Quaestionum de Ranis Aristophanis specimen I [microform]. Dissertatio quam ..

1쪽

as partis the . . 'Foundations os Mestern Civiligation Heservatio ri ect

VMENT FOR NE HUMANITIES

Reproductions may noti made Without permission homColumbia Universit Library

2쪽

CORYRlGHT STATE MENT

isoulo involve violationifans copyriunt lais.

3쪽

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVMION DEPAMMENT

Master Negative Original Materies a Filmeo, Existim Bibliographic Record

5쪽

Contimeter

in ches

illisi ii illi li

2.22.0

6쪽

QUAM

DIE XXVI. M. IULII A. MDCCCXXXVII

H. L. N. C.

PUBLICE DEFENDET AUCTOR

ADVERSARIORUM PARTES SUSTINEBUΝΤ

7쪽

PATRI OPTIMO

ET PRAECEPTORI DILECTISSIMO

LITERARUM QUALESCUNQUE PRIMITIAS

PI GRATOQUE ANIMO

8쪽

Umnes ter Aristophanis quae aetatem tulerunt sabulas, Ranae, ne dicam principem, at secundum certe tenet locum. Nam si carminum, quotquot ex antiquitate nobis tradita sunt atque imprimis tragoediae utpote ad summam persectionis laudem apud Graecos excultae, iusta admiratione afficimur, non OSSumus, quin ea etiam maiore Aristophanis rapiamur, quippe qui comicus poeta clarissimus idemque tragicorum iudex egregius exstiterit. Etsi enim hominibus ceteroqui praestantibus vix ac ne vix quidem contingere constat, ut

probabile atque incorruptum de aequalibus iudicium faciant: ille tamen institutorum rei publicae ac legum virtutes

vitiave acute atque Vere exposuit, et cum universam artis tragicae indolem, tum propriam cuiusque poetae tragici naturam admirabili ingenii elegantia expressit. Quod quidem,

quaeso, ubi iactum est, nisi in Rutiis subula Hanc solam rationem si spectamus, haec sabula, ut non aliis virtutibus excellat, tamen prae ceteris digna est, quae legatur: cui vere et admirationis et operae a viris aetatis nostrae ingenio sissimis multum tributum est. Quodsi nos aliquamdiu in tragicorum scriptis versati eaque vehementer admirati sumus, non mirum poterit videri, quod hanc potissimum comoediam, utpote qua non mediocriter de arte tragica iudicium adiuvetur, in deliciis habuimus. Quam igitur quum diligentissime pertractaremus et non auca ab interpretibus aut perperam explicita aut nondum explanata intelligeremus, scribendi data opportunitate, quae nobis de his locis probarentur, quaestionum tanquam serie in medium asserre constituimus iamque cisi non ipsi, quod verum videatur inda-gaVerimus certe ad verum investigandum aliquid valuisse

9쪽

magnopere nos iuvabit. Ex iis vero locis, qui maxime dubitationibus obnoxii fuere, sunt imprimis versus 431 53' , quorum, quamquam iidem a viris doctissimis, er- manno, indorsio, FritEschio, aliis in disceptationem sunt vocati, non naodo dissicultates non expeditae, sed nuper vel auctae sunt, quum e bis potissimum versibus indorsius de fragm. Aristoph. p. 24 sq. Ranas, ut alias quoque Aristophanis sabulas bis recensitam fuisse collegerit. Cui quidem sentcntiae non pauca lavent vel ab ipso Dindorsi non respecta. Quare de his versibus primum disputaturi, et

Dindorsi sententiam, licet speciosam, tamen Vanam esse declaratur SumuS.

Ante tamen, quam id ipsum, quod nobis proposuimus, aggrediamur, de temporibus, quibus Ranae fabula cum doctatum iterata est nam iteratam eam esse ex argumenti scriptOris testisonio infra intelligetur pauca disputabimus, quo niam, si quidem quid Dindorsi sententiam adiuvare potest, id potissimum, quod ex populi iussu fabula repetita est, quam maxime probabilitatem ei conciliare videtur. Pimum vero actam esse anas L XCIII. 3. Callia Hipponici fili: a chonte tum didascaliae docent tum his maxime indiciis deprehendi potest. Irridetur enim s. 417. 588 Archedemus, quippe temporis illius demagogus potentissimus, quem in XCIII. 3. populo praefuisse reparet ex verbis enophontis'), tempore, quo post victoriam Atheniensium ad Arginusas insulas reportatam duces Athenas sint reversi, inter magistratus eum suisse narrantis Rediisse vero mortis-

1 Aristophanis versus citantes usi sumus editione Dindorliana, quae prodiit Lips. 1830. ΙΙ. Voli., scholia ex Behheri exhibuimus. 2 Xen Hela. I. 7. DI 'Αρχέδημος τοτε προεστηκως ἐν ζ θη- τας καὶ τῆς Λεκελείας ἐπιμελουμενος Κρασινίδη ἐπιβουλην ἐπιβαλ- κατηγορει, ἐν δικαστηρίω φασκων ἐξ 'Eχλησποντου αυτον ἔχειν χρηματα ντα του δημου κατηγόρει δε καὶ περὶ

τῆς στρατηγίας, καὶ ἔδοξε τι δικαστηρίφ δῆσαι τὸν 'Eρασινίδην Cf. de Archedemo Lys. Oxat in Icibiad. 45 ed.

Deinde in Ranis non pauca commemorantur nOVissime gesta. Victoriae ad Arginusas reportatae et Servorum, qui, quoniam proelio interfuerant, manu erant missi ), pluries facta est mentio' . Atque paucis mensibus post hanc victoriam Ranas actam esse, ille maxime arguit locus vf. 119 5 sq. , quo decem illorum ducum, quos morte assectos esse iam supra dictum est, sors commemoratur. Ante Ol. XCIII. 3. quominus docta sit, prohibet etiam Euripidis et Sophocli s obitus quos quidem poetas hoc demum tempore mortuos esse cum aliae caussae confirmant, tum aperte testatur Diodorus '. Atque ne ultra Ol. XCIII. 3. Progrediamur, vetat

clades Atheniensium apud θῖς fluvium iam initio Ol. XCIII.

4.' accepta. Accuratissime igitur Ranarum aetas duabus

illis pugnis, hac apud θῖς flumen atque illa ad Arginusas

insulas commissa circumscribitur, ita ut dubitatio cuiusquam

s CL Xen. I. e. Diod. Sie XIII. 1o2. Schol. Aristoph. an.

6 CL Aristoph. an. vss. 33. 191. 693. I. Diod. XIII. 103. extae. -- Eurapides vero, ut ex marmore Pario Iiquet, distincte etiam Diodorus I. c. tantummodo de Sophocle loquitur , iam I. XCIII. . mortem videtur obiisse eiusque mors ab Sophocle Sophoclisque histrionibus paullo post fabula quadam celebrata esse traditur. L. Boeckh. trag. Graec princ. p. 210 sq. Sophoclem vero I. XCIII S. demum vita excessisse ab omni dubitatione a Quum puto. Nam si Boeckhius de Lenaeorum, Anthesteriorum et maiorum Dionysiorum discrimine in Act Academ. Berol. 18 16 17. h. 104 et Barachelius de Agathone diss. I. p. 15 dubitant, num intra unius fero mensis spatium et componi elegantissima Ranae fabula et doceri histriones potuerint, iam Ranckius vii Aristoph. P. CCLXXI. q. incertissimam esse eiusmodi ratiocinationem ostendit aliasque insuper fabulas, veluti Pacem, proxime ante festum, quoinctae sint, Compositas esse declaravit.

8 Diodor. XIII. 106.1.

10쪽

in mente vix queat residere. Quaerendum autem est, quo

mense et quo Bacchi festo docta sit sabula. Didascaliis si fides habenda Lenaeis ea est acta, i. e. ut Boeckbius docuit' , mense Gamelione. At ver obstare videntur didascaliis hi Ranarum versus 215 sq.

Λιος Λιωνυσον ἐν Λθιναι τιν ἰαχήσαμεν, hνιχ i κραιπαλόκωμος τοῖς ιεροῖσι χύτροισι χωρεῖ κατ ἐμον τεμενος λαων χλος. Quibus potissimum verbis nisus Rubnkenius ')r Lenaeorum idem esse ac Chrtrorum l. e. Anthesteriorum sestum

putavit, ita tamen, ut Lenaeorum sestum plerumque notionem generalem efficiens omne Anthesteriorum sestum Complectatur; nonnunqum Vero singularem vim tenens quartum Anthesteriorum sesti diem significet. Atque Bubnhenio Boeckhius '' olim assentiens Ranas Anthesteriis mense Anthesterione doctam esse censuerat. Cui opinioni quot quan

lique errores insideant neque nostrum est XΡOnere, neque

huc pertinet, praesertim cum ab ipso Bocchhio, qui se Ruli

affirmat P. 97. - Prorsus alite scio quidem Fritetschium sentire nuperrim in Commentat de Lenaeis festo praefat. Indic Iect Rostoch. 18 34. 35 et Ephemerid. Euphrosyn. 1836 ita disputantem: Lenaea rimis temporibus Cum Anthesteriis Atheniensium convenisse, deinceps autem non casu, ut fortuito, sed necessario Plane, ut fasti valde turbatis ex Anthesterione in Posideonem coepta esse transferri, sed quoniam is sententiam suam argumentis adhuc non fuI- sit, equidem maxime satisfacere mihi videor Boeckhio magia quam Fritetschio confidens, quem omnino non admodum im-hutum Atheniensium moribus atque institutis videri nupex docere idem oeckhius et Schoemannus, Fritetschi commentationem de sortitione iudicum apud Athenienses Mise-TEncentes conati fuerunt.10 Auctar Emendat Hesych. T. II ad U. χιονυσια. 11 De graec trag. Princ. l. 204 209.

henio Olim assentientem salsum esse nuper consessus est, ' nec unum idemque esse Lenaeorum atque Anthesteriorum festum nec omnino fabulas Anthesteriis doctas esse expositum sit. ' Redeundum potius nobis est ad Ranarum locum modo citatum atque optime posse eum explicari cum did scaliarum integra de docendum. Iamque difficultatis e Pediendae viam indicavit V. D. Godolaedas Hermanuus δε), cuius vestigia liceat nobis sequi. Canit igitur ranarum chorus is Palustris sontium soboles, edamus hoc Lenaeorum tempore tibiarum cantu permistum clamorem, sonoram illam cantilenam βρεκεκεκε κοα κοαζ, qua Nyseum Iovis filium DionJSum solemus praedicare, quando ebria Limnis ' festo sacro hytrorum hominum turba ad meum lucum comissa, tum venit. '' Chytrorum estum Dionyso Anthesterione mense celebrabatur tempore, quo flores emittere coeperant arbores illud igitur carmen, inquiunt Tatiae, quod tum Limnis canebamus, nunc in scena cantemus Limnis vero

coaxabant ranae in palude prope ab templo Dionysi ), unde, quum Graeci Λιμνη paludem significet, fortassis L qcus ipse Limnarum nomen duxit Bellissima igitur verbis,, ἐν Λίμναις inest ambiguitas, quiΡΡe quae non mod0 se Limnis i. e. in vico Athenarum ita dicto , sed etiam in

12 De Lenaeor discrim etc. i. 85.13 Ibidem. p. 83 sq. P. 96 sq. 14 Diae Literax Lips. 18 17. l. 472. 15 Limnarum hoc ioco mentio est facta, quoniam ibi vetustissimum et eligiosissimum Dionysi templum erat, quod ex

totum annum non nisi Anthesteriorum festi tempor apexi

hatur. Cf. huc. IL 15 et Interpit Isae orat de Chiron. haeredit g 5. d. Schoemann Harpocration. s. v. ἐν AD μναις ιονυσου Boechh. I. E. P. O. P. 109. 16 Verbis ηνί ὁ κραιπαλόκωμος τοῖς ἱεροῖσι υτροισι χωρει, κατ' ἐμον τεριενος λαῶν χλος significari κῶμον in Dionysi hono-Tem institutum, qualis etiam urbanis Dionysiis habitus sit cf. Iegem Euegori ap. Demosth. o. Μid. P. 517. Boechhius docui I. c. P. 8.17 Adstrictum omnino fuissa Dionysi cultum paludibus item Boeckhius ostendit L . P. 118.