장음표시 사용
31쪽
15 DE Poes Inisyra , unde mas oe femina nati sunt. Et Gudmundi Andreae verba, in not. ejus, ad Strop'I. 3. Volusip. ita, de creatione hominis, sonante Primi enim Parentes, ins gitibia dicuntur prognati, sub ejus laνa, aequatoris M. Ouain fabulam, Celeb. Rudbech existimat, natam es e, ex historia Α-dami, & verE, de ipso, explicari l. Tom. a. c. sistet. .sc. De alia vita, post lianc, iterum Edda, in Mythol. IX. narrat, sub terra, esse aliquem locum, qui MallhalII -- forum aula & asinquill ι domtu amica vocatur , qua recipiuntur boni ; ubi non modo habitaturos, sed etiam Nectar bibituros, cum dino,& reliquis glorioi defunctis, & ad voluptatem eorum, mensas epulis tectas, & ubna generosissima reperiri autumnabant. Vid. Myth. II, 33, 34, 3y. Infernum autem vocabant Nilathlim ι quem nos timeti vocamus, ut refert Celeb. Rudbeck, in Attine. m. L. c. a . Pq. , ad quem, Pravos & sceleratos homines detrudi, Edda wthol. 3. ibique angi & continuam molestiam ferre, docent. Vid. Volus'. Stros. Ζαθρν. svida Mihol. 21.1) Sic fecit quidam Shaldorum , nomine Scapto, seu Thorbia , ut refert Barthotinus, in Ant. Dan. lib. I. cap. Io. pag. ι r. imo haud veriti sunt, ejusmodi carmina, in deorum caussam scribere , ut narrat supra citatus Bartho
3 Graecos de Latinos Poetas, interdum turpiter &Iibidino 2 , scripsisse, testantur monumenta illorum, e.g. Ovidii Liber, de Arte amandi, & Libri Amorum, qui ad Orcum usque proscribendi sunt : quoniam sunt, quasi fomenta libidinis, & malorum inde fluentium ; Skaldi ero nostrates, in coelum usque, extollendi sunt, qui, licet aliquando amores quoque suos cecinerint, tamen decore atque casu id fecerunt, quod patet, ex Hialmari carmine, seu et salmars tm' i Otrivora saga. Cap. F.
4 Licet multi sinistrum plane judicium ferant, de
32쪽
, SOCANA ANTIQUA. 27 Poetarum fide; tamen non est, quod dubitemus, de fide Sha dorum Sueo-Gothicorum : quoniam ex variis testimoniis & exemplis, constat, nostratibus notam adulationis & mendacii non esse inurendam. Bartholinuci de fide Shaldorum Hyperboreorum, in Ant. Dan. lib. e. fo. ejusmodi testimonium perhibet: At Iov/, inquit, An
abfuit adώlationis amor, a severitare ilia antiqui feeuli r adeo. xtin tum poetae, flacendi fratia, mentiri aut 'gere Polusent,
audacter irridere nisi fuissent. Manifestum quoque est, quod veritatem semper amarint Skaldi, ex carminibus Satyricis , de quibus vide supra. Ad stabiliendam insuper hanc sententiam, juvat multum MFur Lutande excellens epicedium, in obitum Regis Ounb; eX quo Saxo, Morro& alii historiam suam concinnarunt, sicut ipsi fatentur, in Praefatione, ad opus suum.
I. XI. A d stilum itaque veterum S kaldorum , quo usi
sunt, in consignandis carminibus, iam accedi. mus. Circa quem dum versamur, statim, in Occurissum quasi, nobis venit; quae, & qualis illorum Dia. Iectus fuit Z Ad Dialectum quod adtinet, Observanis dum est, ilium, a communi & vulgari loquendi modo, alienum fuisse ; magnificus enim erat tropis, &schematibus rhetoricis I), eruditione plenuS. gryphis atque aenigmatibus, Gordii nodo haud dissimi
i Dia Iectum veteres vocarunt et sumat qui, cum Odino Secundo, & reIiquis Asis, huc transIatus est : Te meretim, in notis, ad QBoli'-Sotr. Sag. g. s. Quod vero, a sermone vulgato, alienus fuerit, constat non so- Ium, ex tropis & schematibus, sed etiam, ex gryphis,&aenigmatibus, fabulis & metamorphosibus. Hoc igitur D 1 ut
33쪽
ut fieret, non solliciti tantum , sed felices etiam fue runt, in inveniendis & disiponendis argumentis, ac salibus adspergendis cantilenis, ut patet, ex Hialmari cantiis lena , quam moribundus cecinit: Drtitur med Potant, cum Rege, . sarta m insi Comites mulico gladiiqa orepsam hilariter,2ld uppsatilliin: I salis; Tradie marga Viri mul i Mungat stia; a praestanti potu discedunt pernit inig tggia stor Sed me inritane resigia. uoc est , discrucior animi , quod in pedes me eriget e
qua, I 2 obsierVandum est, quod, in hisce, Ibi ut & Hil nitr est αππομασία, quoniam , loco nominis regii, p nuntur nomina propria - 29 In illo, mungat frda/ gailrun drosint Vina deserunt, pro lim mel a hester: felices,& sospites vivunt , est metonzmia. 3 In illo, stor ve- stigia, est metalepsis , pro Di pede , fot pes, pro froppicorpore ς frop corpus, pro mei lasar noxiis vulneribus; millasar ι pro stiri itir rigore, qui, sanguine effuso, artus venasque occuparata 643 Illud eqgui incitare, pro
χὰ Majores nostri existimarunt , gryphos & aenigmata esse certissima signa profundae eruditionis & ex- .cedentis ingenii ; hinc quoque mos Regibus & aliis fuit, certare, Praemio Victoriae proposito, aenagmatibus & gry- ζ
34쪽
tem hauserunt, ex Praeceptoribus suis, Syaldis, qui ejusmodi loquendi modis,poemata,& historias suas immiscue
runt, ut reflatur Verelisae in non ad utrivo2 Eop. cap. δ. σ
P. - Praeterea quoque obserVandum est, quod grIphus& aenigma unum idemque sit, & nihil aliud signincet, quam λεγον δεινον καὶ σκοτεινον 3 cujus generis quatuor enumerat Resentari in Episs. Pras. Edae quorum exempla passim in Cirmor Sa, a legi possunt & in aliis. 3 ExempIum hujus rei quoddam, ex Edda Uthol. r. adferre lubet; ubi verba sic sonant: Niorte idur Narste
erat. Posremo elocata es Deliingo, ex genere Asarumo Ho
rum autem filiuae erat Dagar Dies Quis igitur jam non videt, mundi originem describi, in hac fabula , licet non per era culus caussa fuit, aut quod totum non observarit Edda , aut temporis injuria perierit pars aliqua poematis. Cons. Mag- ettersteen Disssi de Skaldissept. cap. g. pag. 96ν 9
6. XILAd re Ias itaque Poeteos Suecanae antiquar, iam
pervenimus , quaS Veterum Shaldi observarunt, quando carmina sua concinnarent. Har, in D 3 univer.
35쪽
3o' in Poε at universum, septem numerantur , quarum sex prio. res Praeclarissimus Dominus Magister phannes ure , Secretarius SocietatiS Scientiarum, mecum
communica Vir. I. Versus omnes erant.
II. Singuli bini versus, iisdem ἀκροτα ς, seu literis initialibus , constabant, quas HliodSta-
fir nuncupabant. I III. Aut etiam ultima vox versus prioris, eadem litera , inchoabatur, qua, prima versus Posterioris. a Iv. Interdum quoque utrumque observa. batur 3 ita quidem , ut primae & ultimae vocis literae initialis , in versu praecedenti, cum litem initiali verssis sequentis , eaedem essent. 3 V. Uocales Omnes alternant. 4 VI. Si vox fuerit monosyllabica , aut etiam minus sonora , negligitur , & sequentis tantum ratio habetur. s VII. Interdum quoque requirebatur , ut prima vox versus aliquam similitudinem , cum voce ultima ejusdem versu S, haberet, quae, vel in duabus consonantibus , vel in tribus , vel etiam in una consonante, di una vocali, consistebat. Q
36쪽
ora muller mannamorb. Ibidem pag. γυ
37쪽
Obs Id autem heic loci observatu non indignum erit, quod antiqui Galli, eodem carminis genere & artificio, olim quoque usi fuerint. Didici hoc , ex Prodromo
Historia Galuca Hisoire des Gaules Monaehi Benedictini, Don neqνes Martis, cujus verba Latine versa sic sonant:
Carminum eorum , pro tempore perquam simplicium , in eo, maximum situm erat artificium , quod Angula νe suum pari sab iisdem elementis inchoabantur. Poetis etiam Graecis
hujusmodi aliquid , in usu , fuisse, ex iis, quae Vir ea tum literarum Doctissimus, Michael Neander, in notis, ad Theognidem, operi ejus, Aureo dicto, insertis narrat, in animum fere induxerim. Certh, quae . de Graecis , narrat, a poetica nostra , quam proxime absunt ,
Verba Muri l. c. p. 299. referre , non pigebit: Ceter-m fuit ustatum veteribuae Graecis , in conviνiis , ludere , recita tione Persuum , in quum , seu sigma nullum , seu alia qμα cunque litera, ab ipso DonνDU nominata non inesset se sin quam literam, versus desisset , ab eadem incipiens , ali Persus recitaretur. Sed vellem mentem suam, & totum hoc negotium , clarius explicuisset: nam ex Athenaeo,
cujus librum X. laudat, de hac re, liquido judicium ferre, non potest. Videor milii alicubi vidisse, in versibus Fennonicis, initium vocis etiam potius, quam finem ejus, adtendi; quod, ex antiquis temporibus derivatum , postea fortassis mansit.
38쪽
Ibidem par ι . O . Etiair si, sterba fune Praeclaris mi Doni Misae. rare, in ne mo scripto in nostratium hanc Patrum nostrorum Prosodiam explicuerit, meque adeo primum hoc qualecumque adnotasse, crediderim ; postea tamen observari, N bilissimum Ferin 1ioldium, hujus rei non obscuram, licet perbrevem , injecisse mentionem , is notis suis , aae
39쪽
f. XIII. Priusquam finem imponimus huic capiti, non
possumus non pauca dicere, de natura Poeseos antiquae. Hoc vero existimaVerim , nos eo me. Iius facere posse , si illam dispescamus, in tres aeta- ttes. Poesis prInrae aetatis consistebat, in sonora, &ad musica instrumenta adcommodata, Vocum compositione. I Media aetate , ut inventio semper aliis quid addere amat, praeter hoc , similibus etiam 'lvocum initiis , aures mulcere Uoluit auditorum. a Tertia denique aetate , rhythmi, quos vocamus,
additi sunt, artifieio, ab Arabibus, uti fertur, in Europam derivato. 3
1) Hoe antiquissimum fuit carminum Senus , no bisque non solum, cum priscis Latinis, sed etiam Ebraeis, quorum Poesiin adplicuerunt, ad Musicam. Exemplum vero hujus rei adducere, ex Eddae Mythologia 4, ubi, de creatione, sic fabulatur:
Hoc est: Mane , Wi principium, erat feculorum, eum nibis adhaec essest
productum, Arct ncc arena a nec mare, nec refrigerantra aurula , Terra
40쪽
1 De natura Poeseos Medii aevi, νMe g. proxima
Inter variorum Variae aetatis Poetarum carmina, quae adfert orro Murionides, Einarum Scula son primum versibus e-οτελευτοιε , m. I. p. usum fuisse, videor unde etiam de Pythmorum, apud nos, aetate , judicium
facile ferri potest 3 quin etiam , quid , de sententia Mervesinit in Histoire &Regles de la Poesite Francoise, pag. 239. quod Gothi noliri, in Galliam , rythmos primi introduxerint , statuenduin sit , haud , per am
Uoniam ι in tradenda Prosodia Sue eana , occupati sumus , hinc ultro quasi nobis' occurrunt quatuor , circa eam , observa tu digna ; Accentus , scilicet, Pedes, Rbγtbmi αVersus. Omnium igitur prim b, nobis agendum est, de accentu Syllabarum , quaenam earum sint longa quaenam breves , & quaenam denique ancipites. Per accentum vero heic, ut in Latina , non quantitatem , sed tonum , sive elevationem, & depres insonem Syllabarum intelligimus. Quod itaque, ad accentum, adtinet, necessario requiritur , in Poesi nostra a ut verba , illo loco, quo proprium, & a natura quasi datum , accentum retinere possunt, Ea ' ponas.