장음표시 사용
21쪽
rerum amotarum appellatur condictio Dillicet furtiva,non mod&a Paulo in L pen. f. d. Cond. furt. sed: a G o in L 26.f. d. Act rer amotar. Quam licet alio sensu , de meo quidem judicio, minus feliciter explicet istem bachius de condictione rerum amotarum a Condictione furtiva differente, recte tamen vulgatam ejus loci lectionem vindicat a temeraria crisi Ant. Fabri, qui legendum censet, Rerum amotarum actio condictis Nomo ; idque argumentis prorsus ineptis Tutilibus , sed quae tamen non merentur elogium hominis corrumpenda furi rudentia nati, quo eum Wisiembachius ornat. Illud assirmare non veremur, argumenta ejus homine, qui principia Iuris Romani novit, esse indigna, quae propterea referre, aut refellere piget. His accedit, quod ut in condimone furtiva, ita
de in rerum amotarum actione, veritate furtum D, etsi lenius coercetur mulier suare nec a bona fidei possessore ita res mora 'capiuntur.
Sed si pluris facta non restituuntur, quae amota sunt , crescit aestimatio, in condictione rei furtivae, verba sunt Tryphonini in . Τ. Rer. amot. Haec utriusque actionis affinitasin similitudo sacit, ut heres
mulieris ex hac causa teneatur, sicut condiolionis nomine ex causa furtiva,
l. 6. . . eod. id est, in solidum. l. 7. 9. f. d. Condinuri. Ut frustra sint, qui contendunt verba Pauli in des. . . non inferre omnimodam similitudinem inter actionem rerum amotarum d condicti nem furtivam, sed eam tantum , quod utraque detur contra heredes, verum illa in id, quod pervenit, haec in solidum MPaulum condictionis tantum obiter meminisse, nec id egisse, ut remeXacte eX poneret, cum dc Paulus, di omnes quorum sub Rubricam de Actione rerum amotarum relata sunt Responsa, JCti hoc passim accuratissime agant, ut summum tantum non in omnibus condictionis furtivae, rerum amotarum consensum demonstrent de assinitatem, utramque adeo iisdem juris regulis censendam si doceant. Dicet fortasse aliquis , actiones rei-persecutorias ex delicto fieri poenales, quatenus instituuntur contra heredes, ad quos ex maleficio defuncti nihil pervenit, adeoque vel hac ratione rerum furtivarum , rerum amotarum condictiones contra heredes non dari in selidum. Sed nemo vel mediocriter in jure nostro versatus ignorare potest, nec actionem sua natura rei-persecutoriam contra desunctiam, posse fieri poenalem contra heredem, qui eadem cum defuncto persona esse censetur l. 2. f. a. f. d. Verb. oblig. nec a de causa actionem haberi poenalem, quod detur contra eum, qui X
22쪽
delicto desuncti non est factus locupletior , sed exinde, quod lefactum puniat, de in dolum concepta sit. l. 9. g. 1. U. Uuod fas. tot quales non sunt condictio furtiva actio rerum amota
XX. Tantum est de actionibus mere rei-persecutoriis ex deliacto Poenales sive ex maleficio, sive e contractu, contra heredes non dantur, nisi lis sit contestata, vel heredes ex delicto e functi lucrum perceperint. Per poenales autem e contractu, ut
de his primo agamus, non intelligimus eas, quibus petitur poena
conventione promissa, quae sunt rei-persecutoriae , cum poena in
stipulatum deducta non disserat ab eo, quod interest; .ul Ast. d.
Verb. obbg. l. 7 I. l. 37. .pen. Τ. eod. iit. Sed actiones sua natura rei- persecutorias e contractu aliove negotio gesto, ob delietum autem concurrens ex parte rei tantum poenales, quia & factum puniunt, in dolum conceptae sunt, cujus generis actiones dari injure nostro, delictum cum contractu in eodem negotio concurrere posse, constat et w A. d. Ob ct Act. 4X Τ. Simen sal .mod Verba legis 9. Ex contractibus venientes actiones in heredes dantur, licet delictum quoque tersetur. Verba legis. Haec acti contra
mensorem, qui falsum modum dixit perpetua est quia initium rei Mon a circumscriptione , sed a suscepto negotio originem accepit. Atque hae adtiones, licet nihil persequantur nisi simplum, quod actori a patrimonio abest, tamen sunt poenales, quia in simplum tantum constitutae sunt in poenam delicti, ex quo defunctus non est factus locupletior, sicut res ablata, vel pretium ejus non exstet in patrimonio desuncti, nec simplum in reparationem damni dati debitum desinat esse in bonis defuncti, aut acquiratur actori, qui
propterea non petit rem sui patrimonii, sed poenam a desuncto debitam. Quae cum sit delicti aestimatio l. i. F. d. oen & in hominum emendationem constituatur l. 2O. f. eod. tit res ipsi loquitur, eam non deberi ab eo, qui non deliquit, adeoque nec ab herede delinquentis. l. 26. . 22. d. Poen. Sic m omnibus actionibus ex delicto in rem .poenam mixtis , non modo duplum
vel triplum, sedet simplum poena est licet enim simplum, quod a patrimonio abest, nihil sit nisi rei persecutio, quia tamen hae actiones comparatae sunt, instituuntur ad puniendum delictum, ultra id quod actor ablatum cst , dantur , illud ipsum simplum sequitur naturam poenae, lactionis poenalis. Talis est actio Legis Aquiis
23쪽
II Aquiliae, cum non modo reparationem damni, sed quanti res intra annum, vel intra triginta dies plurimi fuit, persequitur .9. I . Inst.
d. Lege Aquit. l. 2I. f. I. l. 23. f. 3. l. 27. g. s. f. eod. tit ut&quialis inficiando crescit in duplum. f. ul. Inst. De Obligat quae quasi contr. f. 26. Inst. d. A Iion. l. 23. g. v. ad L. e quit Paul. Li& I. Recept.sent. Dr. 19. Vua ratione ierba sunt Justin. in . 6.9. creditum est, poenalem eis hujus Legis actionem quia non solum tanti qui ue obligatur, quanium damni dederit, sed aliquando longe pluris Ideoque constat, in heredem eam non transire quae transiitura fuisset, si ultra damnum nunquam lis stimaretur. Sedi actio Uuod metui causa, licet persequatur quadruplum, cuissim plum inest, . t . . I. IO. . uod met. caus adeoque heredibus caeteri que successoribus detur, quoniam rei habet persecuti
nem, in heredes tamen, ta ceteros in id, quod pervenit ad eos, datur non immerito licet enim poena ad heredem non transtat, attamen quod turpiter,
vel scelere quaesitum est, ad compendium heredis non debet pertinere, ut docet Ulpianus in l. 6. g. l. f. Quod met. cans Achio quoque vi bonorum, licet persequatur quadruplum , cui rei persecutio inest, pr. In se. d. V bonor raptor g 9. In i. d. Action adversus heredes tamen, vel caeteros succestares, non dabitur quia poenalis actio incos non datur. An tamen in id , quod locupletiores faeti sunt, dari debeat, disputat Vlpianus L 2.3.ul. f. d. Vibonor. rapi. Et putat ideo Praetorem non esse pollicitum in heredes in id, quod ad eos pervenit, quia putavit pus sicere condictionem, scilicet furtivam. Quapropter de totum quadruplum, quod his actionibus persequimur Poena diacitur, desipis actiones, licet e re de poena mixtae, simpliciter Poenales vocantur. I. I 6. l. f. si mei. caras l. 23. g. 8. . 9. Inst. ad L. Aquil l. 2. g. vl. f. d. I bonor. rapi L. III. g. l. f. d. Reg. r.
XXI. Quae ne cui videantur ab aequitate abhorrere , actiones quoque ad dolum puniendum a Praetore in simplum datae, cum nulla Jure Civili obligatio aut actio ad damni reparationem prodita esset, propter vindictam delicti, poenalium actionum jure censentur, quamvis nihil amplius, quam quod a patrimonio abest, persequantur. Nam ipsum simplum poena est, nec actio contra heredes datur in solidum, sed quatenus pervenit. Talis est i Actio, quae datur contra eum, qui in possessionem missus est, cujus dolo causa possessionis deterior facta est. Had cnim actio rei, vel simpli habet persecutionem LM.f. d. eb. Auth. Dd. pol id & tamen
in heredes non datur, cum eX delicto oriatur poenaeque nomine con-
24쪽
cipiatur. 9. Dunfeod. tit. 2 Achio de Dolo malo. l. I. A. i. 26. . d. ol. 3 Actio quae datur contra falsum tutorem. i. 9. f. i. g
oodo . tui auct Has tu factum actiones heredibus quidem competere caeter que successoribus, in eos vero non reddi, Laίeo scribi, nec in intim os annum quoniam factum puniunt in dolum conc/piuntur, ta a Lversu easpersnas, quae alienojuri subjectae siunt, noxa es erunt. Contra mensorem, qui falsum modum dixit. . . s. en ta ult. f. Si mens aismod Aetio Tributoria, quippe qua vindicat dolum,
non in contractu, sed in distributione mercium peculiarium com missum . . . s. o. I. 8. st . . Tribui a d. Haec allio perpetuo, in heredem datur de eo duntaxat, quod ad eum pervenit quia non de dolo est , sed rei persecutionem continet quamPis non aliter, quam dolo interveniente competat. 6 Achio de alienatione judicii mutandi causa. a. f. s. v l. s. 6. . . . Alienat jud mut ca Haec actio in id qDod
interes, competit adeoque non es poenalis, sed rei persecutionem arbitrio judicis continet e quare , heredi dabitur. In heredem autem , te similem et elpostamnum non ture quia pertinet quidem ad rei persecutionem, videtur autem ex detino dari. 7 Actio de Eo per quem factum erit, quo minus quis in judicio se sistat, per quam Priutor dolum ius coercet, qui impedit aliquem judicio sisti. Quare heredi datur, sed
non ultra annum adversus heredem autem .ictenus datur, ut ex dolo defuncti non lucretur. l. I. pr. c g. v f. d. Ei, per quem a P. erit, quominusquis in judic. . 8 Actio contra Eum , qui in jus vocatum vi exemit, quam Praetor proposuit, Ut metu poenae compesceret eos, qui in jus vocatos vi eripiunt, a non id continetur, quod inveritate est, sed quanti ea re est ab actore simata, de qua controversia est , hoc enim additum est , ut appareat , etiamsi calumniator quus , tamen hanc poenam eum persequi quare heredibus ita dabitur , si eorum intersit. Neque autem in heredem, neque post annum dabiturial. I. pr. l. pen. . l. G ut quis eum, q sera vocab vi exim.
9 Actio ex Edicto, Ne vis fiat ei, qui in posiesionem mictus est .
LI. pr. 93.uo. Nevi sat ei, qu/in psi. esse acet. io Actio ex Edichode iam ta, seu Unde vi l. i. g. vl. 2. cypri s .ul. . d. Hi iarm licet enim in ea rei persecutio contineatur, ideoque perpetua sit, L 3. f. I. f. d. mi vi arm quia tamen atrocitatem sa- noris in se habet, i. r. l. q. Τ d. vi arm in heredem, & bonorum positatorem , ceterosque successores non datur , nisi in id , quod ad eos pervenit, dolove malo eorum factum est , quo minus per-
25쪽
II veniret. d. l. I. g. ut et . . et C. eod. it. Quare exemplo actionum
mere, de vere poenalium, ac famosarum, nec liberis contra parentes, nec libertis contra patronos datur, nisi vi armata usos. . . i. g. licet nec poenalis sit, nisi ex parte rei, nec famosa. l. s. st . eod. it. Neque Unde vi, neque aliud Interdictumfamosium est. l. Poen. Si Praeses eljudex ita interlocutus sit, vim fecisti, si quidem ex interdicto, non erit notatus necpoena legis Iuba sequetur: ver ex crimine, aliud est. Quanquam videatur levis notae macula adspergeret contaminare existimationem rei damnati, quo sensu intelligenda puto verba Ciceronis in Orat. pro Caecinna cap. 2 3. . suo est ravius, ta cujus rei causa maxim judicia constituta sunt id jam mala consuetudine dissolutum est. Nam ut quaeque res est turpissima; sic maxim maturissime judicanda
est. At ea, in qua existimationispericulum est, tardissime judicatur. Nuns vero quis est, qui aut tim armatis hominibusfactam relinqui putet oportere. aut ejus rei oditorem actionem nobis aliquam demonstrare post Ex quo genere peccati, ut si clamitant, vel injuriarum , vel capitis judicia constituta sunt, in eo potestis atrocitatem nostram v. i.s A1. d. V ta vi arm.)reprehendere , cum ideatis nihil aliud actum, nisii possessonem per interdictum esse repetitam ' Vrrum idie vos ex imationis i ius periculum. ejuri, sebitatio tardiores fecit adhuc ad judicandum alterius rei causam vosmetipsi jam vobis, vis prolato judicio, pustulistis alterius ego vobis hodierno die causam profect auferam, ne diutius de controversia nostra, te de communi jure dubitetis. Hactenus Cicero. Unde constat, opinor, actionem ex Interdicto unde vi non esse vere famosam , quia est rei persecutoria, .g6. d. Obl 2 Act. d. l. vid paen. sed tamen causam existimationis continere, adeoque levis notae maculam inurere famae rei, quia in dolum est concepta, atque ita ex parte rei poenalem adeoque nihil esse quod nos movere possit, aut debeat ut dis sidium agnoscamus inter Ciceronem in .loc. dc Paulum in . l. 3. Prorsus eadem ratione, ut actio servi corrupti famosi quidem non est, s. I. ut 6 7. . d. Ob seq. paren. Upatron praest sed tamen turpis appellatur in . 1 6. . Prosoc. Et actio rerum amotarum, licet non sit famosis d. l. 36. quare degenero contra socerum dat Ur CX persona filiae, quae res amovit, quatenus est in peculio, L pen. f. d. cond.fart. inter famosas tamen referri, vel ad eas proxime accedere videtur L pen. Cod. Rer amot. Sic actio famosa non datur contra parentes c patronos, quamvis per procuratorem judicium ac
26쪽
demnati l. I. i. 6. g. 2. 6. f. d. His . not. ins re tamen ipsa opianione hominum non effugiunt infamia notam. l. a. d. Obber parent. Gpatron Ex codem principio consequitur, hanc actionem, cum sit praetoria dc ex parte rei poenalis, non dari post annum l. i. pr.c g. D. f. d. titavi arm. 3s.1d. Obl. Oct. 2. Und. vi. l. s. d.
Exception Praetor ait, unde tu illum vi dejecisi, de eo tantummodo intra annum, post annum de eo, quod ad eum, qui vi dejecit, pervenerit , judicium dabo. d. I. I. Vi usos restituendos esse interdicti exemplo, necdum utilis annus excessu , certissimi uris in Gheredes teneri in tantum, quantum ad eos per Penit d. l. 2. Nec alio sensu accipienda crediderim haec verba Ulpiant in . . . s. f. Comm. di id finitianus scribit, alter provocet, alter dicat eum Tipossidere, non debere hoc iudicium icti communi dividundo dari, nec post annum quidem quia placuit, etiam post annum in eum , qui vi dejecit, interdi tum reddi. Videlicet de illis, quae pervenerunt ad cum, qui vi dejecit , ne Ulpianus in re tralatitae Praetori, Paulo dc ibi ipsi videatur contrarius in . l. i. pr. Grg. 39. . . . a. d. Viarm. l. s. g. d. o. t. Quae interpretatio
quicquid disientiat Baccho vius Dei iter Vol. 2. Di p. s. th. I. lit. F.
cujus argumenta nec referre, nec refellere lubet eleganter confirmatur per regulam generalem traditam in I. ψ . . Inter . Ex quiabus causis annua interdicta sunt, ex his de eo, quod ad eum , cum quo agitur, pervenit, post annum judicium dandum. Sic ut nihil necesse sit confugere ad Responsionem Accursit, post annum competere hujus Interdicti exceptionem , quae perpetua est l. F. C. d. Excepi non actionem , quae annui temporis angustia circumscribitur. d. l. I. d. Viarm Licet enim nihil sit verius, aut convenientius regulae legis
d. Dol es et . excepi. Non sicut de dolo actio certo tempore nitur, ita etiam exceptio eodem tempore danda est. Nam haec perpetuo competit 2c; Ea tamen explicatio, ut recte observat Bacchovius, non videtur convenire, legi p. g. s. tuna quod Interdictum post annum dicatur reddi, quod non nisi inconcinne de exceptione asteri potest, tum quod post annum ad restituendam possessionem dari affirmetur contra injustum possessorem , quod naturam: notissimos terminos exceptionis egreditur. Atque ita quidem blutus est nodus l. 7. f. s. U. Commun. divid. Sed quid respondebimus Ciceroni quia in lib. s. Epist. 6. ad Cassum, hoc interdictum etiam post annum insolidum competere , adeoque perpetuum se testis est. Sed haec,
inquit, posterius. Tento enim ie, quo animo accipias. O enim somacha
27쪽
bere, es oleste feres, plura dicemus , postulatimusque , ex qua hares,
VI HOMINI BusQu ARMATIS DEIECTUS SIM, IN EAM RESTi-
Tu ARE. In hoc Interdicto non solet audi, IN HOC ANNO. Quare, Iam biennium, aut triennium est, cum virtuti nuncium remisi i delin tu illecebris volup atis, in integro res nobis erit. Cujacius lib. s. Observat.
c. eto distinguit inter tria genera possessionis vitiola, quae vel Vi,
vel lam v c Precario, detinetur , corumque nomine tria prodita esse Interdicta de Vi de Precario, de Clandestina Posi sitone. Interdictum de Vi non armata, esse annuum. I. d. V c, mi arm. Interdictum de Vi armata esse perpetuum , codem modo ut Interdictum de Precario l. 8. pen. j d. Precar. illud quod de Clandestina Possessione redditur , quo refert l. 7. f. s. J Commun. Divid. idque constare ex verbis Ciceronis modo in medium prolatis. Nec aliam mentem se Ulpiani in L . . I 2. A d. 9 vi arm. qui cum ita duntaXat scripserit, Et sannum redditur a Tribonianus, ut Criacius auguratur, adjecit, In id, quod pervenit ad eum, qui probi Mi. Sed quis non videt, quam levis haec sit,in incerta Cujacii conjectura Nam: concepta Interdicti formula in L .fViarm indillincte loquitur de Vi sive armata, sive non, dc Pi tor tantummodo intra ann judicium dat , post annum non nil de eo, quod ad eum, qui vi dejecit, pervenerit, prorsus eodem modo, de iisdem pene verbis, ut in . g. g. I 2. Sic ut sine ratione, ut saepe alias, etiam hic accusetur flagitiosa ciboniani nostri interpolatio. Alii, quos sequitur Wisiembachius, ne quid videantur derogare auctoritati Ciceronis, fatentur Interdictum de Vi armata fuisse perpetuum Ciceronis, annuum autem Ulpiani temporibus. Sed nec huic sententis subscribere positim. Nam nec ex ullo argumento, nisi ex illo, de quo disputavimus, Tullii loco, colligi potest. Interdictum Unde vi, unquam uisi e perpetuum, nec ratio juris patitur, ut sine evidenti extra omnem dubitationem positae legis auctoritate a stirmemus, hoc Interdichum esse perpetuum, cum omnia ex facto, do maleficio quodam comparata, d ad dolum puniendum concepta Interdicta sint annalia. v. ii d. Ob c Act. l. i. ins pranc Uilpo .cis. 9. Feqq. Uuod vi aut clam Nec temere agnoscenda est mutatio de disterentia Edictorum Praetoriorum aevi Ciceroniani, de corum, quo tempore Ulpiani in usu erant, maxime cum dudum ante obitum Ciceronis qui incidit in A. U. C. ii.)A. U. C. 686. Lege Cornelia sancitum sit, ne Praetores momenta
28쪽
ne is te arbitrariis Edictis desultoria levitate Jus gerent, atque
refigerent, sed ut ex Edicitis suis perpetuis Jus dicerent. Sic ut credibile sit, eadem Edicti verba ab aetate Tullii, ad tempora Uupiani durasse, de religiose observata sui sies, adeoque vel Interdictum Unde vi aeque fuisse perpetuum temporibus Uiniani ac Ciceronis, vel non minus fuisse annuum aevo Ciceronis, Quam Ulpiani, quod multo est probabilius. Ut ergo tandem missis aliis aliorum opinionibus nostra quoque conjed irae indulgere liceat, ecCiceronem absolvamus, censeo standum est ab Ulpiani sententia, Interdicti Unde, actionem semper fui sie annalem,utpote pretioriam ex delicto poenalem a parte rei Ciceronem autem in Epistola, quae tota est ocos a per octimet figuratam ac translatam locutionem usum esse formula Ctorum propria in Interdicto Unde mi , quod non negat si annuum, si rei veritatem, custam forensem inspicias qui enim post et contra diserta Edicti verba quae hodieque exstant Sed in Interdicto, ficto illo dc ocoso, per quod Cassium
in haeresin se sectam, Stoicam aut Academicam, quam descrUerat, aut ex cujus quasi possessione dejectus erat, restitui posse contendit non solere addi, ut in illo vero dc proprio . IN HOC ANNO. Quasi diceret , veritati nullo unquam temporis spatio praescribi, semperque integrum si cum veritate vel virtute amissa, aut deserta redire in gratiam , quemadmodum in Libr. 7. o inret de eodem Interdicto ludit cum Trebatio suo: Sed ut ad rem redeam, reishic invitum non eo vehementer gaudeo Tantum metuo ne artificium tuum tibi parum prosit. Nam, ut audi , OcNon ex jure manum consertum, sed mage ferro
Et tu soles ad vim faciendam adhiberi Neque se, quod illam exceptionem Interdicto pertimescas, quod tu prior vi hominibus armatis non Mneris, sic o en te non esse procacem in lacessendo. Quae conjectura Lectori vel vera videri possit , vel probabilis saltem aut verisimilis, erit quod nobis gratulemur; sin minus, amplius deliberandum erit, ut concilietur cum Cicerone Ulpianus. XXII. Uerum enimvero, ut tandem e diverticulo redeamus in Viam, unde nos prolixior de Interdicto Uisu vi, digressio dedu-Xerat, ad actiones rei- persecutorias ab actoris , poenales autem a rei parte O. rescrenda quoque vidctur actio Pauliana de rebus in fraudem creditorum alienatisci nam de haec X delicto fraudulentae
29쪽
Ientae alienationis competit s. s. ni. d. Action. l. I.6 sua infravd. credit. alien d non tantum id, quod a patrimonio abest, persequiatur sed de poenam, . l. in feod. tu adeoque in heredes non datur. nisi in id, quod ad eos pervenit. l. o. g. iii ci A. et in f ouae
XXIII. iet. Actio Interdicti de Precario. Nam dc haec stius est ex delicto quam e contractu, l. i. g. ul. I. a. f. deum sitisque pridiat. unct. l. q. . . Precar de heres ejus , qui rem precario rogavit, de accepit, ex dolo defuncti hactenus tenetur, quatenus ad eum pervenit. l. 8. g. l. . . Precar maxime cum precarium ad heredem ejus, qui precario accepit, non transeat, i. 2. g. r. eou. it. Quanquam in eo imitetur haec actionaturam actionum mere rei- persecutoriarum , quod post annum competat, ob rationem evidentem , quam tradit Ulp. ind. I.
XXIV. i 3. Actio ex Edicto Praetoris de peris novi nunciatione. Quanquam enim unciatio, aut jus prohibendi novum opus, tollatur morte nunciantis l. s. g. 6 Nov. per nunc quia nunciatio, respectu nunciantis est arbitrii mere personalis, qualia ad heredes non transeunt, . . . Loc. cona morte tamen ejus, cui nunciatum est, non exstinguitur, d. l. 8. . ut quia in rem sit, non in personam ejus, cui facta est nunciatio. l. o. f. eod. tit. dc quia in stipulatione, quae hoc nomine ter ponitur, heredum quoque mentio fieri solet. d. l. 8. .ul. Quare si is, cui pira notum nunciatum est, ante remissam nunciatione opere facto decesserit , debet heres ejus patientiam destruendi operis adtinersario praestare: na/n in restituendo hujusemodi opere, jus, qui contra Edictum fecit, poena escitur porro autem in par- nam heres non succedit, verba sunt Marcelli in .pen. . . I odi. p.
licto est, quod cum contractu conjundium est. l. r. f. d. granu. in verb. vim sieri, veto ad exemplum condictionis e lege et C. Dcat. cond. ob non restitutam rem conductam, quae ob vim conductoris datur locatori, ut illa conductori ob vim locatoris, per detentionem rerum invectarum, di illatarum, soluta mercede, commissam. d. l. i. Quare nec contra heredes datur, nisi quatenus locupletiores sunt facti. Nec obstat, quod haec actio sit perpetua. ut and in hoc uim imitatur naturam actionum cia
30쪽
persecutoriarum, cumin ipsa sit rei- persecutoria ex parte actoris Nec quod in successores detur. d. olt hoc enim accipiendum vi
detur, non de vi a defuncto locatore , sed ab ipsis heredibus ad
XXVI. s. Eodem pertinere videtur Actio de Mortuo in juste sepeliri prohibito, de qua Gajus in . 9 j. d. Relig. sumi. Iun.
licet enim in hanc quoque pecuniariae quantitatis, quae a patrimonio abest, non poenae ratio deducatur d. s. quia tamen comparata est fasti illiciti puniendi gratia, reus solvit id, quod non
lucri secit, hactenus poenalis est, quanquam actor nihil consequatur, nisi quod ei a patrimonio abest, maxime cum barbara inso lentia prohibere ne defuncto, cui jam alia humanitatis ossicia praestari nequeunt , in proprio sepulchro humus porrigatur, scelus sit, e quidem X tra contractum commisium , quod immane quantum egreditur naturam simplicis doli, e re persecutione d scendentis. Quare mortuorum non modo in suis, sed Min publicis ac communibus locis sepulturam prohibere, nihil est nisi homi
nem exuere, ut Claudianus , vel natura dcdecus facere, ut Leo Imp. ait. Cum versa vice sepultura beneficium teneraliter debeatur universis,
ut Servius ad XI. et Eneid. Virg. illudque ossicium non tam homini, quam humanitati sit tribuendum , adeo ut nec hostibus invideri debeat Plura hac de re vide apud Grot de fure Sel ita ac lib. r. c. 19. cujus scrinia compilare nolo. XXVII. 16. Tandem in harum actionum numerum vel praecipue reserenda est actio de D filo miseram, quod vocant, id est, quod tumultus, incendii, ruinae, vel naufragii causa alienae fideita custodiae commisium cst. Quare dc haec in heredem non datur nisi in simplum , ne quidem mira annum , contra ipsum autem Depositarium intra annum in simplum quidem in solidum simplum , licet nihil ad heredem pervenerit, quia hactenus strei- persecutoria, post annum autem in duplum. l. i. f. I. .i8. f. Depos. cum actio ex Deposito simplici seu communi de dolo defuncti contraheredes detur in solidum , ratione omnium quae Deponenti a patrimonio absunt. o. g. i. f. Depos. De Deposito miserabili ita edicit Proetor, rescribit Neratius in . I. b. I. sind. l. si .suod
neque tumultus , neque incendii, neque ruinae, neque narefragii causa δε- po tumst, in simplum earum autem rerum , qtia supra comprehen siunt,
in ipsum in duplum in has edem ejus, quod dolo malo ejus factum se ia