장음표시 사용
131쪽
Porro profitetur so ambitionem. qua ductus antea altiora petisset, iam totam amisi SSE:
Donec oram sospes, tituli tangebar honore, Quasrendiquo mihi nominis ardor erat.
Nunc satis a media sit tibi plebs legi. Τr. I 1.b sq. 88 Nominis et famas quondam uigore trahebar.
1 351 - ibique sibi quaeret legenteS:
Sumito plebeiae carmina nostra manufll
Tr. III 1 823Νam obfuit ambitio:
Usibus edocto si quicquam credi amico, Vivo tibi et longo nomina magna fuge. Vive tibi, quantumque potes praelustria vita: Saevum praelustri fulmen ab igne venit . . . . Haec ego si monitor monitus prius ipse suissem, In qua obebam, forsitan Urb larem . . . . Crede mihi, bono qui latuit bene vixit, et intra
Fortunam obo quisque RDBr Suam ....
Vivo in invidia, mollesque inglorius annos Exige, amicitias et tibi iungo pares i) Τr. II 4.3-6, 13 s , 2 sq. 43 sq.)Νeque dubito, quin praeceptis et admonitionibus suis lx Ts. Moisset i I977, Bois si erippos. 28. RibbeckII p. 314 Supra P. Q.
revera poeta obtemperasset, si redire ei licuisset, in hac quidem re, ut vidimus, Ciceronis similis Seneca Vero, cum e more Suo vid indicem Ηaasii in consolatione ad Helviam matrem per tota tria capita c. 10 42 vehementius et copiosius de contemnendi honoribus luxuria divitiisque disputans, se Occupationes potius quam opes perdidisse iactasset Statim redux clare ostendit ambitionem quidem, quod vitium in consolatione ad Polybium 4.2 obiter tantum atque exempli instar inter ea nominarat, quae homini larga flendi et assidua materia sunt, se non exuisse Divitia autem congeStas adversariis eius tam aequalibus quam posterioribus ansam praebuisse ad philosophum aggrediendum, res Striotissima. Atque difficillima defensio erat et ipsi et iis, quibus OStea visum est virum, qui tantam Sapientiam prae Se gereret, exemplum etiam continentiae integritatisque in privata ita SS Oportere.
132쪽
Restat ut inquiramus quo aninio Cicero Ovidiu S. Seneca exilium tolerarint ubi quaesierint in Milunii Solatia, num cito Spem amiSerint, quo eo compulerit salus deSperata. Ciceroni brevitas exilii et iam mox paratus redituS, quo Omne eiu cogitationes occupabantur, consolationis sive e philosophia sive e Bbore quaerpndae copiam non secit. Quo evenit ut animus eius in unis vicissitudinibus contemplandis defixus inter Speni desperationemque fluctuans cum variante Lituna ipse quoque mutaretur. Spes autem cun ea non SSet, quae eum proficiscentem prosecuta erat ad Att. III .2 - triduo summa cum gloria se Sse rediturum sui Q. D. I 4.4) - aliunde salutem exspectare debebat. Primo motum rei publicae,
qui discidii Pompei et Clodii futurus esse dicebatur,
sibi profuturum sperabat. Sed iam brevi post scripsit: seMotum in re publica non tantum ego impendere video, quantum tu aut vides aut ad me consolandum assers; Tigrane enim neglecto sublata sunt omnia ad Att. III 8.33. Quae spes ubi evanuit, Atticus statim aliam Ostendere coepit, quae amico tamen non arridebat: Me tuae litterae Su Stentant, ex quibus, quantum tu ipse Speres, facile perspicio quae quidem tamen aliquid habebant solatii ante, quam eo veni Sti a Pompeio: nunc Hortensium allice et eiusmodi viros ib. 9.2). VNovam tamen viam ingredi Cicero non Omnino abnuit: Nunc Si Sta Sunt, quae Speras Sustinebimu DOS et Spe, qua iubes, nitemur ib.).' Sed magis officiose haec quam Vere dicta puto, quia eodem die ad fratrem ita scribit: Scribunt ad me quidem multi multu, et Se Sperare demonstrant, Sed ego, quid sperem non dispicio, cum inimici plurimum valeant, amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint ad Q. D. 3.5). V Quo diutius autem Orabatur eventus, eo magiSSpeSeius imminuta est: -Τuae quidem litterae, quo Saepius a me leguntur, hoc spem laciunt mihi minorem, quod, cum lectae sunt, tum id, quod attulerant ad spem, infirmant, ut facile appareat te et consolationi servire et veritati itaque te rogo plane, ut ad me, quae SciS, ut erunt, quae putabis, ut putabis, ita scribas ad Att. ΙΙΙ 46). Cetera, quae ad me eisdem litteris scribis de nostra spe, intellego esse languidiora, quam alii ostendunt 17.2). Quod eiusmodi mihi litterae a vobis asserebantur, ut aliquid ex iis esset exspectandum, rape et cupiditate
133쪽
Thessalonicae retentus sum; postea quam Omnis actio huius anni consecta nobis videbatur . 19.4) Sum graviter commotus, quod illa ipSa Spe exigua, quae erat, videretur esSe Sublata 24.1). Perspicio nobis in hac calamitate tabescendum esse neque enim, Si ulla spes salutis nostrae subeSSet tu pro tu amore in inelio tempore discessisses 25. 43.' Et in ultima de exilio ad Atticum pistula 273: Ex tuis litteris et ex re it,sanos funditus serisse video. Exul igitur cum neque admonitionibus amicorum et familiarium Attici imprimis cf. p. 452), paren Saequum animum sibi compararet neque re Suae prOSPer SUC- cederent, tantopere increvit desperatio, ut homines fugere se velle diceret: Odi enim celebritatem, fugio homines, lucem aspicere vix possum ad Att. ΙΙΙ .l). Ego propter viae celebritatem . . . . non commovi me adhuc heS- salonica, Sed iam extrudimur ab ipso loco minime apposito ad tolerandam in tanto luctu calamitatem 14.2). Statuam in tuosne agros confugiam, ut neque videam homineS, quo nolim .... 15.6). Celebritas mihi illo t. . . PO Cum pauciS, multitudinem dimittam 19.4). Ego volebam loco magi deSerto SSe in Epiro . . . . Si
orandet me loci celebritas, alio me conferam ad LXIV 4.3 et T). V Quin etiam vitae se taedere et de sine vitae facienda Saepe Se cogitare scribit L et amicis irascitur, quod1 Iam in ipso certamine cum Clodio vitae eum pertaeSum 2SSevidetur, si quidem locum corruptum ad Att. I 24. Lambinus bene restituit: nihil me infortunatius, nihil ortunatius est Catulo
prolii buerint quominus dono tempore id saceret Cum ad sumiliam litteras dat se ipsorum causa Se continuiSSe contendit i)i: Utinam illum diem viilpam, cum tibi agam gratiaS, quod me vivere coegisti Adhuc quidem valde me paenitet ad Att. ΙΙΙ ). e, mi Pomponi, valde paenitet vivere qua in re apud me tu plurimum Valuisti ib. 43. Quod utinam minus vitae cupidi fuissemust Certe nihil aut non multum in vita mali vidissemuS. Quod si nos ad aliquam alicuius commodi aliquando
recuperandi spem fortuna reservavit, minu QS erratum a nobis; sin haec mala fixa sunt, ego vero te quam Primum, mea Vita cupio videre et in tuo complexu emori ad s. XIV 4.1). Honestissime viximus, loruimuS non vitium DOStrum, Sed virtus nostra nos afflixit Peccatum est nullum, nisi quod non una animam cum Ornamentis amisimus. Sed si hoc fuit liberis nostris gratius, no Vi Vere, cetera quamquam serenda non Sunt, seramuS ib. 53. Quod me ad vitam vocas, unum et liciS, Ut me manu abStineam, alterum non poteS, Ut me non nostri consilii vitaeque paeniteat .... ΗOc affirmo, nemini mortem magi Optandam fuisse. Cuius oppetendae tem- Pu honestiSSimum praetermiSSum est; reliqua tempora
cum splendore vitae tum mortis tempore. V Catulus enim modo mortuus erat, Cicero vel illud in summa gloria moriendi tempus praetermisit, cuius nimii vitae amoris postea acriter se paenituisse
dicit. Vid. l. cit ex ad 0. D. et ad s. et locum ad Att. III 19.2.ul, insolitum illud in in illo voltis' sortasse indicat epistulam
etiam aliis responsum esse destinatam.
134쪽
sunt non iam ad medicinam sed ad finem doloris Cipro Cluentio Tl: Quid eripit mors praeter Sensum doloris Τ adisti. II 7.2). In hunc me casum vos vivendi auctores impulistis 9.1). Quod optimo tempore facere non licuit, minus idoneo fiet ib. g ). M a to videri
nolui. . . . vidiSSeS quandam effigiem spirantis mortui. Atque utinam me Oituum prius vidisses aut audissest Utinam te non solum vitae, sed etiam dignitatis meae supersi item reliquiSSem Sed testor omnes deos me hac una Voce a morte SSe revocatum, quod omnes in mea vita partem aliquam tuae vitae repositam esse dicebant: qua re peccavi celerateque Dei. Nam si occidissem
mor ipsa meam pietatem amoremque in te laciis dolanderet ad Q. D. I 3.1 sq.). Ego tamen, quam diu tibi opus erit, si quid periculi subeundum videbis, vivam; diutius in hac vita esse non pOSSum neque enim tantum virium habet ulla aut prudentia aut doctrina ut tantum dolorem possit sustinere Fraterne eum consolari conatus est recensitis clarissimorum virorum patientia et philosophorum de tolerando dolore praeceptis Τ). Scio fuisse et monestius moriendi nempus et utilius nec fieri potest, me diutius, quam aut tuum tempus aut firma spes postulabit, in tam misera tamque turpi vita commorari ib. D Sq.). Hic utrum tandem Sum accuSandu S, quod doleo, an quod commisi ut haec certe vivus non amitterem ad Att. II 10.2 locus corruptus Tyrreti aut neglegenter scriptus BootJ. Scio nos nostris multis peccatis in hanc aerumnam incidisse ea si qui casu aliqua ex parte correxerit, minus moleSte
seremus nos vixisse et adhuc vivere 14.1). Quintum fratrem meum ac diligas, quem ego miser si incolumem relinquo, non me totum periSSe arbitrabor 13.2) Lacrimae meorum me ad mortem ire prohibuerunt; quod ei te et ad honestatem et ad effugiendos intolerabiles dolores fuit aptissimum Ego vitam, quoad tutabo tua intereSSe aut ad Spem servandam esse, retinebo ad si D 4. sq. Sin autem spei bonorum Se restitutorum nihil est quae est mihi vital ad Att. III 45.6). Si ic salus praecisa est hanc miserrimam vitam Vel
sustentabo vel, quod multo est Melius, abiecero Sed tamen, quoniam coeptum S agi, quoquo modo coeptum est et quacumque de causa non deSeram neque optimi atque unici fratris miseras ac luctuosa preces nec Sesti ceterorumque promi SSa nec Spem erumnosissimae mulieris erentiae nec miserrimae ulliolae
Obsecrationem et delps litteras tuas mihi Epirus aut iter ad salutem dabit, aut quod scripsi supra 19.1 et 2 cf. p. 235 ann.). Mihi ex agro tuo tantum ad SigneS, quantum me corpore Occupari potest ib. gra). Si perficitis quod agitiS, me ad vos venire Oportet Sin autem - sed nihil opus est reliqua scribere ad s. XIV 3.5). Sed tamen quam diu vos eritis in spe, non deficiam, ne Omnia mea culpa cecidisse videantur ib. I ). e ro, ut, quibus in rebus tui mei indigebunt, nostris miseriis ne desis ad Att. ΙΙΙ T). Vide ne, cum veli revocare tempUSOmnium reservandorum verba corrupta), cum qui Servetur non erit, non possis ad s. V 4.2)V i). x Cum philosophica sua opera Cicero scriberet, longe alia et
135쪽
Forsitan Drumann V 44 646 sq. iure coniecerit,
Ciceronem mala sua et desperationem in maius extulisse, ut antici maiore ardore Saluti suae Studerent. Verumtamen lacile intellectu est homini tam vano, quam Cicero fuit, aeque grave fuisse honoribus ac vita carere. Itaque consilium Clodio non resistendi et Roma abeundi,
Si sincere loquitur ei est imprudentia ' ad Q. fr. II. 1) -error' sad s. XIV 4. 4 ad Att. IV 4.4). stultitia ' ib. II 8 4 ad Q. D. I 3.6). amentia ' ad Att. III 15.7), culpa' ib. 8.4 ad s. XIV 3.1), peccatum V ad LXIV4.5 ad Att. III s.1 14.1. Cf. ad Q. r. I 3.2: pecca Viscelerateque Dei V m culpabie impruden ce Tyrre ill), Contra in Orationibus, tua post reditum habuit, isturpissimum V illud consilium V ad Att. III 15.4), quo semiSeri u S tiirpius, indignius nihil' morit ad s. XIV 3.1)
multo honestioribus designat nominibus: Eiciuntur duo, quo videte improbi non poterant alter per honorem turpi SSimum, alter per honestissimam calamitatem pro domo 65 V: Rem publicam concidere unius disceSSuquum omnium interit Occidere malui fit, L M,V; Servavi rem publicam diSceSSu meo unus bis rem publicam
licet ei Ire Selbflmord p. 25 sq. segret divoi'sa de morte volunt:iria di pinu, bntium scilicet sit omina rationses repetens e g. de rep. VI c. 14 et 5: non initissu eius, a tuo ille animusJest vobis datus, ex hominii in vita migrandit in Si ne linit Sassignatum a deo defugisse vid0amini V l . alia maior I 2 sq. . Contra Tusculo γε sapisenti vinei ita careeris' rumpendi arbitrii imilat Plura p. eiger l. l.
Servavi, Semel gloria, iterum aerumna mea pro est M)V; Cum ego me e compleXU patriaeque con Spectuque vestro eripuissem et metu veStri periculi, non mei . . . ESSiSSem
patriamque, quae mihi erat cariSSima, propter ipsius palliae caritatem reliquissem ib. M).V
Homo novus, cui, ut nemini fere his turbidis temporibus, fortuna arriserat, et qui, Secundum ipsius testimonium, si sibi ante exilium mors obtigisset, nihil aut
non multum in vita mali vidisset ad s. XIV 4.1) subita
clade a priore vita Sque e abalienatu eSt ut animum
quietum sibi parare intra breve tempuS minime posSet. Quod ut statuamus, subtili et molesta inquisitione opus non est ipsius verba loquuntur: Ad te quod scribam nescio ad Att. ΙΙΙ ). Me vix misereque Sustento ib. 6). Atqui ego, qui te confirmo, ipse me non OSSum ad s. XIV 4.5). Ita perturbat sum animo de Quinto, ut iiihil queam statuere ad Att. III 8.3). Ex epistularum
mearum inconstantia ut te mentis meae motum videre ib. Me et meorum malorum memoria et metuS
de fratre in scribendo impedit ib.). Vidisse ... esligiem spirantis moi tui . pigritia fuit et quaedam infinitavis lacrimarum ad Q. D. I 3. Sq.). Nunc si potes, id quod ego, qui tibi Semper forti videbar, non OSSum, erige te et confirma ib. gra). Maerore impedior ad Att. IlI 0.3). Desidero me ipsum 45.2). eque istam
mihi ascisco Sapientiam, quam nonnulli in me requirebant, qui me animo nimis fracto esse atque anticio loquebantur .q.f. de domo P .' Sed quae ipse Onfitebatur, ab aliis dici non vult: Quod scribis te audire
136쪽
me etiam mentis errore ex dolore assici, mihi vero mens integra est ad Att. II 13.2). Inimici mei mea mihi, non me ipsit ademerunt ib. 53. Quintus frater metuens, credo, desectionem animi mei ... 18.2). Scribo me ita dolere, ut non modo a mente non deserar, Sed id ipsum doleam, me tam firma mente ubi utar et quibuscum non habere 15.23.V Decimo anno post sexto post Clodium mortuum, animum Suum hoc tempore perturbatum fuiSSe enixe negat: Vide Clodi quam ista tui latrocinii tela contempserim iactum et immissam a te nefariam in me in tui iam semper duxi pervenisse ad me numquam putavi Si mihi eripuisses divinam animi mei conScientiam si illam mentem, unde fiae consilia munuPUnt tum ego accepiSSe me confiterer iniuriam Paradoxa 3 2 Sq.).VΗisce fidem habendum esse nullam quivis intelleget. Ciceroni exuli animum aequum omnino demisse pro certo statuere licet. Cum vero quies animi condicio sit sine qua consolatio valere possit nulla inutilia ei fuerunt cum quae frater ceterique repetierunt exempla veterum tum quae philosophi Graeci, quos tam ardenter lectitabat ad animum firmandum potuissent asserre, iis praesertim temporibu S, quibus ne privato quidem homini traii quillitatis satis contingeret, ut remoti curis Sapientiae colendae propagandaeque daret peram:
Nam nequct nos ager hoc patria tempor iniquo Ροssumus aequo animo nec Memmi clara propago Talibus in robus communi desso saluti. Lucretius I 41-43).
Ovidio, cui citi reditus spes mentem non irritabat melius Augusti noverat constantiam iam Statim in longo tranquilloque cursu maritim rediit animus neque nisi in ipso calamitatis discrimine de morte voluntaria cogitasse videtur Amici vero et spes futuri prohibuerunt quominus conata perficeret:
Attonitum qui mo, memini, carissimo, primus Ausus os adloqui sustinuisso tuo, Qui mihi consilium vivendi miis dedisti, Cum sors in misero sectore mortis amor.
quotiens vita custos invisus amaractoontinuit promptas in mea sata manus l
Seminecem Stygia revocasti solus ab unda.
Sed a Spe manum suam retentam SSe Scribit ex P. I 6.44 Sq.:
Me quoque conantem gladio intro dolorom Areuit inisecta continuitqu manu.
Magna enim Spes erat in bonitate dei ' ib. 46), quam Spem AuguSi vivo numquam Oeta amisit:
Ipso lico sperare vetes, sperabimus usque, Hoc unum fieri is prohibente potest.
137쪽
Parce, pater patriae, nec nominis immemor huius
olim placandi spem mihi tolle tui l ib. 18 sq. Spe trahor exigua, quam tu Care mihi demoro noli,
Tristia sniri numina OAS dei. . . . Denique non possum nullam sperar galutem, Cum poenae non sit causa cruenta meae.
Forsitan hanc ipsam vivam modo finiet olim, Tempore cum uerit lenior ira, fugam.
Cum subit Augusti quas sit clementia, credo Mollia naufragiis litora posse dari. Cum video, quam sint mea sata tenacia, rangor, Spesque levis magno victa timore cadit. ex . I 2.59-62 Spes quoque, posse mora mitescere principis iram, Vivore ne nolim deficiamquΘ, cavet.
o P. II . 79 sq. Postqua in autem triumphus iberii de Germania, cuius celebratione multum exspectaverat
Dum tacitos aditus praebet onerabilo tempus: Sperandum est nostras posse valer proceS.
ox . II 3. 9 I sq. Jὶ, veniam non attulit, animus summittitur: Undo a Pontica humo ego si lato nitor prohibente reverti,
Spem in prosectu, Maximo tolle mihi. ib. 5.57 sq.)Ρroximus huic gradus est bene desperare salutem, Sequo semel ora cir periss fidΘ. . . . Dummodo non nobis hoc Caesaris ira negarit, F ortitor uxinis immoriemur aquis. ib. 7. 23 sq. 39 sq.)AuguSto mortuo quamquam adulatione Germanicum et per eum iberium sibi conciliare tu let, deSperata manet animi condicio, nam
coeperat Augustus decepta ignoscero culpaΘSpem nostram terras deseruitque simul. ox .QV 6.15 sq.).
Α magno poetae solatium erat illud
Non Omnis moriar, multaque pars mei Vitabit libitinam. Hor carm. ΙΙΙ 0.7).
Carmina enim sua iam inde ab initio magno favore frui videbat et meritorum suorum consciuS fruituraeSSe opinabatur
Nos quoque per totum pariter cantabimur orbem. am. 3. 25 mihi fama perennis Quaoritur in toto semper ut Orb eanar. . . . Ergo etiam, cum me supremus adederit ignis, Vivam, parsque mei multa superstes erit. ib. 15. 7 sq. 4 sq.)Nequitiam vinosa tuam convivia narrant: Narrant in multas compita Bela vias.
138쪽
vi Quid potitur sacris nisi tantum fama, poetis pHoc votum nostri summa laboris habet. arcam ΙΙΙ 403 sq.)Oro legar populi perque omnia saecula ama, Siquid habent veri vatum praesagia, Vivam.
metam. XV 878 sq.)Αi ira popilli in ali nimia ulis carmillibus perStubat etiam poeta exhil quamquam recenti clade animo demisso de ea re dubitationem suam expreSSit:
Non sunt ut quondam plena lavoris erant.
Ingenio certo non latet illa domus meo Quo videar quamvis nimium iuvenaliter usus, Grando tamen toto nomen ab Orbe sero, Turbaque doctorum Nasonem novit et audet Non astiditis adnumerar viriS. Te ΙΙ 116 120: 111 - 122 damn Rios o Guth lingi Et mea sunt populo saltata poemata Saepe, Saeos oculos etiam detinuere tuos.
Nasonisque tui, quod adhuc non exulat unum, Nomen ma.
Anto volobatis, gratique erat instar honoris, Versibus in nostris nomina vestra legi.
Vivere quam miserum est inter Bessosque Getasque Illum cui populi semper in oro uiti
Oii graves a la oin te stir es miti s de maisons V Bois fieropposition p. 137 ann , iii etiali cita Senecam rhetorem Exc. conti . Illo a I. 253 r. 27 iessi.): lIO Saoculum maloriis non artibus tantum sed sententiis implevit.
Utque ego maiores, sic me coluer minores, Notaquo non tardo acta Thalia mea est. Carmina cum primum populo iuvenalia legi, Barba resecta mihi bisvo semolvo fuit. Moverat ingenium totam cantata per Urbem Nomino non vero dicta Corinna mihi. . . . Tu Musa mihi quod rarum si vivo sublimo dodisii Nomen, ab exequiis quod dare sam Solet. . . . Cumque ego praeponam multos mihi, non minor illis Dicor si in toto plurimus Orbe legor. Tr. IV 10. 55-60 121 sq. 12 sq. Carmina quod pleno saltari nostra theatro Vorsibus o plaudi scribis, mice, meis . . . . Nec tamen ut laudor, vigilo curamque suturi Nominis, utilius quod latuisset, ago. Τr. V 7. 25 sq. 37 sq.)Neocis nesciri patitur mea pagina qua non Insorius Coa Battido nomon habes. Quicquid ages igitur, scaena spectabere magna, Et pia non paucis testibus Xor eris.
o Z ΙΙΙ 1. 57-60)Audiet et caelo posita est quascumque tellus sub ullo, Transit nostra seros si modo musa Getas l ox Ρ Ι 15. 39 sq.)Posteriores etiam sui memores lare neque carmina sua Auguste iudicii gratia damnaturos Sse probe cit, nam fama OS cinere maior venit ex P. IV 46.3)V:
Quantumcumque tamen praeconia nostra valebunt, Carminibus vives tempus in Omne meis.
139쪽
Ε diuturna magis sunt monimenta mihi, Quos ego confido, quamvis nocuere, daturos Nomen et auctori tempora longa suo. Tr. ΙΙΙ 3.77 803Quilibo hanc aovo vitam mihi finiat onso; M tamon exstincto fama superstes erit, Dumquo sui victrix omnem de montibus orbem Prospicio domitum Martia Roma, legar. ib. 7.49-523
Quodque querar, notum, qua patet Orbis, erit . . . Noe tua is sontom tantummodo saecula norint: Perpetuas crimen posteritatis eris.
Protinus ut moriar, non sero, terra tuus.
Dumque legar pariter mecum tua fama legetur, Noo potos in maestos Omni abir rogOS.... Porpotui fructum donavi nominis idque, Quo ars nil potui munere maius habes. Tr. V 14. sq. 13 sq. Carmina iuro damus raro testantia mores, Ut tua venturi nomina, Celse, legant. o P. I . 43 sq.ὶ Nomin non utar, ne commendere querella, Quaseraturquo tibi carmino fama meo. ox . IV 3.3 sq. testataque tempus in omno Sunt tua, Vestalis, carmine acta meo.
ib. 7. 53 sq. Interdum modestius loquitur, ut
Τ praesens mitem no8Set te Serior aetas,
Scripta votustatem si modo nostra serunt. Τr. V 9. 7 sq. Credo mihi, nostrum si non mortale futurum est Carmen, in or frequens posteritatis Bris. o P. II 6. 33 sq.)Si tamon a momori posteritate legar. . . . Vos otiam ori laudabunt saepe nepotes, Claraque erit scriptis gloria vestra meis.
Εst aliquis nostrum si modo carmen honor.
ib. 12.4)attamen ultima vatis vox est altisona illa carminum suorum gloriatio ex P. 1 16, ubi ex longa serie nominum poetarum aequalium Ovidii unum nomen nobis
Vorumtamen Ovidius gloria caecum factus non St. Sciebat carmina sua Omitana, quorum materia exilis adeo et parum varia Sset, prioribus minia bona SSeatque quo plura ierent, o fieri deteriora
Ut peragas mandata, liber, eulpabere forsan Ingentiquo minor laude serere mei. Iudicis motum est, ut res, ita tempora rerum QuaererΘ quaesit tempore tutus eris.
Τr. Ι 1.35 38ὶ Aequus erit scriptis, quorum cognoverit esse Exilium tompus barbariamque locum. Τr. ΙΙΙ 14 29 sq.)Tu quoque non melius quam sunt mea tempora, carmen, Interdicta mihi, consule Roma, bonit
140쪽
At mala sunt . satoor quis is mala sumor cogit ΘΑut quis deceptum ponere sumpta vetat 3 Tr. V 1. 69 sq. ingenium longa robigino laesum Torpet et est multo, quam fuit ante, minus Carmina nulla mihi sunt scripta, aut qualia cernis, Digna sui domini tempore, digna loco. Τr. V 2.21 sq. 35 sq.)In quibus ingenium desisto requirere nostrum, Noscius exilii ne videare mei.
Ingenioque meo, vena quod pauper manat, Plaudis et o rivo flumina magna facis. Grata quidom sunt haec animo suffragia nostro, Vix sibi cum miseros posse placere putet. ex . I 5. 21 - 243 ingenium longi minuero labores.
Ιps ego librorum video delicta meorum.
Ne tamen ingenium nobis respondet ut ante. . . . Et carmen vena pauperior fluit . . . . Impetus illo sacer, qui vatum pectora nutrit, Qui prius in nobis esse solebat, beSt.
Ε moa Musa potest proprio deprensa colore, Insignis vitiis forsitan SAB utS .... Ne to mirari, si sint vitiosa, scobit Carmina, quas laciam paene posta Getes.
ib. 13. 13 sq. 17 sq. Latinitatem etiam suam se dediscere contendit:
Siqua videbuntur casu non dicta Latino, In qua scribebat, barbara terra fuit.
Saepe aliquod ii aer verbum nomenque locumque, Nec quisquam est, a quo certior 88 queam.
Dicero saeps aliquid conanti turpe satorii Vorba mihi dosunt, dedidicique loqui. Throicies Scythicoque sere circumsonor ore, Et videor Goticis scribere posse modis; Credo mihi, timeo, ne sint inmixta Latinis Inquo meis scriptis ontica verba legas. ib. 14.13-48)Siqua meis laserint, ut runt, vitiosa libellis, Excusata suo tempore, lector, habe.
Tr. IV 1.1 sq.)Ε pudo ot lateor, iam desuetudin longa Vix subsunt ipsi orba Latina mihi, Nec dubito, quin sint si in hoc non pauca libollo Barbara non homini culpa sed ista loci. Τr. V 7. 57 60)Ipso mihi vidcor iam odidicisse Latino: Nam didici Gotio Sarmaticeque loqui. ib. 12.5 sq.)Si quis in hac ipsum torra posuisset Homerum, Esset, crede mihi, factus et illo Getes. ox . IV 2.21 sq.)Quin etiam taedium se movere sentiebat:. Quis tibi Naso, modus lacrimosi carminis γ' inquis. Τr. V 1. 353Τaodia onsimili fieri do carmine vobis, Quidque petam, cunctos edidici8s reor.