Marcus Antonius De Dominis archiepisc. Spalaten. sui reditus ex Anglia consilium exponit

2쪽

Spirmis Sanctas inter oma carnis, perbos Pauli Gat. I. o. con tion aemur uario-τ, ινM . ias, dissensicines . λι iriusq; numerauit. Hos ego infaustor infausta arboris,nimuinq, acerbos fimous innie expertus, quos prius, depra male merulos esse duxi. Atiliseliseipsum vnutius S promptum racerem, errataci mea plurima, eae pessimo priori meae nritae proisti m filio dequuta, peria reprehendere possem,& damnare, illud optimi mconsiui, ut, relicta errorum, falsit ima. Et haereiumentari ad Sandiam Romanam Ecelesiam , solam . atque rvacant veritatis Cathesine cohamnam, ac laeulare fimui

in- Brinnis qua impie discesse, vinusponi istii iiii omniatiaque reprehemonem hanc, ianuisti is , elisi ilanea n dctestati m prosequar lanideritias aulain curias, cui Anglia, aliaret haereticorum ditio nexis pini inihi om o deserendae si Saniri Mesesia Catholi

3쪽

tita prolabimur, aut putidas coiminiscamur excusati es , at rite quam dediHi mihi , men. , ra. aut etiam errata defendamus,4 iusti atque honesti conficta vestes, ea obtegere satagamus. Id mihi contigissse fateor ,4 doleo. Morbus animi, quo antequam discederem, laboraui suit, quod nimium propria prudentiae, contra salubre Sapientis consilium, Prou. 3. I. innui , ingenioliqi confidentia, de rebus fidei, tantillus, audax nimium ferre iudicium inauerim: Accessit Iracundia quaedam phrenesis, non quam mihi ex Anglia discedenti obiecerunt scioIi aliqui, ex ambitis frustrata negatisq; dignitatibus , sed ex mea penitus irrationabili, dum ali1s, de quibus in meae profectionis Consilio immerito sum conquestus, subdi aegerrime serrem , impatientia excitata . Haec me in syrtes ire uia adegerunt, haec alliseruiat ad scopulos, haec ingenium

ad pestiferas cogitatione exacuerunt, haec, ut errores Ecclesiae Romanae vane comminiscerer, quibus meam prosectionem excusa rem, effecerunt, haec me ultra extremas oras amandarunt. Atque ut recte secisse viderer, imprudentiarq; ac temeritatis, imo & ha: resis notam utcumque effugere conarer, in meae prosectionis dese

sionem Consilij mei expositionem primum, deinde volumina qua dam, libellos edidi, plurimis eo congestis , quae pingendi fim. gendiq; ars suggessit,4 carnis consilium suppeditavit. Ac dum i interna struebat aegritudo Iracundiaeq; stimuli animum exulcer itum pungebant, linguae calamiq; prurigo in saniem erumpebat. Plurima, quae Sedis Apostolicae hostes in haereses abrepti credebant , asserebant, profitebantur, mihi iam a me ipso obcaecato credibilia, aliqua etiam vera videbantur, quando ego nondum dogia mala controuersa ad verae Theologiae parium lapidem admoueram, nec ea persecte discusseram nam aliquam de Republica Ecclesiastiaca partem, in qua de dogmatibus & fidei regulis mihi agendum ,

proposueram, non absolueram, imo ne aggressus quidem3sue. ram utcumque in prosectionis Consilio omnes illos libros me parato habere dixerin mine ego temere nimium haereticorum calumnijs , non catholicae innixus fidei, libellos, Con-i

4쪽

slij prosectionii de apum , quem Se si dei chriniano nati fragio,

uiscripsi, aescuiusdam Concionis , erroribus , etia haeressibus refersi in odium ut plurimum Sanctae Romanae Ecclesiae, ac Sedis Apostolicae , Stimmorumq; Pontificum, a quibus me laesum existimabam, eaq; asserui, & multa, quae falsa ac haeretica esse irius noram,ra postea,ex parte saltem,ipsemet reprehendi, ac tota me te, dum scriberem in Anglia, sum detestatus nunc quoque e mpresse libellos illos abominor detestor; quippe qui haereses apertas contra Catholicam veritatem contineant,& sanae doctrinae sint. contraris daoc est, ei, quam tenuit, tenet perpetuo Sancta Cath , lica Ecclesia Romana, contra quam quicquid a me ubicumque dictum scriptumq; est, id ego totum damno laetestor: idq; melius etiam& fusius in confutatione meorum de Rep. Ecclesiastica, aliorumq; , siquos scripsi, librorum, Deo bene fauente, damnabo. detestabor Me enim ac omnes libros meos sanctissimo Sanctae Rom. Apostolica Sedis, Ecclesiarum omnium magistrae, iudicio

3 Interim vero Consilium illud meum histicis mea prosessionis

& infimes Scopulos,mei maxime & haereticorum,non catholicorum naufragij, necnon Concione illam oportet me ipsum in hoc novo, ac vere sano Consilio detestari. Neque pudebit, detractis, quae mihi confinxeram, indumentis, nuditatem meam aperire, quia non puduit, contra ius, fasq; in vana commenta, in apertas calumnias, ac inscedas etiam haereses erumpere Scorpi aculeus Venenu,eπ'

ipsiusmet Scorpii, qui pupugit, contusione, medela accipit OppoI-: tuna: Dioscorid Ioaeta si mei ipsius sponte facta contritio ac contusio venenato vulneri, siquis tali vulnere saucius indoluit me delam afferat, felicem meam contusionem humiliationem mor tificationem reputabo . Stet inconcussa Ecclesia Catholicae, Sedis Apostolicae gloria, etiam cum summo in me bonorum humanorum detrimento , ubi eam ipse inique imminuere sum conatus

tandem mihi quoque, saltem apud Deum, id non potest non esse gloriosum . Fateor itaque in primis, ac veredinc e in conscie

5쪽

tia testor, me, Consilium illud prosectionis, Scopulos, di

Concionem , non ex cordis sinceritate, non ex bona conscientia ,

non ex fide non ficta scripsisse, sed ut meae prosectioni omnino vi. tuperabili qualemcumque obtenderem excusationem is haereti cis, ad quos miser properabam, vel quibuscum versabar, gratior essem Macceptior. Decennii labor, quem in eo Consilio iactaui , non maturitati deliberationis, non consili grauitati, non discus: Oni veritatis, sed, toto eo tempore, vano Minutili ac perniciose apparatui, quo audacia , imo & haereticalia commenta perficerem, in simul Iracundiae obsequerer, inseruiuit Vt propterea non diuinas sed diabolica fuerit illa vocatio; non Sancto Spiritu, sed spi ritu malo, spiritu vertiginis me peius quam Saulem r. Reg. Imro.

concitante. Reditum vero meum diuinae vera vocationi tribuen

dum esse non dubites, Sancto diuino Spiritu me ad Matrem meam Catholicam Romanam Ecclesiam reuocante . 844 Mores Romanae Curiae, dixi, fecisse ut ab ea perpetuo abhorrerema hoc me male dixisse non ignoro neque enim deerant tunc pnon desunt hodie Romae pietatis, omnium virtutum Christianarum plurima exempla conspicua, quae religiosos animos & delecta, re possunt, Mallicere. Dixi ex interdicta librorum Romanae do- citrinae contrariorum lectione, suspiciones aliquas malas emergere quae haereticorum scriptis fidem concilient, atque inducant ad credendum, aliquid in illis latere, cui conuellendo doctrina nostrata non lassiciat hoc quoque non sine graui fidei catholicae iniuria a medietum esse plane agnosco, qui in libris haereticorum doctrinam falsam, haereticam scandalosam pestiferam inueni , cuiuspis lis, ne animi fidelium inficiantur, illi merito sint arcendi. Nequci enim priuatorum, qui legunt libros, sed Pastorum fuit semper, est iudicium fidei, ut quae sint venenata pascua cognoscant, is ab ijs quam longissime oues suas amoueant. Ai gumenta porro hae . xericorum fallacia sunt, sophistica', facillimas habent solutiorines. Dixi, corvin doetrinam k qui Eeclesiae Romanae aduersantur

να nihil, veI parum a pura prisca Ecclesiae doctrina abhorrere es

6쪽

hoe fissum est, Nam doginti in quibus illi DCatholicis discrepant, sunt omnia prorsus dogmatibus priscae Ecclesiae contraria;& nihil magis eos erroris conuincere potest, quam veteris Ecclesiae autoritas, a qua illi suis nouitatibus longissime recesserunt nutiverito hoc nomine tanquam haeretici sint ipsi ab Ecclesia Romana . damnati. Detestandum itaque est,in detestor illud, quod dixi, ideo dumtaxat doctrinas illorum ab Ecclesia damnari, quia illa

sensui,corruptiso Curiae Romanae moribus aduersentur. Dixi quo que Romae per summam vim nouos cudi articulos: Et hoc pro- 4ecto contra fidem de conscientiam; neque enim id unquam obser -uaui, nec a quoquam obseruari posse certo scio . Non enim noui articuli cuduntur, ubi declarationesin explicationes verorum fidei articulorum, ex diuinis Scripturis, ct Patrum traditionibus, ipsisq; fidei regulis collectae apponuntur. Insuper Romanam Ecclesiam titulo Catholiciae, niuersalis Ecclesiae spoliare sum conatus; in quo erraui plurimum Ecclesia enim Catholica Romana intelligi-.tur, non modo illa specialis inarticularis, quae Romae est, 'd etiam aggregatum ex omnibus Ecclesijs Romanae Ecclesia initatechisdem fidei, Tubiectione ad ipsius Summum Pontificem, ubi cunque tandem illae fuerint, etiam in extremis mundi oris, adhaerentibus. Et sane verissimum est, atque a me saepius voce, Ut

testis ipsa Anglia esse potest, is scripto in meis de Republica Ecclesiastica tractatibus in ea parte, quam vItimo in Germania is impressana audio, probatissimum', nullam aliam esse Cathol eam , nisi Romanam .hoc ipsum aggregatum cum reliqui omnes Christianorum coetus haeresibus deturpati,in schismate a Catholica diuisi a separati, extra Catholicam niuersalem, iram Christi Ecclesiam sint constituti Milli vere caeci cum suis cadicis Ductoribus in barathrum perditionis ruunt, praecipitantur quod ego de Romanis, cum graui iniuria pessime pronuntiavi: Ex Romana enim Ecclesia perpetuis temporibus ad omnes alias Christi Ecclesias lux sui gentissima pura sincorrupta fidei promanauit, nunc promanat memini vero me in Praefatione librorum

7쪽

VIII.

Rep. EccI. inter alii, quibusdam usum verbis, quibus videor in

Ecclesia Catholica posuisse omnes, quicumque baptismum rec . perunt in nomine Trinitatis . Sed licet verba male sonent, det rcticas quoque Ecclesias faciant verae Catholicae Ecclesiae vera, de . sana membra, quod est falsissimum, & haereticum , sensus tameninus fuit, ut Arianae, Nestorianae, Eutychianae, di omnes haer caeci acolim damnatae omnino excludantur, ac solae orthodoxae retineantur: Quas tamen Vere orthodoXas longe plures tunc putabam, quam re vera sint; multas posterioribus haeresibus ins ctas, ac schismate diuisas, ad Catholicam pertinere male senti bam. Quamuis enim Catholica ex uniuersitate vocetur, uniue istas tamen non nisi vere orthodoxas , quae per totum sunt Orbem sparsae, Meas, quae in unitate Catholica cum Romana permanent, complectitur. Ac sane Romanae Ecclesiae niuersitas non modo in perpetua, munquam interrupta, nunquamq; interiumpenda

sanae fidei duratione, irmitate consistit; sed etiam uniuersalis est, quia eadem ipsius fides, supremumq; Regimen ad omnia loca,&ad omnes nationes , post Christi aduentum, sunt dilatata. Quo nomine, vel his quoque postremis taculis, nihil minus Catholica est dicenda, quam suerit antiquorum tempore Patrum siquidem Romanae Ecclesiae Fides hisce temporibus in remotissimis ac vastissimis Orientis,in occidentis Regionibus, etiam ad ultimos terrae fines, est propagata. Ixcvt,cum meantibus ipsius filiis a Solis om tu ad oecasum, fidem Christi secum ferentibus,&munda sacrifi-xia osterentibus, nunc maxime illud impleatur, quod peris Malachiae protulit Dominus, cap. r. I. Ab ortu solo usque ad acrafum Magnum es nomen meum in Gentibu ct in omni Deo aerisse tur osse tu nomini meo oblatio mundi. Neque minor iniuria fuit, atque calumnia, dum dixi, me perspexisse innumerabiles

Romai ue Curiae nouitates, errores AEllas ego nouitates, quOScrrores neqyle perspicio, neque unquam perspexi; falsissimum taxsse agnosco, ac fateor, Romae aut tunc fuisse, aut nunc es o errores , e quibus clades animarum sequatur , turbetur E .Qian clesiae

8쪽

elasiae pax,&kadala publica oriantur. Vere enim Ecclesia Catholicae pax omnis,atque tota tranquillitas,aeternaq; animaru salus post Deum,Rom. Ecclesi, curae ac sollicitudini est tribuenda. Episcopos potentiores sub Romano,aequi uoce Episcopos esse dixi;& hoc dictia

non minorem falsitatem quam iniuriam continet; ac proinde, ut

maledictum,id ipse damno : Sunt enim illi veri degitimi legitima ordinatione Episcopi. Reliquos dixi, qui in temporalibus quoque

Magnates , Principes non sint, dignitatem iotestatem Episcoporum propriam amisisse: haec prosecto calumnia est suboriadinatio enim Hierarchica in Ecclesia fuit semper necessaria Multo magis damno tanquam haeresim, quod dixi, sub Romano Episcopo Ecclesiam amplius non esse . Siquidem, ut superius memoraui,&s tio afirmaui,sola Ecclesia Romana cum sibi adhaerentibus , est vera Christi Ecclesia,alia ne Ecclesiae quidem sunt. Ac, ut paucis multa c6plectar,animaduerti me priori illo Consilio illud maxime conari, ut Romani Pontificis primatus infirmetur . Qua in re contra fidem totius Catholica Ecclesiae me loquutum esse,ac proinde grauiter e rasse non inficior. Nam S ex ipsa Euangelica institutione, lex Apostolica traditione,atque SS. Synodorum,& uniuersialium Con .cilioru definitionibus, plurimisit; SS. Summorum Pontificu decr tis,necnon communi Patrum, Icclesiasticarum historiarum testimonio patet, Romanum Pontificem , semper pro totius Ecclesiae Capite, a Christo Domino immediate instituto, pro singulari oraculo habitum , a quo fidei instructionem, definitionem , ac tutam reliquam doctrinam , tanquam a Magistro diuinitus nobis dato , qui missicio Ecclesiam doceat, non. minus Oriens, quam

Occidens, in omnibus fidei dubijs, flagitaret obseruare facile , quisque studiosus potest exempla plurimi, quibus Romani Pontiances etiam Patriarchas Orientales, .Primates instituunt, o nent, arguunt, docent, damnant, abibluunt, deponunt, resti tuunt, increpant pro munere suo; 4b ijs increpati humiliter au diunt, parent , non resistunt, aut renituntur: , ut summatim di cam, plane totius Ecclesia Catholicae confessione liquet, in solo

*no Supremo visibili eiusdem Ecclesiae Capite, quod est solus

9쪽

Papa H Summus Pontifex, Petri stecessor , hini christi stilis

tum pro ij quae ad fidem pertinent decernendis, resider . Libellum, quem cogis Christam naufragio vocam, ingenue fateor, milii, paulo post ipsius editionem, silmmopere dispi, Misse mullo enim labit delectu nulla discussione secta, tumultuarie illum seripsi: atque,ut quoquomodo Anglos milii, in recenti illo meo ad ipsos aduentu demulcerem, non quid verum esset, sed quid laostibus Catholicae Ecclesiae, ac praesertim plebi imperitae placeret,c6sideraui, exprompsi Eumdem libellum,etiam in Anglia, .um discessum parare, a Rege, lassiis Magnatibus mihi obiectum; sum expressis verbis detestatusia 4 contra maiorem haeresum, quas continet,partem, postea ego ipse insurrexi,easq; totis vitibiis impugnaui Quas omnes hic ia denuo relicto,a minor,& detestor Erevero sunt, Romanu Summum Pontificem non esse Vicarium Christi in terris, totiusq; visibilis Christi Ecclesiae visibile Caput Eumdem non habere potestatem in temporalia Implicitam fidem nihil prordesse, sed multum fidelibus obesse. Excommunicationes Iuris esse

vana terriculamenta Praecepta Ecclesiae ad peccatum mortale non

obligare. Vnitatem Ecclesiae ab unico Capite visibili non essepetendam Summum Pontificem esse capitalem Ecclesiae niuersalis hostem. Ivlissam non esse verum sacrificium Ceremonias tulissae esse

mimicas gesticulationes Transsubstantiationem non fieri. Consessionem aurictitare, cum absolutione, non esse verum sacramentum. Purgatorium nullum esse Satisfictionem, post remissam culpam ad remissionem poenae non esse necessarianti, Indulgentias nullas esse, nisi de Iniunctis. Sanctos non esse inuocandos Imaginu alacrarum. Reliquiarum cultum non esse Iicitum . Heritum vitae aeterna ex Operibus non esse. Hi,&similes errores,ac manifestae haeres , nitam meae, nouae, quam antiquorum is recenti uni haereticorum , eorumq; sabulationes ac deliramenta a S. Catholica.

Ecclesia in pluribus lacrosanctis Conciliis niuersalibus perpetuo damnata, scopuli sunt miserabiles, ad quos, qui accedunt,lachry-mabile pariuntur salutis aeternae naufragium ideoq; ab illis quam lonsissime possum rccedo . Ac ne ad eos exitium ultimum, pateret Q

10쪽

parteret in Milia, fuit mihi ab ea ommno discedendi m Pili ad Ro-

manam Ecclesiam,verum Catholicorum portum, I etladum cumi qua omne praedictos errores,in quoscum qire alios, siqui praeterea.

sunt in illis libellis, qui cum Romana Ecclesia in sacris Concilias praesertim vero Tridentino, explicita fide non consentiant , ab ij io,

detestor, anathematizo contrarias vero veritates amplector h.assirmo, nimirum , Romanum Summum Pontificem,ex Chrilii insectitutione, esse Vicarium ipsius in terris , totiusq; militantis Ecclesiae, quae semper visibilis fuit, visibile Caput cum plena. testate

diuinitus accepta eam regendi mordinandi Eumdem, in ordine ad spiritualia, habere potestatem etiam in temporalia Minplicitam fidem, utilem, iterumque necessariam esses, nimirum cim ali quorum articulorum fides explicita incespabiliter non habetur Excommunicationes Iuris, vel ipso facto prolata , esse validas, de metuendas, utpote summa ratione, degitima potestate inductas, Summosq; Pontifices posse in omnes quarumcumque partium fideles,excommunicationes proferre. Praecepta Ecclesi ad mortale peccatum obligare. Unitatem Ecclesiae ab unico visibili ipsius Capite vel maxime pendere ASummum Pontificem esse totius Ec clesiae verum, legitimum erga oviculas summo per , ut debet, proficuum Pastorem, quarum solam aeternam salutem ille perpetuo sitiati tota sollicitudine quaerat. In Missa Verum, proprium, propitiatorium Deo sacrificium offerri e Ceremonias Mille a SS. Patribus o Pastoribus Ecclesiae, Spiritu Sancto inspirante , institutas, sanctas, mysticas , utile, di omnino re tinendas esse. Transsubstantiationem , hoc est, conuersionem in tius substantiae panis in Corpus, uotius substantiae vini in Sanguinem Domini Nostri Ia a Christi, in sacramento Altaris fieri ι

Per ablolutionem sacramentalem, qua Sacerdos absoluit poeniten, res veram, ac propriam ligandi, ac soluendi peccata, quani Dominus sacramentorum suorum Ministris in Ecclesia tradidit, pote' statem exerceri. Purgatorium esse eo modo, quo id Sanc2a Roma '

na, inpostolica Ecclesia dari docet Satisfa&ionem ad remissio,