Philippi Bonamicii De claris Pontificiarum epistolarum scriptoribus ad Clementem 14. Pont. max

181쪽

erat germanus Frater, quam sua illustris . atque ab Urbano V. & Gregorio XI.adscitus ad Pontificias Epistolas conscribendas ; bed vel hujus laboriosi muneris , vel aulicae ambitionis pertaesus in Monasterium sese abdidit; unde ab Urbano V. ad Suessanum Episccmatum evocatus fuit. Quo Episcopatu sese abdicare jussus ab Urbano VL . cui suspectus atque invisus suerat, in Monasterium rediit, ibique obiit, sepultusque est variantis fortunae exemplar futurus . Hujus meminit Petrus Monaldus in lib. de

Familiis Florentinis. .

CINCIUS ROMANUS.

CIncius Rusticus Romanus Secretarius Apostolicus fuit. Id enim constat etiam ex epistola Philelphi , quae mense Aprilian. D. I 33. inscripta est Cincio Secretario OROIDO. Scriptorem non inelegantem suisse, intelligi potest ex Epistola ipsius edita ab Eminentillimo Quirino in eadem Dia- triba , & ex Oratione ad Imperatorem Sigismundum , ex alia Epistola, quae in ine est libri illius, qui Puriana inscriptus est. In Vaticana Bibliotheca adservantur Epistolae Eschinia a Cincio e graeco ad latiuum sermonem traductae: quod Fabricius

182쪽

ΕpIsro L. SCRIPTORIBVs 143 ignoravit. Conservantur item aliquot ipsius Epistolae ad amicos suos conscriptae ;nempe ad Antonium Luscum Collegam ;ad Fratrem Ioannem a Casiilione Theolo. gum ordinis Praedicatorum illustrem : ad Petrum de Laetandiere , atque ad Cosmum,& Laurentium Mediceos . Schraderus luculentam ejus sepulchri inscriptionem affert, quae haec est: Cincio Rusico Secretario Apostolico, Graca Larinaque lingua perito , quavis virtute de corato, ex Marcella Rumco urbis Cance Iario , Suretario , ct Scriptori Apostolico, ac Breviatori frugi, literatoque Antonius Rufii-eus Am , er Fratri benemerito P. anno a Nancirini 1488. Idibus Martiis .

PAULUs CAPRANICA . Ρ Aulus C pranica Romanus Dominici ,

Angelique Capranicae Card. germanus Frater. ruit ex Martini v.domesticis, intimisque semiliaribus,riusdemque Secretarius. Pomquam ab Episcopatu Ebroicensi in Gallia

ad Beneventanam sedem traductus est , intra duodeviginti menses vita decessit an. I429. die postrema Decemb Sepulchrum ejus marmoreum in aede S. Marci hac Inscriptione

ornatur .

Dest

183쪽

IM BONA NICII DE PONTIFIC.Deo omnipotenti Sacrum PauIO Arehiepiscopo Beneventano e Capranica Oriundo, qui ob morum clementiam, Et pracIaras animi dotes Martino V. Pont.

Max. carus, dignusque , cujus fisi secreta sis, Et Cardinalis , o Pontis crederet, Ad summos honores eveheret, majoribus Suis eximia virtute praeluxit, ct Sacellam Moriens e suo dotatum Familia sua Caprari-eensi reliquit, G MeMao Episcopo Firmano Antonii Fratris Filio insignibus, Virtutibus eons euo honoribus amplisi a Summis Pontifcibus ornato , Angelus Episcopus ' Pranesinus S.Cruc.in Hierusalem Fratri , ct Nepoti B. M. Ob pietatem posuit . ' Ann. Chrissi ι4 6. Sixto IH , Pontis Nax. l

T Artholomaeum Politianum ab Epistolis Apostolicis fuisse quum Eugenio IV. tum Martino v. Pontificibus, narrat V. Cl. Dominicus Georgius in disquisitione illa sua

erudita , ac non ineleganti de Nicolai κ. Pont. Max. erga litteras , ct litteratos viros patrocinio: & Poetam fuisse constat vel ex eo etiam , quod supra commemoravimus

de Antonio Lusco . De hoc homine licet

184쪽

ΕPIs To L. SCRIPTORIBUS 14ς perhonorificam mentionem faciant tum Poggius. qui eum suo illo Dialogo de aυaritia inducit cum hominibus doctis colloquentem, tum etiam Franciscus Barbaarus in Epistola , quam ad Poggium ipsum conscripsit; pessime tamen & sentit , Ac

loquitur Leonardus Arretinus, malevolentia magis, an Veritate permotus, non facile dixerim . Sed Bartholomaeum vanum hominem & ventosum suisse, ex eo intelligitur , quod magnificentissimum e marinmore Sepulchrum in Cathedrali Templo Montis Politiani sibi Donatelli opera ausa bre eleganterque faciendum curavit. Vani autem homines, & arrogantes plerumque imperiti deprehenduntnr . Iuvat Epistolam Leonardi Arretini ad Poggium conscriptam afferre , qua Bartholomaei, ejusque similium vanitatem atque insaniam salse irridet.

REi pretiuus risu digna mihi nuper occuris

rit , dum iter facio in agrum Arretianum . Omendi enim boves plo tra trahentes, anhelantesque . In pluiris columna vehebantur marmorea, er natua dua non satis fabrefacta,

185쪽

1M BONA MICII DE PONTIFIC. po:erant . Circumstabant vero redemtores cum dolabris . purgances iter, adjuυantesque . Tunc ego noυitatem rei admiratus , neque enim splostra per eos saltus traduci , neque marmora importari consuerant, accessi propius . . percontatus sum , quid rei esset, ct quonam

illa tam molesta opera deferrentur . Tunc unus ex redemtoribus me aspiciens , ae sinui manu sudorem a facie abstergens, perlaesus credo laboris , ac secum ipse indignans, Dii perdant, inquit, poetas omnes, ct qui fuerunt unquam , ct qui futuri sunt. Egoque hoc ejus responsum audiens , α uid tibi cum porris eqs.

inqua in , aut qua tandem in re tibi molesti fuere Θ in eo , inquit, quod hic poeta , qui nuper defunctus est, nullus nempe homo atque tentoqui . sepulchrum sibi feri marmoreum imperavit. Eaque de causa marmora hae Mon- tepesitianum deferuntur . sed credo perduci nunquam poterunt difficultate viarum . Et ego tolens clarius inte luere , diuid ais , inquam

an Montepilitiani poeta quisquam decessi: ZIHu ibi, inquit, sed Roina : sepulchrum t men in patria faciendum sibi rena nento promidit . Atque est imago ejus , quam cern/s , altera Sero parentis , quam juxta se collocari jugit . Tum ego de patria , de obitu conjecturam faciens , atidieram enim nuper quendam Bartholomaeum Mntepolitianensem Roma

186쪽

EPI seto L. SCRIPTORIBVs IUinterisse, pecuuiarumque nescio quid reliquisese, interrogavi redemtorem , num de eo Ιο- queretur , illeque bune ipsum esse annuit. At enim , inquam , cur tu metis ob hune asinum maledicis An tu illum poetam credis fui P. qui nullam neque scientiam , neque doctrinam

cognoυit, Hultitia vero , ac vanitate omnes omnino homines superavit Z Non novi, inquit, ilium , dum vixit, nec enm nominari unquam

audivi , sed oppidani quidem sui poetam itilum arbitrantur , is , fi paulo plus pecuniarum reliquisset, Deum putarent.. auod si non fuit

ille poeta , nee maledictum poetis velim . Atque ego tune abiens considerare mecum coepi redemtoris verba , qui nullum hominem alisque ventosum dixerat eum , qui Roma decedens marmoreum in patria mi fieri sepulchrum imperasset. Ra enim vera sic est: nemo qui gloria sua constat, dι sepulchro Abi faciundo unquam cogita Drt. Operum enim laudabiallam fama, ct cIaritate nominis contentus ,

satis ob hoc ipsum posteritati se se putat commendatum . auid enim sepiaehrum, in ta res est, juvare sapientem potι si Z Aut quid vilius , quam sepulchrum memorari , Gram Ieri Z Tres aininentissmi imperatores variis saeculis fuisse referuntur, Orus , Alexander , Casar . rum Cyrus qui fuit antiquior n dum ulis in insigne appetierit , sed ten

187쪽

r48 BONA ΜICII DE PONTIFIC. mento mandavit nullum sibi sepulchrum eon- Ritui, sed terra humari, virmans terramores producere, ct segetes, ct arbores amoenissi,nas precis masque efferre , nec ullam generosiorem sepulchri materiam reperiri posse . Itaque nuda in humo sepeliri corpus suuin jubet sine ullo penitus marmore, aut structura monumento . Recte quidem: virtus enim

illius, o facta egregia perennem sui memoriam pollicebantur futuram bella quippe maxima fingulari fortitudine , industriaque confecerat , victorias plurimas glori sine reportarat , imperium Medis ademtum in Persas tran Aulerat. Ipse vero mirabiti sapieηtia praeditus , vitaque , s moribus , ut ita dixerim , civili Umus, optimis legibus , sanct Lma disciplina partum a se imperium communierat , ex quo Cambysa , s Ochi, ct Xerse, o Artaxerse , Darii lingissima, ac potentissma successone regnaverunt. Hic ergo tantus, ct talis imperator humi sepeliri voluit, marmor autem Parium , aut Numidicum lapidem non quasυit. Eadem in Caesare , CT AIexandro mens fuit, quorum neutrum de sepulchro mi faciendo videmus cogitasse. ει-

cio contumeliam summis viris, quos in repre-h ndendo hoc villismo homine testes adduco . Sed tamen si excellentissmi viri hane vanitatem ambitiosam cum laude Sitarunt, s . ntum in

188쪽

in hae face hominis hae superbia deridenda Θ Tu marmora tibi ex Ionginquo portari, tu sepulchrum fert, ct fiatuas tibi ipsi ecl- Iocari testamento jubes Z auo merito quase pAn mentia , qua in te nulla fuit Θ An litoris , quarum vix quatuor tenebas An vita,

ct moribus , qui levissemus , ae fingulari Ruiaticia plenus nihil consilio, cuncta vero tem ritate vesaniaque projequebare Verum enim si non mores , at genus illum honesat, dignumque θ statua ct sepulchro marmoreo facit ,

natum ex Patre mereatore circumforaneo , azia

Obstetrice , matre fanatica . An propter pecu nias sub terra absconditas Liatua dignum teipsum censebas Θ me suberat unum videlicet. Verumtamen has ipsas pecunias Pontifex poctmortem tuam , cum illa tandem in lucem

venissent , ut sibi a te furto subtractas rep scit . auid scribes quaeso in sepulchro Z quae acta P quas res genas insigniri facies Θ An pater tuus ut asinos, ct merces circum nundianas agebat Θ An avia, ut editos in Iucem spartus tollebat, puerperis anciliabatur An mater , ut in fanis soluto erine volitabat ZAn tu ipse, ut pecunias furtim cumulabas PAn Pontifex, ut eas pecunias reposcebat ince i summa rerum tuarum , hae e gloria tua atque tuorum , qua talia sunt , ut si modo quicquam saperes, si non , ut in omni vita a

189쪽

Iso BONA MICII DA PONTIFIC. se etiam moriens Rulticia ae temeritate delatus esses, te tamento caυisses , ut tu sim

pecunias , Ae etiam te tui sub terram absconderent, ne risus, ct ereerela materiam haerna sepuIchri vanitas , ct ambitio exhiberet .

FLAVIUS BLONDUS.F Larius Blondus Foroliviensis Secretarius

fuit Eugenii Quarti, qui una cum Epistopo Recinatensi eum legavit primum ad Florentinos , deinde ad Venetos, qui Flavium uti narrat Niger ) civitate donarunt . Eodem munere lanctus est Nicolao V , Calligio IlI., & Pio II. Pontificibus. Uxorem duxit Paulam Antonii Michelinii, sive Muocolinii filiam , de qua perhonorificam mentionem fecit Campanus hoc Epigrammate , sive Epitaphio . Hie situs est Blondus,Priami cui forma, Catonis Vita . Titi Livj fama , decusqtie fuit . Conjuncta ess sancto Conjux pia Paula marito Reminei sexus gloria , ut ille virum . Sed id impedimento homini fuit , quomunus ad summos in Aula Romana honores , dignitatesque pervenerit . Romae mortuus est , ac in Aracaelitano Templo sepultus Cum hac inscriptione , quae Campani fuisse dicitur.

190쪽

h. e Eug. IV. Nicolai H Calliaeti III. Ri u Secretario Fidelissimo Hondi quinque Filii

Patri Benemerenti unanimes posuere Vixit annos Lxxv. obiit pridie Non. 'An. An Sul. Chrissiana MCCCCLXIII.

Pio poni. Max. Abi sudiisque favente . Huic inscriptioni Schraderus hosce addit

versiculos. Hi non sum: enis non eritis: nemo immortalis Moriens ut viveret, vixit ut morituras .

Scripsit Roma triumphantis lib. X. Roma in- saurata lib. III. de Origine , er genis Hen torum : Italia illustrata . Hi Ioriam ab isiclinatione Romani Imperii ad annum MCCCCXL. decades III. lib. xxxi. In Bibliotheca Vaticana adservantur ejus Scripta de expeditione in Turcas ad Aphonsi Regem , ct de eadem ad Ducem Genua . Bristius, aliique non pau-Ci hominem accusant, quod sollicitior scriptionis fuerit, quam meritatis, o studuerit plura dicere, quam veriora . P. Mabillonius ait, Flavium hunc Eugenio Quarto auctorem fuisse, ut epistolis Pontificiis a Chrissi In carnatione inlcriberet. Quae opinio fuit Pauli Middelburgii Episcopi Forosempronien