장음표시 사용
111쪽
τε ἐξης ι σοφοὶ πλxi Παρμενίδου ξυμφέρεσθον Πρω
μὲν 'Eπίχαρι ος, τραγερδιυς δε ομηρος. At si veterum testimoniis ita abiit liceat, ut ex hoc loco concludi possit Protagoram suisse Heracliti discipulum, mihi ex eodem loco assirmare licet, suisse e g. Ηο- merum discipulum Protagorae Hac enim ratione ab-Surdissima quaeque probari possunt Alter Platonis locus is in heaol. p. 79 D, ubi Theodorus dicit: πολλου καὶ δει paύλη ἈDat Scit. δεν μαχη περι Τηκφερομένης χυσίας . ἀλλα περὶ ἐν τη- Ιωνίαν καὶ ἐπιδίδωσι laras πολυ o am του Ηρακλεtiso. Θαψοι χορηγο/τι τουτου του λόγου μαλα ἐρρωμενως. Ergo quod Theodorus dicat oracliteos multum disputare de irincipio omnia semper in motu esse, quodque Protagoras ridem hoc principium teneret, propterea
iidem ii, quoquo non animadvertunt, Theodorum paulo post l. Ψ non solum meracliteo huius principii vindicos appellare sed etiam Homerisos et antiquiores etiam. ipsumque Protagorae discipulium vehementer invehi in morum omnium philosophandi rationem. Quicumque igitur non prorsus praeiudicata Opinione 4breptus est, i docis litatis nihil amplius emciet, uisi hoc Protagoras statuit motum esSe Sempiternum; idem principium iam habuerunt poetae et philosophi antiquiores mulli in primis Ionici , inter quo quoque numerandi eraclitet. 191 Univorso in Heracliti placitis nihil invenire possum quod fuerit sons philosophiae Protagoreae, nec illi ipsi qui lio contendunt aliquid asserunt, nisi hoc,
sempiternum illum motum utrique philosopho Ommunem esse. Ac nescio an quid perVerSius excogitari possit quam si Protagorae sensualismus repetatur ab eraclito, qui sensibus Omnem idem detrahens, prope ad scepticismum accedebat si . Qua de re Hermauu 2 recte contendit, eandem rationem inter Euthydemum, cuius satis notum illud : πασι
cedere, atque inter Protagoram et Democritum. Facile quidem, quod sucit rei, multa colliguntur quibus Protagoram a Democrito dissensisse pateat, Sed si de sonto inquirimus, non ponimus sontem SSeipsum flumen, nec si dicimus Protagoram suisse Democriti discipulum, significare volumus rotagoram suisse ipsum Democritum. Lubenter satemur, Sunt multa quibus discipulus a magistro dissentiebat, imo Verum esse potest quod testatur Plutarchus adv. ο- tot tom. II, p. 1109 A: αλλα τοσουτόν γε Δημόκρι
112쪽
τψ Πρωταγορα ἐδίδασκου nam sponte liquet, quum discipulus multis in rebus aliam viam iniret, id magistrum aegre tulisse. Nobis autem sussiciet quasi digito indicasse e quibusnam Democriti placitis Protagoras philosophiam Suam haurire potuerit, et hac ratione confirmasse id quod iam antea oc historia aestimoniis didicimus. De Democriti pleno et inani deque eius motu perpetuo ex his orto, accurate plerumque disputat Mullach p. 576 sqq. quare nolo iterare quae hic
iam exposuit, sed hoc unice animadvertere, rotagoram, quum, uti videtur, de materi aliqua non investigaverit, hoc magistri sui principium arripuisse, motum esse aeternum Mull. p. 82 et per eum ἐκ του μη ντος ortum esse το ν l . Placitum do mutua actione etiam apud Democritum invenimus dicebat enim ex uno non fieri posse multa, neque e multis unum, et e variis modis quibus coniunctio sit oriri O roiειν et O aσχειν
rerum inter se, et similia modo a similibus affici 2 , quod des Protagora cita enuntiat Philoponus των 1 Vid. omnino p. 84 et quae ibi in annot de Democrito adscripsimus.
2 Vid quos laudant ulla Oh, p. 80 et Riι ter, Grach dei Philos. I, p. 569.
πραγματων ε κινη τε οντων δειν καὶ το γιγνῶσκοντα πραγματα ἐν κιννισε εινα - το γαρ εστως πῶς αν γνοίη το κινουμενον si .
Apud Protagoram ex hac mutua actione Oriuntur rerum qualitates ; nam per se nihil est. Democritus vero statuebat Theophr de sensu 61 sqq. graVe,
leVe, durum et molle pendere a maiore aut minores atomorum densitate, caeteras autem res perceptas sper se nullam habere naturam, Sed omne eSSes essectus assectionis mutantis sensuum nostrorum;
v non existere enim naturam rigidi et calidi, sed nostram immutationem etiam hanc sormam σχῆ tu s mutatam efficere quod nobis isse dulce, videm aliis est amarum, aliis acerbum. V - Ηinc dicebat Sext. imp. indv. math. VII. 155 : νομου
autem ratione philosophum vehementer Secum pugnasse, quippe qui aliis locis certas qualitates ipsis atomis adscripserit, iam notavit Ritter 2 . Protagoram
autem Omnem repugnantiam hac in re removisse ex
huius philosophia didicimus. Quod ad iritorium veritatis attinet. Democritum pariter dubitantem invenimus, ubi Protagoras iam in. ly Vid. Hermann l. l. p. 37s. 2 ausulae und Verbesserungen au de 4 ersten Thellender Ceseh. de Phil. p. 55 Sqq.
113쪽
ciderat in absolutum suum sensualismum Etenim illo statuebat duo is se genera cognitionis, en Suum perceptionem it mentis cognitionem Sext. mp. adV. math. VII. 158 Quamquam sensuum perceptionem tamquam undamentum omnis cognitionis Ionebat
svid. Sext. l. l. 156 ita ut idem ei valerent sentire et cogitare Iuli. p. 4M tamen lostex iis iidem negavit, nam quod mihi vidotus id inli fortasso
non videtur utriusque autem terceptio eodem iure vera est, itaque hac ratione id quod verum est inveniri nequit Arist. Met III, 5 . minc sensuum Ognitionem appellat obscuram, mentis autem sinceram sSext. mp. l. l. 158 At bene animadvertunt Rittero Prollor si hanc cipsam sinceram cognitionem ἐν Ἀναινομένq VerSari, serum id, quod per ipsam percipitur, esse subtilius et a Sensibus remotius. Quae repugnantia iam notatur a Theophrasto de sensu 9:
auctore animadvertis ipsam illam sinceram cognitionem Domocrito nihil aliud Juisso misi subtiliorem sensuum et corporis constitutionem 2 nemo mirabitur si Bist phiL Graeco Romanae eae fontium locis con-ιextu 1858, p. 3. 2 Erat enim ei animus nihil nisi compages atomorum subliliorum , Mulluch, p. 397.
Protagoram obscuram illam Sensuum cognitionem solam arripuisse, quo ipso omnem repugnantiam in magistri placitis tollebat si . Porro id quod Protagoras iubebat, utile et sui commodum Semper Spectandum esse, neque hac in re longe aberravit a magistri institutione, qui ultimum bonum posuerat in animi tranquillitate M , cuius optima essectrix est 2pientia Stob. Serm. III, 54 . Ac licet verum sit, Democritum praecepta moralia dedisse, tamen quam vehementer haec pugnent cum eius doctrina materialistica, iam notavit Mullachp. 16 sqq.
Satis autem consequenter Democritus docuisse videtur, ea quae legibus iubeantur hominum arbitrio
Si porro attendis ad Democriti opinionem de diis, docentis simulacra ingentia, bona et mala, nos Perpetuo adire, quae antiquitus pro diis essent habita Mull. p. 409 sq. , et magnam partem omnem idem deorum tollentis Sext. l. I. 24 , vix aliter ieri potuit quin alter ipsius discipulorum, Protagoras, diceret Se 1 Cs omnino Hermann l. l. p. 569. 2 Vid. Diog. Laert. IX, 45 Seneca, de tranqυ. 2, 5 Cic. sin V, 29 s. Mull. p. 16. 5 Vid. vult. p. 195, 19 sq. cs. . . on
Baum haver, de vi quam sophistae habuerint Athenis ad aetatis suae disciplinam, mores a studia immutanda.
114쪽
de diis nescire utrum essent an non essenta alter Vero, Diagoras , Iterius progrediens, negaret omnino deos esse. Quod autem in sabula de Prometheo nobis patuit, Protagoram, quoties populariter doceret, Ulgares de diis opiniones secutum esse, idem de Democrito quoque monet ullach p. 15. In re grammatica iam catenus Democritus discipulo Suo viam munivisse videtur, quatenus inter eius scripta memoratur Περὶ Ομηρου ἡ ρΘοηπειης καιγλωσσέων, de cuius libri argumento non alieno ab ορΘοεπείρ illa Protagorea, vid. Mullach, p. 148. Caeterum Democriti ingenium sophisticum bene notavit itior . . p. 565 sq. Propter haec omnia non parum mihi videtur confirmari historiae testimonium, Protagoram fuisse Democriti discipulum. Quod vero nonnumquam a magistro dissentiret, haec causa est, quod ProtagoraS sensualismo philosophiam superstruxit, quum Democritus tantum in illam viam praecipitem ita propendisset, ut ipsius philosophia firmo stabilique undamento careret, et ipse Secum frequenter pugnaret.
Protagoras bderita, Irtemonis silius, natus esta'. 481 vel 480, vita defunctus ast. 11. II. Idem Democriti discipulus fuit, quod proba quum historia, tum accuratum studium utriusque philosophiae. III. Omnium primus Protagoras absolutum, quem dici
Democritus natus est a'. 494, vita defunctusa'. 404.
Nullo iure plurimi e reeentioribus euant Demo-eritum provecta aetate lumina amisisse.
115쪽
VI. Demoeritus parum sibi constiti in materialismo. VII. Colloquium in Platonis Protagora habitum esse singitur ire annum 450. VIII. Quae continentur opusculi 0Ρ200ME Vir Cl. , de e der etens hap, multis modis sibi contra- dieuntiX. Distributio iudiciorum in universalia e partieularia probe distinguenda est ab altera illa in absoluta, generalia et singularia, quam omisit Iristoteles, eo quod ei solummodo sermo est de formali iudieiorum natura.
Ii qui uetores lassieos Graeeos Latinosque in recentiorum linguas vertunt, censendi sunt laborem non valde utilem suscepisse. XI.
Improbandi sunt ii, qui sine diligenti studio dieum M. Onieeturas et emendationes prop0
XIII. Praeclare TH. ENRI MARTIN etudes surrae Timeo de Platon , Paris 1841, tom. I, p. 25 sqq. refuta omnes, qui contendunt insulam stlantidem umquam aestitisse in mari Atlantico, in America, in Africa, in Scandenavia, in mari laetuli, -- diteraneo, Me alibi in mundo adspectabili. XIV. Thurini usi sun lessibus Charondae, qu 13 Protagoras ad eorum indolem et ad rationem temporum
Improbanda es opinio foeminarum, quae dicuntur ἐταιρcit, apud Athenienses mainimam fuisse inis
116쪽
timationem iisque eum esse tributum hon0rem, sui ingenuis matronis negari solebat. xVI. Edicta Praetorum perpetua, posterioribus Reipublicae Romanae temporibus ita dicta, probe distinguenda sunt ab edicto perpetuo eae Imp. Hadriani iussu a Salvio Iuliano confecto. XVII. . a hae conditio reipublieae Romanae, eo tempore quo Augustus solus rerum potitus est, ut haec mutatio populo Romano quam mainime profuerit.
XVIII. Cogis in tragoedia ausi id significare voluit,
hominem peccando et a recta via aberrando ad summam salutem pervenire posSe. XIX. Immerito accusatur Wittius, ac si subdole Crom-wello auetor fuisset ab ordinibus ollandiae petendi, ut principem Arausiacum paternis muneribus desti
117쪽
This book is duo omino date indicate below or at theexpiration os a definite perio after the date of horroWing, a provide by the rules of the Librar o by specia ar-rangement Wit the Libraria in charge.