장음표시 사용
111쪽
MOLDUS & RODRADUS solo nomine tenus noti sunt, Mineri Librarii fuere, qui ex ALBINO, aliisque Autoribus no nullas Missas secundo Tomo inseruerunt. Ratio prima est, quia Codices Sacramentorum Ms. Remensis N S. Eligit nullam divisionem habent. Σ. Titulus Ms. Codicum Gregorianorum est constanter hic : Liber Sacramentorum de Circulo Anni: qui autem Missae de circulo anni contineantur in eo Codice, quo Orationes pro Missis inter Theophaniam dc Septuagesimam, inter Pascha dc Pentecosten , inter Pentecosten Adventum non eXtant test igitur contra omnem verisimilitudinem , quod Grinioldus sive Rodradus has Missas a Codice Gregoriano secreverit. Rursum Missae de tempore, sunt veluti basis & substantia Missalis, cui Missae de Festis & Sanctis incubant, Sc innect untur. Qui igitur credemus haec abfuisse a Codice Gregoriano ξ Demus nunc
Libro primo a Librariis adscitas fuisse Missas de Nativitate, de Assumptione R. Id. V. de Natali S. Gregorii Papa, non ideo haec evincunt legitimam fuisse hanc divisionem. Vide Notas Menardi Tomo III. Operum S. Gregorii pag. ii. Ergo legitima non est haec divisio, & serius in Librum S. Gregorii invecta.
NOTA LXVI. in Cod. 1m. De Forma Absolutionis
Orationes ad reconciliandum poenitentena Feria V. in Coena Domini, Feria IV. in Quadragesima, permultae sunt in Libro Sacramentorum, sed deprecativae omnes, uti & in Pont,
scali Romano impresso pro hac die, legitur Asotatio Pontificalis
112쪽
deprecativo modo concepta. Nihilominus eaedem Orationes
diserte ostendunt Ecclesiae Catholica: Fidem , quod Sacerdotes sint & credantur esse veri Ministri Reconciliationis &quidem ex Iure Divino datarum clavium: uti δc Paulus Ministerium Reconciliationis II. Corinth. V. i8. isibi a Deo per Christum datum fuisse docet. Haec sussiciunt Haereticis negantibus potestatem remittendi peccata, in Ecclesia Catholica relictam filisse Apostolis, eorumque Successiribus. Verum hae formula: deprecativae Feria V. in Coena Domini adhibitae, ria Libris Sacramentorum Gregorianis, in Grimoidi Abbatis, ordinis Romani, aliis que veterrimis Ms. Libris Pontificalibus, Rimalibus induxerunt Morinum LVIIL Comment. Histor. de Disiciplina Sacramenti
Paenitent. Ad asserendum I. formam Sacramenti Poenitentiae deprecativam tantaxat esse posse. 2do Duodecim prioribus Saeculis Christianis deprecativam duntaxat fuisse : quod praeter nonnulla Sc Scripturae M PP. loca ex Ms. Codicibus potissimum demonstrasse se opinatur. Sed ad hanc Morini opinionem falsi convincendam sussicit nobis Oecumenicae Synodi Tridentinae Doctrina Sess. XIV. cap. III. o Docet S. Synodus Sacramenti Poenitentiae formam , in qua is praecipue istius vis sita est , in illis Ministri verbis positam esse,n Ego te abs o G 6 C. quibus quidem de Ecclesiae S. more preces qua dam laudabiliter adjunguntur, ad ipsius tamen formaeis essentiam nequaqua pediant, neque ad ipsius Sacramenti ad-ri ministrationem sunt necessariae. ,, Quam infeliciter Sciueninus se hoc decretorio Dogmate eXtricare nitantur, ostendunt
113쪽
dtini Scholastici, unanimi consensu inde a S. Thoma usque ad nostrum Saeculum , vide Simonetium Tracit. XV. de Poenit. Dissut VIII. Elii jam Tridentinum contrariam sententiam Anathemate non ferierit, certum tamen ex Tridentino nobis est, sola deprecatoria forma utentem in Sacramento Poenitentiae, temerarium esse, M periculo nullitatis Sacramentum eXponere. Formulae deprecativae in Coena Domini adhibitae non sunt sacramentales, sed reconciliatoriae peCcatorum publicorum, jam in secreta consessione praevia sigillatim a Presbyteris abs blutorum, quod Qta Ritualia Ms.& impressa indicant, quibus Corpori Ecclesiae ab Episcopo, vel eo absente, a Presbytero publice restituuntur, & ad Sacramenta Paschalia admittuntur; iterum sunt ab Llutiones publicae oenialibus, quales hoc die, & in die Cinerum S inter horas Canonicas Primam, Completorium, ad Atroitum Misse, adhibentur, quae non sent Absolutiones sacramentales, sed orationes ad Venialium remissionem ordinatae. Haec est responsio Doctoris Angelici copus c. XXII. cap. z. Morini opinionem quinque Saeculis praedamnantes M.
NOTA LXVII. De Materia Sacramnitior is
Iidem Codices Ms. puta, Sacramentorum Liber s. Gregorii, Ordo Romanus, Cod. i 38. utrumque Pontificale Coloniense, Codicibus 139. I o. Pontificale Remense Cod. I I. dum Materias Sacramentorum ordinis recitant, in Subdiaconatu nullam men-
114쪽
tionem faciunt tradendi Libri Epistolarum, in Diaconatu nullam tradendi Libri Evangeliorum, in Presbyteratu nullam mentionem imponendae manus Episcopalis cum hac formula ' Accipite Spiritum S. quorum remiseritis &c. Unde Exercitat. VII. deSs. Ordination. parte IlI. C. II. & VI. concludit eos Ritus non pertinere ad materiam essentialem ordinis, eo quod in ordinandis Presbyteris Ecclesia Graeca nunquam, Latina primis mille ducentis annis eam formulam non adhibuerit. Subscribunt Morino, Huro Asnardus, in Notis ad L. Sacramentorum , & Idarteue,
qui tertiae impositionis manuum cum fornrula Accipe Spiritum S. Scc. Primam mentionem fieri in vita S. I IED BERT I Cameracensis Episcopi observavit: hic autem vixit Saeculo X. Secundo observat hanc materiam Presbyteralis Ordinis recentiorem esse instrumentis porrectis, quae nunquam ad materiam essentialem pertinuisi e in Ecclesia Latina opinatur. Confirmantur hac in Sententia, quia ISIDORUS , AMA
LARIUS, RABANUS MAURUS, WALAFRIDUS
STRABO ex professo de Ss. Ordinibus tractantes, neque humjus formulae, Accipite Spiritum S., neque porrectionis instrumentorum in Episicopatu, Presbyteratu, Diaconatu meminere. Ex S. Bonaventura, Petrus Sotus, Martinus Becanus essentialem materiam ordinum Majoruina lana manus impositionem chirotoniam docuerunt. Contrariam Sententiam universa paene acies Scholasticorum tenuit. Sanctissimus D. N.
BENEDlCTUS XlV. Christiani oc Literati Orbis Caput L. VI l. de Synodo Dioecesana C. XXVI. monet Episcopos , ',, ne γα quid
115쪽
, , quid in Synodis decernant de trium superiorum ordinum Hie- rarchicorum materia& forma, sed curent, ut ad amussim exe- cutioni mandentur , quae in Catechismo Romano de hac ma- , , teria tractantur. se Tanti Pontificis temperantia monemur, ut in rebus facti ad Divinum Ius arbitrarium spectantibus, ab omni censura abstineamus, & Ecclesiae Traditionem ex consensu perenni concordi discamus.
Clarisi. Menardus Nota se L. SAEcramentor. pag. V .m tion. Paris . Operum S. Gregorii in haec verba ,, Pertingat infir ,, mum de oleo Sanctificato, crucem faciendo in collo , in guttaire, & inter scapulas, &in pectore, seu ubicunque ma- ,, jor dolor incumbit, ita dicendo T Ungo te oleo Sancto inis Nomine Patris, dc Filii, & Spiritus S., obsecrans Misericor is diam ipsius unius Domini ac Dei nostri, ut fugatis omnibus doloribus &c. is Contendit formulam , quae Extremae Unctioni infirmorum conjungitur indicativam esse posse, & hujusmodi apparere in vetustissimis Codicibus Ms. Gregorianis, &Grirnoldi de Rodradi. 1 id Ambrosianam Unctionem infirmorum esse indicativam, testastatas S. Bonaventura, Richardo a Media Vi I, Paludano, qui hanc Ambrosianam formam non audent improbare, etsi deprecatoriam, qua nunc ECClesia utitur, Congruentiorem Textui Iacobaeo existiment. 3 tib Liber Sacramentorum e Bibliotheca Vaticana vulgatus cum formula indicativa jungit unctionem. id Addamus & alios duos Codices ex hac Biblio- M a theca
116쪽
'theca Coae I o. ec Agendam Colon. pro infirmis. Coae I a in quibus formula indicativa cum unctione conjungitur praecedentibus multis deprecativis & consequentibus. stis Agenda Colon. impressa anno 1198. sub E RN E S T O hac formula utitur is Pax teri cum. U. Et cum Spiritu tuo .... Ungo oculos tuos oleo Sanct ,, ficato in Nomine P. M F.&S. S. , ut quidquid illicito usu deli- ,, quisti, hujus olei unctione expietur per C. D. N. Amen. Similis indicativa forma ungendis caeteris partibus praescribitur. Unde Menardus arguit Petrum Ledesimam, qui hanc formulam, Ungo te, prae ambulam, accestariam, di non essentialem
Modernus Pontifex relatis his, & aliorum contradicentium opinionibus ponit uti manifestum, quod a Christo Domino hujus Sacramenti forma non fuerit in Specie infima determinata. idb Ab Ecclesia formulam indicativam uti irritam nullo Canone vel Decreto fuisse proscriptam. 3. Quamvis Concilium Tridentinum Sess. XIV. C. I. ita astruat sormam deprecatoriam, ut non damnet indicativam , nihilominus sine gravi flagitio alia forma nemo uti debet, quam quae a Rituali Catholico praescribitur.
NOTA LXIX. De Numero Partium tangendarum.
Paridiscretione procedunt Theologi definituri numerum pamtium humani corporis ungendarum. Sacramentaria antiqua, alia plures, alia pauciores partes ungendas designant, quam recentia, quae ordinarieteptem docent ungenda. Codex noster CXLII. jubet ungi caput, collum, oculos, aures, labia,
117쪽
labia, guttur, scapulas, pectus, cor, pedes, demum ubi major dolor est; singulis membris ungendis sua singularis forma respondet. S. Albertus M. Ecclesiae Nostrae dc Scholae Colon. Doctor ac Testis gravissimus saeculi XIII. se In Ordinibus, ait, magis appro- ,, batis, & quibusdam Ecclesiis unguntur tantum extremitates, is ut os, nares, & oculi, dc aures, quia in illis sunt organa ,, quinque sensuum. Tamen alii praeter haec ungunt scapulas,
Quem igitur numerum partiui nungendarum in tuo Catholico Rituali reperis, hunc de necessitate praecepti observa, nec e numero Ualorem Sacramenti metire, quum recentissima ineuia Coloniensis unicam membri unius unctionem cum formula generali susticientem doceat pro casu Pestis, aut imminentis mortis
NOTA LXX. De Tempore Liturgiae Grego amτmductae in Ecclesam Colon.
Ante Pippinum Regem, Ejusque Filium Carolum M. fuisse in Gallicanis & Germanicis Ecclesiis diversam ab Romana seu Cregoriana Liturgia, Liturgiam & Ossicium Precum, uti indubium supponie Schultingius , Hbliotheca Ecclessiastica Tomo L. partis L. C. a. H. Radulphus Tungrensis Decanus Propos. XV. Quaeritur, quo Saeculo haec mutatio contigeriti Saeculo octavo id evenisse docemur ex Epistola PAULI PP. I. ad Dominum PI P-PINUM Regem apud Greserum Tomo ' nova edit. pag. ZIM
118쪽
Direximus etiam Excellentissimae Praecellentiae Vestrae&Libros, quantos reperire poterimus, id est Antiphonale Sc Responsale dcc. Cum his Libris Divina Ossicia Ecclesiae Romanae in Gallicanam transierunt, una Cum Cantu Romano, de quo Epistola XLIII. Codicis Carolini a Gret sero publicati: quae facta ad annum Christi DCCLVIII. refert Pagi in Critica Baronis. Baron. ad A. C. DCCLIV. quo tempore Nuntii Pontificii de Regii criberrimi
ultro Citroque commeabant, tum Pblmodiae Romanae addiscendae causa Monachi Gallicani Romana mittebantur, traditi Simeoni, qui Scholam Cantorum Rornae moderabatur. Gregorii Sacramentarii Epocham discimus ex eodem Codice
Carolino Greseriana Edit. pag. 76s. Epistola LXXXII. scripta ante DCCXCV. die VIII. Kal. Ianuar. qdo obiit Hadrianus.
,, De Sacramentario vero a S. Praedecessore nostro Deifluo,, GREGORIO Papa disposito jampridem PAULUS Gram-
,, maticus a nobis eum pro vobis petiit, secundum Sanctaeis nostrae Ecclesiae Traditionem per IO A N NE M Monachum, , atque Abbatem Civitatis Ravennatium Vestra: Regali misimus Excellentiae. DAdemarus invita Κaroli Cap. VIII. prodit Hadrianum Papam dedisse huic Regi Antiphonarios S Gregorii, quos ipse nota Verat Nota Romana Anno DCCLXXXVII. , , Omnes Franciae Canto- is res didicerunt Notarii Romanam, quam nunc vocant Notam ,, Franciscam. Balucius in Notis ad L. f. Capitularium Tomo npag. IIJ At nullus copiosior Testis ipsona et Catholico dc invicto Caesare Caro lo
119쪽
Careso L. I. contra Synodum Graecorum de maginibus ; quem de hoc argumento quatuor Libros Romam misisse HINC MARUS ref eit J,, A cujus f Romanae Ecclesiis Sancta&Reverenda Com-
munione multis recedentibus, nosti ae tamen partis nunquam
se recessit Ecclesia, sed ea Apostolica Eruditione instruente , dc Deo, a quo est omne bonum optimum , tribuente, semperis suscepit reverenda Charismata. chiae dum a primis fidei tem poribus, cum ea perstaret in Religionis Sacrae Unione , dcabis ea paulo distaret, quod tamen contra fidem non est, in Lis riserum Celebratione, Venerandae memoriae Genitoris Nostri illi
,, strillimi PIPPINI Regis cura industria , sive adventu inis Gallias Reverendissimi Sc Sanctissimi Viri STEPHANI Roma- nae Urbis Antistitis, est Ei etiam in P algendi Ordine copulata ,
is ut non esset dispar ordo psallendi, quibus erat compar ardor D credendi, & quae unitae erant Sanctae Legis Sacra Lectione, essent etiam unitae unius modulationis Veneranda Traditio- ,, ne. . . Quod non solum omniti in Galliaru in Provinciae GER-
, , MANIA sive Italia, sed etiam Saxones& quaedam Aquilonaris D plagae gentes per Nos Deo annuente ad verae Fidei rudimenta D conversae facere nos Cuntur. o En factum i En Causas dignas Religiosissimo&Christianissimo Principe. En Epocham OH cii ld Cantus Romani in Germanicas introducti Ecclesias; nempe exeunte Saeculo VIII. oriente lX.Liturgiam eodem tempore introductam suadet eadem autoritas. Deinde Libri Liturgici Sacramentarii ab eo AEvo Hildebaldi Nostri cura, Caroli Magni Liberalitate in Bibliothecam Nostram illati.
120쪽
illati. Vide Pagium Criten ad A.C. DCCLXXXVII. astirmantem Carolum M. non sine labore Gregorianum Osticium, Ambrosiiani loco, ubique recipiendum curavisse : quod ex Durandi L. V.C. II. probat. sed ego Gallicano non Ambrosiano suffectum Gregorianum Osticium j iudico cum Cl. Mabusonio. Caroli Decreta deCantu Romano a Clericis α Monachis discendo, ob Apostolicae Sedis Unanimitatem dc Sanctae Dei Ecclesiae pacificam concordiam, vide Tomo L pimc pag. zos.
NOTA I XXI. Disserentia Liturgiae Galgicanae
s Germanicae a Romana Gregoriana.
Germanicae Rheno confines imo incubantes Ecclesiae, eandem septem primis Sarculis Liturgiam cum Gallicana habuerunt. Saeculo octavo mutatio facta est sub HILDEBALDO Nostro Archi-Episcopo, Caroli M. Archicapellano, & Consiliorum Ecclesiasticorum Duce ac Comite. In quo Discrimen Veteris Nostratis Liturgiae uti & Gallicanae situm fuerit, nemo felicius Cl. MABILLONIO post Eminentissimum B ON A observavit. Hic Purpuratus indicium primum dat, quod Gallicana Missa Toletanae seti Morarabicae ritibus admodum congruerit, alterum , quod in ea passiones Martyrum recitarentur, vel integrae vel abbreviatae, id que fere sub Praefatione. Drtium indicium in Ordine Gallicano tres Lectiones erant, prima ex Prophetis, altera ex Apostolo, tertia ex Evangelio : siuartum. a Diacono ante Lectiones in-di chum