장음표시 사용
121쪽
Quanta sit in media clementia Caesaris ira, Si nescis, ex me certior 88 potes. ox . II 6. sq. JΡrincipa nec nostro deus est moderatior ullus Iustitia vires temperat ille suas. ib. 23 sq. Desino mitem animum vano infamare timore.
Coeperat Augustus decepta ignoscere culpae Spem nostram terras deseruitque simul. ox . IV 5.15 q. .
Augusto mortuo successor rogandus, Sed Tiberius quomodo adeundus Sit poeta nescit. An clemens futurias non sit dubitat, tuque amicum uticanum, qui iberii indolem melius noverit, ut viam mon Stret orat:
Nec quid agam, invenio, nec quid nolimve velimve, Noo satis utilitas si mihi nota mea. Credo mihi, miseros prudentia prima relinquit, Et sensus cum re consiliumque fugit. Ipse, recor, quaeras, qua sim tibi parto iuvandus, Quoque viam lacias ad mea vota vado.
Tiberium ipsum alloqui non audet, ut apparet X XP. II 4 , quod carmen, quamquam de triumpho Τiberii Scriptum, ad Germanicum datum est, deinde ex IV0.20:
Sacrae domus, denique ex IV 9.67 gravitas auctoris. Aut patrem laudans novi imperatoris animum flectere Vid. bisset a. l. et Merkel Proliis p. 398. conatur IV .l25-4343, aut Germanico, quem Sciebat clementiorem, Non sinit illa ara Germanici sui vanas antistitis umquam Esse preces. 8.25 sq.)V quemque collegam Salutabat vid. p. 93, ut pro Se Operam impendat, perSuadere temptat. Lalici Ug, UR AuguSt familiaeque eius Osseruntur, non tamen uberrimae Sunt ne ita 'pDd Ovidium usque adeo numerosiores quam in Scriptis aequalium, ut iudices ad tam severa iudicia permoveri iustum Sit, qualia Sunt recentiorum complurium, qui libenter Bois- fieri assentiuntur loquenti de deliri adulationis Opposition p. 4543. Severitatis origo St, quod Oeta principem etiam vivum ut deum PraeSentem adorare non desinit: eque insitiandum est, cum huiusmodi laudationum numerus Spectatur, modum eum eXCeSSiSSe. Quod locis compositis acile quivis perspiciet:
Trist. I 40 more dei 54 praesenternion Spicuumque deum sed M vir maxime, 39 tant viro
122쪽
dei deum quibu acceSSuru Set ipse est 2 es duro deos, ut adhuc caeli tibi limina claudant,aeque
velint sine Se comprecor,1 Quae sequi inlii usilii ail 52 cs. 1.25-27 hodiuqu0iliae omnes principe civitalum a laudatotiluis suis audiunt ex antiqui e g. conterendi sunt Verg. georg. Ilor. c. I 2. 6, Val. Flacc. Statius Thebaid inii Plin. Paneg. H 89 et innumeri alii' Burm. d. l.).
Εx Pontora esses deum. Optat ridem
dis manifestior ipse superi 2.Τ1 deus 73 numen)405 praeSentia numina, sed 148 aequandi Superis viri 4.44 dei i5 sq. Caesaribus . . . diSVeris
9.m terrarum domino .... deOS)10.42 Caesaris numen)
sed 3 vir inmens maior virtutibus orbe, 25 saecli decus indelebile nostri, ad ipSum
123쪽
6.47 post mortem caele recens 8. 33 quem virtus addidit astris)9. 116 dei 12 sq. superis ad Scite . . Caesar is. 429 sq. 133 tua numina 11.3 su caeleAt cuSpide aucta ... vulnera nostra 13.24-26 Adiuta est novitas numine nostra dei, Νam patris Augusti docui mortale fuisse Corpus in aetheria numen abisse OmOS. Videmus Ovidium se Augusto non ubique tam tuam
ex P. 2.118 Ι 8.23) quod lactum non eSSet, Si talibus Oisendi posse principem putaSSet Erat autem vivi laec apotheosis mihil iis olliciosa loquendi formula, veluti Francogalli lim Ludovicum regem suum Lemoi-Soleti 'appellare Solebant. Eandem adulationem deprehendimus, ubi familia
IIniverSa vocatur: sacra domus ex P. V 6.20)mitissima numina, Sulieri, dei publica numina ib. 8.51, 56 58 67 numina iam facto non leviora deo ib. U.108)do fib. 13.47). Livia, quam uxor aSOnis omnes per annos coluit Tr. I 6.25 et tuae sola digna est tali marito ib. ΙΙ162), ipsa quoque dea sit:
ox Ponto l .55 sq. Turaque Caesaribus cum coniuge Caesare digna, Dis veris, memoridebita ferre manu lII 8.43 conveniens ingenti nupta marito III 1.125 semina princeps, 145 Iuno, l50 ad 0n mortales braccina tende pedeS, 155 sq. sentiet ii luo maieStatem pertimuisse suam Clementiam eius poetam non magni aeStimaSSe, apparet ex S. 129 sqq. IV 43.29 sq.: docui Esse pudicarum te Vestam, Livia, matrum Ambiguum nato dignior anne Viro.' Grumtamen poeta delirans in adulando' Liviae maiorem honorem non habuit quam urbes Asiae et HiSpaniae, quae delubrum ei dicaverunt Τac. . IV 45 et Ti. -Τiberius, cuius animum minime alsabilem nimisque constantem flectere atque ibi conciliare Se OSSe, ne cogitasse quidem videtur, raro modesteque adulatione
petitur Cf. p. 212 Sq.). Longius tamen provectum esse arbitror uer kelium proluS. p. 397 Sq.), qui tecte Ovidium iberium comparaSSe cum Saevi tyranniS contendat, ad quod demonstrandum attulit: Τr. III 41.39 sqq. Metam. XV 836, r. I 166, ex P. 1 8.3T-42. Τiberii virtut bellica atque victoria de Germanis merito celebrata Τr. I 171, 29; ΙΙΙ 12.46 IV 23, Ovidius eum, quem Augustus sibi potestate et honore aequaverat, adulatione deo assimulare incipit. Est ei unus e Caesaribus, qui ex P. Ι4.55 adorantur hostibus
124쪽
mitis deus' dicitur ib. II 4.M, sed hoc loco, ut II 2.4l R 'mans numina , 122 deos), cum Augusto iunctUS. Quae autem ib. 8.37-42 laus profertur, immodica certe appellanda non est Vid. Merkelium . l. neque haec verba nimiam produnt futurae clementiae Spem:
Et tua, si las est, a Caesare pr2Σiza. ReSar, Numili sint precibus non inimica meis: Sic ora quam primum pavido Germania vultu Anto triumphantos serva seratur equos: Sic pater in ylios, Cumaeos mater in nnos Vivant, et possis filius osse diu.
Cum I T Vestalis rogatur, ut de miser poetae Statu nuntiet Tiberio iam principi haec mandata destinata sunt, sed ipsius ne nomen quidem edere ausus St. In Graecino consulatum gratulatur Ovidius:
Multiplicat amo hunc gravitas auctoris honorem, Et maiestatem ros data dantia abst. Iudiciis igitur liosa Flaccoque tibique Talibus Augusti tempus in omne frui.
Εt amo haso mala nostra tangoni aliquando Caesaris aures: Nil illum, toto quod fit in orbe, latet.
Docui Esse parem virtute patri, qui rona coactus in Saeps recusati ceperit imperii. ib. 13 27 sq. s. ac Α. I 123. Quod i. s. salus mea quoniam in dis est tempta lenire precando Numina, perpetua quas pietate colis.
Quibu quamquam mea quidem sententia Merkolii iudicium minime probatur, non tamen iis adducimur, ut Oti Sentiamus cum Bois sterio Oppos. p. 4583: Αpre quelque moment de decolaragement i se remettait a lalter et a prior, comme si rame cruelle et dedaigneris de Tibere potivait tre sensibi a lapi iere et au ilatterieSV. Germanicum quoque, quem propiorem sibi ac benevolentiorem iudicabat, adulatione permovere Studuit, ut apud Augustum, et apud Τiberium pOStea - patronuS sibi esset. Illum tamen ne uxori quidem contra urbitrium suum indulgentem scire poterat i). loquentiam OriScaelestis' Germanici supra modum extollit ex P. l5.47--54. Suillius cum scripsiSset e gratia, qua apud Germanicum frueretur fretum pro Ovidii verba iacturum -Si OSSet Superos lenire rogando ex P. Ι 8.3). Ovidius scribens:
Di tibi sunt Cassar iuvonis tua numina placa. Hac certo nulla est notior ara tibi.
vs. 23 sq.)significat non sibi deum esse Germanicum, quod porro declarat ubi Caesarem iuvenem ut strenuum bellatorem alloquitur eundemque magnum poetam, cui tamen aliorum laudes non inutiles sint us 31-88). In sine demum epistulae ex mente denti Suilli, ut illa vota
sua ad caelestia numina' perserat, Orat.1 Sueton. Alig. 84 Sermone quoque chim singulis atque etiam cum Livia sua graviores nonnisi Scriptos et e libello habebat ne plus minusve loqueretur e tempore.
125쪽
Νeque cum ib. I 3.3l sq. Getico sermone domum augustam se celebrasse dicit Caesares iuveties inter immortales recipit. Hisce libertatis, ne dicam Superbiae, Signi magiS reconditis multoque contrariis rarioribus aut non Observatis aut contemptis Omne critici, quorum quidem iudicia mihi innotuseeuni mirati ad tantam humilitatem tantamque nequitiam Ovidium delatiSum S8e, propenSi sunt ad accusationi Victorii subscribendum: Ovidius vita et moribus enervatus.' Si quis poetam ab hoc crimine, quia iniuStum putet, defendere velit, melius propositum asSequi non poterit quam instituenda Omparatione, quae fuerint acta et dicta Senecae exulis, cui non tantum poetae Sed etiam lillosophi nomen tuendum erat. Id quod nos tuoque, quamvis Satis Securi de existimatione Ovidiana, siciemus. Sed prius notandum est, Ovidium non tantum exulem imperium et potestatem Augusti celebrasse, sed iam iuvenem imperatoriam domum numenque Augustum laudibus extulisse a. a. Ι 17 sqq. imprimis 203: MarSque pater CaeSarque pater, date numen utili ' idque ipsum in Metamorphosibus acientem subita clade ali lictum esse:
Invenies egiri praeconia nominis illio Invenies animi pignora multa mei.
Aspicies, quantum dederis mihi pectoris ipso, Quoque lavors animi equo tuosquB canam. ib. 61 sq.)Conseratur: Hoc duos si dixi solicia saecula proque
Caesare tura pius Caesaribusquo dedi: Si fuit hic animus nobis ita parcit divit Tr. I 2.103 - 105)At aliorum acta eum defendent. Aequalium primum qilaedam citare volo, quibus clementia principi opuS non erat, ut ex barbaria redis iis liceret i).
Propertius carmen ΙΙΙ ΙW3 M. ita incipit:
Arma sus Caesar dites meditatur ad Indos.
et de Augusto denuo tamquam de eo:
V 11.60 Vergilius cum ei Octavianus praedium paternum Servavit vel restituit, exclamat:
Moliboso dous nobis has otia socii, Namquo erit illo mihi sempor deus illius aram Saepe tenor nostris ab ovilibus imbuet agnus.
Eol. I 6 sqq. in Une apotheos bien premature a tendem ain desprOScriptions Bois sie Oppos. 13l et planius etiam loquitur in Goorgicis Ι24-42: votis iam nunc adsueScevocari V et in Aeneide Ι 89-291):
Hunc tu olim caelo, spoliis Orientis onustum, Accipies secura vocabitur hic quoque votis. Aspera tum positis mitescon saecula bellis.
126쪽
Horatio Augustus mortuus cum dei videtur accumbere
Hac aris ollux et vagus Hercules Enisus arcis attigit igneas, Quos inter Augustus recumbens Purpureo bibet re nectar. eis, ita It 3.3 - 12ὶ,
praeSentem deum adorat epist. II 4. 15 lT:
Ρrassenti tibi maturos largimur honores, Iurandasque tuum per nomen ponimu Rras, Nil oriturum alias, nil ortum tale latentes.
Volloius II 423 i. s. de Augusto moriente: animum caelestem caelo reddidit.VValerius Maximus autem in praelatione oppiis sui aeque adulatorie delirat' atque Ovidius Τr. IV 4 20, Boiasio roppos. 543: Cetera divinitas opinione colligitur, tua Tiberii praesenti fide paterno a vitoque Sideri par videtur. VPraemium tamen in adulatorum certamine non Romanus, Sed Germanu ille reportaSSe videtur, qui potiit, liceret sibi Albim transgredi, ut Τiberium Caesarem videret, quique diu eum contemplatus: ,Hodie inquit vidi deos nec feliciorem ullum vitae meae aut
optavi aut sensi diem V Voll. II 40T). Neque scriptis tantum Sed Statuis etiam signisque publico divinitas Augusti insignita est, ut apparet ex statua notissima Augusti loricati, cuius pedes nudi deum vel semideum indicant Iah ap. Sellar p. 18 et ex aliis et ex gemma Augustea depicta apud Seeckium ubi Augustus Iovis fert personam. Qua re hodiernis hominibus nihil vilius esse videtur, nihil abieci ius, sed
cum Sellario p. 44 credo in his multum valuisse sithe ense O gratitude so the est an piosperityenjoyed unde Augustus, the admiratio sor the realpo Ner of intellegi and character hicli ad him themost successsul uter that the wori has ver Seen the confidenc in the labra e good fortune hich marhedali his earlier career. ' eque negari potest, Ovidii plus etiam quam aliorum damnatorum intersuisse, ut benevolentiam principum sibi conciliaret, quippe cui gravius etiam supplicium imminere videretur Cf. p. 14 sqq. ,
ego perditus ensem Haesurum iugulo iam ut iamqu meo.
tiones non habuisse mox apparebit. Rerum Scriptores excepto uno Philostrato in Vit. Apoll. V 2 et 32 Claudii corporis mentisque lacultatestam atris coloribus nobis depinxerunt, virtute autem iuris et historiae artes, popularem civilitatem Leh-mam p. 142 sqq. - tantopere in ridiculum verterunt, ut iustum de eo iudicium ferri iam nequeat. Sin autem duce aliquo ex recentioribus historicis facta omnia, quae de eius
regno nota Sunt accurate perluStro Sanum et prudentem rectorem, quamvis ingenii viribus nequeaugu Stum neque Tiberium adaequantem, agnoscere mihi videor CL Bal the Salire os Seneca etc. Inlroductio I.
127쪽
Seneca postqliam in consolatione ad Helviam matrem se verbis doctorum V Ov. ex P. IV 44.12 eam seqtie ipse consolari sibi visus est in alistra, quam exul ScripSit, con Solatione Scopum plane diversum attingere Studuit. Non enim lenire alicuius dolorem in animo habebat,
Sed gratiam sibi captare tam Pi)lybii potentissimi Claudii aulici, quam ipsius imperatoris. Quae ad Polybium dedit hic praetermittere licet Claudii vero adulatio qualis quantaque fuerit loci non pauci indicabunt: ,. Multa tibi Polybi non licent, quae humillimis et in angulo iacentibus licent. Nagna servitus est magna fortuna on dicet tibi. inquam, nere. ut multosilentes audire possis. Ut periclitantium t ad misericordiam mitissimi cs. 46.6 4T.3 Caesaris pervenire cultientium lactimae siccari possint, tibi tuae ante Siccandae sunt G.4. Ecce verum libelli propOSitum male dissimulatum l). Caesarem cogita. Vide, quantam huius in te indulgentiae fidem, quantam induStriam debea .... CaeSari quoque ipsi, cui omnia licent, propter hoc ipsum multa non licent: omnium somnos illius vigilia defendit, omnium otium illius labor, omnium delicias illius indu- Stria, omnium vacationem illius occupatio. Ex quo Se CaeSar orbi terrarum dedicavit, sibi se eripuit. Et Siderum modo, quae inrequieta Semper curSu Suo EX-plicant, numquam illi licet nec subsistere nec 1 uicquam suum Tacere Fas tibi ton est salvo Caesare de fortuna queri: hoc incolumi salvi tibi sunt tui, nihil
perdidisti, non tantum siccos Oculos tuo eSSe, Sed etiam
laetos oportet 7.4-4). unc Caesari tui opera, ut per
omnia saecula domestic narrentur praeconio, quantum poteS, Ompone. Nam ipse tibi optime formandi condendique res gestas et materiam dabit et exemplum 8.2cs.
Sueton laud. 44 sq.). Ne itaque invideris fratri tuo:
quiescit. andem liber, tandem tutus, tandem aeternus est. Superstitem Caesarem omnemque eiu prolem . . . .
liabet 0.7). Non desinam totiens tibi offerre Caesarem. Ill moderante clerias et OStendente. quanto melius beneficiis imperium custodiatur quam armis, ili rebuS humani praesi te non est periculum, ne quid perdidisse te mentias Quotiens lacrimae suboriuntur oculis tuis totiens illos in CaeSarem dirige siccabuntur maximi et clarissimi conspectu numinis 42.3). Nec dubito, cum tanta illi adversus omnes suos sit mansuetudo tantaque indulgentia, quin iam multis Olatiis tuum istud volnus obduxerit multa quae molori Obstarent tuo, congesserit lib. I) Di illum deaeque terris diu commodent. Aeta hic divi augusti aequet anno vincat Sera
et nepotibus memum mostris dies nota sit, qua illum gens sua caelo adserat ib. ).V Nonne est hoc carnificis virgas exOScularer Neque minus adulandi dolirium
Ostendunt capita tuo, quae sequuntur 13 et 143, ubi
ingenue fatetur, Se non Vereri, ,ne Se unum tranSeat,
sive innocentem se scierit isse, sive voluerit 13.3)Vprinceps, sequi publicum omnium mominum solatium est 14.1), lassis hominum rebus datum 16.6)V quique
128쪽
phum mittannichim commeare in 'irbem termiserit Sueton. Cl. 173. Ν quis autem austum illud iudicium quod eo quidem invito emanavit, nam auctore Dione Cf. p. 55, 1 ), cum eum puderet subito defecisse et ex tanta rationis magnitudine in consolatione ad matrem descivisseV ad Pol. 11.6), consolationis ad Polybium memoriam delere sedulo studuit sincerum putaret, ipse Seneca cavit cum in Claudium mortuum ApocolocyntoSin Suam scriberet. cerbius fortasse se expreSsit eo quod exultam diu fuerat, nam
Strangula inclusus dolor atquo Oxaestuat intus Cogitur Et vires multiplicare suas, Ov. r. V 1.63 sq.
non ita tamen ut apud historicos non inveniantur loci qui Senecae nuntiata omni ex parte confirment Vide commentarios imprimis licheleri ad Ludum). Quae quidem similitudo non probat crimina Vera esset Qui decem annis ante exemplum bene scribendi
Polybio dabat ad Pol. 8.2). iam fatuus est Lud. 4,I, 8 . cui ab et Augurinus idonei convictores erunt ib. 3);
qui Optime formabat condebatque res gestas' iam in caelo Sperat futurum aliquem historiis suis locum Lud. )V, quia scilico in tertis invenire non potuerit. Polybio Claudius .iam omnia exempla, quibus ad animi aequitatem compellereris, tenacissima memoria rettulit. Iam omnium praecepta sapientum adsueta sibi facundia explicuit ad Pol. 14.1 V, post mortem per iocum dicitur
Omnes mortales Sapientia antecellere Lud. ). atque Oblitus esse omnium amicorum familiariumque quOS interfecerat i). Princeps, qui vel nocenti ignoscere volebat ad Ol. 43.3), iam antequam de cauSa cognOScebat, antequam
audiebat damnabat Lud. 10i' et merito in iudicio Claudiano apud in seros Aeacus homo iusiisSimus, vetat patronum Claudii respondere et illum altera tantum parte audita condemnat ib. 44 V. Mitissimus ille princeps ad Pol. 6.4 46.6 47.3) ex cuius vii tutibus
clementia primum Obtinet locum 43.2)V secundum eundem Senecam uno geStu homines decollare solet Lud. 6)V conSanguineos, amico multOSque aliOS, quorum numerus iniri non potuit , intersicit ib. 14, 13, 143. Mortuo illo, qui publicum omniurn Solatium, laSSis hominum rebus datum ad Pol. 14.1 16.6)V audiebat, populu Romanu ambulabat tamquam liber Lud. 123. Quem numen ' Seneca ad Pol. 12.3 vivum Ompellarat, eundem mortuum caelo eiectum apud inferos
t Memoria prudentiaque Claudii revera non magnae fuisse videntur, nam et Tacitus et Suetonius de iis similia tradunt Tae. A XIII 3: postquam ad providentiam sapientiamque lexit Nero in laudatione Iaudii), semo risui temperare': Sueton. l. 39:-in
eo mirati sunt tomines et Oblivionem et inconsiderantiam s. Tae A. XI η) verum non ita excusatur Senecae orationis in Onstantia. 2 Neque lio inepte, nam, si quis alius imperator Claudius, cum Sset civium dominus, libertorum erat servus ' Plin Paneg.
129쪽
12.3 cum precatus esSet: Sera dies Sit . . . . qua illum gens sua caelo adserat V in udo 10 sq. Augustum vehementissime resistentem inducit, quominus Claudius deus fiat 3. Quis talia xspectaret a sapiente illo, qui magistermorum aequalibus suis et esse voluit et fuit iΤ equo pOStea eum more suos mutasse inde esiicitur quod post alteros decem annos quem tunc in udo et in libris de clementia celebrabat Neronem de medio Ollendum censuit Cf. Gerche p. 3193. Nonne melius poeta quaminilosophus generis humani dignitatem tutatus est' At non solum adulatione Ovidius usus est, ut Augusto persuaderet supplici nimis graviae esse assectum. Contra crimina vetera ortem dicit, se defendit imprimis iist. l. ΙΙ CL ex P. III 3.49 sqq. . contendens se vitam pure egisse Sque ad errorem' illum, quem infitiari numquam conatur:
Vita tamen tibi nota sa est scis artibus illis Auctoris mores abstinuisse sui: Seis vetus hoc iuveni lusum mihi carmen, et istos, Ut non laudandos, sic tamen ess iocos.
Sio go dolicias ot mollia carmina laci, Strinxori ut nomo sabula nulla meum. Nec quisquam est adeo media do plobo maritus, Ut dubius vitio sit pater illo meo. Credo mihi, distant mores a carmine nostro Vita Θrocunda est, Musa iocosa meis.
Nec mihi, quod lusi vero sine crimine, prodest, Quodque magis vita Musa iocata mea St. Tr. ΙΙΙ . sq.)Cum tamen hic essem, minimoquo accenderer igni, Nomino sub nostro sabula nulla suit. Tr. IV 10. 67 sq.)Nos quoque praeteritos sine labe peregimus annos: Ρroxima pars vita transilienda meaΘ. ox 2.143 sq.)Nec mea, si tantum peccata novissima demas, Esso potest domui vita pudenda tuaΘ. o Ρ Ι 2.10 sq. Vita prior vitio caro ot sino ab peracta est.
Sivo volis qui sint mores inquirere nostri, Errorem misero detrahe, ab carent.
In Scythia quoque sibi constitit:
Illo vetus solito perstat in Or pudor.
Tam solix utinam quam pector candidus esssem l
130쪽
12.3ὶ cum precatus SSet: Sera dies Sit . . . . qua cillum gens sua caelo adserat V in udo 10 sq. Augustum vehementissime resistentem inducit, quominus Claudius deus fiat in. Quis talia exspectaret a sapiente illo, qui magistermorum aequalibus suis et esse voluit et fuit iΤ equo pOStea eum mores suos mutasse inde efficitur quod post alteros decem annos quem tunc in udo et in libris do clementia celebrabat eronem de medio tollendum censuit CL Gerche p. 3193. Νonne melius poeta quam philosophus generis humani dignitatem tutatus est Τ Α non solum adulatione Ovidius usus est, ut Augusto persuaderet supplici nimis gravi se ess assectum. Contra crimina vetera ortem dicit, se defendit imprimis iist. l. ΙΙ CL ex P. III 3.49 sqq. . contendens se vitam pure egisse usque ad errorem' illum, quem infitiari numquam conatur:
Vita tamen tibi nota mea est scis artibus illis Auctoris mores abstinuisse sui: Seis vetus hoc iuveni lusum mihi carmen, et istos, Ut non laudandos, sic tamen esse iocos.
Sio go delicias et mollia carmina laci, Strinxori ut nomen sabula nulla sum. Noc quisquam est adeo modi do plobo maritus, Ut dubius vitio sit pater ille meo. Credo mihi, distant mores a carmin nostro Vita vὐrocunda est, Musa iocos meis.
Noo mihi, quod lusi vero sine crimine, prodest, Quodquo magis vita Musa iocata mea est. Tr. ΙΙΙ 2.5 sq.)Cum tamen hic Asom, minimoquo accenderer igni, Nomino sub nostro sabula nulla fuit.
Nos quoque praeteritos sine labe peregimus annos: Proxima pars vitas transilienda meae.
In Scythia quoque sibi constitit: