De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

371쪽

2. De co tituenda lectione.

361, ιαν vel γε Ego nunquam credam ab Homero ita prosectum esse. Qui enim haec aliter legere potest quamae, πο ἐν ημνέο κενεαπέες Wooάασθε - cs. I 129). Aut ab initio versus corruptus est aut excidit versus post 367 hunc. - 303 χθιζα τε καὶ πρωὶ H ἐς υλίδα νῆες Ἀχαιῶν et sic interpretor vix cum Aulida advecti eramus, tum v. 308 portentum accidit. Aliud adiiciam, de quo nihil Aristarchus observatum habuit.

βάλεν. Prima explicatio quam langueat nemo non sentiet et senserunt illi, in hac non acquiescentes. austremus secundam, illiae pendet ab usu Homerico coniugationis periphrasticae.

372쪽

362 V. De eriticis Aristarchi rationibus.

νέσθαι.

at L και κεν τετελεσμένον αλεν. 536 et saepius a γαρ τοντο, ξεῖνε, πος τετελεσ1ιε- νον ιλ.

A212 et saepius ωδε γαρ ἐνρέω καὶ ιγὴν τετελεσμένον

Hinc altera explicatio reseditur: nam coniugationis peri- pluasi in passivo non fit nisi in participio persecti. Quae observatio Aristarchum, quantum videre licet, fugera Restat tertia, cui conferimus hoc II 406ἔλκε δε oveo ἐλευν περ αντυγος, ως διε τις po ς, πέτρy ἐπὶ προβλιν καθήμενος, ρον ἰχθυν Mη εκ ποντοιο θνραζε λίνW καὶ et νοπι χαλκ0 h. ευς ελ εκ δίφροιο κεχην ora Ovo φαεινμι. Multo rariora imo rarissima sunt periphrasticae coniugationis exempla in activo.

25s rati ἀλλ' - δη Λανον θι ξανθος Μενέλαος λζμενος γνincertum an hoc potius significet , ubi vulneratus Menelaus vereabatur . Πεπνυμένος adiectivum est, quare ὁ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι θ 388 et similia omisi. Item λιτῆμενος δ 80 ἐπε δε νοστιμος ἐστι oc παῖς Ου μὲν γάρ τι θεοχ λιrημενος ἐστιν Verbum ἀλιτέσθαι accusativum habet. De verbo post Me or suppleto 1 ιπε δ' ῶς τε πυργος v. Butim. lexit. II p. 228.

373쪽

2. De constituenda lectione.

σκηπτουχος βασιλευς, ηδ φρεσὶν ισιφια εἰδcυς. Quibus in exemplis non negligendum est, primum adiunctum esse verbo adiectivum, tum accedere participium. Qui omnino Dequentissimus periphrasticae coniugationis apud scriptores Graecos usus est. Non concedam ad periphrasin pertinere hoc:

οππως τοι Ἀππους λάβετον καταδυντες Ουιλον Te υων; ἰ τις σφωε ποοεν θεὸς ἀντιβολήσας; αἰνέος κτίνεσσιν ἐοικοτες Ιελίοιο. Facile sentimus, vim sententiae interire atque a poetae consilio aberrari si quis hic εἰσί suppleat. Admirantis exclamatio est ab accusativo ἐοικοτας, qui sedate loquentem decebat, ad nominativum abrepti sic ut K 437 ἐν δέ σφιν νῆσος βασιλεις, παις Ηιονῆος, του δὴ καλλίστους λαους ἴδον ὴ ὁ μεγίστοις

λευκότεροι χιονος, θείειν δ' ἀναοισιν Ηοιοι. Sic parata videntur quae dici possunt de hoc loco λ 605ἀuν δέ-ιν κλαγγγὴ νεκτων ην ἰωνων ως rario ἀτύζουένων ὁ δ' ἐρευνῆ vκ et ἐοικέος, γυιινὸν τοξον χων καὶ ἐπὶ νευρῆφιν ἐστον, 386ὶ δεινδν ranταίνων, αἰεὶ aλέοντι ἐοικώς. Scilico ita hunc locum ab eo qui cecinerit non prosectum esse. Sod in hoc Herculo sevori critici imaginem reserente, artem collineandi actitantis, turbam inanem coercentis, libro nostro, cui materia a summo Graeciae critico erat, finem imponamus. Dissili eo morale

374쪽

, δις ἀηδής, βαρις ἀβαρής, ἰνς

ad p. 35.

ἀλλά νασιν εἰς ἰδιοτητα του Ἀχιλλέ is βεβαρυτονῆσθαι ὁ

375쪽

De commentariis Apionis o Herodori nomine inscriptis. 365

τα εἰς ς οὐδέτερα δισυλλαβα,

νι δε κλέος εὐκλεής, θάλος --θαλής ἐχρῆν ουν, φασί, καὶ

περὶ et ετος αυτ γίνεσθαι.

τίσιν ἀναγινωσκουσιν, ἀλλ' οὐδἐ τουτο πάλιν καθολικως σω-

376쪽

Sed parcam chartis. Eundem plane consensum invenies II 558 ubi dicit o παλαιο miroc Anias και μοδωoος

834, 33 λυγος, ubi item patet Herodianeum esse quod de μοσχος dicit, sed hoc excidit ex scholiis O 320 1017, 1 κατενῶπα E 219 541, 10 νω. In aliis particulam aliquam excerpendo misit, vel paululum immutavit Herodianeae notae ordinem, sed sons ita patet ut nullus dubitationi locus sit, ut βλαπρος- 178 705 603.

592, 20 et saepius alibi. Denique in paucioribus nunc scholion Herodiani excidit, sed qui Herodiani librum et colorem novit, noc in his vel levissimas dubitationi locus erit do auctore. E. g.

377쪽

De commentariis Apionis et Herodori nomine inscriptis. 367

Ergo Herodiani notas commentariis Herodori et Apionis, quibus Eust usus est, continebantur. Item Aristonici: Εust B 809 p. 350, 30 Ariston B 809ἰοιέον ὰλ οτι ἐν τέ -υσαι ποσαι di uiro, το παλοι ιίλαι φασὶν μοδωρος καὶ διπλῆ δτι εμφασιν εχε πολ-

ἐγένετο τὴ φωνασκία τόν γε

ο Φ 232 nota est in scholiis de ipὲ δυων. Cui in fine additum:

et in rara Ηρωδιανος ἐν et ιθ νις καθολov. Eust ib. p. 123b, b eandem notam posuit sub Herodori et Apionis nomino. Ergo illa verba ταυτα ... in illo quo usus est exemplo adiecta non erant aut haec etiam in cum neglexit.

378쪽

Ubi vides iam ustathium Aristonici scholion corruptum legisse emendationem indicavimus supra p. 188. - O Gargumenta, quibus illi versus reiiciuntur, plane convenienter cum scholio Aristonici refert. Dein pergit p. 1005, 2 κωταcet με, οβελίςοντες. οι δἐ ny ηταὶ σαρος ταντα, cis ταπλεέω ἐξείληπτα των Λαίωνος καὶ Ηροδωρον, ἐκτίθενται λυ- σεις αξιολογους, α περ ὁ θέλων ζητείτω ἐν ις κειται καὶ et refert deinde ex solutionibus, quas habemus in scholiis BLV.

Item A 385 851, 49 de κερ ἀγλαέ eadem verba leguntur sub Herodori et Apionis nomine apud Eustathium, quae sunt Aristonici in scholiis. Item Λήιιτρος τε ιενο B 696 324, 19). 39zyV. etiam κρειον I 206 747, 18ὶ σφεδανευν 442 3 250, 6) ὁιιοίῖος , 315 476, 46). - Didymi admonet illud Id 31 1043

47 a d του αἰναρετη ναγνιθσις κατα μοθωρον κa 'Arr&ννα Ἀρισταρχειος ἐστιν. Sed Nicanoris etiam notas in illis commentariis fuisse certum vestigium est:

Ille liber, quo Apionis et Herodori nominibus inscripto Eustathius usus est, in iisdem fundamentis inaedificatus erat quibus codex Venetus. His addita habebat partim eadem, ut de ἄφαλος K 258, partim alia, quae neque nunc sunt in his scholiis nec olim fuisse probabile est: v. p. 47, 10 A 59). p. i57 A si . p. 474, 30 I 296 . Ultra nunc non progredior. Diqiligo b c Orale