne verum quidem est pluralem populi' singularis loco Senecam non adhibuisse. Sive enim per synecdochensive exaggerandae sententia causa plurali legitur Troad 772, Thy 648, g. 602, ed. 58. --Ιmmemor orc. et 108 Goebello p. 740 obscurius visum eat, cum non additum esset, cuius rei phous fuisso immemor Sed et hoc sucillimo suppletur, condicionis nimirum

36쪽

a lutone datas oblitus orat, et alii locis hoc adiectivum absolute usurpatur, o g. Verg. en.

2, 244, ubi nescio an dissicilius, qua sit illius vis, intellegitur. -Αmbobus inere. Ost. 822 pro utrobique ' dici aegro fert D. Heinsius p. 344ho Richtor sp 2bl6 . Sed est potius pro duobus locis positum. Cum enim haud dubio . Minsius advers.

p. 404 recte emendaverit: unus ambobus iacet , habemus hic exemplum Annaeani ingonii: captat enim rhetoricam numerorum anthithesin. s. Horc. et 322 una quot poena dabis. Med. 421l2 liberis unus dies datus est duobus Oed. 937 uno omnia pensabis ictu Ag. 837 geminosque

fratro pectore ex uno tria OnStra natOS.

Genetivus pronominis personali inmercule utae passim pro pronomine possessivo positus

Birtio p. 16 displicuit. De eadem o Loo p. 64lb cum largius disputaret, iniustissime cum poeta egit. Undique enim arripuit oxempla et sive inis sive ina genetivum pronominis personalis invenit, hunc vel illum codicem secutus est. Ut autem singulos locos examinemus, Herc. et 557 duplicem habemus lectionem Ε perbibat larinam si ut ipse eo concedit minus duruis flammas mei . rimum igitur cur Etrusci lectionem praetulerit eo, eacio. Commendatur enim altera lectio et ipso eo, quod minus dura est, si quod ad verbum perbibendi flammas magis convenire videtur. Deinde scimus genetivo pronominis personali personam gravius premi quam pronomine possessivo. Eo vero tota illius loci sententia spectat, ut Iole et Deianira inter Se opponantur. Denique eo ipse rhetorum esse docuit genetivo pronominis personali uti allatis Sen. contr. 2, 2 9 et exc. 3, T. Notum sat autem, quam prope ad rhetorum usum Seneca soleat accedere. Hinc satis praesidii parari puto et verbis flammas mei et Here. Ost. 1217: dextra tui : huius enim loci ipsius quoquo ea vis est, ut persona urgeatur. Orr v. 954 tum , V. 1242 mea , . 949 tibi , v. 502 mihi oro genetivis pron pera praebet Leo si sibi conatare voluit, semper raebuit sequi nulla vero est critica ratio neglecta, quam ipse statueris, codicum aestimation semper id eligere, quod sorte proposito laveriti Os autem quibus minimo persua8um est recensionem A nullius momenti esse, pari utrique codici auctoritate vindicata ex alterutro recipiemus, quod cuique loco aptissimum aut auctore dignissimum videbitur Neque igitur dubitamus illas, quas supra diximus, lectiones in textu onero. - De Verbis Here. Oet. 1966J: quidquid in nobis tui . q. s. supra diximus p. 9 adn. . - Quotus saepius Mud

Senecam legitur, quam Birti p. 33 visum est. Qui cum Herc. fur. 119 et Od. 7 afferret praetermisit Herc. fur. 383, ed. 896, g. 22. Quod autem numero aliquanto crebrius in Hercule Oetae invenitur bl. 95l6 164. 40), non est, in quo haereamus. - , Aliquis' pro quidam ' Herc. et 1850. s. Richtor p. 25 valde s Senecae more dictum esse vidit Leo p. 663. Cuiu8 rei in his tragoediis haec sunt oxempla: road 266 aliquando quondam Phoen. 249: aliquis quidam paulo ante legitur quosdam v. 247). haedr. 59 pars aliqua para

In vetare Solem Herc. et 1b0 et vetare hoobum Ηorc Oet. 1624 D. Heinsius p. 45 vituperavit, quod vetare pro arcere positum esset. Similis est huius verbi usus Stat.

Theb. 12, 558: quos vetat igne Creon , quo loco vetare istiam constructionem verborum arcendi recepit. Idem ibid. s. Richte p. 25. Leo p. 62 sequiescere verbum agena esse posse negRVit Herc. Oet. 586). Sed analogia constructum est verborum, quRe Sunt silere, Mere, Sonare , Saepe cum accusativo coniunctorum. rastorea recepit quiescere accusativum et apud lautum

et apud Statium. - Εdissero Hero Oet. 161 7 in suspicionem vocari non potest Ricbis p. 29), cum etiam Oed. 787 togam. 966 legatur. - Miror, quod Birtius p. 34 vitam reddere Horc Oet. 117 num pro mori' dici possit, dubitat. Quod ita usitatum est, ut exempla afferre verear, ne nugarum reus fiam. Si vero a Seneca alienum esse illud putavit, legat Oed. 270 summum diem roddat Agam 987 Datrem reddat aut animam Atatim. Idem qua est doctrina, desectus est, cum fuit Horc. et 105 - esse desiit intellegere se negaret p. 434, enim hic

37쪽

non in montem venerit Vergili Aen. 2, 325): fuimus Troos, fuit Ilium 3 - orro Birtius p. 535)optimam nobis praebet occasionem pro Seneca pugnandi. Verba enim v. 290: coniunx Herculiηtimontist ad intellegendum illi ita non aperta esse videntur, ut exclamset: Herkules ei surchisamerGattolμ Novum hercle hoc esset et necopinatum, si quando diceretur. ec tamen dicitur, cum apud Senecam ac nescio an apud neminem alium timere ridem onet atque pugnare . s. Herc. sur. 44 nempe r telis gerit,

quae timuit et quae sudit. 454 Lyc. Num monstra aova hoebus aut timuit seras 3 Amph. rimus sagittas imbuit moebi draco.

Troad 318 At non timebat tunc tuuS, fateor, Mens, interque caedes Graeciae atque ustas ratessognis iacebat belli et armorum immemor.

In Herc. et 887: sat ignoscere' cf. 83 hassi Richter p. 26ὶ quamquam non video, quid si offensioni fuerit. Similia sunt, quae leguntur Herc. Ool. 901: sata quis damnat sua Θρο et 1426:

parcam fatis. Cum enim culpa in sat esse concedatur, idom et damnatur et absolvitur. s. Herc. Oet. 906 ter parricida actus ignovit tamen sibi, non furori. Ρarticularum usum, si de auctore quaeritur, magni esse momenti nemo est, qui neget. Quo tamen is monto Richtor p. 24 sq. ita usus est, ut tota ius argumentandi ratio plane salsa mihi videatur Aso. Inde enim, quod particula quaedam in coloris sabulis logitur, desideratur in Hercule Oetaeo de auctore quidquam posse colligi nego. oque enim omnia, quibus uti solebat, verba in omnibu operibus auctorem adhibuisse necesse est inque nihil probatur eo, quod otiam

in Horcule sino non logi Richtor p. 24 dixit. Vidit hoc B. Schmidtius observ. crit in

L. . Senecae trag. Jonao 1865. p. 15l6), cui e facilius amentiemur si qua sint apud Senecam addendi particulae, viderimus. Legimus enim et in ny sexies in Herc. sur sexies in road. quater, in hoon novies, in ed. duodecies, in haedr bis, in ed. exies, in gam. exies,m erc. et quater decies. Quoque in M. Septies, in Herc. sur novies in road sexies, in hoen duodecies, in Med. octies in haedr quater, in ed. semel in Agam semel, in Herc. Oet septies decies. Etiam ' in hy tor, in Hero fur quater, in Troad ter in hoen semel, in ed. bis in haedr bis in ed. semel in gam. aemel in Herc. et nusquam. Vides igitur, quid valeat, quod rarior haec articula in Hercule Oetaeo non invenitur, inveniuntur crebriores illae saepissime. Ut autem hoc addamus, otiamnum legitur in Herc. fur semel in Troad. semel in Phoen. ter, in ed. semel, in ed. bis in gam semel in hy bis in Herc. et bis, in haedra non legitur hac o num contra haedram suspicio nobis movebitur Haec quae diximus, etiam in ea cadunt, quae de potius inichter scripsit p. 27). Accodit, quod in huius vocis usu Hercules Oetaeus cum Agamemnone et Oedipode consentit. - Idem Richter in alia quoque re erravit p. 24 . Neque enim ita, ut illi placuit, in eiu8modi quaestionibus numeris agendum est.

Repperit enim saltem in Hercule Oetae septies 87. 32. 259 1317 1374 1416 1914ὶ pra torea tantum Med. 10l et Agam. 492 addore possum Herc. fur. 1204). Sed quid indo colligemus 3Νon respuit hanc particulam Seneca, sed occasione oblata fortiter ea usus est quae cum orto fortuna saepius in Hercule Oetaeo oblata osset, saepius hanc particulam adhibuit. - adem ostrati particulae, nempe quam in ercule etae novies 332-353. 363. 366 369. 374 - 437.

412 exsistro Richtor vidit. Huic autem particulas id quoque praesidi est, quod, ut aduolavit Leo p. 66 , v. 353-74 quinquies in una periodo membra argumentationis connectit. - ec plus efficitur ei8, quae de sorte fere, donec palam' Richtor p. 2 et 27 exposuit. Ipse eo, cum rem retractaret, haec mittenda esse statuit. Interim Herc. et 48 l. 930 idem sonare atque

38쪽

interdum ' in tragoodiis Sonecas negavit Richtor p. 25. Biri. 163. Sed frequentissimus est hic usus in Sonecas scriptis prosa orationis de benes 4, 37, 2, p. 7, 5. 64, 6 65 16 71, 28. 78, 28 et 29. 91, 21). - Ηerc. Out 13 21 Birtius p. 547 per particulum et' sententiam progredi negavit ideoque, me proposuit. Sed usum particularum, et ' ac sique' ignoravit, quae saepe transitum ad contrarium faciunt et nostro, und doch respondent. s. g. 136. ed. 29. 135. road 429.l 129 Phaedr. 369. 10. 1101.1121. hy. 196. - Μagis pro potius Horo. et 1600 Leo p. 56, aegro tulit. Sed lege Verg. cl. 1, 11 non equidem invideo, miror magis. Stat Ach. 1, 140 sed longem cuncta enumerare vetorque trade magist Sive Horc. et 1653 semel positum Leo p. 62 egregia coniectura Birtius p. 49 emendavit in sis vel. Hinc et inde ridem significare posse, quod deinde, tum Here. Ost. 797 1155. I 57) negavit eo. Sed habemus huius usus exempla Agam. 431 - ed. 559. Hipp. 1102. f. p. 90, 19. - Usum particulae deinde, quo ad interrogationem ita accedit, ut non addat quidquam novi, sed repetat cum vi, quod ante dictum est Horc. et 859 et 1408), singularem osse Leoni p. 62l3 concedendum videtur. eque enim aliud huiua usus exemplum proferre possum. - luribus Leo p. 63l4 de sorsitan ' ogit. Ac postquam multa si viro docto digna de usu huius particulae, qui Ηset apud alios scriptores, exposuit Senecam concedit et in ped Atribus haud raro cum praesenti aut perfecto tempore coniungere forsitan et passim in tragoediis,

s quibus se haedr. 238 et hy. 4 colligere potuisse addendi orant ed. 29 et hy. 316). Quibus obstare eo pergit quattuor Herculis Oetaei locos 361 768 l78l. 17913. Quorum ultimum reiciendum puto, ubi Leo ipso in toxtu scripsit: Horo Oset. 1791 forsitan poenas petet sic ΑΤ. Antecedunt enim 1786 peto obruent, 789 ducar, 1790 carpent. Quid sequatur,

per miseram loci condicionem pro certo assirmari non potest. Itaque etiam si umorari placeι locos, Herculis Oetaei eadem os ratio atque ceterarum sabularum restant uim in Herc. et tres loci, at habemus in hyssis dimidio minore duos. Nec tamen ita ad numeros res mihi videtur revocanda esse. Nam mihi quidem abunde sussicit, quod, ut docuit Leo, neque in prosa rations neque in tragoediis Senecam forsitan non cum praesenti aut persecto coniunxisse demonstratum

est Denique eo in forma, quae est sors , haesita cf. Biri. p. 16 Sed in Etrusco legitur

Herc. Ool. 574 sed iecur sorsan horridum flectam merendo. Itaque Teo si sibi voluit constare. a sorma sorsan orsus coniectura debuit locum manare, fortasse sic: sod iecur forsan rudera. m. Quamquam ne ego quidem vereor sors in teXtu relinquere, qua forma et ante Senecam si post sum poetae usi sunt Variae enim huius voculas sormae eo consilio ficta smo videntur, ut metricis

dissicultatibus subveniretur Ceterum Leo ipse levius hoc esse argumentum p. 70 On Mit. De interiectionibus Leo cum diaputaret t. l. p. 66 sq.), recte latuit pro Senecam iis adhibuisa saepius, ut ad numen testemve, qui incovatur, proxime accederet. Ita legitur e g. Herc.

sur. 16 bis Phaedr. 903, ita Horc. Oet. 965 6. 173. 117b. 1364 1b31 Dubii sunt 1201, ubi

codd. serue corr. vantiu9 290, ubi codd. protector corr. ipsius 1275, ubi A protector , pro rector). Sed etiam in simplicioribus xclamationibus habet locum haec interiectio. Agatu. 35 avo parentem, pro nefas, patri virum, natis nepotes miscui. Ood. 9 pro misera pietas eloqui satum pudet). His locis similes sunt erc. et 1419: pro lux acerba, pro RΡRX Scelerum dies . 219: pro saeve decor . 770: pro diem, insandum diem . Nec dubito his similem putare 1803: pro nimis felix, nimis s. ihil enim intorest, nisi quod hic prima, illic tertia, quam grammatici dicunt, persona appellatur Herc. Oet. 10 iure nostro omittimus, cum tantum tuo pro exstet, quod ne Leo quidem in textum receperit de Wilamowitzium

39쪽

socutus a scribentem. inque vere a reliquo huius interiectiouis usu recedit unus Herc. Oet. l231: pro quantum est malum . Qui tamen o faciliu toloratur, quod quantum est malum cxclamatio est quaedam. In eis, quae do ei mihi' scripsit Leo vituperandum est, quod critica ratione non satis ρrvata undique arripuit locos, qui proposito inservire posse viderentur. Ex quibustros manuscriptorum dissensione dubii reiciendi sunt: v. 1l72: impondo, ei mihi, in nulla vitam facta E - impendo male ' Αι quae lecti prosecto non deterior est quam trusci. V. 1181nsutrius codicis verba sufficiunt: cadere potuisset mihi 'Ε, cadere potuissem mihi Ἀ. Qua cum ita sint, iniquum est coni tura verba in textum inserere, quas apud Senecam non solent legi, praesertim cum alia no minus facilis paloat sanandi via. Quam Birtius m . Rhen. 1879 p. 54lhingressus proposuit: cadere placuisset mihi'. te v. 205 do verbis non constat: Disperdidi mortem, ei mihi, totiens honostam sipordidi mortem mihi totiens honestam A. Haec igitur, cum nihil habeant offensionia, verba prasserenda sunt. Quibus locis remotis restant tres 1024.1402. 1783 ac concedendum est abhorrem Horeulommotaeum a ceteris sabulis huius intoriectionis au Cui sortasso praesido eam potest, ii uod saepissime apud Ovidium obvia ost, . . et 1, 23. 6, 227. 7, 43. 9, 20. Sed cum solum sere hoc argumonium sit, quod non acile possit infirmari, quis una particula emci putabit, ut totam fabulam spuriam esse cuiquam persu BatvryJam num quae sint in oratione, quibus pro Senecae orculis Oetaei auctore pugnari possit videamus. Quam rem quamquam pleno tractare per loci angustias non licet, attingam, ne quid nsglegentius praetermisisse videar. e multa habeo qua autem habeo, ad compositionem spectant atque universam orationis indolem. Quam in eo potissimum poctari, quod sententi inter se connectere et continuam ossicero orationom Seneca' noluerit docuit Otto Muschniug

d latinitato L. Annasi ovocas philosophi. Regimonti rum. 1876. p. 2 sq). Itaque solet hypo- taxin, quae dicitur, arulaxi postponere undo fit, ut qua conditionalitor dicenda erant, principalisnuntiato dicantur. Exemplo sint haoc: Ρhoon 63 in plana tendis vado; praerupta appetis 3 non obsto, sed praecedo. cs. Horc. fur. 84 sq. 446 sq. Thy 473 thoen. 591l2 Agam. 256l7. Mod. 238 virgini placeat pudor paterque placeat tota cum ducibus ruet elasga tellus.

Troad. 018 tollo solices miserum, licet ait, nemo is crodet. cf. haodr. 228 9. 12 sq. Agam. 278 9. Merc. lar. 433 503 4. Itominorc. et 1388' ): mille decurrant seram solum quoque ingens surgat hinc illinc nemus pariterque lacorent, hinc seris clangoribus ' artusquo nostro durus immittat inis: aetheria me Stymphalis, hinc taurus minax ' parsus silebo. cervice tota pulset et quidquid suit

32 permitti tantii in genitor inveniam iter. 323 effugere terra crede et humanum genu tu posse, fulmen genitor Alcidae gerit. Rarius consecutiva sententiarum ratio parataxi exprimitur. Herc. sur. Indorum segetom conserte in aras pinguis exundet apor Agam. 496 miserisque lucis tanta dulcedo est malae hoc lumen optant. Horc. Ool. 80 Siculus Hermorium latus tangat elorus, una iam tellus erit.

' Quem recte iudicavit Caligula commissiones meras componere t bar etiam η se in P altei Suetoli. Calig. 53 . Antea coniunctivus miseetur cum coniunctione si .

40쪽

Interrogatione indirectae, quae dicuntur, passim ex verbo su non pendent, sed per Sestant Leviora sunt huius rei exempla haedr. 850 1. Troad 975. oro fur. 130 l. orc. Oet. 755l6 1617. Insigniora sunt Τhy. 77l nec facile dicam, corpora an flammae magis gemuere. Horc. et 274 reperi, quid haeres. 364 adice, quot nuptas prius, quot virgines dilexit. Quo in loco vel hoc valde memorabito videtur quod Muschningiua l. l. p. 0 verbiis adicio per parataxin positi nisi x Seneca exemplum proserre se tome negat. - Ultra haec progrediuntur Agam. 404a tu pande vivat coniugis frater mei, ubi particula interrogativa missa sat, et Agam. 414 Effare, casus quis rates hausit modis aut quae fortuna dispulerit duces, ubi a directa interrogatione ad indirectam transitur. Porro impeditum reddit sermonem Seneca sententiolis passim insertia os auschning. p. 4). Intρ quas sunt crede merc. et 451. hy. 446. satebor inerc. et 491. Med. 237. Τroad 276 - sateor saepissime). iube merc. et 576. Med. 189. quaeso mere Oet. 765.1404. haedr. 862. ed. 14. precor orc. Oet. 982. 1317. 1404 1416 1607. 1659 1703. Herc. sur. 1015. 1249 1338. haedr. 165 248. 599. pro cor Horc. Ost. 1961 quid timuero tui maues precor ad interrogativam sententiam accedit, cuius licentias Rauachningio l. l. p. 7 Seneca unus testis videtur se parce erc. et 1942. Herc. sur. 314 bis). hoen. 40 Herc. et 442 982. 1447 cum ali verbo coniungitur) quid hoc inerc. et 307. 1015 1432. 144l. Horc. fur. 939. 76 1193. hoc age merc. Oet. 717. Med. 562. 976. pudet merc. Oet. 267. pudet lateri Herc. sur. 1147. pudet dolorius Agam. 162. Aliud est Senecae proprium, quod eandem sententiam bis terve volvit ac tamquam ipse sibi satissacore non potuerit, repetit mutatis verbis. Quod quomodo intellectum velim, apparebit

exemplis Idem legiturbis: rota. 40 ): meus ignis iste est, lacibus ardetis meis, ter uod 32 da, da per aura curribus patriis vehi, committo habenas, genitor, o flagrantibus ignifera loris tribus moderari iuga, quatores Troad 1060: quoscumque luctui floreris, flebim meos:

Suis quemque tantum, me omnium clade premit;

mihi cuncta pereunt quisquis est Hecubae est miser. Cum his ex Hercule Oetaeo consorenda sunt Horc. Ool. 43 sq. 52 178 sq. 247 sq. 26 8 1

29 sq. 304 341 sq. 395 sq. 401 sq. 419. 25 sq. 43 sq. 445 sq. 31 sq. 76 sq. 934 Sq. 113 8q 113 sq. 114 sq. 117 sq. 119 sq. I 265. 1323 sq. 1350 sq. 367 sq. 442 sq. 15l0 sq. I 674 sq. 1774 sq. 84 sq.

Prope huc accedit, quod Seneca uno verbo non contentus saepe duobus idem sere significantibus utitur, quas anaphora inter se coniunguntur.

Phaedr. 100 non me quies nocturna, non altus Sopor Solvere curis.

cf. 375l6. 803. - Ηerc. et 5 sq. 43 sq. 16 sq. 364 sq. 88 sq. 319. 1321. 13 9. 1588. 825 191 sq.

Hinc est etiam illud, quod insolitum esse et a puriore sermon remotum dixit Rauschningius l. l. p. 20), ut duo tantum enuntiationis membra nullo inter se vinculo connectantur. 423' Quod quam 'equens sit, ex Troadibus videre licet: lege enim v. 62. 4 sq. 1 ι sq. 66 sq. 70 sq. sq. 49 sq. 29 sq. 5 sq. 651 sq. 68l sq. 747 sq. 866 sq. 91 sq. 955 sq. 962 sq. 100 sq. 100 sq. 065 sq.