장음표시 사용
31쪽
busdam ad corpus re sexenda et amplitndinis significationem obtinere visa est. Nam aliam vim videtur ea accepisse Equ. 316, ubi ad versus: οστις ποτεμνων ἐπωλεις δέρμα μοχθηρο βοος τοῖς ἀγροικοι τι πανουργως, αδστε φαινεσθαι παχυ,
βυρσέα σκωπτει Ad formam pariter refertur hesm 781, ubi Mnesilochus, Euripidis nomen scribens, exclamat: τουτὶ το si γχθηρον, quia male ei cedit literam. His exemplis nisi quin modo Interpretes crassitudinis significatum tribuere potuerint vocabulo μοχθηρος non intelligitur quod, si quidem ad formam resere potest, potius contrarium eius, quod interpretes statuerint, significare patet ex Hoc Equ. supra citato. Nam recte ibi isiciarius dicit Cleonem μοχθη-
ρου βοος corium vendentem decipere rusticos quum nitimalia macra malum corium praebere constet Non minus perperam intellexerunt interpretes locum schol ad Avv. 877, quo pariter usi sunt ut Cleocritum crasso corpore suisse ostenderent. In Avibus i. c. enim sacerdos quidam inter deos, quibus, ut urbis modo conditae patxonis, sacra sint facienda, Rheam quoque asser his verbis:
Θεων καὶ ἀνθ ρωπων:quare ex iussu sacerdotis Ρeistheta erus Rheam sic invocat:
99 Ex erodiani p. schol. Avv. I. c. testimonio Attici στρουθος neque στρουθος Iocuti sunt.
ται' ἐν δε τοι μυστηρίοις της 'Pως μαλακοὶ παρεισι καιισως ἔτερος ἀν-ιη του παρ Εὐπολιδος ἐν Λημοις καὶ Κόλαξι. Quibuscum scholiastae verbis comparandus est Suidas S. V. Κλεοκριτος , ουτος κωμουδεῖτο si γυναικίας καὶ κίναιδος καὶ ξένος κῶ δυςrενης καὶ Κυβέλης τιος ἐπεὶ ἐν τοῖς μυστηρίοις της νέας μαλακοὶ παρησαν. ηνὰ καὶ την οφιν ορνιθωθης. ειρηταιον ἐπὶ των κιναίδων et παροιμία. -- Scholiastae adnotationem duabus ex partibus constare eiusque alteram ineptam esSe, AElteram. Vero sanam atque bonam facile intelligitur. Prior enim in parte scholi astes vocabuli στρουθῖς vim ne sciens non aliunde loci Aristophanei explicationem petiit, sed ex loco ipso. At profecto nemo nisi fatuus scholiastes persuadere sibi potuerit Rheam propterea Cleocriti matrem dici, quod Cleocritus struthionis pedes habuerit Fugit scholia Stum, Verba μητερ Κλεοκρίτου non ad στρουθὸ sed ad δεσποινα Κνβέλη reserenda esse, neque propterea Rheam Cle criti matrem dictam esse, quoniam στρουθῖς appellata sit. Uterque vocativus στρουθῖ et μῆτερ Κλεοκρίτου est appositio verborum δέσποινα Κυβέλη, meque ero exclamati ,,μῆτερ Κλεοκρίτου appositio appositionis στρουθέ Si struthio alicubi Cleocriti mater appellaretur, fortasse posset ea de explicatione cogitari, qua scholiaStes usus est: at vero, quum adiectum sit δέσποινα Κυβέλη , Aristophanes non facetias, sed ineptias protulisset, si eam ob caussam, quod aliquis struthionis pedes haberet, ipsam deam struthionem eiusque hominis matrem appellare voluisset Ceterum vehementer
verendunt St, ut Vera Sint, quae Scholiaste narrat: στρ - Θοποδα Iναι idem valere atque μεrαλοπουν εἶναι. Certe
nusquam in tota antiquitate, qui magnos pedes habuit, στρου-Θonox dictum est rimo Plinius Η. . H. 2 narrat mulieres in regione quadam Asiae στροτθοποδας dici, quippe quae larvos pedes habeant Iam te poterant quidem Graeci voce στρουθοπον uti, quoniam propter duplum huius vocabuli iv passeris et struthionis significatum in
medio relictum suisset, essentne struthionis an passeris pedes
significati. Quae denique in sine scholiastes addit: νυν δὸhμναίνεται Sq. Prorsus ridicula sunt: nam unde Cleocritum
struthioni similem fuisse την quν στρουθωδης appareat
32쪽
ἐμφαίνε τα0, nemo certe intelliget Sed haec hactenus de
priori scholi parte, qua tantum ii sine dubio sunt usi, qui crasso et amplo corpore suisse Cleocritum crediderunt. Longe aliter vero intelligendus est Avium locus in eoque X-plicando, si quid video, proficiscendum ab altera eiusdem scholi parte, ubi Didymi scholiastes prae se tulit auctoritatem, et a Suidae verbis Cum ex scholiastae vel Did1mi)tum ex Suidae verbis apparet Cleocritum ut esseminutum et cinaedum irrideri et eam ob caussam Rheae filium dici, quia huius deae mysteria potissimum a cinaedis celebrari sint solita Tanquam proverbialiter igitur esseminati et cinaedi appellati esse videtitur Rheae filii. Id certe Suidas significusse mihi videtur extremis vectis: Iρηται υν ἐπὶ τῶν κιναιδα νὴ παροιμία, quae tantum abest, ut cum Bernbardio, novissimo Suidae editore, hic temere inserta et ad ,Κλεισθένην ὁρῶ quod proverbium tamen quattuor sere paginis avoce Κλεοκριτος distat Dreiicienda putem, ut ad verba: βΩης τιος relata malim Nam sicut enuntiatum ἐπεὶ ἐν τοι sq. tantummodo ad verba βΩης ἶ- reserendum est, ita Verba Γρηται Ουν sq. iure pariter ad ΚυβΩης via pertinere S picor, quamvis temere, id quod non raro fit apud Suidam, interposita sint verba Cleocriti formam describentia: ἐν δὲ καὶ τὴν ἔφιν ὀρνιθώδης , manc coniecturam Onsirmat Suidas ipse, βΩης iaci ubi haec scripsit: ὁ Κλεο- κριτος. ος ἐκωμερδεῖτο - ουναικίας καὶ κίναιδος Nihil aliud igitur Suidas s. v. Κλεοκριτος ab initio significare Oluit, nisi qua ratione Cleocritus perstrictus sit. Quum ero dixisset, Cleocritum etiam Rheae silium appellatum esse,
nequeῬOSSe cuique notum esse meminisset, Cinaedo propterea, quod Rheae mysteria ab iis celebrarentur, proverbialiter Rheae filios dici, id dein adiecit Quare quum cinaedi provectialiter Rheae silii appellarentur. Aristophanes rure
etiam Cleocritum Rheae filium vel, quod idem est, beam Cleocriti matrem appellare poterat. Atque nunc ita intelligendus videtur Avium locus: eistbetaerus, Rheam invocans eamque pariter atque sacerdos στρουθὸς appelluus, 'auc Ocem tamen non ea vi videtur adhibuisse, qua fortasse a cerdos i. e. struthionis, sed memor, quid ei insideat ambi-
auitatis simulque respiciens Rheae mysteria, quibus ut su--a Intellectum est interesse cinaedos salacesque sol cre, mente habet passeris significationem et sic deam ipsam tecte salacissimam esse significat eo, quod eam στρονθον Σ-pellat ' eamque omnium salacium, quorum I milibus unum ex salacissimis, Cleocritum, affert, matrem dicit. Sed revertendum est, ' unde deflexit quaestio nostra. Cleocritum amplo et crasso corpore suisse, quia non poterit
demonstrari, Ranarum verba non eo modo erunt accipienda, Quo interpretes voluerunt, et sic explicanda: si quis eo
crito. homini pingui. Cinesiam gracillimum alarum loco applicaret, tori qua quidem explicatio11e illi certe facetias non iniunxerunt in Aristophanem. M Crassum enim ne
alae quidem texto araneo tenuiores tollerent sursum certe non tam sublime, ut is securus ab hostium telis horum oculis inspergere posset acetum . At videtuae Cleocritus noli mi
nus quam Cinesias tenui gracilique corpore suisse, quod non modo inde verisimile sit, quod Suidas eum avi similem ορνιθώδης ' dicit, sed, quoniam is homo de salacium cinae idorumque genere suit, quod quidem hominum genus non solet habere corpus crassum Accedit scholion alterum ad
ad Cinesiam reseraniux, cum vocabulum ξένος, nam Intelleximus eum Atheniensem fuisse, tum quae sequuntur: ἐμνησθη D καὶ τ Κινησίου το-- sc λεπτου ον-1oo Passeres enim apud veteres, veluti apud nos hirci, propter salacitatem Mala audiebant. r. Athen. IX. P. 391. E. ni tonsoras ea, quae Fritetschius disputat Aet. soc. I. o. P. 156 r. non invideo ipsis interpretibus eiusmodi nugas comicorum principe tam indignas facileque patior eos monstra loqu1 etsi Cinesias homo tenuis doco a1axum applicaretur Cleocrito homini pingui atque obeso), ut sublimes in aere ferantur, ', quamquam ne hoe quidem senserunt, Cleocritum non minus segracilem ac procerum fuisse inesta.
33쪽
et Od proli ibent , Cleocrito igitur pariter atque ilicsia gracilis ac tenuis suit corporis forma. Verba ipsa ει α πτερώσας Κλεοκριτον Κινησι recte explicuit scholiastes εἴ τις ἀντὶ πτερεῶν ΚλοκρActa Κινησίαν παραβαλοι, τε φέρεσθαι μεταρσίους, σνlusii γεταιαυτους λέσθαι αυροφορητον γενομέν-ς. Neque aliternos locum explicabimus licet aliam vim tribuentes Cinesiae Cleocritique noniinibus. De Cleocrito dictum reliquum est, ut, quid inesta significare voluerit Aristophanes exponamus Cinesiae nomine hoc loco, ut ubique sere apud Aristophanem, designatur dithrrambica eius poesis alta petens. Quare haec sententia versibus illis inest: si quis Cleocrito, i. e. homini perquam salaci atque gracili alarum loco Citie-siam . . dithyramborum poetam vel, si hoc mavis, talem dithryrambum, quales Cinesias fingere solebat sursum semper meantem applicaret etc. En habes nostram huius loci explicationem, quam ad veterum testimonia atque ad ipsius
poetae sententiam exhibuisse Putamus. Nunc ero, antequam, quae de hoc loco dicenda super Sunt, Proseramus, ut sub examen Fritzschii de Cinesia Cleocritoque sententiam vocemus, restat. Is enim t. c. p. 156sq. longe ab omnit m interpretum sententia recedens inestam neque atque Cleocritum naves suisse suspicatus est. Ante omnia Vero mutat scripturam αἰψοιεν αυρο in ιροι ἐν
His, quam mutationem quae in quibusdam codicibus et editionibus legantur ιρε ἐν ues Ma Cant. 1. , αἰροι ἔνατρ Pogg), αἰροιαν Cant 2 indicare dicit. Fugit vero Fritzschium, in codicibus longe optimis Rav. m. legi
αιροιεν, et quae in quibusdam exstent scripturae ιeo ἐν,αῖροιαν, προιεν, ευροιαν et similia potius ad lectionem αιροιεν, quam ad ιροι ἐν perducere. Accedit, quod
scripturae illae deteriorum codicum αιρε ἐν img, seo ἐν αἰ es, quibus nimium tribuit Fritetschius, aperte nihil aliud,
nisi pessimae librariorum ominativum absolutum εἴ τις - ρώσας Sq. non intelligentium conectiones sunt. Deinde in hunc modum ratiocinatur Fritzschius: Cuicunque nec ho-riminum Volatus nec navalis pugna in medio aere commissa
senimis placuerint, is intelliget, spero, Cleocrritum atque
isCInesiam naves Atticas suisse idquo sine ulla dubitatione aisVersu ,,αἰψοιτ ἐν ve πελανίαν πῖ πλακα maxime- isque ex illis ,εἰ ναπιμαχοῖεν concludet. Ex his porro DCleocritus navis longa, ob gravitatem inhabilis es Ariegs, chim, at Cinesias sui liburna quaedam em Schnemegler),
isquae si Cleocritum remulco traheret, maiorem huic naviisvelocitatem additura esset nolum est autem, quid πυ- ,,ρουν ναπιν, ναν ἐπτερωκυῖα, similia graece significent. ΜΗOc unum concedo, Bacchum, quum diceret: γέλοιον αν,, φαίνοιτο νουν 'ἔγει τίνα inepte, ut est ipse h. l. eodem timodo, quo V. DD. interpretatum videri. Quam ob rem hEuripides hoc consilium dare incipit: Deducatur navis, leocr/Ius adnexa ob maserem velocitatem celoci nausculae, Vineatae, ambae igitur ens secundo solvansur ferantam ,,que in auum pugnam navalem cum hostibus conserans p,,acetum ex acetabulis snspergant f palpebras oculosque, hosfium unc demum videt Euripides, hoc eo issilium non posse aut ad exitum adduci aut omnino probariiseodemque temporis momento tandem aliud consilium, ve- mssimum illud scilicet, animum eius percutit. Quapropterserepente ab incepto desistit, priore sententia sinita, et quunthultima verba ραίνοιεν ἐς τα βλέναρα τῶν ἐναντίων ovoce magis magisque cadente et summissa, dissidens sibi Dipse meditansque locutus it proxima illa: ro μῖν οἶδα, α θέλε, φραζειν Proseri clarissima voce, magno quodam impetu elatu laetitia, quasi diceret: πρηκα, τρηκα s Quis non od miretur Fritzschii narium sygacitatem, quippe
qui non modo Cleocritum Cinesiamque omnitio naves, sed
vel hune liburnam, illum navem longam suisse investigaverit. At iam ab initio deprehendimus eum sibi repugnantem. Ipse
enim Cleocrito amplum et crassum corpus suisse distincte negavit os adnot. io i): tamen eodem navem longam ob gravitatem inhabilem significasse suspicatur Aristophanem. Unde gravitas, si gracilis sui Cleocritus Sed permulta Fritzschii obstant explicationi quorum tamen gravissima tantum commemoraturi sumus. Primum, ut silentio praetermittamus . verendum esse, ne somniaverint, qui naves veterum nomina virorum praecipue tum viventium
34쪽
habuisse arbitrati sunt, nullo pacto verbum αἰ ρεσθαι significare potest in altum serri, sed nihil aliud, nisi tolli, sursum serri Deinde quo modo dictiones πιερουν ναυν,
ναν ἐπτερωκυῖα FIitaschii sententiam adiuvent neque asse
qui Num πτερου verbum per se significat halis aliquid.
instruere sed de navi dictum non valet: cursum navis accelerare , sed naVem, quae nondum Vehitur, ea re instruere,
qua Olar possit . . Velis remigioque ornare. Accedit, quod in tota antiquitate ne unum quidem exemplum innotuit, ubi cursus alicuius navis alia navi adiecta acceleratus sit, quare hunc morem veteribus agno in in suisse iure affirmari potest. Si denique verba εἰ τις πτερωσα sq. . id quod ritetschitis voluit, signficarent, non intelligeretur, quo modo Dionysus tu terrogare potuisset: γέλοιον αν φαίνοιτο νουν δ' ἰχει τίνας Iam satis haec interrogatio Dionysi arguit, verba ει τις sqq. non posse aliter intelligi, quam a nobis sint intellecta. suae quum ita sint magnopere vereor ne FritZ cbius, cui omnes ad unum explicatores monstra locuti esse videntur. ipse omnium maxime erraverit Sed haec de eo sussiciant. δ''
102 Quum commentationis a Fritetschio in Act. soc .gT. Vol. I. fasc. I. P. 140 sqq. exhibitae, cuius summa videtur esse, ut viros quosdam ab Aristophane commemoratos, Clisthenem, Cinesiam, Cleocritum naves fuisse demonstretur, altera de Cinesia Cleocritoque pars iam supra a nobis refutata sit, non possumus facere, quin adnotatione etiam alteram de Clisthene Partem, Praesertim cum Ranarum loco ut fundamento nitatur, breviter examinemus. Quaerit enim Ran. s. 48 Hercules ex Dionyso πο γῆς ἀπεδημ εις; cui Dionysus ἐπιβατευον Κλεισθενει respondet. Quae quidem Dionysi responsio nonnihil difficultatis habet. Ante Fritetschium interpretes iam xecto intellexerunt, de Clisthene quasi de navi sermonem esse,
quae ita appellata sit, ac facile spectatores, qui Clisthenem
nossent, mente assecutos esse, Dionysum tale quid fecisse,
quale Lys. 1092 δ - ὁπως os Ἀλεισθένη βινήσομεν se
facturos esse quidam minantur. Haec verba si ita intelliguntur et videntur aliter accipi non possct - non exigua Exoritur difficultas. Primum enim aliunde non c6nstat, Clisthenis nomine navem appellatam fuisse neque hoc Per se credibile est verumtamen, etiamsi aliunde hoc constaret, non admodum minueretur difficultas Si enim ambigui
Bis absolutis si quaeritur quonam verba εἴ τις πτερώσας Sq. cum antecedentibus cohaereant vinclo res ita comparata nobis videtur Dionysus quamquam compertas habet utriusque
quid proferret Dionysus, quod ab eius consilio et hoc loco
prorsus alienum est Nam gloriantis hic partes teneris Dionysus ridicule ageret, si eo, suo navis, in qua infuisset, nomen afferret, simul celeberrimi cinaedi nomen exprimeret atque ipso ita fortitudin Em suam suspectam redderet Atque eo minus potest has explicandi ratio ad hunc Iocum adhiberi, quum Dionrsius ipsc vs. 58. tantoper Herculis su-sPicionem . , ipsum cum Clisthene rem habuisse respuat. omni igitur veri similitudine eorum caret sententia, qui navis nomen a Dionrso allatum censent Tamen si Iisthenes hoc loco navis noma non est, iterum exoritur difficultas. Namsi επε τευον Κλεισθμει Dionysias dixit, ita ut obscoenum aliquid protulerit, non potest intelligi, quo modo factum sit, utHercules obscoenitate illa percepta e Dionysor κἀναυμάχησας; quaerere et Dionysus id, quod Hercules interrogaverit, omni asseveration affirmare potuerit. Qua ex Herculis interrogatione consequitur, Dionysum eiusmodi quid protulisse, ex quo colligi possit,' eum navi infuisse , antea vero ostendimus, 'listhenem navis nomen esse non posses itaque requiritur aliquid, quod navis notionem in se contineat Alitor igitur hae difficultates expediri non posse videntur, misi si Dionysum tantummodo ἐπεβατευον dixisse ac anili iam demum submissa scilicet voce illud ,Κλεισθενει addidisse statuimus. Atque sic omnia explicamus Interroganti Herculi, ubinam uori Dionysus is respondet: ἐπεβάτευον 4. navi infui 'Eπιβατευειν enim significat, ἐπιφάτην εἶναι h. E. navi inesse sius proficiscentem si v militis nari nexo duri gentem. Cf. Herod. VII. 96 184. e. a. l. Xanthias vero, quum Dionysum semctipsum iactantem audiat eius qua timiditatem no- Verit, adiicit: Κλεισθενε submissa in dubio voce, ut ab Hercule nullo pacto potuerit percipi. mercules igitur, quum nihil nisi ἐπεβάτευον illud percepisset, ex Dionyso quaerere Pergit κἀναυμάχησας; Dionysus autem, quamquam antea de se
tantum praedicaverat, navi sese insuisse, tamen nun Propterea fortasse, quod Xanthiae verbum λεισθενει perceperat, ebSponte vereris, ne ab eo mendacii Convinceretur, plurali numero utitur ac so una 'cum Xanthia hostium duodecim vel tredecim naves demersisse narrat. Si omnia inter se et cuni sequentibus en cohaerent. .' Prorsus similis est locus pus.
5i.', ubi Xanthias percepta de demersis naythus aiarratione
35쪽
poetae de Alcibiade sententias, tamen utrum ad vivos reducat haeret, quare unam praeterea proponere iis constituit quaestionem. Consulit igitur utrumque de re gravissima qua nimirum agendi ratione reipublicae saluti succurri possit, ad quam quidem interrogationem sic respondet Euripides: Si quis Cleocrito alarum loco Cinesiam applicaret '' ambo Vento secundo super maris suctus sursum serrentur: si dein pugnae cum hostibus navali sese immiscentes acetabula haberent oculisque hostium acetum inspergerent isquidem scio et volo dicere. abes Euripidis verba, quae quantam i terpretibus creaverint dissicultatem, inde cognosci licet, quod
Paene omnes ea tanquam spuria aut asteriscis notarunt aut uncis inchiserunt. Iam vero L. e monuit Thierschius, certe
mirum esse, quod aliquo temere praecinente, ubi non omnia Plana sint nec primo aspectu possint intento, omnes sere interpretes eadem vestigia sequi quam ulterius prospicere, luerint Temere vero praecinuerant Apollonius et Arista clius grammatici, de quibus haec tradidit scholiastes αθετεῖ ὁ τους πέντε ἐφεξῆς στίχους, ἔως του ,ἐαίνοιεν εἰς ταβλέφαρα ων ἐναντιων Ἀρίσταρχος οτι φορτικώτεροί εἰσι καὶ υτελεῖς, δια τουτο ποπτευονται. Ἀπολλωνιος ὁ Ουδια τουτο, αλ οτι υ πρὸς τὴν ποθεσιν χουσί τι. ἐρομένων δ αυτων κατερος μίαν γνωμην λέγει. Quibus grammaticis, quamvis iidem non viderint, his quinque e sibus remotis expungendos etiam esse Versus 1452.53, a topere tamen confisus est Dindorsius et tantum tribuit, ut ab altera recensione non solum quinque illos, sed etiam hos duo
et insuper tres alios a 449 41 versus abfuisse iudi-
exclamat: μ' ἔρον ἐξηγρομην. Nam Xanthiae neque vero Herculi hae verba tribuenda esse, etiamsi non ab optimis codicibus Xanthiae tribuerentur, nemini tamen puto dubium fore. Io3 Quid haec verba significent, supra EXPositum est. 104 Haec verba enim Dindoinus, quum Euripides consilium suum us 1443. 44. de restituenda rei publicae saluta obscurius prolatum Dionyso iubente iam verbis I 446 48. intem pretatus esset, elici iubet ut interpretationis interpretationum. Accedere, ait, quod verba ipsa infantem in dicendo hominem proqant, qui oriou7ι ex genuinis versibus huc
cet. Qualis haec agendi ratio decem versus eiicere, quia quinque a grammaticis non intellecti sunt. Neuter vero grammaticorum externo aliquo indicio commotus hos versus tanquam de interpolatione suspectos iudicavit sed alteri displicuere verba ut ingenio Aristophanis indigna, alteri ut a tot argumento aliena. Utriusque ratio igitur est interna vel in ipsorum mente atque intelligentia posita quare eam
non multis redargui neceve est, quippe quae iam corruat, si locum apta explicatione nequaquam carere demonstrari potest. Tamen resutationem si quis desideret, is uberrimam atque accuratissimum invenire potest apud pritEschium l. c. p. 15 4 sq. Quin id commodi bubent grammaticorum scrupuli, ut certe hos versus iam ab iis lectos et quum etiam in nostris codicibus exstent, si externam spectas auctoritatem, Satis munitos esse sciamus. Haec de Aristarcho et Apollonio grammaticis ad Aristophanem revertimur. Ac primum libentissime quisque confitebitur, enuntiationes εἴ
τις Sq- , εἰ ναυμαχοῖεν, esse Prius rationis membrum cuius tamen consequens s. ἀπόδοσιν tantum abest, ut cum ritκ-
sebi, 'Τ adiici non potuisse dicamus, ut certam ob ratio-
transtulerit non satis apte et metri necessitate in angustias compulsus ad DParticulam, usitatum huic poetarum genexi remedium, confugerit, quum γαρ potius dicendum fuisset. Hanc quoque difficultatem sensisso videtur librarius codicis Μutin qnsis Μ Behheriin, utpote qui post εἰ νυν inseruerit γαρ. t universamindorsi argumentatio, licet satis speciosa, vana tamen est. Nam hoc profecto non sufficit, ut aliquem versum spurium iudicemus, quia non singula quaeque Vim suam in eo habere novasque facetias prvebere videntur. Immo sicuti in universum Euripidis, ita potissimum Aristophane Esiripidis est, tritas et vulgares sententias verborum tanquam grege exprimere. Huc accedit, quod Euripides copiosius loqui debet, quia et invento suo, quo in terram reductum iri sperat, mirabilite gaudet, et Dionysus sententia illa us. 1443. 44. licet satis plana tamen non Perspecta eius interpretationem desideravit. -ra particulae us. 1449. vitandae caussa, Fritetschius I. E. P. 158. proposuit coniecturam εἰ νυν ἐδυστnουμεν sq. quae sane non Prorsus displicet.
1 os Fritetschii verba allata a nobis sunt, ubi eiusdem de Cinetia Cleocritisue sententiam exhibuimus.
36쪽
nem ab Eliripide se ipsum verbis Vr μῖν οἶδα καὶ Θέλα
φραζειν interpellante ruissum esse statuamus Aliud enim
consequetis non potest additum cogitari nisi illud, quo Euripides ipse s. 1448 usus est σωθειημεν αν; Cet nimirum . hostium cultis insperso apparet. hostes facile victum civi tatisque salutem restitutum iri. 1 Quaerenda igitur nobis erit Cau Ssa qua commotus Euripides consilium, quod proferre iam coepit, abiecerit addideritque verba es 4rco μῖν οἶδα και θέλω φραζειν. Nam hunc potissimum versum eum esse, qui, quum nec ab vetustis illis grammaticis nec ab interpretibus potuerit explicari, omnino de eliciendis quinque versibus excit verit seutentiam, iam dudum est perspectum δ' 'ν Neque probari potest Thierschii sententia, qui primus omnium de inter pretatione horum versuum non desperans Euripidem his verbis non exprimere consilium civitati utile, sed hac imagine de sua conditione uti arbitratur. ,Videt enim, ait, Euripides quum Had extremum Ventum esset, Aeschrium esse victurum id sal ,,tem nunc timere incipit. Cunctatur igitur ea verba, ad quae ,,certaminis arbiter iudicium serre vult, prosari. . Antequam Digitur, quae sentiat, eloquatur, optat, ut sibi aliquis au rixilio eniat, qui adversarium obcaecet. Tum demum ani-rimum recipit et se paratum dicit Quam explicationem ad hiuvat, quod s. 1482. dicit Cephisophontem invenisse τας ,,οζιδας, quippe quo latetur, me hoc auxiliatore uti solere. -Etc. Quis ita rationi grammaticae adversari velit, ut in eiusmodi nuntiationibus εἰ αιροιεν - εἰ να 'μαχοῖεν σωθειημεν αν posse optandi vim inesse sibi persuadeat 3 Porro quem ad modum haec verba de sua conditione dixisse possit Euripides, perspectu est dissicillimum. . Qua enim ex re colligere potuisset. Aeschrium esse victurum Nonne apertis verbis antea significaverat Dionysus se adhuc dubium esse, utrum Aescho lum an Euripidem ad vivos sit reducturus Nonne Euripides iure iurando cs. s. 1469 Dionysum obstrictum opinabatur ut ipsum ab inferis reducere
lo6 Suevexnium, qui hoc loco versus excidisse putat, indorsus I. o. P. 33. iam refutavit, quare eius sententiam silentio praetermisimus.
coactus esset Nonne demum f. 1471 - 74. Aeschylum vicisse indicatur Non erat igitur Euripidi, cur sibi auxilio
aliquem venire adversariumque obcaecare optaret. Prorsus alia vix est ingredienda atque AEXplarandum,' utrum re vera verbis istis ει τις sq. consilium de reficienda
reipublicae salute certe aliqua ex parte prolatum et arguto tantum Euripidis dicendi genere clatum sit an nihil aliud iis exhibeatur nisi solum ludicrum. Cuius questionis absol-Vendae viam Suevertitus nobis indicavit, utpote qui omnibus
illis, qui eo quod contra Dionysi iussum us. 14 35 duae
Sententiae in prolatae ossensi sunt, duas etiam ab Aeschylo Proponi sententias voluerit persuadere. ' Quod quominus cuiquam persuadeatur prohibuit indorsius. l. c. p. 33. haud multum abesse ostendens, quin ne semel quidem Senet tentiam suam protulerit Aeschylus quum s. 1458 sq. aperte non consilium edentis exprimatur oratio, sed confi-ιentis tantum, perdifficile ad inveniendum esse rei publicae resciendae remedium Tametsi de Aeschrio illud non vere disputavit Suevernius, tamen argumentatione Sua nos ad hanc adduxit cogitationem, ut iudicaturi de Euripidis verbis rationem etiam perpendamus, qua suam Aeschylus proserat sententiam. Hic enim Dionyso interroganti us 1454 ,,τί δαὶ λεροις non statim quid sentia de restituenda urbi salute proponit, sed antea de civibus, quibus nunc utatur res publica, diligenter ab eo exquirit us. 1454-57 . Quod ubi primum expl0ravit, tanquam de hei publicae salute desperans ipse noli videtur habere, quo amictae civitatis conditioni possit mederi 1458 sq. . Iam licet inde, quod
Aeschylus sententiam suum in medium asserre cunctatur,
colligi, difficultatis aliquid subesse interrogationi Dionysi,
quae, quantum quidem ex Aeschyli verbis modo citatis videtur liquere, in misera amictae civitatis conditione, cui quo modo possit succurri, non ita facile et celeriter potuit reperiri, posita suit. Verum enim vero difficultatem non minus sensit Euripides at sicut in universum eius mores a Io7 Suevex is,liber Aristophanes Ogel. 4. 68 sq.
37쪽
que Aescliri longe diversi sunt, ita hic vitandae dissicultatis
ingreditur viam, quae moribus eius convenit. Atque hic potissimum admirari decet eximiam illam Aristophanis artem, quippe qua praeclarissime utriusque poetae tam dispares mores expresseriti Aeschyli agendi ratio qualis suerit vidimus: intelligimus porro, eam esse talem, qualis recto, robo ac simplici animo virum deceat consilebimur denique, ingeniosiorem excogitari vix potuisse ab Aristophane dissicultatem essu tendi viam, quam illam, qua utentem suxit Euripidem. Is enim, sopbistarum institutione ac praeceptis conlarmatus, quamvis. aeque atque AeschIlus in promptu non videaturin bere, quod ad Dionysi interrogationem respondeat, tamen, ne taciturnitate inscitiam prodat, argutiis facetiisque utitur et ad illud de acetabulis ludicrum confugit. Neque debemus mirari, quod uterque Poeta sententiam in medium asserre dubitat, quia sane dissicillimum erat, rationem reddere, qua servari possit civitas et ab hac ipsa responsione totius er inmitiis discrimen Pendebat. Inter utriusque poetae igitur respondendi rationem certa quaedam similitudo intercedit utpote utriusque moribus conveniens uterque cunctatur; alter vero aperte agit, alter tecte. Tamen, si Euripidem, qui tecte agit, respicimus, eo facile possumus ossendi eoque sunt omnes interpretes Musi, quod is argutias, quas in medium coepit asserre, non ad finem perducit, sed repente iis abiectis sermonem suum interrumpit verbis: ἐγω μῖν οἶδα καὶ Θέλω φραζειν. Atque hunc potissimum versum omnibus adhuc interpretibus ossensioni suisse atque essecisse, ni quinque vel plures versus expungi Voluerint, iam supra signi scavimus. Nunc Ver viam ineamus oportet, qua explicari ille possit: nam improbabilem esse Thierschii tuendi eum vinm explicitum est. Non minus displicuit Fritzschii sententia, quum Euripidis consilium iacile potuisse ad exitum duci ostensum sit ne intelli:gi queat, cur eodem temporis . momento, quo sere in medium iam attuli t suam Ilicet iocosam, tamen ab anterrogatione Dionysi non alienam sententiam, simul aliud ei placuerit consilium. Sed etiamsi hoc ritzsubio largiremur, Euripidi aliam dein sententiam probatam fuisse, tamen a vero non aberraremus Euripidem id non
verbis ἐν μὲν οἶδα significaturum fuisse affirmantes, sed alio profecto modo. Cur diceret ἐν os μῖν Id i. e. ego vero, equidem scio ris D eis es, cum alius nondum interrogatus sit Quae quum onsideraremus, probabile nobis est visum, Dionysum quum Euripidem a verbis ἀτις πτερωσα sq. audivisset incipientem, credidisse, inverbis eius licet ridiculis tamen aliquid probabile fore us 1439 ,
deinde vero, quum ab eo verbis εἰ ναυμαχοῖεν q. nugara pergente boni nihil asserri seque salsum esse intellexisset, miratum quam maxime indignantis gestus egisse et ad AeschJlum se convertisse, ut ab hoc meliorem perciperet Tesponsionem. Valde enim displicuisse Dionyso ludicrum
illud de acetabulis, ex s. 1452. cognosci licet, ubi inter roganti Dionyso
ἐγω μονος τας δ' Ιωας Κηφισοφων. Quid acetabulorum inventionem a se abnuisset, nisi imΡr habili a ea visa essent Dionyso Facile nunc intelligitur, qua tandem de caussa factum sit, ut Euripides facetias istas de acetabulis abiecerit. Nempe vidit Dionysum indignabundum et ad Aeschylum se convertentem quare antequam irato Dionyso Aeschylum interrogandi atque Aeschylo respondendi sat occasio, praesertim cum ab hac responsione totius certaminis discrimen sciat pendere, clarissima voce et Veli mentia quadam exclamat: ἐγω μῖν οἶδα καὶ Θέλω φραζειν, i. e. noli Aeschyliam interrogare, nam ipse habeo melius alliquid idque proferre Volo. His expositis nostrum habes de hoc loco iudicium, quod
ita comparatum esse putamus, ut nemo ampilius de apta horum versuum interpretatione desperans in vanus istas grammaticorum sententias abiturus sit. Simul vero, quum antea quoque versus 14 31 sq. bona aptaque explicatione nequaquam carere explicitum quumque ex iterata Ranarum actione nihil posse, quod mutatum esse eius argumentum arguat, erui iam ab initio concessum sit, non lare remur,
qui Dindorsum sequentes bis recensitam Ranas statuant.
38쪽
Quare quo minus nunc ad alios Ranarum locos transiremus tractandos, non esset, quod impediret: sed quo niam magis, quam opinati sumus, dissertationis nostrae volumen crevit, finem hic quaestioni sumus imposituri terumque scribendi data opportunitate alterum eius specimen edituri.
Locum Ciceronis ad Quint. Dalr. I. 1. 42. si corrigor ,,Quare, quoniam eiusmodi theatrum es potitus , sq. s. eier ad
Taciti locus Ann. XVI. . si emendandus videtur: ,etis vitatem cuiusque stupri perscripsit sq.
In fragmento ap. Iul. d. Mus. p. 1141 ex Pherecratis Adto-μολοις sabula, ut in dissertatione verisimile nobis visum est, ducto cum multa alia tum praecipue corruptissimi sunt numeri δωδεκα s. 5. , πέντε bs. 16. , δώδεκα vs. 24. .
39쪽
maepenumero vetus illud institutiam miratus sum, quod eos, qui summos in aliquo niversitatis iterarum ordine adipisci cupiunt honores, iubet ipsorum vitas describere, quoniam hi maximam a tem eo demum tempore, quo Aam enarrare debent, eandem ingredi coeperunt, Quod sicut in permultos cadit, ita ad me pertianet, et, si ullo modo liceret, ego potissimum hunc vitae describe dae morem propterea etiam negligerem, quod vel illa ipsa, quae narrare queo, Distissimi tantummodo argumenti sunt. Sed quoniam
veterum institutum observandum, simul autem mihi persuasum est, neminem fore, cui operae pretium videatur, ut quot quantisque molestiis licet adolescentia vix egressus iam asseclus sim cognoscat, nullum miraturum esse reor, quod ea tantum, quae ab aliis I rumque in vitarum enarrationibus allata inveniuntur quaeque minimam ratae Partem efficiunt, brevissime Commemoraturus sum.
Iamque initio, quamnam urbem patriam mihi asciscam, a reo. Nam si eum locum, ubi pari editi sumust, patriam dicimus, ego iure lavensis: in eam tantum terrae partem, ubi nutriti ac literis imbuti sumus, ralistaviensis potius nominari potero. Natus enim sum ut significavi, lavae, oppidulo Silesiae prope ab Gl gavia filo, anno huius saeculi decimo quarto die XVI mensis Augusti parentibus dilectissimis Ioanne Carolo et uisa e gente eli riana; sed vix XL dies sub hanc lucem editus rati aviam veni. Pater ipse in omnibus sere philosophicarum literarum partibus non mediocriter eruditus, quum propter pessimam corporis conditionem
blica schomasi 'Iae interesse non possem, privata institutione me so praeparatum anu MDCCCXXIIII demum disciplinae
omasti aedem Sti Mariae Magdalenae tum Mansone, praem tura morte laria erepto, rectore florentis tradidi Cuius D mnasii scholis novem per annos ea, qua Par erat, assiduitate intersui et
praeceptoribus, quibus illud lum gaudebat et nunc quoque gaudet, in quavis arte usus sum excelentissimis LOSSMANNO, OMCHERO, HELDIO, quorum beneficia apud me collocata maiora
sunt, quam ut oblivione unquam deleri possint. Et maxime quiadem haereo, quo modo verbis apte exprimere et qua re unquam con pensare queam V. D. M SMANNI, quem iterum honoris caussa nomino, de me merita, qui non modo adolescentem, cuius et co pus et animus amicuis erat morbo benevolentissime consilio atque opera sustentavit, sed etiam insigni liberalitate atque comitate studia mea adiuvit et aeque doctrinae profunditata 1que insigni ingenii acumine et elegantia excellens antiquitatis sontes mihi reclusit. Cui viro igitur, quod hanc qualemcunque dissertatiunculam sacram esse volui, ne minutissimam quidem debitarum gratiarum partem egisse me optime scio, tamen indicasse cupio, eiusdem beneficiorum memoria mihi penitus impletum esse animum. --- Peraclo hoc tempore nonnisi aegre scholam, quae bona innumera semper, nihil mali unquam in me cumuaverat, reliqui et te stimonio maturitatis Primae notae instructus in almam Madrinam me contuli, quae lum iacturam nunquam resarciendam, R PAMSOVI mortem dico, d lorabat. V. G. SCHULZIO rectore, gnifico Calend. Apri MDCCCXXXIII numero civium academio
rum adscriptus nomen apud ordinem philosophorum dedi, ut in antiquarum literarum studia, quae, quamvis nuperrime demum eximio decore atque lumine privata essent, tamen V. D. SCHNLIDERO moderante vigebant et paullo post V D RITSCHMII adventu non
mediocriter exornabantur, incumberem. Ac nactus Eum alii.quoque, ut antea in ramnasio, praeclarissimos magistros eorumque scholis, quoad per valetudinem concessum erat, diligentissima intersui. Ma-
40쪽
xima vero debeo . . l. SCHNEIDERO, qui eximim quo pia
let, ingenii acumine ac doctrinae copia omnes, quibus, tili potuerint praeceptore contigit. in admirationem sui at aemuIationem rapuit, de me autem ac de tota mea quali inue literarum cognitione egregie meritus est, quum . non modo sublicis 'scholis, sed consilio etiam et privatissima institutione ad humanitatis studiam formaverit. Neque minora sere in me beneficia collocavit V. D. RII SCHELIUS, qui pariter literarum scientiae ubertate atque singulari humanitate insignis, quotiescunque eum accesSi neque Consilio nec aliis benevolentiae documentis mihi desuit Quorum etiam virorum benignitate factum est, ut per biennium seminarii philologici exercitationibus interesse potuerim, quae quantam mihi attulerint utilitatis. His sicile est ad dicendum. . viis tantis viris,' quod, quo modo satis unquam debita referre possim gratias, nescio, inconsolabilis forem, nisi Persuasum iis esse considerem, me, quamdiu inter vivos suturus sim, gratiam iis memori mente persoluturum esse. in virorum doctorum de me merita commemorans non O sum, quin mentionem etiam faciam diligentiae, qua V. D. SCH TZIUS, qui ingenii solartia acuminisque subtilitate universae mathesis penetralia pervestigavit, me his literis nuper demum initi tum instituit ac docuit Neque praeterea, antequam Vitae meae enarrationi 11nem imponam, impetrare a me possum in gratias etiam reliquis'. D. agam k quorum scholis magna cum utili
tate mea intersui, maxime BERNSI EINIO, SI ENZLERO. ΗΑ-BICUTIO, qui me literis Driacis. Persicis. Sanscritis, Arabicis
veram a antem, ea, qua excellunt liberalitate, omni modo subi
Iam vero transactis quattuor annis in studiis academicis in eo sum, ut id quod semper in votis mihi fuit, summos in philos phia honores adipiscar ac mox reddita ludiorum ratione rei publicas officium meum PraeStem.