De Ciceronis in epistulis verborum ellipsis usu [microform]; dissertatio inauguralis philologica quam..

1쪽

wCROFILMm 1991 COLUMBI UNIVERSITY LIBRARIES NEWa Κ

a partis me undations os stem Civiligation Preservation ProjectVFunded by the

NATIONAL ENDO ENT FORI HUMANITIES

Reproductions may not be made without permission hom

2쪽

States Code, concem memining of photocopies odiother reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbia University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis judgement fulsi liment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

Master Negative

BIBLIO GRAPHIC MICROFORM ARCET

Origina Materia a Filinem Existin Bibliographic Record

5쪽

Contimeter

2.22.0

6쪽

DIE V., AUGUSTUA. ΜDCCCLXXXXIII PUBLI J DEFENDET AUCTOR

BEROLIM 189M

8쪽

l scribendis epistulis homines omnium temporum saepe liberiore et minus gravi dicendi genere esse usos, quam incomponenda publica orati0ne vel commentatione philosophica, non est mirum etenim Si reSpicias, fistularum generum unum illud certissimu- esse, et is causa inrenta res ipsa est, ut certim es faceremus absentes, si quid esset, quod eos scire aut nostra aut ΦSorum inistre et i . concedas neceSS eSt, eum qui litteras dat, non tam elegantem et perpolitum sermonem quam cotidianum sequi, id est eum, quo uti solet, cum de re quadam cum amico colloquitur. Qui sermo cotidianus vel familiaris cum in Ciceronis orationibus perraro exstet, in philosophicis libris nonnumquam legatur, ab epistulis non est alienus, cuius rei testem habeo ipsum Cicer0nem, qui multis locis monuit, c0tidiano se uti in ilitteris serm0ne, nullo tamen uberius et planius, quam in p. ad aetum data ), ubi haec exhibet: -ιmtamm, quid tibi ego ideo in epistulis nonne pleberio sermone agere tecum nec enim semper eodem modo quid enim simile habet epistula aut iudicio aut contioni8 epistulas . . . cotidianis rebis Mere SolemuS. Cuius liberioris dictionis cum alia tum hoc maxime est pr0prium, ea relinqui supplenda, quae etiam in sermone facile omittuntur.

Neque S0lum in epistulis, quas Cicero ad amicos dedit, sed etiam in iis, quae ab his ad ipsum missae sunt, tale brevitatis studium apparet, cita clamen, ut in illius litteris

9쪽

ad Atticum datis latissime hic usus pateat quo enim artiore erat affectus amicitia in eum ad quem scripsit, eo liberiore Serm0ne utebatur. Sic etiam ad Quintum fratrem et ad Paetum et Caelium, quibuscum aut necessitudine aut familiaritate coniunctus erat, plerumque liberius Ciceronem Scripsisse videmus quam ad ceteros familiares solebat. Contra, si ad homines litteras dabat qui in sepublieagerenda multum valebant, quorum magna erat auct0ritas. Sed qui amicitia cum Cicerone non coniungebantur, plena ratione et gravi, pro eorum dignitate, quae communicanda erant, nuntiavit. Eiusmodi est maxima pars earum, quae nune in Volumine pistidam in ad familhares libri XVI inscripto

continentur.

Apparet autem breviloquontia potissimum in omittendis singulis vocabulis cuius ellipsis tria sunt genera et pron0mina omittuntur et substantiva, ita ut nude positum sit adiectivum, et verba de quibus solis hoc loco disputare mihi proposui etenim pronominum et substantivorum ellipsis qualis sit usus disceptatio, singulari tuaestioni reservanda est. Tres fere invenio causas, cur tui dabant litteras verba omiSerint: unam, lula, tui scripsit, in epiStula exaranda familiari utebatur sermone, quippe tui nuntiaret si uod nisi in

praesens tempus non aleret.

Deinde omissa verba videmus in iis epistulis, tuae satis

demonstrant, animo Vellementer commotum et perturbatum

fuisse qui eas dederit; eiusmodi litterarum dictio admodum abrupta est brevissimis sententiis neque iis plenis Cicero quid qua de re sentiat strictim significat aut facta resque gestas perpaucis verbis describit Exempla si requiris, tale aliquid praesertim in iis litteris reperies, quas dubiis temporibus, republica civilibus bellis labefactata scripsit. Ex magna exemplorum copia has admodum ellipticas afferam: Att. XIII,

Denique tertia ellipsis causa est brevitatis vel utilitatis, epistularum maxime pr0pria etenim cum Cicero aut epistulae

respondet aut se ipsius ante edente luaedam affert hi ρ-VISsini paucis reni de qua agitur, repetit et adverbio tantum posito omisso faeielidi sive quo alio verbo sexhibet. luid ipso de re iudicet. Sintiliter verba omittit, quae cum in unaquaque

fere epistula ccurrant facile a luovis, si missa sunt subaudiuntur. Vehit scribendi rescribendi, flendi reddendi accipiendi.

Verborum ellipsium duo genera apte distingui 0sse Videntur: unum tuo ea verba c0ntinentur, tuae in simili contextu orati0nis saepissime supplenda relinquuntur non modo in Ciceronis epistulis. sed etiam in iis, quae ad hunc datae Sunt alterum, quod ea ellipses c0mplectitur, quae ortae ex temp0re et in tempus semel praeter c0nsuetudinem dicuntur. Qu0rum generum Si 0mparaveris quot exstent in Ciceronis epistulis, quot in familiatium litteris, facile cogn0sces, in illis latissime patere vine usum, in his eum valde

Verb0rum praeter c0nsuetudinem miss0rum licet tres distinguamus formas primam, ubi Verbum omissum est nec antecedente nec sequente simili verb0, secundam, ubi ex antecedente sive eiusdem Sententiae sive proxime praegressae omissum verbum subintellegitur, tertiam. ubi verbum in prima enuntiati parte omissum audiendum est ex p0sit in altera eiusdem enuntiationis parte.

Quas species ut singulas exemplis ex ipsis litteris ornem pluilina haec sunt, ubi nec antecedit nec εquitur simile 0ΠΠSS Verbum in Exempli causa haec fere afferam: Att.

XI 1 3 HS XXX potuisse se comparari mirarer, nisi multa de Fi fidianis Haediis redirent). Att. XII 5 3:Dubis igitur tribunatum et, si poteris, Tubulus quo ' erimine Sc accusatus sit). it. XII, 7, 1 De liberalitare, diri, Sc me daturum), quantum Publilius, quantum stamen Lentulus filio dedissent). In Caelii p. ad Cic. data, sam. IIX, 2, 1

' ut ex s0l serm0nis contextu, quid audiendum sit, sumere debeamus.

10쪽

legimus: intactus ab oribilo peri mirent IIorimisius ad seneetntem; sed tum tam bene conseissu BSt). t 1 ....

Brut. I. 5, 43): Itaque ille dies siletitio praeteriit). In eiuSdem epistulae paragi aptio prima leguntur Ileeenti illo

tempore tu omnia ad pacenti esto omnia ad limertatem

refero).

Facere hoc loco n0n possum. luin m0neam interdum recte dubitare nos debere. luidnam sit supplendum: Att. XIII. 51 2 Tigellium toti in mihi, et F idem ita in primum Nam pendeo animi. Sunt qui subintellegunt restitue vel reconcillia: Mongaltius cum haec verba sic verterit Ilendea-mo eompte detout e que ous avra dit Tigellius supplere narra vel exhibe

videtur. Hoc Schuelgios placuit illud Wielandio δ); ortasse reddendi verbum nostro iure subaudiemus, qu0 legitur ad iam XVI, 19 Cic. ad ir.): Demetri/ιm redde nostrum et aliud, si quid potes boni. - Att. XII, 37 2: Maxima est in Seapulae sc hortis celebritas, propinquitas praeterea, ubi sis alii urbis), ne totum diem in illam quam codicis II lectionem Balter 3 et es . Manutium secuti, mutaVerunt et, cumspectarent ad Ciceronis verba isti XII, 44, 2 - quid emim sedere totos dies in illat pro illam scripserunt illa, Supplendum rati Verbum sedendi. Aliam ingressus est viam Seli haud immemor illius Ciceronis, quod est in p. ad Att. XI, 22, 2, ubi de Caesare Cicero scribit itinera enim ita facit, ut tutos dies in Upidum β' sonat Qui locus cum sit

esenberium sequor qui anno 188 Lipsiae Ciceronis epistulas

edidit

Schutet M. Tulli Ciceronis epistulae, Halae 1809-11. Wieland M. Tullius Ciceros familiche riesp. Zitricli 1808-1821. 7 es.' Baiter, M. Tullii Ciceronis epistulae, Lipsiae 1867, 2 vol.

- accusativo oppidum iniuria dubitavit Wes. qui in oppidorum ponat scribendum censuit, ita ut exciderit rationibus simileve aliquid. Bootius ex Lamb. coniectura scripsit in oppidisJ. ait suo iure codicum Scripturam servavit: nam quamquam sine dubio ponendi verbum recto cum ablativo

coniungitur, tamen nonnumquam etiam cum accusativo coniunctum idem .

simillimus illi Att. XII, 37, 2 superiori, equidem cum

codice M illam legere et ponendi Verbum Subaudire malim, quam cum Manuti iisque qui hunc Secuti Sunt, mutata voce sedendi Verbum. Sequuntur iam ea exempla, ubi e Verbo in prima nuntiationis parte posito Subintellegendum est missum in altera parte. Qui in epistulis eiuSmodi Sunt loci, paulo curatius considerantibus dubitationem movent, num idem Verbum, quod proxime anteceSSit aut Simile audiendum sit an verbum

faetendi Acmosmannus quidem tale aliquid iudicasse mihi videtur: etenim in p. ad CRSSium data, lam XII, 2, 3, ad Ciceronis verba: sin aliquid dignum vestra gloria cogitatis, relim fulvis nobis haec adn0tavit vol. II, p. 147): supple, inquit, id fiat Quibus utitur exemplis, ut se verum iudicasse

doceat, eorum altero, ad Att. X. 8 8 corruat iste necesse

est id spero vivis nobis fore nihil probatur nisi in tali dictione fariendi verbum p0SSe poni, alterum, quod repetit ex Cic. hil. II, 44, 113 eripiet et ea torquebit tibi ista populus Romanus, utinam atris nobis nihil plus aperit, quid supplendum sit Equidem persuasum habeo, in eiusmodi enuntiatis, quale est id, quod m0d dixi, proprium Verbum praeferendum esse faciendi Verbo ), quippe cui notio insit

praecipue, ubi non Sua propria Vi, Sed tranState Surpatum est: s. Reifig-Ηa e Vortes lib. lat. pr. WiSS. p. 728 adn. 573; rueger, at oram. 382 adn. 5; ueliner Lat Gram. II, 1, 429, apud quem multa huius rei exempla leguntur, velut Att. V, 3, 2 Apud Lentiarum ponam te in gratiam sed ceteris locis Cic. Semper ScripSit in gratia V. 11, 6 VI, 1, 22 6, J.

Phil. IH 11. 28 longo intervam in possessionem libertatis pedem ponimus. Dein V, 2, 5 quocumque ingredimur, in aliquam historiam vestigium orimus. Plaut trin. III, 3, 11, 739 vereor, ne istae so Pilatio Te in crimen popi. ponat atque infamiam. - QuibuS X exemplis, cum appareat, in accusativo

in oppidum nihil esse suspicionis, sententia illa, quam ex Att. XI, 22, 2 attuli, utemur ad explendam eam, quae XStat in p. ad Att. XV, 37 2. Ηosmann auSgeWahite Bries Ciceros, Beriin, vol. I, ed. V, 1884;Vol. Π, d. II, 1885. c. in p. ad D. Brutum data, sam XI, 21, 4 Quod antat praecipis,

ut meam, ne . . . cogar, et uapienter et amicisim graues s.