장음표시 사용
141쪽
Nostraquo quid portot iam nostis, epistula, quamvis Cora sit a vinclis non labefacta suis. o Ρ ΙΙΙ 7.3-6)Quod sit in his adsm sontontia, Bruto, libellis,
Carmina nescio quem carper nostra refers:
Nil nisi, torra ruar ut propior rogare, Et quam sim denso cinctus ab hoste loqui. ib. 9. 1-4
Quo taedi timet nam res timida est omni miSer ex P. ΙΙ .3T)V ne restinguatur amicitia:
Et pudet si metuo semperque eademque precari No subeant animo taedia iusta tuo. Verum quid laciam res immoderata cupido est: Da veniam vitio, mitis amice, meo. Scribero saeps aliud cupion delabor Odom: Ipsa locum per se littera nostra rogat.
Ε tamen has sadom cum sint, non scribimus isdem, Unaque per plures vox mea temptat opem. An no bis sensum lector reperiret eundem, Unus amicorum, Brute, rogandus oras pNon fuit hoc tanti consesso ignoscite, docti: Vilior si peris ama alui mea . . . . Cum totiens eadem dicam, vix audior ulli, qrbaquo prosoctu dissimulata carent. o P. III A1-46, 9 Sq.j.
Naso latetur aliter stelinon posse quin stultus, demens in Sanus alii videatur senil tamen in scriptis magis excusabile ib. M)V et optimus causas Se habere putat, cum non sileat. Intellegit enim ioc esse oblivioni se
ipsum dare Romae praesertim, in urbe Sermonum avida , quae Semper novi aliquid sibi quaerebat, prioris diei acta mature plena relinquens ' Cum autem Scribit, quod Roma legat, vinculum cum patria, quod identidem in eo S ut solvatur, denuo coniungere ibi videtur Τr. V l.ου infra laud.). Atque praeterea in ipso studio atque labore, quibus furtim horae saliuntur, medicina est quiesque malorum:
So stupor huic studio, sive est ingania nomen, Omnis ab hac cura mens relevata mea St.
Si saporom, doctas dissem iure sorores, Numina cultori pernicio8a suo. At nunc, tanta me comes est insania morbo Saxa malum resoro rursus ad ista pedem.
Tr. II 13 - 16 ad Augustum)Ε Θgo, cum caream patria vobisque domoque, Raptaque sint, adimi quas potuero mihi, Ingenio tamen ipso meo comitorque fruorque: Caesar in hoc potuit iuris habero nihil. Τr. III 7.45-48 ad orillam)Exul eram, requiesque mihi, non ama petita est,
Mons intenta suis no ore usqu malis .... Sod nunc quid faciam vis me tenet ipsa sacrorum, Et carmen demens armine laesus amo. . . . Forsitan hoc studium possit furor esse videri,
Sod quiddam furor hic utilitatis habet. Tr. IV 1.3 sq. 29 sq. 37 sq.
Tristia, quo possum, carmin sata levo. Quod quamvis nemo est, cuius reseratur ad aures,
142쪽
Si tamon absumo docipioque diem s. q. s.
Tot mala pertulimus, quorum medicina quiesque Nulla nisi in studio si ieridumque Ora . . . . Est aliquid satale malum per verba levaro .... Doniquo nulla mihi captatur gloria quaeque Ingenio stimulos subdere sama solet. Nolumus assiduis animum tabescere curis, Quas tamen inrumpunt quoque vetantur eunt. Cur scribam, docui eur mittam, quaeritis, isto ΘVobiscum cupio quolibet esse modo.
Carminibus quaero miserarum oblivia rerum: Praemia si studio consequar ista, at est. ib. 7. 67 sq. s. 37-40, 6 sq. Nil mihi obobat cum versibus ampliu8 88B........ si demens tudium satale retemptem . . . . Nec tamen ut verum latear tibi, nostra tenori componendo carmine Musa pote8t.
ib. 12 49, 1, 5 sq.)In carmine ex vere tristi, cum Oeta, qui iuvenis atque vir et delectare alios et sibi prodesse sibi visus est, senex iam factu neque delectare neque proficere se OSSe videt, pronuntiat e Scribere desinere non posse, licet scribat invita vixque coacta manu vs. 103, V et insanum Servare non utile studium
Quid potius laciam non sum qui segnia ducam Otia mors nobis tempus habetur iners. Noe iuvat in lucem nimio marcescere Vino, Noo tonet incertas alea blanda manus.
Cum dedimus somno, quas corpus postulat, horas, Quo ponam vigilana tempora longa modo
Cum bene quaesieris quid agam magis utile nil est Artibus his qua nil utilitatis aboni. Consequor x illis casus oblivia nostri: Hanc messem satis est si mea reddit humus.
Finge legi, quodque est mirabile, finge placere:
Auctorem certe res iuvat ista nihil . . . . Vosque, quibus perii tunc, cum mea iam sepulta est. Nunc quoque de nostra mort tacer reor.
77 sq. 8 sq.)Eadem etiam posterioribus exilii anni Semper enun tiare pergit:
Namque ego, qui perii iam pridem Maxime, vobis, Ingenio nitor non periisse meo o Ρ ΙΙΙ . 33 sq.ὶ Vixquo mihi vidoor, saeiam qui carmina, SanuS, Inque seris curem corrigero illa Gotis l ib. 9. 31 sq. Quid, nisi torides, solacia frigida, restant, Non bene do nobis qua meruere deae p ox . IV 2.4 sq. Si rogo haec aliquis cur sint narrata edoni, Quid vo loqui cortis iuverit ista modis, , Detinui' dicam, curas tempusque seselli: Hunc fructum praesens adtulit hora mihi. Asuimus solito, dum scribimus ista, dolore,
143쪽
In mediis nec nos sensimus esso Gotis' '. ib. 10. 65-70). -
tenerorum lilsore amorum nemo, ut opinor, POStulet, ut philosophicis contemplationibus e consoletur; non tamen omnino talis rationis absunt vestigia Eum, quilii Metamorphosesin quoque de Pythagorae doctrina Varronem secutus fuse disputavit de sat ratione deque deorum arbitrio cogitaSSe appalet:
An domina sati quicquid cocinor sorores, Omne sub arbitrio desinit ossa si p
Tr. V 3.17 sq. Socratem eiusque in morte constantiam non ignorat:
-ille Senex, dictus sapiens ab Apollino ib. l2.11-16γ' qui imperturbato ore Ibis 560)V poculum letalo bibit. Legiss videtur Platonis Phaedonem ..ut qui Socraticum de nece legit opus Ibis 494)V. In Epistulis ex Ponto
I 3.G 84 ostendit se optime OviSse nomina et historias eorunt, qui philosophis exempla esse Solebant Summae in calamitatibus patientiae. Ex P. IUN. 44 autem ipse Sententiam vere philosophicam versu expressit:
Mente tamen, quas sola loco non exulat, utar;
quam se petivit Seneca: Animus est, qui divites lacit. hic in exilia sequitur et in solitudinibus asperrimis, cum quantum Satis est Sustinendo corpori invenit, ipse bonis suis abundat et fruitur ad H. m. 44.5)V. Idem igitur
1 A. cliine hel de Ovidiana Pythagoreae docti inae adumbratione Diss GryphisK. 1885 mihi co Inita ex censiti a fi Waldii in Bursians alii est,. 43 l88l, p. 65-168.
ΝaSO qui poeta nequissimus et nominari volebat et nominabatui si Gallionis ex P. IV 41 coniuge mortua
ut eius dolorem leniret animum induxisset, verba O totum referre potuiSSet, id est, OnSolationem Scribere, quales sunt Annaeanae.
Poetam illa doctrinae ostentatio parum decebat. Seneca contra, utpote philOSOphuS, cum primum damnatu S St, quaecumque de exilio alii scripserunt, colli-gen S, quaeque de ea re atque de similibus ipse cogitaSSet Sedulo adiungens, recens exul ad matrem libellum misit sapiente ab omni parte dignissimum. Verum de ipso exilio non ita multa in scriptoribus suis, Sive plures sive solos Brutum et Vari Onem cum aliquo compendio Stoico inspexit' - repperisse videtur, quae huc fere redeunt: Pi ima sententia philosophica posita est in capitis quinti initio: UnusquiSque facere Se beatum poteSt. Leve momentum in adventiciis rebus est nec secunda sapientem evehunt nec adverSa demittunt.' Seneca quamquam pSuin Se Sapientem non eSSe dicit, tamen sapientibus se viris dedisse et Omnia bona, quae fortuna largita sit, eo loco posuiSSe unde posSit Sine motu Suo repetere contendit; itaque in his, quae mala vocantur, nihil tam terribile ac durum invenit quam opinio vulgi minabatur. Remoto igitur iudicio plurium videt exilium esse Oci commutationem, quo qui patria calebit. Id autem intolerabilo non SSe demonstrat primo magna multitudo hominum
1 Cf. Gies ρ che de philosopliorum veterii in quae ad exilium Spectant sententiis p. 10 sq.
144쪽
non in patria viventium deinde invenio qui dicant' si in autem Stoici Gie Seche p. 101 inesse naturalem
quandam irritationem animis commutandi sedes et transferendi domicilia, cum caelestis sit animi origo, caeleStia autem Omnia moveantur atque agantur. Capite septimo ad terras rursus descendens humana exempla alseri quibus thesin defendat. Capite OetaV Varronis argumentum, quod quocumque Venimus, eadem rerum natura utendum est tractatur. Oti templatio enim mundi quo nihil neque maius neque ornatius rerum natura genuit gra)V animum a terrenis abducit atque ita virtuti appropinquat, quam bona externa, ut porticus caelum, abscondunt. Iam Brutum auctorem secutus virtutem remedium exilii eSse ex ponit, sed capite decimo ad paupertatem tran Sit, quam exilio plane neglecto ita tractat ut in luxuriam in vellatur; itaque quae sequuntur ad nostram rem nihil faciunt praeter singula
quaedam de ignominia et contemptu, de quibus vide p. 82 q. Haec mentis condicio videbatur hominis, qui ipsemati indicarat victa fortuna l. l se non eSSe miSerum, ne fieri quidem Se OSSe miserum 1.33, quique evolvendis omnibus clarissimorum ingeniorum monumentis ad compescendos moderandosque luctus compositis tempus triverat. Sed mox haec philosophica Occupatio, quae solitis administrationis bonorum Suorum occupationibus succedebat, homini ad meditandum minime propenso iam non sumiciebat, ita ut longo situ obsolesceret et hebetaretur animus ad lol. 18.9). Sin autem
Stoicorum, quos tam Saepe laudat praecepta non in ore tantum sed etiam in pectore gessisset, aut exilium, quod otium dabat, fortuna sibi paratum putasset ut mentem Oleret talem eum in Xit auctor tragoediae
Molius latebam procul ab invidia malis Remotus intor Corsici rupes maris, Ubi libor animus et sui iuris mihi Semper vacabat studia scolenti mea.)aut mortem - dolorum omnium exsolutionem et finem . . . magnam et ueternum pacem . . . Optimum inventum naturae ad Marc. 49.5, 6 20.43' - vitae tam miserae anteposuisset. Et ante et post exilium i eos laudare solebat, qui remedio, quod in Sua potestate
erat, mala Sanarent utque leviSSima etiam causas Sus- sicere arbitrarentur ut mortem Sibi OnSciscerent,
ut Zenoni quoque et Cleanthi et Attalo magistris visum est. Optimum illud naturae inventum cum aliis dolores serendos leviores reddit tum ad Marc. 20.2 seexulibus in patriam Semper animum culOSque tendentibus ostendit nihil interesse, infra quod quis iaceat.' Ipsi vero exilium patienti mutationem loci pro nihilo non fuisse atque aliud ac mortis remedium eum quaesivisse vidimus ipso iudice vid. p. 108)maximas perpessus calamitates, multo certe graviores quam quae Stoicos ad mortem pellere solebant, morith ad Marc. 19. etc., Geiger Selbflmord p. 18 sqq. ua a se
145쪽
rechisavit, immo ad humillimas preces descendit, ut vitae urbanae Occupationes molestissimas sibi denuo compararet. Quod tamen noli impedit quominus ad Polybium de contemnenda morte multa disserat: Jn Octam procelloSO et in omnes tempestates exposit mari navigantibus nullus portus nisi mortis est 9.7), restituit mors in eum locum,
in tio quis fuit antequam nasceretur ib. 2), quisquis ad vitam editui, ad mortem destinatur 41.3), tota vita nihil aliud quam ad mortem iter est ib. 23.V Cicero igitur et Ovidius, quamvis vitae cupidissimi i),
aliorum manibus a morte retinendi fuere, laudator vero eorum, qui mortem sibi consciverant, de aemulandis exemplis ne cogitavit quidem Senecam, cum adulescen Set SeneX, ante et post acceptos honores, in vitae ratione Sapientum praeceptis Obsequi studuit, virum ipsis illis oti Oribus Serviliter apparet fuisse Obnoxium. Utrum OS deSperationem, cuius fructus fuit libellus ad Polybium, spem aliquam recuperarit an studii physicis, philosophicis, poeticis longas horus allere conatus sit an muto torpore annos egerit donec ad summa imperii vocatus est fastigia, nescimus; sed Consolatione duae, quas tamquam animi eius documenta habemus, satis superque teStantur, etiam exul Senecae studiis quam maxime variis ac inter Se oppositis vitam agitatam fuisse' Die penbroch p. 33. Quando vivemus '' ad . r. III bl 2, wo i a Ler Cic. p. 13
-Me nunc denis lue alunt gratulor' a. a. II 12 sq.
Cic. Lael. 47.62: Scipio querebatur .... homineS in amici eligendi neglegentes Sse nec habere quasi Signa quaedam et notaS, quibus eos, qui ad amicitiam essent idonei, iudicarent. Deleatur eos ante qui a d.
Liv. 24, 39.6 Inde passim discurritur et urbis captae modo fugaque et caedes omnia tenet, nihilo remissiore militum ira, quod turbam inermem caedebunt, quam Si periculum par et ardor certaminis eos inritaret. Pro quod corrigendum Stinua. 1II. Liv. 26, 9.6 ubi alii aliter emendant, legendum Sse conicio:
146쪽
ROmam Fregellanus nuntius diem noctemque itinere continuat ingentem attulit eriorem tumultuosiorem quam allatus erat concursus ii Ominum adfingentium vana auditis tota urbe concitat. IV. Liv. 27, 27. 3: Numidis speculator. nequaquam in spem tantae rei positus, Sed Si quo vago pabuli aut lignorum causa longius a caSili progreSSOS OSSent excipere, Signum dat, ut pariter ab Suis quiSque latebri eXOrerentur. Pro positus restituatur positis.
Boudicca curru silias prae se vehen S. ut quamque nationem acceSserat, Solitum luidem Britannis feminarum ductu bellare testabatur; sed tunc non ut tantis maioribus ortam regnum et opes, verum ut unum evulgo libertatem amissam, confectum verberibu SCOPPUS,
contrectatam filiarum pudicitiam ulcisci. Pro sed lege Sed se. VI.Τerent. Heaut l.82 pro quid istuc malist Τlegendum est: quid isthic malum, SilvII. ib. s. 29 Sq.:
Scin hanc quam dicit sordidatam et horridam, Magnum hoc quoque SignumSt, dominam eSSe extra noxiam. Legatur hanc quom dicit quom quod).
ib. s. 1060 Sq.: SOSTRATA Gnate mi ego pol tibi dabo illam lepidam, quam tu facile ameS,
Filiam Phanocratae OStri. Verba, quae 'equuntur post Gnate mi' CHREMETIattribuenda Sunt. IX.
Nec mihi tu curae. Scribendum SSe puto: Nec tu me UPES.
Ovid. x . I 5.2 Sq.:Τorquet enim fortuna parum, nisi Lissus in ebrum Confluat, et frondos Alpibus addat Atho ΤPro frondes legendum est fonte S.
147쪽
xII. ib. II 2.17 Sq.:Νil nisi non sapiens possum timidusque vocari: Haec duo sunt animi nomina vera mei. Pro animi legendum est ausi. XIII. Iuven. V 37 39 ed. eidner ): ipse capace SHeliadum crustas et inaequales berullos Virro tenet tenet phiala.
XIV. Iuvenalis Satirae magna ex parte ab ipso poeta editae
XV.Fragmentum Iuvenalianum a. 1899 Oxonii repertum genuinum St. XVI. Xenoph. Onv Ι 1:Verba incluSa expungenda Sunt.
Dele τροχους cum mor ne manno et Meliter O. XIX. ib. II 2P anto θαττον lacuna statuenda est hoc sere modo Supplenda: πρωτον aiν βραδέως επειτα i. XX. Lucian. ox. 35 H p. 544 eitet): Lege di καταβὰς ἀπὶ του λογειον pro ἀπο του λογου).