장음표시 사용
31쪽
. v. Alternus ab alter dictum est. Hor. I. Od. 4. Alterno terram quatiunt pede. Or eon ι uno, or eon Ialtropis . Liv. 5. 27. Alterni innixi. 5. Alternis verbis, alternis versibus est a Itero quoque Perbs, allero guoque persu. I.iv. 8. So. Nunciant, dictatorem avidum poenae venire , alternis pene verbis T. Manlii facta laudantem. Ad tani due parole. Cic. 4. Tusc. 36. Alternis rersibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae. Ogni due versi. . Alternis diebus, alternis mensibus, alternis annis. dὶ sὲ, Paltro no; un mese εὶ, i altro no; un anno εὶ, Laltro rio.
5. Alternis adverbium hinc fluxit; intelligitur onim visibus, aut aliquid eiusmodi. Virg. Ecl. 5. 59. Alteνnis
dicetis. Id. t. Georg. q. AIιernis facilis labor. A uieetida, una volis per uno. Cicero uisissim solet dicere.
Do Advorbio AMPLIVs. Amplius pro Hus. . Amplius saepe idem est, quod pius. Cic. s. Ver. r. Amplexus animo sum aliquanto amplius. Id. 4. Ver. 29. Facito quod vultis, daturus non sum amplius. Non pia. I. Accommodatur ad tempus ac numerum. Cic. Bosc. Com. 5. Amplius sunt sex menses. Id. I. Ver. 59. Oui, cum amplius centum cives Romanos haberet ex conventu Syracusano. Id. Flac. 28. Laodiceae expensum est viginti Pondo, paulo amp ius.
5. Interdum declarat insuper, aut praeterea. Cic. ad Brut. ep. 5. Cui cum essem asSenSus , decrevi hoc amplius, ut, etc. Id. Mil. 35. Quid vultis amplius8 me τ tete piuῖ Id. Areli. 4. Nihil dico amplius. Huc spectantilla, Etiam hoe amplius. E questo di pia. Etiam ne amplius p Ancor piat 4. Aliquando induit rationem substantivi, et regit genitivum. Caes. B. G. 6. s. Treveri, si Caesar amplius obsiduin velit, pollicentur. CAPUT XIX. Do Adverbio ΛN.
. An ne, et An vero in Pi incipio.
I. An, An ne, et An vero, in principio, interrogationi
32쪽
serviunt, ae vim habent instandi, negandique Vehemen tius. Cic. r. Phil. 6. An me censetis P. C. decreturum fuisse, ut parentalia cum supplicationibus miscerentur pPensate pol forsep Id. Pis. 5. An potest ulla esse excusatio Z Id. Balb. 25. An ne licebit foederatisῖ Id. 3. Ver. 48. An uero dubitamus, quo ore iste ceteros hominea inferiore loco solitus sit appeIlare, qui etc.
v. Interrogatio non recte sit per forsan , forsitan , et fortasse, sed per an, aut an vero, aut aliquid eiusmodi.
, et An ne interrogationi subiectum.
5. An saepe interrogationi subiicitur pro aut. Cic. u. Phil. u. Quia putem y contemptum ne me 8 Non video. quid despicere possit Antonius. An in Senatu sacile domo detrahi posse credidit Z An decertare mecum voluit pId. 4. Ver. . Postulo, mihi respondeat, qui sit isto Verrutius p mercator, an arator, an pecuariusy Id. 4. Ac. 29. Interrogetur, tria pauca sint, anne multat
An, et An ne dubitationi serviunt.
4. Interdum dubitatioui - servit. Cic. Brut. IS. Quam orationem in suas Origines retulit, paucis ante quam mortuus est, an diebus, an menSibus. Non εο, 3e 9tomi, O mest. Id. Man. i9. Quo mihi indignius videtur. obtrectatum esse Gabinio dicam, an ne Pompeiot an utrique pson go se mi diea. Huc pertinent illa, ubi Vtrum, aut aliquid eiusmodi ponitur in oration , aut intelligitur. Cic. Or. 6 I. In quo quaesitum est, in toto ne circuitu illo orationis, an in principiis solum, an in extremis, an tu utraque parte numerus tenendus sit. Id. S. Or. 55. Refert etiam, qui audiant; senatus, an populus, an iudices; frequentes, an pauci, an singuli.
5. An saepB coniungitur oum non, et subiicitur in minterrogationi, tum dubitationi. Ter. Phorm. I. u. Pater eius rediit, annon8 o no p εὶ, o noῖ Liv. 8. x S. Sit Latium deinde, annon sit, in Vestra manu Posuerunt. Admonitis. 6. An pro sise, quamvis non careat latino exemplo , caret tamen elegant a.
. In interrogationibus, et dubitationibus An pro Aut reponendum est, nisi sorte sententia aliud postulet; nimirum quia non tu terrogatio, aut dubitatio spectetur, sed
33쪽
rornm disiunctio. Cic. i. Fin. 2:. An ille tempus auι in poetis evolvendis, aut in musicis contererely Ia. 3. or. 9. An vero tibi Romulus ille aut pastores et convenas congregasse, aut Sabinorum connuDia coniunxisse, aut finitimorum vim repressisse eloquentia videtur p
r. Ante praepositio est, quoties casum regit; ac saepe ad locum, pergonam, tempus accommodatur. Cic. Mil. so. Clodius ante suum fundum Miloni insidias collocavit. Id. 6. Ver. 5. Ante hosee Deos erant arulae. Id. u. Ver. 5. Causam interea ante eum diceret. Interdum persona, seuras addita designat etiam tempus. cic. 3. Ver. 45. Minutius mortuus est ante istum praetorem. Prima eheeos tui fosse pretore. Id. I. Acad. 4. Omnes ante eum
philosophi. Tulli i silam i, ehe furono a panti tui. Id. At. ia. t . Mihi ante aedilitatem meam nihil erat eum Cornificio. Prima ehe se fossi edite.
o. Ante in comparationibus idem est ac Prae. Liv. r. 4. Romulus longe ante alios aceeplissimus militum animis suit. Nep. Att. 5. Ei unus ante alios fuit carissimus.
Ante, inante, Exante calendis copuIata.
3. Cum dicitur ante diem tertium eatendas, et similia, idem est ac si dicatur tertio eat. , hoc est die tertio an localendas. Liv. 45. D. Comitia consularia ante diem quintum Cal. Septemb. suere. Cic. Att. I. 8. Quam epistolam ante diem XVI. eal. maii dedisti. 4. Inante, et eaeante eodem modo usurpantur, idemque Valent, sed coniunguntur cum Verbis, quae motum significent, et illas praepositiones postulent. Cic. Att. u. xo. Comitia Bibulus inante diem xv. eat. novembr. distulit. Id. 5. Att. i . Do Quinto Fratre nobis nuncii tristes, nec varii venerunt eaeante diem non . iun. Vbi adverte , has particulas ab aliis in unam vocem coniungi, ab aliis separari. 5. Ante adverbium est, eum nullum casum regit, cui opponitur posι. Cic. v. Fin. Io. Ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Id. I. Tusc. 29. Et paucis ante diebus, cum posset educi e custodia, uoluit. Liv. 4o. o. Praetor biduo ante Venerat.
34쪽
2D CAP. XII. ANTEQUAM, ANTEAQUAM Admonitio.
6. Cum dicimus, Paueis ante diebus, annis, mensibus sextus illo casus non ab Ante regitur, sed est ablativus temporis. Porro adverbium Ante vel interponi, vel postponi solet, ut apparet in allatis exemplis. Livius etiam praeposuit 4ο. 52. Aemilius templa ante annis octo voverat. Ouo anni addistro, innanai. Sed non videtur imilaudus.
Longe ante , tanto ante , quanto antE, multo ante, paulo ante.
. Ante sive sit adverbium, sive praepositio, coniungitur eleganter cum Iove, tanto, quanto, multo, Paulo; cuius rei passim occurrunt exempla. Liv. I. I . Romulus longe ante alios acceptissimus. Cic. Phil. u. 55. Tanto ante praedixeras. Tanto tempo innanai.
Ds ABerbio ANTEuvau , et ANTEAQV u. . Antequam alias eum coniunctivo, alias cum indiea livo modo copulatur. Cic. i. Phil. i. Antequam de Rep. P. C. dicam ea, quae, etc. Id. 4. Ver. a. Auιequam de Siciliae ineommodis dieo. u. Interdum Antequam pluribus verbis interiectis distrahitur. Cic. Rab. 9. Quae causa ante mortua est, quam
tu natus eSSes. I. Anteaquam eodem sere modo usurpatur, Sed non
solot collocari in principio periodi. . CAPUT XXII.
Do Adverb. ANTRA, et ANTEHAc. r. Antea dictum quasi ante ea, cui postea opponitur. Cic. I. Fam. 9. Appius in sermonibus antea dictit ac, postea dixit Qtiam in senatu. u. Antehae est, ante hoc tempug, cui contrarium est posthac, et nunc. Cic. 12. Fam. 25. Λtque antehac quidum speraro saltem licebat; nune etiam id ereptum ost.
Do Praepositione APUD . r. Apud regit accusativum, et significat propinquitatem loci. Cic. 5. de Rep. Apud focum sedens. Λι soco.
35쪽
CAP. XXIII. APUD . - CAP. XXIV. AST, AT II
a. Item propinquitatem personae. Cic. I. Fam. I. Apud Pompeium coenavi. Da Pompes. Huc reserenda sunt illa, Apud Pompeium . hoc est domi Pompeii. Apud Xenophontem: hoc est in libris Xenophontis. Apud maiores nostros iustitia colebatur: hoc est a maioribus nostris, vel temporibus maiorum nostrorum. apud se est, videlicet compos mentis est, minimeque tu batus. Apud me tua valet auctoritas. Apud Senatum accusatur: et similia, quae passim apud latinos scriptores
De coniunctionibus Asr, et AT. x. Ast pro Sed rarum est apud oratores, non tamen inusitatum. Cic. Att. I. I 6. Crebras a nobis litteras expecta; ast plures etiam mittito. a. At multiplices, et egregios usus habet. Ferme enimadversatur. Cic. r. Phil. 5. Misi pro amicitia, qui hoc diceret: at ille, vobis audientibus, etc. Id. 2. Phil. 4. At ego non nego, teque in isto ipso convinco, etc. Dixerat enim, se negare posse. m M. At in principiis continuat orationem 5. At in principiis saepe continuat orationem. Cic. Dom. 44. Λι videte hominis audaciam. Id. I. Phil. 8. Aι quao est ista tertia deeuria Z Ma quat δ ee.
At in princ. servit anteoccupationi.
4. Alias servit anteoccupationi. Cic. u. Phil. s. At ego suasi. Scilicet is animus orat Milonis, ut sine suasore prodesse reip. non possBt. At laetatus sum. Quid ergo p in tanta laetitia cunctao civitatis, me unum tristem esse oportebat8 Id. έ. Ver. in extr. At mores commodi: quis contumaciori At haec sins cuiusquam malo: quis acerbior
5. Non raro est execrantis. Ter. Hec. I. u. At te Dii,
Deaeque perdant. Virg. u. Aen. 55 . At tibi pro scelero exclamat) pro talibus ausis Dii, si qua est coelo pietas, etc. At in medio servit anhiectioni.
5. At in medio saepo servit subiectioni. Cic. S. Ver. 55. Quid ita ne vitiosum fieret opust Aι erat probatio tua. Ne parum locuples essetZ Αι erat, et esset amplius, si velles. Id. Or. 6 . Domus tibi deerati At habebas. Pecunia superabati At egebas.
36쪽
2 cAP. XXV. AT vRED AT ENIM At servit amplificationi
. Nonnunquam amplificationi. Cic. Mil. I . Itaque antevertit. At quo diei Id. Cluent. o. Una oppugnat in ter Λι quas materi E ehe madrep
at in exclamatione, et imploratione.
8. Alias exclamationi ,et implorationi. Cic. 3. Ver. ι6. At per Deos immortales, quid est, quod de hoe diei Possit r
s. Interdum usurpatur pro saltem. Cic. Quin. 51. Si non propinquitatis , at aetatis suae: si non hominis, at humanitatis rationem haberet. Id. Dom. So. Esses omnia, si minus re, at verbis consecutus. Se non in μιti,
Ατ VERO, et ΑT ENIM. a. At vero plerumque adversatur , et usurpatur initio ambitus. Cie. 3. N. D. 56. At vero aut honoribus aucti, aut ro familiari. Id. Marc. 4. At vero haeo tua iustiιiasorescet in dies magis. I. Usurpatur etiam in occupationibus. Cic. 4. Fam. 6.Aι eero malum est liberos amittere. Malum, nisi hoc peius sit, haec sufferre et perpeti. 5. At enim in anteoccupationibus frequens est. Cic. a. Phil. 2. At enim te in disciplinam meam tradideras. Nastu, si id fecisses, etc. Da mi dirai, ehe, etc. Id. Man. dio. At enim nihil novi fiat contra exempla, atque Instia tuta maiorum. Ma dira alcuno che non si faecia, es. 4. Pro sed aliquando usurpatur. Cic. a. orat. 40. At enim vereor, inquit Crassus, ne haeo dissiciliora istis ad persuadendum esse videantur.
BO ATTAMEN, et ΑT ETIAM. r. Attamen, οὐρον αλλα, idem sere, quod Tamen. Cic. 5. Fin. i5. Sed, quanquam negent nec virtutes, nec vi tia crescere, a ιιamen utrumque eorum iundi quodammodo, et quasi dilatari putant. Id. 6. Ver. 24. Attamen, ut possit se dicere emisse. Ma pure. u. At etiam indignationi servit, et irrisioni rerum dissentanearum. Cic. a. N. D. 4 I. At etiam de sancti-
37쪽
lato, et pietate adversus Deos scripsit Epicurus. Id. 2. Phil. 54. Aι etiam adscribi iussit in fastis. Questo ei man-
De Coniunctione ΛTuri. r. Atqui, κα τοι, saep8 continuat orationem non ge-eus , quam atque, Vel atque etiam, sed vi quadam maiore. Cic. Mil. 4. Atqui, si tempus est ullum iure hominis necandi, quae multa sunt, certe illud est. Meti dieo , E in dieo. Id. ib. i5. Atqui erat id temporis clarissimus, et sortissimus consul inimicus Clodio. Anziehδ.
I. Nonnunquam adversatur, similiter ut at te . sile. 2. Agr. 6. Atqui ego a primo capite legis usque ad e tremum reperio, Quirites, etc. - εὶ, Ma eapperi.
3. Interdum declarat et tamen. Cic. 3. Verr. 42. Atqui in his rebus multa videmus ita sanctia esse legibus, ut, etc. Id. Sext. 57. Atqui ne ex eo quidem tempore, id egit Sextius. E pure. . Servit aliquando anteoccupationi. Cic. Brnt. 85. Atqui eae notae sunt optimae. Credo : sed nimia vetustas etc.
De coniunctione AvTEκ M. I . Coniunctio autem , saepe quidem idem est, quod Sed, verum plerumque continuat orationem, nec tam significat Sed, quam El. Nihil Opus est exemplis , quae
passim Occurrunt: Satis est monuisse. Autem eum interrogatione.
v. Verum, cum interrogatio subiicitur, servit correcti ni. Cic. Bah. 5. Num quis testis Posthumum appellavit Z tostis autem p me diso testimonio 8 Id. At. tu. 43. Sed serandus tibi in hoc meus error, ferendus autem p immo vero etiam adiuvandus.
De Adverti. BENE. et BELLE. I . Bene Praeter vulgarem usum Saepe auget, et pro Valde ponitur. Cic. At. i. . t 8. Bene mane haec scripsi.
38쪽
La mattina a buonora, o di buonora, ad assaι buon'ora. La mattina assai per te o. Id. I. Or. 6έ. Bene ante lucem. Molio avanti giorno. Per te issimo. Id. v. Cat. io. Quos aut imberbes, aut bene barbatos videlis. Assui bene barbati. Id. u. Agr. 22. Adolescens non mitius bene nummatus, Ilam bene capillatus. u. Item illa apud Ciceronem, aliosque bonos auctores. Bene doctus, bene perieus, bene iratus; oratis bene timsa; bene magna eaterva; εermo bene longus. Rursus, bene maturum, bene firmum, et alia eiusmodi. 3. Belle a Bene imminutum est, ut sit Satis bene. V rum saepe magis accedit ad venuste, atque conetane, quam
ad bene. Cic. 5. Or. 26. Bene, et praeclare, quamvis nobis saeps dicatur; belle, et festive, nimium saepe nolo. Id. ad Q. D. 5. i. Λquam non longe a villa helle sanenuentem. Id. Att. I. i. Hermathona tua posita ita belle
est, ut elc. Leggi ramente. 4. Non raro tamen pro eommode usurpatur, quia commode est satis bene. Cic. Att. q. u. Belli nobis flavit Αuster. Id. At . . . I 6. Ergo haee quomodo sersy belle hemente: et in eo mo valde amo. Id. v. Div. 5 I. Haec non tam admirabilia sunt, quam coniecta belle. Id. 5. Fin. v.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris
Inde illa satis trita: Belle cecidit, belle habere, minus bella habere. Aopenne in buon punιo, passarsεὶα bene , poco bene. Rursus illa, Belle sacere, belle negare, bellissime scribere, bellissime navigare
De Advorbio Ba Eri. t. Brevi adverbium ex eo factum videtur, quod intolligitur Tempore, aut oratione. Duplex inde eius significatio, ususque manavit. Interdum enim Brepi tempore d clavat. Cic. 9. Fam. 25. Sed iocabimur alias coram , Et ut spero, brepi. In breoe, trapoeo. Plaut. Rud. Eum breri fieri divitem. Liv. ui. 4. Annibal, ut etc. breui effecit. In poeo d ora. 2. Saepe vero pro brepiter ac paucis usurpatur. Cic. r.
r. a. Nunc complectar, quod proposui, breoi. poesie parola. Id. Sen. a 6. mepi expediam. Alii aliter
39쪽
Indo illa; explicabo brevi, brevi respondebo, dicam breui, breui sic habeto.
Do Advoctio CETEavri , et CETEROQVI. r. Ceterum adverbium proprie est de cetero, de reliquo. Dei resto, quanto at resto. Cic. Q. Fr. 2. 34. Egomo in Cumano, et Pompeiano, praeterquam quod sine te, eeterum satis commode oblectabam.
etiam ab oratoribus. 5. Cetera pro eeterum non poeticum solum, sed etiam historicum est. Hor. t. Ep. IO. Excepto, quod non simul esses, eetera laetus. Lieto in iusto it resto, tranno dinon esser teco. Virg. q. Aen. Cetera Parce puer bello. Liv. t. 55. Ergo virum cetera egregium secuta, quam iupetendo habuerat, etiam regnantem ambitio est. Id. ai. 8. Missiis telum hastili oblongo, cetera tereti.
έ. Orator pro eetera dicit ceterum, aut eeteroqui.
5. Ceteroqui, aut ceteroquin eandem originem, ac vim habet. Cic. 9. Fam. is. Ego eeteroqui aequo animo sero. Dei resto. 6. Interdum pro alioquin poni videtur. Cic. I. N. D. 22. Non enim Poeta solum suavis, verum etiam eeter qui doctus, sapiensque traditur. Id. At. i . 36. Oloca eet roqui valde expetenda ; interpellanlium autem multitudine pene sugienda. Per altro desiderabili.
Do Adverbio CEDO.cedo pro Da. r. Cedo saepe declarat Da. Plaut Amph. 2. 2. Cedo mihi pateram. Id. Capt. 4. 2. Cedo manum. Da qua lamans. Id. Most. r. 5. Cedo aquam manibus. Da aequa alle mani. Cic. 6. Ver. Io. Cedo tabulas. Id. 3. Ver. 55. Cedo mihi ipsius Verris testimonium. Da qua. Cedo pro Dic. u. Alias usurpatur pro die. Ter . Eun. 5. 5. Quid laetum est y Cedo. Di' su. Cic. 2. DiV. I . Cedo tandem, qui sit ordo, aut quae concursatio somniorum. Id. 6. Ver. Turaellinus 2
40쪽
u. 3. Unum eedo auctorem tui facti. Id. 5. Vor. Iet. Cedo unum ex triennio Praeturae, qui, etc. Dinne uno.
Do Ad verbio CERTE. r. Certe proprio est sine dubio. Plaut. Trin. 4. S. Certe is est. Per sermo, Uti ἡ Os3ο. Cic. xx. Fam. a 6. Si motanti facis, quanti certe facis. Per eerto.
I. Interdum concessioni servit. Cic. Orat. 42. At dignitatem docere non habet: eerte, si quasi in ludo. Vero. , se a modo de la seuola. Id. u. Fin. 28. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo osset natura contenta: eerte, nisi voluptatem tanti aestimaretis. St bene. cli 8 pem.
3. Quoties antecedit fortasse, Si non , aut aliud quippiam, quod dubitationem contineat, eerte pro εaltem ponitur eleganter; nimirum quia id, quod subiicitur, tanquam dubio certum opponitur. Cic. Fin. 5. Res sortasse verae. eerte graves. O almeno Fru0i. Id. 4. Fam. I. victi sumus igitur. aut si vinci dignitas non potest, certe tracti, alque abiecti.
certe quidem, et quidem certe.
4. Quidem eerte, et certe quidem certi aliquid designant. Sed eerte quidem in principio sero ponitur ; quidem certe subiicitur. Cic. i. Tusc. I9. biubi sit animus, feris quiadem in to est. Dii ὸ pure in te. Id. Prov. Cons. 1 . Quam sapienter repudiarim non disputo; conflanter, ot sortiter quidem eerιe. Se non altro , almeno eon sortesga. Quidem.
Do Adverbio CITIvs. Citius pro Potius. T. Cuius, ut a vulgata significatione discedamus, interdum usurpatur pro potius. Cic. I. Phil. ii. citius dixerim iactasse se aliquos, ut, etc. quam, etc. Hupreδιο, piis tosto. Id. Drui. 67. Eam citius veteratoriam, quam oratoriam diceres. citius pro Prius. u. Alias pro Prius. Cic. 6. Ver. 26. Vox me eitius defecerit, quam nomina. Id. 5. Fam. a. citius amore tui